Jerry Lee Lewis: Από την μουσική του Θεού στην «μουσική του Σατανά» και πάλι πίσω

Στις 29 Σεπτεμβρίου αυτού του έτους, ο γεννημένος στο Ferriday της Louisiana, Jerry Lee Lewis έγινε 81 ετών. Το ό,τι ζει είναι θαύμα. Ήταν επίσης, πριν από 59 χρόνια, στις 8 Οκτωβρίου του 1957, που έγγραψε την κορυφαία επιτυχία του, το “Great Balls of Fire”.

Γνωστός με το παρατσούκλι “the Killer”, ο Lewis δεν είναι μόνο ένας από τους «πατέρες της rock & roll μουσικής», ένας από τους ελάχιστους επιζώντες των πρωτοπόρων της ροκ, αλλά είναι κι ένας από τους πρώτους «άγριους» της ροκ. Σε ένα χώρο, μάλιστα, που την πρωτοκαθεδρία έχει η κιθάρα! Κι όμως, ο Lewis μεγάλωσε μέσα σε θρησκευτικό περιβάλλον, όπως άλλωστε και πολλοί πιονέροι της ροκ, με πρώτον τον «βασιλιά της ροκ» Elvis.

Η μητέρα του ήταν μέλος εκκλησίας Πεντηκοστιανών (Assembly of God ή AOG) και ο ξάδελφός του ήταν ο γνωστός ιεροκήρυκας, Jimmy Swaggart, που μπλέχτηκε αργότερα σε βαρύ ηθικό σκάνδαλο και ξέπεσε. Ο Jerry Lee παρευρέθηκε από μικρός σε συνάξεις της AOG πολλές φορές. Ο πατέρας του ήταν ένας λαθρέμπορος ποτών, ο οποίος μπήκε και φυλακή γιατί έφτιαχνε στο σπίτι του ποτά πριν γεννηθεί ο Jerry Lee. Αν και η μητέρα του πήγαινε συχνά εκκλησία και περιγράφεται από τα παιδιά της ως σοβαρή για τα πράγματα του Θεού, στο σπίτι δεν υπήρχε ευτυχία και οι γονείς του συνεχώς μάλωναν. Η μητέρα του Jerry άρχισε να πίνει όσο μεγάλωνε και ήταν γνωστή για τα βίαια ξεσπάσματα που είχε (Linda Gail Lewis, "The Devil, Me, and Jerry Lee", σ. 53). Μέχρι την ηλικία των 15, ο Jerry Lee δούλευε σε ‘juke joint’ (φτωχό μπαρ της εποχής με μουσική και χαρτιά) και είχε δοκιμάσει το ποτό. Εγκατέλειψε το Γυμνάσιο μετά, καθώς όλοι του οι βαθμοί ήταν χάλια.

Στη συνέχεια γράφτηκε στο Νοτιοδυτικό Βιβλικό Ινστιτούτο (της AOG) στο Waxahachie του Τέξας, και ακόμη και κήρυξε λίγο το Ευαγγέλιο. Όμως εκδιώχθηκε μετά από μόλις τρεις μήνες, όταν ένα κυριακάτικο πρωινό έπαιξε μπροστά στους πιστούς τον κλασσικό ύμνο "My God Is Real" σε… έκδοση boogie-woogie. (Εκείνη την εποχή δεν υπήρχε φυσικά κανένα «χριστιανικό ροκ», άλλωστε η ίδια η λέξη ήταν άγνωστη). Εκτός αυτού το είχε σκάσει από τον κοιτώνα του μια νύχτα και έκανε ωτοστόπ ως το Ντάλας για να επισκεφθεί νυχτερινά κέντρα. Ως εκ τούτου, δεν στενοχωρήθηκε και πολύ που τον πέταξαν έξω από το βιβλικό σχολείο, γιατί τώρα ήταν ελεύθερος να ακολουθήσει την πραγματική του αγάπη...

Από νωρίς ο Jerry Lee Lewis έδειξε το απίστευτο ταλέντο του στο πιάνο και διαμόρφωσε το δικό του rock & roll ύφος με ένα τρελό συνδυασμό jazz, πεντηκοστιανής gospel, ‘λευκής’ hillbilly boogie και ‘μαύρης’ rhythm & blues. Ο βιογράφος του Λιούις, Nick Tosches, παρατηρεί ότι «αν αφαιρέσεις τις λέξεις, θα μείνουν ελάχιστοι πεντηκοστιανοί ύμνοι που δεν θα ακούγονται ξένοι και θα βγαίνουν μέσα από το juke box» (Hellfire, σ. 57).

Το 1957, σε ηλικία 22 ετών, η φήμη του εκτοξεύτηκε με την επιτυχία "Whole Lotta Shakin' Going On". Έγινε πάρα πολύ δημοφιλής με τα φρενήρη rock & roll shows του, ανεβάζοντας στα ύψη την καριέρα του, η οποία έπεσε απότομα όμως, όταν ο Τύπος έμαθε ότι είχε παντρευτεί την 13χρονη ξάδελφη του Myra (φώτο), πριν καν μάλιστα χωρίσει με τη δεύτερη σύζυγό του! Δεν θα είχε ξανά επιτυχίες μέχρι τα τέλη του 1960.

Για αρκετά χρόνια ο Jerry Lee Lewis ήταν ένα χαρακτηριστικό "party animal" του ροκ life style με ναρκωτικά, αλκοόλ, βία και ανηθικότητα και η ζωή του στιγματίστηκε από βία, τραγωδίες, και επανειλημμένα μπλεξίματα με το νόμο. Παντρεύτηκε επτά φορές! Τον Φεβρουάριο του 1952, όταν ήταν μόλις 16 ετών, παντρεύτηκε μια κοπέλα που λεγόταν Dorothy, κόρη ενός ιεροκήρυκα, αλλά δεν ήθελε να μείνει στο σπίτι μαζί της και έτσι αυτή τον άφησε στις αρχές του 1953. Εκείνο το καλοκαίρι γνώρισε την 17χρονη Jane Mitcham, η οποία έμεινε σύντομα έγκυος, φυσικά εκτός γάμου. Θυμωμένος ο πατέρας και τα αδέλφια της, τον ανάγκασαν να την παντρευτεί, και ο γάμος καταχωρήθηκε στις 10 Σεπτεμβρίου 1953. Όμως, ο 17χρονος Jerry Lee ήταν δίγαμος, επειδή ήταν ακόμα νόμιμα παντρεμένος με την Dorothy.

... Το 1970 δεν έφερε καμία ειρήνη με τον Jerry Lee Lewis. Η Myra [η τότε σύζυγός του] ζήτησε διαζύγιο. Στο δικαστήριο κατέθεσε ότι ο γάμος τους ήταν ένας εφιάλτης. Εκείνος την κατηγόρησε για μοιχεία, άσκηση βίας και ακόμη άφησε να εννοηθεί ότι ο θάνατος του γιου τους με πνιγμό ήταν μια τιμωρία για τις αμαρτίες της. Εκείνη τη χρονιά ο Jerry Lee προσπάθησε να κάνει μία επιστροφή στην θρησκεία και για λίγο επέστρεψε στην εκκλησία, και ορκίστηκε να σταματήσει να παίζει σε νυχτερινά κέντρα διασκέδασης. Αλλά αυτό δεν κράτησε πολύ.

Ο Jerry Lee συχνά βασανιζόταν από τύψεις για το πονηρό τρόπο ζωής του, αλλά χωρίς να κάνει μία ριζική μεταστροφή. Η αδελφή του Linda Gail μαρτυρεί: «Ο Jerry Lee πέρασε από περιόδους κατάθλιψης και επέστρεψε πολλές φορές στις θρησκευτικές του ρίζες, επισκεπτόμενος την εκκλησία της πατρίδας του στο Ferriday, εξομολογούμενος δημοσίως τις αμαρτίες του και θέλοντας να κάνει μια νέα αρχή, αλλά μέχρι το τέλος της εβδομάδας – άρχιζε πάλι νε πίνει, να γυρνάει και να έχει όλες τις άλλες δραστηριότητες της αμαρτωλής ζωής» (The Devil, Me, and Jerry Lee, σ. 73).

Συχνά παραδεχόταν ότι το rock & roll ήταν η «μουσική του διαβόλου». Στην ιστορία έχει μείνει ένας έντονος διάλογος που είχε το 1957, με τον Sam Phillips, ιδιοκτήτη της Sun Records στο Μέμφις, όταν ηχογραφούσε το φημισμένο “Great Balls of Fire”. Ο 20χρονος τότε Lewis υποστήριζε  ότι το Rock & Roll ήταν «κοσμική μουσική» και ότι ο Θεός απαιτεί διαχωρισμό από τον κόσμο. Ο Phillips υποστήριξε ότι το rock & roll προκαλούσε καλά συναισθήματα και συνεπώς ήταν κάτι καλό. Στην πραγματικότητα, είπε, η ροκ θα μπορούσε ακόμη και να "σώσει τους ανθρώπους". Ο Lewis κατηγορηματικά απάντησε: «Πώς μπορεί ο διάβολος να σώσει ψυχές; Τι μου λες τώρα; Έχω τον διάβολο μέσα μου. Αν δεν τον είχα θα ήμουν Χριστιανός» (Hungry for Heaven, σ. 24). Βίντεο κάτω:

Το 1970 δήλωσε στο περιοδικό Rolling Stone: «Μεγάλωσα σε μια καλή χριστιανική οικογένεια, αλλά δεν μπόρεσα να τα καταφέρω. Ήμουν πολύ αδύναμος υποθέτω». Μνημειώδης έχει μείνει και μία συνέντευξη που έδωσε τον Οκτώβριο του 1979, στον Nick Tosches, για το “Country Music” (βλέπε αναλυτικά εδώ), όπου μιλάει εκτενώς για τον Θεό, την Αγία Γραφή και το… αγαπημένο του θέμα, την κόλαση. Πίστευε ότι ο περισσότερος κόσμος, όπως και ο ίδιος θα πάνε στην κόλαση. «Θα πάμε στην κόλαση. Φωτιά και θειάφι. Η φωτιά δεν σβήνει ποτέ, η φωτιά δεν θα σβήσει ποτέ για όλο το κλάμα, τους θρήνους, το τρίξιμο των δοντιών. Ναι, κύριε, θα πάμε στην κόλαση. Η Βίβλος μας το λέει», είπε. «Και κανείς δεν θα πάει στον Παράδεισο;», τον ρώτησε ο Tosches, για να απαντήσει ο Jerry Lee: «Πολύ λίγοι, πολύ λίγοι. Είναι ένα δύσκολο μέρος για να πας, φίλε. Η Εκκλησία δεν μπορεί να σε πάει στον Παράδεισο. Η θρησκεία δεν μπορεί να σε πάει στον Παράδεισο. Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα, θρησκεία, άλλωστε. Η Αγία Γραφή δεν μιλάει ποτέ για θρησκεία, μιλάει για Σωτηρία». Το 1980, είπε στο περιοδικό People: «Το θέμα της Σωτηρίας με βαραίνει. Δεν θέλω να πεθαίνω και να πάω στην κόλαση Αλλά δεν νομίζω ότι κινούμαι προς τη σωστή κατεύθυνση ... Είμαι χαμένος χωρίς τον Θεό (“I'm lost and undone, without God or Son..”, είπε για την ακρίβεια). Θα έπρεπε να είμαι χριστιανός, αλλά ήμουν πολύ αδύναμος για το ευαγγέλιο. Είμαι μια rock 'n' roll γάτα. Όλοι μας θα πρέπει να σταθούμε μπροστά στο Θεό την Ημέρα της Κρίσης».

Ο Lewis είναι «καθαρός» εδώ και δεκαετίες. Ζει στο ράντσο  του στο Nesbit του Mississippi. Το 2006, κυκλοφόρησε το τελευταίο άλμπουμ του με τον τίτλο “Last Man Standing” (κάτι σαν «Ο Τελευταίος Επιζών»). Αν και γέρος δεν έχει πάψει να εμφανίζεται και να παίζει το αγαπημένο του πιάνο! 

Το 2015 ρωτήθηκε από τον Simon Hattenstone του βρετανικού Guardian: «Είσαι ευτυχισμένος;». «Ναι», απάντησε. «Έχω το γέρικο κορίτσι μου εδώ. Είναι το καλύτερο από όλα μαζί. Είμαι αρκετά καλά. Ζω σε ένα καλό μέρος εδώ. Είμαι χαρούμενος τώρα. Αυτό είναι το μόνο που ξέρω». Μίλησε για τα παιδιά του και πώς ο Jerry Lee ο 3^ος (!) είναι ο επικεφαλής του κλαμπ του, και πως ο εγγονός του Jerry Lee ο 4^ος γεννήθηκε μόλις πριν από δύο εβδομάδες. «Έχω μια καλή σύζυγο, καλούς φίλους. Κι εγώ είμαι ένα αρκετά καλό γέρικο παιδί».

Η 7^η γυναίκα του, Judith, λέει ότι προσεύχεται συνεχώς. «Μιλά στο Θεό όπως μιλάμε εμείς μεταξύ μας, είναι εκπληκτικό», λέει.

«Φοβάσαι το θάνατο;», ρωτάει ο δημοσιογράφος. «Όχι, πολύ. Αγαπώ τον Θεό, αγαπώ τον Ιησού Χριστό, και λατρεύω το πολύτιμο, πολύτιμο, πολύτιμο Άγιο Πνεύμα. Αλλά μου αρέσει που ζω, που αναπνέω, ευχαριστώ τον Θεό γι’ αυτό συνεχώς».

Ο Lewis ήταν από τους πρώτους που εισήχθησαν στο Rock and Roll Hall of Fame. Ο John Lennon του φίλησε τα πόδια όταν συναντήθηκαν.

ΥΓ: Το 1989 γυρίστηκε η βιογραφική ταινία ‘Great Balls of Fire!’ με τον Dennis Quaid στον ρόλο του Jerry Lee Lewis. Η ταινία επικεντρώθηκε στα πρώτα χρόνια της ζωής του Jerry Lee. Η σκηνή που βάζει φωτιά στο πιάνο του (για να την «σπάσει» στον Chuck Berry - 1^η φίρμα τότε - που θα έβγαινε τελευταίος στην σκηνή) είναι η κορυφαία.

ΥΓ2 : Ο Jerry Lee Lewis εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα, τον Οκτώβριο του 1988, (1 Οκτωβρίου), στο Παναθηναϊκό Στάδιο της Αθήνας, στα πλαίσια της «Μαραθώνιας Συναυλίας κατά του AIDS», που διοργάνωσε τότε η Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς. Σε εκείνη την συναυλία συμμετείχαν και οι: Joan Jett, η Bonnie Tyler, οι Black Uhuru και οι Run DMC. Παρά το ό,τι Jett και Tyler ήταν πρωτοκλασάτες φίρμες εκείνης της εποχής, αναμφισβήτητα ο Jerry Lee ήταν το πιο ‘hot’ όνομα, σε μία εποχή που η ‘50’s rock n roll μόδα είχε πέραση και ο πληθυσμός των ροκαμπιλάδων ήταν ακμαίος και αναθάλλων.

Έγραφε την άλλη μέρα η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ (φώτο): «…Αγριοντυμένοι ροκάδες και πανκ ερχόντουσαν περιμένοντας ενέργεια από την Τζόαν Τζετ. Ροκαμπιλάδες με φαβορίτες και νεαροί φίλαθλοι (;) έσπευσαν περιμένοντας να δουν ένα από τα είδωλά τους: Τον 53χρονο Τζέρι Λη Λούις που τραγουδάει ακόμα…Μπροστά ακριβώς στη σκηνή είναι μαζεμένοι καμιά πενηνταριά «άγριοι». Κανείς σχεδόν πάνω από είκοσι, ωρύονται κυριολεκτικά, ζητώντας επίμονα τον Τζέρι Λι Λιούις. Κάποιος ανεμίζει μια αμερικάνικη σημαία, αυτή των Νότιων: “Δεν μας αρέσουν οι μαύροι...”, λένε. Αυτοί οι “άγριοι” πήγαν να χαλάσουν το κέφι κάποια στιγμή». Λίγες μέρες αργότερα και συγκεκριμένα την Δευτέρα 3 Οκτωβρίου ο Jerry Lee παίζει ζωντανά στο γήπεδο Χαριλάου του Άρη στη Θεσσαλονίκη. Έβαλαν τον κόσμο στις.. κερκίδες, αλλά μόλις πάτησε τα πρώτα πλήκτρα ο Jerry Lee, ένα πλήθος κόσμου όρμησε στο κέντρο του γηπέδου! Σημείωση: Απίστευτο, αλλά ούτε ένα βίντεο δεν υπάρχει από εκείνη την εκδήλωση!

Ο Jerry Lee Lewis ξαναήλθε στην Αθήνα στις 14 Δεκεμβρίου 1990, γνωρίζοντας την αποθέωση από τους Έλληνες ροκαμπιλάδες, (στις φώτο: οι Θεσσαλονικείς!) που είχαν απλώσει μία σημαία των Νοτίων επάνω στο πιάνο του (την οποία άφησε φυσικά ο Killer). Από όσο γνωρίζω κάτι παρόμοιο δεν έχει ξανασυμβεί σε καμία συναυλία του! Επίσης έσκασαν αρκετά δυναμιτάκια, (ένα μάλιστα, κοντά του!) – άλλη μία ελληνική «πρωτοτυπία»…

Είχε προγραμματιστεί μία ακόμη εμφάνισή του το 2010, η οποία όμως, λόγω ασθένειάς του ματαιώθηκε.

ΚΟ / από εδώ (κι εδώ) και μπόλικο υλικό από εδώ