Ο ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ (ΚΟ) ξημεροβραδιάζεται για να βρει, να μεταφράσει και να παρουσιάσει ειδήσεις και άρθρα συμβατά με την θεματολογία του, χωρίς απαραίτητα να ταυτίζεται μαζί τους. Το ίδιο ισχύει και για τα παρατιθέμενα links. Σχόλια και παρεμβάσεις του ΚΟ είναι σε χρώμα ερυθρό. Αν ψάχνεις για mainstream ειδησεογραφία και άποψη, ήρθες στο λάθος μέρος.

got democracy?

got democracy?
"Μη με παραδώσης εις την επιθυμίαν των εχθρών μου· διότι ηγέρθησαν κατ' εμού μάρτυρες ψευδείς και πνέοντες αδικίαν.."

kolokotronis

kolokotronis

Πέμπτη 30 Ιουνίου 2011

Charlie Daniels – A Tribute


Μόνο για το "The South's Gonna Do It Again" ο Charlie Daniels αποτελεί ένα θρύλο στο χώρο της Southern Rock μουσικής (και κατέχει μία σημαντική θέση στην καρδιά μου). Κανένα άλλο σύγχρονο τραγούδι δεν αποπνέει το καμάρι του Νότιου για την ταυτότητά του και την πληγωμένη πατρίδα του. Ο ταλαντούχος βιολιστής και κιθαρίστας παίζει με μαεστρία επίσης Boogie Woogie, παραδοσιακή Country, Country-Rock, Gospel, Country Gospel και Blues.

Ο Charlie Daniels γεννήθηκε στις 28 Οκτώβρη του 1936, στο Wilmington της Βόρειας Καρολίνας και μεγάλωσε μέσα σε ένα μουσικό περιβάλλον με ακούσματα μουσικής gospel της πεντηκοστιανής εκκλησίας, bluegrass από τοπικές μπάντες και rhythm & blues και country από τους ραδιοφωνικούς σταθμούς του Νάσβιλ. Αποφοίτησε από το γυμνάσιο το 1955. Έχοντας ήδη ειδικευτεί στην κιθάρα, το βιολί και το μαντολίνο, ο Daniels συγκρότησε μία rock 'n' roll μπάντα και βγήκε στην μουσική πιάτσα.

Ενώ βρίσκονταν καθ 'οδόν προς την Καλιφόρνια το 1959, η μπάντα σταμάτησε στο Τέξας για να ηχογραφήσει το "Jaguar", ένα instrumental κομμάτι του θρυλικού παραγωγού Bob Johnston (που εργάστηκε μεταξύ άλλων, για τους Bob Dylan, Johnny Cash, Leonard Cohen, Willie Nelson και Simon and Garfunkel). Ήταν επίσης η αρχή μιας μακράς σχέση με τον Johnston. Οι δύο τους έγραψαν το "It Hurts Me", του Elvis Presley που έγινε hit το 1964. Το 1969, μετά από παρότρυνση του Johnston, ο Daniels μετακόμισε στο Nashville για να βρει δουλειά ως κιθαρίστας.

Από τις πιο αξιοσημείωτες συνεργασίες του ήταν στα άλμπουμ του Bob Dylan του 1969 έως το 1970, ‘Nashville Skyline’, ‘New Morning’ και ‘Self Portrait’. Ο Daniels περιόδευσε στην Ευρώπη με τον Leonard Cohen και βρέθηκε να παίζει σε δίσκους με καλλιτέχνες τόσο διαφορετικούς όπως ο Al Kooper και ο Marty Robbins.

Αποφάσισε να ηχογραφήσει για τον εαυτό του και το έκανε με επιτυχία με το ‘χίππικο’ τραγούδι του 1973 με τίτλο "Uneasy Rider". Με τραγούδια που απέπνεαν ένα πνεύμα ανεξάρτητης, 'ρέμπελης' ζωής με νοσταλγία για τον ένδοξο Νότο όπως το "Long Haired Country Boy" και το θρυλικό "The South's Gonna Do It Again" οδήγησε το άλμπουμ του 1975 Fire on the Mountainνα γίνει πλατινένιο.

Εκείνη την περίοδο έπαιζε βιολί σε πολλά άλμπουμς των The Marshall Tucker Band όπως: "A New Life", "Where We All Belong", "Searchin' For a Rainbow", "Long Hard Ride" και "Carolina Dreams".

Αφού ηχογράφησε για τις εταιρίες Capitol και Kama Sutra, υπέγραψε με την Epic Records το 1976. Η συμφωνία, αξίας 3 εκατομμυρίων δολαρίων, ήταν η μεγαλύτερη που είχε ποτέ δοθεί σε καλλιτέχνη του Νάσβιλ μέχρι εκείνη τη στιγμή.

