Ο ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ (ΚΟ) ξημεροβραδιάζεται για να βρει, να μεταφράσει και να παρουσιάσει ειδήσεις και άρθρα συμβατά με την θεματολογία του, χωρίς απαραίτητα να ταυτίζεται μαζί τους. Το ίδιο ισχύει και για τα παρατιθέμενα links. Σχόλια και παρεμβάσεις του ΚΟ είναι σε χρώμα ερυθρό. Αν ψάχνεις για mainstream ειδησεογραφία και άποψη, ήρθες στο λάθος μέρος.

got democracy?

got democracy?
"Μη με παραδώσης εις την επιθυμίαν των εχθρών μου· διότι ηγέρθησαν κατ' εμού μάρτυρες ψευδείς και πνέοντες αδικίαν.."

kolokotronis

kolokotronis

Κυριακή 30 Νοεμβρίου 2014

Η Ευρώπη της «ισότητας»: Αν προσβάλεις τον Χριστιανισμό πας σπίτι σου. Αν προσβάλεις το Ισλάμ πας φυλακή (video)



Γάλλος εισαγγελέας ζήτησε τρεις έως τέσσερις μήνες ποινή φυλάκισης με αναστολή και περίπου $ 2.000 πρόστιμο σε μια πρώην «ακτιβίστρια» των Femen, που μιμήθηκε την άμβλωση σε μια εκκλησία στο Παρίσι. Μια παρόμοια πράξη σε ένα γαλλικό τζαμί οδήγησε σε αυστηρότερες ποινές για τους παραβάτες, αναφέρει το Russia Today.

Η Eloïse Bouton, 31 ετών τότε μέλος των Femen, εμφανίστηκε τόπλες μέσα στην Καθολική εκκλησία Madeleine στο Παρίσι, λίγες μέρες πριν από τα Χριστούγεννα του 2013. Έκανε μια προσομοίωση άμβλωσης με το να μεταφέρει στο βωμό κομμάτια ήπατος μοσχαριού, που συμβόλιζαν το έμβρυο. Η πράξη κορυφώθηκε με την Bouton να ουρεί στα σκαλιά του βωμού.

Η Bouton, παραιτήθηκε από τις Femen μετά το περιστατικό, επικαλούμενη "προσωπικούς λόγους" και εμφανίστηκε σε δικαστήριο του Παρισιού για να προσαχθεί σε δίκη για «άσεμνη έκθεση», την Τετάρτη.

Ο εισαγγελέας ζήτησε τρεις έως τέσσερις μήνες ποινή με αναστολή και πρόστιμο 1.500 ευρώ (περίπου $ 1920).

Ο δικηγόρος της Bouton επιμένει ότι αυτό που έκανε η κατηγορούμενη ήταν μια «πολιτική διαμαρτυρία» και όχι μια πράξη δημόσιας έκθεσης και ζήτησε να εφαρμοστεί στην περίπτωσή της το διεθνές δίκαιο σχετικά με την ελευθερία της έκφρασης.

Η ετυμηγορία στην υπόθεση Bouton δεν θα ανακοινωθεί μέχρι τα μέσα Δεκεμβρίου. Εν τω μεταξύ, το γαλλικό σύστημα δικαιοσύνης έχει ήδη αποδειχθεί ήπιο για τις «ακτιβίστριες» της Femen.

Τον περασμένο μήνα, δικαστήριο της Γαλλίας αθώωσε τις ακτιβίστριες, οι οποίες οργάνωσαν μια τόπλες διαμαρτυρία στον καθεδρικό Νοτρ Νταμ στο Παρίσι τον Φεβρουάριο του 2013. Η ομάδα στη συνέχεια ζήτησε την παραίτηση του (πρώην) Πάπα Βενέδικτου XVI φωνάζοντας συνθήματα όπως «Αντίο Βενέδικτε!» και «Όχι πια ομοφοβικοί!».

Οι μόνες καταδίκες στην υπόθεση ήταν τελικά πρόστιμα τα οποία δεν επιβλήθηκαν στις τόπλες «ακτιβίστριες», αλλά στο προσωπικό ασφαλείας της Notre Dame, που τράβηξαν τις γυναίκες μακριά από την εκκλησία. Τα πρόστιμα 1.000 ευρώ (περίπου 1.264 δολάρια) ανεστάλησαν. (Διάβασε εδώ)

Ωστόσο, η γαλλική δικαιοσύνη είναι πιο σκληρή για τους παραβάτες σε ένα τζαμί.

Μια ομάδα η οποία τοποθέτησε το κεφάλι ενός γουρουνιού έξω από ένα τζαμί στο γαλλικό υπερπόντιο έδαφος της Μαγιότ, τον Ιανουάριο, είδε τα μέλη της να καταδικάζονται για «υποκίνηση σε μίσος, βία και διακρίσεις λόγω θρησκευτικών πεποιθήσεων». Τους δόθηκαν ποινές φυλάκισης.

Η πράξη πραγματοποιήθηκε από τρία άτομα που ισχυρίστηκαν ότι ήταν ένα αποτέλεσμα ενός στοιχήματος ενώ ήταν μεθυσμένοι σε πάρτι την παραμονή της Πρωτοχρονιάς.

Η πράξη προκάλεσε την οργή ανάμεσα στον πληθυσμό της Μαγιότ, το 95 τοις εκατό του οποίου είναι μουσουλμάνοι.

Οι δύο καταδικάστηκαν σε εννέα μήνες και ο τρίτος σε εξάμηνη φυλάκιση με αναστολή.

Επίσης τους επιβλήθηκαν δύο χρόνια εργασίας, τιμωρήθηκαν με πρόστιμο € 3.000 ($ 3.796) ο κάθε ένας και αναγκάστηκαν να πληρώσουν € 16.000 ($ 20.249), ως αποζημίωση για το τζαμί.

Σύμφωνα με τον Julien Pinelli, τον δικηγόρο των τριών, το γεγονός ότι ο πληθυσμός της περιοχής είναι σχεδόν εξ ολοκλήρου μουσουλμανικός επηρέασε την απόφαση του δικαστηρίου.

«Ήταν μια ειδική περίπτωση, διότι έλαβε χώρα στην Μαγιότ, όπου το 95 τοις εκατό του πληθυσμού είναι μουσουλμάνοι, οπότε πιστεύω ότι αυτή η πτυχή της υπόθεσης είχε κάποια επίδραση στην απόφαση», είπε στο RT.

Ο Pinelli κατέθεσε έφεση βασιζόμενος στο γεγονός ότι η βλασφημία και η ιεροσυλία δεν συνιστούν ποινικό αδίκημα στη Γαλλία. Ωστόσο, ο ίδιος πιστεύει ότι η χώρα θα πρέπει να προστατεύει όλα τα ιερά μέρη και θα πρέπει αυτό να αντανακλάται στον γαλλικό ποινικό κώδικα.

Η διαφορά στις δικαστικές αποφάσεις για παρόμοιες πράξεις σε εκκλησίες και τζαμιά εξηγείται από πολιτικούς λόγους, πιστεύει ο Frederic Pichon, πρόεδρος της ένωσης των ελεύθερων δικηγόρων.

"Οι Femen έχουν δικαστική προστασία για ιδεολογικούς λόγους", λέει ο Pichon στο RT. «Πενήντα χρόνια πριν, υπήρχαν μόνο τέσσερα τζαμιά στη Γαλλία για 1 εκατομμύριο μουσουλμάνους. Τώρα έχουμε 8 εκατομμύρια μουσουλμάνους και σχεδόν 3.000 τζαμιά».

Και πρόσθεσε ότι η Γαλλία έχει "διπλά πρότυπα".

«Αν επιτεθείς στον Χριστιανισμό, είναι “ελεύθερη έκφραση”. Αν επιτεθείς στον ισλαμισμό, είναι “ισλαμοφοβία” ».


ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή

Έρευνα: Σχεδόν τα μισά παιδιά που γεννήθηκαν μετά το 2000 ζουν μόνο με τον έναν γονέα



Τέσσερα στα δέκα παιδιά που γεννήθηκαν το έτος 2000 δεν ζουν και με τους δύο γονείς από την ηλικία των 11 ετών.

Και οι σύγχρονοι νέοι είναι τέσσερις φορές πιο πιθανό, από εκείνους που γεννήθηκαν στη δεκαετία του 1960, να αντιμετωπίσουν μια οικογενειακή κατάρρευση, αποκαλύπτει η μελέτη.

Οι ερευνητές κατηγορούν για την εξάπλωση της διάλυσης της οικογένειας την ευκολία του διαζυγίου και την έλλειψη ντροπής που αισθάνονται τα ζευγάρια που χωρίζουν.

Λένε ότι τα παιδιά των οποίων η μητέρα και ο πατέρας έχουν χωρίσει ήταν πολύ πιο πιθανό να έχουν προβλήματα συμπεριφοράς.

Η έρευνα από το Millennium Cohort σε περισσότερα από 13.000 παιδιά που γεννήθηκαν γύρω από το έτος 2000 έδειξε ότι οι άγαμοι γονείς ευθύνονται για τις περισσότερες περιπτώσεις διάλυσης της οικογένειας.

Στην ηλικία των 11, το 92 τοις εκατό των παιδιών που γεννήθηκαν από παντρεμένα ζευγάρια εξακολουθούν να ζουν με τη μητέρα και τον πατέρα τους.

Για εκείνα που έχουν γονείς που συζούν, το ποσοστό αυτό ήταν μόλις 55 τοις εκατό. Η ανάλυση των αποτελεσμάτων από ακαδημαϊκούς από το Institute of Education, αναφέρει: «Σχεδόν τέσσερα στα δέκα παιδιά που γεννήθηκαν στο γύρισμα του αιώνα, έζησαν τουλάχιστον μία αλλαγή στην κατάσταση της σχέσης των γονιών τους στα πρώτα τους 11 χρόνια – όταν το 1969 το ποσοστό ήταν ένα στα δέκα».

Για πολλούς νέους, η αγωνία του να δουν τη μητέρα και τον πατέρα τους να χωρίζουν δεν είναι απλά ένα ενδεχόμενο. Η μελέτη λέει ότι ένα στα επτά είχαν περάσει περισσότερους από έναν χωρισμό της οικογένειας.

