Ο ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ (ΚΟ) ξημεροβραδιάζεται για να βρει, να μεταφράσει και να παρουσιάσει ειδήσεις και άρθρα συμβατά με την θεματολογία του, χωρίς απαραίτητα να ταυτίζεται μαζί τους. Το ίδιο ισχύει και για τα παρατιθέμενα links. Σχόλια και παρεμβάσεις του ΚΟ είναι σε χρώμα ερυθρό. Αν ψάχνεις για mainstream ειδησεογραφία και άποψη, ήρθες στο λάθος μέρος.

got democracy?

got democracy?
"Μη με παραδώσης εις την επιθυμίαν των εχθρών μου· διότι ηγέρθησαν κατ' εμού μάρτυρες ψευδείς και πνέοντες αδικίαν.."

kolokotronis

kolokotronis

Σάββατο 31 Οκτωβρίου 2009

Ο Μεσσιανικός Ιουδαϊσμός αναγνωρίστηκε στο Ισραήλ


Το παρακάτω άρθρο περί της πρόσφατης αναγνώρισης του Μεσσιανικού Ιουδαϊσμού στο Ισραήλ, είναι του Rabbi Baruch Rubin, ενός «μεσσιανικού» ραββίνου των ΗΠΑ. Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό ‘Charisma’.


Σύμφωνα βέβαια, με την Ιουδαϊκή ιστοσελίδα http://jewishisrael.ning.com/, η είδηση δεν είναι νέα, αλλά «ανακυκλωμένη» ήδη από το 2002.


Πριν προχωρήσουμε στο άρθρο να πούμε λίγα πράγματα για τον Μεσσιανικό Ιουδαϊσμό.


Ο Μεσσιανικός Ιουδαϊσμός είναι ένα θρησκευτικό κίνημα που αποτελείται από Εβραίους που έχουν πιστέψει στον Ιησού Χριστό, τον οποίον ονομάζουν «Γιεσούα» (“Yeshua”, Ιησούς στα εβραϊκά).

Ξεκίνησε την δεκαετία του 1960 στις ΗΠΑ και άρχισε να εξαπλώνεται μεταξύ των εκεί Εβραίων με αποτέλεσμα σήμερα να υπάρχει στις ΗΠΑ ένας πληθυσμός Εβραίων - ο συντριπτικά μεγαλύτερος σε όλη τη Γη- που ομολογούν πίστη στον Χριστό.

Σήμερα υπάρχουν πάνω από 500.000 Μεσσιανικοί Ιουδαίοι, («Messianic Jews»), εκ των οποίων 15.000 με 20.000 ζουν στο Ισραήλ.

Το σίγουρο είναι ότι τελευταία υπάρχει μέσα στο Ισραήλ μία θεαματική αύξηση ντόπιων Εβραίων που ασπάζονται τον Μεσσιανικό Ιουδαϊσμό.

Βέβαια η μορφή και η λειτουργία του Μεσσιανικού Ιουδαϊσμού δεν είναι «γνήσια» χριστιανική. Απουσιάζει η αναφορά στην Τριαδικότητα του Θεού, στην Θεότητα του Χριστού, στην ίδρυση και αποστολή της χριστιανικής Εκκλησίας, στο βάπτισμα στο νερό κλπ. Επίσης η σταυρική θυσία του Χριστού δεν πολυακούγεται, ενώ ο Σταυρός ούτε αναφέρεται (μιλάνε απλά για «ξύλο»), ούτε προβάλλεται πουθενά ως σύμβολο.

Αναφέρονται στον Χριστό ως Μεσσία του Ισραήλ και Λυτρωτή. Ποτέ δεν τον αναφέρουν Κύριο και σπάνια Υιό του Θεού. Οι ίδιοι τέλος, δεν δέχονται να τους αποκαλούν «χριστιανούς» και κρατάνε αποστάσεις (τουλάχιστον επίσημα) από τις χριστιανικές εκκλησίες και τους χριστιανούς. Ονομάζουν τις συναθροίσει στους «συναγωγές», τηρούν τις Ιουδαϊκές γιορτές, τιμούν το Σάββατο, υπερασπίζονται τις Ιουδαϊκές παραδόσεις, συνεχώς υπενθυμίζουν την αγάπη τους και την υποστήριξή τους στο έθνος τους και στέκονται στο πλευρό του κράτους του Ισραήλ.

Φυσικά οι Ιουδαίοι - και ιδιαίτερα οι φανατικοί – δεν τους πιστεύουν, τους αντιπαθούν, τους θεωρούν προδότες και δεν τους αναγνωρίζουν ότι είναι γνήσιοι Ιουδαίοι. Τους θεωρούν όργανα των «μισσιονάριων» του δυτικού χριστιανισμού που σκοπό έχουν τον προσηλυτισμό Ιουδαίων και την αλλοίωση της Ιουδαϊκής θρησκείας.

Το καλό της υπόθεσης βέβαια, είναι ότι ύστερα από αιώνες πνευματικής ερήμωσης, βλέπουμε ολοένα και περισσότερους Εβραίους να επικαλούνται το όνομα του Ιησού Χριστού (έστω ως Γιεσούα), ένα όνομα που για πολλά χρόνια μέσα στο Ισραήλ αναφερόταν μόνο υποτιμητικά ή και υβριστικά, (για όσους έχουν διαβάσει ταλμουδικά κείμενα).


Δείτε ένα βίντεο από ισραηλίτικο τηλεοπτικό κανάλι για την εξάπλωση των Μεσσιανικών Ιουδαίων στο Ισραήλ



Ακολουθεί η μετάφραση του άρθρου:


Η Επιτροπή Μεσσιανικής Δράσης (MAC) οδήγησε τον αγώνα κατά δύο προτεινόμενων νόμων που σκόπευαν να κάνουν το Μεσσιανικό Ιουδαϊσμό παράνομο στο Ισραήλ, έτσι και οι δύο προτάσεις απέτυχαν να γίνουν νόμος στη χώρα (Ισραήλ). Τώρα, η MAC (με το όνομα Επιτροπή Δράσης για το Μεσσιανικό Ιουδαϊσμό στα εβραϊκά) έχει επισήμως αναγνωριστεί ως μια ισραηλινή μη κερδοσκοπική οργάνωση.

