Ο ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ (ΚΟ) ξημεροβραδιάζεται για να βρει, να μεταφράσει και να παρουσιάσει ειδήσεις και άρθρα συμβατά με την θεματολογία του, χωρίς απαραίτητα να ταυτίζεται μαζί τους. Το ίδιο ισχύει και για τα παρατιθέμενα links. Σχόλια και παρεμβάσεις του ΚΟ είναι σε χρώμα ερυθρό. Αν ψάχνεις για mainstream ειδησεογραφία και άποψη, ήρθες στο λάθος μέρος.
got democracy?
"Μη με παραδώσης εις την επιθυμίαν των εχθρών μου· διότι ηγέρθησαν κατ' εμού μάρτυρες ψευδείς και πνέοντες αδικίαν.."
Το ιστολόγιο αυτό δεν συνηθίζει να σχολιάζει θέματα πολιτικής επικαιρότητας, εκτός αν αγγίζουν την ειδική θεματολογία με την οποία - κυρίως - ασχολείται ο ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ.
Αυτό δεν σημαίνει, βέβαια, αδιαφορία ή έλλειψη άποψης και πολιτικής θέσης. Απλά, είναι άλλη η μορφή που έχω επιλέξει να έχει το συγκεκριμένο μπλογκ.
Όμως δεν μπορώ να μην αναδημοσιεύσω ένα άρθρο που με άγγιξε σήμερα, καθώς διάβαζα την Ελευθεροτυπία.
Και το παρουσιάζω, καθώς έχει δημιουργηθεί ένας σχετικός ντόρος γύρω από το κόμμα των Οικολόγων Πράσινων, όχι τόσο σχετικά με τα υψηλά ποσοστά που παρουσιάζει ο νέος αυτός κομματικός σχηματισμός στις δημοσκοπήσεις, όσο – και για αυτό το θεωρώ σοβαρό – σχετικά με τις δηλώσεις που έχει κάνει στο παρελθόν, ο επικεφαλής του ψηφοδελτίου Μιχάλης Τρεμόπουλος, σχετικάμε «καυτά» εθνικά θέματα.
(Ο κ. Τρεμόπουλος εμφανίζεται υπέρμαχος του δικαιώματος αυτοπροσδιορισμού των κατοίκων των Σκοπίων - άρα και με το όνομα «Μακεδόνες», θεωρεί μειονότητα με εθνικά χαρακτηριστικά τους μουσουλμάνους της Θράκης, υπάρχει πρότασή του να ονομαστεί η οδός Αποστόλου Παύλου, στην Θεσσαλονίκη, ως οδός «Κεμάλ Ατατούρκ»! κ.α.)
--Να σημειώσω ότι στα φοιτητικά μου χρόνια, οι περί οικολογίας έντονες ανησυχίες μου (για να μην πω φοβίες μου) με οδήγησαν στους πρωτοεμφανιζόμενους τότε, Οικολόγους Εναλλακτικούς. Αν και δεν παρέμεινα για αρκετό χρονικό διάστημα στον συγκεκριμένο χώρο, για διάφορους λόγους, θέλω να ελπίζω ότι οι οικολογικές μου ευαισθησίες δεν με έχουν εγκαταλείψει, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι συμμετέχω σε διάφορους φορείς και κομματικούς σχηματισμούς.
Η ευαισθησία Μ'έναν φίλο δικηγόρο από την Πάτρα συνυπογράψαμε κείμενο η κατακλείς του οποίου είναι η παύση της στήριξής μας στο μόρφωμα Οικολόγοι Πράσινοι, αν και, πριν από χρόνια, είχαμε συμμετάσχει ενεργώς στη διαμόρφωσή του.
Και τούτο, διότι τότε κυριαρχούσε ο λόγος του οίκου (γειτονιά-Ελλάδα-Ευρώπη-Οικουμένη), της πολιτικής εκείνης δηλαδή, που επιδιώκει την κοινωνική χειραφέτηση με αρχές άμεσης δημοκρατίας. Ενός οίκου-λόγου που υπερασπίζεται τον τοπικό-περιφερειακό-εθνικό αυτοκαθορισμό, υπό τον όρο της αλληλεγγύης, με σεβασμό στα δικαιώματα των αδυνάτων και των μειονοτήτων (συνοψίζω το κείμενο).
Τότε. Γιατί περνώντας τα χρόνια εκείνο που επικράτησε τελικά ήταν ο ξύλινος πολιτικός λόγος, μακριά από τη δροσιά και τρυφερότητα του κοινοτισμού, της ποίησης (!), της αγάπης (!), της αλληλεγγύης. Χωρούν όλα αυτά σ' έναν πολιτικό φορέα; Βεβαίως και χωρούν όταν τα μέλη του δεν διακρίνονται από οίηση και αλαζονεία, από ιταμές πολιτικές βλέψεις, από ημιμάθεια και φανατισμό. Κυρίως φανατισμό.
Ο κ. Τρεμόπουλος υποστήριξε το δικαίωμα των κατοίκων της ΠΓΔΜ να αυτοπροσδιοριστούν ως Μακεδόνες. Δικαίωμά του. Αλλά ο τρόπος που υπερασπίστηκε τη θέση του είναι που μετράει, χύνοντας χολή εναντίον εκείνων που έχουν διαφορετική άποψη, κατηγορώντας τους ως εθνικοπαράφρονες, υπερπατριώτες και άλλα ιλαρά. Οταν έχεις πειστεί για τις θέσεις σου, δεν υβρίζεις χυδαία τους αντίθετους• προσπαθείς με τον διάλογο να βρεθεί ένας ελάχιστος κοινός τόπος.
Μα είναι δυνατόν το μέρος (Σκόπια) να ιδιοποιηθεί το όλον (Μακεδονία); Με βάση το δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού ξυπνάμε αύριο ως χώρα και απαιτούμε να ονομαζόμαστε Ευρώπη!
Δεν θα μας πάρουν με τις πέτρες οι λαοί της Ευρώπης; Απλά πράγματα, αυτονόητα σχεδόν. Αλλά ο φανατισμός δεν γνωρίζει τι σημαίνουν αυτές οι κοινές έννοιες, υποκρύπτει ημιμάθεια, μίσος και υστεροβουλία.
Μόνο μέλημα του κ. Τρεμόπουλου (και πολλών άλλων, όχι όλων, ευτυχώς) φαίνεται να είναι η κατάληψη θώκου εξουσίας και ας χρειαστεί να συνεργαστούν οι Οικολόγοι Πράσινοι με καθεστωτικά κόμματα. Δικαίωμά του κι αυτό, ας πάψει όμως να μιλάει για πολιτική οικολογία, άμεση δημοκρατία, αντικαπιταλιστική πολιτική• όλα αυτά δεν συμπλέουν με την παντί τρόπω άσκηση εξουσίας στο καθεστωτικό πλαίσιο.
