Μέχρι ο τελευταίος να σκύψει μπροστά στα λάβαρα του “νόου του ράτσισμ”

Φωτο: Οκτώβριος 2014: Κάποιοι οπαδοί της Λέφσκι Σόφιας δεν σέβονται τους αγώνες της UEFA «κατά του ρατσισμού». Για αυτήν τους την βλασφημία η Λέφσκι έφαγε πρόστιμο.    

ΚΟ: Και ενώ ο χορός των σκανδάλων στους κόλπους της FIFA και της UEFA καλά κρατεί, με δημοσιεύματα να μιλάνε για «ποδόσφαιρο βουτηγμένο στα σκάνδαλα και τη διαφθορά» και «απίστευτες καταγγελίες που ως τώρα έμειναν ατιμώρητες», ο κόσμος του ποδοσφαίρου συνεχίζει να παρακολουθεί τον εν εξελίξει αδυσώπητο «πόλεμο κατά του ρατσισμού» και μαθήματα «καλής συμπεριφοράς», από αυτές τις ίδιες «αμαρτωλές» UEFA και FIFA.

Φαίνεται ότι ο «αντιρατσισμός» τείνει να γίνει «το καταφύγιο των απατεώνων» για να παραφράσουμε το γνωστό σλόγκαν που ενοχοποιεί τον πατριωτισμό. 

Ουδείς προβληματίζεται τι τους έχει πιάσει τα τελευταία χρόνια και εν είδει «θρησκευτικής τελετουργίας» μεταφέρουν μέσα στα γήπεδα πριν από κάθε ποδοσφαιρικό αγώνα, τα λάβαρα του «αντιρατσισμού», με το απαραίτητο κήρυγμα από τα μεγάφωνα προς τις μάζες. Έχω την εντύπωση ότι σύντομα θα υποχρεώνουν τον κόσμο να στέκεται προσοχή στην αναγγελία μίας ακόμα πρωτοβουλίας - δήλωσης κατά του «ρατσισμού».

Όσοι έχουν διάγει κάποιες ημέρες της σύντομης ζωής τους στα γήπεδα «εκεί που η Ελλάδα αναστενάζει», κατά τον Σαββόπουλο, θα έχουν αντιληφθεί ότι εσχάτως, δεν αναστενάζει απλώς, αλλά υποφέρει από μια χονδροειδή προπαγάνδα που προέρχεται «από πάνω».

Διότι όταν η FIFA, «αυτή η παγκόσμια κυβέρνηση των μαφιόζων του χρήματος, στήνει τελετουργικά θεάματα, μέσω των ποδοσφαιρικών παραισθησιογόνων, εναντίον του “ρατσισμού”, εναντίον των ποικίλων διακρίσεων (και των σεξουαλικών) και υπέρ των “ανοικτών συνόρων”, τότε η ΑΠΑΤΗ του “αντιρατσιστικού” μύθου απαστράπτει…», όπως έγραφε το ΡΕΣΑΛΤΟ εδώ και χρόνια.

Ουδείς εκ των «αντιρατσιστών» - «αντιφασιστών», που παρουσιάζονται με προφίλ αντισυστημικό και που συνεχώς καταφέρονται κατά της UEFA χαρακτηρίζοντάς την ΜΑΦΙΑ (“UEFA MAFIA” το σλόγκαν), δεν ψυλλιάζεται και δεν αναρωτιέται γιατί άραγε οι «πλανητικοί μαφιόζοι του ποδοσφαίρου» αποφάσισαν να βρεθούν στην πρωτοπορία του «αντιρατσισμού» και να οργανώνουν φιέστες «αντιρατσιστικού» θεάματος», συνεχίζει το ΡΕΣΑΛΤΟ.

Το πράγμα τελευταία έχει χοντρύνει και η πλύση εγκεφάλου και οι φιέστες μετά των περιφερόμενων λαβάρων, θυμίζει έργα και ημέρες καθεστώτων τύπου «πατερούληδων». Μάλιστα, η ρώσικη ποδοσφαιρική ομοσπονδία (ενθυμούμενη τις παλιές καλές ημέρες;) διόρισε κομισάριο «αντι-ρατσισμού»!

Τα γήπεδα έχουν μετατραπεί σε ειδικά στρατόπεδα «επαναπρογραμματισμού» των αντιφρονούντων και χειραγώγησης των μαζών, συνεργούντων βεβαίως των ΜΜΕ. Άλλωστε, το γήπεδο ως χώρος μαζοποίησης – κοπαδοποίησης είναι το καταλληλότερο πεδίο δράσης, και ειδικά το ποδοσφαιρικό γήπεδο, καθώς το ποδόσφαιρο είναι ως γνωστόν, το λαϊκότερο άθλημα και «ο βασιλιάς των σπορ».

  

Ουδείς μπορεί πλέον να πάει και να χαρεί μπάλα, αν δεν δεχτεί πρώτα την καθορισμένη δόση προπαγάνδας. Και όπου δεν πίπτει (αντιρατσιστική) προπαγάνδα πίπτει (αντιρατσιστική) ράβδος. Πλέον, πάνω από το κεφάλι του κάθε οπαδού υπάρχουν «τα σκυλιά του αντιρατσισμού» έτοιμα να κατασπαράξουν τους μη συμμορφούμενους προς τας υποδείξεις

Το αφεντικό εδώ λέγεται ‘FARE’ (Football Against Racism in Europe) η οργάνωση με έδρα το Λονδίνο, που δίνει «αναφορές» για «ρατσιστικές» συμπεριφορές, ενώ έχει φτιάξει έναν κατάλογο με σύμβολα που εμφανίζονται στα γήπεδα και προκαλούν «μίσος» και «διακρίσεις». Όλα τα σύμβολα βέβαια ανήκουν στον «ακροδεξιό» - εθνικιστικό χώρο. Ούτε ένα δεν ανήκει στον αριστερό - αναρχικό χώρο. Ούτε ένα. Ο κατάλογος είναι εδώ. Εκεί μπορείτε να δείτε μια πλούσια γκάμα απαγορευμένων σημαιών, συμβόλων, συνθημάτων μέχρι και αριθμών και ειδών ένδυσης! Τι κέλτικοι σταυροί, τι τρισκέλια, τι σημαίες του Νότου, τι νεκροκεφαλές, τι ο αριθμός 88 (και ο 14), τι μάρκες ρούχων, τι το σύνθημα “Good Night Left Side” (ούτε καληνύχτα δεν μπορείς να πεις στην αριστερά), όλα τα σύμβολα των εθνικιστικών κινημάτων αλλά και κομμάτων της Ευρώπης (και των εντός Βουλής), αλλά και πανό με ιστορικές μορφές του εθνικισμού κάθε χώρας, όπως π.χ. του Corneliu Codreanu στην Ρουμανία και του Stepan Bandera στην Ουκρανία.

Η FARE στηρίζεται από την UEFA, την FIFA και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Στην ουσία οι δικές της «αναφορές» είναι αυτές που οδηγούν τις UEFA και FIFA στην επιβολή τιμωριών στους «κακούς» συλλόγους και στις «κακές» εθνικές ομάδες.

Τον Σεπτέμβριο του 2013, η FIFA, κατόπιν «αναφοράς» της FARE, διέταξε την εθνική ομάδα ποδοσφαίρου της Ουκρανίας να παίξει το παιχνίδι με την Πολωνία για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου 2014, κεκλεισμένων των θυρών. Εκτός από αυτό, η ουκρανική ομοσπονδία ποδοσφαίρου τιμωρήθηκε με πρόστιμο 45.000 ευρώ και στο γήπεδο στο Lviv απαγορεύτηκε να φιλοξενηθούν τα προκριματικά για το 2018. Αυτή ήταν η τιμωρία για τα όσα έγιναν από Ουκρανούς οπαδούς στο παιχνίδι εναντίον του Σαν Μαρίνο. Ανάμεσα στα απαγορευμένα σύμβολα που «εντόπισε» η  FARE, σε εκείνο το παιχνίδια, ήταν, μεταξύ άλλων, το πορτρέτο του Bandera. Αυτό προκάλεσε ένα κύμα αγανάκτησης στην Ουκρανία ακόμα και από «προοδευτικές» εφημερίδες που κατηγόρησαν την FARE για κακή γνώση της ιστορίας και τα έβαλαν με τον "παρατηρητή" που έδωσε την «αναφορά» και «κρέμασε» την εθνική ομάδα.

Ο άνθρωπος αυτός ήταν ο Pavlo Klymenko, «συντονιστής» της FARE για την Ανατολική Ευρώπη, ο οποίος σε συνέντευξή του στην ‘Jewish Chronicle’ είπε ότι «πολεμάει ενάντια στο ναζισμό» από το 2004 και εν συνεχεία με κομπασμό ισχυρίστηκε ότι έσωσε τους δρόμους στο Κίεβο από την κυριαρχία των «νεοναζί». Ο Klymenko, ο οποίος με τις επιχορηγήσεις της FARE, αποφάσισε μετά τους δρόμους, να σώσει και τα γήπεδα της Ουκρανίας, αποκαλύφθηκε ότι είναι καλά χρηματοδοτούμενος από το λεγόμενο «Ίδρυμα Προστασίας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Marochkina», αλλά και το γνωστό γερμανικό Ίδρυμα Ρόζα Λούξεμπουργκ, το οποίο, ως γνωστόν, χρηματοδοτείται από την Γερμανική Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση.

Τελικά υπάρχει ρατσισμός;

Ρατσισμός, με την πραγματική του έννοια και ως σοβαρό πρόβλημα, στα γήπεδα της Ελλάδας, δεν υπήρχε. Ούτε υπάρχει. Και πώς να υπάρχει, όταν πλέον σε κάθε ελληνική ομάδα, βρίσκεις μετά βίας να παίζουν 1-2 Έλληνες ποδοσφαιριστές, αφού όλοι οι υπόλοιποι είναι ξένοι από όλες τις φυλές της γης, με κάθε ομάδα να έχει πληθώρα μαύρων παικτών - και αυτό είναι κάτι που έχουν δεχτεί πλέον οι Έλληνες φίλαθλοι. Πώς να υπάρχει ρατσισμός όταν ακόμα και οι εθνικές ομάδες έχουν αρχίσει να αλλοιώνουν την ταυτότητά τους και πλέον στην σύνθεσή τους έχουν μη Έλληνες το γένος; (Εάν πάμε σε εθνικές τύπου Γαλλίας, Αγγλίας, Ολλανδίας, Γερμανίας, Βελγίου κλπ θα δούμε την εθνολογική μετάλλαξη της Ευρώπης σε όλο της το ‘μεγαλείο’).

Τώρα, εάν κάποιος για να ‘πικάρει’ ή να εκνευρίσει ‘έναν αντίπαλο παίκτη, το ρίχνει στο «ρατσιστικό», αυτό είναι ένα μεμονωμένο γεγονός και το πιθανότερο είναι να μην οφείλεται σε κανέναν εγγενή «ρατσισμό», αλλά στην γνωστή ‘καφρίλα’ του οπαδού. Γιατί πως είναι δυνατόν ένας οπαδός να είναι «ρατσιστής» επειδή κοροϊδεύει έναν μαύρο παίχτη της αντίπαλης ομάδας και του πετάει π.χ. μια μπανάνα, όταν στην δική του ομάδα υπάρχουν δύο ή τρεις μαύροι παίχτες; Εάν ήταν πραγματικός ρατσιστής δεν θα έπρεπε να διαμαρτυρηθεί για τον μαύρο στην δική του ομάδα; Ο μαύρος στην ομάδα του άλλου του έφταιξε;     

Χαρακτηριστική η περίπτωση του μαύρου Βραζιλιάνου ποδοσφαιριστή Σαλίνο του Ολυμπιακού, ο οποίος το 2014, στον επαναληπτικό αγώνα κυπέλλου ΠΑΟΚ – Ολυμπιακού στην Τούμπα, δέχτηκε μπανάνα από οπαδούς του ΠΑΟΚ. Την ίδια στιγμή μέσα στην ομάδα του ΠΑΟΚ, υπήρχε ο επίσης μαύρος Βραζιλιάνος ποδοσφαιριστής Λίνο, ένας από τους πλέον αγαπητούς της εξέδρας!  

Παρόμοιο περιστατικό έγινε φέτος στο γήπεδο της Λεωφόρου, στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, όταν κάποιοι οπαδοί του Παναθηναϊκού έκαναν «ρατσιστικές χειρονομίες» προς τον μαύρο πρώην ποδοσφαιριστή του «αιώνιου αντιπάλου» Κριστιάν Καρεμπέ, όταν στην ομάδα του Παναθηναϊκού παίζει ο μαύρος Ατζαγκούν από την Νιγηρία.            .

Είναι δυνατόν να πιστέψουμε ότι δύο - τρία άτομα ανάμεσα σε χιλιάδες, που θα κάνουν μια «ρατσιστική χειρονομία» σε έναν αγώνα, ανάμεσα σε δεκάδες, είναι ικανά να πυροδοτήσουν το ντελίριο αντιρατσισμού που παρακολουθούμε τα τελευταία χρόνια από τις FIFA και UEFA;

Πως εξηγείται λοιπόν, αυτή η «πρεμούρα» για τον ρατσισμό από τους «από πάνω»;

Στην αρχή είχαμε κάποιες «ειδικές ημέρες» αφιερωμένες στον πόλεμο «κατά του ρατσισμού», έπειτα προχώρησαν σε ειδικές καμπάνιες, ειδικά σποτάκια ανάλογου περιεχομένου - με το χρήμα να ρέει άφθονο φυσικά - ειδικά διαμορφωμένα πανό που πρέπει να κρατάνε με σεβασμό και ιερή ευλάβεια τύπου εξαπτέρυγων, οι άμοιροι ποδοσφαιριστές (όταν πριν λίγα χρόνια ο διάσημος Ιταλός τερματοφύλακας Μπουφόν έδειξε κάποια - ασυνείδητη ή ενσυνείδητη - απροθυμία να κρατήσει το σχετικό σημαιάκι, θεωρήθηκε κρυφός «ρατσιστής»), περιβραχιόνια που πρέπει να φορούν οι αρχηγοί των ομάδων που θα λένε “No to racism” (αντικαθιστώντας το γενικόλογο “Respect”) και εσχάτως με την ευκαιρία του «προσφυγικού», προωθείται και το “Welcome Refugees”. Ειλικρινά δεν ξέρω που θα φτάσουν. 

Το σίγουρο όμως είναι, ότι το αμέσως επόμενο βήμα είναι η αποδοχή της ομοφυλοφιλίας, και η προώθηση της φιλο-ομοφυλοφιλικής προπαγάνδας μέσα στα γήπεδα, χάριν βέβαια, του πολέμου κατά της λεγόμενης «ομοφοβίας». Η ίδια δηλαδή ακριβώς «κοινωνική μηχανική» (“social engineering” – βλέπε πράξη χειραγώγησης) που ασκείται τους έσχατους αυτούς καιρούς στις δυτικές αποβλακωμένες κοινωνίες (υποταγή στο πολυπολιτισμικό μοντέλο, αλλιώς τιμωρία. Υποταγή στην ομοφυλοφιλική ατζέντα, αλλιώς τιμωρία).

Θα πρέπει λοιπόν ως εκ τούτου, να περιμένουμε νέο σόου με ποδοσφαιριστές να εμφανίζονται με τα ανάλογα πανό “σέι νόου του χομοφόμπια”, να φοράνε περιβραχιόνια με τα «χρώματα του ουράνιου τόξου», να προβαίνουν σε ‘happenings’ με φιλιά μεταξύ τους, κάποιοι να δηλώνουν με υπερηφάνεια το “coming out” κλπ

Άλλωστε, η Fare στις σελίδες της ήδη έχει ανάλογες «καμπάνιες».

Αλλά ας επιστρέψουμε στον «ρατσισμό».

Ως γνωστόν το «μίσος» δεν είναι αυτό καθαυτό το πρόβλημα των ηθικολόγων της Νέας Τάξης, Ούτε ως λέξη ή έννοια από μόνη της, ανησυχεί τους κομισάριους του political correct ή περιέχεται στα λεξιλόγια του νεο-αριστερού ‘newspeak’. Ο έγκλειστος του multi culti ασύλου έχει δικαίωμα να μισεί, να βρίζει και να καταριέται όποιον θέλει. Εκτός των ιερών και των οσίων της Νέας Τάξης. Βλέπετε, οι μανάδες, οι αδελφές, οι πρόγονοι, ακόμα και οι νεκροί που βρίζονται ασύστολα σε κάθε γήπεδο (που αναστενάζει) δεν ανήκουν σε κάποιες «ευπαθείς ομάδες», δεν οργανώθηκαν ποτέ, ώστε να διεκδικήσουν τα «δικαιώματά» τους και να απαιτήσουν παραδειγματική τιμωρία στους «μισητές». Δεν θα νοιαστεί κανένας «ανθρωπιστής» για αυτούς. Ούτε στα γήπεδα θα βολτάρουν ανάλογα πανό, ούτε οι παίκτες θα βάλουν ανάλογα περιβραχιόνια. Οπότε μπορούν να βρίζονται εις το διηνεκές. Ακόμα φυσικά, μπορεί να παραποιείται ο εθνικός ύμνος και να μετατρέπεται σε οπαδικό άσμα. Η έννοια του «έθνους» άλλωστε, είναι κάτι το πολύ ενοχλητικό για τους «πλανητικούς μαφιόζους». Όπως είπαμε, όλο αυτό ενορχηστρώνεται «από πάνω». 

Και γιατί όλα αυτά;

Κάποιος άσχετος με τον κόσμο του γηπέδου, βλέποντας όλον αυτόν τον οργασμό «αντιρατσισμού» στον χώρου του πιο λαοφιλούς αθλήματος, θα μπορούσε εύλογα να αναρωτηθεί: έχουν αυξηθεί άραγε, τόσο πολύ τα τελευταία χρόνια τα κρούσματα ρατσισμού στα γήπεδα ολόκληρης της οικουμένης; Και ποια ακριβώς είναι αυτά τα «κρούσματα ρατσισμού»; Απαγόρευση μεταγραφής παίκτη συγκεκριμένης εθνικότητας ή φυλής; Διαφορετική αμοιβή αθλητών ανάλογα με το χρώμα του δέρματός τους; Υποτίμηση αθλητών με βάση την φυλή τους από τους συλλόγους τους; Επιθέσεις οργανωμένων οπαδών σε παίκτες συγκεκριμένης εθνικότητας ή φυλής; Τι στο καλό συμβαίνει; Και κυρίως Που;  

Το ΠΟΥ συμβαίνει έχει νομίζω, την βαρύνουσα σημασία. Διότι όλη αυτή η βιομηχανία «αντιρατσισμού» τελικά, λαμβάνει χώρα κατά κύριο – αν όχι αποκλειστικό - λόγο στην Ευρώπη. Ο στόχος είναι η Ευρώπη. Οι «κακοί» Λευκοί Ευρωπαίοι είναι αυτοί που πρέπει να πολεμήσουν τον ρατσισμό. Πράγμα που μεταφράζεται, να σιωπήσουν μπροστά στην μαζική εισροή λαθρομεταναστών και «προσφύγων» και να αφεθούν χωρίς πολλά λόγια, στο να αλλοιωθεί η ταυτότητά τους. 

Όλοι γνωρίζουμε ότι όλες αυτές οι «εκστρατείες κατά του ρατσισμού» έχουν πάντα έναν ‘πολιτικά ορθό’ τρόπο να πουν στους Ευρωπαίους ότι πρέπει όχι μόνο να δεχτούν χωρίς καμία κριτική ή αντιλογία την εισβολή των ορδών των παράνομων αλλοδαπών στα έθνη τους, αλλά και να «γιορτάσουν» την πολυπολιτισμικότητα και την «διαφορετικότητα». Όλα αυτά, στα πλαίσια της εν εξελίξει προώθησης της Λευκής γενοκτονίας.

Είναι γνωστό ότι το να κολλήσεις σήμερα, στον άλλον την ταμπέλα του «ρατσιστή» είναι ουσιαστικά η σύγχρονη εκδοχή του να αποκαλέσεις κάποιον «αιρετικό» στα χρόνια του Μεσαίωνα. Δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα σύγχρονο κυνήγι μαγισσών. Όποιος προβεί σε ένα σχόλιο ή ακόμα και ένα αστείο που δεν είναι εγκεκριμένο από τους ιεροεξεταστές της πολιτικής ορθότητας στοχοποιείται ως «ρατσιστής» και ρίχνεται στην «φωτιά» για να παραδειγματιστούν και οι υπόλοιποι.

Η αντίδραση επιβίωσης των ευρωπαϊκών λαών σε ένα ολόκληρο σύστημα που τους αφανίζει και τους μετατρέπει σε «ενοχικό» πληθυσμό, θεωρείται «ρατσισμός» 

Μέχρι και ο τελευταίος απείθαρχος να κύψει με υποτέλεια το κεφάλι του μπροστά το λάβαρο του «νόου του ράτσισμ» της αυτοκρατορίας, έχουμε να δούμε πολλά ακόμα. 

ΥΓ: Ένα από τα ευτράπελα πάντως, της όλης «αντιρατσιστικής» παράνοιας είναι ότι ακόμα και ο ίδιος ο διευθυντής της FARE, ο ινδικής καταγωγής Piara Powar (αριστερά), κατηγορήθηκε για «ρατσισμό»! Αποκάλεσε «καρύδα» έναν άλλον Ινδό στο twitter. Κάτι που σημαίνει καφέ απ’ έξω, λευκός από μέσα. Δηλαδή «προδότη της φυλής»..

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ - δες κι εδώ