Το καλοκαίρι του 1979, ο Daniels στάθηκε αντάξιος της εμπιστοσύνης της εταιρείας με την τεράστια επιτυχία "The Devil Went Down to Georgia", η οποία έγινε πλατινένιο σίνγκλ, ανεβαίνοντας και στα country και στα pop charts (νο 3), και κερδίζοντας ένα βραβείο Grammy, κέρδισε τρία βραβεία CMA και έγινε ο ακρογωνιαίος λίθος του soundtrack της ταινίας ‘Urban Cowboy’ (1980) με πρωταγωνιστή τον John Travolta λίγο μετά τις επιτυχίες του ‘Grease’ και ‘Saturday Night Fever’.

Άλλες επιτυχίες του Daniels ήταν: "In America" (1980), "The Legend of Wooley Swamp" (1980), "Still in Saigon" (1982) και το καταπληκτικό "Simple Man" (1989), το οποίο δημιούργησε θόρυβο, καθώς υποστηρίζει την αυτοδικία (κατά τον παλιό παραδοσιακό νότιο τρόπο) ως απάντηση στην ζουγκλοποίηση της κοινωνίας και την απάθεια των αρχών. "Just take them rascals [rapists, killers, child abusers] out in the swamp / Put 'em on their knees and tie 'em to a stump / Let the rattlers and the bugs and the alligators do the rest..." .

Το 2003 έγραψε το “This Aint No Rag, Its a Flag,” υποστηρίζοντας τον πόλεμο στο Ιράκ.

Εκτός από Country δίσκους έγραψε και πολλούς Gospel και χριστιανικούς δίσκους.

Το ‘Steel Witness’ του 1997 ήταν υποψήφιο για βραβείο Grammy ως καλύτερο Southern Gospel, Country Gospel και Bluegrass Gospel άλμπουμ.

Το ‘How Sweet The Sound’ του 2003, ήταν υποψήφιο για βραβείο Grammy ως καλύτερο Southern, Country και Bluegrass Gospel άλμπουμ.

«Μεγάλωσα σε χριστιανικό σπίτι», λέει ο Daniels. «Η μουσική γκόσπελ ήταν πολύ έντονη. Ήταν από τα πρώτα πράγματα που θυμάμαι», λέει. "Θυμάμαι να πηγαίνω στην εκκλησία και να τραγουδώ με ευλάβεια και μεγαλοπρέπεια το 'Kneel at the Cross' όταν ήμουν πέντε χρονών".

Με την μπάντα του ο Charlie άρχισε να περιοδεύει με ένα κομβόι λεωφορείων, από ακτή σε ακτή σε όλες τις ΗΠΑ, συχνά πάνω από 250 ημέρες το χρόνο, έχοντας μαζί δύο ντράμερ, δίδυμες κιθάρες και μια χορεύτρια του flamenco και καμία φορά μια χορωδία gospel. Μέχρι το 1981, η Charlie Daniels Band είχε ψηφιστεί δύο φορές από την Ακαδημία της Country Μουσικής ως το περιοδεύον μουσικό συγκρότημα της χρονιάς.

Ο Daniels είναι παντρεμένος με την γυναίκα του Hazel, από το 1963 και έχουν ένα γιο και τρία εγγόνια.

Το 2006 ενώ γίνονταν κάποιες διαδηλώσεις για τη ‘νομιμοποίηση’ όλων των παράνομων μεταναστών που εισχωρούν συνεχώς στο έδαφος των ΗΠΑ από τα σύνορα με το Μεξικό, έγραψε στην σελίδα του:

Αυτό που με ενοχλεί με τις διαδηλώσεις είναι ότι είναι σαν να λέμε, "εγώ θα έρθω στη χώρα σας, ακόμα και αν αυτό σημαίνει ότι θα παραβιάσω τους νόμους σας και δεν υπάρχει τίποτα που μπορείτε να κάνετε γι’ αυτό."

Ένα από τα μεγάλα προβλήματα στην Αμερική σήμερα είναι ότι αν έχεις το θράσος να πεις κάτι υποτιμητικό για οποιαδήποτε ομάδα ανθρώπων (εκτός βέβαια από τους Χριστιανούς), θα σε κράξουν τα μέσα ενημέρωσης και θα σε πουν ρατσιστή, φανατικό και οτιδήποτε άλλο μπορούν να σκεφτούν.

Αν και έχω δεχτεί κτυπήματα από τα μέσα ενημέρωσης, ροκάρω ακόμα και όταν πρόκειται για την αλήθεια, δεν φοβάμαι. Και η αλήθεια είναι ότι οι δειλοί, μπούληδες πολιτικοί ξεπουλάνε τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, επειδή δεν έχουν τα κότσια να ορθώσουν το ανάστημά τους και να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα.

Και η πραγματικότητα είναι ότι εμείς ποτέ δεν θα επιτρέψουμε οποιαδήποτε άλλη ομάδα ανθρώπων να έχουν 12 εκατομμύρια παράνομους μετανάστες σε αυτή τη χώρα και να γυρίσουμε και να λέμε "E, δεν πειράζει".


