Γνωριμία με τον Javier Milei

 

Ο Javier Milei - είναι ένας πρώην «ταντρικός» sex κόουτς που τώρα είναι πρόεδρος της Αργεντινής,

Είναι ελεύθερος.

Είναι θαυμαστής του Τραμπ.

Λέγει ότι θέλει να ασπαστεί τον Ιουδαϊσμό.

Φοράει με καμάρι την κιπά.

Ο ίδιος έχει μιλήσει για την προτίμησή του στα τρίο (στο σεξ).

Πιστεύει ότι οι φτωχοί άνθρωποι πρέπει να είναι ελεύθεροι να πουλούν τα μέλη του σώματός τους.

Θέλει η Αργεντινή να απαλλαγεί από τα δημόσια συστήματα υγείας και εκπαίδευσης.

Ο Milei ισχυρίζεται ότι οι γονείς του, Norberto και Alicia, τον κακοποίησαν σωματικά και λεκτικά.

Πιστεύει ότι οι φυσικοί του σύμμαχοι είναι οι ΗΠΑ και το Ισραήλ.

Ο Milei θέλει να υιοθετήσει το αμερικάνικο δολάριο ως εθνικό νόμισμα της Αργεντινής, να μειώσει τους φόρους, να ιδιωτικοποιήσει κρατικές εταιρείες και να καταργήσει τις επιδοτήσεις.

Υπόσχεται να «δολαριοποιήσει» την οικονομία της Αργεντινής και να σταματήσει τη διαφθορά και τον πληθωρισμό υπό προηγούμενες κυβερνήσεις, με μια μεγάλη δόση «ελευθεριακού αναρχοκαπιταλισμού» ('libertarian anarcho-capitalism').

Ο «ελευθεριασμός» είναι η ακραία άποψη ενός κράτους χωρίς σχεδόν καμία κρατική υπηρεσία εκτός από αστυνομία και δικαστήρια ... χωρίς πρόνοια, δημόσια υγειονομική περίθαλψη, χρήματα για τρόφιμα κ.λπ. μια ολοκληρωτική «ελεύθερη αγορά», επειδή οι φόροι θα είναι χαμηλοί και δεν θα υπάρχουν κυβερνητικοί κανονισμοί που να περιορίζουν τον αριθμό των γιατρών κ.λπ... και τη μέγιστη προσωπική «ελευθερία επιλογής» για όπλα, ναρκωτικά κλπ.

«Ο Ιησούς δεν πλήρωνε φόρους», έγραψε στο Twitter.

 

Ο Javier Milei έχει ονομάσει δύο από τα σκυλιά του «Murray» και «Milton» από τους libertarians / «ελευθεριακούς» Murray Rothbard και Milton Friedman.

Ο Ελευθεριασμός / Libertarianism είναι μια ιδεολογία της οποίας φαίνεται οι κύριοι εκφραστές να είναι εβραϊκής καταγωγής:

Ludwig von Mises (1881-1973)

Ayn Rand (1905-1982) γεννήθηκε ως Ρωσοεβραία Alisa Zinovyevna Rosenbaum

Murray Rothbard (1926-1995)

Milton Friedman (1912-2006)

Ο Milton Friedman συνδέεται ειδικά με τη «Σχολή του Σικάγου» των οικονομολόγων που υποστηρίζουν τις φιλοκαπιταλιστικές κυβερνήσεις, στη Λατινική Αμερική και αλλού. Γνώρισε και επηρέασε τον Πινοσέτ της Χιλής.

[Είχε και έναν άλλον σκύλο που ονόμαζε Conan, που πέθανε το 2017. Ο δημοσιογράφος Juan Luis González αποκάλυψε σε πρόσφατο βιβλίο - βιβλιογραφία του ότι ο Milei σπουδάζει τηλεπάθεια στον ελεύθερο χρόνο του και έχει ένα μέσο για να «επικοινωνήσει» με τον πεθαμένο σκύλο, από τον οποίον  ζητάει συμβουλές για πολιτικά θέματα

Η μικρότερη αδερφή του, Karina, είχε υποσχεθεί ότι θα την κάνει την Πρώτη Κυρία αν γινόταν πρόεδρος.

Όταν ένας πολιτικός αντίπαλος τον αποκάλεσε «ατημέλητο πανελίστα που ουρλιάζει σε μια σκηνή και κοιμάται με οκτώ σκυλιά και την αδερφή του» κατά τη διάρκεια μιας συζήτησης, η μόνη απάντηση του Milei ήταν να πει: «Δεν έχω οκτώ σκυλιά»].

 

Ο Milei είναι μέλος του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ (World Economic Forum).

"Ο Milei, ένας 52χρονος οικονομολόγος που μεγάλωσε ως Καθολικός και ηγείται του δύο ετών κόμματος ‘La Libertad Avanza’, μελετά τακτικά ιουδαϊκά θέματα με τον ραβίνο Shimon Axel Wahnish. Σε δημόσιες εμφανίσεις, ο Milei συχνά αναφέρει αποσπάσματα από την Τορά"- πηγή.

Τον περασμένο Ιούλιο ταξίδεψε στη Νέα Υόρκη, επισκέφτηκε τον τάφο του ραββίνου Menachem Mendel Schneerson, πρώην πνευματικού ηγέτη του ιουδαϊκού χασιδικού κινήματος Chabad-Lubavitch. [Περί του ραβίνου Schneerson (1902 – 1994), του θεωρούμενου από πολλούς ‘Μεσσία’, βλέπε εδώ].

Ο Μιλέι είπε ότι «οι δύο μεγάλοι σύμμαχοί του είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες και το Ισραήλ»… είπε ότι «θα εμβαθύνει στις μελέτες του για την Τορά, το Ταλμούδ και άλλες εβραϊκές γραφές». Πηγή άρθρου

 

Από άρθρο του Hans Vogel στο Arktos:

Μοιάζοντας ελαφρά με τον ήρωα της Αργεντινής Ανεξαρτησίας Manuel Belgrano και με φαβορίτες όπως ο πρώην πρόεδρος Carlos Menem, ο Milei συνήθως χαρακτηρίζεται ως «δεξιός» και «λαϊκιστής», που είναι απλώς επίθετα χωρίς νόημα. Στην πολιτική σήμερα, οι ίδιες οι έννοιες της δεξιάς και της αριστεράς έχουν χάσει εδώ και καιρό τη σημασία που είχαν κάποτε. Πολλές από τις ιδέες που λατρεύουν οι σημερινοί «δεξιοί» πολιτικοί και «δεξιά» κόμματα θα ονομάζονταν «αριστερές» μόλις πριν από μία ή δύο γενιές και το αντίστροφο. Όσον αφορά τον όρο «λαϊκιστής», αυτό είναι απλώς ένα επίθετο που χρησιμοποιείται σε οποιονδήποτε έχει συμπεριφορές και πεποιθήσεις που είναι έξω από τη σφαίρα του πολιτικά ορθού. Οι ειδικοί των μέσων ενημέρωσης και οι διάφοροι «ειδικοί» έχουν τοποθετήσει τον Μιλέι στην ίδια κατηγορία με τον Ντόναλντ Τραμπ και τον Μπολσονάρο της Βραζιλίας, τους δύο αγαπημένους αντιήρωες του δυτικού πολιτικού κατεστημένου.

 

Ως σκληροπυρηνικός νεοφιλελεύθερος και οπαδός της Αυστριακής Σχολής Οικονομικών Επιστημών, ο Milei ανακοίνωσε ότι σκοπεύει να καταργήσει την Κεντρική Τράπεζα της Αργεντινής και να μειώσει τις κρατικές επιδοτήσεις για θέματα όπως δημόσιες συγκοινωνίες και άλλες υπηρεσίες. Σχεδιάζει να μετατρέψει την Αργεντινή σε μια πλήρως δολαριοποιημένη οικονομία (όπως είναι το Εκουαδόρ και το Ελ Σαλβαδόρ για πάνω από δύο δεκαετίες τώρα) χωρίς καν το πρόσχημα της νομισματικής και οικονομικής αυτονομίας. Αυτή η προοπτική ήταν σίγουρα ένα από τα κύρια επιχειρήματα που έπεισαν τους Αργεντινούς να ψηφίσουν τον Μιλέι.

Λίγες χώρες στον κόσμο υπόκεινται σταθερά σε κατά διαστήματα υψηλό και παρατεταμένο πληθωρισμό όπως η Αργεντινή. Υπολογίζεται ότι από το 1944 έως το 2023, ο ετήσιος πληθωρισμός ήταν κατά μέσο όρο 190%, με το υψηλότερο ποσοστό πληθωρισμού να καταγράφεται τον Μάρτιο του 1990: ένα τεράστιο 20.000%. Σήμερα, ο πληθωρισμός είναι πάνω από 140%. Για όσους έχουν πρόσβαση σε δολάρια και ευρώ και μπορούν να τα ανταλλάξουν στη μαύρη αγορά, αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει φθηνότερο μέρος για να ζήσει κανείς από την υπέροχη πρωτεύουσα της Αργεντινής το Μπουένος Άιρες: μπορεί κανείς να δειπνήσει πραγματικά πλουσιοπάροχα για μόλις οκτώ ευρώ το άτομο. Ξένοι επενδυτές και κερδοσκόποι περνούν υπέροχα, καθώς μπορούν να αγοράσουν οτιδήποτε επιθυμούν σε γελοίες τιμές. Είτε η επιλογή είναι ακίνητη περιουσία, είτε πολύτιμα έργα τέχνης είτε βιομηχανικός εξοπλισμός, τα πάντα μπορούν να αγοραστούν σχεδόν με τίποτα.

Μόλις αναλάβει τα καθήκοντά του, ο Μιλέι θα συνεχίσει να μιλάει σκληρά για τα οικονομικά, αλλά θα εμποδίσει τη χώρα του να ενταχθεί στους BRICS, ενώ η σημερινή κυβέρνηση είχε ανακοινώσει σχέδια για ένταξη της Αργεντινής. Περιττό να πούμε ότι αυτό παίζει τέλεια στην ατζέντα των ΗΠΑ να διατηρούν τα έθνη της Λατινικής Αμερικής διχασμένα και υπό έλεγχο. Ο Milei σκοπεύει επίσης να απομακρυνθεί από την συνεργασία με τη Βραζιλία, η οποία έχει ξεκινήσει εδώ και αρκετό καιρό. Παρά τις δηλώσεις του στην αντίθεσή του στο wokism και άλλες εκδηλώσεις ψυχικής ανεπάρκειας που προέρχονται από την καρδιά της Αυτοκρατορίας, ο Μιλέι θα αποδειχθεί χρήσιμο πιόνι για την υποστήριξη των αυτοκρατορικών συμφερόντων των ΗΠΑ.

 ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

Οι ‘controligarchs’ («ελεγκτάρχες») και η εφιαλτική κοινωνία που μας επιφυλάσσουν

 LifeSiteNews / KO

Ένα βιβλίο που κυκλοφόρησε πρόσφατα δίνει μια φρέσκια, καλά τεκμηριωμένη ματιά στην εφιαλτική, δυστοπική κοινωνία που διαμορφώνουν οι δισεκατομμυριούχοι παγκοσμιοποιητές για την ανθρωπότητα, στην οποία κάθε κίνηση και συναλλαγή μας θα παρακολουθείται, το φαγητό μας θα περιορίζεται και η αντίληψή μας για την  πραγματικότητα θα είναι σε μεγάλο βαθμό αποτέλεσμα χειραγώγησης.

Το βιβλίο “Controligarchs: Exposing the Billionaire Class, their Secret Deals, and the Globalist Plot to Dominate Your Life” («Ελεγκτάρχες: Αποκαλύπτοντας την Τάξη των Δισεκατομμυριούχων, των Μυστικών τους Συμφωνιών και της Παγκοσμιοποιητικής Πλοκής για να Κυριαρχήσουν στη Ζωή Σας»), είναι ένα αποκαλυπτικό βιβλίο του ερευνητή δημοσιογράφου Seamus Bruner που περιγράφει με λεπτομέρειες το παγκόσμιο σχέδιο παιχνιδιού αυτής της νέας τάξης ολιγαρχών, όπως την ονομάζει. Διακρίνεται αυτή η τάξη από τις εξαιρετικά πλούσιες ελίτ του παρελθόντος, από το άνευ προηγουμένου επίπεδο ελέγχου που μπορούν να ασκήσουν στις μάζες μέσω της τεχνολογίας, όχι μόνο σε ένα κράτος, αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο.

Ο Bruner δείχνει πώς οι ελίτ της παγκοσμιοποίησης σχεδιάζουν να επιβάλουν ένα νέο είδος δουλοπαροικίας ελέγχοντας σχεδόν κάθε πτυχή της ζωής μας, με διαφορετικούς δισεκατομμυριούχους που ειδικεύονται σε διαφορετικούς τομείς, ξεκινώντας από ό,τι είναι πιο προσωπικό για εμάς - το σώμα μας.

Αφού ρίχνει μια ματιά στα σχέδια των παγκοσμιοποιητών μέσα από το φακό της ‘Μεγάλης Επανεκκίνησης’ (‘Great Reset’), ο Bruner αποκαλύπτει καθέναν από τους κύριους μοχλούς εξουσίας των παγκοσμιοποιητών στην κοινωνία, που ασκούν τον έλεγχο, από οτιδήποτε πηγαίνει μέσα στο σώμα μας, μέχρι τη χρήση ενέργειας στο σπίτι και τη μετακίνηση, τις πολιτικές και την επιβολή του νόμου και την πρόσβαση και την αντίληψη των πληροφοριών.

Ο δημοσιογράφος δείχνει πρώτα πώς ο Μπιλ Γκέιτς, ο οποίος ασκεί ήδη τεράστια επιρροή στην παγκόσμια πολιτική υγείας μέσω του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ) και των επενδύσεων σε εμβόλια, επενδύει επίσης σε μεγάλο βαθμό σε μια βασική πηγή υγείας: την προσφορά τροφίμων.

