Εβραϊκά ανέκδοτα για τα γκογίμ και τον Θεό

ΚΟ: γκογίμ (ή γκοΐμ) είναι πληθυντικός του γκόι που σημαίνει έθνος. Στην ουσία σημαίνει εκείνος που ανήκει σε οποιοδήποτε λαό πλην του εβραϊκού. Ίδια έννοια με το "εθνικοί".

Από τον Henry Makow Ph.D.

Ερώτηση: Γιατί εφευρέθηκαν οι εθνικοί; Απάντηση: Κάποιος πρέπει να πληρώνει λιανικής.

Οι Εβραίοι αγαπούν τα εβραϊκά αστεία όσο κανένας. Πολλά από αυτά δίνουν έμφαση στο πώς πρέπει να είναι οι διαρκώς σκεπτόμενοι τα χρήματα Εβραίοι. Λέει ο Woody Allen: «Βλέπεις αυτό το ρολόι τσέπης; Ο παππούς μου μου το πούλησε στο νεκροκρέβατο του».

Πρόσφατα, διάβασα μερικά αστεία από Εβραίους για Εβραίους. Είναι από το κεφάλαιο "Ιακώβ και ο Ησαύ" ("Jacob and Esau") του βιβλίου "Εβραϊκή Εξυπνάδα και Σοφία» ("Jewish Wit and Wisdom"), που δημοσιεύθηκε το 1952. Πολλά αντανακλούν την παραδοσιακή σχέση Εβραίων – Εθνικών (Gentile) στην πάροδο των αιώνων. Το πρώτο τονίζει την άποψη ότι οι Εβραίοι είναι πιο έξυπνοι από τους άλλους.

Ένας πλούσιος άνθρωπος άφησε την περιουσία του σε τρεις φίλους του, έναν Ιρλανδό, ένα Γερμανό και έναν Εβραίο. Ο μόνος όρος ήταν ότι ο καθένας να βάλει ένα χαρτονόμισμα $ 100 στο φέρετρό του λίγο πριν τον θάψουν. Στην κηδεία, ο Ιρλανδός και ο Γερμανός πρόθυμα εκπληρώσαν την υποχρέωσή τους. Στη συνέχεια ήρθε η σειρά του Εβραίου. Πήρε τα διακόσια δολάρια και άφησε μια επιταγή $ 300 στο φέρετρο!

Αυτό ήταν αρκετά ήπιο σε σύγκριση με το επόμενο.

Δύο Εβραίοι, ένας από το Λονδίνο και ένας από ένα μικρό shtetl (χωριό), της Πολωνίας συναντήθηκαν σε ένα σπα στη Γερμανία. Ο Λονδρέζος ρώτησε τον Πολωνό φίλο του πόσοι Εβραίοι ήταν στο χωριό του. 700. Και πόσα γκογίμ; 45. Και τι κάνουν οι Εβραίοι; Είναι τεχνίτες και έμποροι και καταστηματάρχες. Και τα γκογίμ; «Κάνουν τους εαυτούς τους χρήσιμους στους Εβραίους. Σαρώνουν τα καταστήματα και τα Σάββατα κάνουν τις πυρκαγιές και αφαιρούν τα κηροπήγια."

Στη συνέχεια, ήταν η σειρά του Πολωνού. Μόλις έμαθε ότι υπήρχαν 200.000 Εβραίοι στο Λονδίνο, καθώς και επτά εκατομμύρια γκογίμ, πολύ σωστά ρώτησε, "Για ποιο λόγο χρειάζεσαι τόσα πολλά γκογίμ;"

Μέσα από αυτή την ιστορία φαίνεται ότι για τους Εβραίους ο κόσμος περιστρέφεται γύρω από αυτούς, και δημιουργούν την πραγματικότητα σύμφωνα με τις προκαταλήψεις τους και το δικό τους συμφέρον.

Είναι αστείο επίσης, ότι ενώ οι Εβραίοι έχουν πείσει τον εαυτό τους και τον κόσμο ότι είναι τα θύματα παράλογου «μίσους», το Ταλμούδ μας λέει ότι το μίσος προέρχεται κάπου μέσα από την εβραϊκή παράταξη.

ΘΕΟΣ

Το παρακάτω ανέκδοτο (από την Wikipedia) δείχνει ότι ο Ιουδαϊσμός μπορεί να είναι ελλιπής ως θρησκεία. Δεν μπορείς να έχεις θρησκεία χωρίς Θεό.

Δύο Ραβίνοι συζητούσαν αργά το βράδυ για την ύπαρξη του Θεού, και, χρησιμοποιώντας ισχυρά επιχειρήματα από τις γραφές, κατέληξαν αναμφισβήτητα να αποδεικνύουν την μη ύπαρξή Του. Την επόμενη μέρα, ο ένας ραβίνος αισθάνθηκε έκπληξη όταν είδε τον άλλο να πηγαίνει στην Συναγωγή για την πρωινή λειτουργία. "Νόμιζα ότι είχαμε συμφωνήσει ότι δεν υπάρχει ο Θεός», είπε. "Ναι, και τι σχέση έχει να κάνει αυτό με αυτό;" απάντησε ο άλλος.

Πολλοί παρατηρητές έχουν επισημάνει ότι ο Ιουδαϊσμός είναι περίπου μια άδεια τήρηση εντολών και συμμόρφωση και όχι μια σχέση ζωής με το Θεό. Ο Arthur Koestler (Εβραιο-Βρετανός συγγραφέας -φώτο) είπε ότι «ο Ιουδαϊσμός διδάσκει τους Ιουδαίους πώς να εξαπατήσουν το Θεό». Οι παρακάτω ιστορίες δείχνουν ότι ορισμένοι Εβραίοι πιστεύουν ότι ο Θεός είναι ένας πανούργος επιχειρηματίας που δεν μπορούν να τον ξεπεράσουν σε πανουργία. Αυτό είναι από τη Wikipedia.

Ένας φτωχός άνθρωπος που περπατά στο δάσος αισθάνεται αρκετά κοντά στο Θεό ώστε να τον ρωτήσει, "Θεέ μου, τι είναι ένα εκατομμύριο χρόνια για σένα;

Ο Θεός απαντά, "Παιδί μου, ένα εκατομμύριο χρόνια για σας είναι σαν ένα δευτερόλεπτο για μένα."

Ο άνθρωπος ρωτά, "Θεέ μου, τι είναι ένα εκατομμύριο δολάρια για σένα;"

Ο Θεός απαντά, "Παιδί μου, ένα εκατομμύριο δολάρια για σας είναι λιγότερο από ένα λεπτό για μένα. Αυτό σημαίνει σχεδόν τίποτα για μένα.

"Ο άνθρωπος ρωτά," Έτσι, Θεέ, μπορώ να έχω ένα εκατομμύριο δολάρια; "

Και ο Θεός απαντά, "Σε ένα δευτερόλεπτο."

Βρήκα αυτό το τελευταίο από το βιβλίο, (σελ.361) αρκετά σοκαριστικό:

Ένας Εβραίος αγοράζει ένα λαχείο και πηγαίνει στη συναγωγή όπου υπόσχεται στον Θεό ότι θα κάνει μια δωρεά αν κερδίσει. Όταν αποτυγχάνει να κερδίσει, αναφωνεί «ο εβραϊκός Θεός δεν είναι επιχειρηματίας» και πηγαίνει στην εκκλησία, όπου υπόσχεται πάλι το ίδιο.

Κερδίζει ένα μεγάλο βραβείο, αλλά δεν τηρεί την υπόσχεσή του. Αντί αυτού επιστρέφει στη συναγωγή, όπου επαινεί τον εβραϊκό Θεό με αυτά τα λόγια: "Ήξερες πολύ καλά ότι δεν θα κρατήσω την υπόσχεσή μου, ώστε με αγνόησες. Όμως, ο Χριστιανικός Θεός με πίστεψε αφελώς. Μετά από όλα αυτά, δεν υπάρχει άλλος Θεός σαν τον εβραϊκό Θεό».

Αυτές οι ιστορίες δείχνουν ότι ορισμένοι Εβραίοι έχουν δημιουργήσει τον Θεό κατ’ εικόνα τους.

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή

Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ Ιλαρίων: Σήμερα είμαστε μάρτυρες των μαρτυρίων των Χριστιανών της Μέσης Ανατολής

Από το Αγιορείτικο Βήμα:

Την ανταποκρίτρια του τηλεοπτικού σταθμού «Ρωσία 24» κα.Αναστασία Ποπώβα, φιλοξένησε στις 9 Μαρτίου 2013 στην εκπομπή «Εκκλησία και κόσμος» την οποία παρουσιάζει στον ίδιο σταθμό ο Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ Ιλαρίωνας, Πρόεδρος του ΤΕΕΣ.

Μητροπολίτης Ιλαρίωνας: Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, χαίρετε. Παρακολουθείτε την εκπομπή «Εκκλησία και κόσμος». Σήμερα θα μιλήσουμε για την κατάσταση στη Συρία και τη Μέση Ανατολή. Φιλοξενούμε την ανταποκρίτρια του τηλεοπτικού σταθμού «Ρωσία 24» κα Αναστασία Ποπώβα.

Α. Ποπώβα: Σεβασμιώτατε, χαίρετε. Έχετε επισκεφθεί τη Συρία πολλές φορές και μάλιστα σχετικά πρόσφατα. Ποια είναι η κατάσταση των χριστιανών στη χώρα;

Μητροπολίτης Ιλαρίωνας: Δυστυχώς η κατάσταση στην οποία ευρίσκεται η  χριστιανική κοινότητα στη Συρία είναι εξαιρετικά κρίσιμη. Ο σκοπός των ακραίων ισλαμιστικών δυνάμεων, οι οποίες αγωνίζονται για την εξουσία τώρα, είναι η πλήρη εξολόθρευση των χριστιανών και ο πλήρης εκτοπισμός του χριστιανισμού από την περιοχή. Εκεί, όπου οι ριζοσπάστες ανέρχονται στην εξουσία, αυτοί είτε προβαίνουν σε φυσική εξόντωση των χριστιανών, είτε τους διώχνουν από τις εστίες τους και τελικά ευρίσκονται εκτός Συρίας ή μέσα στην πατρίδα τους πλέον ως πρόσφυγες. Αυτή είναι η τραγική κατάσταση, η οποία επικρατεί τώρα στη Συρία και αντικατοπτρίζει τις σημερινές θλιβερές εξελίξεις στις υπόλοιπες χώρες της Μέσης Ανατολής και σε μια σειρά άλλων χωρών.

Α. Ποπώβα: Μα διατί καταστρέφουν τους Ναούς, ποια είναι η αφετηρία αυτού του μίσους απέναντι στους χριστιανούς;

Μητροπολίτης Ιλαρίωνας: Το γεγονός είναι ότι την εξουσία την επιδιώκουν οι συμμορίτες και τρομοκράτες. Φρονώ ότι χωρίς την ενίσχυση από εξωτερικό ποτέ δε θα σημείωναν τέτοιες επιτυχίες. Δυστυχώς υπάρχουν στη Δύση ορισμένες πολιτικές δυνάμεις, οι οποίες για κάποιο λόγο αποφάσισαν να τους ενισχύουν οικονομικά. Τους στηρίζουν και ορισμένες πολιτικές δυνάμεις στις χώρες της Αραβικής χερσονήσου, δηλαδή ολοφάνερη είναι η έξωθεν επιρροή. Βεβαίως και στη Συρία υπάρχει κάποια δυσαρέσκεια για το πολιτικό καθεστώς, υπάρχει αντιπολίτευση, αλλά εκείνοι, οι οποίοι δολοφονούν, προβαίνουν σε πογκρόμ, εξοντώνουν τους χριστιανούς, τους αλεβίτες μουσουλμάνους, δεν αντλούν την έμπνευσή τους από θρησκευτικά ιδεώδη. Πρόκειται για συμμορίτες, οι οποίοι προσπαθούν να ανέλθουν στην εξουσία εξοπλισμένοι όντες για λογαριασμό των ξένων δυνάμεων.

Α. Ποπώβα: Συναντάμε πολλές περιπτώσεις να συμπροσεύχονται οι μουσουλμάνοι και οι χριστιανοί  σε ένα Ναό ή ένα τέμενος, όταν οι στρατιώτες μοσουλμάνοι εισέρχονται μέσα. Είναι κάτι χαρακτηριστκό της Συρίας ή μήπως γίνεται και αλλού;

Μητροπολίτης Ιλαρίωνας: Πιστεύω ότι αυτό οφείλεται στον πόλεμο, κατά τη διάρκεια του οποίου οι πιστοί δεν έχουν πλέον τους δικούς τους ευκτήριους οίκους. Ο πόλεμος κάνει τους όλους να υποφέρουν: και τους χριστιανούς και τους  μουσουλμάνους. Πίσω από τον πόλεμο αυτό δεν είναι το παραδοσιακό Ισλάμ, όχι αυτό το ήπιο Ισλάμ, το οποίο διακυρήσσει ανεξιθρησκεία και ειρηνοφιλία. Πίσω από αυτές τις εξελίξεις κρύβονται οι ριζοσπαστικές φονταμενταλιστικές δυνάμεις με τις οποίες, όπως δηλώνουν πάντα οι ίδιοι, δεν έχουν τίποτε κοινό οι ηγέτες του παραδοσιακού Ισλάμ. Από τους φιλοξενούμενους στην εκπομπή μου ήταν ένας μουφτής, ο οποίος δήλωσε ότι οι τρομοκράτες υπηρετούν τον Σατανά, και όχι τον Θεό. Αυτά ήταν ακριβώς τα σκληρά λόγια με τα οποία τους περιέγραψε! Εκείνο το οποίο βλέπουμε σήμερα να συμβαίνει στη Μέση Ανατολή είναι η τραγωδία του ιστορικού χριστιανισμού, διότι απειλείται η ίδια η παρουσία της παλαίφατης Εκκλησίας της Αντιοχείας. Προ ολίγων ημερών ενθρονίσθηκε ο νέος Πατριάρχης Αντιοχείας. Η ενθρόνιση πραγματοποιήθηκε πρώτα στη Δαμασκό και αργότερα σαν σε συνέχεια στη Βηρυτό. Μόνο στη Βηρυτό κατάφεραν να προσέλθουν οι προσκεκλημένοι των κατά τόπους  Ορθοδόξων Εκκλησιών, διότι στην εμπόλεμη Συρία ήταν αδύνατο να έρθουν.

Α. Ποπώβα: Πολλοί είναι εκείνοι, οι οποίο ρωτούν, διατί έλειπαν από τη Δαμασκό οι εκπρόσωποι της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρωσίας;

Μητροπολίτης Ιλαρίωνας: Ήμασταν πρόθυμοι να μεταβούμε, αλλά μας ενημέρωσαν ότι εκείνη τη στιγμή ήταν αδύνατη η πτήση προς Συρία, διότι κανείς δεν αναλάμβανε την ασφάλεια των ξένων προσκεκλημέμων και γι΄αυτό όλες οι πανηγυρικές εκδηλώσεις με συμμετοχή των ξένων προσκεκλημένων μεταφέρθηκαν στη Βηρυτό. Οι αρχιερείς της Εκκλησίας της Αντιοχείας, όσοι υπηρετούν στο Λίβανο και ακόμα περισσότερα στη Συρία, είναι πολύ στενοχωρημένοι για την κατάσταση. Πολλοί εξ αυτών έχασαν τους Ναούς και το ποίμνιό τους. Είναι αβέβαιοι για το μέλλον τους. Αρκετοί από τους χριστιανικούς ηγέτες της περιοχής, δηλαδή της Συρίας και του Λιβάνου, μου εκμυστηρεύθηκαν ότι η μόνη ελπίδα τους είναι η Ρωσία, διότι είναι η μόνη χώρα που καλεί στην ειρηνική διευθέτηση της συγκρούσεως.

Α. Ποπώβα: Έχετε προσωπική γνωριμία με το νέο Πατριάρχη Αντιοχείας;

Μητροπολίτης Ιλαρίωνας: Μάλιστα, γνωριζώμαστε, αλλά ήξερα και τον προκάτοχό του.

Α. Ποπώβα: Τι άνθρωποι είναι αυτοί;

Μητροπολίτης Ιλαρίωνας: Ο μακαριστός Πατριάρχης Αντιοχείας Ιγνάτιος Δ΄ ήταν από τους γηραιότερους Ορθοδόξους Ιεράρχες. Εκοιμήθη σε ηλικία 92 ετών μετά από μια εξαιρετικά μακρόχρονη Πατριαρχία 33 ετών. Ο Πατριάρχης Ιγνάτιος ίδρυσε το Πανεπιστήμιο Μπαλαμάντ, το οποίο είναι τώρα το μεγαλύτερο θεολογικό και μοναχικό κέντρο στο Λίβανο. Είχε διαύγεια νοός μέχρι και τις  τελευταίες ημέρες της ζωής του. Κατά την επίσκεψη του Αγιωτάτου Πατριάρχου Κυρίλλου στη Συρία και το Λίβανο στο τέλος 2011 ο κ. Κύριλλος είχε τη δυνατότητα συναναστροφής και επικοινωνίας με τον Πατριάρχη Ιγνάτιο. Μετά την κοίμησή του εξελεγη νέος Προκαθήμενος ο Πατριάρχης Ιωάννης, ο οποίος επί χρόνια υπηρέτησε στη Δυτική Ευρώπη στο Παρίσι. Είναι προχωρημένος στην πνευματική ζωή και όντως άνθρωπος προσευχής. Εκάρη μοναχός στο Άγιον Όρος. Κάτω από τα ράσα του φοράει το μοναχικό σχήμα. Έχω πολύ καλή εντύπωση από την επαφή μαζί του. Συμπονούμε πολύ την Εκκλησία της Αντιοχείας, προσπαθούμε να τη βοηθήσουμε, συγκεντρώνουμε πόρους. Ταυτόχρονα αντιλαμβανόμαστε ότι εκείνη η ανθρωπιστική βοήθεια την οποία παρέχει η Ρωσία και η Εκκλησία μας είναι αδύνατο να ανταποκριθεί στο μέγεθος της ανθρωπιστικής τραγωδίας την οποία ζει τώρα η Συρία και η οποία εν συνεχεία μπορεί να επεκταθεί και στο Λίβανο.

Α. Ποπώβα: Είναι όντως πολύ περίπλοκη η κατάσταση. Επικοινωνήσαμε με τους ακραίους ισλαμιστές στη Συρία και τους ρωτούσαμε σχετικά με το, τι ήθελαν τελικά. Ένα από τα σημεία του προγράμματός τους είναι να διώξουν όλους τους χριστιανούς να πάνε στη Βηρυτό ή να τους θάψουν όλους. Έχουν που να φύγουν οι χριστινοί;

Μητροπολίτης Ιλαρίωνας: Έχουν, εάν προλαβαίνουν. Και όμως δε μπορούμε να ξεχάσουμε ότι η Μέση Ανατολή είναι εκείνη η περιοχή, όπου εμφανίσθηκε και εξελίχθηκε ο χριστιανισμός. Εκεί είναι, όπου υπάρχουν οι παλαίφατες χριστιανικές Εκκλησίες. Μεχρί προσφάτως οι χριστιανοί έστω και ως μειονότητα απολάμβαναν μια σχετική ασφάλεια και ζούσαν σε λίγο πολύ σταθερό περιβάλλον. Σε 10% περίπου του συνολικού πληθυσμού ανέρχονταν οι χριστιανοί στη Συρία και μάλιστα οι περισσότεροι εξ αυτών ήταν Ορθόδοξοι. Στο Λίβανο οι Ορθόδοξοι χριστιανοί είναι περίπου 30%. Αλλά σήμερα δεν νιώθουν ασφάλεια οι χριστιανοί σ΄αυτές τις χώρες. Αρκετοί ομολογούν ότι δεν έχουν το μέλλον, ότι εκτοπίζονται συνειδητώς από την περιοχή, όπου οι χριστιανοί ζούσαν επί αιώνες. Και μάλιστα αυτό γίνεται με την ανοχή και ακόμα την υποστήριξη των δυτικών δυνάμεων.

Επί του θέματος των διώξεων σε βάρος των χριστιανών στο σύγχρονο κόσμο και ιδιαίτερα στη Μέση Ανατολή τοποθετήθηκα επανειλημμένως και μίλησα επ΄αυτού στο ΟΗΕ και σε άλλα πολλά διεθνή φόρα.  Και κάθε φορά μετά το πέρας της ομιλίας μου παρατηρούσα την σιωπηλή αποδοκιμασία. Κανείς δεν διέψευδε τίποτε, αλλά κανείς δεν ήθελε και να το ακούσει, διότι η διατήρηση της χριστιανικής παρουσίας στην εν λόγω περιοχή πιθανώς δεν είναι μέσα στα σχέδια των δυνάμεων, που παρέχουν τώρα υποστήριξη στη λεγόμενη αντιπολίτευση. Είναι πραγματική τραγωδία για μας ως χριστιανούς.

Α. Ποπώβα: Πολλοί χριστιανοί παραμένουν και δε φεύγουν πουθενά. Ποια είναι η αιτία αυτής της επιλογής: μήπως πρόκειται για μια ιδιαίτερη εσωτερική δύναμη ή πίστη στο ότι όλα θα τελειώσουν καλά;

Μητροπολίτης Ιλαρίωνας: Φρονώ ότι είναι και η εσωτερική δύναμη και η πίστη στην αίσια έκβαση, αλλά επίσης και η επιθυμία των ανθρώπων να μείνουν όπου ζούσαν όλη τους τη ζωή και να προστατεύσουν τα ιερά και τα όσιά τους. Άλλωστε με την αποχώρηση των ανθρώπων καταστρέφονται και τα ιερά τους. Έχετε πάει πολλές φορές στη Συρία. Παρακολουθούσαμε τα ρεπορτάζ σας. Είσθε από των ολίγων γυναικών παρασημοφορημένων με το μετάλλιο Ανδρείας. Συνήθως με το μετάλλιο αυτό παρασημοφορούνται οι στρατιώτες που έκαναν κανένα ανδραγάθημα. Και εσείς κάνατε ανδραγάθημα παραμένοντας στη σημερινή εμπόλεμη Συρία. Δεν φοβόσασταν το θάνατο, ούτε τις σφαίρες. Ιδίοις όμμασι είδατε αυτά περί των οποίων γίνεται τώρα ο λόγος σε μια προσπάθεια να κάνουμε ακόμα και τους δυτικούς μας συναδέλφους να μας ακούσουν, μα δε θέλουν.