Ιδια η θέση τους (υπέρ) και στο σχέδιο Ανάν. Επαναλαμβάνω: δικαίωμά τους, αλλά ο τρόπος που υπερασπίζονται αυτό το δικαίωμα απωθεί τους εχέφρονες, δηλώνει μίσος, φανατισμό, άρα απαξίωση και υποτίμηση-υποβάθμιση του πολιτικού λόγου, πόσο μάλλον αυτού του οίκου-λόγου.
Δεν ξεχνώ επίσης ότι το μανιφέστο των Γερμανών Πράσινων είναι στηριγμένο σε κείμενα «διανοητών» του Χίτλερ, στους οικοφασίστες. (Για τον όρο οικοφασίστες δες εδώ) (Αλλά αυτό έπρεπε να το γνωρίζω πριν από πολλά χρόνια...). Μαθαίνω επίσης ότι στη μηνιαία εφημερίδα που εκδίδουν οι Οικολόγοι Πράσινοι («Πράσινη Πολιτική») ο βασικός διαφημιζόμενος (άρα και βασικός χορηγός της;) είναι η MARFIN. Εάν είναι δυνατόν! Πώς είναι δυνατόν να διακηρύσσεις ότι θέλεις να αλλάξεις το κατεστημένο όταν τρέφεσαι από αυτό; Αυτό δεικνύει σκληρή ιδιοτέλεια, κυνισμό πολιτικό, υποδηλοί ότι μπορείς να προδώσεις αξίες ή να πατήσεις επί πτωμάτων προκειμένου να επιτύχεις τους (θλιβερούς) στόχους σου.
Δεν είναι τίποτε άλλο οι Οικολόγοι Πράσινοι παρά ένα φερέφωνο του γερμανόπνευστου ευρωκεντρισμού, άκρατου ήγουν και άκριτου ευρωπαϊσμού, τύπου Γιόσκα Φίσερ και Κον Μπεντίτ. Καμία αμφισβήτηση, ουδείς αντιεξουσιαστικός λόγος, καμία αύρα κοινοτισμού, έστω ομοσπονδιακής χειραφέτησης.
Ο κόσμος δεν γνωρίζει τι θα ψηφίσει. Απογοητευμένος από την ολιγότητα και ανία των γνωστών κομμάτων, καταφεύγει -νομίζει- σε κάτι αμόλυντο, τουλάχιστον. Πού να 'ξερε ποια ήταν η θέση της γραμματείας τους στους βομβαρδισμούς στη Γάζα ή στον Δεκέμβρη των νέων... Γράφοντας το κείμενο μαθαίνω ότι κι άλλη υποψήφια στην Πρέβεζα απέσυρε την υποψηφιότητά της, (διάβασε τολόκληρη την δήλωσης αποχώρησης της κ. Πέλας Καλογήρου στο μπλογκ Klasikoperiptosi "Αποχωρώ από τους Οικολόγους Πράσινους) νιώθοντας -όπως λέει- ντροπή και οργή για τα δελτία Τύπου της γραμματείας περί το μείζον έγκλημα των Ισραηλινών και των ίσων αποστάσεων στην εξέγερση του Δεκέμβρη.
Αυτή όμως η ξύλινη γλώσσα του κ. Τρεμόπουλου... Ανατριχιάζεις όταν τον ακούς: Τι κρύβει μέσα του αυτός ο άνθρωπος….
Δείτε το παρακάτω συγκλονιστικό βίντεο για την ραγδαία αύξηση του μουσουλμανικού στοιχείου μέσα στην Ευρώπη.
Η Ευρώπη που γνωρίζουμε σε λίγο δεν θα υπάρχει.
Παραθέτω λίγα στοιχεία που παρουσιάζονται στο βίντεο, το οποίο είναι στα αγγλικά, αν και τελικά κατάφερα και το βρήκα και με ελληνικούς υπότιτλους.
Ο κόσμος αλλάζει.
Ο Πολιτισμός και η κουλτούρα της Ευρώπης που θα κληρονομήσουν τα παιδιά μας δεν θα έχει καμία σχέση με αυτό που εμείς γνωρίζουμε.
Σύμφωνα με έρευνες ένας πολιτισμός για να παραμείνει ζωντανός για τουλάχιστον 25 χρόνια, ο δείκτης του αριθμού των γεννήσεων πρέπει να είναι 2,11 παιδιά για κάθε οικογένεια.
Με δείκτη 1,9 δεν υπάρχει ελπίδα για επιβίωση ενώ με δείκτη 1,3 είναι εντελώς ΑΔΥΝΑΤΟΝ.
Όσο μειώνεται ο αριθμός των γεννήσεων πλησιάζει και το τέλος ενός πολιτισμού.
Ο δείκτης του αριθμού γεννήσεων στην Ευρώπη:
Γαλλία: 1,8
Μ. Βρετανία: 1,6
Ελλάδα: 1,3
Γερμανία: 1,3
Ιταλία: 1,2
Ισπανία: 1,1
Σε ολόκληρη της Ε.Ε. (31 χώρες) : 1,38.
Αυτό το δεδομένο σύμφωνα με έρευνες δεν μπορεί να ανατραπεί!
Σε πολύ λίγα χρόνια η Ευρώπη που γνωρίζουμε δεν θα υπάρχει πλέον.
Παρόλα αυτά ο πληθυσμός της Ευρώπης δεν μειώνεται…
Γιατί; Μετανάστευση.Και κυρίως μετανάστευση Μουσουλμάνων.
Από το 1990 το 90% της αύξησης του πληθυσμού στην Ευρώπη οφείλεται στην μετανάστευση μουσουλμάνων.
Την ώρα που ο αριθμός γεννήσεων στην Γαλλία είναι: 1,8, μεταξύ του μουσουλμανικού πληθυσμού είναι 8,1!
Στην Νότια Γαλλία, όπου βρίσκονται οι πιο πολλές δημοφιλείς εκκλησίες, αυτήν την στιγμή υπάρχουν πιο πολλά τζαμιά από εκκλησίες.
Στην Γαλλία το 30% των παιδιών και νέων έως 20 ετών είναι μουσουλμάνοι. Σε πολλές γαλλικές πόλεις, όπως στην Μασσαλία, στην Νίκαια και στο Παρίσι το ποσοστό ανεβαίνει στο 45%.
Το έτος 2027 το 1/5 του πληθυσμού στην Γαλλία θα είναι μουσουλμάνοι.
Σε 39 χρόνια η Γαλλία θα είναι Ισλαμική Δημοκρατία (;).
Στην Αγγλία υπάρχουν ήδη 1.000 τζαμιά πολλά από τα οποία ήταν παλιές εκκλησίες.
Στην Ολλανδία το 50% των νεογέννητων είναι από οικογένειες Μουσουλμάνων και σε 15 χρόνια ο μισός πληθυσμός στην χώρα θα είναι μουσουλμάνοι.
Στην Ρωσία υπάρχουν 23 εκατομμύρια μουσουλμάνοι (1/5 του συνολικού πληθυσμού) και σε λίγα χρόνια το 40% του Ρωσικού στρατού θα είναι μουσουλμάνοι.
