Ο ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ (ΚΟ) ξημεροβραδιάζεται για να βρει, να μεταφράσει και να παρουσιάσει ειδήσεις και άρθρα συμβατά με την θεματολογία του, χωρίς απαραίτητα να ταυτίζεται μαζί τους. Το ίδιο ισχύει και για τα παρατιθέμενα links. Σχόλια και παρεμβάσεις του ΚΟ είναι σε χρώμα ερυθρό. Αν ψάχνεις για mainstream ειδησεογραφία και άποψη, ήρθες στο λάθος μέρος.

got democracy?

got democracy?
"Μη με παραδώσης εις την επιθυμίαν των εχθρών μου· διότι ηγέρθησαν κατ' εμού μάρτυρες ψευδείς και πνέοντες αδικίαν.."

kolokotronis

kolokotronis

Πέμπτη 31 Μαΐου 2012

«Βάλτε μου chip παρακαλώ!»


Σχ. ΚΟ: Κάποιος αρθρογράφος της ιστοσελίδας ItBusinessEdge.com, ονόματι Don Tennant, γράφει το παρακάτω άρθρο με το τίτλο Chip MePlease!’ και δείχνει τη νοοτροπία ορισμένων "ανοιχτόμυαλων" που παρουσιάζουν ως χρήσιμο, αναγκαίο ή και επιβεβλημένο, το τσιπάρισμα στους ανθρώπους. Όσο περνάει ο καιρός να είστε σίγουροι, ότι χάριν "ευκολίας", "προόδου" και "ασφάλειας" όλο και περισσότερους πρεσβευτές του τσιπαρίσματος των ανθρώπων θα ακούμε και θα βλέπουμε. Ο δρόμος για το παγκόσμιο ολοκληρωτικό φακέλωμα και την μετατροπή των ανθρώπων σε μαρκαρισμένους ψηφιακούς σκλάβους είναι ανοιχτός…

Καταλαβαίνω ότι το σχέδιο του Obama για την Υγεία και την Φροντίδα περιλαμβάνει μια διάταξη που ζητά για εμφύτευση RFID τσιπ για την ταυτοποίηση του ασθενούς και την παροχή πληροφοριών για την υγεία του. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι θα είμαι ο πρώτος στη γραμμή που θα βάλω ένα τέτοιο εμφύτευμα!

Είχα μια εμπειρία ενός έκτακτου περιστατικού για θέμα υγείας ένα Σάββατο βράδυ, που ενίσχυσε την πίστη μου στην αξία του τσιπ εμφυτεύματος. Ήταν περίπου μεσάνυχτα και δούλευα ξυπόλητος στο γκαράζ μου, κάνοντας κάποιο αναγκαίο ανοιξιάτικο καθαρισμό. Έχουμε ένα παράθυρο στο γκαράζ πάνω από κάποια μεταλλικά ράφια που είναι περίπου έξι πόδια υψηλό. Ήμουν αποφασισμένος να καθαρίσω το παράθυρο, έτσι ώστε σκέφτηκα να στέκομαι με το ένα πόδι σε μια σκάλα και το άλλο πόδι στο περβάζι του παραθύρου, καβαλώντας τα ράφια.

Καλά τα πήγαινα μέχρι που έχασα την ισορροπία μου και άρχισα να καταρρέω και τελικά, να χτυπάω στο τσιμεντένιο πάτωμα, με τα βαριά ράφια να πέφτουν πάνω στη γυμνή δεξιά μου φτέρνα. Θυμάμαι που βρισκόμουν στο πάτωμα κάπως ζαλισμένος γνωρίζοντας ότι η φτέρνα μου ήταν σε κακή κατάσταση, αλλά και το υπόλοιπο σώμα μου δεν ήταν σε καλή κατάσταση. Ο γιος μου ο Dan ήταν το μοναδικό άτομο στο σπίτι εκείνη την ώρα και ήταν επάνω στην κρεβατοκάμαρά του. Ευτυχώς είχα το iPhone μου στην τσέπη μου, γι 'αυτό τον κάλεσα και έσπευσε κάτω να καλέσει ασθενοφόρο.

Ένα ασθενοφόρο και ένα πυροσβεστικό έφθασαν μέσα σε λίγα λεπτά (δεν είμαι ακόμη σίγουρος γιατί ήρθε το πυροσβεστικό όχημα, εκτός αν ανησυχούσαν για το γεγονός ότι ήταν αρκετά περίεργο κάποιος να τραυματίσει τον εαυτό του, σκεπτόμενοι,  ίσως ότι θα μπορούσε να βάλει και φωτιά). Όπως με έβαλαν σε ένα φορείο, ένα από τα παιδιά του ασθενοφόρου μου ζήτησε το πλήρες όνομά μου και την ημερομηνία γέννησής μου. Έγραψε τις απαντήσεις μου σε ένα από τα λαστιχένια γάντια που φορούσε, κάτι που νόμιζα ότι ήταν αρκετό.

Τότε με έβαλαν στο ασθενοφόρο και με μετέφεραν στο κοντινότερο νοσοκομείο. Ενώ βρισκόμουν ξαπλωμένος σε κατάσταση παραληρήματος στο ασθενοφόρο, ένας άλλος τύπος από το ασθενοφόρο με ρώτησε για το πλήρες όνομά μου και την ημερομηνία γέννησής μου. Απάντησα υπάκουα.

Όταν φτάσαμε στο δωμάτιο έκτακτης ανάγκης, με μετέφεραν με καροτσάκι στην αίθουσα εξέτασης, όπου μια νοσοκόμα με ρώτησε για το πλήρες όνομά μου και την ημερομηνία γέννησής μου. Της απάντησα και πάλι ευσυνείδητα. Την δουλειά της έκανε και είχε αρκετά περιστατικά να αντιμετωπίσει. Το αριστερό πόδι μου ήταν ματωμένο από την επαφή του με τα μεταλλικά ράφια και δυσκολεύτηκε να καταλάβει ότι στην πραγματικότητα ήταν το δεξί πόδι μου που είχε το πρόβλημα.

Μετά από περίπου 20 λεπτά, ένας γιατρός ήρθε για να εξετάσει το δεξί μου πόδι, συνοδευόμενος από μια άλλη νοσοκόμα που και αυτή ζήτησε το πλήρες όνομά μου και την ημερομηνία γέννησής μου. Με ρώτησε επίσης σχετικά με τις αλλεργίες και αν έπαιρνα κάποια φάρμακα. Της απάντησα και εκείνης υπάκουα. Μέχρι τώρα το σοκ είχε υποχωρήσει και ένιωθα τον πόνο, έτσι ώστε αυτές οι ερωτήσεις που μου γίνονταν, ήταν  λίγο κουραστικές.

Περίπου μιάμιση ώρα αργότερα με πήγαν με καροτσάκι για να βγάλω ακτινογραφία, όπου ο τεχνικός μου ζήτησε το πλήρες όνομά μου και την ημερομηνία γέννησής μου. Δεν νευρίασα. Έμεινα ψύχραιμος και απάντησα, μην θέλοντας να φανώ σαν κάποιος ιδιότροπος γέρος που θα έπρεπε να είναι στο κρεβάτι του και όχι να καθαρίζει το γκαράζ του.

Με πήγαν με το καροτσάκι πίσω στην αίθουσα εξετάσεων, όπου έμαθα ότι υπήρξε αλλαγή βάρδιας. Είχα μια νέα νοσοκόμα που με ρώτησε για το πλήρες όνομά μου, την ημερομηνία γέννησης, και αν είχα νοσηλευτεί ποτέ ξανά εκεί πριν. Υποσχέθηκε ότι θα μου δώσει λίγη μορφίνη για τον πόνο, γι 'αυτό ήθελα να τα πάω καλά μαζί της. Της απάντησα υπάκουα.

Περίπου μία ώρα αργότερα αποφάσισαν ότι χρειάζονται λίγες περισσότερες προβολές της φτέρνας μου, έτσι με πήγαν πίσω με το καροτσάκι για ακτίνες Χ, όταν ένας άλλος τεχνικός ζήτησε το πλήρες όνομά μου και την ημερομηνία γέννησής μου. Ήταν η στιγμή εκείνη που η ναυτία που ένιωθα από τη μορφίνη ήταν στο αποκορύφωμα, όταν αποφάσισαν ότι απαιτείται αξονική τομογραφία για το πόδι μου. Γι 'αυτό και μεταφέρθηκα στο μεγάλο μηχάνημα, όπου ο χειριστής του ζήτησε το πλήρες όνομά μου και την ημερομηνία γέννησής μου.

Τελικά είδα έναν ιατρό ο οποίος με ενημέρωσε ότι είχα σπάσει την φτέρνα μου (σοβαρά, γιατρέ;) και έναν ειδικό ορθοπεδικό που μου έβαλε το δεξί μου πόδι σε νάρθηκα. Έφυγα περίπου στις 9:30 το πρωί της Κυριακής.

Μπορεί να φαίνεται σαν κάτι μικρό, αλλά όταν έχουμε να κάνουμε με πράγματα όπως ο έντονος πόνος και η ναυτία, και σας έχουν κατ 'επανάληψη ρωτήσει τα προσωπικά σας στοιχεία, μαζί με διάφορες άλλες πληροφορίες ιατρικών δεδομένων, είναι εξαιρετικά ενοχλητικό. Εάν όμως είχα ένα μικροτσίπ στο μέγεθος ενός κόκκου ρυζιού εμφυτευμένο κάπου στο σώμα μου, όλα αυτά θα τα είχα γλυτώσει. Τι μακάριος που θα ήμουν. 

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή

Αλλαγή πίστης και εθνική συνείδηση



«Η Ολλανδία είναι η χώρα μου, αλλά δεν νιώθω 100% ότι εδώ είμαι στο σπίτι μου (ή στη πατρίδα μου)», λέει σε ένα βίντεο μία νεαρή Ολλανδέζα που ασπάστηκε το Ισλάμ. Και πρόκειται φυσικά για εθνικά Ολλανδέζα, όχι μετανάστρια με Ολλανδική υπηκοότητα ή παιδί μεταναστών.

Ο καθηγητής Νεολληνικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο του του Birmingham της Αγγλίας, Δημήτρης Τζιόβας γράφει σε άρθρο του με τίτλο «Το Δίλημμα της Ετερότητας»: «Πολλοί νέοι μουσουλμάνοι, αν και γεννήθηκαν σε ευρωπαϊκές χώρες και είναι νόμιμοι πολίτες τους, αισθάνονται πατρίδα τους το Ισλάμ παρά τη χώρα καταγωγής ή ανατροφής τους και έτσι από μέλη μιας μειονότητας εξελίσσονται σε υπερασπιστές μιας συμπαντικής αδελφότητας».

Τα ευρήματα δημοσκόπησης που έγινε από το Ερευνητικό Κέντρο Pew έδειξαν ότι σε αντίθεση με τους γηγενείς πληθυσμούς, οι μουσουλμάνοι της Ευρώπης αυτοπροσδιορίζονται με βάση τη θρησκεία τους και όχι με την υπηκοότητα του κράτους στο οποίο ανήκουν. Έτσι, οι Βρετανοί μουσουλμάνοι θεωρούν τον εαυτό τους πρώτα Μουσουλμάνο και μετά πολίτη της χώρας σε ποσοστό 81%, ενώ το αντίθετο (πρώτα πολίτη της χώρας και μετά Μουσουλμάνο) αισθάνεται μόνο το 7%! Χαρακτηριστικά είναι τα αντίστοιχα ποσοστά στους Βρετανούς χριστιανούς. 24% αισθάνονται πρώτα Χριστιανοί και μετά πολίτες της χώρας και το 59% πρώτα πολίτες της χώρας και μετά Χριστιανοί.   

Στην φωτογραφία: Γερμανός που ασπάστηκε το Ισλάμ. Από βίντεο στο youtube, το οποίο είναι γεμάτο με μεταταστροφές νεραών, κυρίως, Ευρωπαίων στο Ισλάμ...
Και όλα αυτά αφορούν κατά κύριο λόγο μη εθνικά Βρετανούς. Αλλά μήπως υπάρχει διαφορά στους εθνικά Ευρωπαίους που ασπάζονται το Ισλάμ; Νιώθουν πρώτα Γερμανοί, Ολλανδοί, Ιταλοί… Έλληνες ή πρώτα Μουσουλμάνοι ;

Διαβάστε παρακάτω ένα ενδιαφέρον απόσπασμα - άρθρο του Καθηγητή της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών Στυλιανού Παπαδόπουλου (1933-2012) από το βιβλίο «Ελληνορθόδοξη Παράδοση: Ρίζωμα καί Προοττική», επιλογή κειμένων και επιμέλεια: Κων/νος Χολέβας. (Ορθοδοξία και Ελληνισμός, 1999). Δημοσιεύτηκε ως άρθρο με τον τίτλο «Όποιος έχανε την ορθοδοξία έχανε και την ελληνική του συνείδηση» στο περιοδικό ΔΙΑΛΟΓΟΣ, τεύχος 36.


 Γνωρίζουμε, ιστορικά ότι πολλοί ορθόδοξοι βυζαντινοί, που είχαν ελληνική συνείδηση, έφυγαν από τις εστίες τους πρίν και κατά την πτώση της μικρής πλέον βυζαντινής αυτοκρατορίας προς τις χώρες της δυτικής Ευρώπης. Ο ΙΕ΄ αιώνας γνώρισε στη Δύση πολλούς ορθόδοξους Έλληνες, επώνυμους των γραμμάτων, των τεχνών και του πλούτου.  Από αυτούς, η συντριπτική πλειοψηφία γρήγορα ή αργά προσχώρησε στον Ρωμαιοκαθολικισμό, εγκαταλείποντας θεληματικά ή με πιέσεις ηθικές και οικονομικές την Ορθοδοξία. Παράλληλα όμως και χωρίς καθυστέρηση, αυτοί όλοι έχασαν και την ελληνικότητά τους, την ελληνική τους συνείδηση. Γι’ αυτό κι έχουμε ιστορικό παράδοξο, σκάνδαλο κυριολεκτικά. Δεν δημουργήθηκε και δεν είχαμε πουθενά στις ξένες χώρες συγκροτημένη ελληνική κοινότητα με ρωμαιοκαθολικό ή προτεσταντικό θρήσκευμα. Κοινότητες συγκροτημένες με ακμαία συνείδηση της ελληνικότητας έχουμε, όπου και όταν τα μέλη της κοινότητας είναι και ορθόδοξα, όταν τα δύο άνισα και μη συγκρίσιμα μεγέθη, ο Ελληνισμός και η Ορθοδοξία, συνυπάρχουν.
Από τα πρώτα κιόλας χρόνια της Τουρκοκρατίας μετανάστευσαν ορθόδοξοι Έλληνες, όχι μόνο με μονωμένα πρόσωπα και οικογένειες, αλλά χωριά ολόκληρα και μικρές περιοχές. Έφευγαν όλοι μαζί οι κάτοικοι του χωριού με τον ιερέα και τον δάσκαλο, από την Μάνη π.χ. Φυσικά όλοι τους ήταν και ορθόδοξοι και Έλληνες. Στην αρχή προσπαθούσανε να διατηρήσουνε την Ορθοδοξία τους, αλλά πιεζόμενοι σιγά - σιγά την εγκατέλειπαν. Τότε αυτόματα χανόταν η εξασθενούσε απόλυτα και η συνείδηση της ελληνικότητάς τους.
Έτσι, ούτε στην ιταλική χερσόνησο, ούτε στην Γαλλία ή στην Ελβετία, ούτε στην Γερμανία και στην Αυστροουγγαρία διασώθηκαν ελληνικές κοινότητες. Αυτό έγινε σε λίγες περιπτώσεις και κυρίως αργότερα, όταν μειώθηκαν οι πιέσεις και η αντίσταση των Ελλήνων ορθοδόξων έγινε σθεναρότερη. Έχουμε τότε συγκροτημένες ελληνικές κοινότητες, όπως π.χ. στην Βενετία και την Βιέννη, που όλες ήταν και ελληνικές και ορθόδοξες.