Ο Bruner εξηγεί στο βιβλίο του ότι η «ανάληψη ελέγχου των τροφίμων» επιτυγχάνεται με τον «έλεγχο της πνευματικής ιδιοκτησίας της παραγωγής τροφίμων μέσω εμπορικών σημάτων, πνευματικών δικαιωμάτων και διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας». Αυτό έχει ήδη φανεί στη χρηματοδότηση και τον έλεγχο των διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας για σπόρους από τον Γκέιτς και στην ώθησή του για κατοχυρωμένα συνθετικά λιπάσματα, που αναφέρει ο Bruner, τα οποία έχουν προκαλέσει σημαντική ζημιά στην υγεία και στις μικρές φάρμες σε όλο τον κόσμο.

Η επόμενη φάση της αρπαγής της ενέργειας από τον Γκέιτς, η οποία έχει ήδη ξεκινήσει, περιλαμβάνει αυστηρότερο έλεγχο της γεωργίας μέσω αρπαγής γης και νερού, καθώς και μια ώθηση για την αντικατάσταση της κατανάλωσης κρέατος με εκείνη της συνθετικής πρωτεΐνης και της πρωτεΐνης από έντομα.

             

Ο Bruner τονίζει στο βιβλίο του τη σημασία του ελέγχου της παροχής νερού, γράφοντας, σύμφωνα με τη New York Post, «Όταν ο Γκέιτς αγοράζει δεκάδες χιλιάδες στρέμματα, δεν αγοράζει απλώς τη γη - αγοράζει επίσης τα δικαιώματα στο νερό κάτω από το έδαφος. Εκτός από τα αγροκτήματα (και την άρδευση) και τα λιπάσματα, ο Γκέιτς στοχεύει σε σημαντικά ενδιαφέροντα στον τομέα του νερού και της επεξεργασίας του νερού - ένα κρίσιμο στοιχείο στην προσπάθεια ελέγχου της γεωργικής βιομηχανίας».

Ο δημοσιογράφος εξετάζει επίσης πώς ο Γκέιτς και οι «ολιγάρχες της τεχνολογίας» πιέζουν εναλλακτικές λύσεις για το κρέας, δήθεν για χάρη του κλίματος.

«Τρόμαξα όταν έμαθα για χάμπουργκερ που καλλιεργούνται στο εργαστήριο, μπιφτέκια πρωτεΐνης από μύκητες που έχουν υποστεί ζύμωση, ακόμη και ροφήματα πρωτεΐνης με βάση τα έντομα που ελπίζουν ότι θα καταναλώσει το κοινό», έγραψε ο Peter Schweizer, πρόεδρος του Government Accountability Institute GAI) και ανώτερος εκδότης-κατά κύριο λόγο του Breitbart News, στον πρόλογό του στο βιβλίο.

Ο Gates έχει επενδύσει εκατομμύρια σε εταιρείες όπως η Beyond Meat και η Impossible Foods, οι οποίες έχουν ήδη λάβει περισσότερες από δύο δωδεκάδες πατέντες για συνθετικό κρέας και γαλακτοκομικά προϊόντα και έχουν περισσότερες από 100 ευρεσιτεχνίες σε εκκρεμότητα, σύμφωνα με τον Bruner. Οι εναλλακτικές λύσεις δεν είναι δημοφιλείς τώρα, αλλά περίπου τα δύο τρίτα των Αμερικανών φέρεται να είναι πρόθυμοι να τις δοκιμάσουν.

Το Breitbart αναφέρει ότι στο ‘Controligarchs’ καταγράφονται επίσης οι προσπάθειες του Mark Zuckerberg να κάνει το Metaverse, μια πλατφόρμα εικονικής πραγματικότητας που συνδέεται με το Διαδίκτυο και λειτουργεί από τη Meta Platforms, Inc. του Zuckerberg (πρώην Facebook), «το πιο εθιστικό προϊόν στην ιστορία».

Η Meta και τρεις από τις θυγατρικές της έχουν ήδη μηνυθεί από τους γενικούς εισαγγελείς δεκάδων πολιτειών των ΗΠΑ επειδή «σχεδίασαν εν γνώσει τους και ανέπτυξαν επιβλαβείς λειτουργίες στο Instagram και το Facebook για να εθίσουν σκόπιμα παιδιά και εφήβους».

Συγκριτικά, το Metaverse, το οποίο έχει περιγραφεί από την Cathy Li του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ ως ένα είδος εικονικού κόσμου που θα «γίνει προέκταση της ίδιας της πραγματικότητας» και που έχει σχεδιαστεί για να αισθάνεται αληθινό με τη βοήθεια ακουστικών και αισθητήρων εικονικής πραγματικότητας (VR), έχει τη δυνατότητα να γίνει πολύ πιο εθιστικό από τα απλά μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Ενώ βρίσκεται ακόμη στη διαδικασία ανάπτυξής του, σημειώνεται σταθερή πρόοδος προς την ευρεία χρήση του. Για παράδειγμα, την περασμένη Πέμπτη, η Meta ανακοίνωσε μια νέα στρατηγική συνεργασία με την China's Tencent για να κάνει τα ακουστικά VR φθηνότερα και πιο προσιτά, σύμφωνα με το Breitbart.

Και αυτό το καλοκαίρι, η Apple ανακοίνωσε ότι θα κυκλοφορήσει το δικό της σετ γυαλιών επαυξημένης (εικονικής) πραγματικότητας, που ονομάζεται Apple Vision Pro, τον επόμενο χρόνο στις Η.Π.Α.

            

Τα σχέδια για το Metaverse γίνονται  όλο και πιο πολύ άγρια — και για κάποιους, πιο ανατριχιαστικά. Οι ερευνητές της Meta AI εργάζονται σε ένα συνθετικό «δέρμα» «που είναι τόσο εύκολο να αντικατασταθεί όσο ένας επίδεσμος», που ονομάζεται ReSkin, καθώς και σε «απτικά γάντια», έτσι ώστε οι χρήστες του Metaverse να μπορούν «κυριολεκτικά να αισθανθούν και να αντιληφθούν το metaverse».

Αν όντως γίνει κάτι το συνηθισμένο, όπως έχει προγραμματιστεί, το Metaverse, θα έχει τεράστιες επιπτώσεις στην κοινωνία. Ίσως το πιο σοβαρό είναι ότι, όπως έχει παρατηρήσει ο John Horvat II, οι άνθρωποι θα αισθάνονται ελεύθεροι να πραγματοποιήσουν «κάθε φαντασία, ακόμα και την πιο μακάβρια» και θα αντιληφθούν ότι θα μπορούν να κάνουν πράγματα στους άλλους «χωρίς συνέπειες».

«Ένας τόσο μοναχικός κόσμος αποκομμένος από την πραγματικότητα και τη φύση των πραγμάτων μπορεί να τροφοδοτήσει τα αδέσμευτα πάθη που είναι ενάντια σε κάθε ηθικό περιορισμό. Ένας χώρος όπως αυτός μπορεί γρήγορα να μετατραπεί από την Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων σε ένα τρελοκομείο», σημείωσε ο Horvat.

