Οι ταραχές των ΗΠΑ: μια φυσιολογική αμερικανική ιστορία

Του Adriano Scianca (Il Primato Nazionale) / ΚΟ

Την εποχή που οι αριστεροί δημοσιογράφοι άνοιγαν ακόμα μερικά βιβλία, το όνομα του Ντέρεκ Σώβιν (Derek Chauvin), του αστυνομικού που κατηγορείται για το θάνατο του Τζορτζ Φλόιντ, δεν θα διέφυγε τόσο εύκολα από την εύκολη σύνδεση με τον σχεδόν ομώνυμο Νικολά Σωβέν (Nicolas Chauvin), τον Γάλλο φανταστικό στρατιώτη από τον οποίο προέρχεται ο όρος «σωβινισμός». Η πικρή ειρωνεία της ιστορίας; Αλλά αν και ο απολογισμός των νεκρών από τις αμερικανικές ταραχές παραμένει έξι στον αριθμό, εμείς πρέπει να πάρουμε στα σοβαρά την τολμηρή πρόταση του νέου διευθυντή της (αριστερής) Repubblica, Maurizio Molinari, ο οποίος είπε: «Το φαινόμενο που παρατηρούμε στην Αμερική είναι άνευ προηγουμένου από το θάνατο του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, λόγω της έκτασης της βίας και της σοβαρότητας των περιστατικών» (η αναφορά αφορά τους 46 θανάτους που προκλήθηκαν από τις ταραχές μετά τη δολοφονία του διάσημου μαύρου ιεροκήρυκα, που πραγματοποιήθηκε το 1968).

Από την Liberty City ως το Λος Άντζελες: Οι πιο πρόσφατες ταραχές

Los Angeles 1992

Όσον αφορά τη βαρύτητα, ωστόσο, πρέπει να παραδεχθούμε ότι τα γεγονότα της Μινεάπολης είναι πιο εντυπωσιακά, για παράδειγμα, από την εξέγερση της πόλης Liberty στο Μαϊάμι, όπου το 1980 μια ταραχή μαύρων είχε ως αποτέλεσμα 18 θανάτους και εκατοντάδες τραυματίες μετά την αθώωση των λευκών αστυνομικών που κατηγορούντο ότι σκότωσαν έναν νεαρό μαύρο. Όσοι δεν είχαν γεννηθεί εκείνη την εποχή, ωστόσο, ίσως θυμούνται την πιο πρόσφατη εξέγερση στο Λος Άντζελες, η οποία πραγματοποιήθηκε μεταξύ 29 Απριλίου και 4 Μαΐου 1992, μετά την υπόθεση του Rodney King. Εκείνη την εποχή, 54 άνθρωποι σκοτώθηκαν στις ταραχές, 2.383 τραυματίστηκαν και περισσότεροι από 12.000 συνελήφθησαν. Υπήρξαν πάνω από 3.600 πυρπολισμοί, περίπου 1.100 κτίρια υπέστησαν σοβαρές ζημιές και αναφέρθηκαν ζημιές ενός δισεκατομμυρίου δολαρίων. Το  φυλετικό πλαίσιο που ήταν το υπόβαθρο αυτής της εξέγερσης ήταν πιο περίπλοκο από την απλή σύγκρουση «μαύροι εναντίων λευκών»: μεταξύ των κύριων πρωταγωνιστών της βίας ήταν στην πραγματικότητα οι ισπανόφωνοι, οι οποίοι δεν είχαν καμία σχέση με την εν λόγω υπόθεση, ενώ μεταξύ των κύριων στόχων των λεηλασιών των κακοποιών ήταν Κορεάτες καταστηματάρχες. Οι Κορεάτες: αυτή η γνωστή προνομιακή εθνοτική ομάδα, αυτοί οι κύριοι του συστήματος, αυτοί οι κοσμικοί εχθροί των παρενοχλημένων μειονοτήτων ...

Μια δημοκρατία που βασίζεται σε εθνοτικές συγκρούσεις

Watts 1965

Πριν από την προαναφερθείσα εξέγερση για τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ υπήρξαν οι εξεγέρσεις του Watts 1965 (34 νεκροί), του Νιούαρκ 1967 (26 νεκροί), του Ντιτρόιτ 1967 (43 νεκροί). Άπειρες άλλες, ίσως με λίγους ή καθόλου θανάτους, αλλά με ολόκληρες πόλεις υπό πολιορκία, υπήρχαν ακόμη και αργότερα. Φαίνεται ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι μια δημοκρατία που βασίζεται στις ταραχές. Και για την εθνοτική σύγκρουση: όλοι εναντίον όλων. Φυσικά, η έκταση της συνεχιζόμενης εξέγερσης είναι εντυπωσιακή, με πάνω από 40 πόλεις υπό απαγόρευση κυκλοφορίας, αλλά η εντύπωση είναι ότι δεν αντιμετωπίζουμε ένα επίπεδο συγκρούσεων άνευ προηγουμένου στην αμερικανική ιστορία. Το αντίθετο. Και, αν και δεν θέλουμε να προβούμε στο εύκολο σόφισμα με το οποίο δύο αντίθετα φαινόμενα αποτυπώνονται απλά ως "δύο πλευρές του ίδιου νομίσματος", μπορεί κανείς να ρωτήσει εάν η ριζοσπαστικότητα της εξέγερσης, η οποία έχει οδηγήσει σε πυρπολήσεις αστυνομικών τμημάτων και η βία των αστυνομικών δεν είναι και το αποτέλεσμα μιας κοινωνίας η οποία, σε όλα τα επίπεδα και από όλα τα εμπλεκόμενα μέρη, έδειχνε πάντα ένα επίπεδο βαρβαρότητας άγνωστο στα γαλήνια εδάφη της Δυτικής Ευρώπης.

Είναι ολόκληρο το κοινωνικό και πολιτιστικό σύστημα των ΗΠΑ που πρέπει να δοκιμαστεί

Με άλλα λόγια, θα μπορούσε κανείς να ρωτήσει αν θα έπρεπε να τεθεί σε εξέταση στο σύνολό του ένα κοινωνικό και πολιτιστικό σύστημα, παρά ο Τραμπ, η Alt right, το ίδιο αιώνιο φάντασμα του ρατσισμού ή ποιος ξέρει ποιο άλλο φετίχ των ΜΜΕ. Οι ερμηνευτικές κατηγορίες που είναι οι πιο δημοφιλείς, ωστόσο, είναι οι πιο κοινές: δεδομένου ότι ο Τραμπ είναι “supremacist”, τα ρατσιστικά μικρόβια που υπήρχαν πάντα στην αμερικανική κοινωνία έχουν επανενεργοποιηθεί και άνθρωποι όπως ο Σώβιν αισθάνονται πλέον ότι δικαιούνται να ακολουθήσουν πρακτικές συγκεκριμένης φυλετικής κυριαρχίας. Είναι ένα εύκολο καλούπι.

Ο liberal παράδεισος της Μινεσότα

Andrea Jenkins. "Η πρώτη trans γυναίκα" στο δημοτικό συμβούλιο της Μινεάπολης

Ένας άλλος τρόπος με βάση τα συμφραζόμενα θα μπορούσε να επισημάνει ότι η Μινεσότα είναι ένα είδος φιλελεύθερου παραδείσου : οι κάτοικοι της πολιτείας ψηφίζουν υπέρ δημοκρατικών προεδρικών υποψηφίων από το 1976, περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη πολιτεία. Ο κυβερνήτης της Μινεσότα, Tim Walz, είναι Δημοκρατικός. Ο δήμαρχος της Μινεάπολης Jacob Frey, είναι Δημοκρατικός, όπως συμβαίνει από το 1961. Το Δημοτικό Συμβούλιο της Μινεάπολης περιλαμβάνει δύο μέλη τρανσέξουαλ και οι δύο μαύροι (φώτο πάνω). Ο Medaria Arradondo, επικεφαλής της αστυνομίας της Μινεάπολης, είναι Αφροαμερικανός. 

Medaria Arradondo

Ο ίδιος ο Chauvin, που ήδη χαρακτηρίστηκε ως ενσάρκωση της Ku Klux Klan με στολή, φαίνεται να ερμηνεύει την υποτιθέμενη σχέση του με τη “white power” σκηνή με έναν ιδιαίτερα... ελαστικό τρόπο, καθώς παντρεύτηκε μια γυναίκα από το Λάος και, στις 18 περιπτώσεις στις οποίες κατηγορήθηκε για απροσάρμοστη και βίαιη συμπεριφορά, ορισμένα από τα θύματα ήταν λευκά. Εν ολίγοις, μια φυσιολογική αμερικανική ιστορία.

ΚΟ: Μόνο ένας από τους τέσσερις αστυνομικούς ήταν στην πραγματικότητα λευκός: οι άλλοι τρεις ήταν: Thomas Lane, J Alexander Kueng και Tuo Thao. 

ΚΟ / από εδώ