Ομογενής γιατρός φροντίζει 8χρονο παιδάκι από την Αϊτή

ΒΟΣΤΩΝΗ (‘Εθνικός Κήρυξ’, 14-4-2010).

Ο Ντέιβιντ Λουίζα στα 8 χρόνια ζει τον μεγαλύτερο εφιάλτη που του σημάδεψε την ψυχή και το κορμί του για ολόκληρη ζωή.

Ο φονικός σεισμός ισοπέδωσε το σπίτι του στην Αϊτή και τον καταπλάκωσε, αλλά φαίνεται πως ‘το λάδι στο καντήλι της ζωής του’ δεν είχε τελειώσει διότι τον βρήκαν έπειτα από τρεις ημέρες κάτω από τα χαλάσματα.

Το τίμημα όμως από τον τρομερό σεισμό είναι μεγάλο για τον μικρό Ντέιβιντ με τα μεγάλα εκφραστικά μάτια και το θλιμμένο χαμόγελο, αφού έχασε το δεξί του πόδι, το δεξί του χέρι και έχει βαθύ τραύμα στο πρόσωπο.

Τώρα βρίσκεται στην Βοστώνη συνοδευόμενος από τον πατέρα του Μπιλ, χάρη στην πρωτοβουλία και την ανθρωπιά του ομογενή γιατρού Πέτρου Μοσχόβη, ο οποίος είναι παθολόγος και παιδίατρος στο Γενικό Νοσοκομείο Μασαχουσέτης της Βοστώνης, γνωστό ανά τις Ηνωμένες Πολιτείες ως “Massachusetts General Hospital”.

Ο γιατρός Πέτρος Μοσχόβης και η σύζυγός του Αριάνδη τους φιλοξενούν στο σπίτι τους. Σε σχετική ερώτηση είπε, πως ‘ήταν το λιγότερο που θα μπορούσαμε να κάνουμε, τους αγαπάμε, έχουμε χώρο στο σπίτι μας, δεν χρειαζόταν δεύτερη σκέψη» και χάιδεψε με στοργή τον Ντέιβιντ.

Με την βοήθεια διερμηνέα, διότι μιλούν μόνο γαλλικά, ο Ντέιβιντ είτε στον «Ε.Κ.» πως είναι χαρούμενος που ήλθε στην Αμερική και πως η μεγάλη του επιθυμία είναι «να βάλω ένα πρόσθετο τεχνητό πόδι για να μπορώ να παίζω με τους φίλους μου».

Όνειρό του ήταν να γίνει αστυνομικός όταν μεγαλώσει και εύχεται να μπορέσει να γίνει και τώρα.

Ο Ντέιβιντ έχει άλλα τρία αδέλφια που σώθηκαν.

Η ζωή του Ντέιβιντ άλλαξε από την στιγμή που γνώρισε τον ομογενή γιατρό Πέτρο Μοσχόβη, ο οποίος πρόσφατα πέρασε ένα μήνα ως εθελοντής στην Αϊτή και πήγαν τον μικρό Ντέιβιντ στο νοσοκομείο που εργαζόταν έπειτα από χειρουργείο με το οποίο έκοψαν το χέρι και το πόδι του και έκλεισαν με πλαστική εγχείρηση την μεγάλη ουλή που είχε στο πρόσωπό του.

Ο γιατρός Μοσχόβης εξήγησε πως πήγε εθελοντής στην Αϊτή επί ένα μήνα με την μη κερδοσκοπική οργάνωση «Εταίροι στην Υγεία» (“Partners on Health”) της Μασαχουσέτης. Μιλώντας στον «Ε.Κ.» για την κατάσταση που επικρατεί εκεί, είπε ότι «είναι απίστευτα τραγική» και συμπλήρωσε πως «ήταν η φτωχότερη χώρα πριν τον σεισμό, αφού ο μισός πληθυσμός ζούσε με μισό δολάριο την ημέρα, τώρα δεν υπάρχει ούτε και αυτό».

Για τον Ντέιβιντ είπε, πως «είναι θαύμα πως έζησε, ήταν εγκλωβισμένος στα ερείπια τρεις ημέρες, τον βρήκαν τον πήγαν στο αμερικάνικο πλωτό νοσοκομείο, ‘USS Comfort’, όπου νοσηλεύθηκε 4 εβδομάδες, του έκαναν πολλές εγχειρήσεις διότι ήταν τελείως ανοικτό το πρόσωπό του, αυτή η μύτη που βλέπετε είναι πλαστική. Είπε ακόμα πως «η παιδίατρος καθηγήτρια από το ‘Χάρβαρντ’, η οποία εργαζόταν ως εθελόντρια στο πλωτό αμερικάνικο νοσοκομείο, όταν είδε τον Ντέιβιντ είπε

ότι δεν θα μπορέσει να αποκτήσει στην Αϊτή αυτά που χρειάζεται, κι έτσι το φέραμε

εδώ στο Γενικό Νοσοκομείο Μασαχουσέτης. Ο Δρ. Μοσχόβης έχει αναλάβει όλες τις ενέργειες και διαδικασίες που χρειάζονται στο νοσοκομείο.

Στην ερώτηση τι αισθάνεται για αυτό το παιδάκι, είπε «αγάπη, θαυμασμό για την αντοχή του και το χαμόγελό του».

Μιλώντας για την Ιατρική τόνισε ότι «μόνο το 25% των τοκετών πριν τον σεισμό γινόταν με την παρουσία γιατρού ή έστω νοσοκόμας, για μετά τον σεισμό μην ρωτάτε». Είπε, πως «πριν λίγες ημέρες ξεγέννησα δύο εγκύους κυριολεκτικά στο πεζοδρόμιο, διότι δεν υπήρχε χώρος στο νοσοκομείο» και συμπλήρωσε ότι «οι συνθήκες στα νοσοκομεία είναι άθλιες, αφού να σκεφθείτε η μία έγκυος γεννά στο κρεβάτι στο οποίο υπάρχουν τα αίματα της προηγούμενης που γέννησε».

Ανέφερε ακόμα πως «είδα στο νοσοκομείο να πεθαίνουν 4 ή 5 παιδιά από αρρώστιες οι οποίες αρκετά εύκολα μπορούσαν να θεραπευθούν αλλά δεν υπάρχουν τα βασικά φάρμακα και οι βασικές υποδομές και εννοώ ρεύμα, οξυγόνο, νερό, τα βασικά.

Για ένα διάστημα το νοσοκομείο δεν είχε σεντόνια στα κρεβάτια». Και συνέχισε: «Κάθε ημέρα ζούσα στιγμές οδύνης. Έβλεπα παιδιά με τέτανο, ο τέτανος δεν υπάρχει στην Αμερική. Ένα πανέμορφο κοριτσάκι 12 μηνών, είχε καταπιεί μία πέτρα η οποία κόλλησε στην τραχεία. Δεν μπορούσε να αναπνεύσει καλά, αλλά επιβίωνε από μία μικρή δίοδο που περνούσε το οξυγόνο. Στο Νοσοκομείο που εργαζόμουν που ήταν το μεγαλύτερο πανεπιστημιακό της Αϊτής δεν υπήρχε το εργαλείο να βγάλουμε την πέτρα. Τηλεφώνησα παντού και δεν υπήρχε αυτό το εργαλείο. Το μόνο ιατρικό εργαλείο σ’ όλη την χώρα ήταν τριάμισι ώρες μακριά και στείλαμε εκεί το κοριτσάκι, εδώ στην Βοστώνη υπάρχουν πάνω από 2000 τέτοια εργαλεία,

Μία άλλη περίπτωση ήταν «ένα παιδάκι πέντε μηνών με εμετό και διάρροια, είχε εξαντληθεί από αφυδάτωση. Όταν το έφεραν σε μας, στην ομάδα ήταν δύο καθηγητές από Αμερική, ο ένας καρδιοχειρουργός, τρεις νοσοκόμες, αγωνισθήκαμε επί μιάμιση ώρα δεν μπορούσαμε να του βάλουμε ορό από την τόσο σοβαρή αφυδάτωση και τελικά πέθανε μπροστά μας».

Ευρισκόμενος στην Αϊτή συναντήθηκε με γιατρούς από την Ελλάδα. Είπε ότι ήταν όλοι τους θαυμάσιοι άνθρωποι, μιλούσαμε ελληνικά. Είχαμε ένα παιδάκι πολύ βαριά άρρωστο κι όταν οι Έλληνες γιατροί ήλθαν και είδαν τις συνθήκες κάτω από τις οποίες εργαζόμασταν στην Εντατική μας είπαν «παιδιά σας θαυμάζουμε».Οι Έλληνες γιατροί έχουν κτίσει ένα μικρό καταυλισμό με κλινική που λειτουργεί άψογα».

Και ο Δρ. Μοσχόβης συμπλήρωσε πως «ένιωσα περήφανος διότι και η Ελλάδα ήταν παρούσα στην Αϊτή με κλιμάκιο θαυμάσιων γιατρών».

«Το πρόβλημα θα ενταθεί τώρα που θα αρχίσει η περίοδος των βροχών γιατί φανταστείτε δέκα χιλιάδες ανθρώπους σε καταυλισμό από αντίσκηνα μέσα σε ένα χωράφι»πρόσθεσε.

Ο Δρ. Μοσχόβης γεννήθηκε στο Σικάγο. Ο πατέρας του κατάγεται από την Μυτιλήνη και η μητέρα του, η οποία είναι παιδίατρος , από την Θήβα. Ήλθε στη Βοστώνη για ειδίκευση και παρέμεινε. Ειδικεύεται στη Γενική Παθολογία και Παιδιατρική , αλλά τον Ιούλιο θα ξεκινήσει και Τρίτη ειδίκευση στην Εντατικολογία διότι , όπως είπε «επιθυμία μου είναι να κατασκευάσουμε Μονάδες Εντατικής Παρακολούθησης στην Αϊτή, σε χώρες της Αφρικής».