Οι δραστηριότητες που εκτελούνται «στο» Metaverse θα παρακολουθούνται επίσης από τους διαχειριστές της πλατφόρμας, μειώνοντας δραστικά το απόρρητο για όλους τους χρήστες του Metaverse.

Η αφομοίωση των καθημερινών δραστηριοτήτων στον Παγκόσμιο Ιστό μέσω του Metaverse εγείρει επίσης το ερώτημα εάν οποιαδήποτε ομιλία που θα λαμβάνει χώρα ενώ είναι «συνδεδεμένη» στο Metaverse μπορεί να ρυθμιστεί από τους διαχειριστές του. Μια τέτοια πρωτοφανής ρυθμιστική εξουσία θα έμοιαζε με αυτή μιας παγκόσμιας κυβέρνησης, κάτι που είναι ρητός στόχος του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, ενός σημαντικού υποστηρικτή του Metaverse.

Το Metaverse μπορεί κάλλιστα να είναι ένα «έπαθλο» για τον περιορισμό της πραγματικής κίνησης και δραστηριότητας, που σχεδιάζεται για όλα τα ανθρώπινα όντα ανεξάρτητα από τη συμμετοχή τους στον εικονικό κόσμο, σύμφωνα με τον Bruner.

Ο Bruner δείχνει ότι οι παγκοσμιοποιητές οραματίζονται έναν κόσμο στον οποίο «κάθε κίνησή σας» «θα παρακολουθείται και θα εντοπίζεται από ηλεκτρικά οχήματα και ένα έξυπνο δίκτυο ηλεκτρικής ενέργειας», σύμφωνα με τον Schweizer, με το οποίο ο θερμοστάτης σας θα μπορεί να απενεργοποιείται χωρίς τη συγκατάθεσή σας.

Στην πραγματικότητα, ο Bruner αποκαλύπτει ένα σχέδιο 1,2 δισεκατομμυρίων δολαρίων από τον Jeff Bezos για να «κατασκοπεύσει» τους πολίτες που χρησιμοποιούν τα «έξυπνα» σπίτια τους, τα οποία έχουν ήδη ξεκινήσει από την Amazon.

Ακόμη χειρότερα, όλες οι «συναλλαγές και οι συνεργασίες» πρέπει να «συνδέονται με ψηφιακά νομίσματα και ταυτότητες», σημειώνει ο Schweizer, σχέδια που βρίσκονται σε εξέλιξη εδώ και χρόνια από παγκόσμιους φορείς όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) και ο ΠΟΥ, καθώς και τα έθνη σε όλο τον κόσμο.

Πιο πρόσφατα, η Ομάδα των 20 (G20) - οι 19 χώρες με τη μεγαλύτερη επιρροή στη γη συν την Ευρωπαϊκή Ένωση - ενέκρινε προτάσεις για τη διερεύνηση της ανάπτυξης μιας «ψηφιακής δημόσιας υποδομής», συμπεριλαμβανομένων συστημάτων ψηφιακής αναγνώρισης και ενδεχομένως ενός κεντρικού ψηφιακού νομίσματος.

Η περιγραφή του Bruner για το παγκοσμιοποιητικό σχέδιο για τις ζωές μας δεν είναι εικασίες σε καμία περίπτωση, αλλά βασίζεται σε ενδελεχή τεκμηρίωση, συμπεριλαμβανομένων οικονομικών αρχειοθετήσεων, εταιρικών αρχείων και παραδοχών από τους ίδιους τους παγκοσμιοποιητές. Αυτό καθιστά το βιβλίο του ένα πολύτιμο εργαλείο όχι μόνο για όσους είναι ήδη εξοικειωμένοι με τη Μεγάλη Επανεκκίνηση και την τυραννία που τη συνοδεύει, αλλά και για όσους είναι  σκεπτικιστές.

Ο Bruner μας συμβουλεύει «φυλάξτε με ζήλο το πορτοφόλι σας», «φυλάξτε με ζήλο τα προσωπικά σας δεδομένα, ειδικά των παιδιών σας» και «μιλήστε στους βουλευτές σας και πείτε τους να απαγορεύσουν τα χρήματα των φορολογουμένων σας να χρηματοδοτούν αυτές τις πρωτοβουλίες».

ΚΟ / πηγή

ΗΠΑ: Ανατριχίλα. Woke εικονοκλάστες έλιωσαν μυστικά το άγαλμα του στρατηγού Lee

Τα τελευταία τρία χρόνια, οι Ηνωμένες Πολιτείες γνώρισαν μια ριζοσπαστική εικονομαχική εκστρατεία όπου όχλοι αριστερών "ακτιβιστών" εργάστηκαν επιμελώς για να γκρεμίσουν μνημεία ή/και να διαγράψουν μνημεία της αμερικανικής ιστορίας. Τα τεχνουργήματα της Συνομοσπονδίας ήταν οι πρώτοι στόχοι για αυτούς τους φανατικούς.

Το μεγαλειώδες άγαλμα του Συνομοσπονδιακού Στρατηγού Robert E. Lee, που δέσποζε σε πάρκο στο κέντρο της πόλης Charlottesville της Virgnina, ήταν το πιο πρόσφατο θύμα αυτής της εικονομαχικής φρενίτιδας. Αυτό που ώθησε αυτή την κίνηση ήταν η αμφιλεγόμενη ταυτοτική συγκέντρωση του 2017 που έλαβε χώρα στο Charlottesville, όπου μέλη της ταυτοτικής Δεξιάς προσπάθησαν να αποτρέψουν την αφαίρεση αυτού του αγάλματος.

 

Το άγαλμα κατεδαφίστηκε τον Ιούλιο του 2021 αφού ο δήμος της πόλης κέρδισε μια σκληρή δικαστική μάχη με τους Γιους των Συνομοσπονδιακών Βετεράνων και άλλες οργανώσεις. Η πόλη κατέληξε να δωρίσει το άγαλμα του Lee σε έναν συνασπισμό που σχεδίαζε να το λιώσει και να χτίσει ένα πιο «περιεκτικό» (“inclusive”) δημόσιο έργο «τέχνης» στη θέση του.

Την περασμένη εβδομάδα, woke «ακτιβιστές» κατέστρεψαν κρυφά το μνημείο του Robert E. Lee στο Charlottesville της Βιρτζίνια. Είπαν ότι ήταν για να αποτρέψουν τη βία, αλλά όχι τη δική τους.

        

Η Washington Post παρευρέθηκε στην εκδήλωση και κατέγραψε τις τελευταίες στιγμές του προσώπου του Lee. Οι εικονομάχοι το έκαναν να μοιάζει με μια «μάσκα θανάτου» και στη συνέχεια το έλιωσαν, δημιουργώντας μια στοιχειωμένη εικόνα που απαθανάτισε ο φωτογράφος της Post. Σχεδόν έβλεπες τον Λι να κλαίει. Τουλάχιστον, το λιωμένο μέταλλο που αιμορραγούσε μέσα από τις ρωγμές στο πρόσωπό του ανέδειξε κάτι που έμοιαζε με απόγνωση, μια κουρασμένη έκφραση λύπης και ήττας, όχι περιφρόνηση.