Στο Βέλγιο 25% του πληθυσμού και το 50% των νεογέννητωνείναι μουσουλμάνοι. Το 20025 η μία στις τρεις οικογένειες θα είναι μουσουλμανική.
Στην Γερμανία το Ομοσπονδιακό Γραφείο Δημογράφησης ανακοίνωσε ότι, (με αυτούς στους ρυθμούς) το 2050 η Γερμανία θα είναι Ισλαμικό κράτος!
Ο ηγέτης της Λιβύης Μουαμάρ Καντάφι δήλωσε: «Υπάρχουν σημάδια ότι ο Αλλάχ θα χαρίσει τη νίκη στο Ισλάμ ΜΕΣΑ στην Ευρώπη. Χωρίς το σπαθί, χωρίς όπλα, χωρίς κατακτητικούς πολέμους. Δεν χρειάζονται κομάντος αυτοκτονίας. Τα πάνω από 50 εκατομμύρια Μουσουλμάνοι στην Ευρώπη θα την μετατρέψουν σε μία μουσουλμανική Ήπειρο…»
Σήμερα υπάρχουν 52 εκατομμύρια μουσουλμάνοι στην Ευρώπη.
Τα επόμενα 20 χρόνια ο αριθμός θα φτάσει τα 104 εκατομμύρια.
Στον Καναδά ο δείκτης γεννητικότητας είναι στο 1,6. Ο μουσουλμανισμός είναι η ταχύτερα αναπτυσσόμενη θρησκεία. Μεταξύ 2001 και 2006 ο πληθυσμός στον Καναδά αυξήθηκε κατά 1,6. Από αυτό το ποσοστό το 1,2 ανήκει στους μουσουλμάνους
Στις ΗΠΑ το 1990 υπήρχαν 100.000 μουσουλμάνοι. Σήμερα υπάρχουν 9 εκατομμύρια. Σε συνέδριο 26 ισλαμικών οργανώσεων που έγινε πριν τρία χρόνια στο Σικάγο των ΗΠΑ, ειπώθηκε ότι μέσω προσηλυτισμού και άλλων μέσων πρέπει να προετοιμαστούμε για το γεγονός ότι σε 30 χρόνια, 50 εκατομμύρια μουσουλμάνοι θα βρίσκονται στις ΗΠΑ.
Πρόσφατα, η Καθολική Εκκλησία ανακοίνωσε ότι ο αριθμός των μουσουλμάνων μόλις ξεπέρασε τον αριθμό των μελών της.
Τα δύο πρώτα κύματα των πάνοπλων Οθωμανών δεν είχαν καταφέρει να διαρρήξουν την άμυνα των χριστιανών που υπερασπίζονταν με ηρωισμό την Πόλη.
Ο Μωάμεθ είχε όμως ακόμη έναν “άσσο στο μανίκι του”: ένα τρίτο κύμα μαχητών. Το αποτελούσαν σι εκλεκτότερες των μονάδων του, με το ιππικό του παλατιού που τώρα πολεμούσε πεζή και το πεζικό του παλατιού - με τους περίφημους Γενίτσαρους ν’ αποτελούν την αιχμή του δόρατος.
Οι Γενίτσαροι, ήταν επίλεκτα σώματα της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Αρχικά συγκροτούνταν από αιχμαλώτους πολέμου και παιδιά χριστιανικών οικογενειών που εξαναγκάζονταν από μικρή ηλικία σε στρατιωτική υπηρεσία. Η επιλογή των "νέων στρατιωτών" γίνονταν μεταξύ των χριστιανοπαίδων ηλικίας από 6 - 15 ετών εξ ού και το όνομα"παιδομάζωμα".Για τέσσερις αιώνες οι Γενίτσαροι αποτέλεσαν την αιχμή της πολεμικής μηχανής της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και των Σουλτάνων.
Για πολλή ώρα μαινόταν η μάχη των Βυζαντινών με τις ορδές του δεύτερου κύματος, όταν ο Μωάμεθ έδωσε εντολή στο τρίτο κύμα να επιτεθεί.
Ήταν η ώρα των Γενίτσαρων.
Με απόλυτη τάξη και δίχως τη συνοδεία μουσικής, οι Γενίτσαροι ξεκίνησαν για τις θέσεις που είχαν επιλεγεί.
Οι συμπολεμιστές τους παραμέριζαν και τους άφηναν να πιάσουν δουλειά. Οι αποκαμωμένοι λόγω της έλλειψης τροφίμων χριστιανοί, είχαν ξενυχτήσει περιμένοντας την επίθεση και είχαν αποκρούσει δύο σφοδρότατα κύματα εχθρών. Τώρα είχαν να αντιμετωπίσουν τη φρέσκια εφεδρεία των Οθωμανών, η οποία μάλιστα αποτελούνταν από τους τρομερότερους πολεμιστές της Ανατολικής Μεσογείου. Η αντίσταση που προέβαλλαν ήταν μνημειώδης, αλλά όχι αρκετή.
Οι Οθωμανοί, σύμφωνα με την τουρκική παράδοση, υπό την άμεση καθοδήγηση του ίδιου του Μωάμεθ που έφθασε κοντά στα τείχη και έδινε άμεσα διαταγές στους διοικητές των μονάδων, άρχισαν να εντοπίζουν αδύναμα σημεία στην άμυνα και να επικεντρώνουν εκεί τις προσπάθειές τους.
Ένα παραπόρτι από το οποίο είχαν βγει ανιχνευτές των πολιορκημένων και το οποίο δεν είχε κλείσει καλά, η - “τρισκατάρατη” της ελληνικής παράδοσης - Κερκόπορτα,έδωσε την ευκαιρία σε μια ομάδα Γενίτσαρων να περάσει μέσα στο τείχος και να υψώσει την πρώτη τουρκική σημαία. Αυτή η επιτυχία και το λάβαρο των Γενίτσαρων να κυματίζει στο τείχος, έδωσε θάρρος σε όλους τους υπόλοιπους Οθωμανούς, που με ανανεωμένο ηθικό όρμησαν στους υπερασπιστές.
Οι Γενίτσαροι της Κερκόπορτας απωθήθηκαν και εξοντώθηκαν, αλλά η αντίσταση είχε αρχίσει να κάμπτεται στα περισσότερα σημεία. Χιλιάδες Τούρκοι συνέρρεαν από κάθε άνοιγμα των τειχών, πέφτοντας με τρομακτική αγριότητα στους υπερασπιστές.
Ο ίδιος ο Κωνσταντίνος, με τη γυαλιστερή πανοπλία του γεμάτη αίματα και το σπαθί στο χέρι, πολεμούσε ασταμάτητα, έχοντας ξεφορτωθεί την πορφύρα και τα αυτοκρατορικά διακριτικά, ανάμεσα στους άνδρες του, μέχρι που κυκλώθηκε από τα οθωμανικά στίφη. Πριν αφήσει την τελευταία του πνοή, κάτω από τα αλλεπάλληλα κτυπήματα των Γενίτσαρων, ακούστηκε να κραυγάζει πάνω από τη βοή της μάχης: “Μα δεν υπάρχει χέρι χριστιανού να μου πάρει τη ζωή;”.