Αυτά είναι πραγματικά απίστευτα νέα! Τώρα, επειδή οι Μεσσιανιστές Εβραίοι στάθηκαν στη θέση τους, οι Ισραηλινοί θα έρθουν αντιμέτωποι με μια απόφαση. Είναι ο οποιοσδήποτε τύπος Ιουδαϊσμού που εξασκούν (ή δεν εξασκούν) πιο αληθινός από τον δικό μας τύπο Ιουδαϊσμού- τον Μεσσιανικό Ιουδαϊσμό;

Πρόσφατα, παρα πολλά βιβλία εκδόθηκαν περιγράφοντας το Μεσσιανικό Ιουδαϊσμό με ένα μάλλον θετικό φως. Ένα νέο βιβλίο, γραμμένο από ένα ραββίνο που πρόκειται να εκδοθεί, περιγράφει το Μεσσιανικό Ιουδαϊσμό σαν ένα παρακλάδι του Ιουδαϊσμού. Κόντεψα να πέσω από την καρέκλα μου όταν είδα ένα σκίτσο με ένα menorah (επτάφωτη λυχνία) με επτά κλαδιά που περιείχε το δικό μας τύπο Ιουδαϊσμού μαζί με τους Ορθόδοξους, τους Συντηρητικούς, τους Αναμορφωτές και τους Αναδομητές (Ιουδαίους).

Καθώς το κίνημα της Μεσσιανική συναγωγής σέβεται την εβραϊκή του κληρονομιά και υπερασπίζει την εθνική μας πατρίδα, το Ισραήλ, η εβραϊκή κοινότητα αρχίζει να μας κάνει χάρη. Αλλά αυτό δεν είναι κάτι εντελώς καινούργιο.

Όταν ο Ιησούς περπατούσε μέσα στη γη μας, Τον ακολουθούσαν χιλιάδες λαού εβραίων, αναζητώντας να μάθουν περισσότερα για το Θεό. Αναζήτησαν τα σχόλια του στους νόμους του Sabbat (Sabbath), στη μεγαλύτερη εντολή, στους νόμους του kashrut(kosher). Ήταν δημοφιλής, τουλάχιστον στους am ha-aretz (τους κοινούς λαϊκούς).

Ομοίως, καθώς η εβραϊκή κοινότητα μεγάλωσε, το βιβλίο των Πράξεων δηλώνει ότι οι πιστοί είχαν βρει χάρη στον εβραϊκό λαό. Και όχι μόνο αυτό, αλλά όταν ο ραββίνος Σαούλ (δηλ. ο Απόστολος Παύλος) πήγε στα ''μισθοφορικά του ταξίδια'', (οι Ιουδαίοι αποκαλούν, υποτιμιτικά, τους Μεσσιανικούς «μισσιονάριους» δηλαδή «μισθοφόρους» που εργάζονται, με την κρυφή υποστήριξη ευαγγελικών εκκλησιών του εξωτερικού, κυρίως των ΗΠΑ, για την μεταστροφή των Ιουδαίων στον Χριστιανισμό), συχνά τον ρωτούσαν να αγορεύσει στις τοπικές συναγωγές. Θεωρούνταν Εβραίος, εν τούτοις ένας Εβραίος που διέφερε από τα καθιερωμένα.

Πιστεύω ότι ο Μεσσιανικός Ιουδαϊσμός θα γίνει πιο αποτελεσματικός παρουσιάζοντας όλα όσα διακύρηξε ο Ιησούς κάνοντας το κίνημά μας και κάθε σύναξη σε αυτό το κίνημα, αρεστό στον Εβραϊκό λαό. Θα βρούμε χάρη, αλλά απαιτεί πειθαρχία και σκληρή δουλειά.

Ο Θεός έχει σχέδια για τον λαό μας. Κάλεσε τον Ισραήλ να γίνει ''φως των εθνών''. Αλλά αυτή τη στιγμή, ο Ισραήλ, στο μεγαλύτερο μέρος του είναι ακόμα στο σκοτάδι. Μόνο ένα μικρό ποσοστό Ιουδαίων έχουν δει το Φως του Κόσμου.

Αυτοί είναι θαυμαστοί καιροί.- ο Ισραήλ μαλακώνει απέναντι στους Μεσσιανιστές Εβραίους. Μερικοί μας αγκαλιάζουν κιόλας. Τα βιβλία περιγράφουν με ειλικρίνεια του τι είναι ο Μεσσιανικός Ιουδαϊσμός. Όλο και λιγότεροι περιγράφονται ως ''δολοπλόκοι μισθοφόροι'', αποφασισμένοι να καταστρέψουν τον Ιουδαϊκό λαό, όπως είχαμε περιγραφθεί στο παρελθόν.

Οι Μεσσιανιστές Εβραίοι είναι πλέον πιο ικανοί να σταθούν μαζί με την υπόλοιπη Εβραϊκή κοινότητα. Αυτό έχει οδηγήσει σε φυσιολογικές συζητήσεις στις οποίες μπορούμε να συστήσουμε τον ραββίνο μας τον Ιησού, το Μεσσία. Επίσης, υπάρχουν γεγονότα που η μη μεσσιανική εβραϊκή κοινότητα μπορεί να μοιραστεί μαζί μας. Αυτή η δοσοληψία θα χρησιμεύσει στον Κύριο για να εκπληρώσει τον σκοπό του. Θυμηθείτε, είμαστε όλοι κομμάτι του ίδιου menorah. Ετοιμαστείτε! Αισθάνομαι κάτι μεγάλο πρόκειται να συμβεί.

Shalom u'vracha (ειρήνη και ευλογίες)

Jamster aka Seraphim



Η μουσική Hip-Hop είναι ένα στοιχείο της γενικότερης Hip-Hop κουλτούρας η οποία πρωτοεμφανίσθηκε την δεκαετία του1970 και αναπτύχθηκε σε υποβαθμισμένες περιοχές των ΗΠΑ, όπως το Bronx στη Νέα Υόρκη και σε άλλες μεγάλες πόλεις όπου υπήρχε μεγάλη ανεργία και φτώχεια.


Η “Holy hip hop” μουσική («ιερή hip hop») ή χριστιανική hip hop, είναι μία μορφή hip hop μουσικής στην οποία ο ερμηνευτής μέσα από την μουσική εκφράζει την πίστη του στον Θεό, προσωπικά του βιώματα, αλλά και τον προβληματισμό του για σύγχρονα κοινωνικά προβλήματα τα οποία βλέπει και σχολιάζει μέσα από μία χριστιανική σκοπιά.


Με την μουσική hip hop, ποτέ δεν είχα σχέση, ούτε και με τράβηξε ποτέ.


Δεν μπορώ όμως να μην θαυμάσω το παληκάρι από την Θεσσαλονίκη, τον Jamster ή αλλιώς Σεραφείμ, τον μοναδικό εκπρόσωπο της holy hip hop στην Ελλάδα.


Ο JAMSTER ή αλλιώς Σεραφείμ Αλευρόπουλος από την Άνω Τούμπα Θεσσαλονίκης (29 χρονών), υπηρέτησε το Hip-Hop από το 1997. Υπήρξε μέλος των 031 μαζί με τον Κόμη Χ & τον Diveno (Νικητές Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης 2007 με το "Αγάπη είναι").

Το 2008 η εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ" αφιέρωσε μια σελίδα στον μοναδικό Χριστιανό Ορθόδοξο εκπρόσωπο της “Holy hip hop” από την Ελλάδα, ενώ έγινε ευρύτερα γνωστός από την παρουσία του στις εκπομπές "ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΕΛΛΑΔΑ" & "ΡΑΔΙΟ ΑΡΒΥΛΑ".

Το περίφημο "δόξα Σοι" έγινε σύνθημα του "ΡΑΔΙΟ ΑΡΒΥΛΑ", του "IMAGINE 89.7FM" αλλά & χιλιάδων νέων.


Από το σχετικό άρθρο στα «ΝΕΑ» μεταφέρω κάποια αποσπάσματα: (Ολόκληρη συνέντευξη μπορείτε να την διαβάσετε ΕΔΩ)


Στα κομμάτια του - μπορεί ο οποιοσδήποτε να πάρει μια γεύση στη σελίδα που διατηρεί στο myspace- (ο Σεραφείμ) ραπάρει χρησιμοποιώντας ρίμες από τη Βίβλο. Κεντρική θέση στα τραγούδια του δηλαδή έχουν ο Χριστός, η Παναγία, η Εκκλησία, η προσευχή.

Ο ίδιος πάντως δεν θεωρεί ότι κάνει τον ιεραπόστολο. «Απλώς βρήκα τον τρόπο να συνδυάσω τα πιστεύω μου- χριστιανός ορθόδοξος είμαι- με το είδος της μουσικής που αγαπώ», λέει στα «ΝΕΑ». Όπως προσθέτει, όλα άρχισαν το 2003 όταν η hip hop στην Ελλάδα βρισκόταν σε πτώση. Εκείνη την περίοδο ο Σεραφείμ έκανε μια στροφή στη ζωή του. «Τότε δέχτηκα τον Θεό. Τον αναγνώρισα. Σκέφτηκα πως μπορώ να συνδυάσω αυτό που θεωρούνταν κακοπροαίρετο με τα πιστεύω μου». Έψαξε στο Ίντερνετ, άκουσε, επηρεάστηκε και από ξένους καλλιτέχνες κι έτσι ασχολήθηκε, λέει.

Στους στίχους των τραγουδιών ο «ιερός» χιπ χόπερ φροντίζει να θίγει κοινωνικά προβλήματα- μιλάει για τα ναρκωτικά, τη φτώχεια, το ψέμα, το χρήμα- όπως έκανε από το 1997 που ασχολείται μ΄ αυτή τη μουσική σκηνή. «Είναι hip hop. Εγώ έχω προσθέσει τον Χριστό και την ορθόδοξη παράδοση», σημειώνει.

Για παράδειγμα στο κομμάτι «Υπέροχος κόσμος» τραγουδάει για την κακή εικόνα της σημερινής κοινωνίας, αλλά ταυτόχρονα και για την πίστη στον Θεό: «Είναι στιγμές που αναρωτιέσαι αν αυτός ο κόσμος είναι όπως θα ΄πρεπε να είναι/ Πόσο υπέροχος μπορούσε να ΄ναι ο κόσμος.Χωρίς σκουπίδια,πτώματα και άστεγους να στέκονται στον δρόμο εμπρός/ Δεν εκκλησιαζόμαστε.Κοιμόμαστε χωρίς να ονειρευόμαστε.Φιλιόμαστε δίχως να αγαπιόμαστε.Σαν δεν ντρεπόμαστε.Θεός υπάρχει/ Κι όμως τον αμφισβητούμε/ Με ναρκωτικά και αλκοόλ να ξεχαστούμε προσπαθούμε/ Αν ήμασταν τυφλοί,δεν θα κοιτάζαμε πώς θα ντυθούμε/ Το χρήμα μεταμόρφωσε το νόημα της ζωής/ Αφαίρεσε δυνάμεις όρασης και ακοής».

Στο «Αγαπημένε μου Θεέ» τραγουδάει στο ρεφρέν: «Αγαπημένε Θεέ αναρωτιέμαι αν μπορείς/ τον θρόνο σου να αφήσεις και να ρθεις/ Να αντικρύσεις την αγάπη και το ψέμα/ Και να βάλεις σ΄ όλα ετούτα ένα τέρμα/.

Θεολογικές αναφορές έχει και το «Όσα κι αν πέρασα»: «Όσα και να πέρασα λέω πάντα δόξα τω Θεώ/ Γονάτισα πολλές φορές αλλά σήκωσα τον σταυρό/ ο διάβολος γονάτισε γιατί ο θεός μ΄ αγάπησε/ Άλλαξα τον κόσμο πριν ο κόσμος με αλλάξει/ Ό,τι είπε ο Ιησούς το έκανε και πράξη/».



Μεταφέρω αποσπάσματα από την συνέντευξή του στο BouriBlog (που ασχολείται αποκλειστικά με το Hip Hop)


BouriBlog: Στη πορεία το στυλ σου άλλαξε. Πως προέκυψε να ασχοληθείς με το HOLY HIP HOP?


JAMSTER: Κάθε αλλαγή στη ζωή είναι ευπρόσδεκτη, αρκεί να αποσκοπεί στο καλύτερο. Δε μιλάμε για προαγωγή αλλά για αγωγή. Η ραπ για μερικούς έγινε επάγγελμα. Είναι ένας τρόπος ζωής αλλά δε παύει να είναι τρόπος & οχι η ίδια η ζωή. Κατάλαβα λοιπόν ότι κάτι παίζει. Ότι κάτι ανώτερο υπάρχει από τη ματαιοδοξία μας & το νεκροκρέββατο που αποφεύγουμε όλοι να συζητήσουμε γι΄αυτό. Άρχισα να αισθάνομαι ότι είμαι στον σωστό δρόμο όταν απομακρύνθηκα απ΄όλα, το 2003. Τότε αποχώρησα & από 031. Μέσα σ’ εκείνη την ειρήνη που βίωνα ήταν αδύνατο να μη συναντηθώ με τον Δημιουργό μου, τον Θεό. Είναι σαν να σε φυσάει ο άνεμος & εσύ νομίζεις ότι ξεφυσάς μόνος σου. Έτσι άρχισα να Τον γνωρίζω καλύτερα, όσο μου επέτρεπε φυσικά, γιατί όπως είπε ο π. Σεραφείμ Ρόουζ “ο Θεός δεν ανακαλύπτεται αλλά αποκαλύπτεται”. Εκεί λοιπόν ήρθα σ’ επαφή με το ΗΗΗ. Γνώριζα από μικρό παιδί για τη Χριστιανική μουσική οπότε ήταν η ιδανική στιγμή για να γνωρίσω την εξέλιξη της στη ραπ. Ήταν στο 2005. Ενθουσιάστηκα τόσο πολύ που γνώριζε η ΗΗΗ άνθιση που έπεσα με τα μούτρα σε αυτή. Ένιωθα σαν να βρήκα το άλλο μου μισό, τον άνθρωπο της ζωής μου. Μπορούσα επιτέλους να συνδυάσω τη Hip-Hop με την αγάπη μου για Τον Χριστό & το Ευαγγέλιο Του αλλά & να ευχαριστήσω με αυτό τον τρόπο Τον Ιησού μέσα από τη μουσική που χρησιμοποιούσα πριν για να αποθαρρύνω κόσμο ή να τον απομακρύνω από τον Θεό ένα διάστημα. Κι έτσι & έγινε. Άλλαξα περιεχόμενο & κατεύθυνση ενώ το ανύπαρκτο το έκανα υπαρκτό, όπως ο Θεός από το τίποτα δίνει ζωή στα πάντα.


BouriBlog: Η Εκκλησία δέχεται αυτό που κάνεις?


JAMSTER: Η ερώτηση αφορά την κοσμική "έννοια". Αναφέρεται στην ιεραρχία & έτσι δε μπορώ να απαντήσω εγώ αλλά οι επίσκοποι της. Η αληθινή Εκκλησία είναι η κοινωνία των πιστών. Ο Χριστός έδωσε τη Ζωή Του γι’ αυτή. Όσοι τηρούν τις εντολές Του Τον αγαπούν. Όσοι Τον φωνάζουν "Κύριο" δίχως να κάνουν το θέλημά Του δεν είναι μαθητές Του. Η Ορθοδοξία είναι η πρώτη Εκκλησία. Κεφαλή της είναι ο ίδιος ο Χριστός. Διάδοχοί της οι Απόστολοι & μέχρι σήμερα οι επίσκοποι. Εκκλησία χωρίς επισκόπους διαδοχικά από την εποχή Του Ιησού δεν είναι Εκκλησία αλλά απομίμησή της. Οι Πατέρες της Εκκλησίας την ονομάζουν "αίρεση".


BouriBlog: Κυκλοφορείς ένα νέο CD, το "Δόξα Σοι". Πες μας λίγα λόγια γι' αυτό.


JAMSTER: "Δεν έχω τίποτα δικό μου γι' αυτό Δόξα Σοι". Αυτό το κατάλαβα πολύ καλά όταν έγινε το σούσουρο με το "ΡΑΔΙΟ ΑΡΒΥΛΑ" το 2008. Τα παιδιά πήραν ενα απόσπασμα από μια εμφάνισή μου στο "ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΕΛΛΑΔΑ" & έριξαν πολύ γέλιο (όπως κ εγώ) με το πόσο απροετοίμαστος ήμουν όταν έκανα εκείνο το acapella αλλά & το περιεχόμενο των στίχων μου που συνοδεύονταν από το σοβαρό ύφος μου αλλά σε λάθος εκπομπή (εγώ ράπαρα με μουσική & αυτοί είχαν μόνο τη φώνη μου στην τηλεόραση), με αποτέλεσμα να γίνω ρεζίλι στον εαυτό μου αλλά "διάσημος" στον κόσμο που παρακολουθούσε το "ΡΑΔΙΟ ΑΡΒΥΛΑ" καθημερινά. Για την ιστορία, το CD μου θα είχε τίτλο "Πιστεύω" αλλά ο Θεός μου δίδαξε μέσα από τη δημοσιότητα αυτή ότι "Πιστεύω" όπως λέει & η Αγία Γραφή, είναι "σιγουριά για όσα ελπίζουμε & βεβαιότητα γι' αυτά που δε βλέπουμε" [Εβρ. 11:1]. Όσο εγώ έβλεπα την άσχημη πλευρά δεν είχα την πίστη, την οποία μόνο ο Θεός χαρίζει, ότι θα μπορούσε να φανερωθεί στη συνέχεια η όμορφη πλευρά & αυτή δεν είναι άλλη από την ίδια τη πίστη που προέρχεται από ψηλά. Έτσι, μετά από συλλογισμό & προσευχή, ένιωσα οτι ο τίτλος ήταν εντελώς λάθος & κατάλαβα οτι θα έπρεπε να ήμουν κουφός για να μην ακούσω το ηχηρό αυτό "δόξα Σοι" που φώναζαν όλοι & να συνεχίσω να θέλω το "Πιστεύω". Έτσι, όπως & έπρεπε, επέστρεψα την δόξα στον Θεό & το κράτησα για να το ακούσουν αυτό & άλλοι, αν ποτέ επιλέξουν ν’ ακούσουν Άλλο εκτός από τον εαυτό τους. Ευχαριστώ τους φίλους που συνεργάστηκαν, τον Κόμη Χ, τον Γιάννο Wu, τον LastLine, τον Armen Nazaryan & φυσικά τον Σωτήρη Νούκα. Χωρίς αυτόν & τη βοήθεια Του Θεού ο δίσκος αυτός θα παρέμενε ακόμα προσωπικός. Το CD θα κυκλοφορήσει από τη LogosMusic στις 09/09/09 ενώ την εκτέλεση παραγωγής ανέλαβε ο Μιχάλης Λιτσικάκης. Η μουσική παραγωγή ανήκει κυρίως σε μένα όπως & η γραφιστική επιμέλεια.


BouriBlog: Στο μέλλον θα σε ακούσουμε ποτέ με το παλιό σου ύφος?

JAMSTER: Είναι σαν να λες σ' έναν Άγιο της Εκκλησίας αν θα άφηνε ποτέ Τον Ιησού για να επιστρέψει στη σύντομη & μάταια αυτή ζωή του που επίκεντρο της είχε πάντα το "εγώ" του. Το "Συναξάρι" μαρτυρεί πόσο δόξασε ο Θεός αυτούς τους ανθρώπους από το πόσο υπέφεραν για να φωνάξουν ακόμα πιο δυνατά στον κόσμο μόνο ο Χριστός σώζει! Στη Β' προς Κορινθίους επιστολή του ο Απόστολος Παύλος μας περιγράφει πώς είναι όσοι πιστέψαν στον Χρίστο αληθινά (2 Κορ. 5:17).






Παρασκευή 30 Οκτωβρίου 2009

Σταυρός σε μνημείο πεσόντων κινδυνεύει να «ξηλωθεί», γιατί ενοχλεί…


ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ - Πηγή: www.Foxnews.com


Στο Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ οδηγείται μια μακροχρόνια νομική μάχη που αφορά ένα μεγάλο σταυρό που έχει στηθεί εδώ και 75 χρόνια σε δημόσια γη σε ένα απομακρυσμένο μέρος της Καλιφόρνιας των ΗΠΑ και αποτελεί μνημείο για τους στρατιώτες που έπεσαν κατά την διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου.


Ο σταυρός, που βρίσκεται σε μια απότομη πλευρά - μέσα στην έρημο - που είναι γνωστή ως Sunrise Rock στο Mojave National Preserve, έχει καλυφθεί από κόντρα πλακέ τα τελευταία χρόνια, μετά από την έκδοση δικαστικών αποφάσεων ότι παραβιάζεται η απαγόρευση της πρώτης τροπολογίας του Συντάγματος των ΗΠΑ (First Amendment) σύμφωνα την οποία απαγορεύεται η κυβέρνηση να υιοθετήσει κάποια θρησκεία.


Η υπόθεση ξεκίνησε όταν ένας πρώην εργαζόμενος στην Εθνική Υπηρεσία Πάρκων, ο οποίος εκπροσωπείται από την "Αμερικανική Ένωση Πολιτικών Ελευθεριών", (American Civil Liberties Union - ACLU) κατέφυγε στα Δικαστήρια με την απαίτηση να αφαιρεθεί ο σταυρός ή να καλυφθεί, όταν η Υπηρεσία αρνήθηκε να επιτρέψει την ανέγερση ενός βουδιστικού μνημείου κοντά στο σημείο που βρίσκεται ο σταυρός.


Ο Frank Buono, ο οποίος δηλώνει καθολικός, ισχυρίζεται ότι δεν έχει καμία αντίρρηση στα θρησκευτικά σύμβολα, αλλά αποφάσισε να δράσει όταν η διεύθυνση αποφάσισε να επιτρέψει την παρουσία μόνο του χριστιανικού συμβόλου.

Η λειτουργία του πρωινού της Κυριακής του Πάσχα (Easter Sunrise Service) πραγματοποιείται στο συγκεκριμένο χώρο εδώ και δεκαετίες.

Δικαστήριο στο Σαν Φρανσίσκο έχει επανειλημμένως αποφανθεί υπέρ του Buono.

Το Κογκρέσο όμως έχει παρέμβει για λογαριασμό του σταυρού, απαγορεύοντας την Υπηρεσία Πάρκων να δαπανήσει χρήματα για την απομάκρυνση του σταυρού, τον οποίον θεωρεί ότι είναι εθνικό μνημείο και τελικά πρότεινε το συγκεκριμένο κομμάτι η γης να δοθεί σε ιδιώτες.

Το εφετείο όμως ακύρωσε την μεταβίβαση της γης το 2004, λέγοντας ότι «το να χαράξεις ένα μικρό ιδιωτικό αγροτεμάχιο εν μέσω αυτής της τεράστιας έκτασης - όπως ένα ντόνατς με τρύπα - με τον σταυρό στην κορυφή, δεν θα κάνει μειώσει την ανεπίτρεπτη κυβερνητική υποστήριξη για το θρησκευτικό σύμβολο.

Οργανώσεις βετεράνων του πολέμου εκφράζουν την ανησυχία τους ότι και άλλα θρησκευτικά σύμβολα που χρησιμεύουν ως μνημεία πολέμου θα μπορούσαν να απειληθούν από μια απόφαση υπέρ του Buono.

Αντίθετα, Εβραίοι και μουσουλμάνοι βετεράνοι, θεωρούν ότι ο σταυρός ως μνημείο τιμάει τους χριστιανούς βετεράνους αποκλείωντας όλους τους άλλους.

Από την πλευρά της η κυβέρνηση επιθυμεί το δικαστήριο να αποφανθεί ότι Buono δεν είχε δικαίωμα να καταθέσει αγωγή, διότι, ως χριστιανός, δεν υφίσταται καμία βλάβη από τον σταυρό. Ο κύριος ισχυρισμός του είναι ότι οι άλλοι μπορεί να νιώθουν αποκλεισμένοι, λέει η κυβέρνηση.

Εναλλακτικά, η κυβέρνηση λέει ότι η μεταβίβαση της γης σε ιδιώτες θα λύσει οποιοδήποτε πρόβλημα με την Πρώτη Τροπολογία.

Η υπόθεση ονομάζεται Salazar κατά Buono, 08-472.


http://www.donttearmedown.com/



Δείτε το βίντεο!

Δευτέρα 26 Οκτωβρίου 2009

«Όλοι μαζί αδέλφια». Γράμμα από έναν πολεμιστή του ’40


Γράμμα από έναν πολεμιστή του 40*


Ένα γράμμα - μία μαρτυρία. Κάτι πιο πολυσήμαντο: Μια κραυγή εκ βαθέων, που προκαλεί ρίγος και δέος, γιατί προέρχεται από έναν αγωνιστή που έχει το δικαίωμα να κραυγάζει.

Του το δίνουν τα τρία τραύματα από το μέτωπο, τού το δίνει η πολεμική του αναπηρία.Ένα γράμμα, λοιπόν, κραυγή, πάνω και πέρα από τον χρόνο και την ευτέλεια των καιρικών πολιτικών παθών.

Το έφερε στο γραφείο μου, ώριμος πια από τα χρόνια, με κάτασπρα τα μαλλιά και σκαμμένο το πρόσωπο, παλιός πολεμιστής στο μέτωπο του ';40. Σεμνός, όπως όλοι οι πραγματικοί ήρωες, ήρεμος και πράος, χωρίς να κάνει χρήση των τίτλων του, χωρίς ν'; αναφερθεί στους αγώνες, στο μέτωπο και την αντίσταση που τού χάρισαν πολλά μετάλλια, μεγαλόσταυρους, τρία τραύματα και μια βαρειά αναπηρία, άφησε το γράμμα λέγοντας απλά:

-Αν νομίζετε ότι παρουσιάζει κάποιο ενδιαφέρον, το δημοσιεύετε...

Κι έφυγε...

Ένας συνάδελφος που έτυχε να τον ξέρει είπε:

Ήταν ένας αληθινός ήρωας... Παλικάρι πραγματικό! Και στο αλβανικό μέτωπο και στην Αντίσταση, στα πικρά χρόνια της κατοχής.


Διάβασα με συγκίνηση το γράμμα του με παραλήπτη «ένα νέο άνθρωπο», τον οποιοδήποτε νέο άνθρωπο, που ζει σ'; ένα δικό του κόσμο, «κατασκευασμένο» από χάρτινα λόγια και ψευδαισθήσεις, που δεν ξέρει (ή δεν τον έμαθαν) την βαθύτερη σημασία της Ελευθερίας και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, που καταμοιράζεται σε ίσο βάρος ανάμεσα στα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις.

Αλλά το γράμμα, που το είχα παρουσιάσει όταν, πριν από μία περίπου δεκαετία το έλαβα, είναι τόσο εύγλωττο από μόνο του, που δεν χρειάζεται κανένα σχολιασμό.


(Στην φωτογραφία φαίνεται μία Καινή Διαθήκη από αυτές που έδιναν στους φαντάρους μας πριν πάνε στο Μέτωπο το' 40. Από το Πολεμικό Μουσείο Ναυπλίου)


Λέει, λοιπόν, το γράμμα:


«Νέε μου φίλε,

Δεν έτυχε να με ξέρεις, ενώ εγώ είχα τη χαρά να σε συναντήσω πολλές φορές: Στα Πανεπιστήμια, στα γήπεδα, στους δρόμους, στην Αθήνα ή στην επαρχιακή πόλη που ζεις.

Το όνομά σου δεν έχει ιδιαίτερη σημασία ούτε ο τόπος της καταγωγής σου, μπορεί να είσαι από την Αθήνα ή να κατάγεσαι από κάποιο χωριό... Το αντιπροσωπευτικό σου γνώρισμα είναι τα νιάτα σου. Σε αυτά απευθύνομαι και στη φλόγα των ματιών σου, που κλείνει τα όνειρα, τις φιλοδοξίες και τη λαχτάρα σου να πετύχεις στο πανεπιστήμιο ή στη δουλειά που διάλεξες. Αυτή η λαχτάρα, η τόσο ανθρώπινη, η τόσο νόμιμη, είναι ό,τι πιο ωραίο κλείνεις μέσα σου, γιατί σου δίνει την δύναμη να αγωνίζεσαι και να μην λυγίζεις στην πρώτη δυσκολία.

Σε σένα, λοιπόν, άγνωστε φίλε, στέλνω αυτό το γράμμα με κάποιο δικαίωμα που μού παραχωρούν η ηλικία και η πείρα μου. Θα τολμούσα να πω και οι αγώνες μου, αλλά δεν πιστεύω ότι έκανα τίποτα περισσότερο από το καθήκον, που φλόγιζε τα μεθυσμένα νιάτα μου σαν ξεκινούσαν για το μέτωπο, με το όραμα της νίκης ενάντια στη βία, τον ολοκληρωτισμό και την ανελευθερία.

Α, νέε μου, να μπορούσες έστω και λίγο να ζούσες την έξαρση και την παλλαϊκή συμμετοχή εκείνης της εθνικής μέθης. Όλοι μας, εμείς που ξεκινούσαμε για το μέτωπο κι οι άλλοι που θα έμεναν στα μετόπισθεν, όλοι μας, ο ανώνυμος ψυχωμένος λαός και οι επώνυμοι ανώτεροι αξιωματούχοι, άνθρωποι των γραμμάτων και επιστήμονες, απλές αγράμματες γυναικούλες, νέοι και γέροι, όπου και αν βρισκόμαστε, όπου και αν ζούσαμε, όποια δουλειά κι αν κάναμε, είχαμε γίνει μία ενιαία εθνική ψυχή. Δεν μας χώριζαν διαφορές, δεν μας δηλητηρίαζαν πολιτικά μίση, δεν μας διαιρούσαν τάξεις, ιδέες, φρονήματα. Είμαστε το Γένος ενιαίο και αδιαίρετο, που έπρεπε να πολεμήσουμε για την ελευθερία, που μας χάρισαν με αίμα και θυσίες οι πρόγονοι και που εμείς είχαμε απαράβατο χρέος, πάλι με αίμα και θυσίες να την διαφυλάξουμε, για να την κληρονομήσουμε σαν ιερή επιταγή και παρακαταθήκη στα παιδιά και στα εγγόνια μας.

Θα έφταναν εκείνες και μόνο οι στιγμές, οι φορτισμένες με ιδανικά και οραματισμούς για το Γένος, για να καταξιώσουν ολόκληρη την ιστορική μας διαδρομή, τριών χιλιετηρίδων.

Δεν πολεμούσαμε έναν επώνυμο και συγκεκριμένο εχθρό. Πολεμούσαμε την ανώνυμη και πολυπρόσωπη βία, πολεμούσαμε το ολοκληρωτισμό και την μισαλλοδοξία. Και δώσαμε εμείς οι μικροί και ανίσχυροι στην πανίσχυρη Ευρώπη και τον κόσμο ολόκληρο το ύψιστο ηθικό μάθημα που το εκφράζει τόσο επιγραμματικά στον στίχο του ο ποιητής ότι «θέλει αρετή και τόλμην η ελευθερία».

Ματώσαμε, πληγωθήκαμε, δοκιμαστήκαμε σκληρά αντιμετωπίζοντας τις πολυάριθμες σιδερένιες δυνάμεις του Άξονα αλλά δεν λυγίσαμε. Με το κεφάλι ψηλά στο μέτωπο, με το κεφάλι ψηλά στα μετόπισθεν κι έπειτα με το κεφάλι ψηλά στην αντίσταση.

Το ξέρω, νέε μου φίλε, πως όλα αυτά σου φαίνονται κάπως υπερβολικά.

Κι ίσως μέσα σου διατυπώνεις την σκέψη ότι είναι «εκτός εποχής».

Η εποχή δεν στέκεται πια σαυτές τις ιδέες που φαίνονται κάπως ξεπερασμένες! Άλλοι οι στόχοι των ανθρώπων, άλλες οι επιδιώξεις τους: μία καλύτερη και πιο άνετη ζωή, η εύκολη επιτυχία, πληρωμένη με οποιοδήποτε τίμημα. Ο κατασκευασμένος ευδαιμονισμός. Κι ακόμη, τα τείχη που χωρίζουν τους ανθρώπους. Τα πολλαπλά χαλύβδινα τείχη που έχουν στηθεί ανάμεσά τους από τους καιροσκόπους και τους χαμαιλέοντες. Η αδίστακτη κομματικοποίηση που έχει εισχωρήσει παντού, ακόμη και μέσα στην οικογένεια. Από την μια όχθη του ποταμού ο πατέρας, από την αντίθετη ο γιος, κι ανάμεσά τους ποτάμι αδιάβατο το πολιτικό πάθος.

Σε είδα, νέε μου φίλε, αρκετές φορές να φανατίζεσαι με έξαλλο πάθος για την μια ή την άλλη παράταξη και να ξοδεύεις τον πολύτιμο δημιουργικό σου χρόνο χωρίς νόημα και σκοπό για να υποστηρίξεις τις θέσεις σου. Κι οι θέσεις αυτές δεν ξεκινούσαν από μία βαθύτερη πίστη σε μιαν ιδέα που είχες συνειδητοποιήσει και αγωνιζόσουν δίκαια γι'; αυτήν, αλλά από την επιπόλαιη επίδραση του άλλου που σε έβλεπε σαν όργανό του.

Κι όμως η ζωή είναι γεμάτη ακόμη από ενδιαφέροντα, από στόχους, από ιδανικά. Δεν έχει αδειάσει, όπως θέλουν να νομίζουν κάποιοι, δεν έλειψαν εντελώς οι γέφυρες επικοινωνίας. Στο χέρι σου είναι να τις στεριώσεις για να μπορείς να δεις τον συνάνθρωπο όχι σαν αντίπαλο για αναμέτρηση, αλλά σαν φίλο για συνεργασία... νέε μου άγνωστε φίλε.

Από εκείνη την Μεγάλη Ώρα του40 έχουν περάσει 42 χρόνια... Είμαστε άλκιμοι νέοι τότε όταν χυνόμαστε ασυγκράτητοι στον αγώνα της Λευτεριάς και τώρα κυρτώσαμε, γεράσαμε, ζούμε στο περιθώριο της ζωής. Τώρα είναι ο δικός σας κλήρος, η δική σας σειρά. Ο τόπος περιμένει από σας! Οι άνθρωποι περιμένουν από σας! Μεγάλο το χρέος, μεγαλύτερη ακόμη η χαρά.

Λέγαμε όταν κινούσαμε για το Μέτωπο: -Όλοι μαζί αδέλφια, για την Λευτεριά μας!

Κι αυτές οι απλές λέξεις, αυτό το «όλοι μαζί αδέλφια», ήταν βίωμα, σκοπός και αποστολή.

Όλοι μαζί αδέλφια! Όπου μας λάχαινε ο κλήρος... Σε κάποιαν απρόσιτη βουνοκορφή της Πίνδου ή στα μετόπισθεν που κι αυτά πολεμούσαν για τους ίδιους σκοπούς και με την ίδια μέθη.

Α, εκείνες οι ώρες!... Εκείνες οι μέρες, οι φορτισμένες από πίστη και αγώνα! Είναι πια Ιστορία αλλά και ζωντανή μνήμη για μας που ακόμη τις κλείνουμε μέσα μας με την ίδια συγκίνηση και με την ίδια αγωνιστική διάθεση, όπως τότε.

Ζήτησε, νέε μου, να γνωρίσεις μέσα από κείμενα και μαρτυρίες αυτές τις μεγάλες ώρες του 40, αυτό το νεώτερο έπος του Γένους. Μέθυσε από τη μέθη τους, πάρε δύναμη από την πίστη τους. Για να μπορείς ολοκληρωτικά και απόλυτα να κατανοήσεις τη βαθειά, την καίρια και τελεσίδικη σημασία της κραυγής:

-Όλοι μαζί αδέλφια!...

Και όχι μόνο στην μεγάλη ώρα του Πολέμου αλλά και στην μεγάλη ώρα της Ειρήνης! Που χρειάζεται κι αυτή μέθη, αγώνα κι αγρυπνία.


Με αγάπη


Ένας παλιός πολεμιστής του 40».


Παρουσιάζω με συγκίνηση αυτό το γράμμα, χωρίς κανένα άλλο σχόλιο και το απευθύνω με την ίδια συγκίνηση στον άγνωστο παραλήπτη, ίσως τον προβληματίσει κι ίσως σταθεί στις τελευταίες του γραμμές για τη μεγάλη ώρα της Ειρήνης, που όπως γράφει και ο παλιός πολεμιστής του 40 χρειάζεται κι αυτή μέθη, αγώνα και αγρύπνια. Το τελευταίο πριν από όλα: Αγρύπνια...


*Άρθρο του Νέστορα Μάτσα, συγγραφέα από το περιοδικό «Πεμπτουσία», τεύχος 18. Εγώ το βρήκα ΕΔΩ



Οι κόρες του Ομπάμα αρνούνται να εμβολιασθούν!


Οι δύο κόρες, ηλικίας 11 και 8 χρονών, του προέδρου των ΗΠΑ Barack Obama δεν έχουν εμβολιαστεί κατά του ιού H1N1 της γρίπης.


Ο εκπρόσωπος Τύπου του Λευκού Οίκου, Robert Gibbs δήλωσε ότι δεν πήραν το εμβόλιο με δικό τους ρίσκο.


Το Κέντρο Ελέγχου Ασθενειών (Centers for Disease Control – C.D.C.) συνιστά ότι τα παιδιά ηλικίας από 6 μηνών έως 18 ετών πρέπει να λαμβάνουν το εμβόλιο κατά του ιού H1N1 της γρίπης.


Προς το παρόν μόνο τα παιδιά με χρόνιες ιατρικές καταστάσεις λαμβάνουν εμβολιασμό.

Επειδή το ανοσοποιητικό τους σύστημα δεν είναι αρκετά ισχυρό για να παλέψουν το στέλεχος του ιού.


Το CDC λέει επίσης το τακτικό εμβόλιο για την εποχική γρίπη δεν προστατεύει από τον ιό.


Πηγή:

http://www.infowars.com/first-daughters-not-vaccinated-against-h1n1/


Και όλα αυτό καθώς μόλις τον προηγούμενο μήνα ο Ομπάμα είχε δηλώσει ότι θα εμβολιαστεί όλη η οικογένειά του!

"Θέλουμε να εμβολιστούμε. Πιστεύουμε ότι είναι το σωστό. Περιμένουμε όπως όλος ο κόσμος και όταν μας πουν ότι ήρθε η σειρά μας θα το κάνουμε", είπε χαρακτηριστικά ο Ομπάμα σε συνέντευξή του στο CNN.

"Θέλω να σας βεβαιώσω πως τα εμβόλια θα γίνουν με προτεραιότητα" στους ανθρώπους που θεωρείται ότι διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο", επισήμανε ο Ομπάμα.





--- Εντωμεταξύ πριν δύο μέρες, όπως ανακοίνωσε ο Λευκός Οίκος, ο Αμερικανός πρόεδρος κήρυξε τις Ηνωμένες Πολιτείες σε κατάσταση έκτακτης υγειονομικής ανάγκης μετά το θάνατο περισσότερων από χιλίων ανθρώπων στη χώρα από τη νέα γρίπη.


Με την απόφαση αυτή ενισχύονται οι δυνατότητες των κέντρων αντιμετώπισης της νόσου και τους επιτρέπεται να αναλαμβάνουν επείγουσες επιχειρήσεις, χωρίς να χρειάζεται να συμμορφώνονται στους ομοσπονδιακούς νόμους.


Τα σενάρια περί ενός νέου «στρατιωτικού νόμου» (Martial Law), παρόμοιου με εκείνου που κήρυξε για την χώρα ο Μπους, μετά τα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου, δίνουν και παίρνουν…


Κυριακή 25 Οκτωβρίου 2009

Οι θυσιασμένοι χριστιανοί της Μ. Ανατολής


OI ΘΥΣΙΑΣΜΕΝΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΤΗΣ Μ. ΑΝΑΤΟΛΗΣ


Μετάφραση από το άρθρο "Les chrétiens d'Orient sacrifiés" του εκδότη – συγγραφέα, Richard Millet, που δημοσιεύθηκε στο γαλλικό περιοδικό "LE POINT" στις 19-03-2009.


Μαρωνίτες, Κόπτες, Μαληκίτες, Συριανοί, Αρμένιοι, Ασσύριοι, Χαλδαίοι, Ελληνο-Ορθόδοξοι, Αιθίοπες- Καθολικοί, εκτός Ρωμαιοκαθολικών και Διαμαρτυρόμενων…


Πως να είναι κανείς χριστιανός ανατολίτης ; αναρωτιέται ο Δυτικός από-χριστιανοποιημένος, καθισμένος επάνω στην κοινωνική του ασφάλιση, πεπεισμένος ότι ο κόσμος περιορίζεται στην δημοκρατική του αγαλλίαση.


Δεν έχουν αυτοί οι χριστιανοί αυτό που τους αξίζει, αφού το άδικο είναι με το μέρος τους, δηλαδή, αφού είναι χωρισμένοι σε πολλά δόγματα, με παράξενες ονομασίες, πιθανόν σκοταδιστικά ;

Μήπως δεν υπάρχουν καν, αφού δεν τους δείχνει η TV εκτός από τα Χριστούγεννα στην Βηθλεέμ και ούτε οι συγγραφείς ενδιαφέρονται για αυτούς εκτός από τον Jean Rolin, ο οποίος αφιέρωσε στους χριστιανούς της Παλαιστίνης (σπάνιο είδος) (στην πάνω φωτογραφία: Χριστούγενν στην Γάζα) ένα βιβλίο, το «Chretiens» (Χριστιανοί), μέσα από το οποίο το βλέμμα του συγγραφέα ήταν γυμνό : ένας ευρωπαίος ανακαλύπτει αυτούς τους χριστιανούς της ανατολής, για τους οποίους κανείς δεν γνωρίζει σχεδόν τίποτε, κυρίως διότι κανείς δεν θέλει να ξέρει τίποτε.


Μπορεί να πέθαναν από πολιτικής άποψης μεταξύ 1975 και 1989 (με τον εμφύλιο πόλεμο στον Λίβανο, τον πνεύμονα της ανατολικής χριστιανοσύνης), σεβαστοί στην Συρία, μέσα στην παράδοξη σιδερένια πυγμή του Assad του Αλλαουίτη, επαπειλούμενοι, κυνηγημένοι, εξόριστοι ή σκοτωμένοι στην Αίγυπτο, την Τουρκία, το Ιράκ, όπου η κυνική εισαγωγή της αμερικανικής δημοκρατίας σέρνει πίσω της δολοφονίες και μία μαζική έξοδο : 200.000 από τους 400.000 έχουν ήδη εγκαταλείψει την χώρα.

Μάταια περιμένει κανείς την αγανάκτηση των μοιρολογήτρων της Ευρώπης και των ΗΠΑ.


Κάθε σύναψη ειρήνης, ακόμη και η ψευτο-ειρήνη των γενναίων, προϋποθέτει έναν νικημένο, ο οποίος δεν μπορεί να είναι ούτε οι Εβραίοι, ούτε οι μουσουλμάνοι, ούτε οι Κούρδοι που επανάκτησαν τα εδάφη τους.

Είναι μη νόμιμο να αναρωτηθεί κανείς, πέρα από κάθε θεωρία συνομωσίας, αλλά σύμφωνα με τον μηχανισμό του αποδιοπομπαίου τράγου, τον τόσο αγαπητό στον Rene Girard, πώς θα είναι οι χριστιανοί στην ολότητα τους που θα θυσιαστούν στον βωμό της ειρήνης στη Μ. Ανατολή ;

Η έννοια του έθνους προϋποθέτει την φρίκη της θυσίας. Εξάλλου οι χριστιανοί αυτοί προέρχονται από την μεγάλη ασιατική πολυπλοκότητα.

Διατηρούν μία τόσο ζωντανή πίστη, τόσο φωτεινή, τόσο παραδοσιακή, που θα μπορούσαν να είναι η ανυποψίαστη άλλη όψη του μουσουλμανικού φονταμενταλισμού.

Εμείς οι άλλοι, οι μοντέρνοι, σοσιαλιστές, αγνωστικιστές, μασόνοι, φεμινιστές, οικολόγοι, λαϊκοί, που έχουμε ρίξει στους χοίρους προ πολλού αυτά τα απαρχαιωμένα δόγματα, δεν έχουμε δίκιο που τα βάζουμε όλα στο ίδιο τσουβάλι ;

Στην πραγματικότητα σκάβουμε τον ίδιο μας τον λάκκο: Η μοίρα των χριστιανών της ανατολής είναι ένα παράδειγμα του τι γίνεται όταν ο κόσμος χάνει την πνευματική του διάσταση.


Το αόρατο δεν είναι μόνο θέμα φαντασμάτων, ούτε πηγή της γενετικής μόνον.

Μπείτε μέσα σε εκκλησία της Μ. Ανατολής. Θα ακούσετε αυτό που η σιγή των εκκλησιών της Δύσης σας κρύβει: το θρόϊσμα αγγέλων.

Εμείς είμαστε οι Ευρωπαίοι που έχοντας αρνηθεί να εγγράψουμε στο Σύνταγμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης τον χριστιανικό χαρακτήρα των ριζών μας, είμαστε οι ηθικοί αυτουργοί της προγραμματισμένης και ήδη επιτυχημένης αυτής εξάλειψης : αηδιασμένη από τους χριστιανούς της, συνήθως τους πιο καταρτισμένους, τους πιο προοδευτικούς, τους πιο μοντέρνους, η περιοχή αυτή του κόσμου θα γίνει μουσουλμανική, με μόνη εξαίρεση το Ισραήλ.


Απαρνιόμαστε τον εαυτό μας.

Ο θάνατος των χριστιανών της Μ. Ανατολής είναι σημάδι όχι μόνον της ντροπής μας αλλά και της ντροπής του πολιτισμού μας.

Εκείνοι πεθαίνουν σιωπηλά, επειδή εμείς αρνούμαστε να είμαστε χριστιανοί.


Ο Jean Rolin, δημοσιεύει αυτές τις ημέρες ένα βιβλίο για τα αδέσποτα σκυλιά του κόσμου. Ίσως και να είναι μία μεταφορά απροσδόκητη της κατάστασης μας.

Εμείς οι άλλοι, οι πρώην χριστιανοί, γίναμε τα αδέσποτα σκυλιά της Δύσης.