Αυτός ήταν ο μεταπολεμικός Λι, που τόσο εύγλωττα αιχμαλωτίστηκε από όλους όσοι τον γνώρισαν τα χρόνια μετά τον πόλεμο και παρουσιαζόταν όμορφα σε στίχους από τον Donald Davidson. Ο Λι είχε φθαρεί από τον πόλεμο και είχε βαρύνει μέσα σε απόγνωση. Χάθηκε στα βουνά.

Ένας ακτιβιστής του «Black Lives Matter» του Πανεπιστημίου της Βιρτζίνια που ήταν μάρτυρας του συμβάντος το αποκάλεσε «εκτέλεση». Αυτό ήθελαν από την αρχή οι εικονομάχοι. Ο Lee και ο Jefferson Davis επέζησαν μέχρι τα βαθιά γεράματα και δεν δικάστηκαν ποτέ για προδοσία. Απέφευγαν τη θηλιά, αλλά ο Λι δεν μπορούσε να αποφύγει τις φλόγες.

Αυτό ήταν το θέμα. Ο Λι και όσοι τον υποστήριζαν έπρεπε να ταπεινωθούν δημόσια. Αυτό ήταν εκδίκηση.

       

Η ομάδα που είναι υπεύθυνη για αυτήν την παράνομη πράξη καταστροφής –και ήταν παράνομη καθώς είχαν υποσχεθεί ότι το μνημείο θα διατηρηθεί σύμφωνα με την πολιτειακή νομοθεσία – επέμεινε ότι το μέταλλο θα μετατραπεί σε ένα «περιεκτικό» μνημείο με έναν ειρωνικό τίτλο, «Σπαθιά σε Άροτρα» (Από το Ησαΐας 2:4: «θέλουσι σφυρηλατήσει τας μαχαίρας αυτών διά υνία / άροτρα»).

Ειρωνικό γιατί οι Νότιοι είχαν ήδη τυλίξει τα ξίφη τους για ειρήνη και τα είχαν σφυρηλατήσει σε άροτρα. Τα μνημεία ήταν η πλήρης έκφραση αυτού του κινήματος.

Ονομάστηκε «συμφιλίωση» (“reconciliation”). Όπως ανέφερε η Richmond Times-Dispatch τον Μάιο του 1924 μετά την αποκάλυψη του Μνημείου του Charlottesville Lee:

«Μια νότα κοινή σε όλες τις ομιλίες, που ισοδυναμούσε σχεδόν με το κεντρικό θέμα, ήταν η συνειδητοποίηση του ευτυχούς γεγονότος ότι τα αντίπαλα μέρη απαλλάσσονται από τη μνησικακία που προκάλεσε ο Εμφύλιος Πόλεμος. Στις προσπάθειες του στρατηγού Ρόμπερτ Ε. Λι «περισσότερο από εκείνες οποιουδήποτε άλλου ηγέτη Βορρά ή Νότου», είπε ο Πρόεδρος Σμιθ του Παν/μίου Ουάσιγκτον και του Λι, «η χώρα οφείλει την υποχρέωση σε μια μόνο γενιά τμηματικής πικρίας μετά το τέλος του Πολέμου Μεταξύ των Πολιτειών».

Το Μνημείο Lee αντιπροσώπευε την επούλωση των πληγών σε όσους το ανέθεσαν, το σχεδίασαν και το έχτισαν στις αρχές του εικοστού αιώνα, ακριβώς γύρω στην πεντηκοστή επέτειο του Πολέμου. Το ίδιο θα μπορούσαμε να πούμε για τα δεκάδες μνημεία της Ένωσης που χτίστηκαν την ίδια περίοδο. Οι βετεράνοι και από τις δύο πλευρές της σύγκρουσης παρευρέθηκαν συχνά σε τελετές αφιερώματος. Οι σημερινοί εικονομάχοι μας θα μπορούσαν να μάθουν κάτι από άντρες που αντιπαρατέθηκαν ο ένας απέναντι στον άλλον και στη συνέχεια σφίγγουν τα χέρια σε όλο το πολιτικό και κοινωνικό χάσμα ενώ τιμούν ο ένας τον άλλον με μνημεία και επαίνους.

Μόλις λίγα χρόνια νωρίτερα, ένα άλλο μνημείο αφιερωμένο στη Βιρτζίνια χρησιμοποίησε ρητά το βιβλικό εδάφιο, «θέλουσι σφυρηλατήσει τας μαχαίρας αυτών διά υνία και τας λόγχας αυτών διά δρέπανα», για να περιγράψει την πρόθεση του μνημείου.

Αυτό το μνημείο, σχεδιασμένο από τον Εβραίο (!) γλύπτη Moses Ezekiel και αφιερωμένο τόσο από τον William Howard Taft (27ος πρόεδρος των ΗΠΑ), όσο και από τον Woodrow Wilson, (28ος Πρόεδρος των ΗΠΑ), πρόσφερε μια πραγματικά «περιεκτική» διάταξη μορφών, συμπεριλαμβανομένων μαύρων Νοτίων γυναικών και ανδρών, ενώ ταυτόχρονα τόνιζε ένα δάφνινο στεφάνι ειρήνης. Όπως είπε ο Πρόεδρος Taft, ένας Βόρειος, κατά την αφιέρωση του ακρογωνιαίου λίθου το 1912:

«Αποφάσισα, με την καθολική λαϊκή έγκριση, να εκδώσω την εντολή που κατέστησε δυνατή την ανέγερση, στο Εθνικό Νεκροταφείο του Άρλινγκτον, του πανέμορφου μνημείου για τους ηρωικούς νεκρούς του Νότου που ίδρυσες σήμερα. Το γεγονός από μόνο του λέει πολλά για τη λήθη της τμηματικότητας. Μου δίνει όχι μόνο μεγάλη χαρά και μεγάλη τιμή, αλλά μου δίνει τη μεγαλύτερη ικανοποίηση ως λάτρης της χώρας μου, να είμαι παρών, ως Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, και να εκφωνώ με αυτή την ευκαιρία την ευλογία όλων των αληθινών Αμερικανών».

Ο τόνος του εικονοκλάστη δεν θυμίζει σε τίποτα αυτό το πρωτότυπο κίνημα του «αρότρου». Οι ζητωκραυγές, οι κοροϊδίες, οι βανδαλισμοί, οι καταστροφές και η βία υπογραμμίζουν τη δέσμευσή τους στον διχασμό και όχι στη συμφιλίωση. Δεν υπάρχει χώρος για διαφωνία στον μικροπρεπή, παραμορφωμένο, ιδεολογικό κόσμο τους.