Τετάρτη 29 Ιουνίου 2011

ΗΠΑ: ‘Συμμορία λεσβιών’ σε σχολείο παρενοχλεί και τρομοκρατεί μαθήτριες


Σχ. ΚΟ: Στον ΚΟΚΚΙΝΟ ΟΥΡΑΝΟ θα διαβάζετε ειδήσεις μη ‘πολιτικά ορθές’, ειδήσεις που δεν θα προβάλλουν τα mainstream media και οι διαμορφωτές γνώμης. Γιατί είναι 'ενοχλητικές' γιατί χαλάνε το ίματζ. Και τον καλοστημένο μηχανισμό διαχωρισμού σε «καλούς» και «κακούς» σε «καταπιεζόμενους» και «καταπιεστές». Τι να κάνουμε; Υπάρχει και η ‘άλλη πλευρά του φεγγαριού’.

(Η είδηση είναι του 2004)

Φιλαδέλφεια, ΗΠΑ – Οι ανησυχίες για δραστηριότητες μίας συμμορίας έφερε γονείς και μαθητές μαζί σε συνάντηση την Τετάρτη σε σχολείο μέσης εκπαίδευσης της δυτικής Φιλαδέλφειας. Το είδος όμως της συμμορίας μπορεί να σας εκπλήξει.

Η συμμορία φέρεται να ονομάζεται DTO (Dykes Taking Over, όπου ‘Dykes’ είναι στην αργκό οι λεσβίες) και απαρτίζεται από λεσβίες μαθήτριες.

Τα κορίτσια στο Turner Middle School ισχυρίζονται ότι οι λεσβίες μαθήτριες τις παρενοχλούν με γκέι παρατηρήσεις. Οι ‘στρέιτ’ μαθήτριες λένε ότι οι λεσβίες τις εκφοβίζουν (‘bullying’), τις πιάνουν σε απόκρυφα μέρη και τις παρενοχλούν στο γυμναστήριο και στις τουαλέτες των κοριτσιών.

Οι γονείς των μαθητριών λένε ότι οι παρενοχλήσεις πρέπει να σταματήσουν προτού να γίνει βίαιες.

«Τους είπα, «Όχι», και αυτές συνέχιζαν να μας ενοχλούν. Συνεχίζουν να έρχονται σε μας και να μας ζητούν να γίνουμε ομοφυλόφιλες», δήλωσε η 14χρονη μαθήτρια Felicia Anderson.

Η Άντερσον, είπε ότι δεν της αρέσει αυτή η κατάσταση και καταθέτει την διαμαρτυρία της.

Την Τετάρτη το πρωί, η Felicia και η μητέρα της μαζεύτηκαν με περίπου 24 άλλους γονείς και μαθητές για να συναντηθούν με τους αρμόδιους του σχολείου πίσω από κλειστές πόρτες για δύο ώρες στο Γυμνάσιο Turner.

"Είμαι πολύ θυμωμένη. Τώρα η κόρη μου φοβάται να έρθει στο σχολείο», δήλωσε η Tonya Grandy, μητέρα μίας μαθήτριας η οποία είπε ότι την παρενοχλούν.

Άλλοι γονείς είπαν ότι έχουν επίσης απηυδήσει με την σεξουαλική παρενόχληση από μια ντουζίνα μαθήτριες της Τρίτης Γυμνασίου (8th-graders) στο Turner.

"Μου τηλεφώνησε την περασμένη εβδομάδα ουρλιάζοντας και κλαίγοντας, επειδή την είχα στριμώξει στο γυμναστήριο, λέγοντάς της τι θα της έκαναν", δήλωσε ο Renee Alexander.

"Κανένας δεν θέλει να γίνει ομοφυλόφιλος. Κανένας δεν θέλει να παρενοχλείται. Κανένας δεν θέλει να φοβάται να έρθει στο σχολείο», δήλωσε η μαθήτρια Kendra Branch.

Ο Γερουσιαστής Ron Waters, ο οποίος παρέστη στη συνάντηση, δήλωσε ότι σε όλους τους μαθητές υπενθύμισε τον κωδικό συμπεριφοράς του σχολείου. Περιλαμβάνει τις πολιτικές κατά της παρενόχλησης και της σεξουαλικής παρενόχλησης και τις συνέπειές τους.

"Δεν χρειάζεται να το δεχτείς ως μέρος της ανάπτυξής σου. Παραβιάζονται τα δικαιώματά σας", εξήγησε ο Waters.

Ίσως η πιο παραγωγική στιγμή της συνάντησης ήρθε όταν μια μητέρα, η Barbara Crawford, της οποίας η κόρη έχει κατηγορηθεί για παρενόχληση ζήτησε βοήθεια.

"Κατηγορίες, τσακωμοί και όλα αυτά. Ίσως η κόρη μου δημιουργεί το πρόβλημα. Ίσως όχι. Ξέρω ότι είναι μια αλλαγή και χρειάζομαι βοήθεια. Πρέπει να κάνω κάτι για αυτό, ίσως να την συνοδεύω στο σχολείο και να την παίρνω εγώ η ίδια... ή ακόμα να την πάω σε άλλο σχολείο», δήλωσε η Κρόφορντ.

Η Κρόφορντ είπε ότι είναι ικανοποιημένη με το πώς το σχολείο χειρίζεται αυτήν την κατάσταση. Τα σχολεία στην Φιλαδέλφεια έχουν μια πολιτική μηδενικής ανοχής όσον αφορά την παρενόχληση και εκφοβισμό. Η διεύθυνση του Γυμνασίου Turner αρνήθηκε να κάνει σχόλια σχετικά με τη συνεδρίαση της Τετάρτης.

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή

Τα απολυταρχικά πανσεδάκια και ο στόχος της "anti-bully" εκστρατείας τους


Εισαγωγικά από τον ΚΟ: Με την λέξη ‘bullying’ εννοούμε τον εκφοβισμό, τα προσβλητικά λόγια, τις απειλές, το κοινώς λεγόμενο ‘νταηλίκι’ (λεκτικό ή σωματικό) που γίνεται μεταξύ κυρίως των εφήβων, από τους ‘νταήδες’ (‘bullies’) σε αδύναμα άτομα. Σήμερα μιλάμε και για τον ευρέως διαδεδομένο διαδικτυακό εκφοβισμό (Cyber-bullying), όπου έφηβοι δέχονται απειλές και παρενοχλήσεις μέσω της χρήσης του Διαδικτύου και κινητών τηλεφώνων από συνομήλικούς τους.

Ο εκφοβισμός, είναι σαφώς καταδικαστέος, πλην όμως δεν αποτελεί κάτι το καινούργιο. Όλοι έχουμε πάει σχολείο και ξέρουμε. Ένας έφηβος μπορεί να γίνει θύμα ‘bullying’, γιατί είναι χοντρός, γιατί περπατάει περίεργα, γιατί έχει κάποια αναπηρία, γιατί έχει κάποια δυσκολία στην ομιλία, γιατί φοράει γυαλιά, γιατί δεν φοράει trendy ρούχα, γιατί είναι ‘σπασίκλας’, γιατί είναι από άλλη περιοχή ή άλλη χώρα, γιατί είναι άλλη ομάδα κλπ

Στις ΗΠΑ όπου η ατζέντα του ομοφυλοφιλικού λόμπι είναι πολύ ισχυρή, και ο μηχανισμός προπαγάνδας δουλεύει συνεχώς, κυρίως μέσα από τα media, χρησιμοποιούνται οι διάφορες αυτοκτονίες ομοφυλόφιλων εφήβων, ως μοχλός για την ‘ευαισθητοποίηση’ του κοινού, την αλλαγή νοοτροπίας και τον επαναπρογραμματισμό της σκέψης του μέσου Αμερικάνου και των ‘παρωχημένων’ πεποιθήσεών του. Ο τελικός στόχος είναι να στιγματιστεί η οποιαδήποτε άρνηση του ομοφυλοφιλικού τρόπου ζωής και εκείνους (κυρίως χριστιανούς) που υποστηρίζουν τον ‘παραδοσιακό’ γάμο να τους εκθέσουν ως ηθικούς αυτουργούς μελλοντικών πράξεων ‘bullying’. Άτομα σκοτεινά και εν δυνάμει εγκληματίες. Ιδανικοί για τους κυνηγούς κεφαλών των hate crimes.

Ακόμα και ο Ομπάμα (ο οποίος υποστηρίχτηκε από την ομοφυλοφιλική κοινότητα) με αφορμή τις αυτοκτονίες ομοφυλόφιλων εφήβων, εμφανίστηκε σε ένα βίντεο υποστηρίζοντας τους γκέι εφήβους, παίρνοντας μέρος στο λεγόμενο ‘It Gets Better Project’, μία διαδικτυακή πρωτοβουλία που ξεκίνησε από τον ομοφυλόφιλο συγγραφέα Dan Savage.

Το θέμα ‘bullying’ τείνει έτσι, να γίνει - συνεργούντων των media - αποκλειστικότητα της ομοφυλοφιλικής κοινότητας. Ενώ για μια ακόμη φορά στοχοποιείται ο μονίμως ύποπτος των ημερών μας: ο "παραδοσιακός", ετεροφυλόφιλος, λευκός, χριστιανός. Δεν πρόκειται ποτέ να ακουστεί ότι θύμα ‘bullying’ μπορεί να πέσει ένας ετεροφυλόφιλος, ένας χριστιανός ή ένας λευκός. Αν συμβεί ένα τέτοιο περιστατικό, τα media θα σωπάσουν, θα το θάψουν, θα το χλευάσουν ή θα το υποβαθμίσουν. Όπως φαίνεται από τα γεγονότα, στις ΗΠΑ, μπορείς να κριτικάρεις, να προσβάλεις ή και να γελοιοποιήσεις τα πάντα, εκτός από τρεις κατηγορίες ανθρώπων: τους ομοφυλόφιλους, τους μαύρους και τους Εβραίους. Μπορεί να ακούγεται ‘κάπως’, αλλά αυτή είναι η αλήθεια.