Α. Ποπώβα: Στη Συρία ζει μια πολυπληθής Ρωσική κοινότητα. Και αυτοί οι άνθρωποι δεν φεύγουν πουθενά. Ο εκπρόσωπος της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρωσίας Αρχιμανδρίτης Αλέξανδρος αναχώρησε από τη Δαμασκό για λόγους ασφαλείας ακόμα τον περασμένο Απρίλιο. Που να βρουν την παρηγοριά οι Ρώσοι;

Μητροπολίτης Ιλαρίωνας: Αυτή τη στιγμή ψάχνουμε να βρούμε αντικαταστάτη του, διότι κρίνουμε ότι εκπρόσωπος της Εκκλησίας πρέπει να μένει στη θέση του. Πιστεύω ότι το ζήτημα αυτό θα λύσουμε σύντομα, αλλά είναι βέβαιο το γεγονός, οτι για τους Ορθοδόξους χριστιανούς κάθε εθνικότητας που μένουν στη Συρία όντως έχουν έλθει εξαιρετικά χαλεπές εποχές. Πάντα μιλάμε στους Ρώσους πιστούς μας να εκκλησιάζονται σε ελληνικούς ή άλλους Ναούς που ανήκουν στη δικαιοδοσία μιας τοπικής Ορθοδόξου Εκκλησίας σε περίπτωση όταν οι Ρωσικοί Ναοί δεν υπάρχουν. Και τώρα οι πιστοί μας εκκλησιάζονται σε Ναούς της Εκκλησίας της Αντιοχείας. Βεβαίως είναι ανώμαλη η κατάσταση όταν ο εκπρόσωπος της Εκκλησίας εγκαταλείπει τη θέση του. Άλλωστε ο Ρώσος Πρέσβης μένει στη Δαμασκό καθώς και το διπλωματικό σώμα και οι δημοσιογράφοι όπως εσείς. Θα ασχοληθούμε με την επίλυση του προβλήματος στο αμέσως προσεχές διάστημα.

Α. Ποπώβα: Διώχνουν τους χριστιανούς, καταστρέφουν τους Ναούς. Κατά τη γνώμη Σας ποιο είναι το μέλλον της Συρίας;

Μητροπολίτης Ιλαρίωνας: Θέλω πολύ να ελπίσω, και αυτή είναι η προσευχή μας, ότι θα μείνει ο χριστιανισμός στην ως άνω περιοχή, θα παύσει η αιματοχυσία, θα επικρατήσει η κοινή λογική και όσοι χριστιανοί έχουν ήδη εγκαταλείψει το μέρος θα έχουν τη δυνατότητα να επανέλθουν στις πόλεις τους, στις οικίες τους, στους Ναούς τους και στα ιερά και τα όσιά τους. Όμως για να γίνει αυτό πραγματικότητα είναι ανάγκη να συντονισθούν οι προσπάθειες τόσο εκκλησιαστικών όσο και πολιτικών ηγετών. Δυστυχώς σήμερα μόνο η Ρωσία αγωνίζεται για την ειρηνική διευθέτηση στη Συρία. Αυτός είναι ο έντονος προβληματισμός μας και αυτή είναι η μεγάλη μας ανησυχία.

Α. Ποπώβα: Πρέπει να δεχθείτε ότι είναι μια ιδιαίτερη χώρα η Συρία. Παλαιότερα δεν υπήρχε τέτοια διάκριση μεταξύ των θρησκειών. Κανείς δεν ξεχώριζε τους χριστιανούς και μουσουλμάνους. Κανείς δε ρωτούσε σε ποια θρησκεία ανήκεις. Διατί στα καλά καθούμενα κατέρρευσαν τα πάντα;

Μητροπολίτης Ιλαρίωνας: Φρονώ ότι δεν κατέρρευσαν τα πάντα. Η κατάσταση αποσταθεροποιήθηκε συνειδητώς από εξωτερικές δυνάμεις. Δεν είναι από εσωτερική αιτία αυτή η σύγκρουση. Άλλο είναι να υπάρχει αντιπολίτευση, να διεξάγεται ο πολιτικός αγώνας, και άλλο είναι κατά τον αγώνα αυτό να χρησιμοποιείται η βία και χύνεται  αίμα. Δεν πρέπει να γίνει έτσι!  Και όμως αυτό ακριβώς γίνεται τώρα. Πρόκειται πράγματι για ανομία. Την εξουσία επιζητούν άνθρωποι, οι οποίοι δεν έχουν ούτε φόβο Θεού, αλλά ούτε και φιλότιμο. Δυστυχώς τους υποστηρίζουν από εξωτερικό. Είναι πλέον  παρελθόν αυτή η εικόνα μιας ειρηνικής ζωής, την οποία απολαμβάναμε ερχόμενοι στη Συρία μόλις προ ολίγων ετών. Ακόμα το Νοέμβριο 2011 όταν ο Αγιώτατος Πατριάρχης Κύριλλος ήρθε εκεί, αν και ήδη άρχισαν κάπου οι πολεμικές ενέργειες, στη Δαμασκό, π.χ. είδαμε τους Ορθοδόξους, τους μουσουλμάνους και εκπροσώπους άλλων δογμάτων να συνυπάρχουν ειρηνικά μεταξύ τους. Ο καθένος είχε το Ναό του, κάποιος είχε ολόκληρες συνοικίες, οδούς και όλοι συνυπήρχαν ειρηνικά. Τώρα δεν υπάρχει πλέον αυτή η κατάσταση. Μακάρι να επανέλθει.

Α. Ποπώβα: Τι αναμένει τους χριστιανούς σε περίπτωση ανόδου στην εξουσία των «αδελφών μουσουλμάνων», όπως στην Αίγυπτο, ή ενός άλλου ακραίου κόμματος; Τι γίνεται σήμερα με τους Κόπτες στην Αίγυπτο;

Μητροπολίτης Ιλαρίωνας:  Στην Αίγυπτο η κατάσταση είναι αρκετά περίπλοκη. Αυτό αφορά και την Κοπτική Εκκλησία, και τους Κοπτικούς πληθυσμούς. Γίνεται η μαζική έξοδος του χριστιανικού πληθυσμού από τη χώρα αυτή.

Α. Ποπώβα: Προς τα πού;

Μητροπολίτης Ιλαρίωνας: Προς διάφορες χώρες. Κυρίως προς τη Δύση. Οι μεν παίρνουν δρόμο για την Αμερική, οι δέ για τη Δυτική Ευρώπη. Φοβούνται οι άνθρωποι για το μέλλον τους, για το μέλλον των παιδιών τους. Ενώ οι Κόπτες στην Αίγυπτο είναι ιθαγενείς κάτοικοι. Η ίδια η λέξη «Κόπτης» σημαίνει «Αιγύπτιος». Άλλο είναι ότι για λόγους δημογραφικούς ευρίσκονται τώρα σε μειοψηφία, ωστόσο έχουν πλήρες δικαίωμα να υπάρχουν. Έχουν δικαίωμα να διατηρούν τα ιερά τους και την πίστη τους. Αυτό το δικαίωμα προσπαθούν να τους στερήσουν. Δυστυχώς το αυτό σενάριο τίθεται σε εφαρμογή σε μια σειρά χωρών της Μέσης Ανατολής. Προ μιας δεκαετίας στο Ιράκ ζούσαν 1.5 εκατομμύρια χριστιανοί, ενώ τώρα έμειναν 150 χιλιάδες, δηλαδή οι περισσότεροι χριστιανοί είται εξολοθρεύθηκαν είτε αναγκάστηκάν να φύγουν από τη χώρα. Παρακολουθούμε τη μαζική έξοδο των χριστιανών από την Αίγυπτο και τη Συρία. Ελάχιστοι χριστιανοί έμειναν στη Λιβύη. Αυτός ο κατάλογος μπορεί να συνεχισθεί.

Α. Ποπώβα: Πώς οι χριστιανοί να προστατεύσουν τον εαυτό τους; Φέρεται ότι στη Δαμασκό δημιουργούνται χριστιανικά αποσπάσματα αυτοάμυνας.

Μητροπολίτης Ιλαρίωνας:  Φρονώ ότι σε συνθήκες πολέμου είναι εφικτή κάθε αντίσταση, αλλά  η κυρίως δύναμη των χριστιανών πάντα  ήταν η προσευχή και η ομολογία πίστεως. Χριστιανός είναι ένας άνθρωπος ο οποίος είναι πρόθυμος να υποφέρει για την πίστη του και εάν είναι ανάγκη ακόμα και να πεθάνει. Σήμερα είμαστε μάρτυρες των μαρτυρίων των χριστιανών της Μέσης Ανατολής. Οι ανθρώποι αρνούνται να φύγουν, αρνούνται να εγκαταλείπουν τους Ναούς τους. Οι ιερείς μένουν στον τόπο τους και πέφτουν θύματα αυτού του πολέμου, αλλά γίνονται μάρτυρες, διότι αυτούς τους ανθρώπους θεωρεί ήρωες η Εκκλησία και όχι εκείνους, οι οποίοι φεύγουν, εγκαταλείποντας τη θέση τους.

Α. Ποπώβα: Είδαμε τους κατεστραμμένους Ναούς. Σε πολλούς από αυτούς φιλοξενούνταν τιμία λείψανα και παλαιές εικόνες. Τι γίνεται με όλα αυτά; Υπάρχει κάποιος κατάλογος; Κρατάει κανείς κάποιο λογαριασμό;

Μητροπολίτης Ιλαρίωνας: Βέβαια, ότι κρατάνε κάποιο λογαριασμό, αλλά με όλα αυτά που συμβαίνουν, δεν υποφέρουν μόνο οι άνθρωποι, αλλά και τα ιερά και τα όσια: οι Ναοί, τα τιμία λείψανα και οι εικόνες. Στην ουσία πρόκειτια για τη διάλυση της Εκκλησίας, η οποία γίνεται σε όλα τα μετωπα. Ο κοινός μας σκοπός να ανακόψουμε αυτή την πορεία για να βοηθήσουμε τους χριστιανούς να επανέλθουν στις εστίες τους, να αναστηλώσουν τα ιερά τους και να αποκατασταθεί η ειρήνη στην περιοχή.

Σας ευχαριστώ, Αναστασία, ότι ανταποκριθήκατε και ήλθατε στην εκπομπή. Ευχαριστώ για όσα κάνατε ευρισκόμενη στη Συρία ενημερώνοντας τους τηλεθεατές για την εκεί θλιβερή αλήθεια.

Πηγή

Richard Dawkins : «Κάθε έμβρυο είναι λιγότερο ανθρώπινο από ό, τι είναι ένα ενήλικο γουρούνι!»

LiveActionNews.org /ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

Φαίνεται ότι το κίνημα για την υπεράσπιση του αγέννητου (‘pro-life’) απέκτησε έναν απρόσμενο υποστηρικτή. Την προηγούμενη Τετάρτη, ο Richard Dawkins, ο διασημότερος υπερασπιστής του αθεϊσμού και συγγραφέας του «Η περί Θεού αυταπάτη», (‘The God Delusion’), έκανε ένα προκλητικό σχόλιο στο tweeter για την έκτρωση: 

«Όσον αφορά τις έννοιες του "ανθρώπου" που σχετίζονται με την ηθική της άμβλωσης, κάθε έμβρυο είναι λιγότερο ανθρώπινο από ό, τι είναι ένα ενήλικο γουρούνι».

Τώρα, όταν πληκτρολογούσε ο Dawkins "κάθε έμβρυο," δεν εννοούσε "κάθε έμβρυο". Δεν σκεφτόταν τα έμβρυα των δελφινιών ή τα έμβρυα των σκυλιών. Αυτό που πραγματικά ήθελε να πει ήταν το εξής:

«Όσον αφορά τις έννοιες του "ανθρώπου" που σχετίζονται με την ηθική των αμβλώσεων, κάθε ανθρώπινο έμβρυο είναι λιγότερο ανθρώπινο από ό, τι ένα ενήλικο γουρούνι».

Φυσικά, αυτό είναι μια ανόητη διακήρυξη. Ένα ανθρώπινο έμβρυο είναι ένας άνθρωπος. Ένα γουρούνι δεν είναι ένας άνθρωπος.

Στην αγγλική γλώσσα, η λέξη "άνθρωπος" (“human”) είναι ένας επιστημονικός όρος που ορίζει το είδος του Homo sapiens. Ένα ανθρώπινο έμβρυο είναι μέλος του Homo sapiens. Το γουρούνι δεν είναι. Ίσως ο Dawkins έχει κάποιον ιδιωτικό ορισμό για τη λέξη “human”, αλλά δεν είμαι μυημένος σε αυτές τις πληροφορίες. Ως εκ τούτου, εκτός εάν ο ίδιος μας αποκαλύψει την μυστική του διάλεκτο, θα πρέπει να υποθέσουμε ότι απλώς μιλούσε αγγλικά - και, συνεπώς, έλεγε ανοησίες.

Σε επόμενα tweets, προσπάθησε να εξηγήσει τι εννοούσε:

«Ο άνθρωπος ("Human") έχει λειτουργίες που σχετίζονται με την ηθική των αμβλώσεων και περιλαμβάνει την ικανότητα να αισθάνεται πόνο ...

Το πιο σημαντικό ηθικό ζήτημα στη συζήτηση για την άμβλωση είναι "Μπορεί να αισθανθεί πόνο;"

Τώρα, γιατί ο Dawkins προσδιορίζει την ικανότητα ‘να αισθάνεται πόνο’ ως ένα "ανθρώπινο" χαρακτηριστικό; Η ικανότητα ‘να αισθάνεται πόνο’ δεν είναι κάτι μοναδικό του Homo sapiens.

Παρ’ όλα αυτά, η άποψή του είναι σαφής: η ηθική των αμβλώσεων εξαρτάται από την ικανότητα του εμβρύου να νοιώθει πόνο. Αυτό είναι πραγματικά ένα περίεργο επιχείρημα. Υποστηρίζει άραγε ο Dawkins ότι εάν κάποιος έδινε σε ένα νεογέννητο μωρό αναισθητικό, αφαιρώντας έτσι την ικανότητά του να αισθάνεται πόνο, η βρεφοκτονία θα ήταν ηθικά αποδεκτή;

Κατά ειρωνικό τρόπο, ο Dawkins παραπονιέται:

«Στα tweets με το θέμα γουρούνι / έκτρωση, είμαι καταστεναχωρημένος που τόσοι πολλοί άνθρωποι δεν θέλουν να δουν την λογική και μένουν στο συναίσθημα».

Αλλά αυτό είναι ακριβώς που έκανε ο Dawkins, εντοπίζοντας τον πόνο ως το «πιο σημαντικό ζήτημα στη συζήτηση για την άμβλωση»! Ο πόνος βιώνεται από το θύμα μέσα στα βάθη της καρδιάς, αλλά σίγουρα σε κάθε λογική ανάλυση, η δολοφονία ενός συνειδητού χοίρου είναι λιγότερο προβληματική από τη δολοφονία ενός ανθρώπου που κοιμάται.

Επιπλέον, σε πολλές καθυστερημένες εκτρώσεις, το έμβρυο αισθάνεται φυσικά τεράστιο πόνο! Ο Dawkins αναγνωρίζει αυτό:

«Τα δικαιώματα της γυναίκας πάνω στο σώμα της είναι εξαιρετικά σημαντικά. Όπως και ο πόνος.

Σε αντίθεση με πολλούς φίλους που είναι υπέρ των εκτρώσεων (‘pro-choice’), νομίζω ότι ο πόνος του εμβρύου θα μπορούσε να αντισταθμίσει το δικαίωμα της γυναίκας να ελέγξει το σώμα της».

Ώστε έτσι λοιπόν. Ο μεγάλος πρωταθλητής του ποπ αθεϊσμού είναι τώρα δημοσίως εναντίον των καθυστερημένων εκτρώσεων. Αυτό τον φέρνει σε αντίθεση με το κίνημα των ‘pro-choice’ γενικά και την κυβέρνηση Ομπάμα ειδικότερα.

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή

Αιχμηρή σάτιρα για την υιοθεσία παιδιών από ομοφυλόφιλους, από έναν ομοφυλόφιλο σκηνοθέτη

Η προπαγάνδα της Νέας Παγκόσμιας Τάξης αποσκοπεί στο να επιβάλλει στις συνειδήσεις των ανθρώπων τον «γάμο» των ομοφυλόφιλων και την υιοθεσία παιδιών από ζευγάρια ομοφυλόφιλων, ως κάτι απόλυτα «φυσιολογικό» και «υγιές» με το να ωραιοποιεί την εικόνα τους. Όποιος διαφωνεί και ασκεί κριτική βαφτίζεται αμέσως «ομοφοβικός», δαιμονοποιείται και πετιέται στην «πυρά» από τους σύγχρονους Ιεροεξεταστές της «ανεκτικότητας». Εκεί που όλα όμως, μπερδεύονται είναι όταν ασκείται κριτική, έστω και ως σάτιρα, εκ των έσω. Πώς να βαφτίσεις «ομοφοβικό» «ρατσιστή» έναν ομοφυλόφιλο; Το δυσλειτουργικό "lifestyle" των «παντρεμένων» ομοφυλόφιλων ζευγαριών παρουσιάζεται στο "Buyer's Remorse" («Τύψεις Αγοραστή». Ο νομικός όρος στα ελληνικά είναι ‘αναστροφή πώλησης’), μία από τις 5 σπονδυλωτές ιστορίες της ταινίας "Burning Palms" (2010) του ομοφυλόφιλου Christopher Landon. Ένα έργο που παρουσιάζει μια ρεαλιστική εικόνα δύο ομοφυλόφιλων ανδρών που υιοθετούν ένα μαύρο κορίτσι.

Άρθρο του Henry Makow Ph.D. / ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

Η αλήθεια είναι συναρπαστική και, ένας Θεός ξέρει, πόσο σπάνια πλέον μπορεί κανείς να την δει στα μέσα μαζικής ενημέρωσης.

Εντυπωσιάστηκα βλέποντας το "Buyer's Remorse" μια αιχμηρή μη πολιτικά ορθή σάτιρα για την υιοθεσία παιδιών από γκέι ζευγάρια από τον ομοφυλόφιλο  σεναριογράφο / σκηνοθέτη Christopher Landon, 37 ετών, γιο του εκλιπόντος Michael Landon, που έμεινε γνωστός από την συμμετοχή του στην Bonanza και τον πρωταγωνιστικό ρόλο που είχε στο «Μικρό σπίτι στο Λιβάδι».

Όπως οι Εβραίοι είναι οι μόνοι που επιτρέπεται να ασκούν κριτική χωρίς να κατηγορούνται για «αντισημιτισμό», οι ομοφυλόφιλοι είναι οι μόνοι άνθρωποι που επιτρέπεται να ασκούν κριτική χωρίς να βαφτίζονται «ομοφοβικοί». Παρ’ όλα αυτά, για το "Buyer's Remorse," ο ομοφυλόφιλος Landon χαρακτηρίσθηκε «ομοφοβικός» αλλά και «ρατσιστής»!

Η σάτιρα είναι μία από τις πέντε ταινίες μικρού μήκους (περίπου 25 λεπτά η κάθε μια) σε μια ταινία που ονομάζεται "Burning Palms" που απεικονίζει τον εκφυλισμό στο σύγχρονο Λος Άντζελες. Δεν συνιστώ τις άλλες ιστορίες. Το Tag line της ταινίας είναι "Five Tales that Will F**k You Up for Life." 

Το "Buyer's Remorse" ξεχωρίζει για την πνευματώδη απεικόνιση ενός οικονομικά καλοστεκούμενου λευκού γκέι ζευγαριού (ηθοποιοί: Peter Macdissi, αριστερά και Anson Mount, δεξιά) που αποφασίζει να υιοθετήσει ένα κορίτσι επτά ετών από την Αφρικής (στο ρόλο η Tiara McKinney) από κάποιους Ρώσους διακινητές παιδιών. Το παιδί, που έχει το όνομα "Mahogany," αρνείται να μιλήσει.

Το αξιοσημείωτο με το "Buyer's Remorse" είναι ότι επιβεβαιώνει πολλές μη κολακευτικές "προκαταλήψεις" για τους ομοφυλόφιλους και την υιοθεσία από ομοφυλόφιλα ζευγάρια. Οι δύο ομοφυλόφιλοι που ζουν ως ζευγάρι είναι εντελώς επιπόλαιοι, φλερτάρουν με κάθε αρσενικό στον ορίζοντα, και έχουν «εξωσυζυγικό» σεξ όποτε είναι δυνατόν. Το σεξ έχει γίνει κουραστικό και απαιτεί ναρκωτικά και στην περίπτωση αυτή crystal meth.

Βασίζεται στην πραγματική ζωή. «Διασκέδασα πολύ βλέποντας τους δύο πιο ανεύθυνους ομοφυλόφιλους άνδρες στη γη να υιοθετούν ένα παιδί το οποίο είναι εντελώς ανίκανοι να φροντίσουν», δήλωσε ο Landon σε συνέντευξή του.

Το ζευγάρι των δύο ανδρών είναι μια παρωδία αρσενικού - θηλυκού με τον Macdissi να παίρνει τη θέση του θηλυκού. Στην ταινία υπάρχει και μια σκηνή ομοφυλοφιλικού σεξ.

Ο Macdissi, ο οποίος έχει τον ρόλο της «μητέρας», είναι ανεύθυνος. Κοροϊδεύει την "finger-f**king" Mahogany, μπροστά της. Ο άλλος ως «πατέρας», αναγκάζεται να του κλείσει το στόμα λέγοντας ότι οι οργανισμοί προστασίας των παιδιών παρακολουθούν αυτού του είδους την ομιλία.

Ο Macdissi παίρνει Chrystal meth και πηγαίνει για σαδομαζοχιστιικό σεξ, αφήνοντας την Mahogany να σκάσει από την ζέστη μέσα στο αυτοκίνητο μια καυτή ημέρα. Εκείνη βρίσκει το meth και δοκιμάζει λίγο. Όταν ο Mount έρχεται σπίτι από τη δουλειά, το παιδί είναι υπό την επήρεια ναρκωτικών και σχίζει σε κομμάτια τις κούκλες της.

Ο Mount υποψιάζεται τον Macdissi για απιστία και αρχίζουν να παλεύουν.

Η Mahogany εμφανίζεται στην πόρτα και προφέρει την πρώτη της λέξη: "Faggots!" (κάτι σαν ‘αδελφές’, στο πιο προσβλητικό).

Σε αυτό το σημείο, το ζευγάρι συνειδητοποιεί ότι δεν κάνουν για ανατροφή παιδιών. Δεδομένου ότι το παιδί φαίνεται να είναι άγριο, σαν πολεμιστής Ζουλού, αποφασίζουν να το εγκαταλείψουν σε ένα δάσος με λίγες σοκολάτες. Φαίνονται τρισευτυχισμένοι και απελευθερωμένοι που το παράτησαν και υιοθετούν ένα σκυλί στην θέση του.

Το "Buyer's Remorse" είναι μια δροσιστική μαύρη κωμωδία που η σταλινική Αμερική δεν μπορεί να καταλάβει, να ανεχτεί και να συγχωρήσει. Η ταινία βγήκε απευθείας σε DVD και η μόνη χώρα που παρουσιάστηκε σε κινηματογραφικές αίθουσες ήταν η Ρουμανία!

Οι ταινίες σήμερα είναι ένας χώρος για προπαγάνδα, πορνογραφία, παραπληροφόρηση και κλαψιάρικο συναίσθημα. Δεν είναι μια ειλικρινής αντανάκλαση ή κάποιος σχολιασμός της πραγματικότητας που ζούμε.

Σπάνια κάτι ειλικρινές ξεφεύγει από τα φίλτρα της πολιτικής ορθότητας. Και όταν γίνει αυτό είναι εντυπωσιακό. Μόνο για αυτό σε ευχαριστώ Christopher Landon.

 ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή

«Η Γαλλία Κουρδιστό Πορτοκάλι»

Του Παύλου Γκάστη

Ένα βιβλίο που αποκαλύπτει τα εγκλήματα των λαθρομεταναστών στη Γαλλία

Το βιβλίο «La France Orange Mécanique» («Η Γαλλία Κουρδιστό Πορτοκάλι») του  Γάλλου συγγραφέα Laurent Obertone, κυκλοφόρησε πριν λίγο καιρό στη Γαλλία, έγινε  best-seller,  και βρίσκεται ανάμεσα στα 10 πρώτα σε πωλήσεις βιβλία στο ηλεκτρονικό βιβλιοπωλείο  Amazon.fr, παρά την έλλειψη της διαφήμισης και έναν σχεδόν άγνωστο, μέχρι πρόσφατα, συγγραφέα. Σε μια περίοδο, που λόγω της οικονομικής κρίσης οι πωλήσεις των βιβλίων έχουν μειωθεί σημαντικά, ο εκδότης έχει εκτυπώσει πολλές χιλιάδες επιπλέον αντίτυπα, αφού το βιβλίο έγινε ανάρπαστο. Ορισμένοι πολιτικοί αναλυτές, μάλιστα,  επισημαίνουν ότι αν το συγκεκριμένο βιβλίο, το οποίο περιγράφει το πραγματικό πρόσωπο της εγκληματικότητας των μεταναστών στη Γαλλία, είχε δημοσιευθεί πριν από τις προεδρικές εκλογές του περασμένου έτους, το εκλογικό αποτέλεσμα ίσως να ήταν διαφορετικό.

Ο τίτλος του βιβλίου του Obertone παραπέμπει στην ταινία «Το Κουρδιστό Πορτοκάλι» («A Clockwork Orange») του 1971, μια ταινία επιστημονικής φαντασίας με πολιτικές και κοινωνικές προεκτάσεις, σκηνοθετημένη από τον Στάνλεϊ Κιούμπρικ (1928-1999). Η ταινία βασίστηκε στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Άγγλου συγγραφέα Άντονι Μπέρτζες (1917-1993) και έχει ως κύριο θέμα τη βία συμμοριών και την καταστολή της από τις κρατικές αρχές. Σε ένα  όχι πολύ μακρινό, δυστοπικό μέλλον, μια συμμορία εφήβων, υπό την επήρεια ναρκωτικών ουσιών, προβαίνει σε βανδαλισμούς, κλοπές, και βιασμούς, αναζητώντας έντονες συγκινήσεις. Όταν ο αρχηγός της συμμορίας συλλαμβάνεται και φυλακίζεται, το σωφρονιστικό σύστημα αναλαμβάνει να τον αναμορφώσει, εφαρμόζοντας ένα παβλοφικό πείραμα, με πειραματόζωο τον ίδιο. Η φουτουριστική και πρωτοποριακή για την εποχή της ταινία, σόκαρε τους θεατές λόγω των έντονων  σκηνών βίας, ενώ απαγορεύθηκε η προβολή της σε αρκετές χώρες του κόσμου.

Το βιβλίο αρχίζει με ένα συμβάν, συνηθισμένο στις ευρωπαϊκές πόλεις, που κατακλύζονται από πλήθος τριτοκοσμικών μεταναστών: μια λευκή γυναίκα βιάστηκε και ξυλοκοπήθηκε άγρια  από έναν μετανάστη. Ο αποτρόπαιος αυτός βιασμός παρουσιάζεται (ίσως για πρώτη φορά) από τη σκοπιά του θύματος, και επιτρέπει στον αναγνώστη να αντιληφθεί την φρίκη της κατάστασης που βιώνουν καθημερινά χιλιάδες Ευρωπαίες γυναίκες, μια φρίκη που οι στατιστικές αδυνατούν να αποδώσουν : το 7 τοις εκατό των Γάλλων γυναικών έχει βιαστεί κάποια στιγμή στη ζωή τους από κάποιον ξένο. Καθημερινά στη Γαλλία διαπράττονται περίπου 13.000 ληστείες, 2.000 επιθέσεις και 200 βιασμοί. 2.250 γυναίκες έχουν βιαστεί από κατ’ επανάληψη βιαστές που κυκλοφορούσαν ελεύθεροι.  Σύμφωνα με τον Obertone στην πραγματικότητα, ο αριθμός είναι πολύ υψηλότερος, αφού όλοι γνωρίζουν ότι πολλοί από τους βιασμούς δεν καταγγέλλονται.

Πίσω όμως από αυτά τα στατιστικά στοιχεία, υπάρχουν προσωπικές τραγωδίες και κατεστραμμένες ζωές. Για κάθε έγκλημα, υπάρχει ένας άνθρωπος του οποίου η ζωή δεν θα είναι ποτέ ξανά η ίδια. Αυτό είναι που ο συγγραφέας  προσπαθεί να περάσει στον αναγνώστη: ότι η εγκληματικότητα δεν είναι μόνο θέμα αριθμών, αλλά κάθε έγκλημα ευθύνεται για την καταστροφή μιας ή περισσοτέρων ανθρώπινων ζωών.

Πίσω από τα στατιστικά στοιχεία της εγκληματικότητας, υπάρχουν άνθρωποι που καταστράφηκαν από εγκλήματα που διαπράχθηκαν από τους μετανάστες. Όμως πολλά από τα  θύματα δεν λαμβάνουν την απαραίτητη κοινωνική στήριξη και αφήνονται στη μοίρα τους. Υποφέρουν από κατάθλιψη, φόβο, έχουν τάσεις αυτοκτονίας ή αυτοκτονούν. Δεν εμφανίζονται σε επίσημες εκθέσεις. Ξεχνιούνται και αγνοούνται προκλητικά από της επίσημη πολιτεία, η οποία δεν θέλει να αποκλίνει κατά το ελάχιστο από αυτό που η ίδια θεωρεί ως «πολιτικά ορθό».

Στην ανάδειξη του κεντρικού ρόλου των μεταναστών, όσον αφορά στην εγκληματικότητα, ο Obertone σπάει ένα σημαντικό ταμπού, αναφερόμενος στους φυλακισμένους στα γαλλικά σωφρονιστικά ιδρύματα, η πλειονότητα των οποίων είναι Ρομά και βορειο-αφρικανοί.

Στη Γαλλία του «πολιτικά ορθού», δεν υπάρχουν επίσημα στατιστικά στοιχεία σχετικά με την εθνικότητα και το έγκλημα. Υπάρχουν όμως στοιχεία για τον αριθμό των αλλοδαπών στα σωφρονιστικά ιδρύματα (22 τοις εκατό). Αυτά τα στατιστικά στοιχεία, ωστόσο, δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, μιας και δεν περιλαμβάνουν  έναν τεράστιο αριθμό αλλοδαπών, που για το κράτος θεωρούνται «Γάλλοι», αφού ένας Άραβας, που γεννήθηκε στη Γαλλία, θεωρείται «Γάλλος». Σύμφωνα με τον συγγραφέα, το 60 και 70 τοις εκατό του πληθυσμού των φυλακισμένων  είναι μουσουλμάνοι. Ως εκ τούτου συνεπάγεται ότι αν λάβουμε υπόψη μας τους υπόλοιπους ξένους, που δεν είναι μουσουλμάνοι, το ποσοστό αυτό είναι πολύ μεγαλύτερο.

O Obertone ανέτρεξε σε τοπικά στατιστικά στοιχεία, τα οποία επιβεβαιώνουν την τεράστια συμμετοχή των μη λευκών Γάλλων σε εγκληματικές ενέργειες. Ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι το φαινόμενο αυτό δεν είναι αποκλειστικά γαλλικό, αλλά πανευρωπαϊκό. Σε όλα τα ευρωπαϊκά κράτη οι έγχρωμοι αποτελούν το συντριπτικά μεγαλύτερο ποσοστό όσον αφορά στην εγκληματικότητα.   Η διαπίστωσή του αυτή είναι κάτι που όλοι γνωρίζουν, αλλά λίγοι τολμούν να πουν: ότι δηλαδή η έκρηξη της εγκληματικότητας συνδέεται άμεσα με τη μετανάστευση.

Και για να μιλήσουμε με όρους οικονομικούς και στατιστικούς -  αφού αυτοί αποτελούν την κύρια ανησυχία των ευρωπαίων δυναστών και όχι οι ανθρώπινες ζωές που χάνονται ή καταστρέφονται - στη Γαλλία διαπράττονται περίπου 1.200 δολοφονίες και 1.000 απόπειρες δολοφονίας κάθε χρόνο. Το έγκλημα στοιχίζει στους Γάλλους πολίτες 115 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως, ποσό σχεδόν διπλάσιο από τα έσοδα που προέρχονται από το φόρο εισοδήματος.

Οι κοινοί εγκληματίες χρησιμοποιούν πλέον βαρύ οπλισμό, κάτι που παλαιότερα χρησιμοποιούσαν συνήθως μόνο οι οργανωμένες εγκληματικές συμμορίες, φέρνοντας έτσι σε δύσκολη θέση τις αστυνομικές δυνάμεις που καλούνται να τους αντιμετωπίσουν.

Οι ίδιοι οι αστυνομικοί δεν έχουν καμία υποστήριξη από τις κρατικές αρχές και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Βάλλονται πανταχόθεν: από τις πολυάριθμές αντιρατσιστικές οργανώσεις, από τις οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων (των θυτών και όχι των θυμάτων), από τους αριστερούς πολιτικάντηδες κ.α. Όταν προσπαθούν να  επιβάλουν τον νόμο και την τάξη, κατηγορούνται πολλές φορές για «ρατσισμό». Ο Obertone αναφέρει ότι τα συνδικαλιστικά τους όργανα έχουν καταγγείλει πολλές φορές ότι οι αστυνομικοί επιφυλάσσονται να κάνουν χρήση βίας, φοβούμενοι τις κατηγορίες για ρατσιστική συμπεριφορά.

Οι εγκληματίες  δεν φοβούνται την αστυνομία, αφού οι ποινές για τα εγκλήματα που διαπράττουν είναι μικρές ή ανύπαρκτες και αυτό οι μετανάστες το γνωρίζουν καλά.

Σύμφωνα με τον συγγραφέα, έτσι μπορεί να εξηγηθεί το γεγονός ότι οι ταραχές στη Γαλλία είναι πιο συχνές και πιο βίαιες από οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή χώρα.

Οι αρχές για να εξαλείψουν  ή να περιορίσουν τις εξεγέρσεις, έχουν επενδύσει δισεκατομμύρια ευρώ σε περίπου 700 συνοικίες «υψηλού κινδύνου», όπου κατοικούν κυρίως μουσουλμάνοι και βορειο-αφρικανοί μετανάστες.  Η αστυνομία σπάνια εισέρχεται στις γειτονιές αυτές, μιας και υπάρχει φόβος ακόμη και η απλή παρουσία της να θεωρηθεί «πρόκληση» και να πυροδοτήσει εντάσεις και εξεγέρσεις.

Το γαλλικό δικαστικό σύστημα δίνει  έμφαση στην πρόληψη του εγκλήματος και στην αποκατάσταση των εγκληματιών. Για τους Γάλλους κοινωνιολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς και άλλους «ειδικούς», εξακολουθεί να κυριαρχεί η ξεπερασμένη αντίληψη ότι η κοινωνία είναι αποκλειστικά υπεύθυνη για την έξαρση της εγκληματικότητας. Η μέριμνα λοιπόν λαμβάνεται κυρίως για τον δράστη και όχι για το θύμα.

Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης αποκρύπτουν την πραγματική διάσταση της εγκληματικότητας των μεταναστών, ενώ για κάποια συμβάντα, στα τα οποία αναφέρονται, χρησιμοποιούν ευφημισμούς. Έτσι οι ταραχοποιοί μετανάστες βαφτίζονται «νεαροί»  και ο βιασμός αναφέρεται σαν «κακοποίηση».

Η κυβέρνηση και τα ΜΜΕ για να αποπροσανατολίσουν τους πολίτες από το τεράστιο πρόβλημα της εγκληματικότητας των μεταναστών, ασχολούνται με θέματα όπως πχ. η ενδοοικογενειακή βία κατά των γυναικών ή η προώθηση εκστρατειών για την οδική ασφάλεια, αν και αυτά τα φαινόμενα είναι στατιστικά ασήμαντα. Το βέβαιο είναι ότι υπάρχει έλλειψη πολιτικής βούλησης για την αντιμετώπιση του προβλήματος, τόσο από την Δεξιά όσο και από την Αριστερά.

Τα μόνα εγκλήματα που τα μέσα μαζικής ενημέρωσης προβάλλουν και οι πολιτικοί αρέσκονται να συζητούν  είναι εκείνα εναντίον των μειονοτικών ομάδων. Ξοδεύονται τεράστια χρηματικά ποσά, ενώ γίνονται συνεχείς προπαγανδιστικές εκστρατείες  για την  καταπολέμηση του "αντισημιτισμού", της "ισλαμοφοβίας" και της "ομοφοβίας". Ασήμαντες εγκληματικές πράξεις που διαπράττονται κατά των ξένων μειονοτήτων διογκώνονται και παραμορφώνονται, όταν προβάλλονται από τα ΜΜΕ, ενώ, αντίθετα, τα εγκλήματα κατά των λευκών ελαχιστοποιούνται ή αγνοούνται.

Ο Obertone αναφέρει ότι μόνο το 0,03% των μουσουλμάνων, το 0,06% των Εβραίων, και 0,007% των ομοφυλοφίλων πέφτουν θύματα εγκληματικών ενεργειών  κάθε χρόνο.

Ο συγγραφέας επισημαίνει ότι οι περισσότεροι Γάλλοι φαίνεται να κοιμούνται μπροστά από τις τηλεοράσεις τους και να είναι κλεισμένοι στον εαυτό τους, ανήμποροι να συνειδητοποιήσουν αυτά που συμβαίνουν στη χώρα τους. Αλλά ακόμη και όταν συνειδητοποιούν ότι κάτι πάει στραβά, φοβούνται να μιλήσουν μήπως και κατηγορηθούν για "ρατσισμό".

Στη Γαλλία , όπως και στην Ελλάδα, όπως σε όλες σχεδόν τις ευρωπαϊκές  χώρες,  υπάρχουν εκατοντάδες αντιρατσιστικές ομάδες,  που ελέγχονται και τροφοδοτούνται από σκοτεινά κέντρα εξουσίας,  και λειτουργούν σαν «αστυνομία σκέψης», φροντίζοντας να μην τεθεί υπό αμφισβήτηση το σύστημα της νέας τάξης πραγμάτων και της παγκοσμιοποίησης.

Το 360 σελίδων βιβλίο του Obertone διαβάζεται ευχάριστα, παρά το πλήθος των αριθμητικών και στατιστικών στοιχείων που περιέχει. Ο συγγραφέας παρουσιάζει απλώς μια ρεαλιστική απεικόνιση της κατάστασης, που σκόπιμα αγνοείται από τα μέσα ενημέρωσης και τους πολιτικούς, χωρίς να προβαίνει σε λύσεις ή ουτοπικές υποσχέσεις. Η μεγάλη συμβολή του βιβλίου αυτού έγκειται στο σπάσιμο του τείχους της σιωπής που έχει επιβληθεί στον γαλλικό λαό - αλλά και σε όλους τους ευρωπαϊκούς λαούς που αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα -  από το σύστημα.

Πηγή