Ο σύγχρονος ακτιβιστής εικονοκλάστης δεν έχει τίποτα κοινό με τους πραγματικούς «περιεκτικούς» συμφιλιωτές, ανθρώπους που κατανοούσαν την ειρήνη και τη θεραπεία. Όπως οι Γάλλοι Ιακωβίνοι που αφιέρωσαν τη ζωή τους στην κατάρριψη του αρχαίου καθεστώτος μόνο για να συνειδητοποιήσουν ότι η νέα τάξη πραγμάτων απαιτούσε επίσης και το αίμα τους, η προτεινόμενη «δημόσια τέχνη χωρίς αποκλεισμούς» μπορεί μια μέρα να θεωρηθεί διχαστική και αντικαταστάσιμη. Θα ταίριαζε να λιώσει και να καταστραφεί, ακόμα κι αν το φάντασμα του Robert E. Lee ζει στο μέταλλο.

          

Ίσως είναι καλύτερα που ο Λι πάνω στο άλογό του τον Traveller δεν μπορεί πλέον να είναι μάρτυρας της υποβάθμισης της αμερικανικής κοινωνίας. Το Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια, το πανεπιστήμιο του Τζέφερσον που σχεδιάστηκε για να προστατεύει τους άνδρες του Νότου από τους «σκοτεινούς φεντεραλιστικούς μύλους του Βορρά», έχει καταρρεύσει από την ίδια τη νοοτροπία που ήθελε να αποφύγει. Ο Λι, ένας άνθρωπος που αναγνωρίζεται παγκοσμίως από γενιές Αμερικανών ως το πρότυπο χριστιανού τζέντλεμαν, πρόσφερε μια σιωπηλή επιτίμηση στον ανασφαλή κόσμο τους.

Αυτός, όπως ο Τζέφερσον, ο Ουάσιγκτον, ο Μάντισον και ο Χένρι, ήταν από την Old Virginia, μια Βιρτζίνια που σχεδόν έχει χαθεί.

Αλλά αν οι Αμερικανοί πίστευαν πραγματικά στην «συμπερίληψη» και τη «συμφιλίωση», η προσπάθεια καταστροφής αυτών των μνημείων, όπως η σχεδιαζόμενη κατεδάφιση του Συνομοσπονδιακού Μνημείου από την «Επιτροπή Ονομασίας» από την «Επιτροπή Ονομασίας», θα αντιστεκόταν με πάθος.

         

Ίσως οι εικονομάχοι ξεπέρασαν κάθε όριο. Ο Λι έχει φύγει, αλλά όταν ακόμη και ο Έλον Μασκ αναγνωρίζει ότι οι εικονομάχοι επιδιώκουν την «εξάλειψη» έναντι της «συμπερίληψης», η παλίρροια μπορεί στην πραγματικότητα να αλλάξει. Το πιο βαθύ σκοτάδι είναι πριν την αυγή.

 

ΚΟ / πηγή

Ο Φραγκίσκος ζητά υποχρεωτικές παγκόσμιες πολιτικές «κλιματικής αλλαγής»

LifeSiteNews/ΚΟ

Ο πάπας Φραγκίσκος δημοσίευσε το δεύτερο έγγραφό του για το θέμα της «κλιματικής αλλαγής», καταδικάζοντας τις «ανθρωπογενείς κλιματικές αλλαγές» και ζητώντας να ληφθούν «υποχρεωτικά» μέτρα σε όλο τον κόσμο για την αντιμετώπιση του ζητήματος.

Πρέπει να υπάρχουν «δεσμευτικές μορφές ενεργειακής μετάβασης που να πληρούν τρεις προϋποθέσεις: να είναι αποτελεσματικές, υποχρεωτικές και άμεσα υπό παρακολούθηση», έγραψε ο Φραγκίσκος, περιγράφοντας τις ελπίδες του για την επερχόμενη διάσκεψη του COP28 (των Ηνωμένων Εθνών) για την «κλιματική αλλαγή», την οποία χαρακτήρισε ως μια δυνητικά «ιστορική». Εκδήλωση."

Το κείμενο του Φραγκίσκου – που κυκλοφόρησε στις 4 Οκτωβρίου – περιέχει πολλές ισχυρές δηλώσεις που προειδοποιούν για τους κινδύνους της «κλιματικής αλλαγής» και καταδικάζουν όσους αντιτίθενται σε μέτρα που αποσκοπούν στη μείωση του «ανθρωπογενούς κλίματος αλλαγές."

«Δεν αντιδρούμε αρκετά, καθώς ο κόσμος που μας υποδέχεται καταρρέει και ίσως πλησιάζει σε ένα οριακό σημείο», είπε ο Φραγκίσκος στις εναρκτήριες γραμμές του δεύτερου οικολογικού του κειμένου – The Apostolic Exhoration Laudate Deum, το οποίο έρχεται ως συνέχεια του 2015 εγκύκλιος Laudato Si'.

Απευθύνεται σε «όλους τους ανθρώπους καλής θέλησης» και έχει υπότιτλο «για την κλιματική κρίση».

 

Το κείμενο παρουσιάζει ισχυρισμούς και δηλώσεις του σχετικά με το κλίμα, καθώς γράφει ότι «είναι επαληθεύσιμο ότι ορισμένες κλιματικές αλλαγές που προκαλούνται από τον άνθρωπο αυξάνουν σημαντικά την πιθανότητα συχνότερων και πιο έντονων ακραίων γεγονότων».

Επαίνεσε ιδιαίτερα την εκδήλωση COP του 2015 στο Παρίσι, η οποία οδήγησε στη δημοσίευση της Συμφωνίας του Παρισιού για το κλίμα το 2015. Αυτή η συνάντηση έγραψε, «ήταν μια άλλη σημαντική στιγμή γιατί οδήγησε σε μια συμφωνία που αφορούσε όλους».

Το 2022, το Βατικανό προσχώρησε επίσημα στη Συμφωνία του Παρισιού για το κλίμα του 2015, σε μια κίνηση που δεν είχε προηγούμενο σε πολλά επίπεδα. Ο Φραγκίσκος υπερασπίστηκε την κίνηση, λέγοντας ότι η Αγία Έδρα «επωμίστηκε γενναιόδωρα τις σοβαρές ευθύνες της» σχετικά με τη «φροντίδα της δημιουργίας». Πρότεινε ότι «μια συμφωνία μεταξύ των ανθρώπων και του περιβάλλοντος» θα πρέπει να υποστηρίξει τη συμφωνία υπέρ της άμβλωσης.

Παραθέτοντας από την εγκύκλιο επιστολή του Fratelli Tutti του 2020, ο Φραγκίσκος ζήτησε «πιο αποτελεσματικούς παγκόσμιους οργανισμούς, εξοπλισμένους με τη δύναμη να φροντίζουν για το παγκόσμιο κοινό καλό, την εξάλειψη της πείνας και της φτώχειας και την σίγουρη υπεράσπιση των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων».

