Ο ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ (ΚΟ) ξημεροβραδιάζεται για να βρει, να μεταφράσει και να παρουσιάσει ειδήσεις και άρθρα συμβατά με την θεματολογία του, χωρίς απαραίτητα να ταυτίζεται μαζί τους. Το ίδιο ισχύει και για τα παρατιθέμενα links. Σχόλια και παρεμβάσεις του ΚΟ είναι σε χρώμα ερυθρό. Αν ψάχνεις για mainstream ειδησεογραφία και άποψη, ήρθες στο λάθος μέρος.

got democracy?

got democracy?
"Μη με παραδώσης εις την επιθυμίαν των εχθρών μου· διότι ηγέρθησαν κατ' εμού μάρτυρες ψευδείς και πνέοντες αδικίαν.."

kolokotronis

kolokotronis

Τετάρτη 1 Φεβρουαρίου 2012

Καθολική εκκλησία, οικουμενισμός και το όραμα του ‘Πολίτη της Γης’


“Αν όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι πρόσωπο με πρόσωπο με το Θεό, τον δεχτούμε στη ζωή μας, τότε... γινόμαστε καλύτεροι Ινδουϊστές, καλύτεροι Μουσουλμάνοι, καλύτεροι Καθολικοί, καλύτεροι σε ό, τι πιστεύουμε.. Θα πρέπει να δεχτείτε αυτό που είναι ο Θεός στο μυαλό σας.” (Μητέρα Τερέζα, από το ‘Mother Teresa: Her people and her work’, του Desmond Doig, 1976).

Εν μήνα πριν το θάνατό του, ο γνωστός Καθολικός μοναχός Thomas Merton, είπε στην οικουμενική συνάντηση των εκπροσώπων των διαφόρων θρησκειών, στην Καλκούτα: “Αδελφοί μου,
έχουμε ήδη γίνει ΕΝΑ. Αλλά φανταζόμαστε πως είμαστε χώρια. Αυτό που πρέπει να ανακαλύψουμε είναι η αρχική μας ένωση.”

Ο Merton (στην φωτογραφία με τον Δαλάι Λάμα) δεν απειχούσε τα λόγια μόνο της Μητέρας Τερέζας, αλλά και πολλών άλλων Καθολικών στους οποίους περιλαμβάνονται και Πάπες. Για παράδειγμα, τρεις Καθολικοί ιερείς αναφέρουν στο βιβλίο τους, το οποίο σημειωτέον έχει την άδεια της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας: “Δε θα έπρεπε να διστάσουμε να δοκιμάσουμε τους καρπούς της παλιάς σοφίας της Ανατολής και να την “καταλάβουμε” σαν τον Χριστό. Πολλοί προσευχόμενοι χριστιανοί έχουν βοηθηθεί πάρα πολύ από τη Γιόγκα, το Ζεν και παρόμοιες πρακτικές.” (Abbot Thomas Keating, “Finding Grace At the Center’, 1978).

Ο καρδινάλιος Ratzinger, (σημερινός Πάπας Βενέδικτος ΙΣΤ’) φύλακας (τότε) της καθολικής ‘ορθοδοξίας’ του Βατικανού, αναφερόμενος στη συνεχώς αυξανόμενη δραστηριότητα των καθολικών με το Ζεν και τις άλλες παρόμοιες μορφές Γιόγκα και Ανατολικού μυστικισμού, (βλ. και ΕΔΩ) έστειλε στα μέσα Δεκεμβρίου 1989 μια επιστολή 23 σελίδων σε 3000 επισκόπους της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας, στην οποία έκφραζε το ενδιαφέρον του. Βέβαια, σ’ αυτή την επιστολή, την οποία ενέκρινε και ο Ιωάννης Παύλος ΙΙ, δεν καταδίκαζε τον Ανατολικό μυστικισμό, ή τις τεχνικές της Νέας Εποχής και της Γιόγκα, αλλά πρότεινε να παίρνουμε από αυτές “μόνο τα απαραίτητα στοιχεία...”

Ο Ιωάννης Παύλος ΙΙ είχε δημόσια ενθαρρύνει αυτή την συγκριτιστική στάση. Για παράδειγμα, κατά την επίσκεψη του στα πανεπιστήμια της Καλκούτας και του Νέου Δελχί, όταν το 1989 είχε επισκεφτεί την Ινδία, είπε μπροστά σε μεγάλο κοινό Ινδουιστών: “Η αποστολή της Ινδίας... είναι σημαντική, λόγω του ότι ενθαρρύνει την πνευματική φύση του ανθρώπου. Πράγματι, η μεγαλύτερη συμβολή της Ινδίας στον κόσμο, είναι ότι προσφέρει την ‘πνευματική εικόνα’ στον άνθρωπο. Και πολύ καλά κάνει ο κόσμος που δέχεται αυτή την αρχαία σοφία και. βρίσκει μέσα της αρκετά στοιχεία για να κάνει τη ζωή του περισσότερο πλούσια.” (“Spiritual Vision of Man”, L’ Observatore Romano, 10 Φεβρουαρίου 1986).

Ο Metron έγραφε ότι “ο Βουδισμός και ο Χριστιανισμός είναι δυνατόν να συνδυαστούν στην κοινή καθημερινή υπόσταση του ανθρώπου σαν υλικό για τη ριζική μεταμόρφωση της συνείδησης”. Δίδαξε πως η μεταμόρφωση της συνείδησης την οποία ο Βουδισμός Ζεν ονομάζει “Ο Μεγάλος Θάνατος”, είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα με αυτό που οι Χριστιανοί ονομάζουν “θάνατο και ανάσταση με το Χριστό”, δηλαδή και τα δυο οδηγούν στο “θάνατο του εαυτού” και σε μια “νέα ζωή” που δεν υπάρχει σε κάποιο μελλοντικό παράδεισο, αλλά στη “ζωή του σήμερα”.

Η Ρωμαιοκαθολική ιεραρχία έχει μακρά ιστορία στη αρχαία του Οικουμενισμού. Θα μπορούσαμε να παραθέσουμε δεκάδες παραδείγματα, όμως αρκούν μερικά μόνο. Οι Πάπες Ιωάννης ΧΧΙΙΙ και Παύλος VI, συνεργάστηκαν με μεγάλα ονόματα όπως του Δαλάι Λάμα, του μουσουλμάνου Ανουάρ Ελ Σαντάτ, και ακόμα με τον Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών Ου Θαντ, (φωτο) που ήταν Βουδιστής που είχε στόχο τη δημιουργία του «Ναού της Κατανόησης», γνωστού σαν Ηνωμένα Έθνη των Θρησκειών του Κόσμου. Διευθυντάς των Διεθνών Προγραμμάτων.

“Η Αυτού Παναγιότης”, ο
Δαλάι Λάμα, ο οποίος είναι “Θεός” για τους περισσότερους Θιβετιανούς Βουδιστές, έτυχε θερμής υποδοχής από τη καθολική εκκλησία σε ολόκληρο τον κόσμο. Συναντήθηκε δύο φορές με τον Πάπα Παύλο VI και πολύ περισσότερες φορές με τον πολύ καλό του φίλο Ιωάννη Παύλο ΙΙ. “Έχουμε και οι δυο τον ίδιο σκοπό” (The Tidings, 13 Οκτωβρίου 1989), είπε ο Δαλάι Λάμα.
Στην αρχή του πρώτου ταξιδιού στις ΗΠΑ ο “Θεός - Βασιλιάς” εμφανίστηκε το 1979 στον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Πατρίκιου στην Ν. Υόρκη, στο ονομαστό “φεστιβάλ των θρησκειών” όπως είχε δημοσιεύσει το περιοδικό Time, το οποίο είχε οργανώσει ο
Καρδινάλιος Cooke. Με τη δήλωσή του ότι “όλες οι μεγάλες θρησκείες του κόσμου είναι βασικά οι ίδιες” (Time, 17 Σεπτεμβρίου 1979), ο Δαλάι Λάμα χειροκροτήθηκε από το μεγάλο πλήθος που είχε μαζευτεί. Ο Καρδινάλιος Cooke, αναφέρει: “Αυτή είναι μια από τις μεγαλύτερες κινήσεις του ‘πνεύματος’ της εποχής μας. Είμαστε ευπρόσδεκτοι ο ένας στην εκκλησία του άλλου, στους βουδιστικούς ναούς και στις συναγωγές.”(Newsweek, 17 Σεπτεμβρίου 1979).

Ένας άλλος υποστηρικτής της προώθησης της θρησκευτικής ένωσης, ο Καρδινάλιος Leon Joseph Suenens, οργάνωσε και μίλησε πρώτος στο δεύτερο παγκόσμιο συνέδριο για τη Θρησκεία και την Ειρήνη, στο Λουβέν του Βελγίου το 1974. Το συνέδριο του Λουβέν, το οποίο ευλόγησε ο Πάπας Παύλος VI, τόνισε ιδιαίτερα το σημαντικό ρόλο που πρέπει να παίξει η θρησκευτική ένωση, ώστε να καθιερώσει την επερχόμενη Παγκόσμια Κυβέρνηση. Υπήρχε συνεχώς ένα κάλεσμα για την “νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων”. Κάτω από την καθολική καθοδόγηση, η δήλωση του Λουβέν έλεγε: “Μαζευτήκαμε όλοι, Βουδιστές, Χριστιανοί, Κομφουκιστές, Ινδουϊστές, Εβραίοι, Μουσουλμάνοι, Σιντοϊστές, Σιχ, Ζοροάστρες και άλλοι, για να ακούσουμε το ‘Πνεύμα’ που υπάρχει μέσα στις διαφορετικές και σεβαστές θρησκευτικές μας παραδόσεις... έχουμε έρθει αντιμέτωποι με τα μεγάλα ζητήματα που πρέπει να λύσουν οι κοινωνίες μας ώστε να έρθει η ειρήνη, η δικαιοσύνη και η ευγενική ποιότητα στη ζωή κάθε ανθρώπου και όλων των ανθρώπων...εκφράζουμε τη χαρά μας που έχει ανεπιστρεπτί περάσει, ελπίζουμε, η μακρά περίοδος της εγωιστικής και προκατειλημμένης απομόνωσης των θρησκειών της ανθρωπότητας. Κάνουμε έκκληση στις θρησκευτικές κοινότητες του κόσμου να ακολουθήσουν την τάση του Πολίτη της Γης.” (Alen Geyer, ‘Religious Isolationism: Gone forever?”, The Christian century, 23 Οκτωβρίου 1974).

Τα μεγάλα οικουμενιστικά ανοίγματα και επιτεύγματα του Πάπα παρακίνησαν πολλούς αρχηγούς του κόσμου και είχαν σαν αποτέλεσμα νέες οικουμενικές κινήσεις για την ‘Παγκόσμια ειρήνη’. Από τις πλέον σημαντικές κινήσεις, είναι η κίνηση του ‘Παγκόσμιου Φόρουμ των Πνευματικών και Κοινοβουλευτικών Αρχηγών για την Επιβίωση του Ανθρώπου’ (‘Global Forum of Spiritual and Parliamentary Leaders on Human Survival’), που ξεκίνησε χωρίς να υπάρχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον τον Οκτώβριο του 1975, όταν συναντήθηκαν οι “πνευματικοί αρχηγοί” από πέντε μεγάλες θρησκείες του κόσμου και οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι για να συζητήσουν κάποιες ιδέες πάνω στην οικολογική σωτηρία και την ειρήνη στον κόσμο. Μετά από αυτή την συνάντηση, ξεκίνησε μια συνεργασία ανάμεσα στους θρησκευτικούς και τους πολιτικούς αρχηγούς. “Διερευνήσαμε τη φύση της σχέσης μεταξύ της πολιτικής και της θρησκευτικής ζωής και συμφωνήσαμε τόσο οι πολιτικοί, όσο και οι θρησκευτικοί αρχηγοί, πως θέλουμε και χρειαζόμαστε αυτή τη συνεργασία.., και πως θα προσπαθήσουμε να προωθήσουμε σε θρησκευτικό, εθνικό και τοπικό επίπεδο όλες τις πιθανές δυνατότητες συνεργασίας ανάμεσα στους πνευματικούς αρχηγούς και τους βουλευτές. Μπαίνουμε στην περίοδο του ‘Παγκόσμιου Πολίτη... Αυτή η νέα συνείδηση γκρεμίζει όλους τους φραγμούς που υπάρχουν ανάμεσα στη φυλή και τη θρησκεία, την ιδεολογία και την εθνικότητα... Έχουμε το όραμα μιας νέας κοινότητας, όπου η μακρά και τραγική ιστορία της ανθρώπινης βίας αντικαθίσταται από την περίοδο της αμοιβαίας ευημερίας και ειρήνης.” (Shared Vision: Global Forum of Spiritual and Parliamentary Leaders on Human Survival’, Φθινόπωρο 1987).

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Από το βιβλίο «Το Χάραγμα», A.W. Pink, Επιλεγμένες Εκδόσεις, 1999, τίτλος πρωτότυπου ‘The Antichrist’.

7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

1o ΜΕΡΟΣ ΜΗΝΥΜΑΤΟΣ
ΔΟΞΑΣΜΕΝΟ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ ΝΑΙ ΚΑΙ ΑΜΗΝ._
ΑΓΙΟΣ ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ (ΠΟΠΟΒΙΤΣ) ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ

Διαπρύσιος κήρυκας της οικουμενικότητας
της «θεανθρώπινης» Ορθοδοξίας

Άσπονδος εχθρός του «ουμανιστικού, ανθρωποπαγούς και ανθρωπολατρικού οικουμενισμού

[Η κάτωθι θεολογική γνωμοδότηση του Οσίου και θεοφόρου Πατρός Ιουστίνου (Πόποβιτς) προκλήθηκε κατόπιν αιτήματος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Σερβίας για το αν μπορεί να συμμετάσχει η Ορθόδοξη Εκκλησία σε «οικουμενικές ακολουθίες» που διοργάνωναν η ρωμαιοκαθολικοί της Γιουγκοσλαβίας στα πλαίσια της «εβδομάδος εν τη ενότητι». Έχει δημοσιευθεί με εισαγωγικό σημείωμα του τότε ιερομονάχου Ειρηναίου Μπούλοβιτς στο περιοδικό Κοινωνία τα 18 (1975), σ. 95- 101, σε μετάφραση από τα σερβικά της Μαρίνας Σκλήρη.

π. Αναστάσιος Γκοτσόπουλος]
ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ «ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ»
ΜΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΓΝΩΜΑΤΕΥΣΙΣ ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΡΙΑ
(του αρχιμανδρίτου Ιουστίνου Πόποβιτς)

Πανιερώτατοι Πατέρες,

Την στάσιν της έναντι των αιρετικών - και αιρετικοί είναι όλοι οι μη Ορθόδοξοι - η Εκκλησία του Χριστού έχει καθορίσει άπαξ δια παντός, δια των Αγίων Αποστόλων και των αγίων Πατέρων, δηλαδή δια της αγίας Θεανθρωπίνης Παραδόσεως, της μοναδικής και αναλλοιώτου.

Συμφώνως προς αυτήν την στάσιν, εις τους Ορθοδόξους είναι απηγορευμένη κάθε συμπροσευχή και κάθε λατρευτική επικοινωνία μετά αιρετικών. Διότι «τις μετοχή δικαιοσύνη και ανομία; τις δε κοινωνία φωτί προς σκότος; τις δε συμφώνησις Χριστώ προς Βελίαρ; η τις μερίς πιστώ μετά απίστου;» (Β΄ Κορινθ. 6, 14-15). Ο 45ος κανών των Αγίων Αποστόλων ορίζει: ”Επίσκοπος η πρεσβύτερος…, αιρετικοίς συνευξάμενος μόνον, αφοριζέσθω• ει δε επέτρεψεν αυτοίς, ως κληρικοίς ενεργήσαί τι, καθαιρείσθω”. Αυ­τός ο ι­ε­ρός Κα­νών των α­γί­ων Α­πο­στό­λων δεν προσ­δι­ο­ρί­ζει ποί­α α­κρι­βώς προ­σευ­χή η α­κο­λου­θί­α α­πα­γο­ρεύ­ε­ται, αλ­λά α­πα­γο­ρεύ­ει κά­θε κοι­νήν με­θ’ αι­ρε­τι­κών προ­σευ­χήν, έ­στω και την κα­τ’ ι­δί­αν (“συ­νευ­ξά­με­νος”­). Εις δε τας οι­κου­με­νι­στι­κάς κοι­νάς προ­σευ­χάς μή­πως δεν γί­νων­ται και α­δρό­τε­ρα και ευ­ρύ­τε­ρα τού­των; Ο 32ος κα­νών της εν Λα­ο­δι­κεί­α Συ­νό­δου ο­ρί­ζει· «Ό­τι ου δεί αι­ρε­τι­κών ευ­λο­γί­ας λαμ­βά­νειν, αί­τι­νές ει­σιν α­λο­γί­αι μάλ­λον η ευ­λο­γί­αι». Μή­πως ό­μως δεν συμ­βαί­νει εις τας κοι­νάς οι­κου­με­νι­στι­κάς συ­ναν­τή­σεις και συμ­προ­σευ­χάς να ευ­λο­γούν αι­ρε­τι­κοί ρω­μαι­ο­κα­θο­λι­κοί ε­πί­σκο­ποι και ι­ε­ρείς, προ­τε­στάν­ται πά­στο­ρες, α­κό­μη δε και γυ­ναίκ­ες; (­!­).

Αυ­τοί και ό­λοι οι άλ­λοι σχε­τι­κοί κα­νό­νες των α­γί­ων Α­πο­στό­λων και των α­γί­ων Πα­τέ­ρων ί­σχυ­ον ό­χι μό­νον κα­τά την πα­λαι­άν ε­πο­χήν, αλ­λ’ ε­ξα­κο­λου­θούν να εί­ναι εν α­πο­λύ­τω ι­σχύ­ϊ και σή­με­ρον, δι’ ό­λους η­μάς τους συγ­χρό­νους ορ­θο­δό­ξους Χρι­στι­α­νούς. Ισχύουν αναμφιβόλως και δια την θέσιν μας έναντι των ρωμαιοκαθολικών και προτεσταντών. Διότι ο μεν ρωμαιοκαθολικισμός είναι πολλαπλή αίρεσις, περί δε του προτεσταντισμού τι να είπωμεν; Καλλίτερον να μη ομιλώμεν. Ήδη ο Άγιος Σάββας εις την εποχήν του, επτάμισυ αιώνας πριν, δεν ωνόμαζεν άραγε τον ρωμαιοκαθολικισμόν «λατινικήν αίρεσιν»; Και πόσα από τότε νέα δόγματα δεν επενόησεν ο πάπας και «αλαθήτως» εδογμάτισε ! Δεν χωρεί αμφιβολία, ότι δια του δόγματος περί του αλαθήτου του πάπα, ο ρωμαιοκαθολικισμός κατέστη παναίρεσις.

Και η πολύ επαινουμένη Β΄ Βατικάνειος Σύνοδος ουδέν ήλλαξεν ούτε όσον αφορά εις την τερατώδη ταύτην αίρεσιν, αλλά, τουναντίον, επεκύρωσεν αυτήν.

Ένεκα τούτου, αν είμεθα Ορθόδοξοι και θέλωμεν να παραμείνωμεν Ορθόδοξοι, τότε οφείλομεν και ημείς να τηρήσωμεν την στάσιν του Αγίου Σάββα, του Αγίου Μάρκου Εφέσου, του Αγίου Κοσμά Αιτωλού, του Αγίου Ιωάννου Κροστάνδης και των λοιπών Αγίων Ομολογητών και Μαρτύρων και Νεομαρτύρων της Ορθοδόξου Εκκλησίας, έναντι των ρωμαιοκαθολικών και των προτεσταντών, εκ των οποίων ούτε οι μεν, ούτε οι δε, δεν πιστεύουν ορθοδόξως εις τα δύο βασικά δόγματα του Χριστιανισμού : εις την Αγίαν Τριάδα και εις την Εκκλησίαν.

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ 2ο ΜΕΡΟΣ ΠΙΟ ΚΑΤΩ
anaxios jerusalem

Ανώνυμος είπε...

2o ΜΗΝΥΜΑ ΣΥΝΕΧΕΙΑ...
Πανιερώτατε και Άγιοι Συνοδικοί Πατέρες,
Έως πότε θα εξευτελίζωμεν δουλικώς την Αγίαν μας Ορθόδοξον Αγιοπατερικήν και Αγιοσαββιτικήν Εκκλησίαν δια της οικτρώς και φρικωδώς αντιαγιοπαραδοσιακής στάσεώς μας έναντι του Οικουμενισμού και του λεγομένου Παγκοσμίου Συμβουλιου Εκκλησιών; Εντροπή καταλαμβάνει πάντα ειλικρινή Ορθόδοξον, ανατραφέντα υπό την καθοδήγησιν των Αγίων Πατέρων, όταν αναγιγνώσκη, ότι οι Ορθόδοξοι Σύνεδροι της 5ης Πανορθοδόξου Διασκέψεως της Γενεύης (8-16 Ιουνίου 1968) σχετικώς προς την συμμετοχήν των Ορθοδόξων εις το έργον του «Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών», έλαβον τότε την απόφασιν «όπως εκφρασθή η κοινή επίγνωσις της Ορθοδόξου Εκκλησίας ότι αύτη αποτελεί οργανικόν μέρος του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών».
Αυτή η απόφασις είναι κατά την ανορθοδοξίαν και αντιορθοδοξίαν της αποκαλυπτικώς φρικαλέα. Ήτο άραγε απαραίτητον η Ορθόδοξος Εκκλησία, αυτό το πανάχραντον Θεανθρώπινον σώμα και οργανισμός του Θεανθρώπου Χριστού να ταπεινωθεί τόσον τερατωδώς, ώστε οι αντιπρόσωποί της θεολογοι, ακόμα δε και Ιεράρχαι, μεταξύ των οποίων και Σέρβοι, να επιζητούν την «οργανικήν» μετοχήν και συμπερίληψιν εις το Παγκόσμιον Συμβούλιον των Εκκλησιών, το οποίον, κατ’ αυτόν τον τρόπον γίνεται εις νέος εκκλησιαστικός «οργανισμός», μία «νέα Εκκλησία» υπεράνω των Εκκλησιών, της οποίας οι Ορθόδοξοι και μη Ορθόδοξοι εκκλησίαι αποτελούν μόνο «μέλη» («οργανικώς μεταξύ των συνδεδεμένα»!) ; Αλοίμονον, ανήκουστος προδοσία !
Απορρίπτομεν την ορθόδοξον θεανθρωπίνην πίστιν, αυτόν τον οργανικόν δεσμόν μετά του Θεανθρώπου Κυρίου Ιησού και του παναχράντου Του Σώματος – της Ορθοδόξου Εκκλησίας των αγίων Αποστόλων και Πατέρων και Οικουμενικών Συνόδων – και θέλομεν να γίνωμεν «οργανικά μέλη» του αιρετικού, ουμανιστικού, ανθρωποπαγούς και ανθρωπολατρικού συλλόγου, ο οποίος αποτελείται από 263 αιρέσεις, η δε κάθε μία από αυτάς πνευματικός θάνατος !
Ως Ορθόδοξοι, είμεθα «μέλη Χριστού». «Άρα ουν τα μέλη του Χριστού, ποιήσω πόρνης μέλη; Μη γένοιτο!» (Α΄ Κορινθ. 6, 15). Και ημείς τούτο πράττομεν δια της «οργανικής» συνδέσεώς μας μετά του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών, το οποίον ουδέν άλλο είναι ειμή αναβίωσις της αθέου ανθρωπολατρείας – ειδωλολατρείας.
Είναι πλέον έσχατος καιρός, Πανιερώτατοι Πατέρες, όπως η Ορθόδοξος Αγιοπατερική και Αγιοσαββίτικη Εκκλησία μας, η Εκκλησία των Αγίων Αποστόλων και των Αγίων Πατέρων, των αγίων Ομολογητών, Μαρτύρων και Νεομαρτύρων, παύση να αναμιγνύεται εκκλησιαστικώς, ιεραρχικώς και λατρευτικώς μετά του ούτω καλουμένου Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών και όπως αρνηθεί δια παντός την οιανδήποτε συμμετοχήν εις τας κοινάς προσευχάς και την λατρείαν (η οποία λατρεία εις την Ορθόδοξον Εκκλησίαν είναι όλη οργανικώς συνδεδεμένη εις μίαν ολότητα και συγκεφαλαιούται εις την θείαν Ευχαριστίαν), και γενικώς την συμμετοχήν εις οιανδήποτε εκκλησιαστικήν πράξιν, η οποία ως τοιαύτη, φέρει εν εαυτή και εκφράζει τον μοναδικόν και ανεπανάληπτον χαρακτήρα της Μίας, Αγία, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, της πάντοτε Μιας και Μοναδικής.


ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΠΑΡΑΚΑΤΩ 3ο ΜΗΝΥΜΑ
anaxios jerusalem.

Ανώνυμος είπε...

3o MΗΝΥΜΑ ΣΥΝΕΧΕΙΑ...
Μη σμίγουσα εκκλησιαστικώς μετά των αιρετικών, είτε αν είναι αυτοί συγκεντρωμένοι πέριξ της Γενεύης, είτε πέριξ της Ρώμης, η Ορθόδοξος ημών Εκκλησία, κατά πάντα πιστή προς τους αγίους Αποστόλους και τους αγίους Πατέρας, δεν θα αρνηθή δια τούτο την Χριστιανικήν της αποστολήν και το ευαγγελικόν της χρέος: όπως ενώπιον του συγχρόνου κόσμου, όσον του μη ορθοδόξου, τόσον και του απίστου, ταπεινώς αλλά ευθαρσώς μαρτυρή περί της Αληθείας, της Παναληθείας, περί του ζώντος και αληθινού Θεανθρώπου και περί της πανσωστικής και παμμεταμορφωτικής δυνάμεως της Ορθοδοξίας. Οδηγουμένη υπό του Χριστού η Εκκλησία μας, δια του αγιοπατερικού πνεύματος και χαρακτήρος των θεολόγων της, πάντοτε θα είναι «έτοιμη προς απολογίαν παντί τω αιτούντι ημάς λόγον περί της εν ημίν ελπίδος» (Α΄ Πέτρ. 3, 15). Και η Ελπίς ημών νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων και εις όλην την αιωνιότητα είναι μία και μοναδική: Ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός εν τω Θεανθρωπίνω του σώματι, η Εκκλησία των Αγίων Αποστόλων και των Αγίων Πατέρων. Οι Ορθόδοξοι θεολόγοι οφείλουν να συμμετέχουν όχι εις «οικουμενικάς κοινάς προσευχάς», αλλ’ εις θεολογικούς διαλόγους εν τη Αληθεία και περί της Αληθείας, όπως δια μέσου των αιώνων έπραττον οι άγιοι και θεοφόροι Πατέρες της Εκκλησίας. Η Αλήθεια της Ορθοδοξίας και της Ορθοπιστίας είναι «μερίς» μόνον των σωζομένων» (πρβλ 7ος κανών Β΄ Οικουμ. Συνόδου).
Παναληθές είναι το Ευαγγέλιον του αγίου Αποστόλου: «σωτηρία εν αγιασμώ και πίστει αληθείας» (Β΄ Θες. 2,13). Η θεανθρωπίνη πίστις είναι η πίστις της Αληθείας. Η Ουσία αυτής της πίστεως είναι η Αλήθεια, είναι η μόνη Παναλήθεια, δηλαδή ο Θεάνθρωπος Χριστός. Η δε θεανθρωπίνη αγάπη είναι «η αγάπη της Αληθείας»(Β΄Θες. 2,10). Η ουσία αυτής της αγάπης είναι η Παναλήθεια, δηλ. ο Θεάνθρωπο Χριστός. Και αυτή η Πίστις και αυτή η Αγάπη είναι η καρδία και η συνείδησις της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Πάντα ταύτα διεφυλάχθησαν αλώβητα μόνον εν τη αγιοπατερική Ορθοδοξία, περί της οποίας οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί είναι κεκλημένοι να μαρτυρούν αφόβως ενώπιον της Δύσεως και της ψευδοπίστεώς της και της ψευδοαγάπης της.

Ιερά Μονή Τσελιέ 13/26 Νοεμβρίου 1974
Συνιστά εαυτόν ταις αγίαις αποστολικαίς προσευχαίς
της Υμετέρας Πανιερότητος και των αγίων Πατέρων
της Ιεράς Συνόδου Αρχιερέων, ο ανάξιος
Αρχιμανδρίτης Ιουστίνος (Πόποβιτς)

ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΥΚΤΙΑΚΗ ΣΕΛΙΔΑ Ιερόν Ησυχαστήριον Παντοκράτορος Μελισσοχώρι Θεσσαλονίκης
http://www.impantokratoros.gr/C37301AC.el.aspx
ΑΔΕΡΦΟΙ ΜΟΥ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΠΕΚΤΑΘΩ ΚΑΘΟΛΟΥ ΔΙΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑ ΑΚΟΜΗ ΘΑ ΠΩ ΜΟΝΟ ΤΟΥΤΟ - ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΠΟΛΛΟΙ ΑΠΟ ΕΣΑΣ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΚΑΛΑ- Η ΠΑΝ-ΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΡΜΑ ΚΑΙ Ο ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ ΤΩΝ ΕΣΧΑΤΩΝ ΤΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΩΣ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ.
ΠΡΟΣΟΧΗ ΛΟΙΠΟΝ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΔΙΟΤΙ Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΜΑΘΕΙΑ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΙΣΧΡΗ ΚΑΙ ΦΡΙΚΤΗ ΠΛΑΝΗ Η ΛΕΓΟΜΕΝΗ ΨΕΥΤΟΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΑΡΑ Ο ΠΡΩΤΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ.
Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΑΙΩΝΙΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΤΡΟΜΕΡΗ ΦΡΙΚΤΗ ΒΑΣΑΝΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΚΡΩΣ ΚΑΥΣΤΙΚΗ ΚΟΛΑΣΗ ΤΗΣ ΤΕΛΙΚΗΣ ΚΡΙΣΕΩΣ ΣΤΗΝ 2α ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΜΑΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑ.
ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ ΤΑ ΓΡΑΦΕΙ ΑΥΤΑ.ΑΣ ΔΙΑΒΑΣΟΥΜΕ ΑΣ ΦΩΤΙΣΤΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΑΔΕΡΦΙΑ ΜΟΥ.
ΜΕΘ ΗΜΩΝ Ο ΘΕΟΣ.
ΣΥΓΝΩΜΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ.
anaxios jerusalem

SkyWatcher είπε...

Αγαπητέ anaxie,
Σε παρακαλώ, άλλη φορά να γράφεις σχόλια δικά σου, σχετικά με την εκάστοτε ανάρτηση. Δεν είναι δυνατόν να χρησιμοπείται η δυνατότητα σχολίων από τους αναγνώστες για παράθεση τόσων μακροσκελών κειμένων και μάλιστα copy paste από άλλους ιστότοπους. Και αυτό δεν έχει να κάνει με το περιεχόμενό τους. Ευχαριστώ.

konion είπε...

Κάποιοι προσδοκοῦν πολλά, δηλαδὴ νὰ εἶναι ἀρχηγοὶ στὸ κατασκεύασμα τῆς πανθρησκείας καὶ δὲν ξέρω σὲ τὶ ἄλλο.
Ἀμ' δέ, πρἰτς.

Ανώνυμος είπε...

καμμια σχεση δεν εχει ο Χριστιανισμος με τον Βουδισμο ως προς την Ορθοδοξια γιατι ο Χριστιανος για να φτασει στην ανασταση ζωης πρεπει να αγωνιστει ο ιδιος δεν εχει δυναμη γιατι ειναι αμαρτωλος απο την γεννα του ακομα θεραπευεται με την εξομολογηση και μετα περνει δυναμη απο τον Ιησου Χριστο μονος του δεν εχει καμμια δυναμη αλλα παρακαλει για το ελεος του και να τον δεκτει ο Χριστος να ενεργησει το Αγιο πνευμα το οποιο του δινει ζωη να εχει ταπεινωση, Ο βουδισμος δεν δεχεται τον Χριστο ως σωτηρα και πηγη ζωης

Catholicus Laicus είπε...

είσαστε πολύ γελασμένοι αν πιστεύετε οτι οι ρωμαιοκαθολικοί στηρίζουν τον συγκριτισμό. μην ξεχνάτε οτι η Εκκλησία της Ρώμης δεν είναι μέλος στο ΠΣΕ και δεν πρόκειται να απαρνηθεί ούτε ένα κόμα από όσα πρεσβεύει. πρόσφατο παράδειγμα η καταδίκη αμερικανών καλογραιών για τις συγκριτιστικές τους πρακτικές. σε μια εκκλησία που έχει πάνω από ένα δις πιστούς είναι αναπόφευκτο να υπάρχουν και παραφωνίες αλλά η διδασκαλία του ρωμαιοκαθολικισμού δεν αλλάζει