Κυριακή 11 Ιουλίου 2010

Χτίζοντας το ναό του μετα-χριστιανικού 'οικουμενικου' νέου κόσμου

Αυτοί που θέλουν να καταργήσουν τα εθνικά σύνορα και να ζήσουν μαζί τις πολιτείες - έθνη αντιμετωπίζουν ακόμη ένα από τα μεγάλα εμπόδια σ’ αυτό: αυτό που ονομάζεται θρησκευτικές διαφορές.


Πρέπει ν’ ασχοληθούνε μ’ αυτή τη σύγκρουση πίστεων με ένα πονηρό και κρυφό τρόπο προσέγγισης.


Να λοιπόν ένα τέτοιο κρυφό επιχείρημα: Αν οι Δυτικές χώρες πρόκειται να μυηθούν στη παγκοσμιότητα, πρέπει να στήσουν κάποιο προηγούμενο για μια νέα ενωτική γενική θρησκεία, καθώς η θρησκεία από μόνη της είναι ένας παράγοντας που δημιουργεί οροθετικές γραμμές κι έτσι εμποδίζει τη διεθνική ενότητα.


Γι’ αυτό το λόγο χρειάζεται μια καινούρια μορφή πνευματικότητας: κάποια που να απαρνείται την παλιά τάξη. Κάποια που να μπορεί να συνενώσει την πίστη της Ανατολής και της Δύσης. Αυτό δεν είναι εύκολο, γιατί ποτέ κανείς δεν θα είναι τελείως ικανοποιημένος, ιδιαίτερα εκείνη τη συντηρητική μειονότητα των τριών μεγαλύτερων μονοθεϊστικών θρησκειών.


Αλλά υπάρχει ένα Κίνημα στα σκαριά που προσελκύει μεγάλο αριθμό μορφωμένων ανθρώπων στη Δύση, ανθρώπων που σκέφτονται ‘οικουμενικά’. Το μαντέψατε είναι το Κίνημα της Νέας Εποχής. Αυτό κάνει τεράστιους υπαινιγμούς για την κατεύθυνση ακόμη και την επιβίωση των θρησκευτικών ελευθεριών.


Όπως ειπώθηκε, στα τελευταία δέκα χρόνια το Κίνημα της Νέας Εποχής ξεπήδησε σαν ένα συνειδητό πνευματικοπολιτικό κίνημα με τους δικούς του προσηλυτιστές και ομιλητές· το δικό του Πρόγραμμα φιλοσοφία και κοσμοαντίληψη καθώς επίσης και λεξιλόγιο των δικών του οπαδών.


Συνολικά, αυτό το Κίνημα μπορεί να συνοψιστεί σαν μια μορφή μετα-Χριστανικού κοσμικού ανθρωπισμού που είναι αφιερωμένος σ’ ένα ‘οικουμενικό’ παγκοσμιοποιημένο πνευματικό μετασχηματισμό με μέσα που ανυψώνουν τη συνείδηση. Θέλουν να εγκαταστήσουν τη Νέα Εποχή.

Το δικό τους είναι ένα πρωτότυπο για μια ‘οικουμενική’ θρησκεία, που είναι ένας συγκρητισμός Ανατολικών και Δυτικών Θρησκειών που συγχωνεύονται σε σύγχρονη σκέψη. Έτσι είναι μια ιδανική γενική σφαιρική θρησκεία.

Το πιο σημαντικό ίσως δημοσίευμα για να ενημερώσει το κοινό σχετικά με το κίνημα της Νέας Εποχής, και που ήταν στη λίστα των best sellers τη χρονιά 1980 στους New York Times, ήταν «Η Υδροχοΐκή Συνομωσία» (‘Aquarian Conspiracy’) της Marilyn Ferguson. Αυτό το βιβλίο ξαφνικά ανήγγειλε με μεγάλη αισιοδοξία ότι η Νέα Εποχή είχε επίσημα γεννηθεί. Εξέθετε το πρόγραμμα και τα δόγματα του κινήματος της Νέας Εποχής, τους αρχηγούς του, την επιρροή του, καθώς επίσης και από πότε ξεκίνησε και προς τα πού θα κατευθυνόταν.


Λέει η Marilyn Ferguson «το ‘Aquarian Conspiracy’ είναι ο όρος που επινόησα για το δίκτυο των ανθρώπων που εργάζονται για ένα κοινωνικό μετασχηματισμό, ο οποίος βασίζεται σε μια προσωπική εσωτερική αλλαγή».


Όμως υπάρχουν εμπόδια γι’ αυτόν το μετασχηματισμό και αυτά έρχονται από την παλιά κοινωνική τάξη, ιδιαίτερα από τις παραδοσιακές και κυρίαρχες θρησκείες.


Η Ferguson λέει ότι ο ανθρωπολόγος Anthony Wallace «κατέληξε στο συμπέρασμα ότι όταν μια καλλιέργεια δεν μπορεί πια ν’ ακολουθήσει τα συνηθισμένα μονοπάτια της από τη γέννηση ως το θάνατο, όταν αυτά μπλοκάρονται ξαφνικά, η πίεση θα είναι πόσο μεγάλη ώστε μερικοί από τους μοναχικούς ανθρώπους θ’ αρχίσουν να τσακίζουν κάτω από την ένταση. Εκείνη την εποχή οι άνθρωποι τους οποίους αναφέρεται σαν τα «νέα φώτα» θα προτείνουν εναλλακτικά μονοπάτια. Καθώς αρχίζουν να ελκύουν μεγαλύτερη προσοχή, αυτή η διαδικασία θέτει σε Κίνηση αυτό που ονομάζουμε «διάκενο» από τους ανθρώπους που αυτός ονομάζει «nativists».


Η Ferguson συνεχίζει για να ορίσει και να κατατροπώσει τον πρόωρο εχθρός της αιτίας, τους «nativists».

Αυτοί αναζητούν την επιστροφή στους παλιούς καλούς τρόπους σαν λύση για όλα μας τα προβλήματα. Η κραυγή της μάχης τους είναι «Επιστροφή στις βασικές αρχές», «Επιστροφή στο Θεό», ή επιστροφή σε οτιδήποτε.


Η Χριστιανική πίστη είναι ένα κεντρικό μέρος της θεωρίας των «nativists».


Η Ferguson προειδοποιεί ότι το μονοπάτι σωτηρίας της Νέας Εποχής είναι η ανακάλυψη του ότι ο μύθος του «σωτήρα -εκεί έξω» αντικαθίσταται από το μύθο του «ήρωα -εδώ μέσα». Η τελευταία του έκφραση είναι η ανακάλυψη της θεϊκότητας μέσα μας. Από την εξελικτική συνείδησή μας θα αναπηδήσει το τέλος της αυταπάτης μας για κάτι το ξεχωριστό». Η δική μας θεϊκότητα είναι μια αιτία κλειδί για τη ‘οικουμενική ενότητα’. Είμαστε ‘ενωμένοι θεϊκά’.


Αυτό το μήνυμα μεταφέρθηκε απ’ άκρη σ’ άκρη με τα συμπόσια και τις συνεντεύξεις της Νέας Εποχής σ’ όλη τη χώρα.

Η πρωτοπόρος και συγγραφέας του best seller Death and Daying», Elisabeth Kubler-Ross προλέγει, «Στις δεκαετίες που θα έρθουν μπορεί να δούμε ένα σύμπαν, μια ανθρωπότητα, μια θρησκεία που θα μας ενώνει όλους σ’ έναν ειρηνικό κόσμο».


Ο Robert Muller, γενικός βοηθός Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών και συγγραφέας του βιβλίου κλειδί της Νέας Εποχής με τον τίτλο «New Genesis: Σχηματίζοντας μια Οικουμενική Πνευματικότητα», είναι μια φωνή κλειδί ανάμεσα στους πολιτικούς VIPS του κινήματος της Νέας Εποχής. Τα Ενωμένα Έθνη σκιαγραφούνται από τον Muller σαν ο καταλύτης κλειδί της ‘οικουμενικότητας’ και ένας ιδιαίτερος φίλος του κινήματος της Νέας Εποχής.


Τον Αύγουστο 1983, ο Robert Muller (φωτο) ήταν ο κύριος ομιλητής στην 9η Ετήσια Συνεδρίαση Mandala στο κέντρο συνελεύσεων της χώρας το San Diego. Στους 2.200 παρευρισκόμενους, ο Muller παρουσίασε ένα γνωστό μήνυμα, ότι «η γη και τελικά ο κόσμος γίνονται ευσυνείδητοι δια μέσου της δικτύωσης και της εξέλιξης της ανθρωπότητας».


Βέβαια υπάρχει μια παγίδα σ’ αυτό. Ένας δημοσιογράφος ρώτησε τον Muller για αποκλειστικές θρησκείες όπως ο Χριστιανισμός και τον ρόλο τους στη Νέα Εποχή. Ο Muller απάντησε, «... προσπαθούν να είναι αποκλειστικές, αλλά νομίζω ότι δεν υπάρχει θρησκεία που να μπορεί να νικήσει. Αυτό που κατά τη γνώμη μου πρέπει να κάνουν είναι να ενωθούν και να ορίσουν τις αρχές που έχουν κοινές».


Η προσωπική λύση του Muller είναι μια ‘γενική θρησκεία’ που βασίζεται σ’ ένα μωσαϊκό συγκρητισμών. Ειρωνικά, ο ύμνος της συνέλευσης ήταν ο εθνικός ύμνος, αλλά με αλλαγμένα τα λόγια. Θα μπορούσε να τον ονομάσει κανείς ένα γενικό ύμνο της Νέας Εποχής. Στο ρυθμό του “The Star-Spangled Banner(ο εθνικός ύμνος των ΗΠΑ) ακούστηκαν οι λέξεις, «Ω, πες μπορείς να δεις με το Ένα φως μέσα σ’ όλα, μια καινούρια Εποχή ν αγκαλιάζει, στο κάλεσμα όλων των Εθνών».


Ο Muller χρησιμοποιεί ένα επιχείρημα ηθικής ανάγκης «Το επόμενο σχέδιο θα είναι η είσοδός μας σε μια ηθική ‘οικουμενική’ εποχή - την ηθική εποχή της αγάπης- και μια ‘οικουμενική’ πνευματική εποχή - την κοσμική εποχή. Τώρα πλησιάζουμε γρήγορα προς την εκπλήρωση των οραμάτων των μεγάλων προφητών, οι οποίοι με μια κοσμική διαφώτιση είδαν τον κόσμο σαν μια ενότητα, την ανθρώπινη φυλή σαν μια οικογένεια, το συναίσθημα σαν το τσιμέντο αυτής της οικογένειας, και την ψυχή σαν το δεσμό μας με το σύμπαν, την αιωνιότητα, και το Θεό».


Οι οπαδοί της Νέας Εποχής δείχνουν μια θετική διάθεση που ξεπερνάει την παροδική απελπισία. Και στη Marilyn Ferguson και στον Robert Muller αυτή η διάθεση αισιοδοξίας είναι σχεδόν ένα απερίσκεπτο κέφι, μια τρελή προσδοκία. Ο Muller θριαμβολογεί, «Αν ο Χριστός ξαναγύριζε στη γη, η πρώτη του επίσκεψη θα ήταν στα Ενωμένα Έθνη για να δει αν το όνειρό του για ανθρώπινη ενότητα και αδελφοσύνη βγήκε αληθινό. Θα χαιρόταν να δει αυτοπροσώπως όλα τα έθνη».


*Από το βιβλίο του Tal Brooke ‘Όταν ο Κόσμος γίνει Ένας’. Ο Tal Brooke ήταν για χρόνια ενταγμένος μέσα στο κίνημα της Νέας Εποχής. Πήγε στην Ινδία και έγινε ο κορυφαίος δυτικός μαθητής του ‘θαυματοποιού’ υπερ-γκουρού Sai Baba. Έμαθε όλα τα μυστικά του κινήματος τα οποία αποκαλύπτει σε αυτό το βιβλίο. Έχει γράψει συνολικά 8 βιβλία. Είναι πρόεδρος της χριστιανικής απολογητικής ομάδας ‘The Spiritual Counterfeits Project’ (SCP).

1 σχόλιο:

Σχόλια που ΔΕΝ δημοσιεύονται: όσα δεν έχουν σχέση με το θέμα της ανάρτησης, όσα αποβλέπουν σε διαφήμιση, όσα είναι γραμμένα σε greeklish, όσα εκθέτουν προσωπικά δεδομένα, όσα είναι γεμάτα μίσος για λαούς ή κοινωνικές ομάδες, όσα είναι κακόβουλα, όσα είναι υβριστικά, όσα έχουν εριστική διάθεση και όσα είναι εντελώς βλακώδη (plus: σεντόνια, τρολιές & μπαρούφες). Με "ανώνυμους" δεν ανοίγουμε κουβέντα. Εάν αργεί η δημοσίευση ενός σχολίου, κάντε υπομονή. Αν περάσει πολύς καιρός, μάλλον θα το έχει φάει η μαρμάγκα.