Ο Μύθος της “Μάχης της Cable Street”

Αν νομίζετε ότι όλοι οι αστυνομικοί είναι «φασίστες», τότε, ναι, αυτή ήταν μια μάχη ενάντια στον «φασισμό» (Φώτο: λεπτομέρεια από το mural/τοιχογραφία)

Του Kevin Scott (Alternative Right) / ΚΟ

Οι λίμπεραλ και οι αριστεροί είναι κατενθουσιασμένοι για την ογδοηκοστή επέτειο της λεγόμενης «Μάχης της Οδού Cable» (‘Battle of Cable Street’), που συνέβη στις 4 Οκτωβρίου 1936, στους δρόμους του ανατολικού Λονδίνου.

Στις 9 Οκτωβρίου, αυτού του μήνα, ο μουσουλμάνος δήμαρχος του Λονδίνου, Sadiq Khan, και ο ηγέτης των Εργατικών Jeremy Corbyn, θα μιλήσουν σε συγκέντρωση που διοργανώνει το Εβραϊκό Φόρουμ του Λονδίνου, στην οποία θα συμμετέχει επίσης ο αρχιραβίνος Ephraim Mirvis, για να τιμήσει την εκδήλωση.

 

Σύμφωνα με την ψευδή αφήγηση τους*, μια αυθόρμητη συμμαχία Εβραίων, κομμουνιστών και «αντιφασιστών» εργατών από το ανατολικό Λονδίνο σχηματίστηκε για να σταματήσουν τον Sir Oswald Mosley της Βρετανικής Ένωσης Φασιστών (BUF), από το να κάνει πορεία μέσα στο πολυπολιτισμικό ανατολικό Λονδίνο, χάρη σε μια μαζική διαδήλωση στην οποία συμμετείχαν δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές, οι οποίοι αργότερα συγκρούστηκαν με πάνω από έξι χιλιάδες αστυνομικούς, που κάποιοι από αυτούς ήταν έφιπποι, τερματίζοντας έτσι την πολιτική έκκληση του κινήματος των Μελανοχιτώνων (Blackshirts), του πρώην βουλευτή των Εργατικών. 

(Ο καταγόμενος από αριστοκρατική οικογένεια Mosley αποχώρισε το 1931, από την κυβέρνηση των Εργατικών, όταν αυτή απέρριψε τα σχέδια του για την καταπολέμηση της ανεργίας).

Στην πραγματικότητα, η «αντιφασιστική» σύγκρουση διοργανώθηκε από Εβραίους μετανάστες γκάνγκστερ, με επικεφαλής τον περιβόητο Jack "Spot" (Jacob Colmore,  1912 – 1996 - φώτο) και Εβραίους μέλη του κομμουνιστικού κόμματος, με πολλούς από αυτούς να έχουν καταφθάσει με λεωφορεία εκεί για να συγκρουστούν με την αστυνομία. Και ο ίδιος ο Mosley συμφώνησε με την αστυνομία να βαδίσει με τους τρεις χιλιάδες υποστηρικτές της BUF μακριά από τα οδοφράγματα που είχαν ανεγερθεί στην περιοχή γύρω από την Οδό Cable από εβραϊκά εγκληματικά στοιχεία, προκειμένου να σταματήσουν την απολύτως νόμιμη και νομοταγή πορεία των Μελανοχιτώνων.

Η μόνη σύγκρουση που αναφέρθηκε μεταξύ των υποστηρικτών της BUF και του όχλου των αριστερών αλλοδαπών συνέβη όταν ο πραγματικός ήρωας της Cable Street, ο γεννημένος στο Newcastle ακτιβιστής Tommy Moran (φώτο), δέχθηκε επίθεση ενώ οδηγούσε μια μικρή ομάδα Geordie Μελανοχιτώνων σε ένα σημείο που είχαν ραντεβού πριν από την προγραμματισμένη πορεία. Παρόλο που κατέφερε και εξουδετέρωσε αρκετούς από τον όχλο, με μερικές σκηνές από την μάχη να έχουν καταγραφεί από μια κάμερα επικαίρων, ο Moran τελικά κτυπήθηκε από πίσω στο κεφάλι, με μια καρέκλα τυλιγμένη σε συρματόπλεγμα, και χρειάστηκε ιατρική θεραπεία, άλλο ένα περιστατικό που κατέγραψαν οι κάμερες. Και στις αναφορές από τα επίκαιρα της εποχής αργότερα η είδηση μεταδόθηκε έτσι: «κομμουνιστές, Εργατικοί και Εβραίοι μπλόκαραν την φασιστική πορεία, αντιστεκόμενοι στις ειρηνικές προσπάθειες της μεγαλύτερης αριθμητικά αστυνομίας να ανοίξει το δρόμο», δείχνοντας νεαρούς Εβραίους να σφίγγουν τις γροθιές τους κάνοντας τον κομμουνιστικό χαιρετισμό και φωνάζοντας "One, two, three, four, five - we want Mosley, dead or alive" (“Ένα, δύο, τρία, τέσσερα, πέντε - θέλουμε Mosley, νεκρό ή ζωντανό”). - Δες video στο τέλος.

Ωστόσο, κατά τις εβδομάδες που ακολούθησαν την ‘Μάχη’, η BUF οργάνωσε πολλές εκδηλώσεις σε όλο το ανατολικό Λονδίνο, με πάνω από δώδεκα χιλιάδες «προδήλως φιλο-φασίστες» ντόπιους να ακούν τον Mosley να μιλάει σε μία συνάντηση στο Bethnal Green στις 11 Οκτωβρίου, μια εβδομάδα μετά την μάχη, πριν οδηγήσει μια πορεία για το Limehouse, με ντόπιους να βγαίνουν από κάτω τα παράθυρα των σπιτιών τους προσπαθώντας να του σφίξουν το χέρι, φωνάζοντας "Good old Mosley!" Και στις εκλογές για τα Δημοτικά Συμβούλια του Λονδίνου τον Μάρτιο του 1937, οι υποψήφιοι της BUF έλαβαν περίπου το 20% των ψήφων σε τρεις εκλογικές περιφέρειες του ανατολικού Λονδίνου, αν και τους είχε παραχωρηθεί περιορισμένος χώρος.

Ως απάντηση στην «αντιφασιστική» βία, το πολιτικό κατεστημένο εκμεταλλεύτηκε την κατάσταση και γρήγορα πέρασε το Νόμο περί Δημόσιας Τάξης, ο οποίος εκτός του ότι έθεσε εκτός νόμου τις στολές από πολίτες («παραστρατιωτικές εμφανίσεις»), περιόρισε αυτό που θα μπορούσε να πει κανείς πολιτικές συναντήσεις, και έδωσε στον Υπουργό Εσωτερικών την εξουσία να απαγορεύει πορείες, αν και ισχυρίστηκε τότε ότι η νομοθεσία δεν στόχευε αποκλειστικά την BUF.

Ας ακούσουμε τι λέει ο αριστερός συγγραφέας Stephen Dorril, στο βιβλίο του “Blackshirt”, για τον Sir Oswald Mosley και τον Βρετανικό Φασισμό:

«Μέρος της μυθολογίας για την Cable Street είναι ότι “έλεγξε αποτελεσματικά την εκστρατεία του Mosley στο ανατολικό Λονδίνο”. Η αστυνομία, μάλιστα, υποστήριξε ότι ακύρωσε την προοπτική εκδηλώσεων εκείνο τον μήνα συνολικά». Η BUF “κέρδιζε σταθερά έδαφος” στο Stepney, στο Bow, στο Shoreditch, στο Bethnal Green και στο Hackney”. Ένα ξεκάθαρα φιλο-φασιστικό συναίσθημα εκδηλώνονταν σε όλες τις περιοχές που αναφέρθηκαν και η φερόμενη ως φασιστική ήττα είναι στην πραγματικότητα μια φασιστική πρόοδος”. Την επόμενη εβδομάδα, ο Mosley μίλησε σε μια σειρά από επιτυχημένες συναντήσεις στο Stepney, στο Shoreditch, στο Bethnal Green και στο Stoke Newington, χωρίς καμία παρέμβαση, μπροστά από «προδήλως φιλο-φασιστικά εργατικά ακροατήρια. Η αστυνομία ανέφερε ότι στο Λονδίνο η BUF αύξησε τα μέλη της κατά 2.000».

Στο βιβλίο του για τον Βρετανικό Φασισμό “Hurrah for the Blackshirts” («Ζήτω οι Μελανοχίτωνες»), ο πρώην καθηγητής του Πανεπιστημίου του Newcastle, Martin Pugh, καταλήγει στο ποιο ήταν τελικά το αποτέλεσμα της μάχης:

«Κατά αυτό τον τρόπο, η Cable Street, έμεινε στην ιστορία ότι οδήγησε σε έναν αποφασιστικό περιορισμό στον φασισμό. Στην πραγματικότητα δεν ήταν κάτι τέτοιο. Σχεδόν όλες οι μάχες έλαβαν χώρα μεταξύ αστυνομίας και αντι-φασιστών διαδηλωτών. Το πιο σημαντικό, η Cable Street δεν έκανε τίποτα για να αμβλύνει την αντισημιτική αναταραχή στο East End».

Πίσω στη δεκαετία του ’30, εξ αιτίας της μαζικής μετανάστευσης, κυρίως από την Ανατολική Ευρώπη, ο πληθυσμός στην περιοχή γύρω από την Cable Street ήταν πάνω από το 50% εβραϊκός. Στα μεταπολεμικά χρόνια, οι Εβραίοι μετακόμισαν σε μεγάλο βαθμό βόρεια, στο Hackney, στο Stamford Hill και στο Golders Green, και πολύ λίγοι Εβραίοι ζουν τώρα στην περιοχή. Σήμερα, περισσότερο από το ήμισυ του πληθυσμού του London Borough of Tower Hamlets, όπου βρίσκεται η Cable Street, είναι είτε μαύροι, είτε άλλων εθνοτικών μειονοτήτων, με το 32% να είναι μουσουλμάνοι Μπαγκλαντεσιανοί, μερικοί από τους οποίους είναι ακόμα πιο αντι-εβραίοι από τους αρχικούς ντόπιους του παλιού East End. Και σύμφωνα με την απογραφή του 2011, οι Λευκοί Άγγλοι κάτοικοι αποτελούν πλέον μόνο το 30% του πληθυσμού, έναντι 80% που είναι σε εθνικό επίπεδο.

Το σχήμα του κόσμου που έρχεται;

* «Η άποψη που έχει επικρατήσει είναι ότι το σύνολο του πληθυσμού του Ανατολικού Λονδίνου ξεσηκώθηκε κατά του Mosley, δηλώνοντας ότι αυτός και οι οπαδοί του “δεν θα περάσουν” και ότι δεν πέρασαν “λόγω του στερεού μετώπου που στήθηκε από τους εργάτες του Ανατολικού Λονδίνου”. Αυτή η δήλωση, ωστόσο, απέχει πολύ από το να αποτυπώνει με ακρίβεια την κατάσταση των πραγμάτων» - Ειδική Έκθεση της Αστυνομίας, Νοέμβριος 1936, The National Archives ref: MEPOL2/3043. 

ΥΓ: Η Πορεία της κόκκινης «νίκης»

Την Κυριακή μετά την ‘Μάχη’, το Κομμουνιστικό Κόμμα προσπάθησε να οργανώσει μια πορεία «νίκης» στο Ανατολικό Λονδίνο. Στα απομνημονεύματά του ‘Out of the Ghetto’, ο Joe Jacobs, γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος του Stepney, γράφει: «Καθώς βαδίζαμε στην οδό Whitechapel η φωνή μας δυνάμωσε. Μπήκαμε στην Green Street και προετοιμαζόμασταν επειδή ήμασταν έτοιμοι να εισέλθουμε στο κάστρο του εχθρού ... τα πεζοδρόμια ήταν γεμάτα με Μελανοχίτωνες και υποστηρικτές τους. Μας πέταγαν σάπια φρούτα και αλεύρι».

Ο Πορεία των Μελανοχιτώνων μέσα από το Ανατολικό Λονδίνο

Την Τετάρτη, μετά την αποτυχημένη πορεία «Νίκης» των κόκκινων, υπήρχε ενθουσιασμός στο Ανατολικό Λονδίνο, καθώς υπήρχαν φήμες ότι ερχόταν ο Mosley. Πράγματι, ο ηγέτης της Βρετανικής Ένωσης εμφανίστηκε σε μια συνάντηση και μίλησε σε ένα ενθουσιώδες κοινό αρκετών χιλιάδων στην πλατεία Victoria Park, στο Bethnal Green. Στη συνέχεια ηγήθηκε μιας πορείας προς την Salmon Lane, στο Limehouse, η οποία μεγάλωνε σε αριθμούς καθώς περνούσε μέσα από τους δρόμους.

«Ο Mosley μίλησε στην Πλατεία Victoria Park, όπου είχε μαζευτεί ένα πλήθος 7.000 γύρω στις 20:00. Από τον χαιρετισμό φάνηκε ότι το 80% ήταν υποστηρικτές του. Βάδισαν προς την Salmon Lane, στο Limehouse, όπου το πλήθος διογκώθηκε σε 12.000... Οι 500 φορούσαν στολές της Ένωσης. Ήταν αξιοσημείωτο, από την άποψη της στάσης των αντιφασιστών στην προηγούμενη φασιστική πορεία, ότι αυτή η πομπή πέρασε ανενόχλητη και πρακτικά ομόφωνα... κατά διαστήματα άνθρωποι έκαναν τον φασιστικό χαιρετισμό από τις πόρτες τους ή τα πεζοδρόμια».. - Ειδική αναφορά της Αστυνομίας HO144 / 21061. - πηγή

ΚΟ / Πηγή