Ήταν πριν ένα μήνα ακριβώς, 12 Νοέμβρη, που μέσα στο απέραντο Διαδικτυακό πέλαγος, ρίχτηκε ξαφνικά ένα μπουκάλι...
Ένα μπουκάλι που μέσα του όμως είχε ένα μήνυμα.
Το μήνυμα είναι απλό και σαφές.
Και βγαίνει μέσα από την καρδιά μου.
«Ο ουρανός όσο πάει και κοκκινίζει!».
Και «όποιος έχει αυτιά για να ακούει, ας ακούει» (Ματθαίος 11:15).
Ευχαριστώ τον καλό μου φίλο και αδελφό Μάνο (από το Άργος!) που με βοήθησε.
Η αλήθεια είναι ότι το μπουκάλι που έριξα δεν ήταν δικό μου.
Εκείνος το κατασκεύασε...
Αλλά και το μήνυμα δεν είναι δικό μου.
Ανήκει στο πιο λατρευτό πρόσωπο που εμφανίστηκε ποτέ στην γη.
«Και Εκείνος, αποκρινόμενος σ' αυτούς, είπε: Όταν γίνει βράδυ, λέτε: Καλός ο καιρός· επειδή, ο ουρανός κοκκινίζει. Και το πρωί: Σήμερα είναι χειμώνας· επειδή, ο ουρανός κοκκινίζει σκοτεινιάζοντας. …Το μεν πρόσωπο του ουρανού ξέρετε να το διακρίνετε, τα σημεία των καιρών, όμως, δεν μπορείτε;» (Ματθαίος 16:1,2,3).
Η δικιά μου η δουλειά τελικά, είναι να κρατάω το μήνυμα στεγνό!
Και "φρέσκο".
Για να μπορεί να διαβαστεί από εκείνον (ή εκείνη) που θα το προσέξει.
Και από εκείνον (ή εκείνη) που ξέρει να «διαβάζει».
Το ταξίδι πάντως προβλέπεται συναρπαστικό…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια που ΔΕΝ δημοσιεύονται: όσα δεν έχουν σχέση με το θέμα της ανάρτησης, όσα αποβλέπουν σε διαφήμιση, όσα είναι γραμμένα σε greeklish, όσα εκθέτουν προσωπικά δεδομένα, όσα είναι γεμάτα μίσος για λαούς ή κοινωνικές ομάδες, όσα είναι κακόβουλα, όσα είναι υβριστικά, όσα έχουν εριστική διάθεση και όσα είναι εντελώς βλακώδη (plus: σεντόνια, τρολιές & μπαρούφες). Με "ανώνυμους" δεν ανοίγουμε κουβέντα. Εάν αργεί η δημοσίευση ενός σχολίου, κάντε υπομονή. Αν περάσει πολύς καιρός, μάλλον θα το έχει φάει η μαρμάγκα.