Γιατί ο Πολυπολιτισμός είναι Ρατσισμός

Σχ. ΚΟ: Το άρθρο αυτό είναι μια κριτική στην πολυπολιτισμικότητα. Και μάλιστα, μέσα από μια όχι και τόσο συνηθισμένη οπτική. Και για αυτό παρουσιάζεται από τον Κ.Ο. Κάθε φωνή που αμφισβητεί και "σείει" τον "πολυπολιτισμικό παράδεισο" είναι κάτι θετικό. Το άρθρο είναι της Αμερικανο-Εβραίας φεμινίστριας καθηγήτριας Phyllis Chesler και αναφέρεται κυρίως στο βιβλίο ‘DELECTABLE LIE: A Liberal Repudiation of Multiculturalism’ του Ινδο-Καναδού Salim Mansur.

Η Phyllis Chesler είναι Εβραιο-Αμερικάνα συγγραφέας, ψυχοθεραπεύτρια και Ομότιμη Καθηγήτρια Ψυχολογίας και Γυναικείων Σπουδών στο Κολέγιο του Staten Island (CUNY). Είναι γνωστή ως φεμινίστρια ψυχολόγος και έχει γράψει 14 βιβλία. Την τελευταία δεκαετία, έχει γράψει σχετικά με την ακαδημαϊκή ελευθερία, τα δικαιώματα των γυναικών, τα ανθρώπινα δικαιώματα, τα ατομικά δικαιώματα, τα θρησκευτικά δικαιώματα των γυναικών, την τζιχάντ, και τους κινδύνους της τρομοκρατίας. Η Chesler υποστηρίζει ότι οι αριστεροί έχουν εγκαταλείψει τις δυτικές αξίες στο όνομα του πολυπολιτισμικού σχετικισμού, και ότι αυτό έχει οδηγήσει τα τελευταία χρόνια σε συμμαχία με τους μουσουλμάνους εξτρεμιστές, αύξηση του αντισημιτισμού, εγκατάλειψη των μουσουλμάνων γυναικών, των μουσουλμάνων και πρώην μουσουλμάνων φεμινιστριών, των ακτιβιστών υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των θρησκευτικών μειονοτήτων σε μουσουλμανικές χώρες.

Ο Salim Mansur είναι πολιτικός επιστήμονας ο οποίος διδάσκει στο Πανεπιστήμιο του Δυτικού Οντάριο στον Καναδά. Ασχολείται με θέματα που έχουν σχέση με την Μέση Ανατολή και τον ισλαμικό εξτρεμισμό. Ο ίδιος είναι μουσουλμάνος που έχει εκδηλώσει όμως μεγάλο θαυμασμό για το Ισραήλ, για το οποίο είπε ότι «αξίζει σεβασμού». Δυο φορές έχουν εκδοθεί εναντίον του ισλαμικοί φετφάδες που ζητούσαν τον θάνατό του. Ο Δρ Μανσούρ είναι μετανάστης από την Ινδία, που σιγά-σιγά κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο Καναδάς που κάποτε τον καλοδέχτηκε, έχει τώρα χάσει το δρόμο του, ότι έχει εγκαταλείψει τις ιστορικές φιλελεύθερες αξίες της ισότητας και του σεβασμού του ατόμου υπέρ του μάντρα της «πολιτικής ταυτότητας» ή αλλιώς της «πολυ-πολιτισμικότητας».

«Το σκουλήκι μέσα στο δόγμα του πολυπολιτισμού είναι το ψέμα ότι όλοι οι πολιτισμοί είναι άξιοι του ίδιου σεβασμού και ότι εξίσου όλοι ασπάζονται τις ατομικές ελευθερίες και τη δημοκρατία».

Το νέο βιβλίο του Dr. Salim Mansur ‘Delectable Lie: A Liberal Repudiation of Multiculturalism’ (‘Ένα Ελκυστικό Ψέμα: Μια Φιλελεύθερη Αποκήρυξη της Πολυπολιτισμικότητας’), έχει λάβει θετική αξιολόγηση και υποστηρίχθηκε από κάποιους - κυρίως συντηρητικούς αναθεωρητές και διακεκριμένους διανοούμενους.

Κατά τη γνώμη μου, το βιβλίο έχει υποτιμηθεί. Είναι ένα πραγματικό στολίδι. Και, παρά την πρόσφατη έξαρση άλλων σημαντικών βιβλίων για το θέμα αυτό, συμπεριλαμβανομένου του ‘Why the West Is Best’ (‘Γιατί η Δύση είναι Καλύτερη’) του Ibn Warraq, το έργο του Μανσούρ είναι μοναδικό. Ο Μανσούρ, μας δίνει πολύτιμες πληροφορίες για την ιστορία της πολυπολιτισμικότητας στον Καναδά, η οποία είναι σημαντική γιατί ο Καναδάς - όπου ο Μανσούρ ζει, γράφει και διδάσκει - μπορεί κάλλιστα να είναι η πρώτη δυτική δημοκρατία που κατοχύρωσε νομικά αυτή την πολιτική. Θα μάθουμε από κοντά, τι έχει κάνει αυτή η πολιτική.

Το 1971, σε μια εποχή ανάδυσης της «πολιτικής ταυτότητας», ο πρωθυπουργός Pierre Trudeau πέρασε την πολιτική της πολυπολιτισμικότητας. Το 1988 ήταν επίσης η χρονιά που κατοχυρώθηκε μέσω του Καναδικού Νόμου της Πολυπολιτισμικότητας. Ο Μανσούρ παρατηρεί:

Η ρητή αυτή έννοια της πολυπολιτισμικότητας ήταν η επίσημη έγκριση της άποψης ότι όλοι οι πολιτισμοί είναι ίσης αξίας και αξίζουν τον ίδιο σεβασμό.

Επιπλέον, ο Μανσούρ εξηγεί και συνδέει μια σειρά από σημαντικά πράγματα που κανείς δεν έχει κάνει στο παρελθόν - τουλάχιστον, όχι όλα μαζί.

Ο Μανσούρ μας διδάσκει ότι, ιστορικά, οι μετανάστες του 19^ου και του 20^ου αιώνα τόσο εκείνου του Τρίτου Κόσμου όσο και οι Ευρωπαίοι που ήρθαν στη Βόρεια Αμερική ήταν πολύ διαφορετικοί από τους μετανάστες που ήρθαν τα τέλη του 20ου και του 21ου αιώνα. Στο παρελθόν, ένας μετανάστης αναλάμβανε ένα μακρύ και μερικές φορές επικίνδυνο ταξίδι προς το Νέο Κόσμο. Για να σχεδιάσουν και να εκτελέσουν αυτό το μεταβατικό στάδιο, αυτοί οι μετανάστες συνήθως άρχιζαν να κόβουν τους δεσμούς τους με τα έθιμα της πατρίδας τους, ακόμα και με τις οικογένειές τους. Ήθελαν να αφομοιωθούν και να γίνουν "Καναδοί" ή "Αμερικανοί" ή «Άγγλοι». Οι επισκέψεις στην πατρίδα τους δεν ήταν εύκολες και πολλές φορές αδύνατες. Οι δεσμοί κόβονταν οδυνηρά - ή οι νέες ζωές, μακριά από διώξεις, ξεκινούσαν.

Αυτό δεν ισχύει πλέον. Αυτό για το οποίο μπορεί να χρειαζόταν εβδομάδες ή μήνες από την άποψη του ταξιδιού μπορεί τώρα να επιτευχθεί μέσα σε λίγες ώρες. Τα σύγχρονα αεροσκάφη σημαίνουν ότι μπορεί κάποιος να πάρει το πρωινό του στην κεντρική Ασία και αργά το βράδυ το δείπνο στο Νέο Κόσμο. Η δορυφορική τηλεόραση σημαίνει ότι ένας μετανάστης μπορεί να συνεχίσει να παρακολουθεί τις ειδήσεις και να ψυχαγωγείται στη γλώσσα της πατρίδας του.

Στο παρελθόν, η αφομοίωση σήμαινε ότι ένας νέος μετανάστης θα μάθαινε αγγλικά, καθώς και την αμερικανική ή την καναδική ιστορία και τις αξίες της χώρας που πήγαινε. Δεν είναι έτσι σήμερα. Η καλοπροαίρετη πολιτική της πολυπολιτισμικότητας επιτρέπει τώρα, ακόμα και επιμένει, ένας μετανάστης να μάθει κυρίως για τα έθιμα της χώρας που άφησε - και όχι τα έθιμα της νέας του πατρίδας. Αυτή ή αυτός μπορεί να περνούν όλη τη ζωή τους μιλώντας τη γλώσσα της δικής τους πατρίδας και κυρίως να κοινωνικοποιείται κυρίως, με άλλους που είναι σαν κι αυτόν.

Πώς έγινε αυτό;

Ο Μανσούρ εξηγεί ότι οι Καναδοί ήταν ήδη ευαισθητοποιημένοι στις απαιτήσεις των κατοίκων του Κεμπέκ που ήθελαν να αποσχιστούν και που τελικά έγινε μια δίγλωσση (γαλλόφωνη και αγγλόφωνη) επαρχία του Καναδά. Οι Καναδοί ήταν επίσης τόσο ένοχοι για τη δική τους ιστορία σε σχέση με αυτή των αυτόχθονων πληθυσμών του Καναδά και ένιωθαν φρίκη για το ρατσισμό της ναζιστικής εποχής, που οδήγησε στην εξόντωση έξι εκατομμυρίων Εβραίων. Έτσι οι Καναδοί ηγέτες δεσμεύθηκαν να αποφύγουν τη δυσωδία, το ζόρι και την αγριότητα του διωγμού εναντίον των οποιουδήποτε, επειδή ήταν "διαφορετικός", ειδικά αν το χρώμα του δέρματός του ήταν σκούρο, τα χαρακτηριστικά του δεν ήταν καυκάσια, η θρησκεία του, άλλη εκτός του χριστιανισμού και κυρίως εάν την χώρα καταγωγής του την είχαν αποικίσει προηγουμένως.

Σύμφωνα με τον Μανσούρ, από τα μέσα της δεκαετίας του 1990, η νεολαία του Καναδά δεν ήξερε πολλά για την ιστορία του Καναδά.

Όπως το θέτει ο Μανσούρ: Για να διορθώσουν το ρατσιστικό παρελθόν της Δύσης, οι ακαδημαϊκοί απέρριψαν την Δυτική ιστορία ως ουσιαστικά "λευκή ιστορία" που έπρεπε να αντικατασταθεί από την «ιστορία μη-λευκών ανθρώπων». Αυτό οδήγησε στους λεγόμενους ακαδημαϊκούς «ιστορικούς πολέμους», που σε μεγάλο βαθμό επηρεάστηκαν από το προκατειλημμένο, αλλά ακόμα εξυψωμένο έργο του Edward Said. Η «Λευκή Ενοχή» (White guilt), η βαλκανοποίηση, και η εξύμνηση της βαρβαρότητας άρχισε. Ο Φυλετισμός εις βάρος της ιθαγένειας, τα δικαιώματα μιας ομάδας εις βάρος των ατομικών δικαιωμάτων. Οι "πρωτόγονες" φυλές δεν αισθάνονταν καμία ευθύνη να ανταποδώσουν το ενδιαφέρον και το σεβασμό τους σε ένα ταπεινωμένο λευκό. Όπως σημειώνει ο Μανσούρ, οι αντιδυτικοί λαοί δεν «σέβονται τις ατομικιστικές κοσμικά προσανατολισμένες αξίες της φιλελεύθερης δημοκρατίας ... οι άνθρωποι που προέρχονται από πολιτισμούς μειονοτήτων έγιναν πιο απαιτητικοί για ίσο σεβασμό των δικών τους πολιτιστικών προτύπων."

Παρακάτω ο Μανσούρ θυμίζει μια τρομακτική τρομοκρατική επίθεση από Σιχ τρομοκράτες κατά την πτήση της Air India το 1985, όπου από την ανατίναξη σκοτώθηκαν 329 Ινδο-Καναδοί και το πλήρωμα ενώ επέστρεφαν στον Καναδά.

Ο Μανσούρ περιγράφει την εξαγωγή των τριτοκοσμικών θρησκευτικών και εδαφικών πολέμων στο Νέο Κόσμο. Ο πολυπολιτισμικός Καναδάς δεν καταδίκασε, αλλά αθώωσε τους πρώτους υπόπτους για την τρομοκρατική επίθεση. Όπως λέει ο Μανσούρ:

Για την φοβερή ιστορία της τρομοκρατικής επίθεσης στο Air India... δεν μπορεί να κατηγορηθεί η πολυπολιτισμικότητα. Ωστόσο, δεν μπορεί να αμφισβητηθεί, ότι η πολυπολιτισμικότητα δημιούργησε το πολιτικό περιβάλλον στο οποίο μια αιματηρή σύγκρουση σε μια μακρινή γη, την Ινδία, βρήκε το έδαφος να ανθίσει με θανάσιμες συνέπειες.

Ο Μανσούρ κατανοεί ότι, στο κάτω κάτω, η πολυπολιτισμικότητα είναι ειρωνικά, παραδόξως, ένα ρατσιστικό δόγμα. Παραθέτει τον συγγραφέα Kim Bolan, ο οποίος πιστεύει ότι οι Καναδοί μπορεί να υποτίμησαν τη σημασία αυτού του εγκλήματος, επειδή "αυτό θα επηρέαζε κυρίως άτομα που δεν θεωρούνται ότι είναι δικοί μας, σκουρόχρωμοι άνθρωποι με ξενική προφορά που δεν τους δεχόμαστε ως Καναδούς .... Αλλά είναι δικοί μας. Δικά μας θύματα. Δικοί μας τρομοκράτες. "

Ο Μανσούρ καταλαβαίνει πολύ καλά ότι οι πολιτικά ορθές πολυπολιτισμικές κοινωνίες – και κοινωνίες που στηρίχθηκαν στην «πολιτική ταυτότητα» - τελικά «ανατριχιάζουν στην ελευθερία του λόγου» και «επιμένουν στη συμμόρφωση της κοινής γνώμης». Ο Μανσούρ παραθέτει στη συνέχεια τα πολλά ονόματα των μουσουλμάνων και πρώην μουσουλμάνων αντιφρονούντων καθώς και ‘απίστων’ που έχουν δολοφονηθεί, απειλούνται με θάνατο, λογοκρίνονται, και εξορίστηκαν επειδή έχουν προσβάλει κυρίως μουσουλμανικές ευαισθησίες.

Μερικά από αυτά τα ονόματα είναι γνωστά (ο Σαλμάν Ρούσντι, ο Theo van Gogh, η Ayaan Hirsi Ali), αλλά απαριθμεί προσεκτικά τα ονόματα εκείνων οι οποίοι δεν είναι γνωστοί, π.χ. τον Ιάπωνα μεταφραστή του Ρούσντι, Hitoshi Igarashi, ο οποίος μαχαιρώθηκε μέχρι θανάτου, τον Ιταλό και το Νορβηγό μεταφραστή του Ρούσντι, Ettore Capriolo και William Nygaard, οι οποίοι και οι δύο σοβαρά τραυματίστηκαν σε επιθέσεις με μαχαίρι. Ένας τουρκικός όχλος, αναζητώντας τον Τούρκο μεταφραστή του Ρούσντι, Aziz Nesin, έβαλαν φωτιά σε ένα κτίριο και δολοφόνησαν 37 ανθρώπους.

Ο κατάλογος του Μανσούρ συνεχίζεται - και αυτό που είναι σημαντικό είναι εκείνος – σε αντίθεση με τα Δυτικά μέσα μαζικής ενημέρωσης - εστιάζει στο υψηλό τίμημα που καταβάλλεται για την αποκάλυψη της αλήθειας, ειδικά όταν μουσουλμάνοι και πρώην μουσουλμάνοι διαφωνούντες το πληρώνουν σε Μουσουλμανικές χώρες .

Ο Μανσούρ το κάνει αυτό έτσι ώστε να μπορεί να ετοιμάσει το πεδίο για τις πολύ υψηλού προφίλ περιπτώσεις, στον Καναδά, των "προσβεβλημένων" Καναδών μουσουλμάνων Syed Soharwardy και Mohamed Elmasry. Ο Soharwardy υπέβαλε καταγγελίες σε τρεις ξεχωριστές καναδικές επιτροπές ανθρωπίνων δικαιωμάτων εις βάρος του (Εβραιο-)Καναδού εκδότη και συγγραφέα Ezra Levant, ο οποίος είχε τολμήσει να αναπαράγει τα δανέζικα κινούμενα σχέδια του "Μωάμεθ", και κατά του συγγραφέα Mark Steyn.

Τα συμπεράσματα του Μανσούρ; Ότι η πολυπολιτισμικότητα οδηγεί πραγματικά σε μια μορφή "ήπιας μισαλλοδοξίας," ή όπως ο Pascal Bruckner το έχει διατυπώσει: «Ένας ρατσισμός των αντι-ρατσιστών. Κρατάει αλυσοδεμένους τους ανθρώπους στις ρίζες τους». Οι μετανάστες παραμένουν περιορισμένοι στην "ομάδα" τους και δεν ενθαρρύνονται ή αναμένουν να γίνουν «άτομα» και «πολίτες» της σύγχρονης δημοκρατίας.

Ακόμη και αν οι Καναδοί είναι απασχολημένοι στο να κολακεύουν τους εαυτούς τους ότι έχουν δημιουργήσει μια δίκαιη, ανεκτική και πολυπολιτισμική κοινωνίας - μαντέψτε κάτι: Μετά από περισσότερα από 40 χρόνια πολυπολιτισμικής πολιτικής, οι Καναδοί ψήφισαν πρόσφατα ότι εξακολουθούν να έχουν τις προκαταλήψεις τους. Ενώ το "72 τοις εκατό των Καναδών σκέφτονται θετικά για τον χριστιανισμό, μόνο το 28 τοις εκατό βλέπει ευνοϊκά το Ισλάμ. Μόνο το 30 τοις εκατό βλέπει θετικά τον Σιχισμό (τα στοιχεία για τον Ινδουισμό, τον Βουδισμό, τον Ιουδαϊσμό ήταν, αντίστοιχα, το 41 τοις εκατό, 57 τοις εκατό, και 53 τοις εκατό). "Το 62 τοις εκατό έως το 74 τοις εκατό του πληθυσμού του Καναδά τώρα πιστεύει ότι "οι νόμοι και οι κανόνες δεν θα πρέπει να τροποποιούνται προς όφελος των μειονοτήτων. "

Ο Μανσούρ απορρίπτει την πολυπολιτισμικότητα, όχι μόνο επειδή απέτυχε να δουλέψει, αλλά επειδή έχει οδηγήσει - και δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά - σε μία «τυραννία της πλειοψηφίας» που απειλεί την ελευθερία και την "ασφάλεια" του ατόμου. Ο Μανσούρ θεωρεί το «άτομο» ως την "απόλυτη μειοψηφία του ενός εις βάρος της πλειοψηφίας, που μπορεί να μετατραπεί σε όχλο. "Αυτή η ελευθερία και η ασφάλεια είναι αυτό που καθορίζει μια «φιλελεύθερη δημοκρατία » και δεν πρέπει να παραιτηθεί. Και κλείνει:

«Το σκουλήκι μέσα στο δόγμα του πολυπολιτισμού είναι το ψέμα ότι όλοι οι πολιτισμοί είναι άξιοι του ίδιου σεβασμού και ότι όλοι εξίσου ασπάζονται τις ατομικές ελευθερίες και τη δημοκρατία».

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή