Ο ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ (ΚΟ) ξημεροβραδιάζεται για να βρει, να μεταφράσει και να παρουσιάσει ειδήσεις και άρθρα συμβατά με την θεματολογία του, χωρίς απαραίτητα να ταυτίζεται μαζί τους. Το ίδιο ισχύει και για τα παρατιθέμενα links. Σχόλια και παρεμβάσεις του ΚΟ είναι σε χρώμα ερυθρό. Αν ψάχνεις για mainstream ειδησεογραφία και άποψη, ήρθες στο λάθος μέρος.

got democracy?

got democracy?
"Μη με παραδώσης εις την επιθυμίαν των εχθρών μου· διότι ηγέρθησαν κατ' εμού μάρτυρες ψευδείς και πνέοντες αδικίαν.."

kolokotronis

kolokotronis

Πέμπτη 31 Οκτωβρίου 2013

Χάος στο χρεοκοπημένο Ντιτρόιτ. Συμμορίες και έμποροι ναρκωτικών (video)



Λέει η περιγραφή του βίντεο στο YouTube :

Το Ντιτρόιτ είναι σε πτώχευση, αλλά μια φορά κι έναν καιρό, το Ντιτρόιτ ήταν η καρδιά του «αμερικανικού ονείρου». Καλές θέσεις εργασίας, μεγάλα αυτοκίνητα και οι πιο κερδοφόρες εταιρείες στον κόσμο, είχαν τοποθετήσει την πόλη στην καρδιά της παγκόσμιας οικονομίας. Αλλά, καθώς η αυτοκρατορία των αυτοκινήτων άρχισε να καταρρέει και οι θέσεις εργασίας να εξατμίζονται, το Ντιτρόιτ έγινε η πρωτεύουσα του εγκλήματος της Αμερικής και μια νέα επιχείρηση, τα παράνομα ναρκωτικά, ανέλαβαν την οικονομία. Τώρα η πόλη βρίσκεται σε χάος : Το Ντιτρόιτ είναι η φτωχότερη και η πιο βίαιη μεγάλη πόλη στην Αμερική. Η καρδιά του αμερικανικού ονείρου έχει καταρρεύσει. Από τον διεφθαρμένο αστυνομικό της δίωξης ναρκωτικών Henry Marzett (φωτο) έως την διαβόητη συμμορία ‘Young Boys Inc’, τον ‘White Boy Rick’ και τις συμμορίες δολοφόνων, όλοι είχαν πατρίδα τους το Detroit και έγιναν οι Χένρι Φορντ της νέας γενιάς. Τι συμβαίνει όταν οι διευθύνοντες σύμβουλοι και οι πολιτικοί αποτύχουν στα σχέδιά τους ; Το λένε Ντιτρόιτ.

Δείτε το βίντεο:

Ένα «ενοχλητικό» άρθρο για κάποιες «ενοχλητικές» αλήθειες για την κατάρρευση της πόλης που κάποτε ήταν η 4η μεγαλύτερη πόλη της Αμερικής και η βιομηχανική της καρδιά, είναι το: Οι πικρές αλήθειες για το θάνατο του Ντιτρόιτ.

Κανείς δεν θέλει να παραδεχτεί ότι η κατάρρευση του Ντιτρόιτ έχει να κάνει με την δημογραφική αλλαγή. (Ή έστω και με αυτήν). Ο πληθυσμός της πόλης ήταν 85 % λευκοί και έγινε 85 % μαύροι. Φτωχοί μαύροι μετανάστες που εγκατέλειψαν το Νότο για και εγκατασταθούν στην παροιμιώδη ‘Γη της Επαγγελίας’, τις δεκαετίες ‘40 και ‘50.
Στο βιβλίο του ‘Alien Nation’, ο Βρετανός Peter Brimelow, γράφει: «Ο θάνατος μιας Αμερικάνικης Μητρόπολης δεν είναι τίποτα περισσότερο από τη μεγάλη προειδοποίηση για το τι θα συμβεί με την αντικατάσταση ενός πληθυσμού που έχτισε, στήριξε και δημιούργησε αυτές τις συνθήκες, αυτή την κοινωνία για να ευδοκιμήσει ένας πολιτισμός, και που αντικαθίσταται με έναν άλλο πληθυσμό, μέσω της μετανάστευσης (και με τις συνακόλουθες συνθήκες που φέρνουν μαζί τους οι νέοι μετανάστες: υψηλή εγκληματικότητα, υποβάθμιση, νευρικά παιδιά που εμποδίζουν τη πρόοδο της δημόσιας εκπαίδευσης, κλπ.), που δεν είχε τίποτα με εκείνους που ίδρυσαν, κατασκεύασαν, διατήρησαν τον εν λόγω πολιτισμό».

Μια ματιά στα γκέτο των μεγαλουπόλεων της 'πολυπολιτισμικής' Ευρώπης, δείχνει πόσο εγκληματική είναι η αντικατάσταση ενός πληθυσμού.

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

Γερμανία, η πρώτη χώρα που θα δίνει πιστοποιητικά γέννησης για το... τρίτο φύλο



Οι γονείς δηλαδή θα έχουν τη δυνατότητα να αφήσουν το πεδίο με τις επιλογές των δύο φύλων κενό

Αύριο Παρασκευή, η Γερμανία θα γίνει η πρώτη ευρωπαϊκή χώρα -και η δεύτερη στον κόσμο- που θα επιτρέπει στα πιστοποιητικά γέννησης το "τρίτο φύλο". 

Οι Γερμανοί γονείς θα έχουν τη δυνατότητα να αφήσουν το πεδίο με τις επιλογές των δύο φύλων κενό όταν βλέπουν ότι το παιδί τους έχει και ανδρικά αλλά και γυναικεία χαρακτηριστικά. "Αυτή θα είναι η πρώτη φορά που ο νόμος αναγνωρίζει ότι υπάρχουν άνθρωποι που δεν είναι ούτε άντρες, ούτε γυναίκες", αναφέρει ο καθηγητής Νομικής στο Πανεπιστήμιο της Βρέμης, Κονστάντσε Πλετ, στην εφημερίδα "Wall Street Journal".

Με την αλλαγή αυτή, οι γονείς δεν θα νιώθουν πίεση (sic) να προσδιορίσουν αμέσως μετά την γέννηση του παιδιού τους το φύλο του αν βλέπουν ότι φέρει ανδρικά αλλά και γυναικεία χαρακτηριστικά καθώς στο μέλλον μπορεί να υποβληθεί σε επέμβαση αλλαγής φύλου και να καθορίσει μόνο του το φύλο του.

Εκτός από τα πιστοποιητικά γέννησης και τα γερμανικά διαβατήρια, τα οποία φέρουν επί του παρόντος την ένδειξη "M" για τους άνδρες ή "F" για τις γυναίκες, σύντομα θα έχουν ένα "Χ" στο πεδίο του φύλου, σύμφωνα με εκπρόσωπο του υπουργείου Εσωτερικών. "Το ίδιο πρέπει να ισχύσει και στα περισσότερα νομικά έγγραφα που μας συνοδεύουν σε όλη μας τη ζωή, από ταυτότητες, μέχρι ληξιαρχικές πράξεις γέννησης, θανάτου", υπογραμμίζει στο γερμανικό περιοδικό "Der Spiegel" ο Σιλβάν Άγκιους, υπεύθυνος δημόσιας πολιτικής του ευρωπαϊκού τμήματος της Διεθνούς Ένωσης Λεσβιών, Ομοφυλοφίλων, Αμφισεξουαλικών, Τρανσέξουαλ και Διαφυλικών Ατόμων.  
 
Αξίζει να σημειωθεί ότι, η χώρα της Άνγκελα Μέρκελ είναι η δεύτερη χώρα στον κόσμο που εισάγει την κατηγορία "ακαθόριστο" σε ότι αφορά το φύλο στα πιστοποιητικά γέννησης. Την πρωτιά κατέκτησε πριν από δύο μήνες η ΑυστραλίαΠηγή

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

Σε δύο χρόνια το «βραχιολάκι» για τους κρατούμενους, που θα εκτίουν την ποινή τους κατ’ οίκον



Η τιμή του κάθε βραχιολίου κυμαίνεται σήμερα από τα 1.500 έως 2.500 ευρώ και θα επιβαρύνει τον κατηγορούμενο
Σε δύο χρόνια περίπου, όπως εκτιμούν παράγοντες του υπουργείου Δικαιοσύνης, θα αρχίσει η εφαρμογή του  ευεργετικού μέτρου της αποφυλάκισης κρατουμένων (υποδίκων και καταδίκων) με τη χρήση ηλεκτρονικού βραχιολιού, παρά το γεγονός ότι το σχετικό νομοσχέδιο του υπουργού Δικαιοσύνης Χαράλαμπου Αθανασίου ψηφίστηκε σήμερα από την Ολομέλεια της Βουλής.

Και θα αρχίσει μετά από δύο χρόνια η εφαρμογή του, καθώς απαιτείται η έκδοση Προεδρικού Διατάγματος που θα καθορίζει την όλη  διαδικασία χορήγησης τους, τις προδιαγραφές, τα τεχνικά χαρακτηριστικά που θα έχουν τα βραχιολάκια, κ.λπ.

Στη συνέχεια θα προκηρυχθεί δημόσιος μειοδοτικός  διαγωνισμός, κατά τον οποίο θα ανακηρυχθεί ο προμηθευτής. Η τιμή του κάθε βραχιολίου κυμαίνεται σήμερα από τα 1.500 έως 2.500 ευρώ και θα επιβαρύνει τον κατηγορούμενο, εκτός εάν κριθεί με ειδική αιτιολογία, ότι στερείται της οικονομικής δυνατότητας να καταβάλει το επίμαχο ποσό, οπότε και αναλαμβάνει το δημόσιο το κόστος.

Ο νέος νόμος που βρίσκεται στο δρόμο για το Εθνικό Τυπογραφείο, καταλαμβάνει όλες τις περιπτώσεις εκείνων που έχουν καταδικαστεί σε ποινή στερητική της ελευθερίας ή  είναι υπόδικοι. Επίσης, καταλαμβάνει και τις περιπτώσεις όσων  δικαιούνται να λάβουν  άδεια.
Χρήση του ευεργετικού  μέτρου μπορούν να κάνουν, κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις, όλοι οι καταδικασθέντες ή οι προφυλακισμένοι ανεξάρτητα εάν οι ποινές που τους έχουν επιβληθεί είναι σε βαθμό πλημμελήματος (φυλάκιση έως 5 χρόνια)  ή κακουργήματος (ποινή πάνω από 5 χρόνια).

Πάντως, διευκρινίζεται ότι τον πρώτο και τελευταίο λόγο για χρήση του επίμαχου ευεργετικού μέτρου έχει το αρμόδιο Δικαστικό Συμβούλιο για τις περιπτώσεις των καταδικασθέντων και ο ανακριτής για τις περιπτώσεις των προφυλακισμένων. Η κάθε αίτηση που υποβάλετε για βραχιολάκι θα εξετάζεται από τους δικαστές κατά περίπτωση, ανάλογα με το άτομο και σε συνάρτηση με τη βαρύτητα του αδικήματος που έχει διαπράξει  ή του αποδίδεται (το τελευταίο για τις περιπτώσεις των προφυλακίσεων).

Ποιους καταλαμβάνει

Κατηγορηματικά το νέο μέτρο δεν καταλαμβάνει όσους έχουν καταδικαστεί για το έγκλημα της εσχάτης προδοσίας, όπως και όσους έχουν καταδικαστεί  για συμμετοχή σε τρομοκρατική ή εγκληματική οργάνωση, για ανθρωποκτονίες, παραβάσεις της γενετήσιας ελευθερίας (βιασμοί, κ.λπ.) και  για διακίνηση  ναρκωτικών ουσιών.

Αναλυτικότερα, όσοι καταδικάσθηκαν σε ποινή στερητική της ελευθερίας, μπορούν, κατόπιν αιτήσεώς τους, να απολυθούν υπό τον όρο του κατ’ οίκον περιορισμού με ηλεκτρονική επιτήρηση, εφ όσον έχουν εκτίσει για πρόσκαιρη κάθειρξη, τα 2/5 της ποινής τους και για ισόβια κάθειρξη, τουλάχιστον 14 έτη.

Στην περίπτωση που συντρέχουν σωρευτικά περισσότερες ποινές, ο κατάδικος θα πρέπει να έχει εκτίσει το άθροισμα των τμημάτων των ποινών του. Σε κάθε περίπτωση όμως ο κατάδικος μπορεί να απολυθεί, εάν έχει εκτίσει 17 έτη, ακόμη  και στις περιπτώσεις που το  άθροισμα των ποινών υπερβαίνει το όριο αυτό.

Στην περίπτωση της πρόσκαιρης κάθειρξης ο κατάδικος θα πρέπει να έχει παραμείνει στο σωφρονιστικό κατάστημα για χρονικό διάστημα ίσο με το 1/5 της ποινής που του επιβλήθηκε, ενώ στην περίπτωση της ισόβιας κάθειρξης για χρονικό διάστημα ίσο με 12 έτη.  Σε κάθε περίπτωση, όμως, ο κατάδικος μπορεί να απολυθεί, εάν έχει παραμείνει στο σωφρονιστικό κατάστημα 14 έτη

Σύμφωνα με το νέο νομοθετικό πλαίσιο το βραχιολάκι δίνει την δυνατότητα στα  παραβατικά άτομα, στα οποία έχουν επιβληθεί ποινές, μετά από αίτησή τους, να εκτίσουν το υπόλοιπο της κράτησής  τους στον τόπο κατοικίας τους (καθεστώς  κατ΄  οίκον περιορισμού) ή σε  οποία άλλη κατοικία εκείνη επιλέξουν να διαμείνουν.

Βασική προϋπόθεση για να γίνει αυτό, είναι να τοποθετηθεί  μόνιμα στο χέρι ή το πόδι των κρατουμένων οι οποίοι θέλουν να κάνουν χρήση του «ηλεκτρονικού ευεργετήματος», το ηλεκτρονικό  βραχιολάκι το οποίο εμπεριέχει μικροτσίπ. Ο κρατούμενος φορώντας το βραχιολάκι  είναι συνδεδεμένος σε 24ωρη βάση με ειδική συσκευή την οποία έχουν οι αρμόδιες κρατικές αρχές.

Όσοι φέρουν βραχιολάκι μπορούν να βρίσκονται προκαθορισμένες ώρες της ημέρας εκτός του τόπου του κατ’ οίκον περιορισμού του αποκλειστικά για λόγους εργασίας, εκπαίδευσης ή επαγγελματικής κατάρτισης, συμμετοχής του σε εγκεκριμένο πρόγραμμα συντήρησης ή απεξάρτησης από ναρκωτικές ουσίες ή αλκοόλ ή και εκπλήρωσης των υποχρεώσεων που του έχουν επιβληθεί.

Η απόλυση του κρατουμένου μπορεί να ανακληθεί, όταν ο κατάδικος δεν συμμορφώνεται με τις υποχρεώσεις που του επιβλήθηκαν.

Σύμφωνα με το νέο νομοθέτημα για την χορήγηση της απόλυσης υπό τον όρο του κατ’ οίκον περιορισμού με ηλεκτρονική επιτήρηση αποφασίζει κατόπιν αιτήσεως του καταδίκου, το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών του τόπου έκτισης της ποινής. Ο κατάδικος δεν κλητεύετε ούτε εμφανίζεται ενώπιον του Συμβουλίου, μπορεί όμως να υποβάλει έγγραφο υπόμνημα.
Σε περίπτωση που η αίτηση για απόλυση υπό τον όρο του κατ’ οίκον περιορισμού με «βραχιολάκι» δεν γίνει δεκτή, νέα αίτηση μπορεί να υποβληθεί μετά από τέσσερις μήνες.
Οι ανήλικοι μπορούν να απολυθούν με βραχιολάκι, εφ όσον έχουν εκτίσει το 1/3 της ποινής τους. Η αίτηση θα πρέπει να συνοδεύεται με έκθεση της κοινωνικής υπηρεσίας του καταστήματος κράτησης και έκθεση της υπηρεσίας επιμελητών ανηλίκων.

 Η απόλυση υπό τον όρο του κατ’ οίκον περιορισμού με ηλεκτρονική επιτήρηση δεν μπορεί να χορηγηθεί, αν ο ανήλικος δεν έχει παραμείνει σε ειδικό κατάστημα κράτησης νέων για χρονικό διάστημα ίσο με το ένα πέμπτο της ποινής του.

Παράλληλα, όποιος με σκοπό να διαφύγει από την επιτήρηση των αρμοδίων αρχών: α) αφαιρεί, καταστρέφει, φθείρει ή με οποιοδήποτε τρόπο επεμβαίνει στη συσκευή ή στο σύστημα ηλεκτρονικής επιτήρησης, β) με οποιοδήποτε τρόπο αλλοιώνει τα συναφή με την επιτήρηση δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα, τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι ενός έτους. Με την ίδια ποινή τιμωρείται και όποιος, κατά το χρόνο που τελεί υπό ηλεκτρονική επιτήρηση, εκμεταλλευόμενος βλάβη ή μη ορθή λειτουργία της συσκευής ή του συστήματος ηλεκτρονικής επιτήρησης, διαφεύγει από την επιτήρηση των αρμοδίων αρχών.
Τέλος, όσοι καταδικάσθηκαν για παράβαση του νόμου περί ναρκωτικών, σε ποινή ισόβιας κάθειρξης, μπορούν να απολυθούν υπό τον όρο του κατ’ οίκον περιορισμού με ηλεκτρονική επιτήρηση, εφόσον έχουν εκτίσει τουλάχιστον 17 έτη.

Πηγή

Σχόλια ΚΟ:
1. Σχετικά με τα ‘βραχιολάκια’ – για τα οποία στην Ελλάδα η συζήτηση κρατάει από το 2009 - διάβασε παλαιότερα άρθρα του ΚΟ:
Και ένα γενικότερο άρθρο:

2. Η λογική της μεθόδου των ηλεκτρονικών βραχολιών είναι ότι κάθε απομάκρυνση του «κρατούμενου», από την κατοικία του, θα "εντοπίζεται" χάρη στην εκπομπή ηλεκτρονικού σήματος από το βραχιόλι και θα σημαίνει αμέσως συναγερμός, στα κεντρικά γραφεία της αστυνομίας. Πολλοί πάντως έχουν επισημάνει κατ΄ επανάληψη το υψηλό οικονομικό κόστος της τεχνολογικής αυτής μεθόδου για την "εξ αποστάσεως παρακολούθηση" και τις τεχνικές ελλείψεις της, καθώς όταν το βραχιόλι μπαίνει μέσα σε νερό, ή αν κάποιος βρίσκεται σε υπόγειο, παύει να εκπέμπει σήμα…

3. Το 1991 είχε βγει μια λίγο γνωστή, αλλά μάλλον «προφητική» ταινία, με τον τίτλο «Wedlock», αναφερόταν σε ένα φυλακισμένο σε μία «φυλακή του μέλλοντος» (να που ήρθε το «μέλλον» τελικά) ο οποίος είχε στον λαιμό μόνιμα ένα ειδικό περιλαίμιο με κωδικό BARCODE (!) με σήμα εκπομπής σημάτων, το οποίο γνωστοποιούσε συνεχώς στους διώκτες του, το σημείο που βρισκόταν. Στον πρωταγωνιστικό ρόλο ο Rutger Hauer. Μαζί του η Mimi Rogers. Στην ταινία μάλιστα το σύστημα είναι... εξελιγμένο, καθώς το ηλεκτρονικό κολάρο που δίνεται στον κάθε κατάδικο, περιέχει μία εκρηκτική συσκευή που συνδέεται ηλεκτρονικά με κάποιον άλλο κρατούμενο. Εάν οποιαδήποτε τρόφιμος της φυλακής προσπαθήσει να αποδράσει και να αποχωριστεί από το συγκρατούμενό του που συνδέεται με το δικό του κολάρο, απομακρυνόμενος κάποια μέτρα, τα κολάρα και των δύο θα εκραγούν.

4. Η Μ. Βρετανία, από το 2008, έχει κάνει σκέψεις για το επόμενο (και αναμενόμενο..) βήμα, αντικαθιστώντας, τα βραχιόλια στους κρατούμενος, με υποδόρια τσιπ! Όλα αυτά, σε μια προσπάθεια αποσυμφόρησης των φυλακών, μεγαλύτερης ασφάλειας, αλλά και περιορισμού των δαπανών, με τη χρήση δορυφόρου και την τεχνολογία ραδιοκύματος, για να ελέγχει τους εγκληματίες, στους οποίους θα τους έχουν εμφυτευθεί μικροσκοπικά τσιπ, κάτω από το δέρμα τους, ώστε να μπορεί το σύστημα να ελέγχει την κυκλοφορία τους μέσα στη χώρα.
Πάντως, κάποιες φυλακές στις ΗΠΑ, όπως στις Φυλακές Ross Correctional Facility, στο Chillicothe του Οχάιο, έχουν υιοθετηθεί («πιλοτικά»), ένα πρόγραμμα σύμφωνα με το οποίο όλοι οι κρατούμενοι ΕΝΤΟΣ της Φυλακής, φορούν στον καρπό του χεριού τους τσιπάκι RFID.

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

Τετάρτη 30 Οκτωβρίου 2013

Η Μοσάντ και όχι οι ΗΠΑ, πίσω από τις μαζικές παρακολουθήσεις των Γάλλων;



Η ισραηλινή μυστική υπηρεσία Μοσάντ έχει ονομαστεί ως η πηγή τουλάχιστον ενός μέρους του διεθνούς σκανδάλου τηλεφωνικών παρακολουθήσεων, για το οποίο έχει  κατηγορηθεί αποκλειστικά η Εθνική Υπηρεσία Ασφαλείας των ΗΠΑ (NSA).

Ο ισχυρισμός ότι το Ισραήλ βρίσκεται πίσω από την παρακολούθηση εκατομμυρίων γαλλικών τηλεφώνων παρουσιάζεται στη γαλλική εφημερίδα Le Monde. 
Όπως αναφέρει η βρετανική Daily Mail, ένα άρθρο γραμμένο στην Le Monde από το Αμερικάνο δημοσιογράφο Glen Greenwald* - που αποκάλυψε για πρώτη φορά την έκταση του σκανδάλου κατασκοπείας της NSA με την πηγή του, τον Edwin Snowden – αναφέρει ότι οι ΗΠΑ θεωρήθηκαν ύποπτες αρχικά για την παρακολούθηση του τηλεφώνου του Γάλλου προέδρου Νικολά Σαρκοζί το 2012, όταν έκανε προσπάθειες να επανεκλεγεί στις εκλογές του 2012. (Στην κάτω φωτογραφία η είδηση στην Jerusalem Post).

Μέχρι σήμερα οι Γάλλοι κατηγορούν τις ΗΠΑ, ακόμα και καλώντας τον Αμερικάνο πρέσβη στο Παρίσι για παροχή εξηγήσεων.

Αλλά η εφημερίδα Le Monde παρουσίασε πλέον ενδείξεις ότι στην πραγματικότητα ήταν πράκτορες του Ισραήλ εκείνοι που παρακολουθούσαν και ότι η Mossad λέγεται ότι είναι μέρος ενός διεθνούς δικτύου κατασκοπείας που παρακολουθεί "πάνω από 70 εκατομμύρια κλήσεις και γραπτά μηνύματα κάθε μήνα".

Ένα σημείωμα που δημοσιεύθηκε στην Le Monde δείχνει ότι οι Αμερικανοί αρνήθηκαν να αποκλείσουν την Μοσάντ, την φημισμένη υπηρεσία πληροφοριών του Ισραήλ, ή την ISNU, την Μονάδα κυβερνο – πληροφοριών του Ισραήλ.

Η Tailored Access Operations (TAO), ο κλάδος της αμερικανικής Εθνικής Υπηρεσίας Ασφαλείας (NSA), η οποία ασχολείται με επιθέσεις στον κυβερνοχώρο, αναφέρεται σε όλο το σημείωμα.

Λέει : «Η TAO σκόπιμα δεν ρώτησε ούτε την Mossad ούτε την ISNU αν συμμετείχαν, καθώς η Γαλλία δεν αποτελεί εγκεκριμένο στόχο κοινών συζητήσεων».

Ένα σημείωμα της NSA του 2008 λέει ότι οι Ισραηλινοί είναι «εξαιρετικοί εταίροι στο επίπεδο της ανταλλαγής πληροφοριών», αλλά λέει επίσης ότι η Μοσάντ είναι «η τρίτη πιο επιθετική υπηρεσία πληροφοριών στον κόσμο εναντίον των Ηνωμένων Πολιτειών».

Ένας εκπρόσωπος της ισραηλινής κυβέρνησης είπε στην Le Monde: «Το Ισραήλ είναι μια χώρα η οποία είναι φίλος, σύμμαχος και εταίρος της Γαλλίας και δεν εκτελεί οποιαδήποτε εχθρική δραστηριότητα που θα μπορούσε να αποτελέσει απειλή για την ασφάλειά της».

Η Γαλλία έχει παραπονεθεί στο παρελθόν σχετικά με τη χρήση του εδάφους της από την Μοσάντ για την εκτέλεση των λεγομένων μαύρων επιχειρήσεων, συμπεριλαμβανομένης της δολοφονίας το 2010 στο Ντουμπάι του Μαχμούντ αλ-Μαμπχούχ της Χαμάς.

Η αποκάλυψη έρχεται την ώρα που ανώτεροι Γερμανοί αξιωματούχοι δήλωσαν ότι θα μεταβούν «σύντομα» στις ΗΠΑ για να μιλήσουν σχετικά με τους ισχυρισμούς ότι η NSA παρακολουθούσε το τηλέφωνο της Άνγκελα Μέρκελ.

Σχ. ΚΟ: Μια είδηση για την οποία διακρίνεται μια σιωπή από τα media και τα διάφορα “ενημερωτικά sites”, τουλάχιστον, της χώρας μας.

* Ο γεννημένος το 1967 στη Ν. Υόρκη δημοσιογράφος Glen Greenwald είναι εβραϊκής καταγωγής και μέχρι πρόσφατα εργαζόταν για την αμερικάνικη έκδοση της βρετανικής εφημερίδας The Guardian. Ο Greenwald είναι ομοφυλόφιλος και ζει στην Βραζιλία με τον Βραζιλιάνο σύντροφό του.

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή (και εδώ)

Η πολιτική ορθότητα προκαλεί ακρωτηριασμό σκέψης. Ακτιβίστρια κατά του ακρωτηριασμού των γυναικείων γεννητικών οργάνων σοκάρεται όταν διαπιστώνει ότι οι Βρετανοί δέχονται να υποστηρίξουν τον ακρωτηριασμό, μόνο και μόνο για να μην τους πουν «ρατσιστές»

Η γεννημένη στη Σομαλία και μόνιμος κάτοικος Λονδίνου, Leyla Hussein, η οποία έχει υποστεί ακρωτηριασμό των γυναικείων γεννητικών οργάνων, προειδοποιεί την «πολιτισμένη Δύση» ότι η ‘πολιτική ορθότητα’ παρακωλύει τον αγώνα για να την εξάλειψη αυτής της βάρβαρης πρακτικής μετά το «πείραμα» που έκανε όπου ζητούσε από τους πολίτες να υπογράψουν μια ψεύτικη αναφορά υπέρ της.

Ο ακρωτηριασμός των γυναικείων γεννητικών οργάνων (Female genital mutilation - FMG), γνωστός επίσης με τον λανθασμένο όρο «γυναικεία περιτομή» έχει οριστεί από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ) ως οι επεμβάσεις που αφορούν την μερική ή ολική αφαίρεση των εξωτερικών γεννητικών οργάνων της γυναίκας. Περίπου 140 εκατομμύρια γυναίκες σε όλο τον κόσμο έχουν υποστεί σχετικό ακρωτηριασμό, ενώ δύο ακόμα εκατομμύρια κινδυνεύουν κάθε χρόνο. Ο τελετουργικός ακρωτηριασμός των γυναικείων γεννητικών οργάνων είναι μία παράδοση που εξακολουθεί να ασκείται σε τουλάχιστον 29 χώρες της Αφρικής, της Μέσης Ανατολής και της Ασίας, καθώς πιστεύεται πως προστατεύει την αγνότητα των κοριτσιών.


Η 32χρονη Leyla Hussein, είπε ότι πολλοί φοβήθηκαν να μιλήσουν εναντίον του FGM, επειδή ανησυχούν μήπως φανούν ότι «επικρίνουν έναν άλλο πολιτισμό».

Εκείνη αποφάσισε να διεξάγει ένα πείραμα για να δει «πόσο πολύ έχει προχωρήσει η πολιτική ορθότητα», αλλά στο τέλος έβαλε τα κλάματα.

Πλησιάζοντας περαστικούς με την αναφορά που υποστήριζε τον FGM, τους έλεγε ότι ήθελε να προστατεύσει «τον πολιτισμό της, (την κουλτούρα της), τις παραδόσεις της και τα δικαιώματά της» .

Μέσα σε μόλις 30 λεπτά, 19 άτομα υπέγραψαν λέγοντας ότι ναι μεν πίστευαν ότι η πρακτική του ακρωτηριασμού είναι λάθος, αλλά επειδή ήταν μέρος της κουλτούρας της Χουσεΐν προσθέσανε τα ονόματά τους. Μόνο ένα άτομο αρνήθηκε να υπογράψει!

Η εκστρατεία της κατά του FGM αποτελεί το αντικείμενο ενός ντοκιμαντέρ του καναλιού Channel 4, με τον τίτλο ‘The Cruel Cut’, το οποίο παρουσιάζει τις συγκλονιστικές σκηνές όπου ζητά από τους ανθρώπους να υπογράψουν την αίτηση.

Μιλώντας μετά το πείραμα στο Νορθάμπτον, η Χουσεΐν ξέσπασε σε κλάματα λέγοντας ότι φοβήθηκε από τις αντιδράσεις των ανθρώπων.

«Συνέχεια τους έλεγα “είναι απλά ένας ακρωτηριασμός”. Και εκείνοι έμοιαζαν να λένε “ναι , έχετε δίκιο”. Πώς μπορεί κάποιος να σκεφτεί ότι αυτό είναι εντάξει;»

Και πρόσθεσε : «Ο ακρωτηριασμός των γυναικείων γεννητικών οργάνων δεν είναι ο πολιτισμός, είναι η βία. Σταματήστε να χρησιμοποιείτε τη λέξη ‘πολιτισμό’. Αυτό συμβαίνει σε παιδιά. Είμαστε άνθρωποι, δεν μπορούμε να παρακολουθούμε να κόβουν παιδιά, δεν με νοιάζει σε τι πολιτισμό ανήκεις».

Η Χουσεΐν, η οποία είναι συν –ιδρύτρια του φιλανθρωπικού αντι-FGM σωματείου Daughters of Eve, ζητά από το Υπουργείο Εσωτερικών να αναλάβει την ευθύνη για την κατάρτιση ενός σχεδίου δράσης για την εξάλειψη του FGM στη Βρετανία.

Καμία κρατική υπηρεσία δεν φαίνεται να έχει την ευθύνη για την καταπολέμηση του FGM. Αντ’ αυτού, η εργασία κατανέμεται μεταξύ του Υπουργείου Εσωτερικών, των  υπουργείων Υγείας και Παιδείας, του Υπουργείου Δικαιοσύνης και των Διωκτικών Αρχών. Το ντοκιμαντέρ ακολουθεί την Χουσεΐν καθώς προσπαθεί να εξασφαλίσει μια συνέντευξη με την Υπουργό Εσωτερικών Theresa May και παρουσιάζει τις ιστορίες μιας ομάδας γυναικών που επέζησαν του FGM και ζουν στο Ηνωμένο Βασίλειο, ορισμένες από τις οποίες έχουν μείνει με ακράτεια ούρων ή αδυναμία να αποκτήσουν παιδιά.


Περισσότερες από 66.000 γυναίκες στη Βρετανία έχουν ήδη υποστεί ακρωτηριασμό γεννητικών οργάνων και περίπου 24.000 κορίτσια βρίσκονται σε κίνδυνο.

Αν και η πρακτική αυτή έχει τεθεί εκτός νόμου στη Βρετανία από το 1985, εξακολουθεί να πραγματοποιείται. Τα θύματα είναι συνήθως από οικογένειες που έχουν μεταναστεύσει στη Βρετανία από χώρες όπως η Σομαλία, το Σουδάν, η Σενεγάλη και η Αίγυπτος, όπου είναι πολύ διαδεδομένη αυτή η πρακτική. Η Χουσεΐν, η οποία υπέστη ακρωτηριασμό όταν ήταν επτά ετών στη Σομαλία, δήλωσε : "Τέσσερις γυναίκες με κρατούσαν κάτω και μου έκοψαν την κλειτορίδα. Ένιωθα κάθε κόψιμο. Φώναζα τόσο πολύ που έχασα τις αισθήσεις μου. "

Το ντοκιμαντέρ, που θα μεταδοθεί την επόμενη εβδομάδα, έρχεται μετά τη προειδοποίηση από την υπουργό υγείας Jane Ellison ότι ευάλωτες ομάδες κοριτσιών δεν τα καταφέρνουν επειδή οι άνθρωποι δεν θέλουν να θεωρηθούν ότι είναι «πολιτισμικά αναίσθητοι».

«Εξ αιτίας αυτής της προσοχής μας, περιέργως καταλήξαμε να προσέχουμε αυτά τα ευάλωτα κορίτσια λιγότερο», είπε η Ellison.

Το Cruel Cut θα προβληθεί στο Channel 4 την Τετάρτη 6 Νοεμβρίου στις 22: 45.


ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή

Τρίτη 29 Οκτωβρίου 2013

Όταν η "ιμπεριαλιστική αστική Δύση" τάιζε την «κόκκινη αρκούδα»

«…ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν το αποτέλεσμα των αντιθέσεων μεταξύ των τότε ιμπεριαλιστικών χωρών… Σήμερα η ΕΕ και τα αστικά κόμματα… κρύβουν την τεράστια προσφορά της Σοβιετικής Ένωσης και του Κόκκινου Στρατού στη συντριβή του φασισμού. Οι Ναζί στη Γερμανία στηρίχτηκαν από μονοπώλια αμερικάνικων, αγγλικών και άλλων ευρωπαϊκών συμφερόντων όπως η Φορντ, η Ρενό, η Τέξας Όιλ.…». - Από ανακοίνωση του ΚΚΕ για την 28η Οκτωβρίου 1940 (εδώ και εδώ).

Στις 22.6.1941 με την εισβολή των Γερμανών στη Ρωσία, ξεκίνησε το Ανατολικό Μέτωπο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ή ο λεγόμενος από τους σοβιετικούς «Μεγάλος Πατριωτικός Πόλεμος», ο οποίος κράτησε μέχρι τις 30 Απριλίου 1944 και τελείωσε με νίκη του Κόκκινου Στρατού.

Κάτι που σίγουρα δεν είναι γνωστό για τον πόλεμο αυτό, είναι το αμερικάνικο πρόγραμμα «Lend – Lease», δηλ. το πρόγραμμα «περί εκχωρήσεως και δανεισμού», που προέβλεπε την βοήθεια των Αμερικανών στην Σοβιετική Ένωση. Όταν ο γερμανικός στρατός εισέβαλε στην Ρωσία τον Ιούνιο του 1941, το πρόγραμμα «Lend – Lease» ήταν ήδη σε θέση να βοηθήσει φιλικές δυνάμεις που βρίσκονταν σε πόλεμο. Θεσπίστηκε έτσι ώστε οι ΗΠΑ να μπορούν να δανείσουν πολεμικό υλικό στη Βρετανία και επέτρεπε τη μεταφορά όπλων, μηχανημάτων, γεωργικών προϊόντων, καθώς και άλλων στοιχείων άμυνας. Το 1941 το «Lend – Lease» επεκτάθηκε και στους Σοβιετικούς.

Ανάμεσα σε εκείνου που συμφώνησαν στην παροχή βοήθειας, μέσω του «Lend – Lease» ήταν και ο Henry Ford ιδιοκτήτης της γνωστής αυτοκινητοβιομηχανίας Φορντ.

 Ήδη ο Henry Ford και η Ford Corporation είχαν υπογράψει στις 31 Μαΐου 1929, (σε μια εποχή που οι ΗΠΑ δεν είχαν αναγνωρίσει διπλωματικές σχέσεις με την ΕΣΣΔ) μια σύμβαση που επέτρεπε στην Σοβιετική Ένωση να κατασκευάζει GAZ -A αυτοκίνητα και GAZ - AA φορτηγά (GAZ είναι το ακρωνύμιο του Gorkovsky Avtomobilny Zavod).
Αμερικάνοι μηχανικοί διηύθυναν την κατασκευή του εργοστασίου και η Ford παρείχε τα περισσότερα από τα εργαλεία και τις συσκευές. Σοβιετικοί μηχανικοί εστάλησαν στο εργοστάσιο της Ford, στο Rogue River κοντά στο Ντιτρόιτ για να μελετήσουν τις μεθοδολογίες μηχανικής της αμερικανικής αυτοκινητοβιομηχανίας.
Η Εταιρεία Austin, από το Κλίβελαντ του Οχάιο, παρείχε επίσης στους Σοβιετικούς βοήθεια για την κατασκευή των AMO-3 φορτηγών δυόμισι τόνων. Λόγω της οικονομικής βοήθειας των Ηνωμένων Πολιτειών, η Σοβιετική Ένωση ουσιαστικά προήχθη τεχνολογικά κατά 50 χρόνια σε ένα διάστημα μόνο 8 έως 10 ετών. Όταν οι αμερικάνοι μηχανικοί και ειδικοί αναγκάστηκαν να φύγουν στα τέλη της δεκαετίας του 1930 (κάποιοι δεν είχαν τη δυνατότητα να εγκαταλείψουν τη Σοβιετική Ένωση, παρά το γεγονός ότι ήταν πολίτες των ΗΠΑ), οι Σοβιετικοί έμειναν πραγματικά με μια ρεαλιστική οικονομική επιλογή : να συνεχίσουν να χρησιμοποιούν τα βασικά συστήματα και τις μεθόδους μαζικής παραγωγής που οι Αμερικανοί τους είχαν αφήσει πίσω. Και αυτό έκαναν κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες παρείχαν τη Σοβιετική Ένωση περίπου 11 δισεκατομμύρια δολάρια σε βοήθεια. Η Μεγάλη Βρετανία και ο Καναδάς άλλα 6 δισεκατομμύρια δολάρια. Οι αριθμοί είναι σύμφωνοι με την τιμή που είχε το δολάριο το 1945.

Μετά το 1945, οι σοβιετικοί ιστορικοί είχαν την τάση να υποβαθμίζουν τη σημασία των Συμμαχικών βοηθειών. Αλλά το συμμαχικό ‘lend-lease’ έκανε τη διαφορά - ακόμα κι αν αυτή ήταν μόνο μικρή - στη σοβιετική πολεμική προσπάθεια.

Στο βιβλίο του "Wheels for the World", ο Douglas Brinkley γράφει ότι ο Henry Ford είχε την ακράδαντη πεποίθηση ότι η εισαγωγή του καπιταλισμού ήταν ο καλύτερος τρόπος για να υπονομευθεί ο κομμουνισμός. Σε κάθε περίπτωση, η βοήθεια της Ford για τη δημιουργία εγκαταστάσεων παραγωγής αυτοκινήτων στην ΕΣΣΔ θα επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό την πορεία των γεγονότων στον κόσμο, όπως η ικανότητα παραγωγής αυτών των οχημάτων βοήθησε τους Σοβιετικούς να νικήσουν την Γερμανία στο Ανατολικό Μέτωπο κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Το 1944, σύμφωνα με τον Brinkley, ο Στάλιν έγραψε στο αμερικανικό Εμπορικό Επιμελητήριο, χαρακτηρίζοντας τον Henry Ford «έναν από τους μεγαλύτερους βιομηχάνους του κόσμου» και εκφράζοντας την ελπίδα «ο Θεός να τον διατηρήσει».

Αλλά ας γυρίσουμε στο «Lend – Lease».

Το βιβλίο «Ταΐζοντας την Αρκούδα» (‘Feeding the Bear: American aid to the Soviet Union in 1941-1945’), του ολλανδικής καταγωγής καθηγητή Hubert P. Van Tuyll, που εκδόθηκε το 1989, μελετά το θέμα των στρατιωτικών επιπτώσεων του «Lend–Lease». Στη μεταπολεμική περίοδο, πολλές ιστορίες, απομνημονεύματα και επιστημονικές μελέτες από το Ανατολικό Μέτωπο από Γερμανούς, Αμερικάνους και Σοβιετικούς συγγραφείς έχουν εμφανιστεί, αλλά δεν υπάρχει μια ολοκληρωμένη αμερικανική ιστορία δεν δημοσιεύθηκε ποτέ.

Ο νόμος ‘Lend – Lease’, που ψηφίστηκε από το Κογκρέσο των ΗΠΑ το Μάρτιο του 1941, έδωσε στον πρόεδρο Franklin Roosevelt την εξουσία να πωλεί, να μεταφέρει, να δανείζει ή να μισθώνει πολεμικό υλικό, συμπεριλαμβανομένων τροφίμων, μηχανημάτων και υπηρεσιών, για τα έθνη των οποίων η άμυνα θεωρήθηκε ζωτικής σημασίας για την ασφάλεια των Ηνωμένων Πολιτειών κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Το πρόγραμμα αρχικά προορίζονταν για την Κίνα και τις χώρες της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, αλλά το Νοέμβριο του 1941, συμπεριλήφθηκε και η ΕΣΣΔ.
Το Μνημείο Lend – Lease στην Αλάσκα. Πίσω φαίνονται οι σημαίες των ΗΠΑ και της Ρωσίας
Περίπου το 70 τοις εκατό του συνόλου των αμερικάνικων ενισχύσεων έφθασαν στη Σοβιετική Ένωση από τον Περσικό Κόλπο μέσω του Ιράν και το υπόλοιπο πήγε δια μέσου του Ειρηνικού μέχρι το Βλαδιβοστόκ ή από τον Βόρειο Ατλαντικό προς το Μουρμάνσκ.

Η αμερικανική βοήθεια προς τη Σοβιετική Ένωση μεταξύ 1941 και 1945 ανήλθε σε 18 εκατομμύρια τόνους υλικού συνολικού κόστους 10 δισ. δολαρίων (120 δισεκατομμυρίων σύγχρονων δολαρίων).

Το 90 τοις εκατό του φορτίου του ‘lend-lease’ δεν ήταν στρατιωτικής φύσεως, ωστόσο, είναι αδύνατο να μιλήσουμε για αυτή την οδηγία της κυβέρνησης των ΗΠΑ χωρίς να αναφέρουμε τον τεράστιο αριθμό φορτηγών, αεροπλάνων και αρμάτων μάχης που δόθηκαν από την Αμερική προς τη Σοβιετική Ένωση, επειδή τα περισσότερα από τα οχήματα της χώρας καταστράφηκαν τους πρώτους μήνες του πολέμου, σημειώνει ο Tuyll.

«Οι Ρώσοι απλά θα πηδούσαν στα φορτηγά που έρχονταν στα σύνορα με το Ιράν και θα πήγαιναν Βόρεια», είπε ο καθηγητής.

Σύμφωνα με τον ίδιο, η αεροπορία ήταν επίσης ένα σημαντικό μέρος της βοήθειας και η Σοβιετική Ένωση έλαβε 21.000 αεροπλάνα για το πρόγραμμα αυτό. P - 39 , ή air cobra, και αργότερα η βελτιωμένη έκδοση που ονομάζεται King Cobra πέρασαν στον Κόκκινο Στρατό.

Γράφει ο Εσθονός συγγραφέας Jüri Lina στο βιβλίο του “Under the Sign of the Scorpion” (2002) :
Οι ΗΠΑ απαίτησαν από το Στάλιν να «ξεχάσει» παροδικά τα κομμουνιστικά συνθήματα και την αντιρωσική προπαγάνδα. Έπρεπε να ανοίξει εκκλησίες να απελευθερώσει τους παπάδες ακόμη και να επιτρέψει, ως έναν βαθμό, την θρησκευτική ελευθερία. (Η απαίτηση του Ρούσβελτ μεταβιβάστηκε στον Στάλιν από τον πατέρα Brown, τον καθολικό παπά της Αμερικανικής Πρεσβείας στη Μόσχα). Η Ουάσινγκτον ήθελε επίσης η Σοβιετική Ένωση να αρχίσει να χρησιμοποιεί τις παλιές Τσαρικές στρατιωτικές στολές. Ο Στάλιν έπρεπε να συναινέσει. Οι νέες στολές ράφτηκαν στις ΗΠΑ στα 1941-43. Ο Σοβιετικός Στρατός φορούσε Τσαρικά πουκάμισα μέχρι τα 1970. Το πατριωτικό Ρωσικό τραγούδι "Ο Ιερός Πόλεμος" το οποίο τραγουδούσαν οι στρατιώτες του Τσάρου τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, το εκμεταλλεύτηκαν κι αυτό.
[Πράγματι, τον Σεπτέμβριο του 1941, τρεις μήνες μετά την επίθεση των Γερμανών, τα αντιθρησκευτικά περιοδικά έκλεισαν (επισήμως λόγω έλλειψης χαρτιού), Εκκλησίες ξανά άνοιξαν και ο Σύνδεσμος των Μαχητών Άθεων (LMG) ​​διαλύθηκε. (Στην φωτογραφία χαρακτηριστικό εξώφυλλο του επίσημου περιοδικού του Συνδέσμου. Ο Χριστός πετιέται στα σκουπίδια!). Ο Εβραίος Emelian Yaroslavsky, (πραγματικό όνομα:Minei Izrailevich Gubelman) ο ηγέτης και ιδρυτής του LMG, ο οποίος ήταν ο επικεφαλής του συνόλου της εθνικής αντιθρησκευτικής εκστρατείας στη δεκαετία του 1930, έγραψε ένα άρθρο στο οποίο επαινούσε τον ορθόδοξο χριστιανό Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι για το μίσος που φέρεται ότι είχε για τους Γερμανούς. Ο Ιωσήφ Στάλιν σκέφτηκε να «αναβιώσει» την Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία προκειμένου εκείνη να ξεσηκώσει τα πατριωτικά αισθήματα του λαού.
Στις 4 Σεπτεμβρίου του 1943, μάλιστα, ο Στάλιν υποδέχτηκε με κάθε επισημότητα  τους Μητροπολίτες Σέργιο (Stragorodsky), Αλέξιο (Šimanský) και Νικόλαο (Yarushevich), προτείνοντάς τους την δημιουργία του Πατριαρχείου Μόσχας.
Ο Στάλιν έφτασε στο σημείο να  παρουσιάζει τη Ρωσία ως "υπερασπίστρια του χριστιανικού πολιτισμού", γιατί έβλεπε ότι μόνο η εκκλησία είχε την ικανότητα να διεγείρει τους ανθρώπους με έναν τρόπο που το κομμουνιστικό του καθεστώς δεν θα μπορούσε ποτέ να κάνει, αλλά και επειδή ήθελε την δυτική βοήθεια. Το δε όρο «Μεγάλος Πατριωτικός Πόλεμος» (ρωσικά: Великая Отечественная война) χρησιμοποίησε για πρώτη φορά η εφημερίδα Πράβντα την επομένη της γερμανικής εισβολής, σε ένα άρθρο που καλούσε τους σοβιετικούς πολίτες να επαναλάβουν το θρίαμβο του Πατριωτικού Πολέμου (η νίκη της παλαιάς τσαρικής Ρωσίας επί του Ναπολέοντα - 1812). Χαρακτηριστική είναι η παρακάτω "πατριωτικού στυλ" προπαγανδιστική αφίσα].
Η Σοβιετική Ένωση, οι ΗΙΙΑ και η Μεγάλη Βρετανία υπέγραψαν το προκαταρτικό πρωτόκολλο που αφορούσε την στρατιωτική βοήθεια στη Μόσχα στις 1 Οκτωβρίου του 1941. Αμέσως εστάλησαν στην Σοβιετική Ένωση 400 αεροπλάνα, 500 τανκς, εξοπλισμός και πυρομαχικά. Ένας από εκείνους που συμμετείχαν στην συμφωνία ήταν ο Χένρυ Φόρντ.

Η πολεμική παραγωγή της Σοβιετικής Ένωσης αυξήθηκε 25 φορές τα τελευταία τέσσερα χρόνια του πολέμου. Ένα σημαντικό μέρος της Αμερικανικής βοήθειας ήλθε με τη μορφή τροφίμων. 4.291.012 τόνοι κονσερβών, ζάχαρης, τσαγιού, φρούτων και άλλων τροφίμων, συμπεριλαμβανομένων και βιταμινών, εστάλησαν στην Σοβιετική Ένωση, ανάμεσα στα 1941-45. Επίσης έφθασε στη Μόσχα σύνολο 782.973 κρέατος σε κονσέρβες. Στα 1945 τα καταστήματα είχαν 46 φορές περισσότερο κρέας σε κονσέρβα παρά στα 1940.
Ο Van Tuyll, σημειώνει στο βιβλίο του, ότι η Σοβιετική Ένωση θα είχε επιβιώσει χωρίς το πρόγραμμα ‘lend-lease’, αλλά η νίκη δεν θα ήταν τόσο πλήρης.

«Στο πρώτο 1,5 χρόνο η Σοβιετική Ένωση αγωνίζονταν για την επιβίωσή της και θα είχε κερδίσει χωρίς το ‘lend lease’, αλλά αν υπήρχαν περαιτέρω νίκες αυτό είναι αμφισβητήσιμο», αναφέρει.

«Υπήρχαν 20 εκατομμύρια άστεγοι και 25 εκατομμύρια νεκροί, τα τέσσερα δέκατα της γεωργίας είχαν χαθεί και το ήμισυ της βιομηχανικής παραγωγής είχε καταστραφεί. Αν δεν υπήρχε το ‘lend lease’ οι απώλειες θα μπορούσαν να είναι πολύ βαρύτερες, ο πόλεμος θα διαρκούσε περισσότερο και η νίκη δεν θα ήταν ολοκληρωμένη», κατέληξε ο Tuyll.

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγές: εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