Το παρακάτω άρθρο επιτίθεται σε αυτό το καθεστώς.

Είναι του Andy Nowicki από το ‘παλαιοσυντηρητικό’ online περιοδικό ‘Alternative Right’ (Εναλλακτική Δεξιά) που υποστηρίζει έναν ‘ριζοσπαστικό παραδοσιασμό’ ("radical traditionalism").

Totalitarian Pansies - The "Anti-Bully" Crusade

Στο ξεκαρδιστικό, τρομακτικό, και βαθιά διορατικό σύντομο βιβλίο του «The Screwtape Letters», (στα ελληνικά έχει κυκλοφορήσει ως «Τακτική του διαβόλου», εκδόσεις Πουρνάρα, 2006) ο C.S. Lewis (γνωστός Αμερικάνος χριστιανός απολογητής, ηθικός μυθολόγος, λόγιος και συγγραφέας) παραθέτει το πρόσωπο του διοικητή δαίμονα του μέσου επιπέδου της κόλασης να δίνει οδηγίες στον ξάδελφό του, ένα φρουρό διάβολο της γης, για τους μυριάδες τρόπους με τους οποίους μπορεί να κατευθύνει τους ‘πελάτες’ του στον ολισθηρό και χιλιοπατημένο δρόμο προς την απώλεια. Σε ένα σημείο, ο υποχθόνιος γραφειοκράτης αφηγητής θριαμβολογεί με το πόσο έξυπνα οι δαιμονικοί προπαγανδιστές έχουν εκπαιδεύσει τους ανόητους ανθρώπους να έχουν τα μάτια τους στραμμένα στον τύπο των αδικιών που είναι λιγότερο πιθανό να συμβούν σε μια δεδομένη εποχή του Zeitgeist:

Η χρήση της ‘Μόδας’ στη σκέψη του γίνεται για να αποσπάσει την προσοχή των ανθρώπων από τους πραγματικούς κινδύνους. Κατευθύνουμε την μοδάτη/μοντέρνα κατακραυγή κάθε γενιάς έναντι εκείνων των ελαττωμάτων από τα οποία κινδυνεύει λιγότερο και διορθώνουμε την έγκρισή της για την αρετή που είναι πλησιέστερη στις φαυλότητες εκείνες τις οποίες προσπαθούμε να τις κάνουμε ενδημικές.

Στις μέρες μας, μία μοντέρνα κατακραυγή έχει προκύψει στους σικ κύκλους κατά του - διαδεδομένου σε πολλούς χώρους – φαινομένου που είναι γνωστό ως "εκφοβισμός", κοινώς “bullying”. Ενώ πολλοί άνθρωποι είναι, χωρίς αμφιβολία, από ειλικρίνεια αντίθετοι με τις πράξεις αναίτιας σκληρότητας και ταπείνωσης από τον δυνατό στον αδύνατο και ευάλωτο, τον οποίον υποστηρίζουν, θα πρέπει ωστόσο να γνωρίζουν ότι το να παίρνουν θέση κατά του "εκφοβισμού", αυτό στην καλύτερη περίπτωση, αποτελεί μια ανούσια, κενή χειρονομία, όπως σαν να είσαι αντίθετος στην οδήγηση από μεθυσμένους, ή στο να υπάρχουν άστεγοι, ή στην κακοποίηση των παιδιών, ή στην ρύπανση του περιβάλλοντος. Το χειρότερο είναι, ότι αρκετά συχνά πρόκειται για μία ασύστολα δόλια στάση, καθώς αυτοί που εκφοβίζουν, στην πραγματικότητα, δεν είναι ο πραγματικός στόχος των περισσότερων σύγχρονων “anti-bullying” εκστρατειών. Αντίθετα, ορισμένες πολιτικές ομάδες προώθησης συμφερόντων πατάνε πάνω στην ιδέα να χαρακτηρίζουν τους αντιπάλους τους ως αυτόματα "νταήδες", κοινώς “bullies,” μόνο και μόνο επειδή τολμάνε να αντιταχθούν σε αυτό που είναι τόσο εμφανώς ‘σωστό’ (ομοφυλοφιλικός γάμος, η νομιμοποίηση των αμβλώσεων, ή κάποιο άλλο ιδεολογικό χόμπι), κάτι που δεν μπορεί παρά να είναι αποτέλεσμα μίσους και μοχθηρών κίνητρων, το ίδιο ακριβώς όπως όταν ένας νταής παλιοχαρακτήρας του Λυκείου κλέβει τα χρήματα από ένα μικροκαμωμένο μαθητή του Γυμνασίου και τον κολλάει βίαια στο τοίχο για να μην μιλήσει.