Τα νέα αποδεικτικά στοιχεία των αυξανόμενων επιπέδων διάλυσης της οικογένειας έρχονται σε μια στιγμή μεγαλύτερης ανησυχίας για την κατάρρευση του γάμου και τις επιπτώσεις της στα παιδιά.

Πρόσφατες μελέτες έχουν υπογραμμίσει την πιθανότητα τα ζευγάρια που παντρεύονται να εκπαιδευτούν και να έχουν καλές θέσεις εργασίας. Όσοι συγκατοικούν (χωρίς γάμο) είναι πιο πιθανό να είναι φτωχοί, άνεργοι και να διαθέτουν λίγα προσόντα.

Η Δρ Roxanne Connelly, επικεφαλής συγγραφέας της έκθεσης, είπε ότι τώρα υπάρχει λιγότερο στίγμα να περιβάλλει το διαζύγιο, που σημαίνει ότι τα ζευγάρια που υποφέρουν από προβλήματα στη σχέση τους είναι πιο πιθανό να χωρίσουν.

«Κάποιοι από αυτούς τους γονείς μπορεί να έχουν ήδη μείνει μαζί, ενώ ζουν στην μιζέρια», πρόσθεσε.

«Αλλά πολλοί μπορεί να είχαν εργαστεί σκληρότερα για (να σώσουν) τους γάμους τους, αντί να τα παρατάνε πιο εύκολα, αν υπήρχε περισσότερο στίγμα».

«Ένα πράγμα που έχει αλλάξει δραματικά τον περασμένο αιώνα, είναι ο αριθμός των παιδιών που τώρα ζουν σε οικογένειες όπου οι γονείς τους έχουν χωρίσει, ή που ζουν σε μεικτές οικογένειες.

«Η διάλυση της οικογένειας έχει μια δραματική επίδραση στην ευημερία των παιδιών.

«Δεν μπορούμε να αναγκάσουμε τις οικογένειες να μείνουν μαζί, αλλά πρέπει να γίνουν περισσότερα για την υποστήριξη και την εκπαίδευση των γονέων που βρίσκονται στη διαδικασία του διαζυγίου μέσω των σχολείων ή των πόρων για τους γονείς. Επίσης, δίνοντας στους γονείς μεγαλύτερη χρηματοδοτική στήριξη σημαίνει ότι λιγότεροι θα οδηγηθούν σε διάλυση της οικογένειας από τις πιέσεις της φτώχειας».

Η έκθεση κάνει σύγκριση της κατάστασης των οικογενειών σήμερα με εκείνην του  1969, όταν είχε γίνει μια παρόμοια μελέτη μεγάλης κλίμακας.

Αυτό ήταν το έτος κατά το οποίο εισήλθαν σημαντικές μεταρρυθμίσεις με την εισαγωγή του «γρήγορου» διαζυγίου. Από τότε, οι διαδοχικές κυβερνήσεις έχουν αφαιρέσει τα φορολογικά κίνητρα για εκείνα τα ζευγάρια που θέλουν να παντρευτούν.

Ο Harry Benson του think tank Marriage Foundation’, που ιδρύθηκε από τον δικαστή οικογενειακού δικαίου Sir Paul Coleridge, που παροτρύνει τα ζευγάρια να παντρευτούν, είπε: «Το μήνυμα από τη μελέτη αυτή θα πρέπει να είναι προφανές.

«Αν δεν προτρέπουμε τους γονείς να παντρευτούν, αυξάνουμε τους κινδύνους για τα παιδιά τους».



ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή

Παρασκευή 28 Νοεμβρίου 2014

Συλλογική πόλωση και η μανία του εθνομαζοχισμού (video)

«Στον τομέα της κοινωνικής ψυχολογίας, η συλλογική πόλωση (‘group polarization’ ή πόλωση ομάδας) είναι ένας όρος που αναφέρεται σε ένα φαινόμενο, όπου τα άτομα τείνουν να γίνονται πιο ακραία στις απόψεις τους, όταν περιβάλλονται από μια ομάδα ανθρώπων οι οποίοι έχουν παρόμοιες απόψεις. Η συλλογική πόλωση αποτελεί η ίδια ένα παρατηρήσιμο φαινόμενο, αλλά υπάρχουν διαφορετικές θεωρίες για να εξηγήσουν γιατί συμβαίνει η συλλογική πόλωση. Μια τέτοια θεωρία ονομάζεται Θεωρία Κοινωνικής Σύγκρισης (Social Comparison Theory). Σύμφωνα με αυτήν την θεωρία, η συλλογική πόλωση προκαλείται από την επιθυμία να αρέσει κάποιος στην υπόλοιπη ομάδα. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι τα άτομα μέσα σε μια ομάδα συνεχώς επαναξιολογούν το πώς τα άλλα μέλη της ομάδας παρουσιάζουν τους εαυτούς τους. Στη συνέχεια αναπροσαρμόζουν τις δικές τους θέσεις, προκειμένου να γίνουν αντιληπτές υπό ένα ευνοϊκότερο φως. Ο καθηγητής Isenberg το αναφέρει αυτό ως «ένα υπερθεματισμό», είναι σαν το «είμαι παρόμοιος με την ομάδα, αλλά απλά είμαι λίγο καλύτερος από την ομάδα, έχω την γνώμη που έχουν όλοι, αλλά εγώ την έχω περισσότερο από τους άλλους».
Εξετάστε την συλλογική πόλωση και την θεωρία της κοινωνικής σύγκρισης στο πλαίσιο του πολιτιστικού μας αγώνα. Συλλογιστείτε τον σύγχρονο Ευρωπαίο ο οποίος φτύνει εμφατικά τους δικούς του ανθρώπους. Τι είναι αυτό που τον οδηγεί σε μια τέτοια ακραία στάση; Όπως όλοι οι Ευρωπαίοι του 21ου αιώνα, είναι ιδιαίτερα ευαίσθητος, και νοιάζεται διαρκώς για την σημερινή απειλή που λέγεται «μήπως χαρακτηριστώ “ρατσιστής”». Ωθούμενος από αυτόν τον φόβο καταδίωξης και οδηγούμενος από την επιθυμία του να φανεί ως "καλύτερος από τον μέσο όρο", δεν του είναι αρκετό να λέει συνεχώς ότι “είναι κακό να βλάπτουμε τους άλλους λαούς”. Είναι πιο πάνω από τους ομοίους του και λέει "Όχι μόνο πιστεύω στην ίση αντιμετώπιση όλων των ατόμων, αλλά εμένα πραγματικά μου αρέσουν οι άλλοι λαοί. Όχι απλά μου αρέσουν οι άλλοι λαοί, αλλά εγώ προτιμώ τους άλλους λαούς. Όχι  απλά προτιμώ τους άλλους λαούς, αλλά εγώ μισώ το δικό μου λαό. Ο λαός μου είναι ένας κακός λαός. Είδες; Είδες το πόσο μακριά είμαι από το να θεωρηθώ ρατσιστής; Όχι μόνο δεν αντιπαθώ τους άλλους, εγώ πραγματικά μισώ τους δικούς μου ανθρώπους. Αυτό δείχνει πόσο ένας σπουδαίος άνθρωπος είμαι. Είδατε πόσο μη- ρατσιστής είμαι; Δεν είμαι μόνο καλός, είμαι κάτι παραπάνω. Είμαι εξαιρετικός».

Για αυτόν τον πολωμένο Ευρωπαίο, ένα τέτοιου είδους αυτό-μαστίγωμα είναι μια ευκαιρία να πέσει τόσο χαμηλά και να ταπεινώσει τον εαυτό του ενώπιον της ομάδας, για να αποδείξει ότι δεν είναι κανένας ‘επαναστάτης’, αλλά βρίσκεται εντελώς σε πλήρη ταύτιση με τους κανόνες της ομάδας και ακόμα παραπάνω. Ακόμη και αν οι κανόνες αυτοί της ομάδας του δημιουργούν προβλήματα. Λέει, «Δεν χρειάζεται να ανησυχείτε για μένα κύριε, είμαι ένας κομφορμιστής που έχω υποστεί πλήρη πλύση εγκεφάλου και μου αρέσει αυτό». Εδώ έχουμε μια θλιβερή και αξιολύπητη κατάσταση ανθρώπινης ύπαρξης. Όπως και ένας «απόκληρος» μαθητής σε ένα σχολείο που δεν τον θέλει κανένας, που φτάνει να αυτό-γελοιοποιείται προκειμένου να αποκτήσει την προσωρινή και επιφανειακή έγκριση από τους ‘cool’ συμμαθητές του. Αντί να υπερασπιστεί τον εαυτό του και να υπομείνει τις κακουχίες, κολυμπώντας ενάντια στο ρεύμα, λυγίζει κάτω από την πίεση και αποδέχεται τη δική του καταπίεση. Τώρα, η κλασική περίπτωση της συλλογικής πόλωσης συμβαίνει μέσα σε μια πραγματική ομάδα ανθρώπων, αλλά ίσως ο ίδιος ψυχολογικός μηχανισμός μπορεί να γενικευθεί σε ένα πολωμένο περιβάλλον ομογενών ιδεών.

Το πολωμένο περιβάλλον στο οποίο εκτίθεται ο αυτο-μισούμενος περιλαμβάνει τους κινηματογράφους μας, τα λίβινγκ ρουμ μας (η έδρα της τηλεόρασης) και τα περισσότερα από όλα τα εκπαιδευτικά μας συστήματα, ειδικά τις αίθουσες διδασκαλίας με την μαρξιστική ηχώ, που είναι τα πανεπιστήμιά μας. Μεγαλωμένοι με μια διατροφή αντι-δυτικής προπαγάνδας, ίσως δεν χρειάζεται πολύς κόπος για αυτούς τους σύγχρονους Ευρωπαίους που έχουν ήδη συγκαταβατική διάθεση, να ωθηθούν σε μια ακραία εθνο-μαζοχιστική στάση σε τέτοια πολωμένα περιβάλλοντα. Οι πιέσεις και τα κίνητρα της δυναμικής του συνόλου οδηγούν εκείνους τους κομφορμιστές Ευρωπαίους να εγκαταλείψουν τα ομοιοστατικά και προσαρμοστικά ένστικτα αυτοσυντήρησης που έχουν και αντ’ αυτού να προσαρμοστούν σε ένα νέο ακραίο ένστικτο δυσπροσαρμογής, το αυτό-μίσος». 


ΚΟΚΚΙΝΟ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή (κι εδώ)

ΒΡΕΤΑΝΙΑ: Η αστυνομία του «αντιρατσισμού» είναι εδώ. Αστυνομικοί επισκέφτηκαν γιαγιά για να της πουν να βγάλει τον λούτρινο γορίλα από το παράθυρό της γιατί είναι «ρατσιστικός»



Για χρόνια η Anne Feast, φανατική με το πλέξιμο, διασκεδάζει τα παιδιά της γειτονιάς της με το να βάζει χειροποίητα μάλλινα ζώα μπροστά από το παράθυρό της.

Αλλά όταν έβαλε ένα γορίλα, η αστυνομία της χτύπησε την πόρτα.

Δύο αστυνομικοί της χτύπησαν την πόρτα και είπαν στην συνταξιούχο Anne, ότι υπήρξε μια καταγγελία σχετικά με το «μαύρο σώμα», προειδοποιώντας την ότι το λούτρινο ζωάκι ήταν ένα «δυνητικά φυλετικά προσβλητικό αντικείμενο».

Οι αστυνομικοί είπαν στην γιαγιά να κατεβάσει τον μάλλινο γορίλα, που είναι γοριλίνα και ονομάζεται Cilla, χωρίς να είναι σίγουρο ότι υπήρχε καταγγελία.

Φαίνεται τώρα ότι οι αστυνομικοί είχαν εφεύρει την καταγγελία και ενήργησαν με δική τους πρωτοβουλία, μόλις εντόπισαν το «ρατσιστικό» παιχνίδι κατά τη διάρκεια μιας περιπολίας ρουτίνας.

Η 70χρονη Feast είπε: «Δύο αστυνομικοί, ένας άνδρας και μια γυναίκα, μου χτύπησαν την πόρτα στις 19:30 περίπου.

«Μου είπαν ότι θα έπρεπε να μου μιλήσουν για το" μαύρο σώμα " που κρέμεται στο παράθυρο μου.

«Είπα “Ορίστε; Εννοείτε το μωρό γορίλα;” και μου απάντησαν «Αχ, ναι, αυτό δεν είναι;» Είπαν ότι ο γορίλας είχε «προσβάλει» έναν περαστικό και ότι έπρεπε να το κατεβάσω.

«Τους είπα ότι δεν υπήρχε περίπτωση να το κατεβάσω και για να είμαι ειλικρινής ουσιαστικά τους έκλεισα την πόρτα στα μούτρα τους. Ήμουν τόσο σοκαρισμένη».

Και πρόσθεσε: «Θα ήθελα να τους ρωτήσω ποιο άτομο ήταν αυτό που είχε τόσο προσβληθεί, αλλά ήμουν πολύ θυμωμένη. Υποθέτω ότι ήταν είτε ο τρόπος που κρεμόταν ή το γεγονός ότι η Cilla είναι μαύρη, αλλά και τα δύο είναι, ειλικρινά, αξιολύπητα.

«Η αστυνομία δεν ξαναήρθε και σε όσους το έχω πει δεν μπορούν να το πιστέψουν.

«Δεν μπορώ να πιστέψω ότι κάποιος θα λυπηθεί τόσο πολύ ώστε να θεωρήσει προσβλητικό ένα μάλλινο παιχνίδι, πόσο μάλλον να το καταγγείλει στην αστυνομία. Είμαι βεβαία ότι η αστυνομία έχει πιο σημαντικά πράγματα να την απασχολούν.

Η κυρία Feast πλέκει ως χόμπι και έχει δύο βαλίτσες γεμάτες με τις δημιουργίες της.

Βάζει πάντα μια δημιουργία της στο μπροστινό παράθυρο του σπιτιού της στο Ely του Cambridgeshire, που ζει με τον σύζυγό Philip, 71 ετών, εδώ και 14 χρόνια και την αλλάζει τακτικά.

Ο γιαγιά συνταξιούχος υπάλληλος τράπεζας έφτιαξε την γοριλίνα Cilla πέρυσι και της είχε αλλάξει θέση στο παράθυρο μερικές φορές, σε διάφορες πόζες. «Είναι απολύτως γελοίο. Δεν είναι ρατσιστικό καθόλου οι γορίλες είναι μαύροι. Δεν θα μπορούσα να κάνω έναν λευκό!», πρόσθεσε.

Μετά την επίσκεψη της αστυνομίας, ο σύζυγος της κυρίας Feast, συνταξιούχος οδηγός φορτηγού, έφτιαξε μια αφίσα και την έβαλε στο μπροστινό παράθυρο τους καλώντας τον «προσβεβλημένο» περαστικό να τους μιλήσει.

Έγραφε: «Είσαι το άτομο / τα άτομα που έκαναν την καταγγελία στην αστυνομία για το πλεκτό παιχνίδι;

«Λοιπόν, γιατί δεν χτυπάς την πόρτα μας και να μας πεις πρόσωπο με πρόσωπο τι σε ανησυχεί σε αυτό το παιχνίδι; Αυτά τα παιχνίδια φέρνουν συνήθως ένα χαμόγελο στα χείλη των περισσότερων ανθρώπων - ιδιαίτερα στα παιδάκια.

«Περιμένω με ανυπομονησία να δω το πρόσωπό σου, αλλά αυτό δεν πρόκειται να συμβεί, έτσι;»

Αλλά φαίνεται ότι δεν υπήρχε κανένα παράπονο τελικά. Ένας εκπρόσωπος της αστυνομίας, δήλωσε: «Η αστυνομία δεν έλαβε καμία κλήση για το θέμα αυτό.

«Οι αστυνομικοί που ήταν σε περιπολία είδαν ένα αντικείμενο να κρέμεται από ένα παράθυρο που νόμιζαν ότι θα μπορούσε να θεωρηθεί ως ένα δυνητικά φυλετικά προσβλητικό αντικείμενο. Χτύπησαν την πόρτα του σπιτιού και ρώτησαν τη γυναίκα τι ήταν αυτό. Μετά τη διαπίστωση για το ήταν το αντικείμενο, ένας χειροποίητος πλεκτός γορίλας, οι αστυνομικοί έφυγαν. Σε καμία περίπτωση δεν ζήτησαν από τη γυναίκα να αφαιρέσει το γορίλα από το παράθυρό της».

ΚΟΚΚΙΝΟ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή

ΟΥΓΓΑΡΙΑ: Μνημείο για τα θύματα του σταλινισμού



Μνημείο στη μνήμη των εκατοντάδων χιλιάδων αθώων θυμάτων που οδηγήθηκαν βίαια στη Σοβιετική Ένωση μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο εγκαινιάστηκε στο Szerencs της επαρχίας Borsod-Abaúj-Zemplén την Τρίτη.

Οι ομιλητές στο μνημόσυνο τόνισαν ότι όσοι επέζησαν από την φρίκη των στρατοπέδων καταναγκαστικής εργασίας γύρισαν στην πατρίδα άρρωστοι και στιγματισμένοι για όλη τους τη ζωή. Δεν μπορούσαν να βρουν κατάλληλες δουλειές και δεν μπορούσαν να μιλούν για τις εμπειρίες τους. Εκτός από τα βάσανα που υπέστησαν, οι κομμουνιστές ήθελαν επίσης να σβήσουν τις μνήμες των θυμάτων τους.

Για να επουλωθούν οι πληγές και να αποτεθεί φόρος τιμής στα εκατοντάδες χιλιάδες αθώα θύματα που υπέστησαν απερίγραπτη φρίκη στα σοβιετικά στρατόπεδα εργασίας, η κυβέρνηση αφιέρωσε το 2015 στη μνήμη των πολιτικών κρατουμένων που απελάθηκαν στη Σοβιετική Ένωση.

Η Εθνική Συνέλευση κήρυξε την 25η Νοεμβρίου ως την ημέρα των πολιτικών κρατουμένων που απελάθηκαν στα σοβιετικά στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

 

Ο αριθμός των ατόμων που εκτελέστηκαν ή πέθαναν από την πείνα ή τις ασθένειες στα σοβιετικά Γκούλαγκ εκτιμάται σε 200.000. 

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή (και εδώ

Πέμπτη 27 Νοεμβρίου 2014

Kevin MacDonald : «Το Φέργκιουσον θα επιταχύνει τον προσδιορισμό της αμερικανικής πολιτικής με βάση τη φυλή»

“Ferguson will speed up the racialization of American politics - Του Kevin MacDonald (Occidental Observer) / ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

Πενήντα χρόνια μετά το κίνημα για τα Πολιτικά Δικαιώματα και έξι χρόνια «μετα-φυλετικής» προεδρίας Ομπάμα, έχουμε το Φέργκιουσον. Ένα σίγουρο θέμα είναι ότι η πολιτική στις ΗΠΑ και σε άλλες δυτικές χώρες γίνεται σταδιακά πιο φυλετική, καθώς οι λευκοί και οι μη λευκοί κλίνουν προς ξεχωριστά πολιτικά κόμματα με πολύ αποκλίνοντα συμφέροντα και νοοτροπίες. Το Φέργκιουσον θα επιταχύνει αυτή τη διαδικασία. Εκτός από εκείνους τους λευκούς που ζουν στις επάλξεις της φιλελεύθερης δύναμης στα μέσα μαζικής ενημέρωσης και τον ακαδημαϊκό κόσμο (π.χ. αυτό το απίστευτο άρθρο στο Salon [ή αυτό το άρθρο από μια μη-Λευκή καθηγήτρια, η οποία από το παρατηρητήριό της στο βουκολικό Hampshire College, καταγγέλλει ότι η ετυμηγορία δείχνει ότι η «Λευκή υπεροχή ζει»] ή αυτή η προβλέψιμη αντίδραση από ένα τοπικό Μαύρο πολιτικό), η μεγάλη πλειοψηφία των λευκών θα δουν αυτό το περιστατικό ως έναν δικαιολογημένο πυροβολισμό, όπου ένας εκτός ελέγχου, αγριεμένος και πολύ φυσικά επιβλητικός Μαύρος κακοποιός επιτέθηκε σε έναν Λευκό αστυνομικό.

Αυτό έδειξαν τα αποδεικτικά στοιχεία και ο εισαγγελέας του St Louis Robert McCulloch κατέστησε σαφές ότι ορισμένες από τις μαρτυρίες που εμπλέκουν τον αστυνομικό Wilson ήταν εξωφρενικά αντίθετες με τα πραγματικά περιστατικά της υπόθεσης. Για να το θέσω συμπονετικά, αυτοί οι άνθρωποι είδαν αυτό που ήθελαν να δουν, και η Μαύρη κατώτερη τάξη και οι μαύροι ακτιβιστές ακολούθησαν αυτή την άποψη. Η δήλωση του Ομπάμα ότι ο θυμός είναι "κατανοητός" είναι ένα γεγονός εξοργιστικό, δεδομένου ότι η οργή μπαίνει πιο πάνω από τα αποδεικτικά στοιχεία. Και ακόμα κι αν είστε από αυτούς που έχετε υιοθετήσει την άποψη πως ό, τι συνέβη στο παρελθόν, τουλάχιστον καθιστά κατανοητή την αντίδραση, σίγουρα αυτό δεν δικαιολογεί μια κατηγορία, πολύ περισσότερο, τους πυροβολισμούς, τους εμπρησμούς και τις λεηλασίες από τους όχλους.
Η Λευκή Αμερική βλέποντας την τηλεοπτική κάλυψη των γεγονότων για άλλη μια φορά βλέπει να επιβεβαιώνεται το στερεότυπο των εκπροσώπων της κατώτερης τάξης των Μαύρων – που είναι παράλογοι, βίαιοι, μισούν τους Λευκούς και είναι επιρρεπείς στην εγκληματικότητα. Εμμέσως, τουλάχιστον, θα υπάρξει κάποια άνοδος στην φυλετική συνειδητοποίηση. Οι συνεχιζόμενες προσπάθειες του Χόλιγουντ να προβάλουν το στερεότυπο των Μαύρων σαν ευφυείς ειδικούς στους υπολογιστές με τη σοφία ενός Γκάντι, θα έρθουν αντιμέτωπες με μια ολοένα και πιο δύσκολη μάχη με την πραγματικότητα.

Παρά το ότι κατέστη δυνατή μια μαύρη μεσαία τάξη στις ΗΠΑ, παρ’ όλες τις κυβερνητικές πολιτικές της «θετικής δράσης» (“affirmative action”) υπέρ των μαύρων, παρά την εκλογή μαύρου προέδρου και τον διορισμό ενός μαύρου γενικού εισαγγελέα με εμμονή στο θέμα της φυλής, παρά τις μαζικές, απίστευτα ακριβές, μάταιες προσπάθειες για να βελτιώσουν τις ακαδημαϊκές τους επιδόσεις τα μαύρα παιδιά στα σχολεία, παρά τα τόσα δισεκατομμύρια των προγραμμάτων κοινωνικής πρόνοιας, παρά τα τόσα προγράμματα που στοχεύουν στη μείωση της εγκληματικότητας των μαύρων, εξακολουθεί να υπάρχει μια πολύ μεγάλη Μαύρη κατώτερη τάξη που λειτουργεί εντελώς έξω από τις θεσμικές δομές που δημιουργήθηκαν από την Λευκή κοινωνία. Για αυτή την ομάδα των ανθρώπων, τίποτα δεν παραμένει εκτός οργής για ένα σύστημα που δεν μπορούν να κατανοήσουν και που για κάθε αποτυχία τους κατηγορούν τον «Λευκό ρατσισμό».

Όπως οι φυλετικά αποκλίνουσες συμπεριφορές στην ετυμηγορία για την υπόθεση της διπλής δολοφονίας από τον O.J. Simpson* και την υπόθεση Trayvon Martin, το Ferguson θα είναι ένα άλλο γεγονός που θα αποθηκευτεί βαθιά στον εγκέφαλο της Λευκής Αμερικής. Το Φέργκιουσον θα τους κάνει να προσδιορίσουν τους εαυτούς τους περισσότερο με το να είναι λευκοί και ότι έχουν συμφέροντα που είναι ριζικά διαφορετικά από την Μαύρη Αμερική. Αυτό θα τους κάνει να ψηφίζουν μαζί με άλλους λευκούς. Θα πολώσει ακόμη περισσότερο το φυλετικό τοπίο.

Αν είχαμε 1980, πιθανότατα θα είχα εκφράσει τη λύπη μου για μια τέτοια αντίδραση. Αλλά έχουμε 2014, και η αριστερά έχει δουλέψει τόσο πολύ με τόσα πολλά γεγονότα, με την μαζική μη-Λευκή μετανάστευση και τον συνεχή θόρυβο για το πόσο ‘κακή’ είναι η Λευκή Αμερική και με τον εγκωμιασμό της πολυπολιτισμικότητας, που τα αποτελέσματα από το Φέργκιουσον μπορεί να είναι μόνο θετικά. Θα οδηγήσει τους Λευκούς να έχουν μεγαλύτερη συνοχή και να συνειδητοποιήσουν ότι είναι αυτοκτονία για τους Λευκούς να γίνουν μια μειονότητα σε μια Αμερική όπου υπάρχει τόσο παράλογο μίσος εναντίον τους. Θα κάνει τους Λευκούς περισσότερο ανήσυχους για την μαζική μη-Λευκή μετανάστευση, νόμιμη και παράνομη. Οι εκκλήσεις για ακόμα πιο φιλελεύθερα προγράμματα για την αντιμετώπιση της παθολογίας της Μαύρης κατώτερης τάξης θα πέσουν σε όλο και περισσότερα ώτα μη ακουόντων. Οι Λευκοί θα έχουν περισσότερα κίνητρα από ποτέ για να ξεφύγουν από τη φυλετική διαφοροποίηση.

Οι Λευκοί είναι ένα βήμα πιο κάτω στο δρόμο για να πάνε όπου πρέπει για να ξεκινήσουν να ξεφεύγουν από τις καταστροφικές πολιτικές των τελευταίων δεκαετιών και να αρχίσουν την διαδικασία ίδρυσης Λευκών περιοχών χωρίς τη δυνατότητα ενός Φέργκιουσον.

* Ο O.J. Simpson, ένας από τους κορυφαίους παίκτες του NFL- αμερικανικού ποδοσφαίρου, έγινε πρωταγωνιστής στην πιο πολύκροτη δίκη αθλητή όλων των εποχών (μέχρι τον Πιστόριους). Ο Simpson είχε πάρει διαζύγιο από τη (λευκή) γυναίκα του, Nicole Brown Simpson, όταν κατηγορήθηκε για το φόνο της ίδιας και του φίλου της Ronald Goldman, οι οποίοι βρέθηκαν νεκροί σε μια λίμνη αίματος. Μετά από τη δίκη η οποία κράτησε σχεδόν ένα τέσσερις μήνες, κρίθηκε αθώος από το ποινικό δικαστήριο μέσα σε θύελλα αντιδράσεων. Ο μαύρος αθλητής είχε παντρευτεί την Nicole, αλλά το ζευγάρι χώρισε το 1992. Στις 11 Ιουνίου του 1994 παρακολούθησαν μαζί έναν αγώνα της κόρης τους στο Λος Άντζελες. Την επόμενη μέρα έγινε η δολοφονία. Η δίκη άρχισε στις 24 Ιανουαρίου του1995 όπου ο Simpson δήλωσε αθώος. Πολλοί ισχυρίζονται ότι ο δικηγόρος του Johnnie Cochran, κατάφερε να τον αθωώσει χειραγωγώντας τα μέλη των ενόρκων τα οποία κατά πλειοψηφία ήταν μαύροι. Ο Simpson το 2007 συνελήφθη για σωρεία κακουργημάτων, μεταξύ των οποίων ένοπλη ληστεία και απαγωγή. Καταδικάστηκε σε 33 χρόνια κάθειρξης, τα 9 χωρίς αναστολή - πηγή.

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή

ΗΠΑ: Τα πιο πολλά καταστήματα που καταστράφηκαν στο Φέργκιουσον ανήκουν σε μειονότητες



FERGUSON, Μιζούρι. Το κανάλι KMOV-TV αναφέρει ότι η πλειοψηφία των καταστημάτων που υπέστησαν ζημιές ή καταστράφηκαν ολοσχερώς κατά τη διάρκεια των βίαιων ταραχών το βράδυ της Δευτέρας στο Φέργκιουσον ήταν καταστήματα που ανήκουν σε μειονότητες.

 
 
 
 Οι περισσότερες από τις πληγείσες επιχειρήσεις ήταν στην Λεωφόρο West Florissant και περιλαμβάνονται: Walgreens, Little Caesers Pizza,  Autozone, Beauty Town, Title Max, Family Dollar Store, and O'Reilly Auto Parts

Ανάμεσα στα καταστήματα που λεηλατήθηκαν είναι και του Πακιστανού, από το οποίο ο Michael Brown (κατά την αστυνομία με βάση τα όσα κατέγραψε η κάμερα του καταστήματος) έκλεψε τσιγάρα.  

Η ιδιοκτήτρια μιας μικρής επιχείρησης, Natalie Dubose έκλεγε όταν συνειδητοποίησε ότι το κατάστημα ζαχαροπλαστικής της δέχτηκε επίθεση από τους βανδάλους.

Η Dubose, μητέρα δύο παιδιών, είπε στο CNN, «Αν δεν μπορώ να ανοίξω τις πόρτες του μαγαζιού μου κάθε πρωί, δεν θα μπορώ να ταΐσω τα παιδιά μου το βράδυ. Μην καίτε το μαγαζί μου, μην το καταστρέφετε». - Πηγή

Στο παρακάτω συγκλονιστικό βίντεο ένας άνθρωπος - που τελικά είναι γυναίκα!- μάνατζερ της αλυσίδα εστιατορίων πίτσας ‘Papa John's Pizza’ προσπαθεί να αντιμετωπίσει με γυμνά χέρια τους επιδρομείς.