Με διαφορετικές προυποθέσεις έχουμε κοινότητες ελληνικές στην Αίγυπτο, στην Μολδοβλαχία, γύρω από την Μαύρη Θάλασσα, και την Κασπία. Αντίθετα, όταν ένας μή Έλληνας γινόταν στα χρόνια της Τουρκοκρατίας ορθόδοξος, διατηρούσε την οποιαδήποτε εθνική του συνείδηση, όπως άλλωστε συνέβη με λαούς και φυλές, που παλαιότερα εκχριστιάνισαν οι βυζαντινοί, το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, με την σύμπραξη της διπλωματίας του αυτοκράτορα.
Πολύ εμφαντικότερα η κατάσταση συναπωλείας του Ελληνισμού επιβεβαιώνεται απ’ όσα διαδραματίστηκαν πριν και μετά την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως, στις τουρκοκρατούμενες χώρες, από τα Βαλκάνια ως την άκρη της Μέσης Ανατολής. Εκεί, λοιπόν και τότε, πρόσωπα μεμονωμένα, χωριά ολόκληρα ή περιοχές ευρύτερες, ένεκα βίας και εξαναγκασμού ή -σπανιότερα- έμμεσων πιέσεων και τυχοδιωκτισμού, εκατομμύρια ορθοδόξων Ελλήνων αλλαξοπίστησαν. Δέχτηκαν την θρησκεία του Μωάμεθ κι εγκατέλειψαν την Ορθοδοξία τους. Ο εξισλαμισμός τους όμως αυτόματα σήμαινε και απώλεια της ελληνικότητάς τους.

Δεν πρέπει εμείς οι Έλληνες να λησμονάμε ποτέ ότι: η πλειοψηφία των μουσουλμάνων π.χ. της δυτικής Θράκης, της Αλβανίας, της Κύπρου παλιότερα, της Μικρασίας, της Αιγύπτου, της Βοσνίας, της Ρόδου και άλλων περιοχών είναι ορθόδοξοι Έλληνες βυζαντινοί ή Σέρβοι, που οι πρόγονοί τους εξισλαμίστηκαν και, χάνοντας την ορθοδοξία τους, έχασαν και την φυλετική τους συνείδηση. Έγιναν μουσουλμάνοι Τούρκοι ή Βόσνιοι ή Αλβανοί ή Αιγύπτιοι. Ποτέ δεν έμειναν εθνικά ό,τι ήταν ως ορθόδοξοι χριστιανοί. Τα επίλεκτα γενιτσαρικά τάγματα, με την σύμπραξη των οποίων ο Πορθητής Μωάμεθ Β’ κατέλαβε και κατέστρεψε την Κωνσταντινούπολη, αποτελούνταν από εξισλαμισμένα ορθόδοξα χριστιανόπουλα. Και η πλειοψηφία των Τούρκων της Μικρασίας είναι φυλετικά αδέρφια μας, που έγιναν εχθροί μας αφ’ ότου απώλεσαν την Ορθοδοξία τους.

Η σημερινή κατάσταση των Ελλήνων της διασποράς, που πλέον έγιναν π.χ. Ελληνοαμερικανοί και Ελληνοαυστραλοί, διαφέρει ένεκα της αλλαγής των συνθηκών, αλλά στο βάθος μένει ίδια κι απαράλλαχτη: όπου έχουμε διατήρηση της Ορθοδοξίας, έχουμε και διάσωση της ελληνικής συνειδήσεως.
Όπου έχουμε ακμαία κοινότητα Ελλήνων, αυτοί είναι ορθόδοξη ελληνική κοινότητα. Περιπτώσεις μεμονωμένων ελληνικών μικροκοινοτήτων προτεσταντικού συνήθως θρησκεύματος είναι τεχνητό δημιούργημα, θνησιγενές, περιθωριακό, και βέβαια δεν καταργεί τον κανόνα. Και αυτό, γιατί ο Προτεσταντισμός δεν κατανοεί την σημασία της εθνικής παραδόσεως και ούτε ενδιαφέρεται για την εθνική συνείδηση, παρεκτός και αν πρόκειται για γερμανική, αγγλοσαξωνική ή σκανδιναυική.


ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

Τετάρτη 30 Μαΐου 2012

«Πρώτα είμαι μουσουλμάνος, μετά είμαι Βρετανός»


«O προπάππους μου πολέμησε στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και έχω βρετανικό αίμα, όμως είμαι Μουσουλμάνος πρώτα και ύστερα Βρετανός. Όλοι οι μουσουλμάνοι πρέπει να έχουν αυτή τη νοοτροπία και να απορρίψουν τα κακά του εθνικισμού γιατί είναι τα απομεινάρια της ‘jahiliayyah(άγνοια στη θεϊκή οδηγία) σε αυτή την ‘ummah(σύνολο του ισλαμικού κόσμου)». 

Αυτά γράφει ο εικονιζόμενος νεαρός Βρετανός σε βρετανική ισλαμική ιστοσελίδα, όπου με καμάρι περιγράφει πως ήταν παρών στην εκδήλωση φανατικών μουσουλμάνων στο South Kensington του Λονδίνου, το Νοέμβριο του 2010, κατά την οποία, οι μουσουλμάνοι την ημέρα που η Βρετανία γιόρταζε την Armistice Day ή την Ημέρα της Ανακωχής, την επέτειο δηλαδή της λήξης του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, συγκεντρώθηκαν και φώναζαν συνθήματα όπως «Βρετανοί στρατιώτες θα καείτε στην κόλαση», «Το Ισλάμ θα κυριαρχήσει», ενώ έκαψαν ‘poppies’ (παπαρούνες) που είναι το σύμβολο των Βρετανών στρατιωτών που σκοτώθηκαν στον πόλεμο.

Τα άτομα αυτά ανήκουν στην ακραία ισλαμική οργάνωση ‘Muslims Against Crusades’, δηλαδή “Μουσουλμάνοι κατά των Σταυροφόρων” του ακραίου ισλαμιστή Anjem Choudary.

 

Νεαροί Βρετανοί στο στρατό του Ισλάμ

Λίγο καιρό αργότερα, η ίδια οργάνωση τύπωσε και κόλλησε σε διάφορες περιοχές του Λονδίνου φυλλάδια που έγραφαν «Εισέρχεσθε σε ζώνη που ελέγχεται από την Σαρία». Ο Choudary και οι φίλοι του θέλουν να απαγορευτεί η κατανάλωση αλκοόλ, τα τυχερά παιχνίδια, και να παίζουν μουσική. Και λένε ότι έχουν ομάδες νέων ανδρών έτοιμους να περιπολούν και να επιβάλουν τον νόμο της Σαρία, με οποιοδήποτε μέσο.
Ο Abu Izzadeen, υποστηρικτής της Σαρία, εξηγεί: «Αυτό είναι το πρώτο βήμα προς το να γίνει η Μεγάλη Βρετανία ένα ισλαμικό κράτος. Υπάρχουν σχεδόν τρία εκατομμύρια μουσουλμάνοι στη χώρα αυτή. Το Ισλάμ είναι ένας κοιμισμένος γίγαντας που ξυπνάει. Είκοσι πέντε περιοχές στη Βρετανία έχουν μεγάλο μουσουλμανικό πληθυσμό, και θέλουμε να τις μετατρέψουμε σε ισλαμικά Εμιράτα, όπου δεν θα γίνονται ανεκτές οι υπερβολές του δυτικού πολιτισμού ».

Κι ενώ θα έλεγε κάποιος ότι αυτά αποτελούν φαντασιώσεις ενός παρανοϊκού, ο Izzadeen καυχιέται ότι υπάρχουν σήμερα δεκάδες νέοι Βρετανοί που έχουν ασπαστεί το Ισλάμ και συμφωνούν με τα κηρύγματά του. Πράγματι, εάν βρεθείς στο εμπορικό κέντρο του Λονδίνου θα δεις σημαντικό αριθμό κοριτσιών με μαντίλες μέσα από τις οποίες φαίνεται να είναι λευκές, αγγλικής καταγωγής.

Κάποια στιγμή εμφανίστηκε ένας νεαρός, ο οποίος είπε ότι ονομάζεται «Abi» και ήταν ηλικίας 18 ετών. Με βρετανική, προφορά ‘cockney’, είπε: «Δεν με έχει εξαναγκάσει κανένας. Ήμουν ένας (τυπικός) χριστιανός, αλλά τώρα έχω ασπαστεί το Ισλάμ, όπως και πολλοί φίλοι μου. Με κάνει να νιώθω καλύτερα για τη ζωή μου.
Νομίζω ότι ο νόμος της Σαρία θα μπορούσε να εφαρμοστεί εδώ».

 ‘Jamaal Uddin’

Ένας άλλος Βρετανός ισλαμιστής, ένας 17χρονος που αυτοαποκαλείται ‘Jamaal Uddin’ ήταν απασχολημένος στο να κολλάει τις αφίσες της Σαρία. Με κόκκινα γένια και μουσουλμανική ενδυμασία, είπε ότι έχει «ασπάστηκε το Ισλάμ» πριν 11 μήνες. (Στην δεύτερη φωτογραφία έχει συλληφθεί για συμμετοχή σε μια ακόμη "αντι-βρετανική" συγκέντρωση ακραίων μουσουλμάνων).

«Ο Αλλάχ έχει πει ότι το αλκοόλ, τα ναρκωτικά, η πορνογραφία, οι μουσικές συναυλίες όλα απαγορεύονται βάσει της Σαρία. Για αυτό είναι καθήκον μας να βγούμε έξω και να διαδώσουμε το λόγο του. "

Ο νεαρός που τα λέει αυτά, είναι πρώην ηλεκτρολόγος και το πραγματικό του όνομα είναι Trevor Brooks. Τώρα ανήκει στον στρατό του Ισλάμ. Και των φανατικών ιμάμηδων.


Nicky Reilly

Το Μάιο του 2008, η Βρετανία έμαθε για τον "τρομοκράτη με τα καρφιά".
Έναν 22χρονο φανατικό μουσουλμάνο, με το όνομα Mohamed Abdulaziz Rashid Saeed-Alim, ο οποίος έκανε μια αποτυχημένη βομβιστική επίθεση αυτοκτονίας σε εστιατόριο στο Ντέβον. Καταδικάστηκε σε ποινή ισόβιας κάθειρξης
Αυτό που σόκαρε την Βρετανία ήταν ότι ο επίδοξος τρομοκράτης ονομαζόταν στην πραγματικότητα Nicky Reilly και ήταν γνήσιος Βρετανός.

Ο Reilly που προσηλυτίστηκε από Πακιστανούς μουσουλμάνους εξτρεμιστές γεννήθηκε στο Plymouth, όπου έμενε με την μητέρα του, ενώ στο παρελθόν είχε νοσηλευθεί σε ψυχιατρική κλινική.


“Jihad Jane

Στις ΗΠΑ η πρώτη γυναίκα τρομοκράτισσα ήταν μια μουσουλμάνα που υπέγραφε ως "JihadJane". Η «Τζιχάντ Τζέιν» κατηγορήθηκε ότι το 2008, συνωμοτούσε για την δολοφονία του Σουηδού σκιτσογράφου Lars Vilks, τα σκίτσα του οποίου είχαν εξοργίσει πολλούς μουσουλμάνους, χρησιμοποιώντας το διαδίκτυο για να στρατολογήσει συνεργάτες.
Το πραγματικό όνομα της «Τζιχάντ Τζέιν» είναι Colleen Renee LaRose (Κολίν Λα Ροζ), είναι λευκή και είναι Αμερικάνα από τη Φιλαδέλφεια. Γεννήθηκε το 1963 στο Michigan και μεγάλωσε στο Texas.
Στις 20 Ιουνίου 2008, δημοσιεύτηκε ένα σχόλιο στο YouTube χρησιμοποιώντας το ψευδώνυμο "JihadJane", λέγοντας πως «ήθελε απελπισμένα να κάνει άτι για να βοηθήσει με κάποιο τρόπο» τους πάσχοντες μουσουλμάνους. Σε άλλα μηνύματά της εξέφραζε την επιθυμία της να γίνει «μάρτυρας στο όνομα του Αλλάχ».

Δείτε παρακάτω ένα συγκλονιστικό βρετανικό ντοκιμαντέρ “Muslim First, Second British”, «Πρώτα Μουσουλμάνος, μετά Βρετανός».




ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

Η Οριάνα Φαλάτσι, η απειλή του Ισλάμ και η μετατροπή της Ευρώπης σε ‘Ευράμπια’


Η Οριάνα Φαλάτσι (Oriana Fallaci: 1929 – 2006), η Ιταλίδα δημοσιογράφος, πολεμική ανταποκρίτρια και συγγραφέας, είναι γνωστή στην Ελλάδα για την σχέση της με τον Αλέκο Παναγούλη και για το πολυδιαβασμένο βιβλίο της «Γράμμα σε Ένα Παιδί που Δεν Γεννήθηκε Ποτέ». Το πιο επιτυχημένο όμως εμπορικά βιβλίο της, είναι το “The Rage and The Pride” («H Οργή και η Περηφάνεια», εκδόσεις Γκοβόστης2003), που εκδόθηκε λίγο μετά την 11η Σεπτεμβρίου 2001.
Το βιβλίο συγκέντρωσε τα πυρά των κριτικών με το σκεπτικό ότι προκαλεί το «μίσος εναντίον των μουσουλμάνων».
Το επόμενο και τελευταίο της βιβλίο ήταν το The Force of Reason (“La Forza della Ragione”) δηλ. «Η Δύναμη της Λογικής» που έγινε και αυτό best seller.  
Στο βιβλίο, η Φαλάτσι γράφει πως τρομοκράτες έχουν σκοτώσει 6.000 ανθρώπους τα 20 τελευταία χρόνια στο όνομα του Κορανίου και πως η ισλαμική πίστη σπέρνει μίσος αντί αγάπης και σκλαβιά αντί ελευθερίας.
Ένας δικαστής διέταξε την προσαγωγή της σε δίκη στη γενέτειρά της, την Ιταλία, (έμενε στη Νέα Υόρκη) με την κατηγορία ότι με το βιβλίο της «δυσφήμησε το Ισλάμ».
 Με αφορμή την έκδοση εκείνου του βιβλίου, μεταφέρω άρθρο της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ στις 14/05/2004, που επιμελήθηκε η Όλγα Κολιάτσου

«La Forza della Ragione»- «Η δύναμη της λογικής» είναι μία πολεμική προειδοποίηση προς τη Δύση για τη λαβή στραγγαλισμού που προετοιμάζει το Ισλάμ. Η Φαλάτσι γράφει -πανηγυρίζουν οι θαυμαστές της- όσα «καλοκάγαθοι» διανοητές, Εκκλησία και πολιτικές παρατάξεις δεν εννοούν να συνειδητοποιήσουν, ότι δηλαδή η Ευρώπη βρίσκεται σε θανάσιμο κίνδυνο, απειλούμενη από τούς οπαδούς τού Αλλάχ.

Το βιβλίο ξεκινά ως εξής, «Από το Γιβραλτάρ έως το Νόρντκαπ, από τους λόφους της Τοσκάνης έως το Βόλγκογκραντ, σ’ όλες τις ευρωπαϊκές πολιτείες, υπάρχει από καιρό και μια δεύτερη πόλη, μια πόλη μουσουλμανική, όπου κυριαρχεί το Κοράνι». Αυτή η πόλη μέσα στην πόλη δεν έχει καμία σχέση με τις παραδοσιακές κοινότητες διασποράς, όπου συγκεντρώνονται οι μετανάστες φθάνοντας στο νέο, ξένο κόσμο. Είναι «μια βαθμίδα της ισλαμικής επεκτατικής πολιτικής -πρόκειται για τη μοναδική τέχνη, στην οποία οι γιοι του Αλλάχ ήσαν πάντοτε αξεπέραστοι- η τέχνη να εισβάλλουν, να κατακτούν, να υποτάσσουν». Κι «η διακαώς ποθούμενη λεία τους ήταν πάντα η Ευρώπη, ο χριστιανικός κόσμος».

Γι’ αυτή τη λαφυραγωγία οι μουσουλμάνοι, ισχυρίζεται η Φαλάτσι, δεν χρησιμοποιούν όπλα τρομοκρατών ούτε τα μηνύματα φανατισμού των μουλάδων τους, αλλά τα γόνιμα σώματα των γυναικών τους. «Στην υποδουλωμένη Ευρώπη, όμως, το θέμα της ισλαμικής γονιμότητας έχει κηρυχθεί ταμπού, που κανείς δεν τολμά να θίξει», καταγγέλλει η συγγραφέας. «Κι αν το προσπαθήσεις, σε στέλνουν στο δικαστήριο λόγω ρατσισμού, ξενοφοβίας ή βλασφημίας», όπως συνέβη στην ίδια όταν κατηγορήθηκε ως ηθική αυτουργός για υποδαύλιση εθνικιστικού μίσους, γράφοντας για τις μουσουλμάνες ότι «πολλαπλασιάζονται σαν αρουραίοι» Τώρα η Φαλάτσι γράφει: «Κανένας νόμος που καταπνίγει την ελευθερία δεν θα μπορέσει ποτέ ν’ αμφισβητήσει… πως στην Ευρωπαϊκή Ένωση τα νεογέννητα των μουσουλμανικών κοινοτήτων καλύπτουν το 10%, στις Βρυξέλλες φθάνουν στο 30%, στη Μασσαλία, μάλιστα, 60%. Κι αρκεί να θυμηθούμε τα λόγια του Μπουμεντιέν (σ.σ. πρώην προέδρου της Αλγερίας) ενώπιον της Συνέλευσης των Ηνωμ. Εθνών το 1974: “Κάποια μέρα εκατομμύρια άνθρωποι θα εγκαταλείψουν το νότιο ημισφαίριο για να εισβάλουν στο βόρειο. Σίγουρα όχι ως αλλοδαποί. Θα έρθουν ως κατακτητές και θα το καταλάβουν, εποικίζοντάς το με τα παιδιά τους. Το σώμα των γυναικών μας θα μας εξασφαλίσει τη νίκη”».

Η παλαίμαχη δημοσιογράφος, που συνεργάστηκε μεταξύ άλλων με την «Κοριέρε ντελα Σέρα» και τους «Τάιμς Ν. Υόρκης», υπήρξε ρεπόρτερ στον πόλεμο του Βιετνάμ, έχει πάρει συνέντευξη από τον Αγιατολάχ Χομεϊνί και τον Κινέζο ηγέτη Ντενγκ Ξιαοπίνγκ. Στα τέλη της δεκαετίας του ’70 αποσύρθηκε κι αφιερώθηκε στο συγγραφικό της έργο, αλλά μετά την 11.9.2001 αισθάνθηκε υποχρεωμένη να προειδοποιήσει τον κόσμο για τις προθέσεις τού Ισλάμ.

Στην εισαγωγή του βιβλίου της γράφει «Η οργή κι η υπερηφάνεια γέννησαν ένα παιδί- την αγανάκτηση, που όξυνε τη σκέψη και τη λογική της ικανότητα να βλέπει καθαρά όσες αλήθειες προσπαθεί να εκφράσει. Αγανακτεί με μία δημοκρατία, που, αντί ν’ακούσει τους πολίτες της, τους καταδικάζει σε σιωπή, τους παραδίδει στον εχθρό και στην έλλειψη δικαιοσύνης, δίδει αξία σ’ ένα σύστημα όπου υπολογίζονται περισσότερο οι μειονότητες απ’ ό,τι η πλειοψηφία -μία “μη-δημοκρατία”, απάτη και ψέμα».

Και συνεχίζει: «Ούτε για ελευθερία μπορείς να μιλήσεις, όταν η κοινωνία εμποδίζει όσους διέκριναν, -όπως η ίδια- την απειλή για τη μη-μουσουλμανική ανθρωπότητα, ν’ αντισταθούν στους εισβολείς ή μας φιμώνει. Όχι μόνον οι σκέψεις, αλλά και τα αισθήματα των ανθρώπων λογοκρίνονται και σου καθορίζουν ποιον πρέπει ν’ αγαπάς και ποιον να μισείς».