Τέτοιες ομάδες, υποστήριξε, «πρέπει να είναι προικισμένες με πραγματική εξουσία, με τέτοιο τρόπο ώστε να «προβλέπουν» την επίτευξη ορισμένων ουσιαστικών στόχων. Με αυτόν τον τρόπο, θα μπορούσε να προκύψει μια πολυμέρεια που δεν εξαρτάται από την αλλαγή των πολιτικών συνθηκών ή τα συμφέροντα ορισμένων λίγων και θα έχει σταθερή αποτελεσματικότητα».

Σε πολλές περιπτώσεις, το έγγραφο του Φραγκίσκου πήρε έναν ιδιαίτερα παγκοσμιοποιητικό τόνο, υποστηρίζοντας ότι υπάρχουν «διεθνείς αλλαγές στον πολιτισμό και την πρακτική» και ότι πρέπει να δημιουργηθεί ένα «μοντέλο πολυμερούς διπλωματίας ικανό να ανταποκριθεί στη νέα διαμόρφωση του κόσμου».

Στο παρελθόν είχε καλέσει τους παγκόσμιους ηγέτες και τους διεθνείς φορείς όπως ο ΟΗΕ να εφαρμόσουν πολιτικές για το κλίμα σε ολόκληρο τον κόσμο, και στο Laudate Deum αυτή η κλήση επανεκδόθηκε. «Ο κόσμος μας έχει γίνει τόσο πολυπολικός και ταυτόχρονα τόσο περίπλοκος που απαιτείται διαφορετικό πλαίσιο για αποτελεσματική συνεργασία».

«Είναι θέμα θέσπισης παγκόσμιων και αποτελεσματικών κανόνων που μπορούν να επιτρέψουν την «παροχή» αυτής της παγκόσμιας διασφάλισης», υποστήριξε, σε ένα τμήμα του εγγράφου με τίτλο «Η αδυναμία της διεθνούς πολιτικής».

Υποστηρικτές της ζωής (κατά των αμβλώσεων) και της οικογένειας έχουν εκφράσει συνεχώς ανησυχία για το κίνημα του ακτιβισμού για το κλίμα, καθώς συχνά ευθυγραμμίζεται με υποστηρικτές υπέρ των αμβλώσεων και του ελέγχου του πληθυσμού και με ομάδες λόμπι. Άλλοι λένε ότι μεγάλο μέρος του ακτιβισμού για το κλίμα αφορά τη συγκέντρωση κρατικών επιχορηγήσεων και την άσκηση κρατικής εξουσίας.

 

Όπως έχει ήδη επισημανθεί επανειλημμένα από το LifeSiteNews, η Συμφωνία του Παρισιού, η οποία στηρίζει την πλειονότητα της τρέχουσας δράσης για την «κλιματική αλλαγή» είναι πράγματι υπέρ της άμβλωσης και συνδέεται με τον δεδηλωμένο στόχο του ΟΗΕ για τη δημιουργία ενός καθολικού δικαιώματος στην άμβλωση σύμφωνα με τον στόχο Νο. 5.6 του Στόχοι Βιώσιμης Ανάπτυξης του ΟΗΕ (Sustainable Development Goals ή SDG).

Ο στόχος «να επιτύχουμε την ισότητα των φύλων και να ενδυναμώσουμε όλες τις γυναίκες και τα κορίτσια», περιλαμβάνει τον ακόλουθο στόχο: «Διασφάλιση της καθολικής πρόσβασης στη σεξουαλική και αναπαραγωγική υγεία και τα αναπαραγωγικά δικαιώματα», η οποία είναι φρασεολογία που χρησιμοποιείται συνήθως για να αναφερθεί στην άμβλωση και την αντισύλληψη.

Ο ΟΗΕ στοχεύει να έχει επιτύχει τους SDG έως το 2030.

ΚΟ / πηγή

Οι τράπεζες απειλούν πλέον τους ανθρώπους, ότι εάν έχουν «λάθος απόψεις» θα τους κλείσουν τους λογαριασμούς

 
ΚΟ: Αυτό που συνέβη στην Μ. Βρετανία και τον Νάιτζελ Φάρατζ, (Nigel Farage) όπου μεγάλη τράπεζα του έκλεισε τους τραπεζικούς του λογαριασμούς επειδή οι απόψεις του δεν συνάδουν με «τις αξίες της», είναι ένα δείγμα για το πώς μπορεί να μετατραπεί μία «ανοιχτή» κοινωνία σε ένα ‘woke’ ψηφιακό σωφρονιστικό ίδρυμα. Ο Φάρατζ κατήγγειλε ότι έλαβε έναν φάκελο σαράντα σελίδων που του εξηγούσαν ότι έκλεισαν οι λογαριασμοί του στην Coutts, την τράπεζα της βασίλισσας Ελισάβετ και θυγατρική της Natwest, επειδή οι απόψεις του δεν αντιστοιχούσαν «στις αξίες της» και ότι τον θεωρεί «ξενοφοβικό και ρατσιστή».

Γράφει ο Matthew Goodwin (SUN) / ΚΟ

 

Το να έχεις έναν τραπεζικό λογαριασμό είναι σαν να έχεις πρόσβαση τόσο σε τρεχούμενο νερό όσο και σε ένα θερμαινόμενο σπίτι — είναι αδύνατο να λειτουργήσεις χωρίς αυτά.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το σκάνδαλο που κατακλύζει τον πρώην ηγέτη του Ukip Νάιτζελ Φάρατζ - ο οποίος βρήκε ξαφνικά τον τραπεζικό του λογαριασμό Coutts κλειστό λόγω των απόψεών του υπέρ του Brexit - είναι τόσο εξωφρενικό.

Η αφαίρεση αυτού του βασικού δικαιώματος από τους πολίτες, η κατάργηση της οικονομικής τους ελευθερίας, απλώς και μόνο επειδή τυχαίνει να έχουν απόψεις που δεν είναι της μόδας για την ελίτ είναι κάτι που θα περίμενε κανείς στην κομμουνιστική Κίνα, όχι στη σύγχρονη, δημοκρατική Βρετανία.

Και το γεγονός ότι στη συνέχεια χρειάστηκαν εβδομάδες επίπονης έρευνας από τον Farage για να μάθει ακριβώς γιατί έκλεισε ο τραπεζικός του λογαριασμός - ενώ το BBC απλώς ακολούθησε την παραπλανητική ιστορία που τους παρείχε η τράπεζα - μυρίζει επίσης ολοκληρωτισμό, καθώς στα ολοκληρωτικά καθεστώτα η οικονομική ελίτ και τα μέσα ενημέρωσης «τα κάνουν πλακάκια»

Το όλο πράγμα βρωμάει.

Το πιο ανησυχητικό είναι ότι αυτή είναι μόνο η κορυφή ενός πολύ μεγάλου, άσχημου παγόβουνου.

Η ωμή και θλιβερή πραγματικότητα στη Βρετανία σήμερα είναι ότι πολλά ιδρύματα, όπως οι τράπεζες, δείχνουν ανοιχτά ότι διακατέχονται από πολιτικές προκαταλήψεις.

Αντί να μένουν πολιτικά ουδέτερα, προωθούν τακτικά μια soft φιλελεύθερη ατζέντα της Αριστεράς που αντικατοπτρίζει τη στενή κοσμοθεωρία της ελίτ που διοικεί τη Βρετανία, αλλά είναι εντελώς απορριπτέα από όλους τους άλλους.

Από τη δημόσια διοίκηση μέχρι τα πανεπιστήμια, από τα μουσεία σε άλλους δημόσιους φορείς, από το NHS (Εθνικό Σύστημα Υγείας) έως το BBC, πάρα πολλά από τα ιδρύματά μας έχουν μετατραπεί σε απροκάλυπτα πολιτικές οργανώσεις που καθοδηγούν σαφώς μια ατζέντα.

Το βλέπετε στον τρόπο με τον οποίο οι τραπεζικές εταιρείες όχι μόνο αποκλείουν άτομα με τα οποία διαφωνούν, αλλά συντάσσονται με άλλες εταιρείες στο Twitter για να πουν στους ανθρώπους να «ψωνίσουν αλλού» εάν δεν μοιράζονται τις woke πεποιθήσεις τους - όπως η δέσμευσή τους στις «αντωνυμίες φύλου».

Το βλέπετε στο πώς οι δημόσιοι υπάλληλοι απειλούν τώρα ανοιχτά ότι θα χτυπήσουν ή θα διαρρεύσουν πληροφορίες κατά υπουργών που ακολουθούν πολιτικές που έχουν δημοκρατικά υποστηριχθεί από τους ψηφοφόρους, αλλά τις οποίες ο woke μπαμπούλας αντιπαθεί - όπως η καταστολή της παράνομης μετανάστευσης.

Το βλέπετε στο πώς το Υπουργείο Εργασίας και Συντάξεων αναγκάστηκε πρόσφατα να πληρώσει 100.000 £ στην καταγγελία της Anna Thomas, η οποία αποκάλυψε ότι εκπαίδευε το προσωπικό να έχει ριζοσπαστικές woke πεποιθήσεις.

Το βλέπετε στο πώς δεν μπορείτε πλέον να πάρετε τα μέσα μαζικής μεταφοράς στο Λονδίνο, να χρησιμοποιήσετε το NHS ή να επισκεφτείτε μια πανεπιστημιούπολη σε αυτή τη χώρα χωρίς να βομβαρδιστείτε από σημαίες του ουράνιου τόξου και οργουελιανικού τύπου πινακίδες που σας λένε πώς να σκέφτεστε και να μιλάτε.

Το βλέπετε από το πώς έχει γίνει ρουτίνα για τα μουσεία και τις γκαλερί να ζητούν «συγγνώμη» για την ιστορία μας, ενώ ταυτόχρονα καταγγέλλουν οτιδήποτε και οτιδήποτε ως «ρατσιστικό».

Το βλέπετε από το πώς τα σχολεία μας έχουν επίσης υιοθετήσει την woke ιδεολογία, λέγοντας στα παιδιά μας ότι μπορούν να ταυτιστούν με δεκάδες φύλα και ότι πρέπει να ζητήσουν συγγνώμη για το «λευκό προνόμιο» τους.

Το βλέπετε όταν το BBC δεν δείχνει να ενδιαφέρεται για τους απλούς ανθρώπους.

Το βλέπετε στον τρόπο με τον οποίο η κυβέρνηση και το NHS που υποτίθεται ότι είναι περιορισμένα σε χρήματα ξοδεύουν εκατομμύρια σε έργα «διαφορετικότητας και ένταξης» και υποβάλλουν το προσωπικό σε εκπαίδευση «αντιρατσισμού», παρόλο που οι μελέτες δείχνουν ότι αυτά τα προγράμματα είναι ελαττωματικά και έχουν ελάχιστη έως καθόλου επίδραση .

Και το βλέπετε από το πώς οι πολιτικοί μας θεσμοί, είτε υπό την ηγεσία των Συντηρητικών είτε των Εργατικών, τώρα κλίνουν πολύ περισσότερο προς την πολιτιστική Αριστερά από τον μέσο άνθρωπο. όπου οι βουλευτές βλέπουν με απορία όταν οι απλοί Βρετανοί ζητούν πράγματα όπως την μείωση της μετανάστευσης, μια σκληρότερη προσέγγιση για το έγκλημα και τον τερματισμό της ακύρωσης του πολιτισμού (cancel culture).

 

Όλα αυτά είναι παραδείγματα του πώς μια εντελώς αποπνικτική και καταπιεστική κουλτούρα ξεχύνεται από τους θεσμούς, περιορίζει αθόρυβα αλλά ανελέητα την ελευθερία του λόγου, φιμώνοντας τους διαφωνούντες και καθιστώντας ξεκάθαρο ότι αν δεν συναινέσετε σε αυτή, τότε εσείς και η οικογένειά σας μπορεί να είστε οι επόμενοι.

Συμβαίνει επειδή οι τράπεζες και τα ιδρύματα κυριαρχούνται πλέον από άτομα όπως η Dame Alison Rose, πρώην διευθύνουσα σύμβουλος της NatWest, στην οποία ανήκει η Coutts, η οποία εν τέλει, αναγκάστηκε να παραιτηθεί.

Είναι τα μέλη μιας επίλεκτης τάξης πτυχιούχων που έχουν σαγηνευτεί από την πολιτιστική Αριστερά και παίρνουν μαζί τους και τα ιδρύματα.

Διαθέτοντας τεράστια οικονομική και πολιτιστική δύναμη, χρησιμοποιούν τους θεσμούς για να επιβάλουν τη στενή τους κοσμοθεωρία στον υπόλοιπο κόσμο.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο περισσότεροι από τους μισούς Βρετανούς αισθάνονται τώρα ότι δεν μπορούν να πουν αυτό που πραγματικά σκέφτονται και γιατί η εμπιστοσύνη μας στους θεσμούς καταρρέει.

Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι αυτή η νέα ελίτ είναι η πιο μισαλλόδοξη πολιτικά ώστε αποστασιοποιείται από ανθρώπους που, όπως ο Farage, τυχαίνουν να έχουν διαφορετικές απόψεις από τις δικές τους.

Όλοι αυτοί που ανήκουν στη νέα ελίτ κάθονται ο ένας δίπλα στον άλλον σε δείπνα χλευάζοντας μεγάλο μέρος του υπόλοιπου λαού.

Αυτό που χρειάζεται τώρα αυτή η χώρα είναι μια πλήρης και ειλικρινής συζήτηση όχι μόνο για τις τράπεζες αλλά κάτι πολύ βαθύτερο και πιο απαίσιο — την πολιτικοποίηση όλων των θεσμών μας.

Μόνο τότε, και μόνο με τη μεταρρύθμισή τους, οι άνθρωποι θα αρχίσουν να αισθάνονται ότι οι αξίες τους εκπροσωπούνται στους διαδρόμους της εξουσίας και ότι δεν μπορούν να τους αφαιρέσουν τον τραπεζικό λογαριασμό και τον αυτοσεβασμό τους.

ΚΟ / πηγή