Ο ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ (ΚΟ) ξημεροβραδιάζεται για να βρει, να μεταφράσει και να παρουσιάσει ειδήσεις και άρθρα συμβατά με την θεματολογία του, χωρίς απαραίτητα να ταυτίζεται μαζί τους. Το ίδιο ισχύει και για τα παρατιθέμενα links. Σχόλια και παρεμβάσεις του ΚΟ είναι σε χρώμα ερυθρό. Αν ψάχνεις για mainstream ειδησεογραφία και άποψη, ήρθες στο λάθος μέρος.

got democracy?

got democracy?
"Μη με παραδώσης εις την επιθυμίαν των εχθρών μου· διότι ηγέρθησαν κατ' εμού μάρτυρες ψευδείς και πνέοντες αδικίαν.."

kolokotronis

kolokotronis

Πέμπτη 31 Ιουλίου 2014

Πήγαν οι Έλληνες μετανάστες στις ΗΠΑ παρανόμως;



Του Γιάννη Κολοβού* (ΕΠΙΚΑΙΡΑ, 06/02-12/02/2014)

 Εκδόθηκε πρόσφατα από το Παράρτημα Ελλάδας του Ιδρύματος Rosa Luxemburg (IRL - το οποίο πρόσκειται στο Γερμανικό κόμμα Die Linke, με το οποίο συνεργάζεται ο ΣΥΡΙΖΑ) ένα μικρό βιβλίο με τίτλο «Η μετανάστευση στην Ελλάδα: έντεκα μύθοι και περισσότερες αλήθειες». Σκοπός του είναι «να αποδομήσει με τεκμηριωμένα στοιχεία τους ποικίλους κοινωνικούς μύθους που αφορούν τη μετανάστευση» και «να προτείνει μια ρεαλιστική αλλά και δίκαιη μεταναστευτική πολιτική, δηλαδή μια πραγματικά αριστερή πολιτική». Δυστυχώς, η προσπάθεια αυτή αποτυγχάνει καθώς οι «κοινωνικοί μύθοι» δεν αναλύονται στην ολότητά τους αλλά παρουσιάζονται επιλεκτικά κάποιες πτυχές τους προκειμένου να είναι εύκολο να… «αποδομηθούν». Έτσι το βιβλίο αυτό καταλήγει να είναι μία επανάληψη μύθων της Αριστεράς για το μεταναστευτικό, οι οποίοι μικρή σχέση έχουν τόσο με την σύγχρονη όσο και με την ιστορική πραγματικότητα.

…….

Η δυσκολία του IRL να παραθέσει αντικειμενικά τις σύγχρονες παραμέτρους του μεταναστευτικού προβλήματος της Ελλάδος δεν θα πρέπει να προκαλεί κατάπληξη καθώς το IRL αντιμετωπίζει αντίστοιχη δυσκολία στο να δει με αντικειμενικότητα γεγονότα τα οποία έλαβαν χώρα προ ογδόντα, εκατό και εκατόν είκοσι ετών! Για αυτό φτάνει στο σημείο να ισχυρίζεται ότι «προβάλλεται συστηματικά το επιχείρημα οι Έλληνες μετανάστες δεν "εισέβαλαν" απρόσκλητοι στις ξένες κοινωνίες, αλλά μετανάστευσαν οργανωμένα και νόμιμα, κατόπιν πρόσκλησης των χωρών υποδοχής, που είχαν ανάγκη εργατικών χεριών... Τα παραπάνω θα μπορούσαν πράγματι να αφορούν τους πατεράδες μας που μετανάστευσαν στη Γερμανία. Δεν μπορούμε όμως να πούμε το ίδιο για τους παππούδες μας που μετανάστευσαν στην Αμερική στις αρχές του 20ού αιώνα... Ακόμα και ο όρος "λαθρομετανάστης" χρησιμοποιήθηκε τότε, στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, για να περιγράφει τη μαζική και απρογραμμάτιστη φυγή του ενός τετάρτου του οικονομικά ενεργού πληθυσμού της χώρας (περίπου 400.000 άνθρωποι), κυρίως προς τις ΗΠΑ. Τα φαινόμενα λαθραίας επιβίβασης στα υπερωκεάνια και οι απόπειρες λαθραίας εισόδου στο έδαφος των ΗΠΑ δεν ήταν διόλου σπάνια» (σελ. 48-49).

Καταρχάς στο προαναφερθέν εδάφιο υπάρχει μία εσωτερική αντίφαση. Από τη μια ισχυρίζεται το IRL ότι 400.000 Έλληνες κατάφεραν και εισήλθαν παρανόμως στις ΗΠΑ, αλλά από την άλλη μιλά για «απόπειρες λαθραίας εισόδου στο έδαφος των ΗΠΑ» που δεν ήταν «διόλου σπάνιες». Το γεγονός ότι το IRL κάνει λόγο για «απόπειρες» δείχνει ότι δεν ήταν επιτυχημένες. Επιπλέον, το γεγονός ότι τέτοιες «απόπειρες» δεν ήταν «σπάνιες» δεν δικαιολογεί το συνολικό χαρακτηρισμό της μετανάστευσης Ελλήνων προς τις ΗΠΑ ως «λαθρομετανάστευση», γιατί τότε θα χαρακτηριζόταν το όλον με βάση ένα μικρό μέρος του. Ας σημειωθεί επίσης ότι για το χαρακτηρισμό αυτό το IRL βασίζεται σε ένα άρθρο της εφημερίδας «Εμπρός» της 26/4/1929, σε ένα ρεπορτάζ του «Ιού» της Ελευθεροτυπίας και σε μία τηλεοπτική εκπομπή του Στ. Κούλογλου που χρονολογούνται στα τέλη της δεκαετίας του '90.

Επιπλέον, σε κανένα από τα τρία αυτά «στοιχεία» δεν γίνεται λόγος περί 400.00 παρανόμων μεταναστών από την Ελλάδα στις ΗΠΑ. Μάλιστα, στο ρεπορτάζ του «Ιού», το οποίο επικαλείται το IRL, υπήρχε η παραδοχή ότι δεν θα έπρεπε να συγκρίνονται οι Έλληνες μετανάστες στις ΗΠΑ με τους Αλβανούς παράνομους μετανάστες προς την Ελλάδα, αλλά οι Μεξικανοί. Κι αυτό γιατί, όπως παραδέχεται ο «Ιός», «(οι Μεξικανοί) -αν θέλαμε να είμαστε απολύτως ακριβείς- θυμίζουν πολύ περισσότερο τους Αλβανούς μετανάστες στη χώρα μας ο αριθμός τους είναι πολύ μεγαλύτερος από τις άλλες ομάδες, προέρχονται από γειτονική χώρα και σε υψηλό ποσοστό έχουν εισέλθει παράνομα στις ΗΠΑ» (Ελευθεροτυπία 28/11/1999). Παράδοξο είναι και το γεγονός ότι το IRL κρίνει μόνο με στοιχεία τα οποία αφορούν στα έτη 1929-1930, δηλαδή τα έτη του αμερικανικού Κραχ, ένα φαινόμενο (τη μετανάστευση Ελλήνων προς τις ΗΠΑ) το οποίο αρχίζει να παίρνει μαζικές διαστάσεις από το 1890, δηλαδή λάμβανε χώρα ήδη επί σαράντα έτη. Ακόμα και το προαναφερθέν άρθρο του ‘Εμπρός’ αν διαβαστεί ολόκληρο καταδεικνύει ότι λόγω του Κραχ, διάφοροι επιτήδειοι προσπαθούσαν να εκμεταλλευτούν την επιθυμία των Ελλήνων να μεταναστεύσουν προς τις ΗΠΑ πουλώντας τους πλαστά διαβατήρια. Τόσο οι ελληνικές Αρχές όσο και ο Αρχές των ΗΠΑ προέβαιναν σε αυστηρού ελέγχους και οι παραβάτες απελαύνονταν Πάντως, σε όλη αυτή την παραφιλολογία ο γράφων έχει -εδώ και δεκαπέντε έτη- με στοιχεία απαντήσει μέσα από το επίσημο όργανο του Συμβουλίου Αποδήμου Ελληνισμού Βορείου και Νοτίου Αμερικής.

Η εμπάθεια του IRL καταδεικνύεται περίτρανα και από μια απλή ανάγνωση της αρθρογραφίας της εφημερίδας ‘Εμπρός’ που αφορά στη μετανάστευση Ελλήνων προς την Αμερική. Εκεί περιγράφεται ανάγλυφε ότι υπήρχε μεταναστευτικός νόμος εκ μέρους των ΗΠΑ, ότι υπήρχαν έλεγχοι τόσο στα λιμάνια αναχώρησης των υπερωκεανίων όσο και στα λιμάνια προορισμού, ότι οι μετανάστες έπρεπε να πληρούν συγκεκριμένα κάθε φορά κριτήρια και ότι αν δεν τα πληρούσαν απελαύνονταν πίσω στην Ελλάδα. Λόγω του ότι υπήρχε πλαίσιο ελέγχου και του ότι την Ελλάδα και τις ΗΠΑ τις χώριζε ένας ολόκληρος ωκεανός, η παράνομη μετανάστευση προς τις ΗΠΑ ήταν ελάχιστη, καθώς θα μπορούσε να γίνει μόνο από λαθρεπιβάτες στα υπερωκεάνια. Επομένως, η ταύτιση αυτής της ελεγχόμενης διαδικασίας με τη μαζική εισροή εκατοντάδων χιλιάδων παρανόμων μεταναστών στην Ελλάδα από το 1990 και μετά θα πρέπει να βάλει σε σκέψεις τον κάθε καλόπιστο αναγνώστη.

Πιο συγκεκριμένα, στις σελίδες της εφημερίδας Εμπρός (21/2/1901) διαβάζουμε: «Περί τους 100 νέοι μετανάσται ανεχώρησαν χθες εκ Πειραιώς εις Αμερικήν μέσω Μασσαλίας. Προ της αναχωρήσεως αυτών η αστυνομική αρχή Πειραιώς εξήτασε ποία επρομηθεύθησαν διαβατήρια, εις δε τους μη έχοντας τοιαύτα δεν επέτρεψε την αναχώρησιν, διότι εν Αμερική δεν είνε δεκτοί άνευ διαβατηρίων». Η ελεγχόμενη αυτή διαδικασία ήταν συνεχής, καθώς στις 20/5/1916 διαβάζουμε:«Διά του ατμοπλοίου «Υπεροχή» ανεχώρησαν χθες εκ Πειραιώς υπερδιακόσιοι ομογενείς μετανάσται, κατευθυνόμενοι εις την Ν. Υόρκην μέσω Νεαπόλεως... Υπό των ενωμοταρχών της καταδιώξεως Πειραιώς συνελήφθησαν χθες 10 μετανάσται οι οποίοι ήσαν έτοιμοι ν' αναχωρήσουν, μολονότι υπαγόμενοι εις την στρατιωτική υποχρέωσιν».
Στις 7/5/1903 διαβάζουμε: «Τινές είδον μετά χαράς τα αυστηρά μέτρα τα οποία έλαβεν εναντίον της μεταναστεύσεως η Αμερικανική Κυβέρνησις και των οποίων συνέπεια υπήρξεν η αποπομπή των 600 Ελλήνων μεταναστών, οίτινες επέστρεψαν κατ’  αυτάς εις την Ελλάδα... Αι αμερικανικαί αυστηρότητες εναντίον της μεταναστεύσεως δεν έχουν σκοπόν να εμποδίσουν αλλά να περιορίσουν την μετανάστευαν και ιδίως να ξεκαθαρίσουν τους μετανάστας… Οι μετανάσται οι μη έχοντες πιστοποιητικά καλής διαγωγής και τα μέσα συντηρήσεως μέχρις ευρέσεως εργασίας και οι μετανάσται οι πάσχοντες από χρόνια και μεταδοτικά νοσήματα, οι ηλίθιοι και οι ανάπηροι αποπέμπονται... Επιτρέπεται δε μόνον εις τους ηθικώς και σωματικώς αρτίους να εγκαθίστανται εις το αμερικανικόν έδαφος, αλλά και εις τούτους μόνον όταν παρέχουν εχέγγυα ότι θα καταστώσι χρηστοί πολίται».

Ενδεικτική του ελέγχου της εισροής που υπήρχε είναι και η έκθεση του Έλληνα γενικού πρόξενου στη Νέα Υόρκη η οποία αναφέρει ότι (Εμπρός, 10/6/1913) τους τρεις πρώτους μήνες του 1903 μετανάστευσαν 174 Έλληνες τον Ιανουάριο, 370 το Φεβρουάριο και 1.226 το Μάρτιο, ενώ κατά το 9μηνο από την 1/7/1902 μέχρι τις 31/3/1903 οι αφιχθένιες Έλληνες μετανάστες ήταν 6.380 άνδρες και 253 γυναίκες. Το 1907 νέα έκθεση του ίδιου πρόξενου ανέφερε ότι οι αμερικανικές Βουλές ψήφισαν νόμο «ο οποίος αυξάνει από 2 εις 4 δολλάρια τον κατ’ άτομον φόρον των αποβιβαζομένων εις την Αμερικήν μεταναστών, προσθέτει δε διατάξεις τινάς ως αιτίας αποκλεισμού». Μάλιστα, ο πρόξενος ανέφερε ότι κατά το 1905 η μετανάστευση των Ελλήνων ανήλθε συνολικά σε 28.126 άτομα, ενώ απελάθηκαν 857. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται, εκ τούτων ημίσεις απηλάθησαν διότι απεδείχθη κατόπιν εξετάσεως ότι είχον προσυμφωνήσει εργασίαν εις τας Ηνωμ. Πολιτείας προ της αφίξεώς των, 365 απηλάθησαν ως πένητες, μη φέροντες επ' αυτών το απαιτούμενον χρηματικόν ποσόν, 81 ως πάσχοντες εκ μεταδοτικών νοσημάτων και 4 ως φρενοβλαβείς» Εμπρός, 11/3/1907).

Σε άλλο άρθρο (Εμπρός, 7/6/1911) γίνεται αναφορά σε νομοσχέδιο του ελληνικού υπουργείου Εσωτερικών με σκοπό τον περιορισμό της μετανάστευσης προς την Αμερική με τον καθορισμό καταβολής χρηματικής εγγύησης για όσους ήθελαν να μεταναστεύσουν, ενώ συστήνεται ειδική υπηρεσία στα διάφορα προξενεία προκειμένου να υπάρχει εποπτεία των μεταναστών.
Δύο χρόνια αργότερα διαβάζουμε Εμπρός, 31/1/1913) ότι «το αμερικανικό Κογκρέσον εψήφισε νόμον δι’ ου επιβάλονται πολλοί νέοι περιορισμοί εις την μετανάστευσιν... Επιβάλλεται η παρουσία επί των ατμοπλοίων των μεταφερόντων -μετανάστας επιθεωρητών, επιθεωρητριών και ιατρού εντεταλμένων όπως αναφέρουν εις το Κυβερνητικόν Γραφείον της μεταναστεύσεως τα καθέκαστα του ταξειδίου των...». Αξιοσημείωτο είναι ότι με το νόμο αυτό «...απαγορεύεται η μετανάστευσις εις Αμερικήν αγραμμάτων...» οι οποίοι δεν είχαν αποκλειστεί κατά την αντίστοιχη συζήτηση του 1907 (Εμπρός, 11/3/1907).
Στις 5/3/1929 η εφημερίδα Εμπρός αναφέρει ότι «ο τέως Πρόεδρος της Αμερικής κ. Κούλιτς... υπέγραψε διοικητικήν πράξιν δυνάμει της οποίας τίθεται εις εφαρμογήν ο νόμος ο επιτρέπων εις τας μεταναστευτικάς αρχάς ν' απελαύνουν αμέσως εκ του αμερικανικού εδάφους πάντα μετανάστην καταδικαζόμενον δι' οιανδήποτε πράξιν υπό των αμερικανικών δικαστηρίων». Στην ίδια εφημερίδα στις 13/10/1930 διαβάζουμε ότι «χάρις εις τα περιοριστικά μέτρα, που έχει θέσει η Αμερική, η μετανάστευσις εις την χώραν αυτήν έχει ελαττωθεί σημαντικώς. Κατά τον παρελθόντα Ιούλιον εισήλθον εις τας Ηνωμένας Πολιτείας 29.789 αλλοδαποί... [εκ των οποίων] μόνον 13.323 ήσαν μετανάσται διά μόνιμον εγκατάστασιν... Τα 3/5 των μεταναστών προήρχοντο εξ Ευρώπης και την πρώτην θέσιν κατείχεν η Ιταλία, έπειτα η Γερμανία και κατόπιν ήρχοντο η Αγγλία, η Ιρλανδία και η Σκωτία».

Έχουν οι προαναφερθείσες περιγραφές την παραμικρή ομοιότητα με το φαινόμενο της μαζικής εισροής παρανόμων μεταναστών στη χώρα μας από το 1990 και μετά;


Εν κατακλείδι

Το βιβλίο του IRL αποτελεί μια επιτομή των επιχειρημάτων που έχουν ακουστεί κατά καιρούς από τους υπέρμαχους μιας μεταναστευτικής πολιτικής ανοιχτών συνόρων και συνεχών διαδικασιών εκ των υστέρων νομιμοποιήσεων παρανόμων μεταναστών. Δυστυχώς η πραγματικότητα, όσο κι αν προσπαθούν με προκρούστειες μεθόδους να την προσαρμόσουν στην πολιτική τους οπτική, είναι αμείλικτη. Η επίφαση μεταναστευτικής πολιτικής που ακολούθησε η Ελλάδα κατά τα τελευταία είκοσι πέντε έτη, η οποία χαρακτηριζόταν από αδυναμία ελέγχου των εξωτερικών συνόρων της χώρας, από ανεπάρκεια των προσπαθειών επαναπατρισμού των παρανόμων μεταναστών και από τέσσερις εκ των υστέρων νομιμοποιήσεις, έχει διευρύνει το μέγεθος του προβλήματος. Η εθελοτυφλία στα συμπτώματά του, μεταξύ των οποίων είναι η αυξημένη συμμετοχή των αλλοδαπών στη βαριά εγκληματικότητα και οι σοβαρές επιπτώσεις στους μισθούς και στις ευκαιρίες απασχόλησης των Ελλήνων στους κλάδους της ανειδίκευτης ή χαμηλής ειδίκευσης εργασίας, δεν πρόκειται να αλλάξει τις πραγματικές παραμέτρους του προβλήματος. Ούτε θα τις αλλάξει η «προσαρμογή» της πρόσφατης ιστορίας της χώρας μας προκειμένου να «ταιριάξει» με την πολιτική ατζέντα του καθενός.

Μετά τα προαναφερθέντα δεν θα πρέπει να προκαλεί εντύπωση το γιατί το IRL αλλά και όλοι εκείνοι που επικαλούνται μια αντίστοιχη επιχειρηματολογία για το μεταναστευτικό αποφεύγουν να μπουν σε πιο πολύπλοκες παραμέτρους του θέματος όπως το γεγονός ότι αυξανόμενος αριθμός επιστημονικών μελετών δείχνει ότι η αυξημένη εθνοτική και πολιτισμική διαφορετικότητα οδηγεί στον κοινωνικό θρυμματισμό και στη δημιουργία παράλληλων κοινωνιών.

Η εσκεμμένη αγνόηση κάποιων πτυχών του φαινομένου και η εθελοτυφλία για τις πραγματικές διαστάσεις κάποιων άλλων σίγουρα δεν βοηθούν στη διαμόρφωση των προτάσεων εκείνων που θα οδηγούσαν στην καλύτερη διαχείριση και στην επίλυση του προβλήματος.

* Ο Γιάννης Κολοβός είναι επικοινωνιολόγος. Για το θέμα της μετανάστευσης έχει συγγράψει τα βιβλία Το Κουτί της Πανδώρας: Παράνομη μετανάστευση και νομιμοποίηση στην Ελλάδα (Αθήνα, Πελασγός 2003) και Μεταναστευτική πολιτική και ενσωμάτωση μεταναστών: Η περίπτωση της Ελλάδας (Αθήνα, Πελασγός 2011). Από το 2009 συνεργάζεται με το Research Institute for European and American Studies (RIEAS) ως Research Associate σε θέματα μεταναστευτικής πολιτικής. Όλο το άρθρο που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ μπορείτε να το δείτε εδώ

Τετάρτη 30 Ιουλίου 2014

"Κοινοτικότητα, μία δυνατότητα για το σήμερα και το αύριο". Ομιλία π. Αρσένιου Βλιαγκόφτη (video)



O μοναχός π. Αρσένιος Βλιαγκόφτης είναι δρ. Θεολογίας και πτυχιούχος Φιλοσοφίας και σύμβουλος εκδόσεως του αξιόλογου μαχητικού περιοδικού «Παρακαταθήκη». Ένα μικρό (42 σελίδες) αλλά πάρα πολύ χρήσιμο βιβλίο του, που αφορά την Παγκοσμιοποίηση είναι το «Παγκοσμιοποίηση και Ορθοδοξία».  Δες κι εδώ κι εδώ


Δευτέρα 28 Ιουλίου 2014

Πολυπολτισμικότητα: Ένα εργαλείο της άρχουσας τάξης για την επιβολή του «διαίρει και βασίλευε»



«Η ΕΕ θα πρέπει να κάνει το καλύτερο δυνατό για να υπονομεύσει την ομοιογένεια των κρατών μελών της» - Peter Sutherland, ειδικός εκπρόσωπος του ΟΗΕ για τη μετανάστευση και μη εκτελεστικός πρόεδρος της Goldman Sachs International.

Δεν υπάρχει έθνος που να γεννιέται πολυπολιτισμικό. Η πολυπολιτισμικότητα είναι μια αφύσικη, καθώς και νοσηρή κατάσταση που μπορεί να αναπτυχθεί σε πολιτείες που βρίσκονται σε εθνική παρακμή. Ένα πολυπολιτισμικό κράτος μεταφέρει μέσα του τους σπόρους της εθνικής καταστροφής.

Όλα τα πολυπολιτισμικά κράτη βρίσκονται σε μια κατάσταση πολιτικής, ηθικής, οικονομικής και κοινωνικής παρακμής. Απληστία και διαφθορά χαρακτηρίζουν την κυβέρνησή τους η οποία αρέσκεται να επιδίδεται σε καταπιεστικά μέτρα εις βάρος των πολιτών. Μηχανισμοί προπαγάνδας υπέρ του «ιδεώδους» της πολυπολιτισμικότητας και της «διαφορετικότητας» στήνονται παντού, ενώ τα ψέματα και η εξαπάτηση διοχετεύονται από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, τους πολιτικούς, και τα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Γιατί αυτοί είναι οι ινστρούχτορες των πολυπολιτισμικών κοινωνιών.

 
Στη σύγχρονη εποχή η πολυπολιτισμικότητα εμπεδώνεται από τα πάνω προς τα κάτω ως ένα ελιτίστικο εργαλείο της άρχουσας τάξης που χρησιμοποιείται για να διασπάσει την εθνική ομοιογένεια ενός λαού και να βάλει την μία φυλετική ή εθνοτική ομάδα απέναντι στην άλλη. Η επακόλουθη πολιτιστική σύγκρουση εξυπηρετεί τα πολιτικά σχέδια, τους οικονομικούς στόχους και τις ανάγκες εξουσίας της ελίτ άρχουσας τάξης και των χορηγών της. Η τεχνική αυτή αναπτύχθηκε από μαρξιστές ιδεολόγους που χρησιμοποιούσαν την  πολυπολιτισμικότητα στη Ρωσία για να διαιρούν και να βασιλεύουν κάμπτοντας την αντίσταση στο κομμουνιστικό κράτος. Το τελικό αποτέλεσμα της επιτυχημένης εξαγοράς τους ήταν η δολοφονία τριάντα εκατομμυρίων ανθρώπων μόνο στη Σοβιετική Ένωση. Πολλών περισσότερων αλλού.

Οι ίδιες διεθνιστικές παρατάξεις που χρηματοδότησαν τον Λένιν, τον Τρότσκι και τον Στάλιν ως πολυπολιτισμικούς ηγέτες της Σοβιετικής Ένωσης από τους τραπεζικούς τους οίκους στη Νέα Υόρκη, χρηματοδοτούν το ίδιο, τους πολυπολιτισμικούς ηγέτες των Ηνωμένων Πολιτειών, του Καναδά και της Ευρώπης σήμερα. Ένα διαπλεκόμενο δίκτυο ιδρυμάτων : όπως η Ford και η Carnegie, διεθνείς τραπεζικές αυτοκρατορίες: όπως οι Rockefeller και οι Rothschild και κυβερνητικοί οργανισμοί που είναι υπό τον έλεγχό τους σε συνδυασμό με ελεγχόμενα media και εφημερίδες, όπως οι New York Times, το CBS και - φυσικά - το Χόλιγουντ, έχουν αναλάβει την προώθηση, την αποδοχή και την θεμελίωση της πολυπολιτισμικότητας σήμερα. Αν και τα παραδείγματα που χρησιμοποιούνται σε αυτό το δοκίμιο κατά κύριο λόγο ασχολούνται με τις Ηνωμένες Πολιτείες, η ίδια διαδικασία και οι ίδιες μέθοδοι χρησιμοποιούνται και σε άλλες χώρες της Δύσης. Αυτό από μόνο του είναι ένα ξεκάθαρο αποδεικτικό στοιχείο ότι υπάρχει μια ‘κλίκα’ που προωθεί την πολυπολιτισμικότητα ως εργαλείο για την επίτευξη των στόχων της.

Η πολυπολιτισμικότητα χρησιμοποιείται ως ένα σφυρί για να σφυρηλατήσει τους υπάκουους συμβιβασμένους ανθρώπους που θα συνθέσουν τα υπάκουα κράτη της Νέας Παγκόσμιας Τάξης. Ως όπλο του μεταμοντέρνου πολιτικού πολέμου η πολυπολιτισμικότητα χρησιμοποιείται σήμερα εναντίον ολόκληρου του δυτικού κόσμου. Ο σκόπιμος κατακερματισμός των εθνών και η συνακόλουθη απώλεια της εθνικής ταυτότητας με στόχο την μετατροπή τους σε πολιτικά δυσαρμονικές μονάδες χρησιμεύει ως εφαλτήριο για την παγκόσμια κυβέρνηση. Και ποιος θα συνθέσει αυτή την παγκόσμια κυβέρνηση; Μια άρχουσα τάξη που θα αποτελείται από την «οικονομική ιεραρχία» και που θα αντικαθιστά τη φιλοσοφία του δέκατου ένατου αιώνα, την «φυσική ιεραρχία». Μια δύναμη που θα βλέπει τις χώρες και τους ανθρώπους που ζουν σε αυτές κατά πρώτο λόγο ως «οικονομικούς στόχους» που πρέπει να «αξιοποιηθούν» και κατά δεύτερο λόγο ως «στρατιωτικούς στόχους» που πρέπει να ηττηθούν, εφόσον αντισταθούν.

Συχνά στεκόμαστε και κοιτάμε τη βιτρίνα των πρόθυμων κορόιδων της αριστεράς που πιο συχνά, αλλά όχι πάντα, θεωρούνται ως οι εκπρόσωποι της αποθέωσης της πολυπολιτισμικότητας. Όλοι αυτοί οι «προοδευτικοί» υποστηρικτές της πολυπολιτισμικότητας δεν είναι τίποτα περισσότερο από οπορτουνιστικά παράσιτα που κάθονται στο πίσω μέρος ενός κοινωνικού μύκητα που επιτίθεται στο κοινωνικό σύνολο. Αν και μερικοί ασυνάρτητοι «προοδευτικοί» έχουν γίνει οι ένθερμοι τελάληδες και εκπρόσωποι της πολυπολιτισμικότητας, δεν πρέπει να θεωρούνται ότι κάνουν κάτι διαφορετικό από ό, τι κάνουν και λεγόμενοι «συντηρητικοί» που μιλούν για «ακραίους», «λαϊκιστές» έως και «ρατσιστές». Οι αόρατοι ελιτιστές που προωθούν την πολυπολιτισμικότητα ως πολεμικό εργαλείο, δεν έχουν κίνητρο, επειδή είναι «φιλελεύθεροι», «προοδευτικοί» ή «δημοκράτες», αλλά επειδή είναι παγκόσμιοι κοινωνικοί τύραννοι που αναζητούν περισσότερη δύναμη, περισσότερο πλούτο και περισσότερο έλεγχο πάνω στους ανθρώπους.

Οι ελιτιστές σκευωροί οραματίζονται μια δικτατορική παγκόσμια κυβέρνηση που θα αποτελείται από βιαίως ομοσπονδοποιημένα κράτη, τα οποία, κυριολεκτικώς, θα είναι αστυνομικά κράτη χωρίς σύνορα. Υπερεθνικοί οργανισμοί, όπως τα Ηνωμένα Έθνη θα χρησιμεύσουν ως η βιτρίνα και το δημόσιο πρόσωπο εκείνων που από τα παρασκήνια χειραγωγούν τις παγκόσμιες εξελίξεις. Το οικονομικό τους όραμα είναι μια παγκόσμια «φυτεία» εργαζομένων σκλάβων που θα εποπτεύεται από υπερεθνικές εταιρίες που δεν νοιάζονται βέβαια, για τα ανθρώπινα δικαιώματα εκείνων που παράγουν τα προϊόντα ή προσφέρουν τις υπηρεσίες τους. Τα υποτελή κράτη πρέπει να παράγουν αγαθά και να εξασφαλίζουν την συμμόρφωση των υποκειμένων τους, χαρακτηρίζοντας κάθε αντίσταση στο τυραννικό κράτος, «εξτρεμισμό» και «τρομοκρατία». Έτσι θα περνάνε καλά.

Ποιες θα είναι οι μέθοδοι;

Ακριβώς όπως γίνεται με τις τηλεοπτικές διαφημίσεις, τις οποίες προβάλλουν εκείνοι που ωφελούνται από την παρακολούθησή τους, η πολυπολιτισμικότητα ενισχύεται σε μια χώρα από τους χορηγούς της, οι οποίοι προτίθενται να επωφεληθούν από την αποδοχή της.

Όσοι προμοτάρουν την πολυπολιτισμικότητα – οι λεγόμενοι multiculturalists - είναι γενικά άνθρωποι που στην πραγματικότητα, δεν νοιάζονται για την ξεχωριστή κουλτούρα και ταυτότητα ενός λαού, αλλά όπως ένα δέντρο που πεθαίνει και πέφτουν τα φύλλα του, έτσι οι multiculturalists σαν μύκητες και σαν σκουλήκια επιτίθενται σε ένα έθνος. Η κυρίαρχη κουλτούρα τους είναι επίθεση από όλες τις πλευρές. Δυσφημώντας, ισοπεδώνοντας και αποδυναμώνοντας την κυρίαρχη κουλτούρα, δημιουργείται ένα περιβάλλον κατάλληλο για κοινωνική, πολιτική και οικονομική αναταραχή, μια κατάσταση που ωφελεί τους χορηγούς της πολυπολιτισμικότητας. Αν η κυβέρνηση, τα κόμματα και τα ΜΜΕ όλη την ώρα αμείλικτα αναφέρονται σε θέματα ιστορίας, φυλής, φύλου και ‘ποικιλομορφίας’ αντί για τα πραγματικά ζητήματα που πρέπει να επιλυθούν, επιτυγχάνεται η διαίρεση της κοινωνίας. Είναι αυτό ακριβώς που θέλουν οι χορηγοί της πολυπολιτισμικότητας. Πάρτε παράδειγμα την πολύπαθη πατρίδα μας το πακέτο «φασισμός» - «ρατσισμός», πουλάει τρελά, μονοπωλεί το ενδιαφέρον και αποχαυνώνει τα πλήθη φανατίζοντας και διαιρώντας τον λαό μας. Αρκετά πετυχημένα όντως…

Η κοινωνική αστάθεια, που προκαλείται από μια σταθερή διάβρωση των προτύπων και αξιών, σε συνδυασμό με το καπάρωμα θέσεων εργασίας και οικονομικών βοηθημάτων από αντικρουόμενες εθνικές ομάδες, παράγει ακριβώς την αποξένωση και την σύγκρουση που είναι απαραίτητες για να εφαρμοστεί το πολυπολιτισμικό κράτος. Περαιτέρω, η έλλειψη κοινών προτύπων και αξιών οδηγεί σε προσωπική αποδιοργάνωση, με αποτέλεσμα την ακοινώνητη συμπεριφορά. Αυτός είναι ο τρόπος  ζωής που υποστηρίζει ένα πολυπολιτισμικό κράτος. Με μια λέξη : ανομία.

Ως πολιτικό εργαλείο η πολυπολιτισμικότητα έχει πολλές εφαρμογές. Χρησιμοποιείται για να αποτρέψει την εθνική συναίνεση μεταξύ του εκλογικού σώματος. Η συμβολή διαφορετικών απόψεων για την ζωή, τον πολιτισμό, τις πεποιθήσεις, τις θρησκείες, τις εθνοτικές συνήθειες κλπ. εξασφαλίζει το στροβιλιζόμενο ποτάμι της δυσαρέσκειας πάνω στο οποίο ταξιδεύει η πολυπολιτισμικότητα. Είναι ένας τέλειος τρόπος να διασφαλιστεί ότι δεν μπορεί ποτέ στο μέλλον να υπάρξει ομοφωνία και ενότητα μεταξύ εκείνων που κυβερνούνται. Η πολυπολιτισμικότητα αντιπροσωπεύει μια βασική μορφή του «διαίρει και βασίλευε», προς όφελος της κάθε διεφθαρμένης κυβέρνησης και των χορηγών της.

Η πολυπολιτισμικότητα είναι επίσης ένα χρηματοδοτικό εργαλείο που χρησιμοποιείται σε κοινωνικά και οικονομικά επίπεδα ενός συγκεκριμένου πληθυσμού. Όταν τίθεται σε εφαρμογή, οδηγεί στην πραγματικότητα σε μια μάχη για δυσεύρετους πόρους και συρρικνωμένες οικονομικές ευκαιρίες, με την κυβέρνηση να αποβλέπει σε φθηνό εργατικό δυναμικό. Μια συνεχής ροή φτωχών εργαζομένων που εξασφαλίζεται μέσω της μετανάστευσης (νόμιμης και παράνομης), οι οποίοι θα δουλεύουν για μισθούς πείνας, έχει ως αποτέλεσμα οι μισθοί να πηγαίνουν όλο και πιο κάτω. Η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών, δεν θα πλουτίσει, αλλά συνεχώς θα φτωχαίνει.

Κατά γενικό κανόνα, το ποσό της πολυπολιτισμικότητας σε κάθε κοινωνία είναι ευθέως ανάλογο προς τη διαφθορά στην κορυφή του πολιτικού συστήματος και αντιστρόφως ανάλογο προς την εθνική ενότητα.

Η πολυπολιτισμικότητα περαιτέρω μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως «μεταβατικό εργαλείο» για να μεταφερθεί ένας πληθυσμός-στόχος από τη μία μορφή διακυβέρνησης σε μια άλλη. Όταν μια πολιτική κατάσταση απληστίας, εκτεταμένης διαφθοράς συνδέεται με μια κοινωνική κατάσταση ναρκωτικών, βίας και δυσαρέσκειας, εκεί υπάρχει το ιδανικό περιβάλλον για την κυβερνητική αλλαγή σε ένα σύστημα που εξυπηρετεί πιο στενά τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα των κυρίαρχων ελιτιστών.

Μέσα στο δηλητηριώδες περιβάλλον της πολυπολιτισμικότητας υπάρχει η ευκαιρία για προπαγάνδα για μια «επανεκπαίδευση» των ανθρώπων στο να γίνουν μια πιο εύπλαστη οντότητα. Ένας στοχευμένος πληθυσμός θα διαμορφωθεί ψυχικά από νέες μορφές δημόσιας εκπαίδευσης στα σχολεία, σε συνδυασμό με την κατήχηση των μέσων ενημέρωσης και τις εξαγγελίες της ελίτ. Έτσι, τοποθετημένοι σε ένα χωνευτήρι οικονομικής αναγκαιότητας και κοινωνικής πίεσης, οι κάποτε ελεύθεροι πολίτες μεταμορφώνονται σε «απογοητευμένες μάζες», που προσαρμόζονται και  αποδέχονται εύκολα τις «αναγκαίες ριζικές αλλαγές» ως θέμα επιβίωσης. Οι «επιφυλακτικοί», θα βρεθούν αντιμέτωποι με νομικές κυρώσεις, που θα παρουσιάζονται ως νόμοι «για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας» ή «κατά του μίσους» κλπ. Όλα αυτά οδηγούν σε αυτό που ο Τζορτζ Όργουελ τόσο εύστοχα είχε προβλέψει στο πασίγνωστο βιβλίο του «1984» :

«Είναι σχεδόν σίγουρο ότι οδεύουμε σε μια εποχή ολοκληρωτικών δικτατοριών. Σε μια εποχή που η ελευθερία της σκέψης, θα είναι αρχικά μια ‘θανάσιμη αμαρτία’ και αργότερα μια αφηρημένη ιδέα χωρίς νόημα».

Η κοινωνία που προβάλλεται είναι εκείνη που η πιο ακοινώνητη συμπεριφορά, ο πιο αποκλίνων τρόπος ζωής ή οι προσωπικές αποτυχίες διαδίδονται με την υποστήριξη της κυβέρνησης. Αυτό δεν είναι τυχαίο! Δεν είναι λάθος της κυβέρνησης, του ενός ή του άλλου κόμματος, ούτε ένας λανθασμένος φιλελευθερισμός, αλλά αυτό που γίνεται, γίνεται βάσει σχεδιασμού, για έναν συγκεκριμένο σκοπό και στόχο. Το να στρέφεται ο θυμός στους «αριστερούς», τους «φιλελεύθερους» ή τους «ξένους» είναι χαμένος κόπος. Η αναδιοργάνωση της κυβέρνησης από κάτω προς τα πάνω θα ήταν παραγωγική.

Η πολυπολιτισμικότητα, όπως τα ναρκωτικά, είναι ένα ύπουλο όπλο. Καταστρέφει την καρδιά και τον ιστό ενός λαού. Κάθε δεσμός με την οικογένεια, την κοινότητα, και τον λαό καταστρέφεται από αυτό το οπιούχο του ανθρώπινου νου. Όπως και τα ναρκωτικά χορηγούνται από πάνω προς τα κάτω από ένα κόσμο ελιτιστών που θέλουν τη δημιουργία μιας παγκόσμιας τάξης πραγμάτων μπροστά στην οποία κάθε αντίσταση θα είναι μάταιη.

Μέσα από βαρύγδουπους τίτλους όπως «πόλεμος κατά της τρομοκρατίας» ή «κατά του μίσους» ή «κατά της φτώχειας» κλπ. αυτό που επιδιώκεται είναι πραγματικά ο βιασμός της ελευθερίας και η δημιουργίας ενός αστυνομικού κράτους χωρίς σύνορα. Πίσω από όλα η σφοδρή επιθυμία για δεσποτισμό, τόσο παλιά όσο η ίδια η ανθρωπότητα.

Ο αντίλογος στην πολυπολιτισμικότητα είναι η ηθική, θρησκευτική και πολιτιστική αλληλεγγύη μεταξύ των ανθρώπων ενός έθνους. Μια συνοχή που παράγει ένα εθνικό όραμα, θέτοντας όρια για το τι είναι παραδεκτό και τι απαράδεκτο στις υποθέσεις ενός έθνους, επιτρέποντας βέβαια, τις φυσικές διαφορές μεταξύ των ανθρώπων. Η πολυπολιτισμικότητα ως εργαλείο του πολέμου γίνεται ανίσχυρη και απορρίπτεται σε ένα τέτοιο περιβάλλον.

Απαραίτητος τέλος είναι ο απεγκλωβισμός από ψεύτικες πληροφορίες που διοχετεύονται από τα ΜΜΕ και πολιτικούς μαριονέτες του συστήματος, η υπέρβαση του ξεπερασμένου δίπολου «δεξιά -αριστερά» και η κήρυξη ενός συνεχούς «πολέμου» στον εφησυχασμό, τον ατομισμό και την εσωστρέφεια.

ΚΟ: Το άρθρο είναι κατά κύριο λόγο μετάφραση (με μικρές προσθήκες - αφαιρέσεις) του ‘Multiculturalism - As A Tool To Divide And Conquer’ του Louis Beam. Ο Louis Beam (γεν. 1946) είναι Τεξανός Λευκός εθνικιστής. Υπηρέτησε στο Βιετνάμ όπου και διακρίθηκε και πήρε μετάλλιο, πέρασε από την KKK, την Aryan Nations και ομάδες του Christian Identity, αλλά εδώ και χρόνια διατηρεί χαμηλό προφίλ, γράφοντας κυρίως άρθρα στην ιστοσελίδα του. Θεωρείται πάντως ο πρώτος που εισήγαγε την στρατηγική του ‘leaderless resistance’ της ‘ακέφαλης αντίστασης’. Κύριο χαρακτηριστικό της ακέφαλης αντίστασης είναι η έλλειψη ηγεσίας, όχι από άρνηση της έννοιας του Ηγέτη, αλλά εξαιτίας της έλλειψης κάποιου τέτοιου, σε συνδυασμό με την ενισχυμένη δυνατότητα του Κράτους να ελέγξει αλλά και να διαλύσει μία οργάνωση δομημένη με την κλασική πυραμιδοειδή μορφή. Το δοκίμιό του “Leaderless Resistance” έχει μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες μεταξύ των οποίων και στην ελληνική.

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή

Κυριακή 27 Ιουλίου 2014

"Η οικογένεια ως συνταγματικώς προστατευόμενο αγαθό" (video)



Δείτε την ενδιαφέρουσα ομιλία του κ. Β. Νικοπούλου (πρώην Προέδρου του Αρείου Πάγου) με θέμα: "Η οικογένεια ως συνταγματικώς προστατευόμενο αγαθό", που έγινε στις 20 Ιουλίου 2014 στην Ι.Μ. Οσίου Αρσενίου του Καππαδόκου (Χαλκιδική)


Πρόσφατα εκδόθηκε το βιβλίο του κ. Νικόπουλου με τον τίτλο «Αγαπημένο μου… Σύνταγμα ή αντισυνταγματικοί παραλογισμοί – Η αλήθεια για την σημερινή αντισυνταγματική κατάσταση της Ελλάδας», εκδόσεις ΑΡΜΟΣ. Εκεί ο κ. Νικόπουλος τονίζει ότι η Κυβέρνηση λειτουργεί ως εντολοδόχος της Τρόϊκας ενώ η Ιστορία “δεν θα συγχωρήσει ποτέ το κατάπτυστο ΝΑΙ στους οικονομικούς εισβολείς”. Τέλος, σημειώνει ότι πρώτη φορά στην ιστορία του τόπου, το Σύνταγμα έγινε κουρελόχαρτο.



Άλλο ένα ενδιαφέρον βίντεο με τον κ. Νικόπουλο σχετικά με το αν το Σύνταγμα επιτρέπει την ίδρυση Τμήματος Μουσουλμανικών Σπουδών στην Θεολογική Σχολή του Α.Π.Θ., είναι το παρακάτω:


Σάββατο 26 Ιουλίου 2014

ΡΟΥΜΑΝΙΑ: Ιστορική απόφαση καταδικάζει σε πρόστιμο ιστοσελίδα εφημερίδας για χαρακτηρισμούς που συνιστούν διακρίσεις εις βάρος των Ορθοδόξων Χριστιανών



ΒΟΥΚΟΥΡΕΣΤΙ, Ρουμανία - Η απόφαση του Συμβουλίου της Ρουμανίας κατά των Διακρίσεων (CNCD) πρόσφατα αναγνώρισε οριστικά το δικαίωμα στην αξιοπρέπεια όλων των Ορθόδοξων Χριστιανών της χώρας.

Πέρυσι, το παράρτημα στο Βουκουρέστι της ‘PRO VITA Association’, ενός από τους κύριους μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς στη Ρουμανία που υπερασπίζονται την ζωή, την οικογένεια και την θρησκευτική ελευθερία, υπέβαλε επίσημη καταγγελία στο Συμβούλιο, καταγγέλλοντας ένα blog post με ημερομηνία 17 Μαΐου 2013 που φιλοξενείται στην διαδικτυακή πλατφόρμα Adevarul.ro που ζημίωνε την εικόνα των Ορθοδόξων Χριστιανών.

Το άρθρο, που υπέγραφε κάποιος "Alex Dumitriu," αμφισβητούσε την υποστήριξη που δόθηκε από τη Ρουμανική Ορθόδοξη Εκκλησία στην ευρωπαϊκή πρωτοβουλία "One of Us", η οποία απαιτούσε την απαγόρευση της δημόσιας χρηματοδότησης για την καταστροφή των εμβρύων κατά τη διάρκεια της έρευνας και των ιατρικών διαδικασιών.

Το blog post περιέγραφε την Ρουμάνικη Ορθόδοξη Εκκλησία ως «μια αντι-ανθρώπινη και εγκληματική οργάνωση κατά της ζωής, σκοπός της οποίας είναι η εξάπλωση του πόνου και της ευτέλειας, ο μυστικισμός και η άγνοια για κέρδος των ανθρώπων της».

Η αιτούσα υποστήριξε ότι οι ισχυρισμοί αυτοί δημιουργούσαν μια ταπεινωτική και εχθρική ατμόσφαιρα για τους Ορθοδόξους Χριστιανούς στη Ρουμανία, βλάπτοντας έτσι μια ολόκληρη κοινότητα.

Το Συμβούλιο συμφώνησε ότι οι χαρακτηρισμοί στο άρθρο αναφέρονταν τόσο στους κληρικούς όσο και σε απλούς πιστούς και συνιστούσαν διακρίσεις εις βάρος της χριστιανικής ορθόδοξης κοινότητας. Κατέληξε στο συμπέρασμα ότι αποτελούσαν διακρίσεις, που θίγουν το δικαίωμα στην αξιοπρέπεια προσώπων της ορθόδοξης χριστιανικής ομολογίας.

Το Συμβούλιο αναφέρθηκε στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, το οποίο ορίζει ότι η ελευθερία της έκφρασης δεν είναι απόλυτο δικαίωμα στην Ευρώπη, αλλά είναι ένα δικαίωμα που το ακολουθούν καθήκοντα και ευθύνες. Επίσης, στην πλατφόρμα Adevarul.ro επιβλήθηκε πρόστιμο ένα συμβολικό ποσό των 2.000 RON (περίπου 445 ευρώ).

Είναι η πρώτη φορά στη Ρουμανία, που ένας φορέας μέσων ενημέρωσης υποβάλλεται σε κυρώσεις για διακρίσεις κατά των χριστιανών.

Ως φίρμα, η εφημερίδα Adevarul συνέχισε την παράδοση του τίτλου μιας εφημερίδας που ιδρύθηκε τον 19ο αιώνα, αλλά μετά το 1989 ανέλαβε την υποδομή και το ανθρώπινο δυναμικό της πρόσφατα εκλιπούσης κομμουνιστικής εφημερίδας SCANTEIA, που ήταν το επίσημο κανάλι προπαγάνδας του Ρουμανικού Κομμουνιστικού Κόμματος. Σήμερα έχει επίσης αναπτύξει την Adevarul.ro, μια διαδικτυακή πλατφόρμα που είναι ένα από τα πιο δημοφιλή μέσα ενημέρωσης στη Ρουμανία.

Στην Adevarul.ro είχε γίνει τελευταία συνήθεια να επιτίθεται στην Ρουμάνικη Ορθόδοξη Εκκλησία, σε σχεδόν καθημερινή συχνότητα, παρουσιάζοντας συνεχώς αρνητικές πτυχές της εκκλησίας και μεροληπτικά άρθρα γνώμης για αυτήν και για τον Χριστιανισμό γενικότερα, μοιάζοντας να έχει κηρύξει έναν ιδεολογικό ανταρτοπόλεμο.

ΚΟ: Εύγε για την απόφαση και ας παραδειγματιστούν οι ημέτεροι.

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή

Παρασκευή 25 Ιουλίου 2014

ΗΠΑ: Η υπόθεση ‘Hobby Lobby’ και οι αντιδράσεις της αριστεράς. Τελικός στόχος: η ποινικοποίηση του Χριστιανισμού



Στις 30 Ιουνίου 2014, το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ με ψήφους 5-4, έκρινε ότι η ‘Hobby Lobby’ - μία οικογενειακού χαρακτήρα αλυσίδα καταστημάτων με υλικά πλεξίματος, με έδρα την Οκλαχόμα και 21.000 υπαλλήλους - καθώς και άλλες παρόμοιες "στενές" μετοχικές εταιρείες, μπορούν να επιλέξουν να εξαιρεθούν από το νόμο του Ομπάμα για την υγεία (γνωστό ως Obamacare) με βάση τις θρησκευτικές προτιμήσεις.
 
Το Ανώτατο Δικαστήριο αναγνώρισε, με οριακή πλειοψηφία, στην εταιρεία το δικαίωμα να μην υποχρεούται να καλύπτει, ως συνέπεια, αντισυλληπτικά μέσα στις εργαζόμενες. Το σκεπτικό ήταν, πως η υποχρέωση πλήττει το θρησκευτικό αίσθημα της εταιρείας. Σημειώνεται ότι η οικογένεια του ιδρυτή της εταιρίας David Green, είναι χριστιανοί προτεστάντες (Όλα τα καταστήματα παραμένουν κλειστά στις Κυριακές).

Σύντομα, η απόφαση προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων* στα αμερικανικά mainstream ΜΜΕ. Το θέμα έφερε ξανά το ζήτημα της αντισύλληψης και της «πλήρους αναγνώρισής» της με τη μεταρρύθμιση Ομπάμα.

Ένα από τα 4 μέλη του Ανωτάτου Δικαστηρίου που μειοψήφησαν, η εβραϊκής καταγωγής Ρουθ Μπέιντερ Γκίνσμπουργκ (Ruth Bader Ginsburg), δήλωσε ότι ουσιαστικά, η απόφαση αναθεωρεί τα δικαιώματα των επιχειρήσεων ανοίγοντας  θεωρητικά την κερκόπορτα για αλλαγές σε πλήθος νόμων. [Η Ginsburg έχει ταχθεί υπέρ των διώξεων όσων διαδηλώνουν έξω από κλινικές που πραγματοποιούνται αμβλώσεις, κάτι που καταργεί το θεμελιώδες συνταγματικό δικαίωμα της ελευθερίας του λόγου. Διάβασε: ΗΠΑ: Θα διώκεται όποιος διαμαρτύρεται για τις εκτρώσεις έξω από κλινική εκτρώσεων].

Ανάλογη ήταν και η επισήμανση της πορτορικανικής καταγωγής Σόνια Σοτομαγιόρ, επίσης μειοψηφούσας στην απόφαση, που είπε ότι η απόφαση επεκτείνει την προστασία του θρησκευτικού συναισθήματος και στο χώρο του εμπορικού κόσμου, πέραν των φυσικών προσώπων και των θρησκευτικών οργανισμών.

(Παρένθεση: Φαίνεται ότι η χριστιανική εταιρία ‘Hobby Lobby’ είχε ήδη «μπει στο μάτι» των «αντιδρώντων», από ένα περιστατικό του Σεπτεμβρίου του 2013, όταν ένας αγοραστής κατήγγειλε ότι ο υπάλληλος του καταστήματος στο Marlboro του New Jersey, του είπε ότι δεν είχαν φέρει είδη εορτασμού Ιουδαϊκών εορτών. Ενώ το κατάστημα φέρνει Χριστουγεννιάτικα είδη, δεν είχε είδη που σχετίζονται με το bar mitzvah, τη Χανουκά, ή το Ιουδαϊκό Πάσχα. Ο υπάλληλος του καταστήματος είπε στον αγοραστή ότι τα είδη αυτά δεν πωλούνται λόγω της χριστιανικής πίστης του ιδιοκτήτη. Μόλις έγινε γνωστό το περιστατικό, η Hobby Lobby ζήτησε συγγνώμη για τα σχόλια του εργαζομένου, δηλώνοντας ότι έχει φέρει είδη εβραϊκών γιορτών στο παρελθόν και θα το πράξει ξανά δοκιμαστικά σε κάποιες περιοχές).

Μετά την απόφαση και τις αντιδράσεις των «προοδευτικών», οι μάσκες πλέον έχουν πέσει και έχει αποκαλυφθεί το απεριόριστο βαθύ μίσος της αντι-χριστιανικής αριστεράς για τα ατομικά δικαιώματα, το Σύνταγμα και τις θρησκευτικές ελευθερίες.

Η πρόσφατη γνωμοδότηση του Ανωτάτου Δικαστηρίου των ΗΠΑ για την Hobby Lobby, αποτελεί μια μάλλον χλιαρή αναγνώριση του αδιαπραγμάτευτου δικαιώματος κάθε Αμερικανού πολίτη στην ελεύθερη άσκηση της πίστης του (ναι, αυτό περιλαμβάνει και χριστιανούς ιδιοκτήτες επιχειρήσεων).

Οι εξελίξεις της απόλυτης κατάρρευσης του στόχου της άθεης αριστεράς να ελέγχει τους πάντες και τα πάντα είναι : 1) Οι Δημοκρατικοί στο Κογκρέσο ετοιμάζουν μια νομοθετική «διόρθωση» της υπόθεσης Hobby Lobby», η οποί πάντως έχει μηδενικές πιθανότητες να περάσει επειδή θα ήταν αντισυνταγματικό εάν περνούσε και 2) οργανώσεις όπως η ACLU, η AFL-CIO, η National Gay and Lesbian Task Force, η Lambda Legal και ένα συνονθύλευμα από άλλες εξτρεμιστικές αριστερές ομάδες έχουν αποσύρει την υποστήριξη του νόμου που ειρωνικά ονομάστηκε «Νόμος Κατά των Διακρίσεων στην Απασχόληση» ("Employment Non-Discrimination Act" ή ENDA), το καμάρι του ομοφασισμού, επειδή η λεπτή "θρησκευτική απαλλαγή" του νομοσχεδίου δεν θέτει επαρκώς, εκτός νόμου την πρακτική του Χριστιανισμού.

Αντιδρώντας στην απόφαση του ανωτάτου δικαστηρίου, ο επικεφαλής της Πλειοψηφίας στη Γερουσίας Δημοκρατικός Harry Reid, D-Nev., είπε, «Έχουμε τόσα πολλά να κάνουμε αυτό το μήνα, αλλά ένα πράγμα πρόκειται να κάνουμε αυτήν την περίοδο -να εξασφαλίσουμε ότι οι ζωές των γυναικών δεν προσδιορίζονται από πέντε Λευκούς άνδρες».

«Αυτή η απόφαση είναι εξωφρενική», συνέχισε ο Reid, «και θα κάνουμε κάτι για αυτό».

Το «κάτι» που θα κάνουν γι’ αυτό οι Δημοκρατικοί, όπως αναφέρει το TalkingPointsMemo (TPM) είναι να αφαιρέσουν την προστασία της θρησκευτικής ελευθερίας συνολικά:

Σύμφωνα με μια περίληψη του TPM, θα απαγορεύεται στους εργοδότες να αρνηθούν να παρέχουν «υπηρεσίες υγείας», συμπεριλαμβανομένης της αντισύλληψης [και χάπια άμβλωσης], στις υπαλλήλους τους, εάν απαιτηθεί από ομοσπονδιακό νόμο.

«Αλλά οι ομάδες είπαν ότι δεν μπορούν πλέον να υποστηρίξουν τον ENDA υπό το φως της απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου που καταρρίπτει ένα βασικό τμήμα του νομοσχεδίου του Ομπάμα για την υγεία. Το Δικαστήριο έκρινε ότι οικογενειακές επιχειρήσεις δεν υποχρεούνται να προσφέρουν αντισυλληπτική κάλυψη στις εργαζόμενές τους, εφόσον αυτό έρχεται σε σύγκρουση με τις θρησκευτικές πεποιθήσεις των ιδιοκτητών», λέει η Post.

Ο Gary Glenn, ο οποίος είναι υποψήφιος για την βουλή της πολιτείας του Michigan, είναι εθνικός ηγέτης στην υπεράσπιση της θρησκευτικής ελευθερίας εδώ και δύο δεκαετίες. Σε ένα μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, ο Glenn έγραψε, «Οι εξαιρετικά περιορισμένες θρησκευτικές απαλλαγές, συνήθως περιλαμβάνουν τους νόμους για την μη διάκριση στα “δικαιώματα” των ομοφυλόφιλων και των ‘cross-dressing(αντρών που ντύνονται με γυναικεία ρούχα), χωρίς πραγματική προστασία ή αποτέλεσμα, όπως αποδεικνύεται από τις συνεχιζόμενες διώξεις και τις διακρίσεις που βασίζονται σε τέτοιου νόμους, κατά χριστιανικών ιδιοκτητών επιχειρήσεων και οργανισμών, όπως οι Πρόσκοποι (τους επέβαλαν να δέχονται ομοφυλόφιλους), τα Καθολικά Ιδρύματα (τους επέβαλαν να δίνουν παιδιά για υιοθεσία σε ζευγάρια ομοφυλόφιλων), ο Στρατός της Σωτηρίας (τον μποϊκοτάρουν ως «ομοφοβικό») και άλλους.

«Αλλά τώρα που η απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου των ΗΠΑ για την Hobby Lobby απειλεί να δώσει πραγματική ισχύ σε τέτοιες εξαιρέσεις, οι ομοφυλόφιλοι ακτιβιστές ανακοίνωσαν ότι δεν θα υποστηρίξουν πλέον τη νομοθεσία κατά των διακρίσεων με βάση τον ‘γενετήσιο προσανατολισμό’, που περιλαμβάνει περιορισμένες εξαιρέσεις για τα θρησκευτικά ιδρύματα.

«Αυτές οι - υποτίθεται - θρησκευτικές απαλλαγές, που όλο το ομοφυλοφιλικό λόμπι λέει ότι δεν θα υποστηρίζει πλέον, αποτελούν τα βασικά σημεία προπαγάνδας άμβλυνσης της αντίθεσης εκκλησιών και πολιτών που ανησυχούν για την προφανή απειλή που θέτουν οι εν λόγω νόμοι στην θρησκευτική ελευθερία».

Αν και στην τρέχουσα μορφή του ο ENDA περιέχει μια εξαιρετικά αδύναμη θρησκευτική εξαίρεση που θα μπορούσε-ίσως- να παρέχει μια εν μέρει προστασία σε μερικές εκκλησίες και θρησκευτικούς οργανισμούς (μέχρι να ασκηθεί κάποια μήνυση  από "gay" ακτιβιστές), αυτή η λεγόμενη απαλλαγή θα αφήσει τα περισσότερα άλλα, όπως βιβλιοπωλεία Αγίων Γραφών και πολλά χριστιανικά σχολεία και παρεκκλησιαστικές οργανώσεις, εντελώς απροστάτευτα. Θα συντρίψει κυριολεκτικά τα συνταγματικά δικαιώματα των ιδιοκτητών ατομικών επιχειρήσεων.

Οι προσποιήσεις τέλειωσαν. Πρόκειται για κανονική ποινικοποίηση του Χριστιανισμού. Οι υλιστές λίμπεραλ αριστεροί έχουν δείξει ποιος είναι ο πραγματικός τους σκοπός και δεν πρόκειται να κάνουν πίσω. Το πράγμα γίνεται ενδιαφέρον.

ΚΟ: Η αναγνώριση του «γάμου» των ομοφυλόφιλων και η ποινική αντιμετώπιση της «ομοφοβίας», για την οποία αγωνίζονται λιγότερο ή περισσότερο φανερά σύμπασες οι δυνάμεις του «συνταγματικού τόξου», θα οδηγήσουν σε ανάλογα περιστατικά και στην πατρίδα μας, όπως αυτό εδώ και το άλλο που έγινε στην Ιταλία με την ομοφυλόφιλη δασκάλα σε Καθολικό σχολείο. Με λίγα λόγια, εάν σε μία χριστιανική εταιρία ή σε μια χριστιανική κατασκήνωση ή σε ένα χριστιανικό βιβλιοπωλείο ή σε ένα χριστιανικό ραδιοφωνικό σταθμό ή σε ένα χριστιανικό φιλανθρωπικό ίδρυμα κλπ κάποιος από τους εργαζόμενους αποκαλυφθεί (ή προβληθεί με καμάρι!) ότι είναι ομοφυλόφιλος, δεν θα μπορεί να διωχθεί, γιατί θα αποτελεί ποινικά κολάσιμο «ρατσισμό» και «ομοφοβία». Οπότε οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι θα έχουμε «ποινικά» κολάσιμη και συνεπώς «εκτός νόμου», την χριστιανική πίστη. Όμορφα και ωραία και απολύτως «δημοκρατικά». Χωρίς Νέρωνες. 


* Οι αντιδράσεις της νεοταξικής αριστεράς στις αποφάσεις των ανωτάτων δικαστηρίων, όταν αυτές δεν συμφέρουν την πολιτική (ψηφοθηρική) της ατζέντα, είναι γνωστή και σε εμάς, από τις «αντιδράσεις» που προκάλεσε η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, που έκρινε αντισυνταγματικό τον νόμο Ραγκούση, 3838/2010, για το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι των αλλοδαπών στις δημοτικές εκλογές. 

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή