Όταν ο Γλέζος προσκύναγε τον Ένβερ Χότζα

Στις 11 Απριλίου 1985 ο Αλβανός Σταλινικός Δικτάτορας Ενβέρ Χότζα πεθαίνει...

Η κηδεία του θυμίζει κάτι από την κηδεία του Βορειοκορεάτη παράφρονα που ζήσαμε πριν λίγο καιρό.. Τα σύνορα της Αλβανίας ανοίγουν ΜΟΝΟ για τους στενούς ιδεολογικούς φίλους του καθεστώτος, ώστε να μπορέσουν να παραβρεθούν στην κηδεία.

Ανάμεσά τους ο Μανώλης Γλέζος. Με υψωμένη την γροθιά χαιρετάει σοσιαλιστικά τον σφαγέα των Ελλήνων Βορειοηπειρωτών στο φέρετρο του που είχε τεθεί σε δημόσιο προσκύνημα. Χαριεντίζεται με τον αντικαταστάτη του, τον «σύντροφο» δικτάτορα Ραμίζ Αλία, που ακολουθούσε κατά γράμμα την ίδια πολιτική και συμπάσχει ε την οικογένεια του Ενβέρ Χότζα.

Με την άνοδο του σταλινιστή Ενβέρ Χότζα στην ηγεσία της Αλβανίας, ξεκίνησε μια αβάσταχτη περίοδος για τον Ελληνισμό της Βόρειας Ηπείρου

Ο Χότζα έλαβε δρακόντια μέτρα κατά του ελληνικού πληθυσμού της Βορείου Ηπείρου: απαγόρευσε την διδασκαλία της ελληνικής ιστορίας και στα ελληνικά σχολεία διδάσκονταν απλά μεταφράσεις της αλβανικής ιστορίας και πολιτισμού, η 'μειονοτική ζώνη' μειώθηκε από 103 σε 99 χωριά (αποκλείστηκε η Χειμάρρα), πολλοί βορειοηπειρώτες μεταφέρθηκαν με τη βία εκτός μειονοτικής ζώνης, σε άλλες περιοχές της Αλβανίας, χάνοντας έτσι τα 'μειονοτικά' τους δικαιώματα. Επίσης τοπωνύμια αλλά και προσωπικά ονόματα 'μεταλλάχτηκαν', με τη βία, προς το αλβανικότερο, ενώ η χρήση της ελληνικής γλώσσας απαγορεύτηκε εκτός της μειονοτικής ζώνης αλλά και σε πολλές περιπτώσεις ακόμη και εντός αυτής.

Η χώρα υπήρξε απομονωμένη όλο αυτό το διάστημα, και η συνηθισμένη ποινή για κάποιον που προσπαθούσε να διαφύγει στην Ελλάδα ήταν αυτή του θανάτου καθώς και της εξορίας των συγγενών του για εργασία στα ορυχεία της κεντρικής και βόρειας Αλβανίας. Επίσης, μεταφέρθηκαν έποικοι από άλλες περιοχές (κυρίως μουσουλμανικής θρησκείας) και δημιουργήθηκαν οικισμοί μεταξύ της 'μειονοτικής ζώνης' και περιοχών με επίφοβη αλβανική εθνική συνείδηση.

Το αλβανικό κράτος από το 1967 κατάργησε επισήμως όλες τις θρησκείες και έγινε το πρώτο άθεο κράτος. Οποιαδήποτε θρησκευτική εκδήλωση, είτε δημόσια είτε σε ιδιωτικό χώρο, απαγορεύτηκε αυστηρά. Όλες οι εκκλησίες, τα μοναστήρια και γενικά η εκκλησιαστική ακίνητη περιουσία μετατράπηκε σε αποθήκες, εργοστάσια ή γυμναστήρια. Ο κλήρος φυλακίστηκε, η κατοχή θρησκευτικής εικόνας αποτελούσε αδίκημα για τον αλβανικό νόμο. Ο ελληνικός πληθυσμός που η παράδοσή του ήταν στενά συνυφασμένη με τη θρησκεία δέχτηκε δυσανάλογο πλήγμα, αποκομμένος από τις πολιτιστικές του ρίζες.

Ολόκληρη η Βόρεια Ήπειρος φυλακίζεται στην κυριολεξία με ηλεκτροφόρα συρματοπλέγματα, ολόκληρη η Αλβανία βρίσκεται σε καθεστώς πλήρους απομόνωσης.

Κατά τη διακυβέρνησή του, ο Χότζα δήμευσε τις περιουσίες μεγάλων γαιοκτημόνων και οργάνωσε κολχόζ κατά τα σοβιετικά πρότυπα. Σύντομα, η προπαγάνδα του καθεστώτος του Χότζα άρχισε να μιλά για μια Αλβανία με πλήρη αυτάρκεια γεωργικών προϊόντων. Το ίδιο συνέβη και στον τομέα της βιομηχανίας. Η πτώση του κομμουνιστικού καθεστώτος έδειξε μια παντελώς διαφορετική εικόνα: η Αλβανία όχι μόνο δεν ήταν αυτάρκης και βιομηχανική χώρα, αλλά ήταν οπισθοδρομική ακόμα και σε σύγκριση με άλλες ανατολικοευρωπαϊκές χώρες. Ένα από τα έργα που άφησε πίσω το καθεστώς του Χότζα είναι τα περίπου 600.000 πολυβολεία (τα αποκαλούμενα bunker) διάσπαρτα σε όλη την Αλβανία για τον φόβο ξένων επιδρομέων.