Έτσι άφησε την τελευταία του πνοή ο ύστατος Έλληνας αυτοκράτορας, με το σπαθί στο χέρι, πιστός στις παραδόσεις ηρωισμού και αυταπάρνησης έσχατος υπερασπιστής της χιλιόχρονης αυτοκρατορίας.
Με λίγες προσθήκες δικές μου, το παραπάνω αποτελεί τμήμα του άρθρου «Εάλω η Πόλις» του Γιώργου Ψαρουλάκη, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Παγκόσμια Πολεμική Ιστορία , τ.2, Μάρτιος 2006.
Παρακολουθείστε το συγκλονιστικό αυτό βίντεο – επίκαιρο όσο ποτέ! - για την εξάπλωση του Ισλάμ και τις διάφορες «μορφές» που παίρνει ανάλογα με το ποσοστό πιστών που έχει σε ένα κράτος.Και προετοιμαστείτε …
Το βίντεο παρουσιάστηκε από τον καθηγητή Νεοκλή Σαρρή σε τηλεοπτική εκπομπή του καναλιού HIGH.
Ο Νεοκλής Σαρρής είναι καθηγητής της Κοινωνιολογίας της Ιστορίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, συγγραφέας και Πρόεδρος της Ένωσης Δημοκρατικού Κέντρου (Ε.ΔΗ.Κ.).
Το πρωτότυπο άρθρο του Dr. PeterHammond– “WhatIslamIsn't” θα το βρείτε ΕΔΩ:
Η Alison Ruoff, προεξέχον μέλος της Γενικής Συνόδου της Εκκλησίας της Αγγλίας καλεί να σταματήσει κάθε ενέργεια για ανέγερση οποιουδήποτε νέου τζαμιού στην Βρετανία, καθώς θεωρεί ότι εάν συνεχίζουν να χτίζονται τζαμιά δεν θα αργήσει να επικρατήσει και ο ισλαμικός νόμος της «σαρία».
Ήδη κάποιες περιοχές στην Βρετανία είναι αφιλόξενες για μη μουσουλμάνους.
Για τις μαζικές προσευχές Μουσουλμάνων στην Ιταλία μπροστά σε χριστιανικές εκκλησίες στο Μιλάνο, την Μπολόνια και την Ρώμη. Ο υπουργός Άμυνας Ignazio La Russa, διοργάνωσε μία καθολική λειτουργία στην Piazza Duomo στο Μιλάνο, την επόμενη Κυριακή, προκειμένου «να επανακτήσει την περιοχή», ενώ η ο Attilio Fontana από την Λίγκα του Βορρά, είπε ότι ''θα ήθελε να δει τι θα συνέβαινε αν εγώ πήγαινα να προσευχηθώ με το ροζάριο στη Μέκκα''.
Οι Μουσουλμάνοι στη Βρετανία που επιθυμούν να ασπαστούν το Χριστιανισμό ζουν με φόβο για τις ζωή τους εξαιτίας των Ισλαμικών νόμων για την αποστασία, όπως προειδοποίησε Επίσκοπος της Εκκλησίας της Αγγλίας κατά τη διάρκεια γεύματος στο Δυτικό Λονδίνο.
Ο πακιστανικής καταγωγής Επίσκοπος του Rochester της Αγγλίας, Καθ. Michael Nazir-Ali, λέει ότι η «ελευθερία στην πίστη» είναι υπό απειλή λόγω της Ισλαμικής εχθρότητας απέναντι στην αλλαγή της πίστης.
Μελέτη έδειξε ότι το 36% των Βρετανών ηλικίας 16 έως 24 πίστευαν ότι όσοι ασπάζονται άλλη θρησκεία πρέπει να τιμωρούνται με θάνατο.
Σχετικά με την ΛΟΓΟΚΡΙΜΕΝΗ ΣΤΗΝ ΟΛΛΑΝΔΙΑ ταινία «Fitna», του Ολλανδού πολιτικού Γκερτ Βίλντερς (Geert Wilders), διάρκειας μόλις δεκαπέντε λεπτών, η οποία προσπαθεί να δείξει, κατά τα λεγόμενα του δημιουργού της, τον τρόπο κατά τον οποίο το Κοράνι «αποτελεί έμπνευση για αδιαλλαξία, φόνο και τρομοκρατία».
Ο Βίλντερς δήλωσε: "Κάντεμια βόλταστους δρόμους και θα καταλάβουμε που οδηγεί αυτή κατάσταση. Δεν νιώθεις πια ότι ζεις στην χώρασου. Γίνεται μία μάχη και θα πρέπει να υπερασπιστούμε τους εαυτούς μας. Πριν μάθετε ότι υπάρχουν περισσότερα τζαμιά από εκκλησίες"!
ΚΑΤΩ: Ιμάμης διακηρύττει: Το Ισλάμ είναι μία θρησκεία που θέλει να κατακτήσει τον κόσμο.
Φουτουριστική ονομάζεται μία κινηματογραφική ταινία που αναπαριστά την ζωή σε μία - όχι και τόσο πολύ - μελλοντική εποχή και συνθέτει μία πραγματικότητα του αύριο, με στοιχεία όμως που μαζεύει από το σήμερα.
Μία φουτουριστική (δηλ. μελλοντολογική) ταινία, ενώ συγγενεύει με τον χώρο των ταινιών «επιστημονικής φαντασίας», εν τούτοις είναι πιο ρεαλιστική και για αυτό, σχεδόν πάντα, καταλήγει να είναι δυστοπική και συνεπώς καταθλιπτική. Δυστοπία – το αντίθετο της ουτοπίας- είναι η περιγραφή ενός μελλοντικού «φανταστικού» (;) κόσμου απόλυτης δυστυχίας.
Χωρίς να μπορεί να χαρακτηριστεί «προφητική» - τουλάχιστον με την θεολογική έννοια του όρου- μία τέτοια ταινία αποδεικνύεται μετα-αποκαλυπτική και πολλές φορές, σχεδόν, «επίκαιρη». Διότι μέσα από το σήμερα μπορείς, -στο μέτρο του δυνατού και ανάλογα με την διορατικότητά σου - να «δεις», δηλαδή να προβλέψεις, το αύριο. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έγινες προφήτης.
Τέτοιες ταινίες που μπορώ να θυμηθώ είναι οι : το “Brazil” του Terry Gilliam (1985), το “Gattaca” (1997), το “Blade Runner” του Ridley Scott (1982), το “Total Recal” («Ολική Επαναφορά») του Paul Verhoeven (1990), ο «Υδάτινος Κόσμος» (1995), το “V For Vendetta” (2005), το αγαπημένο μου“They Live” ( «Ζουν ανάμεσά μας») του John Carpenter και το κορυφαίο βέβαια «1984» (1984), μεταφορά του ομώνυμου βιβλίου του Όργουελ.
Μία πρόσφατη φουτουριστική – δυστοπική ταινία ήταν «Τα παιδιά των ανθρώπων» (“Childrenofmen”) του Alfonso Cuaron, η οποία αποτελεί μεταφορά του φουτουριστικού θρίλερ που έγραψε η P.D. James το 1993.
Τοποθετημένο στο 2027, στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον, η ταινία παρουσιάζει μια Βρετανία σε σύγκρουση. Σύγκρουση μεταξύ του κυβερνητικού στρατού και ένοπλων ομάδων μεταναστών και βίαιων "αναρχικών" επαναστατών. Βρώμικη, σκοτεινή κι επικίνδυνη, στο κλίμα ακριβώς που είχε οραματιστεί η συγγραφέας.
Βλέπουμε ένα σκοτεινό και παρακμιακό Λονδίνο να ζει (;) μέσα στο απόλυτο χάος.
Παρόλο που έχει τεθεί στρατιωτικός νόμος και παντού κυκλοφορούν πάνοπλοι στρατιώτες και άρματα, η αναρχία και η τρομοκρατία βασιλεύει, βόμβες εκρήγνυνται στα καλά καθούμενα, ενώ υπάρχει τεράστιο πρόβλημα με την μετανάστευση, καθώς οι μετανάστες όχι μόνο είναι αμέτρητοι και συνεχώς καταφθάνουν νέα καραβάνια, αλλά οι αρχές τους συμπεριφέρνονται σαν ζώα και τους στοιβάζουν – κυριολεκτικά- σε κλουβιά, καταμεσής στον δρόμο και στη συνέχεια εκτοπίζονται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Οι υπόλοιποι μετανάστες – που είναι κυρίως μουσουλμάνοι - έχουν συγκροτήσει ένοπλες ομάδες, έχουν βγει τους δρόμους και συγκρούονται με τις ντόπιες στρατιωτικές δυνάμεις.
Η πόλη είναι πλέον πραγματικό πεδίο μάχης, τάνκς περιφέρονται στους δρόμους της πόλης, πάνοπλοι σταρτιώτες ανταλάσσουν πυροβολισμούς με ορδές μεταναστατών και "αναρχικών", οι σφαίρες πέφτουν σαν χαλάζι και νομίζεις ότι δεν βρίσκεσαι στο Λονδίνο, αλλά στο Σεράγεβο.
Μέσα σε αυτήν την παράνοια, κάποιοι περίεργοι τύποι ντυμένοι με κίτρινα αδιάβροχα, κρατούν πλακάτ που γράφουν "Repent" - «Μετανοείτε», στους οποίους κανένας δεν δίνει σημασία.
Το χειρότερο όμως είναι ότι πλέον, από το 2009, όλες οι γυναίκες του κόσμου άρχισαν να γίνονται στείρες με αποτέλεσμα να μη υπάρχουν πλέον γεννήσεις και το ανθρώπινο είδος να οδεύει προς την εξαφάνισή του. Όταν ο νεότερος άνθρωπος του κόσμου, 18 ετών, δολοφονείται το μέλλον διαγράφεται ακόμα πιο δυσοίωνο. Ο πρωταγωνιστής Theo (Clive Owen) πέφτει θύμα απαγωγής μιας τρομοκρατικής ομάδας, η οποία υπερασπίζεται τα δικαιώματα των μεταναστών.
Δείτε ένα trailer της ταινίας
Ε, και τι έγινε; «Φουτουριστική» ταινία, θα πει κανείς. «Φαντασίας» ίσως πει κάποιος άλλος. Τι σχέση έχει με το τώρα;
Είναι χαρακτηριστική η δήλωση του σκηνοθέτη Aλφόνσο Κουαρόν : "Δεν ήθελα να κάνω μια ταινία για το μέλλον - ήθελα να κάνω μια ταινία για το παρόν και τις συνθήκες που δομούν το μέλλον. Δεν πρόκειται για ταινία επιστημονικής φαντασίας, αλλά για μια περιπέτεια, τοποθετημένη στο 2027".
Σκέφτομαι πόσο άραγε μακριά βρισκόμαστε από τέτοιες καταστάσεις; Τα δείγματα από άλλες ευρωπαϊκές χώρες με εξεγέρσεις μεταναστών (Αγγλία, Γαλλία, αλλά και Ιταλία) πολύ φοβάμαι ότι συνηγορούν, ότι τέτοιες σκηνές δεν θα αργήσουμε να δούμε. (βλέπε αναλυτικότερα άρθρο του ΚΟΚΚΙΝΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ).
Η κατάσταση ήδη εγκυμονεί κινδύνους. Το μείγμα είναι αρκετά εκρηκτικό.
Ποιος μπορεί να αμφισβητήσει το γεγονός ότι το επιβαλλόμενο μοντέλο της πολυπολιτισμικής κοινωνίας έχει αποτύχει ολοκληρωτικά.
Και δεν είναι θέμα ιδιοτροπίας ή «ρατσισμού». Είναι καθαρά θέμα αληθινό και πλέον επιστημονικά διαπιστωμένο. Είναι χαρακτηριστική πρόσφατη κοινωνιολογική έρευνα στις ΗΠΑ (και δημοσιεύθηκε στην «Ελευθεροτυπία»!).
Σύμφωνα με αυτή την έρευνα, όσο μεγαλύτερη είναι η ποικιλομορφία σε μια κοινότητα τόσο μικρότερος είναι ο αριθμός των ατόμων που ψηφίζουν, που προσφέρονται για εθελοντική εργασία, που συνεισφέρουν σε φιλανθρωπικές ενέργειες και που συμμετέχουν σε κοινοτικές δραστηριότητες...
Στις κοινότητες με τον μεγαλύτερο βαθμό ποικιλομορφίας τα άτομα τείνουν να μην εμπιστεύονται τους γείτονές τους -ανεξάρτητα από την εθνική καταγωγή ή το χρώμα του δέρματός τους-, να μην έχουν επαφή ακόμα και με τους στενούς τους φίλους, να αναμένουν τα χειρότερα από την κοινότητα και τους ηγέτες της, να προσφέρονται λιγότερο για εθελοντική εργασία, να ψηφίζουν σπανιότερα και να κάθονται δυστυχείς μπροστά στην τηλεόρασή τους».
Η Πολιτεία και οι εκφραστές έχουν όχι μόνο το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για αυτήν την ζοφερή πραγματικότητα που τώρα ζούμε, βέβαια, στα αρχικά στάδια, αλλά πολύ σύντομα θα αναγκαστούμε να την ζήσουμε καλά εμείς και τα παιδιά μας. Έχει την ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΥΘΥΝΗ.
Για τη Νέα Τάξη Πραγμάτων ο διχασμός της κοινωνίας, το χάος, ο απομονωτισμός, η ανασφάλεια, και ο τρόμος είναι «βούτυρο στο ψωμί της».
ΜΙΣΕΙ τον άνθρωπο. Τον θέλει μάζα. Ή καλύτερα μαζάνθρωπο. ΜΙΣΕΙ την κοινωνική συνοχή. Θέλει παγκόσμιες «πολύχρωμες» κοινωνίες υποτελών. Οι οποίες είναι πάντα ευκολοκυβέρνητες. (Ειδικά για τον ελληνικό λαό είναι γνωστή η δήλωση του Χένρυ Κίσσινγκερ (1994) : «Ο ελληνικός λαός είναι δυσκολοκυβέρνητος και γι' αυτό πρέπει να τον πλήξουμε βαθιά στις πολιτισμικές του ρίζες. Τότε ίσως συνετισθεί. Εννοώ, δηλαδή, να πλήξουμε τη γλώσσα, τη θρησκεία, τα πνευματικά και ιστορικά του αποθέματα…»)
ΜΙΣΕΙ τις «κλειστές» κοινωνίες, όπου οι άνθρωποι έχουν κάποια σύνδεση μεταξύ τους, έχουν ρίζες, έχουν ιδανικά, έχουν οράματα, είναι ΑΝΘΡΩΠΟΙ, γνωρίζει ο ένας τον άλλον, μιλάει ο ένας στον άλλον, και όλοι, αν χρειαστεί, θα συσπειρωθούν και θα αγωνιστούν για κάποιο κοινό σκοπό. Σε τοπικό ή εθνικό πεδίο.
Θέλουν κοινωνίες επιβαλλόμενης πολιτισμικής και εθνοτικής ποικιλομορφίας, μέσα από την αθρόα και μαζική είσοδο στρατιών ταλαίπωρων λαθρομεταναστών.
Θέλουν κοινωνίες αποξένωσης, φόβου και τρόμου. Μίσους και πράξεων «αντεκδίκησης». Βία που ανακυκλώνεται. Χάσμα που δεν γεφυρώνεται.
Ανθρώπους που κλεισμένοι στο «καβούκι τους», κοιτάνε πως «θα σώσουν το τομάρι τους». Ανθρώπους που δεν κολλάνε μεταξύ τους και ούτε τους ενδιαφέρει πλέον.
Ανθρώπους μοναχικούς και δυστυχισμένους, που όμως ο καταναλωτισμός, το κυνήγι του χρήματος της εφήμερης δόξας και της ηδονής αποτελούν τους νέους «θεούς». Μόνο που (και) αυτοί «θεοί» απαιτούν θυσίες. Και μάλιστα ανθρωποθυσίες.
Ρίξτε μια ματιά στις διαφημίσεις του μέλλοντος, όπως παρουσιάστηκαν κατά την διάρκεια της ίδιας αυτής «φουτουριστικής» ταινίας «Τα παιδιά των ανθρώπων». Διαφημίσεις για συνολάκια σκύλων, ειδικό χαπάκι ευθανασίας (!) (το "Quietus") με το αφοπλιστικό σλόγκαν «εγώ αποφασίζω πότε», διαφημίσεις για συνταγές "παντοτεινής νιότης" και χαπάκια χαράς (!), διαφημίσεις τζόγου και μπάλας, αγγελίες τηλεφωνικού σεξ (αλλοίμονο), και ανακοινώσεις των Αρχών για την κατάδοση των παράνομων μεταναστών.
Με την παρούσα επιστολή, οι υπογράφοντες ζητούμε με κάθε σεβασμό την παρέμβασή σας για να τακτοποιηθούν συντρίμμια ιστορικής αταξίας που άφησε πίσω της στη νοτιοανατολική Ευρώπη η προηγούμενη κυβέρνηση των ΗΠΑ.
Στις 4 Νοεμβρίου 2004, δύο ημέρες μετά την επανεκλογή του Προέδρου George W. Bush, η κυβέρνησή του ομόφωνα αναγνώρισε τη ‘Δημοκρατία της Μακεδονίας’.
Αυτή η πράξη όχι μόνο κατέλυσε γεωγραφικά και ιστορικά δεδομένα, αλλά και έδωσε έναυσμα να ξεσπάσει μια επικίνδυνη επιδημία ιστορικού ρεβιζιονισμού, του οποίου το πιο προφανές σύμπτωμα είναι η καταχρηστική οικειοποίηση από την κυβέρνηση των Σκοπίων του πιο διάσημου Μακεδόνα, του Μέγα Αλέξανδρου.
Πιστεύουμε ότι αυτή η ανοησία έχει ξεπεράσει κάθε όριο και ότι οι ΗΠΑ δεν έχουν καμιά δουλειά να υποστηρίζουν την παραποίηση της ιστορίας. Ας κάνουμε μια ανασκόπηση των δεδομένων. (Η τεκμηρίωση αυτών των δεδομένων που απεικονίζονται εδώ με έντονα γράμματα, βρίσκεται στο http://macedonia-evidence.org/).
Η εν λόγω περιοχή, με τη σύγχρονη πρωτεύουσά της τα Σκόπια, ονομαζόταν στην αρχαιότητα Παιονία. Τα όρη Βαρνούς και Όρβηλος (που σχηματίζουν σήμερα τα βόρεια σύνορα της Ελλάδας) αποτελούν ένα φυσικό όριο που χώριζε και χωρίζει τη Μακεδονία από τη βόρεια γείτονά της. Η μόνη πραγματική σύνδεση βρίσκεται κατά μήκος του Αξιού/Βαρδάρη ποταμού αλλά ακόμα και αυτή η κοιλάδα ‘δε σχηματίζει μία δίοδο επικοινωνίας γιατί τέμνεται από χαράδρες’.
Αν και είναι αλήθεια ότι οι Παίονες υποτάχθηκαν στο Φίλιππο Β΄, πατέρα του Μέγα Αλέξανδρου, το 358 π.Χ., δεν ήταν Μακεδόνες και δεν ζούσαν στη Μακεδονία. Παρομοίως, για παράδειγμα, οι Αιγύπτιοι που κατακτήθηκαν από τον Αλέξανδρο, μπορεί μεν να κυβερνούνταν από τους Μακεδόνες, συμπεριλαμβανομένης και της γνωστής Κλεοπάτρας, αλλά δεν υπήρξαν ποτέ οι ίδιοι Μακεδόνες και η Αίγυπτος δεν ονομάστηκε ποτέ Μακεδονία.
Αντίθετα, η Μακεδονία και οι Μακεδόνες Έλληνες βρίσκονταν για τουλάχιστον 2500 χρόνια εκεί ακριβώς όπου είναι η σύγχρονη ελληνική περιφέρεια της Μακεδονίας. Ακριβώς η ίδια σχέση ισχύει για την Αττική και τους Αθηναίους Έλληνες, το Άργος και τους Αργείους Έλληνες, την Κόρινθο και τους Κορίνθιους Έλληνες κ.ο.κ.
Δεν κατανοούμε πώς οι σύγχρονοι κάτοικοι της αρχαίας Παιονίας, που μιλούν Σλάβικα—μια γλώσσα που εισήχθη στα Βαλκάνια περίπου μια χιλιετία μετά το θάνατο του Αλέξανδρου—μπορούν να διεκδικούν τον Αλέξανδρο για εθνικό τους ήρωα. Ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν εξολοκλήρου και αδιαμφισβήτητα Έλληνας. Ο προ-προ-προπάππος του, Αλέξανδρος Α΄, αγωνίστηκε στους Ολυμπιακούς Αγώνες όπου η συμμετοχή επιτρεπόταν μόνο σε Έλληνες.
Ακόμα και πριν από τον Αλέξανδρο Α΄ οι Μακεδόνες τοποθετούσαν τις προγονικές τους ρίζες στο Άργος και πολλοί από τους βασιλείς τους χρησιμοποιούσαν την κεφαλή του Ηρακλή—του κατεξοχήν Έλληνα ήρωα-- στα νομίσματά τους.
Ο Ευριπίδης—που πέθανε και θάφτηκε στη Μακεδονία—έγραψε το έργο του Αρχέλαος προς τιμήν του μεγάλου θείου τού Αλέξανδρου και το έγραψε στα ελληνικά. Όσο βρισκόταν στη Μακεδονία, ο Ευριπίδης έγραψε ακόμα τις Βάκχες, επίσης στα ελληνικά. Κατά συνέπεια, το Μακεδονικό κοινό μπορούσε να καταλάβει τι έγραψε και τι άκουγαν.
Ο πατέρας του Αλέξανδρου, Φίλιππος, κέρδισε αρκετές νίκες σε ιππικούς αγώνες στην Ολυμπία και τους Δελφούς, τα δύο πιο ελληνικά από όλα τα ιερά της αρχαίας Ελλάδας, όπου δεν επιτρεπόταν σε μη-Έλληνες να αγωνιστούν. Ακόμα πιο σημαντικό, ο Φίλιππος ορίστηκε διοργανωτής των Πύθιων Αγώνων στους Δελφούς το 346 π.Χ. Με άλλα λόγια, ο πατέρας του Μέγα Αλέξανδρου και οι πρόγονοί του ήταν εξολοκλήρου Έλληνες. Η ελληνική γλώσσα ήταν η γλώσσα που χρησιμοποιούσε ο Δημοσθένης και η πρεσβεία του από την Αθήνα όταν επισκέπτονταν τον Φίλιππο επίσης το 346 π.Χ. Ένας άλλος Έλληνας του Βορρά, ο Αριστοτέλης, πήγε να σπουδάσει για περίπου 20 χρόνια στην Ακαδημία του Πλάτωνα. Στη συνέχεια, επέστρεψε στη Μακεδονία και έγινε ο δάσκαλος του Αλέξανδρου Γ΄. Μιλούσαν Ελληνικά στην σχολή που σώζεται ακόμα και σήμερα κοντά στη Νάουσσα στην Ελληνική Μακεδονία.
Ο Αλέξανδρος είχε μαζί του σε όλες του τις εκστρατείες την έκδοση του Αριστοτέλη της Ιλιάδας του Ομήρου. Ο Αλέξανδρος διέδωσε την ελληνική γλώσσα και τον πολιτισμό σε όλη του την αυτοκρατορία, ιδρύοντας πόλεις και εγκαθιστώντας εκπαιδευτικά κέντρα. Εξού και βρίσκουμε επιγραφές που αφορούν χαρακτηριστικούς ελληνικούς θεσμούς όπως είναι το γυμνάσιο τόσο μακριά όσο στο Αφγανιστάν. Είναι γραμμένες στα Ελληνικά.
Προκύπτουν οι εξής ερωτήσεις: Γιατί ήταν η Ελληνική γλώσσα η lingua franca σε όλη την επικράτεια του Αλέξανδρου αν αυτός ήταν ΄Μακεδόνας’; Γιατί γράφτηκε η Καινή Διαθήκη στα Ελληνικά;
Οι απαντήσεις είναι ξεκάθαρες: ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν Έλληνας, όχι Σλάβος, και οι Σλάβοι και η γλώσσα τους δεν σχετίζονταν με τον Αλέξανδρο ή την πατρίδα του παρά 1000 χρόνια αργότερα.(Δείτε το σχετικό βίντεο παρακάτω με την αυθρόρμητη ομολογία του Κίρο Γκλιγκόρωφ). Αυτό μας φέρνει πίσω στη γεωγραφική περιοχή που ήταν γνωστή στην αρχαιότητα ως Παιονία. Γιατί οι άνθρωποι που κατοικούν σε αυτήν την περιοχή σήμερα αποκαλούν τους εαυτούς τους Μακεδόνες και τη χώρα τους Μακεδονία; Γιατί να κλέψουν μια απόλυτα ελληνική μορφή για εθνικό τους ήρωα;
Οι αρχαίοι Παίονες μπορεί να ήταν ή να μην ήταν Έλληνες, πάντως σίγουρα έγιναν ελληνίζοντες, και δεν υπήρξαν ποτέ Σλάβοι. Επίσης δεν ήταν Μακεδόνες. Η αρχαία Παιονία ήταν ένα μέρος του Μακεδονικού κράτους, όπως ήταν η Ιωνία και η Συρία και η Παλαιστίνη και η Αίγυπτος και η Μεσοποταμία και η Βαβυλωνία και η Βακτρία και πολλές άλλες περιοχές. Μπορεί λοιπόν να έγιναν προσωρινά ‘Μακεδονικές’ αλλά καμιά δεν ήταν ποτέ ΄Μακεδονία΄.
Η κλοπή του Φίλιππου και του Αλέξανδρου από μια χώρα που δεν ήταν ποτέ η Μακεδονία δεν μπορεί να δικαιολογηθεί.
Οι παραδόσεις της αρχαίας Παιονίας ωστόσο θα μπορούσαν να υιοθετηθούν από τους τωρινούς κατοίκους αυτής της γεωγραφικής περιοχής με αρκετά αιτιολογικά. Η επέκταση του γεωγραφικού όρου ‘ Μακεδονία’ ώστε να καλύπτει τη νότια Γιουγκοσλαβία δεν μπορεί. Ακόμα και στον ύστερο 19ο αι. αυτή η λάθος χρήση υπονοούσε μη υγιείς εδαφικές βλέψεις.
Το ίδιο κίνητρο βρίσκεται και σε σχολικούς χάρτες που δείχνουν την ψευδο-μεγάλη Μακεδονία να εκτείνεται από τα Σκόπια μέχρι τον Όλυμπο και να επιγράφεται στα Σλαβικά.
Ο ίδιος χάρτης και οι διεκδικήσεις του βρίσκεται σε ημερολόγια, αυτοκόλλητα αυτοκινήτων, χαρτονομίσματα κλπ που κυκλοφορούν στο νέο κράτος από τότε που διακήρυξε την ανεξαρτησία του από τη Γιουγκοσλαβία το 1991.
Γιατί να επιχειρεί μια τέτοια ιστορική ανοησία μια φτωχή νέα χώρα, εσωτερική και περικυκλωμένη από στεριά; Γιατί να κοροϊδεύει θρασύτατα και να προκαλεί τη γείτονά της;
Όπως και να θέλει κανείς να χαρακτηρίσει μια τέτοια συμπεριφορά, σίγουρα δεν πρόκειται για πίεση για ιστορική ακρίβεια, ούτε για σταθερότητα στα Βαλκάνια. Είναι λυπηρό ότι οι ΗΠΑ έχουν ενισχύσει και ενθαρρύνει τέτοια συμπεριφορά. Στρεφόμαστε σε Εσάς, Κύριε Πρόεδρε, για να ξεκαθαρίσετε στην κυβέρνηση των Σκοπίων ότι δεν μπορεί να εισέλθει στην οικογένεια των χωρών της ΕΕ και του ΝΑΤΟ όσο επιχειρεί να οικοδομήσει την εθνική της ταυτότητα εις βάρος της ιστορικής αλήθειας. Η κοινωνία μας από κοινού δεν μπορεί να επιβιώσει όταν η ιστορία αγνοείται, πολύ λιγότερο δε όταν η ιστορία κατασκευάζεται για να εξυπηρετήσει αμφίβολα κίνητρα.
Με εκτίμηση,
NAME TITLE INSTITUTION
Harry C. Avery, Professor of Classics, University of Pittsburgh (USA), Dr. Dirk Backendorf. Akademie der Wissenschaften und der Literatur Mainz (Germany), Elizabeth C. Banks, Associate Professor of Classics (ret.), University of Kansas (USA), Luigi Beschi, professore emerito di Archeologia Classica, Università di Firenze (Italy), Josine H. Blok, professor of Ancient History and Classical Civilization, UtrechtUniversity (The Netherlands), Alan Boegehold, Emeritus Professor of Classics, BrownUniversity (USA), Efrosyni Boutsikas, Lecturer of Classical Archaeology, University of Kent (UK), Keith Bradley, Eli J. and Helen Shaheen Professor of Classics, Concurrent Professor of History, University of Notre Dame (USA), Stanley M. Burstein, Professor Emeritus, CaliforniaStateUniversity, Los Angeles (USA), Francis Cairns, Professor of Classical Languages, The FloridaStateUniversity (USA), John McK. CampII, Agora Excavations and Professor of Archaeology, ASCSA, Athens (Greece), Paul Cartledge, A.G. Leventis Professor of Greek Culture, University of Cambridge (UK), Paavo Castrén, Professor of Classical Philology Emeritus, University of Helsinki (Finland), William Cavanagh, Professor of Aegean Prehistory, University of Nottingham (UK), Angelos Chaniotis, Professor, Senior Research Fellow, AllSoulsCollege, Oxford (UK), Paul Christesen, Professor of Ancient Greek History, DartmouthCollege (USA), Ada Cohen, Associate Professor of Art History, DartmouthCollege (USA), Randall M. Colaizzi, Lecturer in Classical Studies, University of Massachusetts-Boston (USA), Kathleen M. Coleman, Professor of Latin, HarvardUniversity (USA), Michael B. Cosmopoulos, Ph.D., Professor and Endowed Chair in Greek Archaeology, University of Missouri-St. Louis (USA), Kevin F. Daly, Assistant Professor of Classics, BucknellUniversity (USA), Wolfgang Decker, Professor emeritus of sport history, Deutsche Sporthochschule, Köln (Germany), Luc Deitz, Ausserplanmässiger Professor of Mediaeval and Renaissance Latin, University of Trier (Germany), and Curator of manuscripts and rare books, National Library of Luxembourg (Luxembourg), Michael Dewar, Professor of Classics, University of Toronto (Canada), John D. Dillery, Associate Professor of Classics, University of Virginia (USA), Sheila Dillon, Associate Professor, Depts. of Art, Art History & Visual Studies and Classical Studies, DukeUniversity (USA), Douglas Domingo-Forasté, Professor of Classics, CaliforniaStateUniversity, Long Beach (USA), Pierre Ducrey, professeur honoraire, Université de Lausanne (Switzerland), Roger Dunkle, Professor of Classics Emeritus, BrooklynCollege, CityUniversity of New York (USA),
Michael M. Eisman, Associate Professor Ancient History and Classical Archaeology, Department of History, TempleUniversity (USA), Mostafa El-Abbadi, Professor Emeritus, University of Alexandria (Egypt), R. Malcolm Errington, Professor für Alte Geschichte (Emeritus) Philipps-Universität, Marburg (Germany), Panagiotis Faklaris, Assistant Professor of Classical Archaeology, Aristotle University of Thessaloniki (Greece)Denis Feeney, Giger Professor of Latin, Princeton University (USA)
Elizabeth A. Fisher, Professor of Classics and Art History, Randolph-MaconCollege (USA), Nick Fisher, Professor of Ancient History, CardiffUniversity (UK), R. Leon Fitts, Asbury J Clarke Professor of Classical Studies, Emeritus, FSA, Scot., Dickinson Colllege (USA), John M. Fossey FRSC, FSA, Emeritus Professor of Art History (and Archaeology), McGill Univertsity, Montreal, and Curator of Archaeology, MontrealMuseum of Fine Arts (Canada), Robin Lane Fox, University Reader in Ancient History, New College, Oxford (UK), Rainer Friedrich, Professor of Classics Emeritus, DalhousieUniversity, Halifax, N.S. (Canada), Heide Froning, Professor of Classical Archaeology, University of Marburg (Germany), Peter Funke, Professor of Ancient History, University of Muenster (Germany),Traianos Gagos, Professor of Greek and Papyrology, University of Michigan (USA), Robert Garland, Roy D. and Margaret B. Wooster Professor of the Classics, ColgateUniversity, HamiltonNY (USA), Douglas E. Gerber, Professor Emeritus of Classical Studies, University of WesternOntario (Canada), Hans R. Goette, Professor of Classical Archaeology, University of Giessen (Germany); German Archaeological Institute, Berlin (Germany)
Sander M. Goldberg, Professor of Classics, UCLA (USA), Erich S. Gruen, Gladys Rehard Wood Professor of History and Classics, Emeritus, University of California, Berkeley (USA), Christian Habicht, Professor of Ancient History, Emeritus, Institute for Advanced Study, Princeton (USA),Donald C. Haggis, Nicholas A. Cassas Term Professor of Greek Studies, University of North Carolina at Chapel Hill (USA), Judith P. Hallett, Professor of Classics, University of Maryland, College Park, MD (USA)
Prof. Paul B. Harvey, Jr. Head, Department of Classics and Ancient Mediterranean Studies, The PennsylvaniaStateUniversity (USA)..............................
Δείτε το βίντεο με την ομολογία του Κίρο Γκλιγκόρωφ (1992) ότι οι κάτοικοι της ΠΓΔΜ είναι Σλάβοι, εγκαταστάθηκαν εκεί τον 6ο αιώνα μ.Χ. και δεν έχουν καμία σχέση με τον Μέγα Αλέξανδρο!
Σχετικά με την ελληνικότητα της ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ έγραψε ο ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ: