Ο πολιτιστικός μαρξισμός αλώνει την δυτική χριστιανοσύνη

Η συντριπτική πλειοψηφία των χριστιανών ηγετών στην Αμερική, ακόμα και των λεγόμενων «συντηρητικών», υποστηρίζει πλέον φανατικά, μέχρι σημείου εμμονής, την μαζική εισβολή παράνομων τριτοκοσμικών μεταναστών στην χώρα. Έχοντας υιοθετήσει την αριστερή (ή αλλιώς liberal) ατζέντα, δεν θα τους ακούσετε να λένε κουβέντα για την σφαγή των χριστιανών από τους τζιχαντιστές στην Μ. Ανατολή. Η μόνη τους έγνοια φαίνεται να είναι οι παράνομοι μετανάστες που κατακλύζουν την χώρα.

Γενικότερα, τα πράγματα στην χριστιανοσύνη στην Δύση είναι τα ίδια πάνω - κάτω. Την ώρα που κύματα μεταναστών από χώρες του Τρίτου Κόσμου πλημμυρίζουν την Ευρώπη (από την Ασία και την Αφρική) και τις Ηνωμένες Πολιτείες (από το Μεξικό και την Κεντρική Αμερική), οι περισσότεροι θρησκευτικοί ηγέτες, από τον Πάπα μέχρι διάσημους ηγέτες του προτεσταντικού χώρου, όχι μόνο δεν αντιτάσσονται καθόλου σε αυτή την εισβολή, αλλά υποστηρίζουν την πολιτική των «ανοικτών συνόρων», κλαψουρίζουν για την κακομεταχείριση των εισβολέων και τάσσονται με το μέρος τους, πιέζοντας το κράτος να τους δώσει πλήρη νομιμοποίηση. Συνεχώς επίσης, προτρέπουν τους πιστούς να υιοθετήσουν παιδάκια από αφρικανικές χώρες, αντί να προτρέπουν τις οικογένειες να κάνουν παιδιά. Προφανώς, η αντικατάσταση του πληθυσμού (των γηγενών από αλλοδαπούς) τους αφήνει αδιάφορους.

Αυτοί οι χριστιανοί ηγέτες πάσχοντας από έναν εθνομαζοχισμό και έναν «παθολογικό αλτρουισμό», ακολουθώντας τακτικές που ποντάρουν στον συναισθηματισμό και δίνοντας μια παραποιημένη εικόνα της χριστιανικής αγάπης, οδηγούν, όπως γράφει στο Occam's Razor, ο Alfred W. Clark, σε μια πλήρη «εκθήλυνση του Χριστιανισμού», η οποία είναι εξαιρετικά ωφέλιμη για το σύστημα. («Εκθήλυνση» με την έννοια της απουσίας κάθε αντίστασης, και την αντικατάστασή της με μία παθητικότητα, αλλά και έμπρακτη ακόμα σύμπραξη στην εισβολή ενός τεράστιου και συνεχώς διογκούμενου αριθμού τριτοκοσμικών μεταναστών στις χώρες της πάλαι πότε Λευκής Χριστιανικής Δύσης).  

Όπως γράφει ο ίδιος στο Radix, ένας γνωστός του "Παραδοσιακός Καθολικός" («συντηρητικοί» καθολικοί προσκολλημένοι στην παράδοση και αντίθετοι στα οικουμενιστικά ανοίγματα του Πάπα) του είπε πρόσφατα ότι έφυγε από την Εκκλησία του, καθώς, στον "συντηρητικό" ιερέα του έγινε έμμονη η ιδέα η προώθηση της μαζικής λαθρομετανάστευσης, ή οι διαφυλετικές υιοθεσίες και μιλά ακατάπαυστα για διάφορες μορφές «κοινωνικής δικαιοσύνης». Ο σύγχρονος δυτικός χριστιανισμός, γράφει, ακόμα και στις λεγόμενες «συντηρητικές» εκφάνσεις του, έχει γίνει δυσδιάκριτος από τις βασικές ‘αξίες’ του Πολιτιστικού Μαρξισμού που έχουν εισχωρήσει μέσα του. («Παιδί» του Πολιτιστικού Μαρξισμού είναι η «πολιτική ορθότητα», της οποίας την τυραννία γνωρίζει καλά σήμερα η Δύση - δες κι εδώ).

Και όλα αυτά την ώρα που ο Χριστιανισμός γίνεται γρήγορα μια μη-δυτική θρησκεία. Όπως επισημαίνεται από πολλούς επιστήμονες, ένας νέος, μη-δυτικής μορφής χριστιανισμός γεννιέται, και έχει υπολογιστεί ότι μέσα σε 50 χρόνια, ο Χριστιανισμός στην συντριπτική του πλειοψηφία θα είναι μια μη-δυτική θρησκεία, τόσο δημογραφικά όσο και θεολογικά.

Ως αντίδραση στην άλωση του χριστιανισμού από τις ιδέες του πολικού μαρξισμού, ο Clark στη συνέχεια, μιλάει για την ανάγκη ανάδυσης ενός «Ταυτοτικού Χριστιανισμού» (Identitarian Christianity), όπως αυτός εμφανίζεται με διάφορες μορφές στην φιλο-Δυτική Χριστιανοσύνη, στους Αγγλο- παλαιοσυντηρητικούς, στην προτεσταντική κίνηση Kinism (συγγένεια, οι «δικοί μας») και σε μορφές εθνοκοινοτικής σλαβικής Ορθοδοξίας.

Για να επιστρέψουμε στην εμμονή των χριστιανών ηγετών στις ΗΠΑ με την μαζική μετανάστευση, όπως γράφει η «συντηρητική» συγγραφέας και νομικός Ann Coulter, από το 2006 περίπου, όλο και πιο συχνά οι New York Times σταματάνε για λίγο το σφυροκόπημα στους Ευαγγελικούς για να τους επαινέσουν για την υποστήριξή τους στην παροχή αμνηστίας στους παράνομους αλλοδαπούς.

Οι Times, συνεχίζει η Coulter, στο άρθρο της με τίτλο «Προσέχετε τους Liberals  που Έρχονται με Ένδυμα Ευαγγελικού», συνεχώς προβάλουν αυτούς τους «ευαγγελικούς» που υποστηρίζουν την αμνηστία ως απόδειξη «στροφής» και «αλλαγής καρδιάς». Το να το λες συνεχώς τα ίδια πράγματα ​​κάθε δύο μήνες από το 2006, δεν είναι στροφή, είναι προπαγάνδα.

Ο ένας ευαγγελικός μετά τον άλλον λένε στους Times ότι δεν πιστεύουν ότι πρέπει πλέον οι Αμερικανοί να ελέγχουν ποιος μεταναστεύει και μπαίνει στην χώρα (λαθραία), με το επιχείρημα ότι… τους βλέπουν. Πλήθη παράνομων αλλοδαπών κάθονται πλέον στα στασίδια της εκκλησίας τους. Τα εκατομμύρια που έχουν υποστεί ζημία από την παράνομη μετανάστευση μένουν έξω από την εξίσωσή τους. Αφού δεν έρχονται στην εκκλησία τους.

Μοιάζει αυτή η λογική με τα επιχειρήματα των υπερασπιστών των εκτρώσεων. Είναι βλέπετε γεμάτοι με «συμπόνια» για τα κορίτσια που βλέπουν να μένουν έγκυες από ατύχημα – πάνε ακόμα σχολείο και όλη τους η ζωή είναι μπροστά τους. «Είναι λάθος!», φωνάζουν. Τα μωρά δεν μετράνε, επειδή δεν μπορούμε να τα δούμε.

Πολλοί πάστορες συγκινημένοι από τις  ιστορίες των παράνομων μεταναστών με τους οποίους «έχουν γίνει φίλοι» συνεχώς κηρύττουν στην εκκλησία τους ότι «κάτι πρέπει να κάνουμε για να καλύψουμε τις ανάγκες τους».

Όχι, οι ενορίτες τους δεν θα ακούσουν ποτέ, πόσες χιλιάδες Αμερικανοί πεθαίνουν κάθε χρόνο από τους παράνομους αλλοδαπούς. Δεν θα ακούσουν πόσα νοσοκομεία και σχολικά ιδρύματα στις πολιτείες κοντά στα σύνορα έχουν αναγκαστεί να κηρύξουν πτώχευση, διότι πρέπει να παρέχουν δωρεάν υπηρεσίες σε παράνομους μετανάστες. Δεν θα ακούσουν για τους αγρότες και τους κτηνοτρόφους των οποίων τα ζώα και η ιδιοκτησία έχει κλαπεί ή καταστραφεί από τους παράνομους αλλοδαπούς.

Ένας τέτοιος ενορίτης, ο Jay Crenshaw, της Βαπτιστικής Εκκλησίας στο Orlando, είπε στους Times ότι ήταν ένας «συντηρητικός» Χριστιανός, αλλά οι απόψεις του πλέον έχουν αλλάξει, «επειδή έχει συναντήσει προσωπικά μετανάστες στην εκκλησία του» για τους οποίους νιώθει «συμπόνια» και πλέον ανησυχεί μήπως κάποιος «αδελφός» του απελαθεί.

Αυτή η νέα χριστιανική ηθική της «συμπόνιας» είναι αρκετή για να ξεχάσεις τα εκατομμύρια των Αμερικανών εργατών που δεν μπορούν να βρουν δουλειά, λόγω της μαζικής εισροής των ανειδίκευτων μεταναστών.

Όπως αρκετή είναι για να ξεχάσεις τα εκατομμύρια των Αμερικανών που ποτέ τους δεν θα δουν μια δεκάρα από τα επιδόματα Κοινωνικής Ασφάλισης, την ώρα που θα τους πνίγουν οι φόροι, επειδή η «συμπόνια» του κ. Crenshaw απαιτεί αυτή η χώρα να μετατραπεί σε θάλαμο πρόνοιας όλου του κόσμου.

Ένα άλλος ευαγγελικός σε συνέντευξή του στους Times, περιορίζει και αυτός τον Χριστιανισμό του σε αυτά που μπορεί να δει δίπλα του. «Αν ο Ιησούς καθόταν δίπλα μου, δεν θα τον ένοιαζε αν ήταν παράνομος ή νόμιμος».

Έλα ντε! Θα τον ένοιαζε τον Ιησού αν ήταν γκέι; Αν είχε κάνει αμβλώσεις; Γιατί τα «καυτά» ζητήματα στην Αμερική πλέον είναι το δικαίωμα στην έκτρωση και ο «γάμος» των ομοφυλοφίλων. Τίποτε άλλο!

Επιπλέον, δεν είναι σαφές ότι τον Ιησού θα τον ένοιαζε πως ήρθαν σε αυτήν την χώρα οι άνθρωποι. Μήπως παρακούοντας το νόμο;

Και γιατί να μην μπορεί ο Ιησούς να τους αγαπά αν πάνε πίσω στο Μεξικό; Μήπως η Αγία Γραφή λέει ότι ο Χριστός πέθανε μόνο για τους νόμιμους κατοίκους των ΗΠΑ;

Υιοθετώντας ένα κλασικό νεο-αριστερό τρόπο σκέψης, αυτοί οι Χριστιανοί, θολωμένης σκέψης, φαίνεται να πιστεύουν ότι η αληθινή συμπόνια συνίσταται στο να χαρίζουμε κάτι που δεν είναι δικό μας. Επανειλημμένα αναφέρουν το βιβλικό απόσπασμα σχετικά με το ότι πρέπει να φερόμαστε στον ξένο, όπως θα κάναμε στον εαυτό μας. Αλλά παρατήρησα ότι ποτέ δεν προσκαλούν τους ξένους να έρθουν μέσα στα σπίτια τους, να κοιμηθούν στα κρεβάτια τους, να φάνε ο φαί τους και να κάνουν σεξ με τις συζύγους τους.

Όχι, απαιτούν οι υπόλοιποι από εμάς να μετατρέψουμε τη χώρα μας σε ένα πτωχευμένο, τριτοκοσμικό κολαστήριο, έτσι ώστε να μπορούν να αισθάνονται αυτοί καλά με τον εαυτό τους. Μόνο που η Αμερική δεν είναι δική τους για να την θυσιάσουμε χάριν μιας ψεύτικης "χριστιανικής" συμπόνιας.

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