Κινδυνεύουν να σταυρωθούν οι χριστιανοί στην Αίγυπτο;

The Christian Post / ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

Από την Αίγυπτο έρχονται ανησυχητικές αναφορές ότι σκληροπυρηνικοί υποστηρικτές της Μουσουλμανικής Αδελφότητας σταυρώνουν τους αντιπάλους του προέδρου Mohammed Morsi, δημιουργώντας πανικό στις θρησκευτικές μειονοτικές κοινότητες.

Αρκετά πρακτορεία ειδήσεων της Μέσης Ανατολής επιβεβαιώνουν αναφορές ότι ορισμένοι από την Μουσουλμανική Αδελφότητα "σταύρωσαν εκείνους που αντιτάσσονται στον πρόεδρο της Αιγύπτου Μοχάμεντ Μορσί γυμνούς στα δέντρα μπροστά από το προεδρικό μέγαρο, ενώ άλλους τους κακοποίησαν."

"Είναι για οποιονδήποτε αντιστέκεται στην νέα κυβέρνηση ... Στη συγκεκριμένη περίπτωση, κάποιοι άνθρωποι που τους επιτέθηκαν και τους σταύρωσαν ήταν κοσμικοί διαδηλωτές που διαμαρτύρονταν για την εχθρική εκστρατεία του Morsi εναντίον των μέσων ενημέρωσης", δήλωσε ο Raymond Ibrahim, ένας συνεργάτης του Middle East Forum και του Investigative Project on Terrorism, σύμφωνα με το Al Khabar News.

Οι Αιγύπτιοι Χριστιανοί και άλλες θρησκευτικές μειονότητες μπορεί να υποστούν αυτήν την αρχαϊκή μορφή εκτέλεσης επειδή φανατικοί μουσουλμάνοι ακολουθούν το ισλαμικό δόγμα, το οποίο δίνει τη δυνατότητα για τους εχθρούς του Αλλάχ να σταυρώνονται.

«Η σταύρωση είναι μια ‘hadd’ (αποδεκτή) τιμωρία, που ορίζεται στο Κοράνι, στη Σούρα 5:33, και ως εκ τούτου αποτελεί υποχρεωτικό μέρος της Σαρία ... Είναι μια παραδοσιακή τιμωρία στο Ισλάμ από τα πρώτα χρόνια, αν και δεν είναι αποκλειστικά ισλαμική. Οι Ρωμαίοι την χρησιμοποιούσαν πάρα πολύ," λέει η Clare Lopez, του 'Center for Security Policy', σύμφωνα με το Sky News.

"Έτσι, η αιγυπτιακή Μουσουλμανική Αδελφότητα δεν έχει την επιλογή να μην περιλάβει την σταύρωση στο πλαίσιο του κώδικα κανόνων τους. Είναι υποχρεωτικό να συμμορφωθούν με τη Σαρία», πρόσθεσε.

Η Lopez προειδοποίησε επίσης τους Κόπτες Χριστιανούς να εγκαταλείψουν τη χώρα, καθώς ανησυχεί ότι η κατάσταση θα συνεχίσει να επιδεινώνεται και ότι περισσότερο αίμα θα χυθεί.

"Οι Κόπτες πρέπει να βγουν από την Αίγυπτο το συντομότερο δυνατό, γιατί για τα πολλά εκατομμύρια που δεν θα είναι σε θέση να βγουν έξω, περιμένω τα πράγματα να συνεχίσουν να επιδεινώνονται, ακριβώς όπως έγινε με τους Εβραίους της Γερμανίας και της Ευρώπης από το 1930 και μετά", είπε η Lopez.

 Σχ. ΚΟ:

1. Την είδηση περί σταύρωσης έχουν υιοθετήσει και άλλες ιστοσελίδες, όπως η Daily Mail. Δες και εδώ. Άλλοι όμως αμφισβητούν την εγκυρότητά της, όπως η National Post, όπου σε άρθρο του ο Jonathan Kay την αποκαλεί «απάτη» (hoax). Πως είναι δυνατόν να έγινε σταύρωση μπροστά από το προεδρικό μέγαρο και να μην υπάρχει μία φωτογραφία, λέει.

2.Στην φωτογραφία αυτή ο συγκεκριμένος Αιγύπτιος ‘σταυρώθηκε’ μόνος του στην πλατεία Ταχίρ, διαμαρτυρόμενος γιατί είχε κάποια προβλήματα και δεν τον άκουγε κανένας.

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή

«Η Γαλλία βρίσκεται ήδη σε κατάσταση πολέμου και κανείς δεν το λέει»

 

Συνέντευξη στη Φωνή της Ρωσίας του Γάλλου συγγραφέα Renaud Camus. Ο γενημμένος το 1946 Camus είναι ένας συγγραφέας που χαίρει σεβασμού στην Γαλλία. Έγραψε το 2008 το βιβλιο "La Grande Déculturation", σχετικά με την πτώση του μορφωτικού επιπέδου του γαλλικού πληθυσμού. Ο Camus που στο παρελθόν είχε γράψει βιβλία για τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων, έπεσε σε δυσμένεια όταν τόλμησε να δηλώσει την υποστήριξή του στην Marine Le Pen και στο Front National. Τότε πολλοί τον είδαν με "στραβό μάτι" και του άσκησαν σκληρή κριτική, οι δε εκδοτικοί οίκοι με τους οποίους συνεργαζόταν τον εγκατέλειψαν, (επισήμως για «οικονομικούς λόγους»). Ο Camus, λέει στην παρακάτω συνέντευξη, ότι δεν υπάρχει αμφοβολία ότι η Γαλλία βρίσκεται σε πόλεμο και ότι αυτά που τα μέσα ενημέρωσης αποκαλούν "πράξεις βίας" ή "αγένεια" είναι στην πραγματικότητα πράξεις πολέμου ο οποίος διεξάγεται εναντίον της Γαλλίας και του πολιτισμού της. Πριν λίγες ημέρες στην Αμιένη (Amiens) στο βόρειο τμήμα της Γαλλίας, ξέσπασαν βίαιες συγκρούσεις της αστυνομίας με «νεαρούς Γάλλους» (ή «ταραξίες») κατά τα δημοσιεύματα που φοβήθηκαν να γράψουν ότι ήταν νεαροί μουσουλμάνοι. Αφορμή για τα εκτεταμένα επεισόδια ήταν η σύλληψη από την αστυνομία, μετά από περιπετειώδη καταδίωξη, νεαρού μουσουλμάνου που κατελήφθη να οδηγεί με ιλιγγιώδη  ταχύτητα.

Πού βλέπετε πράξεις πολέμου στη Γαλλία που θυμίζουν την έναρξη του πολέμου στην Αλγερία;

Αυτό που θυμάται κανείς από την έναρξη του πολέμου στην Αλγερία είναι η ακραία ευφημισμός του λόγου που επιβλήθηκε από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και τους πολιτικούς. Τους άκουγες να λένε "τα γεγονότα", να λένε "οι αντιπαραθέσεις". Ο εδαφικός χαρακτήρας της σύγκρουσης δεν υπήρχε.

Γιατί αισθάνεστε οργή εναντίον των μέσων μαζικής ενημέρωσης;

Επειδή επιβάλλουν (σχεδόν) ομόφωνα ένα σύστημα ερμηνείας του κόσμου που είναι μια τεράστια μηχανή για να μην βλέπεις, να μη μιλάς, να μην καταλαβαίνεις. Ο ‘αντι-ρατσισμός’, γιατί περί αυτού πρόκειται, αφού από το να έχει σχέση με την ηθική, έγινε ιδεολογία, έγινε κατήχηση, έγινε μέσο εξουσίας και καταστολής, έγινε αυτό που εγώ λέω, δανειζόμενος τον όρο από τον Alain Finkielkraut, ο κομμουνισμός του 21ου αιώνα. Υποστηριζόμενος από απειλές, χρησιμεύει στο να αποκρύψει το τι συμβαίνει: δηλαδή την αλλαγή των ανθρώπων, την Μεγάλη Αντικατάσταση, έναν αντίστροφο εποικισμό.