 «Ευράμπια» ("Eurabia") αποκαλεί η Φαλάτσι την, κατά τη γνώμη της, παρηκμασμένη, εξισλαμισμένη Ευρώπη, που έχει μετατραπεί ήδη σε αραβική επαρχία, ενώ «οι Δυτικοί θα ‘πρεπε επιτέλους ν’ αμυνθούν και να τους επιτρέπεται να αμυνθούν, αλλιώς είναι χαμένοι». Και τονίζει ότι δεν έχει τον φανατισμό, ούτε τον πλουτισμό ως συγγραφικό κίνητρο, αλλά το καθήκον. Κι επειδή καμία θύελλα ούτε κανένα θαύμα δεν θα σβήσει τη φωτιά του Ισλάμ- «το θέμα αφορά την επιβίωση όλων, εκείνων που δεν θέλουν να προσκυνήσουν τον Αλλάχ».
 
ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

ΟΛΛΑΝΔΙΑ: Ισλαμιστές απευθύνουν απειλές θανάτου κατά του Wilders σε πλατεία του Άμστερνταμ και η αστυνομία συλλαμβάνει περαστικό!


 Ο Robert Flos, δημοτικός σύμβουλος του Άμστερνταμ με το κόμμα ‘VVD’ του Geert Wilders (‘Λαϊκό Κόμμα για την Ελευθερία και τη Δημοκρατία’, στα ολλανδικά: ‘Volkspartij voor Vrijheid en Democratie’), επέκρινε την ολλανδική αστυνομία για τον τρόπο που χειρίστηκε ένα καθαρό περιστατικό «ρητορικής μίσους» στην πλατεία Dam, την Παρασκευή. Σε τοπικό τηλεοπτικό κανάλι AT5, ο σύμβουλος ανέφερε ότι η αστυνομία απέτυχε να συλλάβει τους ομιλητές της ακραίας ισλαμικής οργάνωσης ‘Sharia4Holland’, οι οποίοι απηύθυναν απειλές θανάτου κατά του αρχηγού του VVD Geert Wilders, αλλά οι αστυνομικοί συνέλαβαν έναν…περαστικό ο οποίος προσπάθησε να πιάσει συζήτηση με τους ισλαμιστές.

Ο κ. Flos επισημαίνει ότι η πραγματοποίηση απειλών κατά της ζωής αποτελεί ποινικό αδίκημα. Ο περαστικός απομακρύνθηκε βίαια από την περιοχή. Ο σύμβουλος είπε στο AT5 ότι ήταν σοκαρισμένος, που ένα «μήνυμα μισαλλοδοξίας μπορεί να εκφωνηθεί ακόμη και δίπλα στο μνημείο της ελευθερίας μας».

Ζήτησε εξηγήσεις από τον Δήμαρχο της πόλης Eberhard van der Laan,. Ο ομιλητής της ‘Sharia4Holland’ αποκάλεσε τον Wilders "αυτό το σκυλί των Ρωμαίων", τον οποίο θα κανονίσουμε όταν η Ολλανδία γίνει ισλαμικό κράτος. Προειδοποίησε επίσης ότι θα πρέπει να πάρει μαθήματα από "την περίπτωση του Theo van Gogh'' (ο οποίος δολοφονήθηκε άγρια από μουσουλμάνο, γιατί «πρόσβαλε το Ισλάμ»).

Η εισαγγελία και η αστυνομία ερευνούν τα σχόλια που έγιναν από τα μέλη της Sharia4Holland, που θέλουν να επιβάλουν τον νόμο της Σαρία, του ισλαμικού νόμου, στην Ολλανδία. Σύμφωνα με ειδικούς, το κίνημα στην Ολλανδία είναι πολύ μικρό με μόνο περίπου δώδεκα μέλη και μάλιστα, ριζοσπαστικοί ιμάμηδες δεν θέλουν να έχουν σχέση με αυτό. Η Sharia4Holland είναι ένα παρακλάδι της Sharia4Belgium

Τελικά, σύμφωνα με νεότερο δημοσίευμα, η αστυνομία συνέλαβε ένα 29χρονο για τις απειλές εναντίον του βουλευτή Geert Wilders.

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή (όπου μπορείτε να δείτε και το βίντεο)

Τρίτη 29 Μαΐου 2012

Ο προπονητής της εθνικής Σερβίας έδιωξε μουσουλμάνο παίκτη γιατί δεν έψαλλε τον εθνικό ύμνο


Γράφει το sport-fm : Ο Αντέμ Λιάιτς (Adem Ljajić) είχε γίνει ευρύτερα γνωστός τον περασμένο μήνα, όταν έβρισε τον τότε προπονητή της Φιορεντίνα, Ντέλιο Ρόσι, κι ο τελευταίος του επιτέθηκε και άρχισε να τον γρονθοκοπεί. Ο 20χρονος Σέρβος μέσος επέστρεψε στο επίκεντρο, για μία ακόμη φορά όχι για αγωνιστικούς λόγους, καθώς εκδιώχθηκε από την εθνική ομάδα της Σερβίας, επειδή στη φιλική αναμέτρηση με την Ισπανία το Σάββατο αρνήθηκε να τραγουδήσει τον εθνικό ύμνο κατά την ανάκρουσή του.

«Ο κόουτς Σίνισα Μιχαΐλοβιτς συναντήθηκε χθες με τον παίκτη. Αφότου άκουσε ότι δεν τραγούδησε τον ύμνο για προσωπικούς λόγους και πως αυτή η στάση του δεν θα άλλαζε, ο προπονητής τού είπε να φύγει από την ομάδα. Η πόρτα της εθνικής δεν έχει κλείσει οριστικά για τον Λιάιτς, αλλά θα πρέπει να αλλάξει τη στάση του και να ενημερώσει τον Σίνισα Μιχαΐλοβιτς για να επιστρέψει», αναφέρει η ανακοίνωση της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας της Σερβίας.

Ο Σίνισα Μιχαΐλοβιτς χαρακτηρίζεται από έντονα πατριωτικά συναισθήματα (κάποιοι τον κατηγορούν ακόμη και ως «εθνικιστή») και δεν ανέχτηκε τη συμπεριφορά του παίκτη της Φιορεντίνα.

Με την επιστροφή του από την εθνική ομάδα και περικυκλωμένος από τους δημοσιογράφους στο αεροδρόμιο της Ελβετίας, ο Λιάιτς που είναι μουσουλμάνος, εξήγησε τις ενέργειές του ως εξής: "Λυπάμαι ... Αγαπώ τη Σερβία, αλλά πρέπει να σεβαστώ τις πεποιθήσεις μου. Πάντα ήθελα να παίξω για αυτή τη χώρα…. Ο προπονητής μου ζήτησε να τραγουδήσω τον εθνικό ύμνο, αλλά αν δεν σέβεσαι τον εαυτό σου, κανείς δεν μπορεί να σεβαστεί εσένα".

Δείτε το βίντεο:


ΣΧΟΛΙΑ ΚΟ:

Ο Λιάιτς είναι "καθαρόαιμος" Σέρβος. Παρόλα αυτά δήλωσε: «Αγαπώ τη Σερβία…Πάντα ήθελα να παίξω για αυτή τη χώρα…». Προσέξτε! Μιλάει λες και πρόκειται για κάποια άλλη χώρα και όχι την πατρίδα του...

Ο εθνικός ύμνος της Σερβίας λέγεται Μπόζε Πράβντε (σερβικά κυριλλικά: Боже Πравде, σερβικά λατινικά: Bože Pravde = Θεέ της Δικαιοσύνης).
Το "Bože pravde" ήταν ο ύμνος του Βασιλείου της Σερβίας μέχρι το 1918 και έγινε επίσημα και πάλι ο ύμνος της χώρας με απόφαση του σερβικού κοινοβουλίου στις 17 Αυγούστου 2004.
Οι στίχοι του εθνικού ύμνου μοιάζουν με προσευχή. Μεταξύ άλλων (σε ελεύθερη μετάφραση) λένε:

«Ω Θεέ της Δικαιοσύνης / Εσύ που μας έσωσες από την καταστροφή μέχρι σήμερα, / Άκου, και τώρα τις φωνές μας / και μείνε ο Σωτήρ μας.

Με την δυνατή δεξιά σου / οδήγησε το καράβι του μέλλοντος των Σέρβων / Θεέ σώσε, Θεέ πρόσεξε τη χώρα και τον λαό μας».

Κύριε! Φύλαξέ μας από την εκδίκησή Σου / από την τρομερή οργή ​Σου / Ευλόγησε κάθε σερβική πόλη και κωμόπολη / κάθε χωριό και κάθε σπίτι.

Όταν έρθει καιρός πολέμου / οδήγησέ μας στη νίκη / Θεέ των δυνάμεων! / Να είσαι Αρχηγός μας / Ενίσχυσε την φυλή των Σέρβων!»

Έψαξα να βρω κάποιον μουσουλμάνο ποδοσφαιριστή αν ψέλνει τον εθνικό ύμνο. Θυμήθηκα τον διάσημο Γάλλο Φρανκ Ριμπερί της Μπάγιερν, ο οποίος είναι μουσουλμάνος. (Έχει μάλιστα, αλλάξει το όνομά του και λέγεται “Bilal Yusuf Mohammed”). Ο Ριμπερί είναι Γάλλος. Όχι Αλγερινός, Μαροκινός κλπ που έγινε Γάλλος. Γνήσιος Γάλλος που έγινε μουσουλμάνος.
Έψαξα να βρω κάποιο σχετικό βίντεο. Βρήκα το παρακάτω, όπου ο Ριμπερί, την ώρα του εθνικού ύμνου (η γνωστή Μασσαλιώτισσα) χάσκει με το στόμα ανοιχτό! Εκτός αν ψέλνει τον εθνικό ύμνο από μέσα του…


Ας ψάξουμε λίγο περισσότερο.

Στο παρακάτω βίντεο βλέπω την ώρα του εθνικού ύμνου της Γερμανίας (από το πρόσφατο παιχνίδι Γερμανία - Τουρκία 3-0) τον Γερμανο- Τυνήσιο μουσουλμάνο Sami Khedira της Ρεάλ και τον Τουρκο-Γερμανό μουσουλμάνο Mesut Ozil (επίσης της Ρεάλ) να έχουν το στόμα κλειστό…
Όσο για τους Πολωνο-Γερμανούς Miroslav Klose και Lukas Podolski ο πρώτος τραγουδάει ενώ ο δεύτερος όχι.


Δεν έκατσα να ψάξω για άλλα βίντεο.

Ή μάλλον βρήκα. Την εθνική Γερμανίας, του 1990, όταν έπαιζαν Γερμανο-Γερμανοί. Και έψελναν όλοι (Άτιμη εθνική ταυτότητα και άτιμε εθνικισμέ... Σας σκίσαμε με την πολυπολιτισμικότητα...)


Κοιτάξτε πάντως στο παρακάτω βίντεο (από το 3-0 με της Γερμανία) όλους τους Τούρκους να τραγουδάνε τον ύμνο τους. Εκεί βλέπεται, ούτε φυτρώνει, ούτε ευδοκιμεί ο πολυπολιτισμός...).


Ερώτησις: Μουσουλμάνος ποδοσφαιριστής θα έψελνε τον δικό μας εθνικό ύμνο;;;

2η Ερώτησις (πιο δύσκολη): Η θρησκεία τελικά, παίζει ρόλο στα πατριωτικά αισθήματα;;;

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

Οι πολιορκίες της Πόλης


Αμέτρητες φορές η Βασιλεύουσα πολιορκήθηκε από τους εχθρούς της που εποφθαλμιούσαν τα πλούτη, τη δόξα και τη δύναμή της.
Στην υπερχιλιετή ιστορία της ως πρωτεύουσας του Βυζαντίου, μόνο δύο φορές υπέκυψε σε πολιορκία. Η πρώτη, η πολιορκία των “σταυροφόρων” της διαβόητης τέταρτης σταυροφορίας, ήταν μία μάλλον ιδιάζουσα περίπτωση, ενώ η δεύτερη, η κατάκτησή της από τους Οθωμανούς, σήμανε και το τέλος της Κωνσταντινούπολης ως ελληνικής πόλης, αφού στο εξής θα ήταν για πέντε αιώνες η πρωτεύουσα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Από τις πάμπολλες πολιορκίες της Κωνσταντινούπολης, που περιλαμβάνουν λαούς όπως οι Γότθοι, οι Αβαροι, οι Αραβες, οι Βούλγαροι, οι Πατζινάκοι, οι Χαζάροι και οι Ρως/Ρώσοι - και φυσικά οι Τούρκοι δύο φορές πριν από το 1453 - ορισμένες αξίζουν ειδικής μνείας:


Η πολιορκία από τους Αβάρους (626 μ.Χ.)

Οι Άβαροι, φύλο νομαδικό από τις στέπες της Κεντροδυτικής Ασίας, είχαν καταλάβει στην εποχή της μέγιστης ακμής τους ένα μεγάλο μέρας της βόρειας Βαλκανικής και της Κεντρικής Ευρώπης. Στο Βυζάντιο ήταν η περίοδος της βασιλείας του Ηρακλείου. Οταν ο τελευταίος, ένας από τους ικανότερους περί τα στρατιωτικά αυτοκράτορες του Βυζαντίου και εκείνος που πρώτος αντικατέστησε τους ρωμαϊκούς τίτλους με το ελληνικό “βασιλεύς”, εκστράτευσε κατά των Περσών, οι οποίοι έμοιαζαν να είναι η κυριότερη απειλή κατά του Βυζαντίου και είχαν σαρώσει μεγάλο μέρος της Μ. Ανατολής, οι σύμμαχοι των Περσών, Αβαροι, με τη συνεπικουρία των υποτελών τους Σλάβων, επιτέθηκαν κατά της Βασιλεύουσας με ένα τεράστιο στράτευμα. 
 Οι υπερασπιστές της Πόλης ήλθαν σε δύσκολη θέση γιατί η φρουρά ήταν ολιγάριθμη και οι πολιορκητές είχαν τη συνεπικουρία ενός βυζαντινού μηχανικού ο οποίος κατασκεύασε γι’ αυτούς μία σειρά από πολιορκητικές μηχανές (καταπέλτες, πετροβόλους, πολιορκητικούς πύργους, κριούς και χελώνες).
Τα περίφημα τείχη της πόλης άντεξαν και οι υπερασπιστές κατόρθωσαν σε πολλές περιπτώσεις να αποκρούσουν τις επιθέσεις των Αβάρων, ενώ ο περίφημος βυζαντινός στόλος κατατρόπωσε τα πολυπληθή πλοιάρια (μονόξυλα) των Σλάβων. Μετά από τις αλλεπάλληλες ήττες και καθώς πλησίαζε βυζαντινή δύναμη υπό τον αδελφό του αυτοκράτορα, ο Αβαρος χαγάνος αναγκάστηκε να λύσει την πολιορκία και να αποχωρήσει άπρακτος. Στη μνήμη της σωτηρίας της Πόλης και για να δοξάσει τη Θεοτόκο, η οποία για τους Βυζαντινούς ήταν η Σωτήρας της Πόλης, δημιουργήθηκε μετά τη λύση της πολιορκίας ένα από τα κορυφαία έργα της βυζαντινής υμνογραφίας, ο Ακάθιστος Ύμνος.


Δεύτερη αραβική πολιορκία (717-718 μ.Χ.)

Η πρώτη πολιορκία των Αράβων το 674 μ.Χ. αποκρούστηκε μετά από μία σειρά νικηφόρων για τους Βυζαντινούς μαχών και ναυμαχιών, ωστόσο η αραβική απειλή δεν εξουδετερώθηκε. Αντίθετα, χρειάστηκε δεύτερη πολιορκία για να λυθεί το αραβικό ζήτημα. Οι Άραβες (Σαρακηνοί για τους Βυζαντινούς) στην περίοδο αυτή είχαν φθάσει το απόγειο της δύναμής τους. Η πολιορκία ξεκίνησε το 717, όταν αυτοκράτορας ήταν ο Λέων ο Γ’ ο Ίσαυρος, ο οποίος μετά από μία μακρά περίοδο ενδοβυζαντινών ταραχών, που συνοδεύτηκαν από τις όλο και πιο θρασείς επιδρομές των Αράβων σε βυζαντινά εδάφη, κατόρθωσε να ανατρέψει τον Θεοδόσιο τον Γ’ και να καταλάβει το θρόνο.
Τον Αύγουστο οι Άραβες προήλασαν προς την Πόλη, την οποία πολιόρκησαν από ξηρά και θάλασσα. Ο Λέων είχε μεταφέρει στρατό εκτός της Πρωτεύουσας και κατόρθωσε να επιβληθεί των Αράβων σε μία σειρά μαχών στο έδαφος της Μικράς Ασίας, απειλώντας τελικά τα μετόπισθεν των πολιορκητών αφού είχε ήδη διαλύσει τις γραμμές των συγκοινωνιών τους. Την ίδια ώρα, ο πολυάριθμος στόλος των Αράβων είχε υποστεί πραγματική πανωλεθρία από τα βυζαντινά πλοία που χρησιμοποιούσαν μια πρόσφατη εφεύρεση του Έλληνα μηχανικού Καλλίνικου από τη Συρία, το Περίφημο Υγρόν Πυρ των βυζαντινών πηγών (“Ελληνικό Πυρ” το αποδίδουν οι Δυτικοί και “Ρωμαϊκό Πυρ” οι Άραβες και οι Τούρκοι). Έναν χρόνο περίπου άντεξαν οι Άραβες, που αποχώρησαν τελικά τα 718, έχοντας υποστεί συντριπτικές απώλειες από τη συνδυασμένη δράση του βυζαντινού στόλου και στρατού. Με τη λύση αυτής της πολιορκίας η αραβική απειλή για τα Βυζάντιο εξανεμίστηκε. Θα περνούσαν περισσότεροι από τρεις αιώνες μέχρι ένας άλλος μουσουλμάνας εισβολέας, οι Σελτζούκοι Τούρκοι, επιχειρήσει να αναμετρηθεί με τη δύναμη του Βυζαντίου.


Η Πρωτεύουσα πέφτει στους... σταυροφόρους (1204)

Η τρίτη πολιορκία που θα εξετάσουμε ήταν ίσως η πιο καθοριστική στη βυζαντινή ιστορία, διότι από την πτώση της στους Φράγκους το 1204, η Βασιλεύουσα - και κατ’ επέκταση η αυτοκρατορία - ουδέποτε συνήλθε. Η διαβόητη τέταρτη σταυροφορία είχε ως στόχο την Αίγυπτο, ωστόσο η ανερχόμενη εμπορική δύναμη των Βενετών, ουσιαστικά “προσέλαβε” το τεράστιο σταυροφορικό στράτευμα για να εξυπηρετήσει τους δικούς της σκοπούς, με την πρόφαση ότι θα τους μετέφεραν (έναντι αδρά αμοιβής, φυσικά) στην Αίγυπτο. Η βενετική εμπορική επέκταση στα Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο συναντούσε σθεναρή βυζαντινή αντίσταση και η στρατιωτική δύναμη της Γαληνοτάτης δεν ήταν επαρκής για να αντιμετωπίσει το Βυζάντιο. Στη βενετική δολοπλοκία κεντρικό ρόλο έπαιξε ο γιος του προηγούμενου αυτοκράτορα Ισσάκιου Β’ Αγγελου, Αλέξιος Άγγελος, που είχε χάσει τα δικαιώματα στο θρόνο. Αυτός υποσχέθηκε να πληρώσει τα ναύλα των σταυροφόρων προς τους Βενετούς, εφόσον τον ανέβαζαν στο θρόνο της Κωνσταντινούπολης.
Αφού οι “στρατιώτες του σταυρού” κατέλαβαν τη Ζάρα (έτερη ανταγωνίστρια της εμπορικής αυτοκρατορίας των Βενετών) στράφηκαν ενάντια στην Κωνσταντινούπολη, την οποία κατέλαβαν το 1204, μετά τη φυγή του αυτοκράτορα. Ο ανίκανος και αδαής Αλέξιος Άγγελος δεν είχε τρόπο να εξοφλήσει τα χρωστούμενα και οι σταυροφόροι στράφηκαν σύντομα εναντίον του, καταλαμβάνοντας την πόλη για λογαριασμό τους και διαλύοντας έτσι τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Η καταστροφή της πόλης από τους - ομόθρησκους! - της Δύσης ξεπέρασε κάθε προηγούμενο! Δεκάδες χιλιάδες κάτοικοι σφαγιάσθηκαν, το σύνολα σχεδόν των θησαυρών της μεταφέρθηκε στις πρωτεύουσες της Δύσης (τα λιοντάρια που κοσμούν το παλάτι της Βενετίας προέρχονται από το πλιάτσικο του 1204) και ο κοινωνικός ιστός της πόλης διαλύθηκε. Πολλά κτήρια παραδόθηκαν στις φλόγες και η αφρόκρεμα της διανόησης της Πόλης - όσοι τουλάχιστον επέζησαν - την εγκατέλειψαν για να γλιτώσουν από τη μανία των σταυροφόρων. Εφεξής η Κωνσταντινούπολη θα ήταν απλώς μια σκιά ταυ παλιού εαυτού της και η διακυβέρνηση των ανίκανων Λατίνων “αυτοκρατόρων’ θα μείωνε τον πληθυσμό και τον πλούτο της ακόμη περισσότερο μέσα στα επόμενα χρόνια.

Θα χρειαζόταν σχεδόν εξήντα χρόνια έως ότου η ελληνική αυτοκρατορία της Νίκαιας, μία από τις τέσσερις ελληνικές ηγεμονίες που προέκυψαν μετά τη διάλυση της αυτοκρατορίας, κατορθώσει να ανακαταλάβει την Κωνσταντινούπολη, ξεκινώντας έτσι την τελευταία περίοδο της χιλιόχρονης ιστορίας του Βυζαντίου.


ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Από το τεύχος 2 της ‘Πολεμικής Ιστορίας’ (Μάρτιος 2006)