Είναι δύσκολο να φανταστεί κάποιος, για παράδειγμα, ότι ένας χριστιανός μαθητής που χλευάζεται και απειλείται από επιθετικούς ομοφυλόφιλους στο σχολείο του επειδή τολμάει να διατυπώνει τις συντηρητικές του αρχές, θα μπορούσε ποτέ να θεωρηθεί θύμα «εκφοβισμού», ανεξάρτητα από το πόσο σκληρά του φερθούνε. Ούτε τα κροκοδείλια δάκρυα ρίχνονται για τους λευκούς που δέχονται άγριες ​​επιθέσεις από μαύρους, ή για τους Καθολικούς που χλευάζονται από Εβραίους. Όχι, η εκστρατεία κατά του “bullying” σχεδόν πάντα επικαλείται μόνον όταν ένα "θύμα" της ομάδας που ευνοείται από την Αριστερά (μαύροι, εβραίοι, ομοφυλόφιλοι) φαινομενικά θίγεται από την "καταπιεστική" τάξη (που μεταφράζεται: από τους λευκούς ετεροφυλόφιλους χριστιανούς).

Η στόχευση έτσι των “bullies”, γίνεται ένα χρήσιμο εργαλείο για την προώθησης της πολιτικής ατζέντας της trendy Αριστεράς. Έχουμε δει πολλά τέτοια παραδείγματα με πιο τρόπο μεταδίδονται ειδήσεις για high-profile τραγωδίες. Όταν ο Tyler Clementi πήδηξε από την γέφυρα του Μπρούκλιν, επειδή ο συγκάτοικός του, τον μαγνητοσκόπησε στις ερωτικές περιπτύξεις του με έναν άνδρα και τις έδειξε online, οι ακτιβιστές ήταν πρόθυμοι να αποδώσουν το θάνατο του παιδιού στο ‘έγκλημα σκέψης’ της «ομοφοβίας». Νωρίτερα αυτό το έτος, όταν ο Jared Lee Loughner πυροβόλησε και τραυματίστηκε σοβαρά την βουλευτή Gabrielle Giffords και σκότωσε αρκετούς άλλους, τα φιλελεύθερα μυαλά απεγνωσμένα προσπάθησαν να το ερμηνεύσουν ως ένα «έγκλημα μίσους» που προκλήθηκε από ορισμένα σχέδια στην ιστοσελίδα της Σάρα Πέιλιν και τον όχι «ευγενικό» πολιτικό λόγο των Tea Partiers, όταν στην πραγματικότητα ο Loughner ήταν ένας θλιβερός παρανοϊκός σχιζοφρενής νεαρός χωρίς αίσθηση της πραγματικότητας και χωρίς καμία σύνδεση με κανένα πολιτικό κόμμα ή φιλοσοφία (βλ. σχετικό άρθρο ΕΔΩ).

Τώρα πρόσφατα, προέκυψε ότι η μία πτυχή της anti-bullying "πρωτοβουλίας" του Ομπάμα περιλαμβάνει δασκάλους δημόσιων σχολείων να ψάχνουν τις σελίδες του Facebook των μαθητών τους για να δουν αν γράφουν τίποτα επιζήμιο για τους συμμαθητές τους. Εκτός του ότι είναι ένα εξωφρενικό παράδειγμα της παραχώρηση εξουσίας της ομοσπονδιακής κυβέρνησης, αυτή η έκκληση για μεγαλύτερη «δραστηριότητα» από την πλευρά των εκπαιδευτικών στην πρόληψη των εκφοβισμών έχει ορισμένη διαφανή πολιτική , και ‘πολιτικά ορθούς’, αρμονικούς ήχους. Άλλωστε, στην homo-ιδεολογικοποιημένη εποχή μας, αν ένας μαθητής (έστω και για πλάκα) χρησιμοποιήσει ποτέ τη λέξη “fag” ("π…ς") ή προφέρει τη φράση «είναι τόσο gay»,θα πρέπει να βρεθεί ενώπιον των αρχών και να δεχτεί σοβαρή επίπληξη για την αναισθησία του, καθώς και να ντροπιαστεί για τα χάλια του. Μόνο κάποιος αφελής θα πίστευε ότι αυτή η χρηματοδοτούμενη από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση ‘παρακολούθα το Facebook’ φρενίτιδα δεν είναι απλώς άλλη μια προσπάθεια να ξεριζώσει τους "ομοφοβικούς" και να τους υποβάλλει σε επαναπρογραμματισμό.

Αλλά ποιοι είναι οι πραγματικοί bullies και ποια είναι τα πραγματικά θύματα του bullying σήμερα;

Βεβαίως, οι γνωστοί bullies του σχολείου που τους αρέσει να φοβερίζουν εξακολουθούν να υπάρχουν, και θα συνεχίσουν να υπάρχουν. Οι αδύνατοι, οι σπασίκλες, οι άσχημοι, και οι κοινωνικά αδέξιοι μαθητές θα συνεχίσουν να γίνονται στόχος από τους ‘δυνατούς’ με αυτοπεποίθηση συμμαθητές τους. Αυτό δυστυχώς συμβαίνει, αλλά η σκληρότητα, δυστυχώς, είναι ενδημική στην ανθρώπινη φύση. Δεν θα έπρεπε ποτέ να είναι ανεκτή από κανένα ευσυνείδητο άτομο, αλλά είναι δυνατόν να πιστεύουμε ότι μπορούμε με κάποιο τρόπο να την ξεριζώσουμε εξ ολοκλήρου;