Γιατί ιδρύσατε ένα πολιτικό κόμμα; (ΚΟ: πρόκειται για το ‘Parti de l'In-nocence’ που ίδρυσε το 2002. Η πολιτική πλατφόρμα του κόμματος συνεχώς εξελίσσεται και αποτελεί ένα περίεργο μείγμα παραδοσιακών αριστερών / σοσιαλιστικών πολιτικών αξιών και συντηρητικών κοινωνικών αξιών. Δεν παίζει κανένα ρόλο στη γαλλική πολιτική, αλλά ο Camus φαίνεται να το έχει πάρει στα σοβαρά, προσθέτοντας δηλώσεις θέση στην ιστοσελίδα του κόμματος σε σχεδόν καθημερινή βάση.)

Επειδή δεν υπήρχε ούτε ένας που να ανταποκρίνεται στον επείγοντα χαρακτήρα της κατάστασης και να φωνάζει για αυτό που συμβαίνει, την κατάκτηση του εδάφους. Ναι, υπήρχε το Εθνικό Μέτωπο που φαινόταν τουλάχιστον να καταλαβαίνει την πραγματικότητα των πραγμάτων, αλλά η παρουσία του Jean-Marie Le Pen ως επικεφαλής, εκείνη την εποχή, με εμπόδισε να πάω πιο κοντά του, πόσο μάλλον να ενωθώ μαζί του.

Γιατί οι εκδοτικοί οίκοι σας ακυρώσαν το συμβόλαιο μαζί σας;

Θα πρέπει να τους ρωτήσετε...

Είναι η Γαλλία μια χώρα μεταναστών εδώ και αιώνες;

Απολύτως όχι. Αυτή είναι μια από τις πιο κυνικές εφευρέσεις της δοσίλογης ιστοριογραφίας, στην υπηρεσία του ‘φιλάνθρωπου’ κόμματος. Μεταξύ του 6ου και του 20ου αιώνα, τα συστατικά του γαλλικού πληθυσμού ήταν σταθερά. Το πρώτο κύμα των μεταναστών εμφανίζεται στο τέλος του 19ου αιώνα, αλλά ακόμα πρόκειται για μετανάστες που θα μπορούσαν εύκολα να εξομοιωθούν σε μία ή δύο γενιές, επειδή ήταν από τον ίδιο τον πολιτισμό, χριστιανικό και ευρωπαϊκό: Βέλγοι, Ιταλοί, Πολωνοί. Η μαζική μετανάστευση ξεκινά μόνο κατά το τελευταίο τρίτο του 20ου αιώνα και πολύ γρήγορα δεν αποτελεί πλέον ένα ζήτημα ένταξης, διότι ακόμη και αν η Γαλλία ήταν πάντα σε θέση να ενσωματώσει άτομα, δεν μπορεί να ενσωματώσει λαούς, ειδικά όταν ανήκουν σε πολιτισμούς που είναι εντελώς ξένοι προς εμάς και συχνά εχθρικοί.

Υπάρχει ανάγκη να δημιουργηθεί μια κυβέρνηση των Ελεύθερων Γαλλικών Δυνάμεων από το μοντέλο του De Gaulle (Ντε Γκώλ);

Δεν έχουμε φτάσει ακόμα εκεί. Τεράστια τμήματα του εδάφους εξακολουθούν να είναι υπό τον έλεγχο της εθνικής κυβέρνησης. Το πρόβλημα είναι ότι είναι η ίδια σε μεγάλο βαθμό στα χέρια ανθρώπων που αγνοούν ή είναι κυνικοί, στο να διευκολύνουν τον εποικισμό που είναι σε εξέλιξη ή τον υποστηρίζουν.

Βλέπουμε ένα ξαναγράψιμο της ιστορίας της Γαλλίας;

Α, οπωσδήποτε. Και αυτό χάριν της Μεγάλης Deculturation (αποδέσμευση από τον πολιτισμό και τις παραδόσεις), της κατάρρευσης του εκπαιδευτικού συστήματος, της διδασκαλία της λήθης, της βιομηχανίας του ‘παρωχημένου’.

Γιατί οι πληθυσμοί της Βόρειας Αφρικής θέλουν να έρθουν στη Γαλλία με οποιαδήποτε τιμή, δεδομένου ότι αυτοί έδιωξαν τους Γάλλους από τις χώρες τους;

Όταν οι Ρώσοι έδιωξαν τους Γάλλους από τη Ρωσία το 1812 τους έσπρωξαν σε όλη τη διαδρομή μέχρι το Παρίσι. Αλλά έμειναν μόνο δύο ή τρία χρόνια εκεί. Και ήταν ένας στρατός, όχι ένας λαός.

Είναι η Γαλλία όπως το Κοσσυφοπέδιο με τους μουσουλμάνους, τους Αφρικάνους και τις χριστιανικές ζώνες;

Η σύγχρονη Γαλλία καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια για να γίνει ό, τι η κλασική Γαλλία προσπαθούσε σκληρά μα αποφύγει επί αιώνες, μια πρώην Γιουγκοσλαβία, τα Βαλκάνια, ένας άλλος Λίβανο, ένα καλάθι γεμάτο καβούρια.

Οι μετανάστες ... λένε ότι είναι πιο Γάλλοι από τους Γάλλους και αποκαλούν τους Γάλλους "souchiens" ή "sous-chiens" [λογοπαίγνιο που σημαίνει «ιθαγενείς» και  «υπο-σκυλιά»]. Μήπως αυτό σας σοκάρει;

Μπορεί να είναι αλήθεια ότι μερικές χιλιάδες από αυτούς αγαπούν στη Γαλλία περισσότερο από τους ιθαγενείς που έχουν αρνηθεί τον πολιτισμό τους. Για τους υπόλοιπους, είναι απλώς μια εδαφική διεκδίκηση – που απλά επιβεβαιώνει τις σκέψεις μου: ότι η κατάκτηση βρίσκεται σε εξέλιξη, με αποικισμό του χώρας.

Ποια είναι η γνώμη σας για τις ανθρωπιστικές οργανώσεις (ΜΚΟ), όπως η MRAP που απαγορεύουν τη συζήτηση των γεγονότων;

Όλοι αυτοί είναι οι βοηθοί που έχουν μερίδιο στη Μεγάλη Αντικατάσταση.

Το γεγονός ότι ο Πούτιν απαγορεύει τέτοιες οργανώσεις στη Ρωσία, είναι μια καλή ιδέα;

Δεν είναι απαραίτητο να τα απαγορεύσεις. Είναι αρκετό να σταματήσεις την επιδότηση τους.

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή

ΗΠΑ: Ηθοποιός σε σχόλιο στο twitter εύχεται να πνιγούν από τον τυφώνα Ισσάκ «όλοι όσοι είναι κατά των εκτρώσεων, ξενοφοβικοί, ομοφοβικοί, ρατσιστές δεξιοί» (αλλά το σχόλιο δεν είναι ‘ρατσιστικό’ γιατί προέρχεται από την αριστερά)

Στον απόηχο των πυροβολισμών (από ομοφυλόφιλο) στο κτήριο του «συντηρητικού» ‘Family Research Council’ (δες ΕΔΩ), γνωστές φωνές της Αριστεράς στις ΗΠΑ δεν σταμάτησαν την βίαιη ρητορική τους εναντίον των αντιπάλων τους. Δύο γνωστές (αν και κάπως παρασιτεμένες) celebrities έκαναν επίθεση μέσω του Twitter.

Την Κυριακή, η ηθοποιός Ellen Barkin (όσοι την θυμάστε από το ‘Sea of Love’ με τον Al Pacino. Δες εδώ- Καμία σχέση...) εξέφρασε την ελπίδα ότι η τροπική καταιγίδα Ισαάκ θα συνθλίψει την Εθνική Συνέλευση των Ρεπουμπλικάνων στην Τάμπα και θα πνιγούν όλοι οι αντιπρόσωποι της.

Διέδωσε ένα μήνυμα του Twitter (κοινώς retweeted) όπου ένας από τους φίλους της έγραφε: "Έλα # Ισαάκ! Πνίξε όλους που είναι κατά των εκτρώσεων, κατά της εκπαίδευσης, κατά της γυναίκας, τους ξενοφοβικούς, τους ομοφοβικούς, τους ρατσιστές δεξιούς στον ωκεανό! # RNC " Η Barkin δεν εξέφρασε καμία διαφωνία σε αυτό και έκανε retweet.

Όταν κάποιοι από τους followers ρώτησαν αν δεν ήταν ακραίο να ευχηθεί τον θάνατο των πολιτικών της αντιπάλων, η Barkin όχι μόνο δεν πτοήθηκε, αλλά κατηγόρησε την ιστοσελίδα twitchy, η οποία ανήκει στην Michelle Malkin, για την αναφορά του ‘τιτιβίσματος’. Ωστόσο, όπως το twitchy επισήμανε στην απάντησή του, δεν είχε αναφερθεί ακόμη το γεγονός.

Καταλαβαίνει κανείς τι θα είχε γίνει εάν κάποιος ή κάποια star του δεξιού / ‘συντηρητικού’ χώρου, ζητούσε να πνιγούν όλοι οι αριστεροί, οι ομοφυλόφιλοι, οι γυναίκες που κάνουν εκτρώσεις κλπ… 

Η σκληρή γλώσσα για το θέμα των εκτρώσεων από τον υποψήφιο Γερουσιαστή Todd Akin – ο οποίος, ως αντίθετος με τις εκτρώσεις, σε ερώτηση δημοσιογράφου για το τι γίνεται σε περίπτωση βιασμού, απάντησε: ''Αν πρόκειται για αυθεντικό βιασμό, το γυναικείο σώμα έχει τρόπους για να κάνει την όλη υπόθεση αδύνατη'' - ενέπνευσε επίσης την Cher που έκανε έκκληση ο Γερουσιαστής να βιαστεί από ένα θύμα του AIDS. Το πρώην αστέρι των sixties και μητέρα του τρανσέξουαλ «γιού» (πρώην κόρη) Chaz Bono, έγραψε ότι θα ήταν μια πράξη «kama» - προφανώς κάρμα - εάν ο Γερουσιαστής του Missouri "βιαστεί από ένα άντρα με τον ιό HIV / AIDS. Τίποτα δεν θα συμβεί, έτσι δεν είναι; Το σώμα κλείνει ως μηχανισμός άμυνας. "

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή

ΒΡΕΤΑΝΙΑ: Ως "μειονότητα" αντιμετωπίζει τους λευκούς φοιτητές Πανεπιστήμιο

Για πρώτη φορά ένα βρετανικό πανεπιστήμιο συμπεριλαμβάνει τους λευκούς άνδρες στην στρατηγική του να βοηθήσει τις υποεκπροσωπούμενες ομάδες. Το πανεπιστήμιο είναι το Royal Veterinary College, όπου πάνω από τα τρία τέταρτα των πρωτοείσακτων είναι γυναίκες.

Αν και το κολλέγιο αποτελεί μια ακραία περίπτωση, αντανακλά μια ευρύτερη τάση των γυναικών να προσπεράσουν τους άνδρες στον τομέα της εκπαίδευσης. Από τα 24 κορυφαία πανεπιστήμια του Ομίλου Russell, μόνο στα τρία έχουν την πλειοψηφία οι άνδρες φοιτητές.

Σε όλα τα βρετανικά πανεπιστήμια, φοιτούν 984.000 φοιτήτριες, σε σύγκριση με 713.000 φοιτητές. Η διαφορά αυτή αναμένεται να διευρυνθεί τα επόμενα χρόνια καθώς οι νέοι κανόνες της κυβέρνησης να διευκολύνουν τα πανεπιστήμια να δέχονται φοιτητές με βαθμούς A ή καλύτερους, περισσότεροι από τους οποίους είναι γυναίκες.

Αν και τα αποτελέσματα της βαθμολογίας της περασμένης εβδομάδας έδειξαν τα αγόρια να ξεπερνούν ελάχιστα τα κορίτσια στο βαθμό Α *, για πρώτη φορά, τα κορίτσια παραμένουν σημαντικά να έχουν περισσότερες πιθανότητες από ό, τι τα αγόρια να επιτύχουν υψηλούς βαθμούς.

Σύμφωνα με την Mary Curnock Cook, διευθύνων σύμβουλο της Υπηρεσίας Εισαγωγής Πανεπιστημίων και Κολεγίων, το «πολύ ανησυχητικό χάσμα» μεταξύ επιδόσεων ανδρών και γυναικών στο σχολείο και στο πανεπιστήμιο οδηγεί σε "θεμελιώδεις αλλαγές" στην κοινωνία.

Επαγγέλματα που ήταν παραδοσιακά ανδρικά προπύργια αποκαλύπτουν την «επανάσταση των δύο φύλων» στο χώρο εργασίας.

Στη νομική, οι γυναίκες αποτελούσαν το 60 τοις εκατό των ατόμων που επιτυγχάνουν στις εξετάσεις δικηγόρων το 2010.

Κατά το ίδιο έτος, το 56 τοις εκατό των θέσεων στις ιατρικές σχολές του Ηνωμένου Βασιλείου καλύφθηκε από γυναίκες, σε σύγκριση με λιγότερο από το ένα τέταρτο που ήταν στη δεκαετία του 1960, και προβλέπεται ότι μέχρι το 2017 οι γυναίκες γιατροί θα είναι η πλειοψηφία.

Κυριαρχία των γυναικών έχουμε και στην κτηνιατρική επιστήμη, όπου περίπου τα τρία τέταρτα των νέων ειδικευμένων κτηνιάτρων είναι πλέον γυναίκες. Έως το 2015, εκτιμάται ότι το 90 τοις εκατό εκείνων που λαμβάνουν θα είναι γυναίκες.

Η τεράστια ανισορροπία οδήγησε το Royal Veterinary College, μαζί με άλλες πανεπιστημιουπόλεις στο βόρειο Λονδίνο και στο Hertfordshire, να ξεκινήσουν μια εκστρατεία, για να προσελκύσουν «λευκούς άντρες», μεταξύ άλλων υποεκπροσωπούμενων ομάδων, όπως μαθητές που προέρχονται από φτωχό περιβάλλον και εθνοτικές μειονότητες.

Οι λευκοί άντρες ορίζονται πλέον ως υποεκπροσωπούμενη ομάδα - γιατί, ενώ αποτελούν περίπου το 45 τοις εκατό του πληθυσμού του Ηνωμένου Βασιλείου, σύμφωνα με την τελευταία απογραφή, αποτελούν μόνο το 20 τοις εκατό των πρώτο- εισερχομένων στα κολέγια.

Τα ενημερωτικά φυλλάδια και το διαφημιστικό υλικό έχει επανασχεδιαστεί ώστε να διαθέτουν φωτογραφίες και αποσπάσματα από λευκούς φοιτητές.

Το κολέγιο στοχεύει και σε άλλες υποεκπροσωπούμενες ομάδες, συμπεριλαμβανομένων των εθνικών μειονοτήτων και των δύο φύλων, οι οποίοι μαζί αποτελούν περίπου το 10 τοις εκατό του πληθυσμού του Ηνωμένου Βασιλείου, αλλά μόνο το 6 τοις εκατό των σπουδαστών στο κολλέγιο.

Ο καθηγητής Stephen May είπε: «Η ανησυχία μας είναι ότι μόνο άποψη επαγγελματικής κοινότητας, ένα μίγμα των δύο φύλων είναι υγιές.

Η κ. Curnock Cook, δήλωσε: "Αν κοιτάξετε στις εκπαιδευτικές επιδόσεις, στη πρωτοβάθμια και τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και στη συνέχεια τα αποτελέσματα στο πανεπιστήμιο θα δείτε ένα πολύ ανησυχητικό χάσμα μεταξύ ανδρών και γυναικών.

"Κάποιον πρέπει να απασχολήσει το θέμα ότι το εκπαιδευτικό μας σύστημα επιτρέπει στις γυναίκες να τα πηγαίνουν συνολικά πολύ καλύτερα από ό, τι οι άνδρες. Αν η τάση αυτή συνεχιστεί θα αρχίσει να δημιουργείται μια αρκετά θεμελιώδης κοινωνιολογική αλλαγή. "

Ενώ οι γυναίκες σφυρηλατούν επιτυχή σταδιοδρομία στο σχολείο και στο πανεπιστήμιο, ορισμένα αγόρια φοβούνται ότι θα μείνουν στα παλιοσίδερα από ένα εκπαιδευτικό σύστημα που τους φέρεται μειονεκτικά.

Τα μαθήματα και οι σπονδυλωτές εξετάσεις, η λιγότερη έμφαση στη σωματική άσκηση, το εξωτερικό πρόγραμμα σπουδών και η έλλειψη ανδρών εκπαιδευτικών έχουν κατηγορηθεί για τις χαμηλές επιδόσεις των αγοριών. Τα λευκά αγόρια της εργατικής τάξης τώρα τα πάνε χειρότερα στο σχολείο από οποιαδήποτε άλλη ομάδα.

 

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή

Η Warner Bros. θέλει να αφαιρέσει την σημαία του Νότου από το θρυλικό αυτοκίνητο των ‘Dukes of Hazzard’!

 

Southern Nationalist Network / ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

Ως μια άλλη πράξη του έργου της συνεχιζόμενης εκστρατείας για τη γενοκτονία των νοτίων, η Warner Brothers Studios* αποφάσισε να αφαιρέσει το πιο αναγνωρίσιμο σύμβολο του Νότου από την οροφή όλων των συλλεκτικών αντικείμενων του θρυλικού αυτοκινήτου ‘General Lee’ και κάνει σχέδια για μια νέα ταινία «Dukes of Hazzard», στην οποία επίσης θα έχει αφαιρεθεί η σημαία του Νότου. Αυτό είναι ένα ακόμη παράδειγμα του μίσους που η αυτοκρατορία της USA έχει για μας εδώ στην Dixie και γιατί πρέπει να αφήσουμε αυτή την εξαναγκαστική «Ένωση» όσο το δυνατόν συντομότερα.

Ο «Στρατηγός Lee» (General Lee) το αυτοκίνητο του Bo και του Luke Duke από το «The Dukes of Hazzard» - είναι ένα κλασικό και άμεσα αναγνωρίσιμο αυτοκίνητο του Χόλιγουντ. Αλλά η κινηματογραφική εταιρεία Warner Bros, το στούντιο που κατέχει την άδεια για τα δικαιώματα της ταινίας, του DVD του «The Dukes of Hazzard», αποφάσισε να αφαιρέσει τη συνομοσπονδιακή σημαία από όλες τις μελλοντικές εκδόσεις του αυτοκινήτου.

Η είδηση έγινε γνωστή από την κοινότητα των χομπιστών τις τελευταίες ημέρες καθώς οι συλλέκτες του «Dukes of Hazzard», έλαβαν γνώση του νέου κανονισμού. Ένας συλλέκτης στο HobbyTalk.com έμαθε από έναν αντιπρόσωπο της εταιρείας παιχνιδιών Tomy:

Από 1^ης Ιανουαρίου 2013 όλα τα οχήματα Dukes of Hazzard General Lee δεν θα επιτρέπεται να παράγονται με την συνομόσπονδη Σημαία στην κορυφή του οχήματος.

Σύμφωνα με την είδηση η απόφαση προήλθε άμεσα από την Warner Bros που δεν θέλει πλέον να εγκρίνει κανένα αυτοκίνητο που θα έχει την σημαία του Νότου τυπωμένη πάνω του.

Ενώ προς το παρόν, η εν λόγω οδηγία αφορά τα συλλεκτικά αντικείμενα, η Warner Bros έχει ξεκινήσει μια νέα ταινία «Dukes of Hazzard», με τον Jody Hill στην σκηνοθεσία και αν εφαρμόσουν την ίδια αυστηρή πολιτική, θα μπορούσαν κάλλιστα να κάνουν το ίδιο με την επερχόμενη ταινία. Αλλά τι αξίζει μια ταινία «Dukes of Hazzard» χωρίς τον «Στρατηγό Lee» με τη σημαία του Νότου βαμμένη στην οροφή του;

* Η Warner Bros. Entertainment,Inc., γνωστή ως Warner Bros. ιδρύθηκε το 1918 από τους Εβραίους αδελφούς Warner (κανονικό όνομα: Wonskolaser), τον Harry (Hirsz), τον Albert (Aaron), τον Sam (Szmul) και τον Jack (Itzhak). Σήμερα πρόεδρος είναι ο Barry Meyer (Εβραίος).

  

Σχ. ΚΟ: Η ‘πολιτική ορθότητα’ απλώνεται σαν γάγγραινα σε όλη την δύση. Προφανώς οι «ευαίσθητοι» της Warner Bros. θα θεωρούν ως «ρατσιστικό σύμβολο» την ένδοξη σημαία του Νότου. Μια σημαία που χαρακτηρίζει την ιστορία και την κουλτούρα ενός λαού. Έχει κάνει αρκετές αναφορές για αυτό ο ΚΟ. Ευτυχώς στη συναυλία των Lynyrd Skynyrd χόρτασε το μάτι μου νότια σημαία! Να δείτε που δεν θα αργήσει ο καιρός που και ο σταυρός θα θεωρείται σύμβολο «διαχωρισμού» και «προσβολής» προς τους άλλους θρησκευόμενους ή άθεους. Να δείτε που στα ‘πολιτικά ορθά’ καταστήματα θα πουλιούνται σταυροφόροι χωρίς σταυρό! Το επόμενο βήμα είναι να απαγορευτούν και οι σημαίες των κρατών, ως σύμβολο «μίσους»... Βαδίζουμε προς την λεγόμενη «πανανθρωπότητα» της Νέας Εποχής και η ταυτότητα του κάθε λαού θα πρέπει να πεταχτεί στο κάλαθο των αχρήστων. Είσαι έτοιμος να γίνεις χυλός;   

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή

Η Δεύτερη Μάχη του Μπουλ Ραν (1862)

The Second Battle of Bull Run (Second Manassas) 28-30Αυγούστου 1662

(Η διαφορά στην ονοματολογία οφείλεται στη συνήθεια που υπήρχε στο Βορρά να αναφέρονται σε μια μάχη βάσει του ποταμού που βρισκόταν κοντά στο πεδίο της μάχης, ενώ στο Νότο βάσει του κοντινότερου οικισμού)

Η Δεύτερη Μάχη του Μπουλ Ραν ή Δεύτερη Μάχη του Μανάσας διεξήχθη από τις 28 έως και τις 30 Αυγούστου 1862, στο πλαίσιο του Αμερικανικού «Εμφυλίου» Πολέμου. Υπήρξε η κορύφωση μιας επιχείρησης που διεξήγαγε η Στρατιά της Βόρειας Βιρτζίνια του στρατηγού Ρόμπερτ Ε. Λι (Robert E. Lee), από την πλευρά των αποσχιαθεισών νότιων Συνομοσπονδιακιών Πολιτειών, εναντίον της Στρατιάς της Βιρτζίνια του υποστράτηγου Τζον Πόουπ (John Pope), από την πλευρά των Βορείων (Ενωση). Αποτέλεσμα της αναμέτρησης ήταν η συντριπτική νίκη των Νοτίων, αλλά ο στρατός των Βορείων διασώθηκε σχεδόν ολόκληρος, σε σχέση με εκείνον του στρατηγού Έργουιν Μακντάουελ κατά την πρώτη μάχη του Μπουλ Ραν (πρώτη μάχη του Μανάσας).

Κατά τα τέλη Ιουνίου και τις αρχές Ιουλίου του 1862, ο στρατός του Ρόμπερτ Ε. Λι ήταν πλέον σε θέση να απαλλάξει την πρωτεύουσα των Νοτίων, Ρίτσμοντ (Βιρτζίνια), από την πίεση των Βορείων και να εκδιώξει από τη χερσόνησο τη Στρατιά του Ποτόμακ του υποστράτηγου Τζορτζ Μπ. Μακλέλαν.Εχοντας χάσει την πρωτοβουλία των κινήσεων, ο Μακλέλαν επιβίβασε τον στρατό του σε πλοία με κατεύθυνση την Ουάσιγκτον. Στο μεταξύ ο Λι κινήθηκε εναντίον της Στρατιάς της Βιρτζίνια του Τζον Πόουπ, που ενέδρευε κατά μήκος του ποταμού Ραπενιάν. Αν ο Πόουπ κατόρθωνε να ενώσει τον στρατό του με τον στρατό του Μακλέλαν, η συνολική δύναμή τους, πάνω από 180.000 άνδρες, θα υπερέβαινε κατά πολύ εκείνη του Λι, ο οποίος διέθετε μόλις 60.000 άνδρες.

Maj. Gen. Stonewall Jackson

Στις 9 Αυγούστου, ο υποστράτηγοςτων Νοτίων Στόουνγουολ Τζάκσον (Thomas J. "Stonewall" Jackson) νίκησε τον ομόλογό του των Βορείων, Ναθάνιελ Π. Μπανκς, στο Σίνιαρ Μάουντεν, εγκαινιάζονιας μια σειρά ελιγμών τακτικής που επρόκειτο να κορυφωθούν στη σύγκρουση του Μπουλ Ραν. Μετά τη σύγκρουση, ο Λι έστειλε 30.000 άνδρες υπό τη διοίκηση του υποστράτηγου Τζέιμς Λόνγκστριτ (James Longstreet) προς ενίσχυση του Τζάκσον, φτάνοντας παράλληλα και ο ίδιος για να αναλάβει τη διοίκηση των συνδυασμένων δυνάμεων. 

η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
 

“Children of men” και μεταναστευτικός εφιάλτης. Προπαγάνδα και αλήθειες μέσα από μια φουτουριστική ταινία

ΚΟ: Η επίδειξη δύναμης και η ‘έφοδος’ προς τον Άγνωστο Στρατιώτη του όχλου των μουσουλμάνων λαθρομεταναστών (με την αγαστή συνεργασία των εγχώριων επαγγελματιών αντιρατσιστών) στο πρόσφατο "αντιρατσιστικό συλλαλητήριο" μου θύμισε την ταινία “Children of men” (‘Τα παιδιά των ανθρώπων’), μια ταινία φουτουριστική και δυστοπική για ένα μέλλον όχι τόσο μακρινό. Ένα μέλλον όπου οι πόλεις της πολυπολιτισμικής Ευρώπης (στην συγκεκριμένη ταινία το Λονδίνο) θυμίζουν Αφγανιστάν και Συρία, το χάος και ο θάνατος κυριαρχούν και ο στρατιωτικός νόμος έχει επιβληθεί καθώς ένοπλες ομάδες μουσουλμάνων μεταναστών και ντόπιων υπερασπιστών τους συγκρούονται με τον στρατό, κάνοντας τα πάντα κόλαση!

Ας τα πάρουμε από την αρχή.

Πάντοτε μου άρεσαν οι λεγόμενες φουτουριστικές ταινίες (βλ. και εδώ). Άλλωστε είναι «συμβατές» με τον ΚΟΚΚΙΝΟ ΟΥΡΑΝΟ και την θεματολογία του.

Φουτουριστική ονομάζεται μία κινηματογραφική ταινία που η ιστορία της εξελίσσεται σε μία - όχι και τόσο πολύ - μελλοντική εποχή και συνθέτει μία πραγματικότητα του αύριο, με στοιχεία όμως που μαζεύει από το σήμερα.

Μία φουτουριστική (δηλ. μελλοντολογική) ταινία, ενώ συγγενεύει με τον χώρο των ταινιών «επιστημονικής φαντασίας», εν τούτοις είναι πιο ρεαλιστική και για αυτό, σχεδόν πάντα, καταλήγει να είναι δυστοπική και συνεπώς καταθλιπτική. Δυστοπία – το αντίθετο της ουτοπίας- είναι η περιγραφή ενός μελλοντικού «φανταστικού» (;) κόσμου απόλυτης δυστυχίας.

Πολλές από αυτές τις ταινίες είναι πράγματι «προφητικές». Χωρίς βέβαια την θεολογική έννοια του όρου, αλλά πραγματικά, λες και προ-βλέπουν το μέλλον. Είτε λόγω της γνώσης, της ικανότητας και της οξυδέρκειας του σεναριογράφου, είτε λόγω τύχης (;), είτε λόγω κάποιας εσωτερικής (μυστικής) πληροφόρησης, είτε λόγω ‘συνομωσίας’, πολλές τέτοιες ταινίες μπορούν και πιάνουν θέματα που από «φαντασία» γίνονται σύντομα σύγχρονη πραγματικότητα, (θυμάμαι τώρα το ‘The Island’ και το ‘Gattaca’ που παίζουν με τα θέματα της κλωνοποίησης και της γενετικής). Αποδεικνύονται έτσι, μετα-αποκαλυπτικές και πολλές φορές, σχεδόν, «επίκαιρες», μόνο που η επικαιρότητα είναι συνήθως εφιαλτική. Ιδού ένας κατάλογος τέτοιων ταινιών και το "προφητικό" χρονολόγιό τους:

Τέτοιες ταινίες που μπορώ να θυμηθώ είναι οι : το “Brazil” του Terry Gilliam (1985), το “Gattaca” (1997), το ‘Minority Report’ (2002) του Steven Spielberg, το “Blade Runner” του Ridley Scott (1982), το “Total Recal” («Ολική Επαναφορά») του Paul Verhoeven (1990), ο «Υδάτινος Κόσμος» (1995), το "The Postman" (1997), το “V For Vendetta” (2005), το πιο πρόσφατο ‘In Time’ (2011), το πολυαγαπημένο μου – για το οποίο ετοιμάζεται αφιέρωμα - “They Live” («Ζουν ανάμεσά μας») του John Carpenter και το πιο κλασσικό ίσως, του είδους, το «1984» (1984), μεταφορά του ομώνυμου βιβλίου του Όργουελ.

Το 2006 ανέβηκε στους κινηματογράφους η φουτουριστική – δυστοπική ταινία «Τα παιδιά των ανθρώπων» (“Children of men”) του Alfonso Cuaron, η οποία αποτελεί μεταφορά του ομώνυμου βιβλίου που έγραψε η P.D. James το 1993.

Στην ταινία πρωταγωνιστεί ο Clive Owen,καθώς και οι : Julianne Moore, Michael Caine, Claire-Hope Ashitey, Chiwetel Ejiofor, Pam Ferris, Danny Huston κ.α.

Η υπόθεση της ταινίας: 

Ένας πρώην ακτιβιστής ο οποίος τώρα κάνει μια συνηθισμένη δουλειά γραφείου, ο Theo Faron (Clive Owen), ζει τη βίαιη, σκοτεινή και αποτρόπαιη καθημερινότητα του μελλοντικού Λονδίνου. Το 2027, και ενώ όλος ο υπόλοιπος κόσμος έχει καταστραφεί από τον πόλεμο και την αναρχία, όλοι οι επιζώντες μεταναστεύουν στο Λονδίνο όπου, αν και σε παρακμή υπό στρατιωτικό νόμο, φαντάζει σαν παράδεισος. Επιπλέον, από το 2009, όλες οι γυναίκες του κόσμου άρχισαν να γίνονται στείρες με αποτέλεσμα να μη υπάρχουν πλέον γεννήσεις και το ανθρώπινο είδος να οδεύει προς την εξαφάνισή του. Όταν ο νεότερος άνθρωπος του κόσμου, 18 ετών, δολοφονείται το μέλλον διαγράφεται ακόμα πιο δυσοίωνο. Ο Theo πέφτει θύμα απαγωγής μιας τρομοκρατικής ομάδας η οποία υπερασπίζεται τα δικαιώματα των μεταναστών, που η κυβέρνηση στοιβάζει σε κλουβιά. Υψηλόβαθμο στέλεχος της οργάνωσης αυτής είναι η Julian Taylor (Julianne Moore), πρώην ερωμένη του Theo με την οποία είχαν ένα παιδί. Η Julian θα τον πληρώσει αδρά για να χρησιμοποιήσει τις διασυνδέσεις του με σκοπό να βγάλει διαβατήριο σε μια νεαρή μαύρη κοπέλα, την Kee (Claire-Hope Ashitey), και να την παραδώσει στα χέρια μιας μυστικής επιστημονικής ομάδας που μελετά τη σωτηρία του ανθρώπινου είδους.

Δείτε ένα trailer:



Η ταινία όμως - που είχε γενικά καλές κριτικές αν και δεν φαίνεται να τα πήγε καλά στις εισπράξεις - έχει μεγάλες διαφορές από το βιβλίο της P.D. James. Κυρίως όσον αφορά τις χριστιανικές και "συντηρητικές" πτυχές της ιστορίας.

Η Βρετανίδα συγγραφέας P.D. James (πλήρες όνομα: Phyllis Dorothy James, Baroness James of Holland Park, γεννημένη στις 3 Αυγούστου του 1920), είναι συντηρητική ευγενής (life peer) στην Βουλή των Λόρδων.

Το τίτλο του βιβλίου της τον εμπνεύστηκε από το Βιβλίο των Ψαλμών (Ψαλμός 90 (89):3) «…επιστρέψατε υιοί ανθρώπων», στα αγγλικά: “Return, ye children of men”. Ο ήρωας ονομάζεται Theodore ή "Theo", δηλαδή Θεόδωρος. Υπάρχει έντονη η αλληγορία με την ιστορία της Γέννησης, ενώ η ίδια η συγγραφέας ονόμασε το βιβλίο της ένα ‘χριστιανικό μύθο’ ("Christian fable").

Ο Μεξικάνος και αριστερών πεποιθήσεων Cuaron, (ο οποίος, όπως δήλωσε, δεν διάβασε ποτέ του το βιβλίο!) από ότι φαίνεται θεώρησε σωστό να αφαιρέσει κάθε στοιχείο που θα μπορούσε να θεωρηθεί χριστιανικό ή «συντηρητικό» και κάνοντας ένα τεράστιο άλμα, να φτιάξει μια ταινία που προβάλει όλη την αριστερή, ‘πολιτικά ορθή’ ατζέντα σχετικά με τους μετανάστες. Άλλωστε και ο ίδιος είναι μετανάστης που μετανάστευσε αρχικά στις ΗΠΑ και μετά στην Βρετανία.

Έτσι:

Έτσι όλοι οι αστυνομικοί στην ταινία είναι λευκοί (κάτι που για την Βρετανία του σήμερα πόσο μάλλον του 2027 μοιάζει με ανέκδοτο) και φυσικά είναι «κακοί». Γενικά στην ταινία όλοι οι «κακοί» είναι λευκοί.

(Κάποια στιγμή θα ήθελα να κάνω μια έρευνα – άρθρο για τους «κακούς» του νεότερου κινηματογράφου. Έχω την εντύπωση ότι δεν θα βρούμε μαύρο ηθοποιό σε τέτοιο ρόλο.)
Εκείνοι που ρίχνουν πέτρες στο λεωφορείο της γραμμής με το οποίο ταξιδεύει ο πρωταγωνιστής είναι λευκοί. Η ομάδα των αγρίων άστεγων (;) χούλιγκανς που βγαίνουν από το δάσος κραδαίνοντας ρόπαλα και βόμβες μολότοφ και που τελικά σκοτώνουν την Τζούλιαν είναι όλοι λευκοί! Μία μικρή ομάδα ένοπλων που την ώρα που γίνεται χαμός, σκοτώνει χωρίς έλεος στους δρόμους, αποτελείται από λευκούς. Οι μετανάστες είναι όλοι να τους λυπάσαι, ενώ οι αστυνομικοί μοιάζουν με ναζί. Υπάρχουν σκηνές που θυμίζουν τα πογκρόμ των Γερμανών κατά των Εβραίων και τις μεταφορές τους στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης και άλλες τους Αμερικάνους και την φυλακή Άμπου Γκράιμπ στο Ιράκ και τη βάση του Γκουαντανάμο στην Κούβα.
Στο μεταξύ οι μετανάστες του Λονδίνου δεν έχουν σχέση με τα στίφη των τριτοκοσμικών που έχουν μετατρέψει το Λονδίνο σε ‘Λονδονιστάν’, αλλά οι περισσότεροι μοιάζουν με Ευρωπαίους κουστουμαρισμένους οικογενειάρχες (!), μαμάδες, γιαγιάδες, παππούδες κλπ και αυτό προκειμένου να γίνουν πιο «συμπαθείς» (αλήθεια, αυτό δεν είναι ‘ρατσιστικό’;)   

Η δε «ελπίδα» ολάκερης της ανθρωπότητας είναι μια μαύρη λαθρομετανάστρια, η Kee, ένα πρόσωπο που εφηύρε ο Κουαρόν, καθώς δεν υπήρχε στο βιβλίο! Επίσης στην ταινία παρουσιάζεται μέσα από τους διαλόγους, όλη η αριστερή ρητορεία περί μεταναστών: ότι για το απολυταρχικό ‘ρατσιστικό’ κράτος αποτελούν κίνδυνο, ότι οι πολίτες πρέπει να γίνουν ‘ρουφιάνοι’ και να τους καταδώσουν, ότι το κράτος τους αντιμετωπίζει ως παράσιτα και η αστυνομία σαν κατσαρίδες να τις λιώσει. 

Στην «εξέγερση» των μεταναστών – ο οποία προφανώς είναι δικαιολογημένη με αυτά που τραβάνε - βλέπουμε έναν όχλο κυρίως από μουσουλμάνους (με αραβικά συνθήματα και πράσινες σημαίες) που θυμίζει διαδηλώσεις Παλαιστινίων στα κατεχόμενα. Έχουν βέβαια, όπλα αλλά δεν κάνουν καταστροφές και φαίνονται ως οι «καλοί» που δεν αντέχουν άλλο πια και εξεγείρονται. Ποτέ δεν βλέπουμε έναν λαθρομετανάστη να κλέβει, να βιάζει, να σκοτώνει, να καταστρέφει, να ρημάζει, να λέει έστω μια κακή λέξη. Είπαμε είναι οι «καλοί». Οι σκηνές της καμμένης Αθήνας με το άγριο πλιάτσικο από τα αφιονισμένα ασκέρια λαθρομεταναστών και κουκουλοφόρων - μολοτοφόρων «εξεγερμένων παιδιών» είναι φαίνεται από άλλο… στόρι. Το ίδιο και οι κατά καιρούς εξεγέρσεις μουσουλμάνων (κυρίως) μεταναστών σε Αγγλία, Γαλλία, Ιταλία και Σουηδία, όπου κάνουν λαμπόγιαλο τις πόλεις φωνάζοντας «Αλλάχ Ακμπάρ». Θέλει φαίνεται, περισσότερη δόση επιστημονικής φαντασίας για να αποτυπώσεις το μέλλον βλέποντας το παρόν….  

Δείτε στιγμιότυπα από την ταινία:

 

Στο πάνω δεξιά της φωτογραφίας το απόκομμα της εφημερίδας λέει: "New Racist Policies' ("νέες ρατσιστικές πολιτικές")

 

Πόσους τέτοιους "λαθρομετανάστες" βλέπετε στην Αθήνα και στις πόλεις σας;; Εδώ η σκηνή σκόπιμα παραπέμπει στα πογκρόμ κατά των Εβραίων

 

Οι πέτρες στο λεωφορείο πέφτουν από λευκούς που κρύβονται στο σταθμό των τρένων..!

Ο κακός μαλιάς ("αντιεξουσιαστής";) που πυροβολεί τον κοσμάκη είναι λευκός

Οι όχλοι των χούλιγκανς - αγρίων είναι λευκοί

Μάκλ Κέιν: "Οι μπάτσοι πουλάνε την ηρωίνη" (και το χασίς)

"Κακός" λευκός μπάτσος μιλάει "ρατσιστικά" σε έντρομο λαθρομετανάστη

Προσέξτε στα αριστερά της φωτογραφίας το κρατούμενο με την κουκούλα και κοιτάξτε και κάτω

  

  

Η εξέγερση των μουσουλμάνων. "Αλάχ Ακμπάρ", όπλα και... άλογα αλλά δικαιλογημένα

Μια τσιγγάνα ("καλή" οπωσδήποτε) βοηθάει το ζεύγος

    
- Για το ‘ξεγύμνωμα’ κάθε χριστιανικού στοιχείου (που υπήρχε στο βιβλίο) από την ταινία γράφει ο Anthony Sacramone:

«Στην πραγματικότητα, το πρώτο πράγμα που κάνει Κουαρόν όταν φθάνει το έτος 2027 είναι να εξαλείψει τους Χριστιανούς. Στο βιβλίο της James, η Julian είναι μια  όμορφα συνειδητοποιημένη πιστή χριστιανή: μια νέα Εύα, μια νέα Μαρία, η ελπίδα για τη σωτηρία του κόσμου. Αλλά αυτή η Julian έχει μετατραπεί από την Julian Moore, η οποία εμφανίζεται ως η πρώην σύζυγος του Theo και μια επαναστάτρια που  ο κάθε μαοϊκός θα μπορούσε να αγαπήσει. (Όσον αφορά Λουκά του βιβλίου, τον χριστόμορφο Αγγλικανό ιερέα - ο Κουαρόν τον μετέτρεψε σε ένα διπρόσωπο χασάπη.) Στην πραγματικότητα, το μόνο σχετικό με την θρησκεία που δείχνει η έκδοση του Κουαρόν, είναι κάποιες εκδηλώσεις μιας σέκτας φανατικών μαζοχιστών και μια μαία που ασχολείται αδέξια με το Τάι Τσι και μουρμουρίζει βουδιστικά άσματα του στυλ Om mani Padme.

Εκτός να λογαριάζετε ως θρησκευτικό στοιχείο τον τζιχαντισμό. Βλέπετε, η Ιντιφάντα είναι η απάντηση στην αλλά Bush απάνθρωπη μεταναστευτική πολιτική, η οποία συνίσταται στο μπουντρούμιασμα των παράνομων μεταναστών σε καταυλισμούς που μοιάζουν με το Αμπού Γκράιμπ και το Γκουαντάναμο, και όπου το τραγούδι της ναζιστικής εποχής «Arbeit Macht Frei» (‘Η εργασία θα σας ελευθερώσει’) τραγουδιέται (hint hint). Ατό που είναι φοβερό με το μυαλό του Κουαρόν είναι ότι δεν υπάρχει λογική εξήγηση πως είναι δυνατόν τόσοι πολλοί άνθρωποι να ρισκάρουν τη ζωή τους για να έρθουν σε μια Αγγλία που υποφέρει από την ίδια μάστιγα της ατεκνίας, την ρύπανση, τον υπερπληθυσμό, και την καταπίεση».

Παρακάτω σκηνές με "θρησκευτικό θέμα" από την ταινία: Στις πρώτες : "Μετανοείτε" και "Μας τιμωρεί ο Θεός" από την σέκτα με τα κίτρινα αδιάβροχα (δεν υπήρχε ούτε καν ένας σταυρός ανάμεσα σε αυτούς τους "χριστιανούς") και στις άλλες: Στο σπίτι φιλόξενων (εννοείται "καλών") μεταναστών ρωσικής καταγωγής υπάρχουν ορθόδοξες εικόνες αγίων και η μορφή του Λένιν!!! Και σε κάδρο στον τοίχο. (Θα πρόκειται φαίνεται για φίλους της Κανέλη..)

 

--------------------------------

Ας δούμε τις διαφορές βιβλίου - ταινίας:

Σύμφωνα με το βιβλίο, ο ήρωας της ιστορίας είναι ο Dr. Theodore "Theo" Faron, ένας ακαδημαϊκός της Οξφόρδης (και όχι πρώην ακτιβιστής).

Βρισκόμαστε στο έτος 2021, (αντί του 2027), αλλά τα γεγονότα του μυθιστορήματος έχουν την προέλευσή τους, το 1995, το οποίο αναφέρεται ως «Έτος Omega». Το 1994, τα επίπεδα σπέρματος των ανδρών έπεσαν στο μηδέν και η ανθρωπότητα βρίσκεται αντιμέτωπη με άμεση εξαφάνιση. Οι τελευταίοι άνθρωποι που γεννιούνται ονομάζονται «Ωμέγα» και απολαμβάνουν κάποια προνόμια. Ο τελευταίος άνθρωπος που γεννήθηκε έχει ήδη σκοτωθεί σε φιλονικία σε μια παμπ.

Το 2006, ένας άνδρας που ονομάζεται Xan Lyppiatt, πλούσιος και χαρισματικός ξάδερφος του Theo, αυτοπαρουσιάζεται ως «Φύλακας της Αγγλίας» στις τελευταίες εκλογές. Καθώς οι άνθρωποι έχουν χάσει κάθε ενδιαφέρον για την πολιτική, ο Lyppiatt καταργεί τη δημοκρατία και μεταμορφώνεται σε τύραννο.

(Στην ταινία δεν γίνεται αναφορά για ένα τέτοιο πρόσωπο, αλλά ο ξάδελφος του Theo είναι ο Nigel (Danny Huston), Υπουργός Τεχνών, που θέλει να διασώσει από την καταστροφή και τους βανδαλισμούς όσα διάσημα έργα τέχνης μπορεί).

Ο Theo προσεγγίζεται από μια γυναίκα που ονομάζεται Julian, και είναι μέλος μιας ομάδας διαφωνούντων με το όνομα «Πέντε Ψάρια» (Στην ταινία ονομάζονται απλώς «Ψάρια». Το «Ψάρια» πιθανόν, παραπέμπει σε ομάδα χριστιανών, καθώς το ψάρι ήταν πάντοτε σύμβολο χριστιανικό). Τους βρίσκει σε μια απομονωμένη εκκλησία (Στην ταινία η εκκλησία έχει φάει «κόκκινη κάρτα» και βρισκόμαστε σε ένα δωμάτιο γεμάτο εφημερίδες στους τοίχους). Ο Rolf, ο αρχηγός τους και σύζυγός της Τζούλιαν, είναι εχθρικός, αλλά οι άλλοι – η Miriam (πρώην μαία), ο Gascoigne (ένας άνδρας από στρατιωτική οικογένεια), και ο Luke (πρώην ιερέας), και η Julian - είναι πιο φιλικοί. (Στην ταινία η ομάδα, εκτός της Τζούλιαν που φαίνεται σαν αρχηγός, αποτελείται από έναν βίαιο λευκό που θυμίζει «αντιεξουσιαστή» με μαλλιά ράστα, έναν πάντα καλό και ήρεμο μαύρο και έναν Ασιάτη. Επίσης η Miriam είναι μία πενηντάρα νεοεποχίτισα που πιστεύει σε «αγγέλους» και στη «δύναμη μέσα μας»). Η ομάδα θέλει να προσεγγίσει ο Theo τον Xan για λογαριασμό τους και να ζητήσει να γίνουν διάφορες μεταρρυθμίσεις, και να επιστρέψει η χώρα σε ένα πιο δημοκρατικό σύστημα. 
Την εποχή εκείνη (2021) - σύμφωνα με το βιβλιο - η χώρα έχει τα παρακάτω χαρακτηριστικά:

- Την χώρα κυβερνά το Συμβούλιο της Αγγλίας, το οποίο αποτελείται από πέντε άτομα. Το Κοινοβούλιο έχει υποβαθμιστεί να έχει συμβουλευτικό ρόλο. Οι στόχοι του Συμβουλίου είναι (1) η προστασία και η ασφάλεια, (2) η άνεση, και (3) η απόλαυση - που αντιστοιχεί στις υποσχέσεις του Warden για (1) «ελευθερία από τον φόβο», (2) «ελευθερία από την ένδεια», και (3) «ελευθερία από την πλήξη». (Πρόκειται συνεπώς για ένα σύστημα που επενδύει στον υλισμό και στην ευδαιμονία, προκειμένου να «δέσει» τους πολίτες. Έχουμε μια μομφή, από την χριστιανικών φρονημάτων συγγραφέα, κατά αυτού του τρόπου ζωής, κάτι που βέβαια, θάβεται στην ταινία).

- Οι Γρεναδιέροι – ένα πρώην ελίτ σύνταγμα των Βρετανικών ενόπλεων δυνάμεων – αποτελούν τον ιδιωτικό στρατό του Warden. Η Μυστική Αστυνομία του κράτους (SSP) εξασφαλίζει ότι τα διατάγματα του Συμβουλίου εκτελούνται.

- Τα δικαστήρια εξακολουθούν να υπάρχουν, αλλά χωρίς ενόρκους. Όλοι οι καταδικασμένοι εγκληματίες που μεταφέρονται σε μια σωφρονιστική αποικία στο λεγόμενο ‘Isle of Man’ (Νησί του Ανθρώπου), όπου η απόδραση είναι σχεδόν αδύνατη, οι επισκέπτες απαγορεύονται και οι φυλακισμένοι δεν μπορούν να γράψουν ή να δεχτούν γράμματα.

- Κάθε πολίτης πρέπει να μάθει κάποιες δεξιότητες, όπως η εκτροφή ζώων, που μπορεί να τους χρειαστεί για να τους βοηθήσει να επιβιώσουν, αν τύχει να είναι μεταξύ των τελευταίων ανθρώπων στη Βρετανία.

- Οι αλλοδαποί, κυρίως νέοι, έρχονται για να εργαστούν στη χώρα, κατά προτίμηση από φτωχότερες χώρες. Αυτοί οι "ξένοι Omegas" ή, γενικά, "Sojourners" κάνουν τις ανεπιθύμητες δουλειές. Στα 60 τους, το οποίο είναι το όριο ηλικίας, στέλνονται πίσω («βίαια επαναπατρισθέντες»). Οι Βρετανοί Omegas δεν επιτρέπεται να μεταναστεύουν, έτσι ώστε να αποφευχθεί η περαιτέρω απώλεια της εργασίας.

- Οι ηλικιωμένοι και οι ανάπηροι πολίτες έχουν γίνει ένα βάρος. Τα Γηροκομεία είναι για τους λίγους προνομιούχους. Οι υπόλοιποι προτρέπονται και μερικές φορές αναγκάζονται να αυτοκτονήσουν παίρνοντας μέρος στο "Quietus" ("ανάπαυση") που είναι εγκεκριμένοι από το Συμβούλιο μαζικοί πνιγμοί, στην ηλικία των 60 ετών.

- Το κράτος έχει ανοίξει "κέντρα πορνογραφίας" (Αυτό εξαφανίστηκε τελείως, καθώς δεν κολλάει στην εικόνα ενός «συντηρητικού» απολυταρχικού κράτους). Δύο φορές το χρόνο, οι υγιείς γυναίκες κάτω των 45 ετών πρέπει να υποβάλλονται σε γυναικολογική εξέταση, και οι περισσότεροι άνδρες πρέπει να κάνουν τεστ σπέρματος, για να κρατήσουν ζωντανή την ελπίδα.

Φαίνεται ξεκάθαρα ότι έχουμε ένα τελείως διαφορετικό σενάριο που βολεύει και προωθεί την αριστερή προπαγάνδα. Οι μετανάστες μετατρέπονται σε κυρίαρχο θέμα, (ενώ σαφώς δεν είναι στο βιβλίο), τους οποίους ένα «συντηρητικό», «ρατσιστικό», «ξενοφοβικό» καθεστώς τους μεταχειρίζεται σαν ζώα. Οι «καλοί» είναι η ομάδα που έχουν ως σκοπό τους τον αγώνα υπέρ των «δικαιωμάτων των μεταναστών» και για αυτό αποστέλλουν τον Theo στον ξάδελφό του Nigel, για να πάρει χαρτιά για την μαύρη λαθρομετανάστρια που θα γεννήσει ("το σωτήριο του κόσμου"). Το τυραννικό καθεστώς είναι «συντηρητικό», σχεδόν «ακροδεξιό»  (όπως και στην ταινία “V For Vendetta” που γυρίζεται σε μια μελλοντική Βρετανία, όπου δήθεν διώκονται οι ομοφυλόφιλοι!!), κάτι που με βάση την πραγματικότητα, μόνο στην φαντασία κάποιων αριστερών υπάρχει αφού, η κυριαρχία της αριστεράς στην "πολιτικά ορθή" Βρετανία (και όχι μόνο) είναι ξεκάθαρη.

Παρόλα αυτά οι εικόνες με τα ένοπλα πλήθη λαθρομεταναστών που φωνάζουν «Αλλάχ Ακμπάρ!» και συγκρούονται με τον στρατό είναι σκηνές σκληρές αλλά καθόλου «φανταστικές». Ένα τέτοιο σενάριο είναι δυστυχώς υπαρκτό. Μια μικρή σπίθα είναι ικανή να μετατρέψει τις πόλεις κάθε ευρωπαϊκού κράτους σε δαντικό τοπίο.

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / (σχετικές πληροφορίες : εδώ, εδώ, εδώ και εδώ)