Πέμπτη 22 Ιουλίου 2010

Σχοινούσα: 150 Έλληνες, 80 Αφγανοί («Γκσέρω και που είναι σπίτι σου»...)


Όπως όλοι οι Έλληνες φέτος και εμείς είμαστε προβληματισμένοι με τα οικονομικά μας. Οι περισσότεροι από εμάς έχουν δάνειο για κατοικία, άλλοι δάνειο επισκευής, άλλοι σπουδάζουν παιδιά μακριά από την Αθήνα με όλα τα σχετικά έξοδα (σπίτι, λογαριασμοί, σίτιση αφού το φιλεύσπλαχνο κράτος μας δεν έχει βάλει ακόμα ποσοστώσεις της τάξεως 10 ντόπιοι προς τρεις ξένους που ισχύει σε όλη την Ευρώπη όσον αφορά τις δημόσιες παροχές.

Έτσι στις φοιτητικές εστίες το μοναδικό κριτήριο είναι η πολυτεκνία - ευτυχώς δεν καταργήθηκε ακόμα - και η φορολογική δήλωση του γονέα με αποτέλεσμα οι Αλβανοί φοιτητές να έχουν κάνει κατάληψη στις φοιτητικές εστίες αφού οι γονείς τους δηλώνουν μηδαμινό εισόδημα. Το αποτέλεσμα είναι να αιμορραγεί οικονομικά η ελληνική οικογένεια που σπουδάζει παιδιά μακριά).

Μέσα στα προηγούμενα αν προσθέσουμε τη γενική ακρίβεια, με αυτή την οικονομική κρίση δεν περισσεύουν χρήματα για διακοπές κι έτσι φέτος είπαμε να εξυπηρετηθούμε αναμεταξύ μας δανείζοντας τα εξοχικά μας ή τα πατρογονικά μας σπίτια στα χωριά ο ένας συνάδελφος στον άλλον. Κάναμε και κλήρωση για να μην μείνει κανένας παραπονεμένος και μετά κανονίσαμε τις άδειες ώστε να εξυπηρετηθούν όλοι.

Στον κλήρο μου έτυχαν δέκα ημέρες διακοπές σε ένα σπίτι που κληρονόμησε ένας από τους συναδέλφους μου από τους παππούδες του στην άγονη γραμμή που δεν είχα ξαναπάει. Σχοινούσα.


Πέταξα από τη χαρά μου όταν το είδα και παρόλο που με προειδοποίησε ο συνάδελφος μου ότι το σπίτι δεν έχει ανέσεις και η τουαλέτα βρίσκεται στην αυλή, ξεκινήσαμε με την οικογένειά μου γεμάτοι χαρά ότι θα κάναμε διακοπές στη Σχοινούσα μακρυά από τα καυσαέρια και το άγχος της Αθήνας και θα κάναμε μπάνιο μέσα σε πεντακάθαρη θάλασσα.

Πράγματι το νησί ήταν καλύτερο από ότι περίμενα και οι άνθρωποι γνήσιοι νησιώτες φιλόξενοι. Φθάσαμε στις δύο τη νύχτα, μας περίμενε κάποιος που ειδοποίησε ο συνάδελφος να μας παραλάβει για να μας δείξει το σπίτι. Μας είχε τοποθετήσει στο ψυγειάκι του σπιτιού ψάρια που τα είχε ψαρέψει ο ίδιος, μάλιστα τα είχε καθαρίσει κιόλας , μας έφερε φρούτα και λαχανικά από τον κήπο του, ψωμί από ξυλόφουρνο, μας ευχήθηκε καλή διαμονή και πριν φύγει μας σύστησε:

«Να μη βγαίνετε το βράδυ αργά επειδή υπάρχει κίνδυνος. Προσέχετε και τα παιδιά».

Νομίζαμε ότι μας έκανε πλάκα. Γελάσαμε.

Η πρώτη μέρα πέρασε υπέροχα, φάγαμε από τα δώρα του φίλου του συναδέλφου μας και ήπιαμε νερό από το φυσικό πηγάδι της αυλής (δεν έχω ξαναπιεί καλύτερο), περάσαμε πολλές ώρες στη θάλασσα. Το βράδυ ετοιμαστήκαμε να βγούμε να περπατήσουμε στο νησί κι εκεί άρχισε η μεγάλη έκπληξη. Το σπίτι που μέναμε ήταν λίγο πιο έξω από το χωριό. Όταν μπήκαμε στον οικισμό τα χάσαμε: παντού υπήρχαν παρέες - παρέες λαθρομεταναστών και οι Έλληνες άφαντοι!!!!!! Μας κοίταζαν εξεταστικά από πάνω μέχρι κάτω και διασκέδαζαν με την έκπληξή μας!

Για να μη σας τα πολυλογώ μάθαμε ότι σε αυτό τον ξεχασμένο παράδεισο υπήρχαν 150 Έλληνες ντόπιοι, λίγοι Αλβανοί με οικογένειες που δεν δημιουργούν προβλήματα και 80 Αφγανοί!!!

Ερωτώ: τι λόγο ύπαρξης έχουν 80 λαθρομετανάστες από το Αφγανιστάν σε ένα τόσο μικρό και φτωχικό, το χειμώνα τουλάχιστον, νησάκι; Που βρίσκουν δουλειές;

Έμαθα ότι δεν υπάρχει αστυνομία στο νησί, ούτε λιμενικό κι έτσι αυτοί αλωνίζουν ανενόχλητοι. Δημιουργούν προβλήματα, έχουν σημειωθεί κλοπές και απόπειρες βιασμών και όταν έρχεται η αστυνομία με σκάφος του λιμενικού από Σύρο, αυτοί βλέπουν το σκάφος και γίνονται άφαντοι στα βουνά. Κάθε φορά ελάχιστους πιάνουν κι όταν φύγει το σκάφος αυτοί ξετρυπώνουν και είναι πιο αναιδείς και πιο επιθετικοί προς τους ντόπιους. Όταν είμαστε εκεί τσακώθηκαν άσχημα με έναν ψαρά και μετά τον απειλούσαν: «Γκσέρω και που είναι σπίτι σου»!!!!

Εκεί καταντήσαμε μέσα στην ίδια μας τη χώρα.!


Εμείς πήγαμε εκεί προς το τέλος Ιουνίου. Οι ντόπιοι είναι απελπισμένοι, δεν τους θέλουν εκεί, σε λίγο ούτε εκπαιδευτικός δεν θα θέλει να πηγαίνει στα σχολεία εκεί όταν δεν μπορεί να κινηθεί το βράδυ.

Έχει εξελιχθεί επίσης σε μεγάλη πληγή για τον τουρισμό που είναι ανάσα πνοής σε ένα νησάκι που δεν παράγει τίποτα άλλο εκτός από οικιακής χρήσης κήπους και λίγη κτηνοτροφία ή ψάρεμα.

Ξέχασα να αναφέρω και τις κλοπές των αυγών από τα κοτέτσια, τις ίδιες τις κότες τις έχουν ρημάξει, κλέβουν ολόκληρα κατσίκια και τυριά επίσης από τις μάντρες. Χαμός γίνεται.

Πριν φύγουμε μάθαμε και για ένα φριχτό έγκλημα που είχε γίνει περίπου πριν τρία χρόνια στη Σχοινούσα. Γεωργιανοί εγκληματίες σκότωσαν με φριχτό τρόπο έναν ηλεκτρολόγο φιλήσυχο άνθρωπο αφού πρώτα τον πετσόκοψαν, του ακρωτηρίασαν τα δάχτυλα και του έβγαλαν τα μάτια.!!! Οι εγκληματίες έφυγαν με τα χρήματα του νεκρού πρωΐ πρωΐ με το καράβι και πριν τον βρουν πεταμένο στη θάλασσα. Ο ιατροδικαστής είπε μετά ότι δεν είχε ξαναδεί πιο φριχτά πετσοκομμένο άνθρωπο σε σημείο που δεν άνοιξαν καθόλου το φέρετρο στην κηδεία για να τον ασπαστούν για τελευταία φορά οι δικοί του!


Δυστυχώς η λαθρομετανάστευση έχει απλωθεί σε όλη την Ελλάδα σαν κακή αρρώστια.

Ακούτε κύριε Χρυσοχοΐδη;

Βγάλτε την αστυνομία να τους μαζέψει και να τους απελάσει.

Απελάσεις κανονικές και άμεσες, εφαρμόστε επιτέλους τους νόμους.

Η Ελλάδα δεν μπορεί να αντέξει τόσους πολλούς.

Η εγκληματικότητα αυξάνεται όσο αυξάνεται και η λαθρομετανάστευση. Αυτό είναι φανερό, αποτυπώνεται και στο τελευταίο άκρο της Ελλάδας.


Πηγή: http://eglimatikotita.blogspot.com/ από Ελευθερία Λόγου.

1 σχόλιο:

  1. Απελάσεις με συνοπτικές διαδικασίες χωρίς πολλά-πολλά ''αντιρατσιστικά'' πριν να είναι πολύ αργά και γίνουμε ''Καμπούλ'',όπως μας έλεγε ο κ.Χρυσοχο'ί'δης ''μας''..

    Απελάσεις αμεσότατες με πιέσεις για διακρατικές συμφωνίες και ενεργοποίηση,επιτέλους,του νόμου και της κρατικής μηχανής για έγκαιρη και αποτρεπτική ισχύ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σχόλια που ΔΕΝ δημοσιεύονται: όσα δεν έχουν σχέση με το θέμα της ανάρτησης, όσα αποβλέπουν σε διαφήμιση, όσα είναι γραμμένα σε greeklish, όσα εκθέτουν προσωπικά δεδομένα, όσα είναι γεμάτα μίσος για λαούς ή κοινωνικές ομάδες, όσα είναι κακόβουλα, όσα είναι υβριστικά, όσα έχουν εριστική διάθεση και όσα είναι εντελώς βλακώδη (plus: σεντόνια, τρολιές & μπαρούφες). Με "ανώνυμους" δεν ανοίγουμε κουβέντα. Εάν αργεί η δημοσίευση ενός σχολίου, κάντε υπομονή. Αν περάσει πολύς καιρός, μάλλον θα το έχει φάει η μαρμάγκα.