Προσωπικά, πιο πολύ νιώθω αηδία και αποτροπιασμό για τους πολυάριθμους ισχυρούς bullies που αδυσώπητα χτυπάνε τους εχθρούς τους με το πρόσχημα ότι είναι “anti-bully”. Εννοώ το είδος των ανθρώπων που θα ρίξουν άνδρες, όπως τον Ernst Zündel, τον David Irving, τον Frederick Toben, και τους "Δύο Αιρετικούς" στη φυλακή επειδή εξέφρασαν εκκεντρικές ή μη δημοφιλείς απόψεις σχετικά με ιστορικά γεγονότα, ή το είδος εκείνο που θα εμπόδιζε μια ειρηνική ομάδα καλοντυμένων λευκών ανδρών από μία συνάντηση στην αίθουσα χορού του ξενοδοχείου στο Charlotte στην Βόρεια Καρολίνα, επειδή είχαν ορισμένες un-kosher αντιλήψεις σχετικά με την φυλή. Ο άνθρωπος που θα ληστέψει από ένα άλλο άτομο την ελευθερία ή τη ζωή του επειδή δεν του αρέσει ο τρόπος που σκέφτεται είναι το χειρότερο είδος ‘bully’, αφού μεταμφιέζει την σκληρότητά του σε συμπόνια. Θα σου κλέψει τα χρήματα και θα σε κολλήσει βίαια στον τοίχο να μην μιλάς και όλο αυτό το διάστημα θα προσπαθεί να το κάνει να φανεί σαν να είσαι εσύ ο κακός.

Οι λεηλασίες των bullies δεν μπορεί να κρατήσουν τόσο πολύ. Η εξουσία του τρόμου πρέπει να τελειώσει κάποια στιγμή. Δεν έχουν καμία εξουσία πάνω μας όταν εμείς δεν τους επιτρέπουμε να έχουν. Μόλις με πίστη σταθούμε στο ανάστημά μας θα μας αφήσουν ήσυχους. Αλλά οι υποκριτές “anti-bully” bullies είναι γεμάτοι μίσος. Το να τους αντιταχθείς τους κάνει πιο θυμωμένους και πιο επιρρεπείς σε όλο και πιο αυστηρές, τυραννικές, εκβιαστικές τακτικές καταστολής.

Μπροστά τους θα πρέπει να είμαστε απόλυτα ατσάλινοι και αδυσώπητοι, δείχνοντάς τους ότι δεν θα τα παρατήσουμε. Πρέπει να κοροϊδεύουμε τις ηλίθιες ‘ιερές αγελάδες’ τους, χλευάζοντας την προσπάθειά τους να μας κάνουν να ντρεπόμαστε που δεν συμμορφωνόμαστε με τις εξωφρενικά παράλογες ιδεολογίες τους, και να γελάμε θορυβωδώς στις κλαψιάρικες εκφράσεις υποκρισίας τους.

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή

Τρίτη 28 Ιουνίου 2011

Μίσος κατά των φύλων: Σουηδικός Παιδικός Σταθμός προωθεί το ‘ά-φυλο’ παιδαγωγικό πρόγραμμα και απαγορεύει τις λέξεις «τον» και «τη»


Ο χρηματοδοτούμενος από το κράτος Παιδικός Σταθμός πολεμάει τα ‘στερεότυπα’, απαγορεύει τα παρωχημένα και ομοφοβικά παραμύθια τύπου 'Σταχτοπούτα' και 'Χιονάτη' και διαβάζει 'πολιτικά ορθά' παραμύθια με ομοφυλόφιλους γονείς.


ΣΤΟΚΧΟΛΜΗ, 27 Ιουνίου 2011 - Σύμφωνα με το εθνικό σχολικό πρόγραμμα που αποσκοπεί στην καταπολέμηση των «στερεότυπων» των ρόλων των δύο φύλων, ένας παιδικός σταθμός στην περιοχή Sodermalm της Στοκχόλμης, έχει ενσωματώσει ένα ά-φυλο παιδαγωγικό πρόγραμμα, το οποίο εξαλείφει κάθε αναφορά στο φύλο εντελώς.

Το προσωπικό του προσχολικού σταθμού "Egalia" αποφεύγει να χρησιμοποιεί λέξεις όπως «τον» ή «τη» και αντί για αυτό αποκαλεί τα 30 περίπου αγόρια και κορίτσια, ηλικίας 1 έως 6 ετών, ως "φίλοι" (στα αγγλικά το friend είναι άφυλο).

Σύνδεσμος

(Σχ. ΚΟ: Το όνομα "Egalia" είναι ‘εμπνευσμένο’ από το βιβλίο «Egalia's daughters: a satire of the sexes», της Σουηδέζας φεμινίστριας και υπέρμαχου του λεσβιακού κινήματος Gerd Brantenberg, όπου στο βιβλίο της, γελοιοποιεί τους άνδρες ως ανώμαλα όντα και εξυψώνει τις γυναίκες οι οποίες κυριαρχούν)

"Η κοινωνία περιμένει τα κορίτσια να είναι θηλυκά, ωραία και όμορφα, και τα αγόρια να είναι ανδροπρεπή, τραχιά και εξωστρεφή", λέει η 31χρονη Jenny Johnsson, δασκάλα στο χρηματοδοτούμενο από τους Σουηδούς φορολογούμενους σχολείο, στην Daily Mail. "Το Egalia τους δίνει μια φανταστική ευκαιρία να είναι όποιοι θέλουν να είναι".

Η διευθύντρια Lotta Rajalin είπε στο AP ότι το σχολείο έχει προσλάβει μια «παιδαγωγό των φύλων» για να βοηθήσει το προσωπικό να αφαιρέσει τις αναφορές σε αρσενικό και θηλυκό από τη γλώσσα και τη συμπεριφορά, φτάνοντας στο σημείο να βεβαιωθεί ότι τα παιχνίδια Lego και άλλα παιχνίδια για αγόρια βρίσκονται δίπλα στα κουζινικά και τα παιχνίδια για κορίτσια ώστε να αποφευχθεί να δοθεί προτίμηση στους ρόλους κάποιοι φύλου.

Οι σουηδικές αντωνυμίες «Han» και «Hon» (αυτόν και αυτή), για παράδειγμα, έχουν αντικατασταθεί στο σχολείο από το ουδέτερο “hen”, μια κατασκευασμένη λέξη που δεν υπάρχει στα σουηδικά, αλλά η οποία χρησιμοποιείται ευρέως από τις φεμινίστριες και τους ομοφυλόφιλους.

«Χρησιμοποιούμε τη λέξη ‘Hen’, για παράδειγμα, όταν ένας γιατρός, ή ένας αστυνομικός, ή ένας ηλεκτρολόγος ή ένας υδραυλικός ή οποιοσδήποτε έρχεται στο νηπιαγωγείο», δήλωσε η Rajalin. "Δεν ξέρουμε αν είναι ένα αυτός ή αυτή, γι’ αυτό ακριβώς λέμε: «(το) ‘Hen’ έρχεται στις 2 μ.μ.». Στη συνέχεια, τα παιδιά μπορούν να φανταστούν ότι είναι ή άντρας ή μια γυναίκα. Αυτό διευρύνει την άποψή τους".

Επίσης, δεν υπάρχουν ‘παραδοσιακά’ παιδικά βιβλία, όπως η Χιονάτη, Σταχτοπούτα ή τα κλασικά παραμύθια, είπε η Rajalin. Αντίθετα, τα ράφια μας έχουν βιβλία που ασχολούνται με ομοφυλόφιλα ζευγάρια, μόνους γονείς, υιοθετημένα παιδιά, και πραγματείες για "νέους τρόπους παιχνιδιού".

"Ένα συγκεκριμένο παράδειγμα θα μπορούσε να είναι όταν τα παιδιά παίζουν την οικογένεια και το ρόλο της μητέρας τον έχει πάρει ήδη κάποιο παιδί και αρχίζουν να καυγαδίζουν" είπε η Rajalin. "Τότε προτείνουμε να υπάρχουν δύο μητέρες ή τρεις μαμάδες και ούτω καθεξής".

Δεν στηρίζουν, ωστόσο, όλοι οι Σουηδοί γονείς το πρόγραμμα της χώρας τους για την εξάλειψη των ρόλων των δύο φύλων.

"Οι διαφορετικοί ρόλοι των δύο φύλων δεν είναι προβληματικοί για όσο διάστημα είναι ισάξιοι», λέει η Tanja Bergkvist στο AP, καταγγέλλοντας αυτό που ονομάζεται «τρέλα του φύλου» στη Σουηδία.

Η Bergkvist παρατήρησε ότι αυτοί που προωθούν την ισότητα μεταξύ των φύλων μέσω της κατανομής των ρόλων των δύο φύλων», λένε ότι υπάρχει μια ιεραρχία όπου σε ό, τι κάνουν τα αγόρια δίνεται μεγαλύτερη αξία, αλλά αναρωτιέμαι ποιος αποφασίζει ότι έχει μεγαλύτερη αξία. Γιατί υπάρχει μεγαλύτερη αξία στο να παίζεις με αυτοκίνητα; "

Η Bergkvist, η οποία είναι επικριτική στην προώθηση από το κράτος μιας ‘ουδέτερης’ δομής σε σχολεία και πανεπιστήμια που βασίζεται σε μελέτες των δύο φύλων, επισημαίνει στο blog της ως παράδειγμα της «τρέλας του φύλου» στη χώρα της, ότι το χρηματοδοτούμενο από το κράτος Σουηδικό Επιστημονικό Συμβούλιο είναι χορηγός 80.000 δολαρίων μιας μεταπτυχιακής υποτροφίας που αφορά έρευνα στον τομέα "της τρομπέτας, ως σύμβολο της ισότητας των φύλων".

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή