Ο ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ (ΚΟ) ξημεροβραδιάζεται για να βρει, να μεταφράσει και να παρουσιάσει ειδήσεις και άρθρα συμβατά με την θεματολογία του, χωρίς απαραίτητα να ταυτίζεται μαζί τους. Το ίδιο ισχύει και για τα παρατιθέμενα links. Σχόλια και παρεμβάσεις του ΚΟ είναι σε χρώμα ερυθρό. Αν ψάχνεις για mainstream ειδησεογραφία και άποψη, ήρθες στο λάθος μέρος.

got democracy?

got democracy?
"Μη με παραδώσης εις την επιθυμίαν των εχθρών μου· διότι ηγέρθησαν κατ' εμού μάρτυρες ψευδείς και πνέοντες αδικίαν.."

kolokotronis

kolokotronis

Πέμπτη 30 Απριλίου 2015

ΣΟΥΗΔΙΑ: Λυπήθηκε τρεις μετανάστες ζητιάνους και τους κάλεσε σπίτι της για να τους βοηθήσει. Την βίασαν ομαδικά



Μια 19χρονη στη πόλη Όρνσκολντσβικ της Σουηδίας, λυπήθηκε τρείς Ρουμάνους τσιγγάνους επαίτες και αποφάσισε να τους προσκαλέσει σπίτι της. Αλλά αντί να της δείξουν ευγνωμοσύνη, οι τρεις Ρομά την βίασαν.

Ήταν Σάββατο όταν η γυναίκα ήρθε σε επαφή με τους τρεις άνδρες στο Travel Center στο Örnsköldsvik. Τους κάλεσε στο σπίτι της για να κοιμηθούν, να κάνουν ντους και να φάνε.

Τη νύχτα την βίασαν ομαδικά.

Οι τρεις άνδρες συνελήφθησαν την άλλη μέρα από την αστυνομία, ενώ διατάχθηκε ιατροδικαστική έρευνα για το θύμα.

Η αστυνομία κράτησε μυστική την ταυτότητα των δραστών, αλλά σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες πρόκειται για τρεις Ρομά από την Ρουμανία γύρω στα 20. 

Μια τοπική εφημερίδα, η Örnsköldsvik Allehanda, δημοσίευσε την περασμένη εβδομάδα ένα μεγάλο άρθρο για τους επαίτες Ρομά που έχουν κατακλύσει το Travel Center στο Örnsköldsvik. Στο άρθρο μάλιστα, έδινε συνέντευξη ένας από τους συλληφθέντες άνδρες, ο οποίος έλεγε για την κατάστασή τους.

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή

Τετάρτη 29 Απριλίου 2015

Μελέτες αποδεικνύουν ότι οι λεσβίες κτυπούν τις συντρόφους τους περισσότερο από τους ετεροφυλόφιλους άνδρες

Και ενώ υπάρχει μια σταθερή πολεμική εναντίον των ανδρών που οφείλεται σε φουσκωμένα στατιστικά στοιχεία βιασμών και ενδοοικογενειακής βίας, μια εκκωφαντική σιωπή επικρατεί για μια σοκαριστική, αλλά σαφώς "άβολη" είδηση. Η μία μελέτη μετά την άλλη έρχονται να υποστηρίξουν ότι οι λεσβίες είναι εξίσου ή και περισσότερο βίαιες από τους άντρες συντρόφους στις ετεροφυλόφιλες σχέσεις.

Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης αποφεύγουν τέτοιες ειδήσεις, γιατί δημιουργούν πρόβλημα στην κοινωνική μηχανική και στην δημιουργία στερεοτύπων. Για αυτό και δεν αισθάνονται "άνετα" τα media με τέτοιες ειδήσεις και γενικώς τις "θάβουν". Βλέπετε, εάν γίνει δεκτό ότι οι λεσβίες, όθεν ένα υποσύνολο των γυναικών, διαπράττουν ενδοοικογενειακή βία το ίδιο ή και περισσότερο από ό, τι οι άνδρες, υπονομεύονται κατάφωρα οι φεμινιστικές εμμονές με τον φανταστικό "πατριαρχικό" έλεγχο και τα ανδρικά προνόμια. 
Πολλές από αυτές τις ίδιες μελέτες υποστηρίζουν ότι στις ομοφυλοφιλικές ανδρικές σχέσεις υπάρχει τόση ενδοοικογενειακή βία όση και στις ετεροφυλοφιλικές σχέσεις. Αλλά τα δείγματα της ενδοοικογενειακής βίας σε ζευγάρια ομοφυλόφιλων γυναικών παρέχουν μια καλύτερη αναλογία, καθώς εδώ θύματα είναι γυναίκες, όπως και στις περισσότερες αναφερόμενες κατηγορίες που περιλαμβάνουν ετεροφυλοφιλικές σχέσεις.

Στην ατζέντα των φεμινιστριών η ενδοοικογενειακή βία είναι μια «μάστιγα». Και η ατζέντα είναι εκεί για να επιτεθεί στους άνδρες, περιγράφοντας την ενδοοικογενειακή βία ως ένα «σπορ» που παίζεται μόνο από «στρέιτ» αρσενικά.

Τα στατιστικά ενδοοικογενειακής βίας χρησιμοποιούνται για να επιτεθούν, να δυσφημήσουν και να καταδικάσουν με συνοπτικές διαδικασίες τους άνδρες.

Ακόμη και η αριστερών πεποιθήσεων ‘The Atlantic’, αναγνώρισε ότι η ενδοοικογενειακή βία στις σχέσεις του ιδίου φύλου, είναι μια «επιδημία». Άλλα στοιχεία που συνέλεξαν οργανισμοί της αμερικανικής κυβέρνησης και φορείς αναφέρουν ότι 3.900.000 γυναίκες έχουν δεχτεί σωματική επίθεση από τις γυναίκες συντρόφους τους. Επειδή το ποσοστό των λεσβιών ή αμφιφυλόφιλων γυναικών στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι με βάση τις περισσότερες εκτιμήσεις, περίπου 20 φορές μικρότερο από τον “στρέιτ” γυναικείο πληθυσμό, τα νούμερα αυτά είναι συγκλονιστικά.

Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά του φεμινιστικού Newspeak είναι να δίνουν έμφαση πάντα στο ποσοστό των απλών γυναικών που ποτέ δεν αναφέρουν ενδοοικογενειακή βία ή σεξουαλική επίθεση από άνδρες. Στη συνέχεια υποθέτουν, χωρίς κανένα αποδεικτικό στοιχείο, ότι αυτές οι "περιπτώσεις" αποδεικνύουν ενδοοικογενειακή βία ή σεξουαλικά εγκλήματα και ως εκ τούτου μπορούν να χρησιμοποιηθούν για επίθεση κατά των ανδρών και έκκληση για αποδυνάμωση των δικαιωμάτων τους. 
Όμως, μελέτες όπως αυτές που αναφέρονται στις παραπάνω συνδέσεις, συνεχώς αναφέρουν ότι υπάρχει ένα αδήλωτο ποσοστό ενδοοικογενειακής βίας μεταξύ των ατόμων του ιδίου φύλου. Έτσι, το πρόβλημα είναι στην πραγματικότητα πολύ μεγαλύτερο.

Σε πρόσφατη έρευνά μου έγραψα επίσης, για το φαινόμενο οι γυναίκες να χρησιμοποιούν τις (υβριστικές) λέξεις “slut” και “whore” για να προσβάλλουν γυναίκες ή να κάνουν bullying σε γυναίκες το ίδιο όσο και οι άνδρες, καθώς και να αναφέρουν τον «βιασμό» για τον ίδιο λόγο.
Όλα αυτά, όπως και η αποκάλυψη της ύπαρξης της ενδοοικογενειακής βίας στα ζευγάρια του ιδίου φύλου, αφαιρούν από τις φεμινίστριες τα ατού τους: την πλασματική θεσμοθετημένη καταπίεση των γυναικών από τους άνδρες. Η άγνοια της κακοποίησης, ιδιαίτερα στα ζευγάρια ομοφυλόφιλων γυναικών, κατά συνέπεια κρατάει την ατζέντα τους ισχυρή. 

Στο μέτρο που η σύγχρονη κοινωνία αποδίδει πλέον υπερβολικά «ειδικό καθεστώς» σε γκέι, λεσβίες και διαφυλικά άτομα, οι μελέτες αυτές ίσως κάνουν τις φεμινίστριες να «πετάξουν» την κοινότητας ΛΟΑΤ κάτω από το λεωφορείο, προκειμένου να διατηρηθεί η αντι-αρσενική «αλήθεια» τους.

Και αν τα πράγματα σφίξουν περισσότερο, οι φεμινίστριες μπορεί απλά να κατηγορήσουν πάλι την «πατριαρχία», επειδή στιγματίζει τις λεσβίες που χτυπάνε τις συντρόφους τους. Και έτσι ο κύκλος θα συνεχιστεί.
 
ΚΟ: Το 2007 κυκλοφόρησε το αμερικάνικο ντοκιμαντέρ των Justine Chang και Armand Kaye, με τον τίτλο “She Stole My Voice: A Documentary About Lesbian Rape” («Έκλεψε την Φωνή Μου: Ένα Ντοκιμαντέρ για τον Λεσβιακό Βιασμό»).


ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή

Τρίτη 28 Απριλίου 2015

Το Σύνδρομο του Όσλο στους Λευκούς

Στις σημερινές «προοδευτικές» χώρες της Δύσης, οι γηγενείς Λευκοί κάτοικοι είναι εξοικειωμένοι με την τακτική να παίρνουν την πλευρά μη-Λευκών εναντίον Λευκών, και όλοι είναι πιθανώς εξοικειωμένοι με το γεγονός ότι κάτι τέτοιο συνήθως θεωρείται ότι είναι «σωστό» και ένδειξη «υψηλής ηθικής». Η πραγματικότητα, όμως, είναι ότι τα περισσότερα από αυτά τα άτομα πάσχουν από μία ή περισσότερες ψυχικές διαταραχές.

Το Σύνδρομο του Όσλο (“Oslo syndrome”) είναι το όνομα που χρησιμοποιήθηκε από τον Εβραίο συγγραφέα Kenneth Levin για να περιγράψει συγκεκριμένα την ψυχολογία των Εβραίων που μισούν τους Εβραίους, αλλά η ιδέα βέβαια, εφαρμόζεται σε όλες τις ομάδες, καθώς είναι ένα βασικό ανθρώπινο ψυχολογικό φαινόμενο που σχετίζεται τόσο με το Σύνδρομο της Στοκχόλμης ("Stockholm syndrome") όσο και το Σύνδρομο των Κακοποιημένων Παιδιών (“Battered Child syndrome”).
Ουσιαστικά, αυτό που συμβαίνει είναι ότι όταν μία συγκεκριμένη ομάδα ανθρώπων υποβάλλεται σε συνεχές μίσος, δαιμονοποίηση και προσβολές εναντίον της, κάποιοι από την ομάδα τελικά, θα «σπάσουν», θα χάσουν το ηθικό τους και την αυτοεκτίμησή τους καθώς και την εκτίμηση για την δική τους ομάδα και θα αισθάνονται πλήρη αναξιότητα και απόγνωση.

Αυτά τα απελπισμένα άτομα, με το σύνδρομο του Όσλο, δεν θα κατηγορούν τότε αυτούς που τους βλάπτουν, αλλά θα πάρουν την πλευρά τους και θα αρχίσουν να επιτίθενται εναντίον άλλων από την δική τους ομάδα.

Ο Levin στο Σύνδρομο του Όσλο (ονομάστηκε έτσι από την Συμφωνία του Όσλο του 1993 μεταξύ Γιτζάκ Ράμπιν και Γιάσερ Αραφάτ, υπό την καθοδήγηση του Μπιλ Κλίντον) ξεκινά με την ιδέα ότι κάποιοι Εβραίοι που ζουν μεταξύ των Παλαιστινίων έπαιρναν την πλευρά των Παλαιστινίων και στρέφονταν ενάντια στους συμπατριώτες τους Εβραίους παρουσιάζουν το σύνδρομο του Όσλο (το οποίο είναι απόρροια του συνδρόμου της Στοκχόλμης, στο οποίο ο όμηρος αρχίζει να εκδηλώνει συμπάθεια για τον απαγωγέα του και τελικά συμπάσχει μαζί του). Τώρα, λόγω του κακού τρόπου με τον οποίο το Ισραήλ μεταχειρίζεται τους Παλαιστινίους μπορεί κανείς να αμφισβητήσει την ανάλυση του Levin ότι οι Εβραίοι που μισούν Εβραίους από την άποψη αυτή έχουν το σύνδρομο του Όσλο. Μπορεί να υποθέσει κάποιος ότι αυτοί οι Εβραίοι απλά καταλαβαίνουν το σωστό από το λάθος, με μια γενική ερμηνεία των όρων αυτών. Παρ’ όλα αυτά, η ουσία είναι ότι ενήλικα άτομα και ομάδες ενήλικων ατόμων, και όχι μόνο Εβραίοι και εβραϊκές ομάδες, μπορούν να έχουν τα ίδια ψυχολογικά συμπτώματα που συχνά εμφανίζονται σε παιδιά που κακοποιούνται ή αυτό που ο Levin λέει, Σύνδρομο του Όσλο.
Στην Αμερική, ένα παρόμοιο φαινόμενο εμφανίστηκε στους Ινδιάνους, όπου πολλοί άρχισαν να αισθάνονται τόσο άνευ αξίας, που προτίμησαν να αυτοκτονήσουν παρά να ζήσουν ως άχρηστα άτομα, όπως ένιωθαν ότι είναι. Σε αυτές τις περιπτώσεις, τα ψυχολογικά αισθήματα ενοχής, αναξιότητας και αυτο-μίσους ήταν τόσο μεγάλα, ώστε για να απαλλαγούν από αυτόν τον αόρατο ψυχολογικό πόνο, αυτά τα άτομα έβαζαν τέλος στη ζωή τους. Άλλοι στράφηκαν προς το αλκοόλ. Κάποιοι άλλοι απλά υπέφεραν σιωπηλά και απλά σταμάτησαν να προσπαθούν να ζήσουν καλύτερα. Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι ίδιοι οι Ινδιάνοι κατηγορούσαν τους εαυτούς τους και τους άλλους Ινδιάνους για τα προβλήματά τους.

Αξίζει να τονιστεί ότι στη ρίζα του συνδρόμου του Όσλο είναι τα συναισθήματα του αυτο-μίσους, της αναξιότητας και της ενοχής και ορισμένα άτομα ξεσπούν πάνω στους δικούς τους ανθρώπους για να ανακουφίσουν αυτά τα αρνητικά συναισθήματα και η βαλβίδα απελευθέρωσης της πίεσης που νιώθουν είναι η αυτοκτονία ή η αυτο- αυταπάρνηση. Άλλοι θα πάρουν έναν πιο σύντομο δρόμο και απλά θα βάλουν τέλος στις ζωές τους. Όσοι νιώθουν αισθήματα αναξιότητας και ενοχής, αρχίζουν να διαγράφουν τον δικό τους λαό και να αποδέχονται κάθε προκατάληψη εναντίον του λαού τους, και έτσι, με αυτό τον τρόπο, συχνά, αισθάνονται "ενάρετοι".

Έχει ειπωθεί ότι όσοι αυτοκτονούν δεν θέλουν να τελειώσουν την ζωή τους, αλλά θέλουν μόνο να τερματίσουν τον ψυχικό τους πόνο. Η αυτοκτονία (για αυτούς) είναι ένας τρόπος. Το να διαγράψεις τον εαυτό του με τα ναρκωτικά ή το αλκοόλ είναι ένας άλλος. Το να συνταχθείς με την ομάδα που επιτίθεται στην ομάδα σου είναι και αυτός ένας άλλος τρόπος. Και, υπάρχουν και άλλοι. Η βάση σε όλα αυτά είναι η προσπάθεια που κάνει ένα άτομο να απελευθερώσει την εσωτερική ψυχολογική πίεση αυτών των συναισθημάτων της απελπισίας, του αυτο-μίσους, της ενοχής και της αναξιότητας.
Και, η σύνδεση με το Σύνδρομο Κακοποιημένων Παιδιών είναι σαφής και ρίχνει φως σε μια τέτοια εκδήλωση του συνδρόμου από ενήλικους. Ένα παιδί που έχει κακοποιηθεί, είτε σωματικά, είτε ψυχολογικά, συχνά δεν βλέπει ότι το πρόβλημα δεν είναι με τον εαυτό του, αλλά με το συγγενικό του πρόσωπο που έχει τον πλήρη έλεγχο του παιδιού και το οποίο το κακομεταχειρίζεται. Το παιδί εσωτερικεύει την κακοποίηση, αισθάνεται ένοχο και κατηγορεί τον εαυτό του και πιστεύει ότι, εάν ενεργήσει καλύτερα ή γίνει ένα «καλύτερο παιδί», ο γονέας του ή ο κηδεμόνας του θα πάψει να το κακομεταχειρίζεται. Με άλλα λόγια, το παιδί πιστεύει ότι αυτό είναι που φταίει πάντα και «δεν αξίζει».

Στις δυτικές λευκές χώρες, οι Λευκοί που «λυπούνται» για την φυλετική ομάδα τους ή που συγχωρούν κάθε μη-Λευκό κακοποιό έχουν συχνά την σύνδρομο του Όσλο.

Βλέπουμε συχνά ιστορίες Λευκών στις ΗΠΑ που «συγχωρούν» τους Μαύρους που προσπάθησαν να τους σκοτώσουν, μόνο και μόνο επειδή είναι Λευκοί και πιστεύουν ότι αφού είναι Λευκοί, οι Μαύροι είναι «δικαιολογημένοι» να έχουν εναντίον τους προκατάληψη. Έχετε πιθανώς διαβάσει για Λευκούς γονείς που συγχωρούν τους Μαύρους που σκοτώνουν τα παιδιά τους και λένε ότι «κατανοούν» και μερικές φορές ακόμη και συναναστρέφονται με τους δολοφόνους των παιδιών τους. Τέτοιες συμπεριφορές εκ μέρους των Λευκών είναι ενδεικτικές του συνδρόμου του Όσλο.

Σήμερα, στην "πολτικά ορθή" Δύση, βλέπουμε οι Λευκοί να δέχονται επιθέσεις σε πολλά διαφορετικά επίπεδα της κοινωνίας μας. Υπάρχει μια σταθερή δαιμονοποίηση των Λευκών στην κοινωνία. Στις ΗΠΑ συνεχώς, μιλάνε για το λεγόμενο White privilege, ότι δηλαδή οι Λευκοί ό,τι έχουν κερδίσει δεν το έχουν κερδίσει με την αξία τους, αλλά λόγω του «προνομίου» που έχουν επειδή είναι Λευκοί. Μιλάνε συνεχώς για «ρατσισμό» των Λευκών και ότι αυτός είναι που φταίει για το μίσος των Μαύρων, και ότι αν δεν υπήρχε αυτός ο «ρατσισμός» οι Μαύροι θα είχαν μια καλύτερη ζωή. Αυτή η ψυχολογική κακοποίηση των Λευκών είναι παρόμοια με αυτή που βλέπουμε στις περιπτώσεις Κακοποίησης Παιδιών. Οι Λευκοί αρχίζουν να αισθάνονται ένοχοι μόνο και μόνο που είναι αυτοί που είναι και που γεννήθηκαν έτσι, ωστόσο εάν κάποιος τυχόν θελήσει να εκφράσει την ταυτότητά του ως Λευκός ή να αισθανθεί καλά για αυτό που είναι, χωρίς να νιώθει ενοχές, αυτόματα κάτι τέτοιο θα θεωρηθεί ως «σημάδι ρατσισμού».
Όπως συμβαίνει με όλες τις ψυχολογικές ασθένειες, μπορούν να διαγνωστούν συμπτώματα και εκφράσεις του συνδρόμου του Όσλο σε Λευκούς, όταν για παράδειγμα, κάποιος Λευκός είναι υπερευαίσθητος σε προσβολές για τους Μαύρους (ή άλλες «μειονότητες»), αλλά όχι σε προσβολές εναντίον της δικής του φυλής. Φυσικά, (στην πρώτη περίπτωση) θα σπεύσει να καταγγείλει τον «ρατσισμό». Ίσως και για να μην τον πουν οι άλλοι «ρατσιστή».
Υπάρχουν και περιπτώσεις όπου μερικοί Λευκοί δεν είναι τόσο ότι φοβούνται μήπως οι άλλοι τους πουν «ρατσιστές», αλλά φοβούνται μήπως… κρυφά είναι «ρατσιστές» και ως εκ τούτου πρέπει οι ίδιοι να αυτοτιμωρηθούν. Ίσως, ακόμα μπορούμε να υποθέσουμε ότι κάποιοι θα οδηγηθούν σε αυτοκτονία, από αυτό το συναίσθημα, γεμάτοι απογοήτευση που δεν έχουν ζήσει σύμφωνα με συγκεκριμένες κοινωνικές, θρησκευτικές ή οικογενειακές νόρμες, συμπεριλαμβανομένης της κοινωνικής απαίτησης να μην είναι κάποιος «ρατσιστής». Έτσι, αντί να είναι «ρατσιστές», οι ίδιοι, ας εξαφανιστούν από την ζωή ή ας ανακουφίσουν την πίεση που νιώθουν μεταφέροντας το μίσος για άλλους Λευκούς, αποδεικνύοντας έτσι ότι είναι «καλοί άνθρωποι».

Στην λογική αυτή βλέπουμε Λευκούς να προσπαθούν να εξαλείψουν τον εαυτό τους και το είδος τους με το να μην κάνουν παιδιά ή με το να μην κάνουν άλλα παιδιά, ή με το να ζευγαρώνουν με μη λευκά πρόσωπα ή ακόμα με το να υιοθετούν μη λευκά παιδιά (για άλλους είναι «χριστιανικό», για άλλους απλά είναι “trendy”, αφού τόσες celebrities το κάνουν!).
Υπάρχουν πολλοί τρόποι που εκδηλώνεται το σύνδρομο του αυτο-μίσους, (όπως η αμέριστη συμπαράσταση και «αλληλεγγύη» στους «μετανάστες» γενικώς και ακρίτως, ακόμα και αν αυτό σημαίνει να έρθει όλος ο Τρίτος Κόσμος στα εδάφη μας), αλλά ο στόχος για το άτομο είναι πάντα να απαλλαγεί από τον εν λόγω ψυχολογικό πόνο της ενοχής και στη συνέχεια να επανορθώσει το «κακό» που είναι το ότι γεννήθηκε έτσι.

Μην υιοθετείς αυτές τις νευρώσεις. Μην απολογείσαι για αυτό που γεννήθηκες. Να θυμάσαι πάντα, ότι έχεις κάθε δικαίωμα να είσαι αυτό που είσαι. Έχεις κάθε δικαίωμα να προσδιορίζεις την φυλετική σου ταυτότητα και να αισθάνεσαι καλά για τον εαυτό σου. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να σε προσβάλει ή να σου επιτίθεται  επειδή είσαι αυτό που είσαι, ούτε θα πρέπει να πας να κρυφτείς σε μια γωνία. Μείνε στην θέση σου και υπερασπίσου τον εαυτό σου. Μην αφήνεις αυτούς τους μισητές να σε κάνουν να αισθάνεσαι ένοχος χωρίς λόγο, μόνο και μόνο επειδή είσαι Λευκός. Είσαι ένα σημαντικό πρόσωπο για τον εαυτό σου, την οικογένειά σου, τους προγόνους σου και όλους τους υπόλοιπους Λευκούς που δεν έχουν αποβλακωθεί από την προπαγάνδα. Δεν είσαι μόνος. Ποτέ μην αφήσεις αυτούς τους μισητές να σε κάνουν να αισθάνεσαι απομονωμένος και εκτός «πνεύματος εποχής». Ανάπτυξε τις ψυχικές σου αντοχές και την αυτοεκτίμησή σου για να σταθείς απέναντι σε εκείνους που μισούν τους Λευκούς.  Μείνε Λευκός.
Διάβασε:

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Από άρθρο του H. Millard (Western Spring) με μικρές αλλλαγές.

Δευτέρα 27 Απριλίου 2015

Η κατάσταση στο Νότο μετά το Appomattox

Στις 9 Απριλίου του 1865, στο Appomattox της Βιρτζίνια, ο στρατός της Συνομοσπονδίας εξαντλημένος παραδίδει τα όπλα και τερματίζεται έτσι, ο αιματηρός κατακτητικός πόλεμος του Λίνκολν, ο λεγόμενος «εμφύλιος πόλεμος». Για το Νότο άρχιζε η σκοτεινή περίοδος της λεγόμενης «Εποχής της Ανασυγκρότησης».

Μετά το Appomattox, όταν ο στρατηγός Grant είπε: «Ας έχουμε ειρήνη», η συνομοσπονδία εναπόθεσε τα όπλα της εξουθενωμένη από την ήττα. Ο πρόεδρος Andrew Johnson, ο οποίος διαδέχτηκε τον δολοφονημένο Λίνκολν, ήθελε να φερθεί καλά στις κατεκτημένες Νότιες Πολιτείες, αλλά η εθνική νομοθετική πολιτική μεταξύ 1866 και 1872, δεν υλοποίησε τις προσδοκίες του Τζόνσον όσον αφορά την «ανασυγκρότηση» του Νότου. Όταν ο Lincoln έπεσε νεκρός από την σφαίρα του Booth στο Θέατρο Ford, στην  πρωτεύουσα των ΗΠΑ, είχε ήδη προγραμματιστεί η άμεση ανασυγκρότηση των κυβερνήσεων των Νότιων Πολιτειών και είχε προγραμματιστεί, σύμφωνα με  ιστορικούς εκείνης της εποχής, η επανεισδοχή των κατεκτημένων αδελφών πολιτειών σε πλήρη κοινωνία με το νικηφόρο βόρειο τμήμα. Ο Johnson αποσκοπούσε στην πλήρη υλοποίηση της πολιτικής αυτής, αλλά ενεπλάκη σε πικρές διαφορές με το Κογκρέσο και τη ρεπουμπλικανική πλειοψηφία στη Βουλή και τη Γερουσία, η οποία αποκήρυξε την πολιτική Λίνκολν και αποφάσισε να συμπεριφερθεί στις Νότιες Πολιτείες ως κατακτημένες επαρχίες και όχι ως πολιτείες. 
Οι ηγέτες της Ρεπουμπλικανικής πλειοψηφίας στη Βουλή και τη Γερουσία, πικραμένοι από τα τέσσερα χρόνια του πολέμου και τις τεράστιες απώλειες που υπέστη ο στρατός της Ένωσης, αντιδρούσαν στην πολιτική του προέδρου Τζόνσον και του Κογκρέσου για την ανασυγκρότηση του Νότου. Ο αγώνας μεταξύ του Κογκρέσου και του προέδρου Johnson άρχισε όταν ο πρόεδρος έθεσε βέτο στο νομοσχέδιο για το Γραφείο των Απελευθέρων - ‘Freedmen's Bureau Bill’, τον Φεβρουάριο του 1866.

Λίγους μήνες αργότερα, το Κογκρέσο, σε αντίθεση με τη κυβέρνηση, πέρασε το νομοσχέδιο παρά το βέτο του Τζόνσον. Το Γραφείο των Απελεύθερων, που το διαχειρίζονταν το Υπουργείο Πολέμου, έδωσε πλήρη δικαιοδοσία σχεδόν στα πάντα, σχετικά με τους πρόσφατα απελευθερωμένους σκλάβους. Προέβλεπε τον διορισμό πρακτόρων της ομοσπονδιακής κυβέρνησης σε όλες τις νότιες επαρχίες, οι οποίοι μπορούσαν να ήταν είτε πολίτες, είτε στρατιωτικοί και οι οποίοι θα είχαν πλήρη αυταρχική εξουσία σαν στρατιωτικοί δικαστές. Το μέτρο αυτό κατάργησε κάθε έννοια νόμου, αναίρεσε το δικαίωμα του habeas corpus*, κατέστρεψε το δικαίωμα της δίκης με ενόρκους, καθώς και το δικαίωμα της έφεσης ύστερα από καταδίκη. Ο νόμος αυτός έδωσε στα ομοσπονδιακούς πράκτορες του Γραφείου Απελεύθερων, που σύντομα άρχισαν να κατακλύζουν κάθε μέρος του Νότου, περισσότερη τυραννική και αυταρχική εξουσία από ό, τι είχε ποτέ τύραννος ή Ρωμαίος ύπατος. Με το νομοσχέδιο αυτό, ένας πράκτορας του Γραφείου των Απελεύθερων,  με την υποστήριξη του ομοσπονδιακού στρατού κατοχής, είχε σχεδόν απεριόριστη εξουσία πάνω στην ζωή και την περιουσία σε κάθε επαρχία του Νότου, όπου θα εγκαθιστούσε την εξουσία του.

[*Το habeas corpus είναι μια δικαστική πράξη που προστατεύει τον πολίτη από παράνομες πράξεις της διοίκησης, ειδικά από την παράνομη κράτηση, απαγορεύοντας τη δίκη προσώπων που κρατούνται παράνομα]. 
Μετά το νόμο για το Γραφείο των Απελευθέρων ακολούθησαν άλλα τρία μέτρα από το Κογκρέσο το 1866, για την παροχή μιας «πιο αποτελεσματικής κυβέρνησης των ανταρτισσών πολιτειών». Όλα αυτά τα μέτρα πέρασαν πάνω από το βέτο του προέδρου Τζόνσον και η σύγκρουση μεταξύ της εκτελεστικής εξουσίας και του Κογκρέσου μεγάλωνε μέρα με τη μέρα. Τα μέτρα αυτά χώρισαν δέκα Νότιες Πολιτείες σε πέντε στρατιωτικές περιοχές και υπεύθυνος της κάθε μίας ορίστηκε ένας αξιωματικός του ομοσπονδιακού στρατού ο οποίος ήταν εξουσιοδοτημένος με απόλυτες και αυθαίρετες εξουσίες.

Αυτού του είδους η παραχώρησης τυραννικής εξουσίας από στρατιωτικούς σατράπες στο Νότο οδήγησε σε σοβαρές καταχρήσεις κάθε είδους και διώξεις του ηττημένου πληθυσμού, μέσα σε ένα όργιο κακοδιοίκησης, που όμοιό του δύσκολα βρίσκεται στην ιστορία. 
Σύμφωνα με αυτούς τους νόμους κάθε άνδρας που υπηρέτησε στον συνομόσπονδο (Νότιο) στρατό ή με οποιονδήποτε τρόπο βοήθησε τις συνομόσπονδες Πολιτείες, δεν μπορούσε να κατέχει καμία δημόσια θέση πολιτειακή ή ομοσπονδιακή. Αυτή η κατάσταση συνεχίστηκε σχεδόν σε όλον το Νότο μέχρι το 1872. Το αποτέλεσμα ήταν ο Νότιος λευκός άνθρωπος να μην έχει τίποτα να πει όσον αφορά την κυβέρνηση του τόπου του. Έπρεπε να τον διοικεί μια ορδή carpetbaggers και Scalawags που εισέβαλαν στον Νότο με μεγάλους αριθμούς μετά το Appomattox. Με την καυκάσια φυλή να έχει μπει στο περιθώριο, ο νέγρος κυβερνούσε, οδηγούμενος και κατευθυνόμενος από τους λευκούς carpetbaggers από το Βορρά.


Η νομοθεσία προέβλεπε ότι οι πέντε στρατιωτικές περιοχές εντός των οποίων οι δέκα νότιες πολιτείες οργανώθηκαν θα συνεχίζονταν έως ότου αυτές οι πολιτείες υιοθετούσαν νέα συντάγματα που θα ικανοποιούσαν το Κογκρέσο. 
Στη συνέχεια, σύμφωνα με την προτροπή του γερουσιαστή Charles Sumner, της Μασαχουσέτης, πέρασε ο Νόμος για τα Πολιτικά Δικαιώματα (Civil Rights Bill). Ο νόμος αυτός έδινε την εξουσία στα ομοσπονδιακά δικαστήρια να επιβάλλουν την αποδοχή των νέγρων σε όλους τους δημόσιους χώρους και να καταστήσουν υποχρεωτική την συμμετοχή νέγρων σε σώματα ενόρκων. Το 1883 το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ έκρινε αντισυνταγματικό το νόμο για τα Πολιτικά Δικαιώματα.

Οι ρεπουμπλικάνοι του Κογκρέσου, οι οποίοι ήταν υπεύθυνοι για την τυραννική υποταγή των κατακτημένων Νότιων πολιτειών ισχυρίστηκαν ότι οι συνθήκες στο Νότο απαιτούσαν στρατιωτικό νόμο. Το αμερικανικό Σύνταγμα προβλέπει ότι το habeas corpus δεν πρέπει να ανασταλεί, εκτός περιπτώσεων εξέγερσης ή εισβολής. Αν και δεν υπήρχε καμία δικαιολογία, καθώς οι στρατιώτες του Νότου είχαν παραδοθεί και διαλυθεί και βέβαια, δεν υπήρχε καμία εισβολή Νοτίων, το δικαίωμα του habeas corpus είχε ολοσχερώς εξουδετερωθεί από τους ομοσπονδιακούς πράκτορες που με την βοήθεια του στρατού κυβερνούσαν το Νότο με «ράβδο σιδηρά», καταπατώντας κάθε έννοια συνταγματικότητας. 
Η εφαρμογή αυτών των μέτρων καθυστέρησε την οικονομική ανάκαμψη των Νότιων Πολιτειών για πολλά χρόνια. Το σύνολο του λευκού πληθυσμού του Νότου είχε μπει στο περιθώριο και στερούντο δικαιωμάτων. Την ίδια στιγμή, οι πρώην σκλάβοι, από τους οποίους ελάχιστοι μπορούσαν να διαβάσουν ή να γράψουν, αποτελούσαν το σύνολο του εκλογικού σώματος. Οι κερδοσκόποι carpetbaggers, μερικοί από τους οποίους ήταν πραγματικά αποβράσματα της κοινωνίας καθοδηγούσαν αυτό το ετερόκλητο πλήθος των νέγρων να κάνουν αυτό που ήθελαν πολιτικά, και ταυτόχρονα λεηλατούσαν το λευκό πληθυσμό του Νότου.

Ήταν μια εποχή καταπίεσης και διαφθοράς. Τόσο κακή ήταν η διακυβέρνηση στο Νότο, που ακόμα και οι βόρειες εφημερίδες έγραφαν καυστικά άρθρα κατά των παραγόντων του Γραφείου των Απελευθέρων και τη στρατιωτική κυβέρνηση. 
Ενώ οι κερδοσκόποι και τα κοράκια κάθε είδους καταπίεζαν και λεηλατούσαν το Νότο, υπήρχαν και μερικοί καλοί άνδρες από τις Βόρειες πολιτείες που είχαν μεταναστεύσει στο Νότο, οι οποίοι χωρίς δισταγμό πήραν το μέρος του καταπιεσμένου πληθυσμού . Οι φωνές τους ακούγονταν σε ένδειξη διαμαρτυρίας συνεχώς μέσω ανακοινώσεων στις βόρειες εφημερίδες, όπου κατήγγειλαν τη ληστεία και την κακοδιοίκηση στις νότιες Πολιτείες.

Στην πραγματικότητα, ο Νότος είχε βρεθεί στη δίνη μιας πλήρους καταστροφής από την κακή διακυβέρνηση των κερδοσκόπων και των αδαών νέγρων ακολούθων τους. Οι απελευθερωμένοι σκλάβοι, ως τάξη, ήταν καλοί άνθρωποι. Εκτός από λίγες περιπτώσεις, τους είχαν φερθεί καλά οι ιδιοκτήτες τους, αλλά ως όχλος ήταν αναλφάβητοι, αδαείς και δεισιδαίμονες και τους μπόλιαζαν με κακία. Ήταν εύπλαστο υλικό στα χέρια των λευκών καθοδηγητών τους. 

Σε κάθε νότια πολιτεία οι αριθμοί έδιναν την εικόνα της κακοδιοίκησης. Στη Νότια Καρολίνα οι φόροι γης το 1860 ανήλθαν σε περίπου  400.000 δολάρια. Το 1871 ανήλθαν σε  2.000.000 δολάρια. Οι φόροι δεν μπορούσαν να καταβληθούν. Οι εκτάσεις είχαν χάσει κάθε αξία και είτε έγιναν τεράστιοι ερημότοποι, είτε παραδόθηκαν σε νέγρους. Στο Μισισιπή περίπου 7.000.000 στρέμματα γης εγκαταλείφτηκαν από τους ιδιοκτήτες επειδή οι ​​φόροι το 1874 αυξήθηκαν 14 φορές! Σε λίγα χρόνια το δημόσιο χρέος της Λουιζιάνα αυξήθηκε από 6.000.000 δολάρια σε 50.000.0000 δολάρια.
  
Την ίδια ώρα κωμοπόλεις, χωριά και επαρχίες ήταν ακόμη σε χειρότερη κατάσταση, σχεδόν όλες τους σε πτώχευση λόγω των δημόσιων χρεών που δεν μπορούσαν να πληρωθούν. Καθώς οι συνθήκες σε πόλεις, κωμοπόλεις και χωριά, ήταν τόσο κακή οι άνθρωποι υπέφεραν σε μεγάλο βαθμό. Απαλλαγμένοι από την εργασία στις φυτείες, εκατοντάδες χιλιάδες νέγροι άφησαν την ύπαιθρο και συνωστίστηκαν στις πόλεις και τις κωμοπόλεις, γοητευμένοι από την ελπίδα ότι η γενναιόδωρη κυβέρνηση και το Γραφείο των Απελευθέρων θα τους εξασφάλιζαν οικονομική στήριξη. Έτρεξαν επίσης στα αστικά κέντρα από το πρόσφατα παραχωρηθέν δικαίωμα ψήφου και την ελπίδα κατάληψης δημόσιων θέσεων που θα τους έκαναν πολιτικούς προϊσταμένους στους πρώην αφέντες τους. 
Ως παράδειγμα των αδαών νομοθετών κατά τις μέρες της «ανασυγκρότησης» του Νότου, το πολιτειακό νομοθετικό σώμα της Νότιας Καρολίνας τα έτη 1868-1872 περιείχε 155 μέλη, όπου με ελάχιστες εξαιρέσεις, αποτελείτο από νέγρους και λευκούς του χαμηλότερου επιπέδου και έναν μεγάλο αριθμό carpetbaggers.

Είκοσι-δύο μέλη δεν μπορούσαν να διαβάσουν ή να γράψουν. Αρκετοί ήταν σε θέση να γράψουν μόνο τα ονόματα τους και οι 41 υπέγραφαν επίσημα έγγραφα με ένα X. Ενενήντα οκτώ από τα 155 μέλη ήταν νέγροι και από αυτόν τον αριθμό 67 δεν κατέβαλαν κανένα φόρο. Κανένας από τους αξιωματικούς δεν κατέβαλε φόρους, επίσης. 
Πολιτοφυλακές νέγρων οργανώθηκαν παντού, και χρησιμοποιήθηκαν ως μέσο από τους πράκτορες του Γραφείου των Απελευθέρων και τη στρατιωτική κυβέρνηση για να τρομοκρατήσουν τους ανθρώπους. Οι Λευκοί δεν επιτρεπόταν να ενταχθούν σε καμία πολιτοφυλακή, οπότε στερήθηκαν των όπλων. Οι πράκτορες του Γραφείου του Απελευθέρων και οι στρατιωτικοί δικαστές ήταν προκατειλημμένοι εναντίον του λευκού πληθυσμού και ήταν ευνοϊκά προσκείμενοι στους νέγρους και καθώς ήταν φαύλοι και του χαμηλότερου επιπέδου δεν υπήρχε περίπτωση να βρει ο Λευκός το δίκιο του. Τα ομοσπονδιακά στρατεύματα και οι νέγρικες πολιτοφυλακές ήταν τα αφεντικά στις πόλεις και κωμοπόλεις και έκαναν ό,τι ήθελαν. Συλλάμβαναν λευκούς άνδρες και γυναίκες από καπρίτσιο και τους φυλάκιζαν για μεγάλο χρονικό διάστημα, χωρίς ποτέ να τους φέρουν ενώπιον κάποιου δικαστηρίου. Σε ορισμένες πόλεις οι στρατιωτικοί διοικητές αυθαίρετα αντικαθιστούσαν τους πολιτικούς διοικητές και απαγόρευαν στους πολίτες να συγκεντρωθούν ανά πάσα στιγμή και ακόμα οι υψηλότεροι δικαστικοί λειτουργοί του Ανωτάτου Δικαστηρίου δεχόντουσαν απειλές από ένοπλους άνδρες. Τον διοικητή της Λουιζιάνα τον κατέβασε με συνοπτικές από την θέση του με διάταξή  του ο στρατιωτικός διοικητής. Οι στρατιωτικοί διοικητές ανάγκαζαν τους δικαστές να ανακαλέσουν τις ποινές των δικαστηρίων τους και οι εγκληματίες απελευθερώνονταν δια της βίας από αξιωματικούς και νέγρικες πολιτοφυλακές. Ο Λευκός ήταν ένα αντικείμενο προσβολής, και οι γυναίκες δεν ήταν ποτέ ασφαλείς από τα χειρότερα εγκλήματα. Οι εφημερίδες δεν είχαν καμία ελευθερία λόγου και οι δημόσιες διαλέξεις απαγορεύονταν.  Οι εκλογές ήταν στο «έλεος» του ομοσπονδιακού στρατού και των νέγρικων πολιτοφυλακών.

Μεταξύ 1864 και 1876 το Κογκρέσο αντιμετώπισε το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ με τη μεγαλύτερη περιφρόνηση. Όταν ο πρόεδρος Τζόνσον προσπάθησε να αφαιρέσει υπουργό του πολέμου Stanton, το Κογκρέσο απέρριψε περιφρονητικά την πρόταση και προσπάθησε να καθαιρέσει τον Johnson. Πολλοί βόρειοι του Κογκρέσου πίστευαν ότι έπρεπε να ψηφιστούν ειδικοί νόμοι για το Νότο, καθώς φοβούνταν ότι οι πρώην σκλάβοι δεν θα μπορούσαν να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους ή να εξασφαλίσουν κάποια από τα δικαιώματά τους έχοντας απέναντι την ευφυΐα και το θάρρος των νότιων λευκών ανδρών.

Ο Νότος κατάκοιτος βογκούσε κάτω από τις αλυσίδες του. Οι Νότιοι λευκοί άνδρες πίστευαν πως κάτι θα έπρεπε να γίνει αμέσως, αλλιώς ο νότιος πολιτισμός κάτω από τον ποταμό Οχάιο θα χανόταν, και θα τον αντικαθιστούσε ένας μιγάς πολιτισμός που σταδιακά θα απορροφούσε και θα έσβηνε την παλιά Αγγλο-σαξονική φυλή και αίμα. Οι συνθήκες ήταν άθλιες και οι Λευκοί ήταν απελπισμένοι. Μια ένοπλη αντίσταση και μια άλλη εξέγερση δεν ήταν κάτι που συζητιόταν, αν και οι συγγραφείς εκείνης της περιόδου έχουν σχεδόν ομόφωνα την άποψη, ότι αν οι συνθήκες συνέχιζαν έτσι, ήταν σίγουρο ότι θα ξεκινούσε ανταρτοπόλεμος παντού στο Νότο. Έπρεπε να βρεθεί μια αποτελεσματική απάντηση κατά της τυραννίας των κερδοσκόπων carpetbaggers και των ασύδοτων νέγρων. Και βρέθηκε στη μυστική οργάνωση που είναι γνωστή ως η Κου Κλουξ Κλαν.

Απόσπασμα από το σπάνιο βιβλίο “Story of the Ku Klux Κlan” του Col. Winfield Jones, (1921)



ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ  

Κυριακή 26 Απριλίου 2015

ΙΤΑΛΙΑ: «Λέμε όχι στην εισβολή»

Είδηση στα πρωτοσέλιδα έγινε η ιταλική περιφέρεια της Λομβαρδίας, επειδή αρνήθηκε καταλύματα έκτακτης ανάγκης για τους μετανάστες, μετά από αίτημα που υποβλήθηκε από το Υπουργείο Εσωτερικών. Είναι η δεύτερη περιοχή που αρνείται μετά το Βένετο.

Το υπουργείο απευθύνθηκε σε Λομβαρδία, Πιεμόντε, Βενέτο, Τοσκάνη, Εμίλια-Ρομάνια, Καμπανία, Απουλία, Λάτσιο και Μάρκες, για να διαθέσουν αρκετές χιλιάδες χώρους για να στεγάσουν νέες αφίξεις μεταναστών, αλλά δεν έδειξαν όλοι ενθουσιασμένοι με την προοπτική.

Ο λόγος, σύμφωνα με τον Roberto Maroni, πρόεδρο της Λομβαρδίας και ιδρυτή της Λίγκας του Βορρά, όπως είπε στο TGCom24, είναι ότι “δεν θέλουμε μια εισβολή.”

Το ίδιο μήνυμα εκφράστηκε από τον Luca Zaia, (πρόεδρο του Βένετο) ο οποίος είπε ότι «δεν υπάρχει χώρος» για αυτούς.

Σε πλήρη αντίθεση με τις δύο πολιτείες, η Βασιλικάτα υποσχέθηκε ότι «θα διπλασιάσει τον αριθμό των μεταναστών», όπως δήλωσε ο πρόεδρος Marcello Pitella. Η ίδια δέσμευση εκφράστηκε από τον δήμαρχο της Μπολόνια, Virginio Merola, στην πολιτεία της Emilia Romagna.

Τα σχόλια αυτά έρχονται εν μέσω έντονης ευρωπαϊκής συζήτησης για τη μετανάστευση, η οποία είναι ιδιαίτερα εμφανής στην Ιταλία – οι ακτές της είναι εύκολα προσβάσιμες από την Αφρική. 

Η κυβέρνηση του Matteo Renzi δέχεται μεγάλη πίεση από την αντιπολίτευση, για αυτό που βλέπουν ως υπόθαλψη προσφύγων.

“Είναι μεγάλη ντροπή το ότι η κυβέρνηση, αντί να απωθεί την εισβολή των λαθρομεταναστών, σκέφτεται να διαθέσει χιλιάδες κρεβάτια, δεχόμενη την εισβολή”, ανέφερε ο Maurizio Gasparri, ηγέτης του κεντροδεξιού κόμματος Forza Italia.

Ο Matteo Salvini, επικεφαλής της Λίγκας του Βορρά, κάλεσε όλους τους αξιωματούχους να «πουν όχι, με κάθε μέσο, ​​σε κάθε νέα άφιξη». Πρότεινε ακόμη την κατάληψη κάθε πιθανού χώρου διαμονής στις πόλεις, αν αυτό σημαίνει την απώθηση των “υποτιθέμενων” προσφύγων, σύμφωνα με μία ανάρτησή του στο Facebook.

Η Ε.Ε. έχει αρχίσει να σκέφτεται τη δημιουργία ενός ναυτικού αποκλεισμού της Λιβύης, η οποία έχει υποστεί μερικές από τις χειρότερες σφαγές μετά από την πτώση του Λίβυου ηγέτη Μουαμάρ Καντάφι.

Να σημειωθεί ότι οι δυτικές δυνάμεις προειδοποιήθηκαν πρόσφατα ότι οι ισλαμιστές έχουν εύκολη πρόσβαση στη Λιβύη και αυτό είναι εξαιρετικά επικίνδυνο, εφόσον με χιλιάδες μεταναστών να φθάνουν κάθε εβδομάδα, θα ήταν σχεδόν αδύνατο να γίνουν αντιληπτές οι απειλές για την ασφάλεια.

Ας θυμηθούμε ότι το 1999, ο πρώην Ανώτατος Διοικητής των Συμμαχικών Δυνάμεων του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη, Αμερικάνος στρατηγός Wesley Clark (γνωστός από τους νατοικούς βομβαρδισμούς της Σερβίας) είπε ότι «δεν υπάρχει καμία θέση στη σύγχρονη Ευρώπη για εθνικά καθαρά κράτη» (“There is no place in modern Europe for ethnically pure states”. - Ας σημειωθεί ότι ο Clark είναι εβραϊκής καταγωγής. Το όνομα του πατέρα του είναι Benjamin Jacob Kanne).

Η Ευρώπη έχει γίνει στόχος «αλλαγής των δημογραφικών στοιχείων» απλώς και μόνο επειδή είναι γεμάτη από λευκούς. Το ίδιο πράγμα συμβαίνει στην Αμερική, τον Καναδά, την Αυστραλία, τη Νέα Ζηλανδία - είναι ακόμη σε εξέλιξη στην Αργεντινή, την Ουρουγουάη και τη νότια Βραζιλία (στο λευκό τμήμα της χώρας).

Στην ουσία δεν πρόκειται για μια «αλλαγή δημογραφικών στοιχείων» ή «διαφορετικότητα» - είναι σκόπιμα η προώθηση μιας πολιτικής Γενοκτονίας των Λευκών. 

Η φωτογραφία κάτω τα λέει όλα για το μέλλον παρόν της Ευρώπης. Είναι από σχολείο της Σουηδίας. 



ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγές: εδώ κι εδώ

Παρασκευή 24 Απριλίου 2015

Κάντο όπως η ΣΟΥΗΔΙΑ: Κοντέινερ (επί πληρωμή) για τους Σουηδούς φοιτητές, πολυτελή ξενοδοχεία με γκολφ και spa (δωρεάν) για τους λαθρομετανάστες!



Στην Σουηδία, συμβαίνει το εξής απίστευτο, αλλά εξόχως «προοδευτικό»: Την ίδια ώρα που οι παράνομοι μετανάστες – αιτούντες άσυλο διαμένουν σε υπερπολυτελή και ιστορικά ξενοδοχεία, οι φοιτητές και οι νέοι της Σουηδίας αναγκάζονται να ζουν μέσα σε κοντέινερ, λόγω της έλλειψης στέγης που η μαζική μετανάστευση έχει προκαλέσει.

Διαβάζουμε στην αγγλόφωνη έκδοση της σουηδικής The Local :
 
Κοντέινερς θα ενοικιάζονται σε φοιτητές, σε μια προσπάθεια για την επίλυση του προβλήματος της χρόνιας έλλειψης στέγης της Σουηδίας. Η Local μίλησε με την εταιρεία πίσω από αυτά.

65 κινητά σπίτια κατασκευάζονται επί του παρόντος στο προάστιο της Στοκχόλμη, Sundbyberg. Η σουηδική κατασκευαστική εταιρεία XLNT Living έχει δημιουργήσει διαμερίσματα 26 τετραγωνικών μέτρων από πρώην δοχεία χάλυβα. Αλλά ο ιδρυτής της επιχείρησης, Elman Azari, δήλωσε στην Local ότι (το κοντέινερ) είναι ακριβώς όπως οποιοδήποτε άλλο σύγχρονο νεόκτιστο σπίτι.

«Μία από τις προκλήσεις μας ήταν να κάνουμε τους ανθρώπους να καταλάβουν ότι είναι στην πραγματικότητα αρκετά αξιοπρεπές να ζήσουν εκεί μέσα. Είναι ευρύχωρα - πολύ πιο ευρύχωρα από ό, τι τα περισσότερα φοιτητικά διαμερίσματα - και πληρούν όλες τις βασικές απαιτήσεις όσον αφορά τον αερισμό, το φως και όλα τα άλλα. Είναι απλά θέμα νοοτροπίας: μέσα είναι ακριβώς όπως και κάθε άλλο σπίτι. Σε καμία περίπτωση δεν αισθάνεστε ότι ζείτε σε ένα άσχημο, κλειστό δοχείο», είπε.

Η έλλειψη στέγης στη Σουηδία ήταν ένα βασικό ζήτημα της προεκλογικής εκστρατείας στις τελευταίες εθνικές εκλογές. Κοντά στους 300.000 νέους ενήλικες μεταξύ 20 και 27 ετών δεν διαθέτουν δική τους περιουσία, ούτε έχουν μια μακροπρόθεσμη σύμβαση ενοικίασης.

Η σημερινή έλλειψη στέγασης είναι ιδιαίτερα έντονη στην πρωτεύουσα την Στοκχόλμη, όπου σε ορισμένα σημεία της πόλης υπάρχει αναμονή έως και 20 ετών για όσους αναζητούν διαμέρισμα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να ευδοκιμεί η υπενοικίαση, με τις τιμές να ανεβαίνουν ραγδαία τα τελευταία χρόνια, παρά τους κανόνες που αποσκοπούν να θέσουν ένα ανώτατο όριο ενοικίασης αυξήσεις.

«Τα κινητά σπίτια θα μπορούσαν να λύσουν κάπως το πρόβλημα έλλειψης στέγης στη Σουηδία σήμερα. Η πολιτική είναι το μόνο εμπόδιο. Φυσικά πρέπει να κατασκευαστούν και πιο μόνιμες κατοικίες, αλλά εν τω μεταξύ τα κινητά σπίτια είναι μία λύση», δήλωσε ο Anzari.

«Το όφελος είναι ότι μπορείτε να προσαρμόσετε πόσα σπίτια χτίζετε με την τρέχουσα κατάσταση. Ας πούμε για παράδειγμα ότι χρειάζεστε να χτίσετε πιο πολλά καταλύματα για πρόσφυγες. Στη συνέχεια, μπορείτε να πείτε "εντάξει, πιστεύουμε ότι θα έχουμε ένα Χ αριθμό προσφύγων αυτό το έτος, προκειμένου να οικοδομήσουμε αναλόγως". Αλλά σε πέντε χρόνια, η παγκόσμια κατάσταση μπορεί να έχει αλλάξει, και στη συνέχεια, μπορείτε να προσαρμοστείτε σ' αυτή», πρόσθεσε.


Συνεδριακό ξενοδοχείο γίνεται ξενοδοχείο για πρόσφυγες. Η Σουηδική Επιτροπή Μετανάστευσης έχει εγκρίνει το ξενοδοχειακό συγκρότημα Marsviken, να παραδοθεί για αποκλειστικά δωρεάν διαμονή παράνομων μεταναστών από χώρες του Τρίτου Κόσμου που ζητούν άσυλο.

Το ξενοδοχειακό συγκρότημα ‘Marsviken golf and conference’ στο Nykoping ξαφνικά μετατράπηκε σε κατάλυμα μεταναστών που ζητούν άσυλο. Το δημοφιλές χριστουγεννιάτικο δείπνο του ξενοδοχείου φέτος δεν θα είναι διαθέσιμο για το κοινό, αφού η Επιτροπή Μετανάστευσης επιτρέψει σε 110 αιτούντες άσυλο να εγκατασταθούν στα όμορφα διακοσμημένα δωμάτια του ξενοδοχείου.

Η σύμβαση ισχύει από αυτή την εβδομάδα και σύντομα οι πρώτοι αιτούντες άσυλο θα προχωρήσουν στις ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις, οι οποίες είναι αποκλειστικά εξοπλισμένες με ένα εστιατόριο «παγκόσμιας κλάσης», ένα σπα και ένα χώρο χαλάρωσης με χαμάμ, τζακούζι και μια ανακαινισμένη αίθουσα κινηματογράφου.

Το Marsviken είναι γνωστό για το παραδοσιακό χριστουγεννιάτικο δείπνο, το οποίο φέτος θα είναι κλειστό για τους επισκέπτες, διότι η Επιτροπή Μετανάστευσης το παραχώρησε για δωρεάν διαμονή των αιτούντων άσυλο.

Τα δωρεάν γεύματα για τους αιτούντες άσυλο στο ξενοδοχείο πληρώνει η Επιτροπή Μετανάστευσης στο πλαίσιο σύμβασης προμηθειών, που κοστίζουν 121 σουηδικές κορώνες ανά άτομο την ημέρα. Αξίζει αυτό το ποσό να συγκριθεί με τα σουηδικά σχολικά γεύματα, που κοστίζουν κατά μέσο όρο 9 σουηδικές κορώνες ανά μαθητή.


Έχει κι άλλο:

Το πολυτελές ξενοδοχείο και spa Cape East” στην Haparanda θα γίνει το χρηματοδοτούμενο από το κράτος κατάλυμα για 500 μετανάστες από χώρες του τρίτου κόσμου. Αυτό ανακοινώθηκε από την Σουηδική Επιτροπή Μετανάστευσης, την Τετάρτη.

Ο επιχειρηματίας Bert Karlsson, (πρώην τηλεπερσόνα και μεγιστάνας της ποπ) που έχει πλουτίσει από την ιστορία με τους ξενώνες για τους αιτούντες άσυλο, μαζί με τον δισεκατομμυριούχο ακινήτων Roger Akelius έχει κερδίσει την προσοδοφόρα σύμβαση με τη Σουηδική Επιτροπή Μετανάστευσης.

«Θα είναι η καλύτερη διαμονή αιτούντων άσυλο στον κόσμο. Είναι μια φανταστική εγκατάσταση», λέει ο Karlsson στο P4 Norrbotten.

Κάθε είδους άνεση περιμένει τους αιτούντες άσυλο. Οι εγκαταστάσεις σπα στο Cape East είναι εξοπλισμένες με την μεγαλύτερη σάουνα του κόσμου (με χώρο για 150 άτομα), ντους, χιονόπτωση, τρύπα στον πάγο, ζεστές και κρύες πηγές. Υπάρχει επίσης ένα εστιατόριο "παγκόσμιας κλάσης" - Οι χώροι του θα είναι κλειστοί για το κοινό.

Σύμφωνα με την εφημερίδα, τα ασυνήθιστα πολυτελή καταλύματα για αιτούντες άσυλο, θα κοστίσουν 54,7 εκατομμύρια σουηδικές κορόνες ανά έτος. Αυτό αναλογεί σε 150.000 σουηδικές κορώνες ανά ημέρα για κάθε Σουηδό φορολογούμενο.

Ο δημοτικός σύμβουλος της Haparanda Peter Waara, πιστεύει ότι η διαμονή των αιτούντων άσυλο είναι «μια πρόκληση».

«Μπορεί κάποιος να θέσει το ερώτημα πόσο λογικό είναι η Σουηδική Επιτροπή Μετανάστευσης και ένας ιδιώτης εργολάβος να έχουν ένα διάλογο χωρίς ο δήμος να συμμετέχει σε κανένα διάλογο. Είναι λίγο παράξενο, οφείλω να ομολογήσω», είπε ο Waara στην P4 Norrbotten.

«Εγώ είμαι ένας επιχειρηματίας και εφόσον υπάρχει μια αγορά, μπορώ να βγάλω καλά χρήματα», δήλωσε ο Karlsson, (φώτο), ο επικαλούμενος και "σωτήρας των προσφύγων" που είχε κάνει και πολιτικός στο παρελθόν. «Μπορώ να χρησιμοποιήσω το μοντέλο της Ikea:. Χαμηλή τιμή, καλή ποιότητα».

Σε διάστημα ενός έτους, ο Karlsson έχει ανοίξει τέσσερις ξενώνες φιλοξενίας για περίπου 1.000 πρόσφυγες. Έχει υποβάλει αίτηση για να ανοίξει 19 περισσότερους, που θα στεγάζουν μέχρι 7.000 άτομα, γεγονός που θα τον κάνει μακράν τον μεγαλύτερο πάροχο διαμονής προσφύγων στην Σουηδία, μια χώρα γνωστή για τους ευνοϊκούς όρους παροχής ασύλου.

Ο Karlsson θεωρεί, πάντως ότι έχει μια «αποστολή» να βοηθήσει τους πρόσφυγες να κάνουν μια νέα αρχή. Οι κακοπροαίρετοι ωστόσο, υποψιάζονται ότι το εγχείρημα είναι απλά ένα μέσο για γρήγορο κέρδος..

Και ένα διδακτικό βίντεο για να προετοιμαστούμε κι εμείς οι "οπισθοδρομικοί" και "ξενοφοβικοί" για την εισαγωγή του "σουηδικού μοντέλου" :


ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