Δημόσιο debate από το Βρετανικό Συμβούλιο με θέμα την ανέγερση τζαμιού στην Αθήνα, που θα κάνει μόνο «καλό»

Στις 28 Φεβρουαρίου, το Βρετανικό Συμβούλιο (British Council) και η ‘Intelligence Squared’ [IQ2], μια διεθνής μη κυβερνητική ομάδα που διοργανώνει δημόσιες συζητήσεις για κρίσιμα σύγχρονα ζητήματα, διοργάνωσαν μια συζήτηση σχετικά με το επίμαχο θέμα του κατά πόσον ή όχι ένα τζαμί θα πρέπει να κατασκευαστεί στο κέντρο της Αθήνας.

Το θέμα ήταν: «Η ανέγερση μουσουλμανικού τεμένους στην Αθήνα ΜΟΝΟ (!) καλό μπορεί να κάνει». Μια πρώτη εντύπωση είναι ότι, έτσι όπως παρουσιάστηκε το θέμα της συζήτησης, χωρίς δηλ. καν ερωτηματικό, αλλά σαν θέση, σαν δεδομένο, ή ακόμα σαν είδος κατήχησης, είναι ξεκάθαρο ότι απηχεί τις απόψεις των δύο παραπάνω βρετανικών οργανισμών και προϊδεάζει τον μέσο ‘ουδέτερο’ ακροατή για το προς τα που θα στραφεί η συζήτηση. Τα άρθρα από δύο καθημερινές ελληνικές εφημερίδες και από ένα γνωστό ιστολόγιο το που ακολουθούν και ασχολήθηκαν με την συζήτηση, δείχνουν περισσότερο, να ασπάζονται τις ίδιες φιλο-τζαμικές θέσεις.

Παρόλα αυτά έγινε προσπάθεια να δοθεί μία ισορροπία στη συζήτηση και οι συζητητές ήταν ενδιαφέροντα πρόσωπα και θα ήταν ευτύχημα αν υπήρχε σχετικό βίντεο. Έψαξα αλλά δεν βρήκα κάτι. Αν κάποιος έχει βρει κάποιο βίντεο, παρακαλώ, ας ενημερώσει τον ΚΟΚΚΙΝΟ ΟΥΡΑΝΟ

Η εκδήλωσης, έγινε τη Δευτέρα 28 Φεβρουαρίου, στο Cotsen Hall της Γενναδείου Βιβλιοθήκης (Σουηδίας 61, Κολωνάκι).

Μεταξύ των ομιλητών ήταν ο Tariq Ramadan, καθηγητής στις σύγχρονες ισλαμικές σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, σημαίνων φιλόσοφος και θεολόγος που υποστηρίζει η νέα ερμηνεία του ισλαμικού κειμένων.

Οι άλλοι ομιλητές ΥΠΕΡ της πρότασης είναι η Άννα Τριανταφυλλίδου – ερευνήτρια στο Ελληνικό Ίδρυμα Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής (το γνωστό ‘ύποπτο’ ΕΛΙΑΜΕΠ), καθώς και καθηγήτρια στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο της Φλωρεντίας, η οποία ειδικεύεται στη μετανάστευση και την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση - και ο Chadi Ayoubi, ανταποκριτής για το Al Jazeera στην Ελλάδα και ιδρυτής της www.islam.gr.

Ομιλητές ΚΑΤΑ της κατασκευής τζαμιού στην Αθήνα ήταν ο Douglas Murray, βραβευμένος Βρετανός συγγραφέας, σχολιαστής και διευθυντής του Κέντρου για την Κοινωνική Συνοχή (‘Center for Social Cohesion’), η Melanie Phillips, συγγραφέας του βιβλίου «Londonistan» και «Ο κόσμος γύρισε ανάποδα : Η παγκόσμια μάχη για τον Θεό, την Αλήθεια και τη Δύναμη" (για την Phillips, δες εδώ και εδώ) και ο Δημήτριος Φλούδας, διεθνής αναλυτής ο οποίος υπηρετεί ως επίκουρος καθηγητής στο Ινστιτούτο της Μόσχας για την ανάπτυξη των χρηματοπιστωτικών αγορών και ανώτερος συνεργάτης στο Hughes Hall του Πανεπιστημίου του Cambridge.

Την συζήτηση συντόνιζε ο Σωτήρης Ρούσσος, αναπληρωτής καθηγητής των Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου.

Υπήρχε μετάφραση από τα ελληνικά στα αγγλικά και αντίστροφα.

Υπήρχε και ψηφοφορία του κοινού ΠΡΙΝ και ΜΕΤΑ την συζήτηση. Βγαίνουν συμπεράσματα και από την ψηφοφορία.

Αποτελέσματα ψηφοφορίας:

Πριν τη συζήτηση: Υπέρ: 236. Κατά: 33. Ουδέτεροι: 24.

Μετά τη συζήτηση: Υπέρ: 179. Κατά: 71 και ουδέτεροι: 43

Παρακάτω πως είδαν το ‘debate’ κάποιες εφημερίδες και ιστολόγια.

Από τα ΝΕΑ:

Τζαµί ή... µη τζαµί στην Αθήνα;

«Η πολυπολιτισµικότητα απέτυχε». Τα φώτα σβήνουν και σε πρώτο πλάνο στο βιντεογουόλ ξεπροβάλλει η δήλωση της Ανγκελα Μέρκελ πλάι σε µια φωτογραφία της. Τα πλάνα εναλλάσσονται µε σκηνές από συγκρούσεις µε τα ΜΑΤ στον Άγιο Παντελεήµονα, δηλώσεις πολιτών που φωνάζουν ότι δεν θέλουν τζαµί στην Αθήνα και µε σκηνές από τη δηµόσια προσευχή των µουσουλµάνων στην Αθήνα.

Μια εισαγωγή σε ένα θέµα µε πολλές «γωνίες»,όπως φάνηκε στο debate για την ανέγερση τζαµιού στην Αθήνα, που οργάνωσε η Intelligence 2 Greece (IQ2) σε συνεργασία µε το Βρετανικό Συµβούλιο.

«Η ανέγερση µουσουλµανικού τεµένους στην Αθήνα µόνο καλό µπορεί να κάνει». Αυτό ήταν το θέµα πάνω στο οποίο τοποθετήθηκαν οι δύο «αντίπαλες» οµάδες. Πολλοί δεν έκρυψαν ότι εµφανίστηκαν για να ακούσουν τον αµφιλεγόµενο Ταρίκ Ραµαντάν, αιγύπτιο φιλόσοφο και θεολόγο, εγγονό του ιδρυτή της αιγυπτιακής Μουσουλµανικής Αδελφότητας. Αλλά αρχικά την παράσταση έκλεψε το «αντίπαλο» πάνελ, µε σηµαιοφόρο κατά της ανέγερσης του τζαµιού τον Ντάγκλας Μάρεϊ, βρετανό συντηρητικό και συγγραφέα, ο οποίος, αν και µε προκλητικό τρόπο, προβληµάτισε.

Ο ευρωπαϊκός πολιτισµός έχει ως βάση του τον αρχαίο ελληνικό πολιτισµό και τη χριστιανοεβραϊκή κουλτούρα και όχι το Ισλάµ – «δεν είναι όλες οι κουλτούρες ίσες», είπε χαρακτηριστικά. Και υποστήριξε πως το γεγονός ότι το τζαµί στην Αθήνα θα ανεγερθεί µε χρήµατα του κράτους µπορεί να είναι η συνταγή της καταστροφής.

Επικαλούμενος παραδείγματα στη χώρα του, είπε ότι τα κρατικά χρηματοδοτούμενα τζαµιά ήταν αυτά που έγιναν εστίες ριζοσπαστικοποίησης.

Ο Ραµαντάν απάντησε στα επιχειρήματα αυτά λέγοντας ότι ο Μάρεϊ απηχεί τη γενικότερη τάση στην Ευρώπη να εκλαμβάνεται το Ισλάµ ως βίαιο και τρομοκρατικό και κατηγόρησε – µε µεγάλη δόση υπερβολής – τον «αντίπαλό» του ότι απηχεί τις απόψεις του φιλοϊσραηλινού λόµπι... Μίλησε για ισότητα και πλουραλισµό και υπογράμμισε ότι το τζαµί είναι θέµα δημοκρατίας και απάντηση σε πολίτες που διεκδικούν ίσα δικαιώµατα.

«ΜΕΙΟΨΗΦΙΑ»! Ενδιαφέρουσα ήταν και η σύνθεση του κοινού. Αν και στην αρχή η παρουσία των γυναικών µε µαντίλα ήταν αισθητή, όταν η αίθουσα γέµισε, φάνηκε πως οι µουσουλµάνοι αποτελούσαν µειοψηφία. Και µάλλον µια µειοψηφία που δεν εκφράζει τον µέσο όρο: έλληνες µουσουλµάνοι και µουσουλµάνες, καλοβαλµένες κυρίες, κόρες ή σύζυγοι µουσουλµάνων επιχειρηµατιών στην Ελλάδα και κάποιοι µετανάστες δεύτερης γενιάς µε άψογα ελληνικά. Όσο για το υπόλοιπο κοινό, αρκετοί εκπρόσωποι της αστικής τάξης και πολλοί Βρετανοί.

Το σίγουρο είναι ότι οι παρευρισκόµενοι έφυγαν από τη συζήτηση εµφανώς πιο προβληµατισµένοι. Αυτό έδειξαν οι κάλπες που στήθηκαν στην αρχή και στο τέλος του debate. Αν και το αποτέλεσµα της καταµέτρησης έδειξε νίκη του «υπέρ» (52%) έναντι του «κατά» (44%) του τζαµιού, το ποσοστό των θετικών ψήφων µειώθηκε µετά το τέλος της συζήτησης.

Πηγή: Τράπεζα Ιδεών (άρθρο από Τα Νέα)

Από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ:

Δημόσιος διάλογος στην Αθήνα για την ανέγερση τεμένους

Του Ηλια Mαγκλινη

«Η ανέγερση μουσουλμανικού τεμένους στην Αθήνα μόνο καλό μπορεί να κάνει». Αυτή ήταν η ξεκάθαρη πρόταση πάνω στην οποία βασίστηκε η δημόσια συζήτηση στη Γεννάδειο, με τη φροντίδα του Βρετανικού Συμβουλίου και του Intelligence Squared Greece, ένα ζωντανό φόρουμ που δραστηριοποιείται διεθνώς. Ο τρόπος διεξαγωγής βασίζεται στο μοντέλο Oxford Union, δηλαδή στην ανταγωνιστική αντιπαράθεση απόψεων πάνω σε μια σαφή θέση προκειμένου να κερδηθούν η εύνοια και η ψήφος του κοινού.

Όντως, μια μικρή κάλπη είχε στηθεί από πριν και οι διοργανωτές μοίραζαν στους προσερχομένους πράσινα (υπέρ) και κόκκινα (κατά) χαρτάκια. Η ψηφοφορία επαναλήφθηκε και μετά το debate προκειμένου να γίνουν οι απαραίτητες συγκρίσεις.

Στη σκηνή είχαν τοποθετηθεί δύο μακρόστενα τραπέζια και ανάμεσά τους ένα πιο μικρό. Σε αυτό καθόταν ο συντονιστής (ο Σωτήρης Ρούσσος, αν. καθηγητής, επικεφαλής του Κέντρου Μεσογειακών, Μεσανατολικών και Ισλαμικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου). Αριστερά κάθονταν οι ομιλητές που στήριζαν την πρόταση: οι Ταρίκ Ραμαντάν, καθηγητής σύγχρονων ισλαμικών σπουδών στην Οξφόρδη, Αννα Τριανταφυλλίδου, ερευνήτρια στο Ελληνικό Ίδρυμα Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής, και Τσαντί Αγιούμπι, δημοσιογράφος, ανταποκριτής του Al Jazeera στην Ελλάδα. Δεξιά κάθονταν οι Ντάγκλας Μάρεϊ, διευθυντής του Κέντρου Κοινωνικής Συνοχής στη Μεγάλη Βρετανία και συγγραφέας, Μέλανι Φίλιπς, δημοσιογράφος και συγγραφέας, και Δημήτριος Φλούδας, επ. καθηγητής στο Ινστιτούτο της Μόσχας. Καθένας είχε οκτώ λεπτά στη διάθεσή του, ακολουθούσαν ερωτήσεις από το κοινό και μια τρίλεπτη δευτερολογία.

Η αίθουσα ήταν κατάμεστη και αρκετές κυρίες φορούσαν μαντίλα. Ήταν ένα κόσμιο κοινό που χειροκροτούσε κάθε τόσο - μόνο μια φορά ακούστηκε ένα ομαδικό επιφώνημα δυσαρέσκειας (που έπνιξε ένα μάλλον μοναχικό χειροκρότημα), όταν ο κ. Φλούδας είπε ότι «ο Έλληνας έχει νιώσει στην πλάτη του τη μάχαιρα του Ισλάμ». Υπήρξαν κάποιες προσωπικές αντιπαραθέσεις, ανάμεσα στον Μάρεϊ και τον Ραμαντάν, πέραν τούτου όμως, παρά το σαρκαστικό ύφος (μετρ του είδους ο Μάρεϊ) και τους δυναμικούς τόνους (κυρίως από την Φίλιπς αλλά και από την Άννα Τριανταφυλλίδου) ή τη δεινή ρητορική του Ραμαντάν, η όλη συζήτηση εξελίχθηκε εξαιρετικά: ήταν ζωντανή, είχε πάθος, πάνω απ’ όλα όμως, ήταν μια λογική αντιπαράθεση απόψεων.

Αν μπορούσαμε να συνοψίσουμε, από την πλευρά της ομάδας που έβλεπε θετικά την ανέγερση του τεμένους, ο Αγιούμπι έκανε λόγο για ένα στοιχειώδες δικαίωμα που εγγυάται το ελληνικό Σύνταγμα, ότι στην Αθήνα δεν ζουν μονάχα λαθρομετανάστες αλλά και επιχειρηματίες μουσουλμάνοι, ότι δεν έχει παρατηρηθεί ίχνος εξτρεμισμού στους μουσουλμάνους της Αθήνας, ότι ένα τέμενος δεν θα τους ωθεί να κρύβονται. Η Άννα Τριανταφυλλίδου τόνισε την αποτυχία των ελληνικών κυβερνήσεων να διαχειριστούν υπεύθυνα το θέμα, ότι συχνά ο αριθμός των μουσουλμάνων στην Αθήνα παρουσιάζεται διογκωμένος, ενώ θεώρησε την πρόσφατη μαζική δημόσια προσευχή «καλή, ειρηνική διαμαρτυρία». Ο Τ. Ραμαντάν υπογράμμισε την τάση των αντιπάλων συνομιλητών να θεωρούν το Ισλάμ κακό από τη φύση του, υπενθύμισε ότι εσχάτως οι μουσουλμανικοί λαοί ξεσηκώθηκαν υπέρ της δημοκρατίας, μίλησε όχι για πολυπολιτισμικότητα, αλλά για κοινωνικό πλουραλισμό. «Δεν είναι εύκολο να ζεις σε μια πλουραλιστική κοινωνία και ένα τέμενος θα μπορούσε να σηματοδοτήσει την αρχή ενός διαλόγου σε αυτή τη χώρα».

Εξτρεμισμός

Από την άλλη όχθη, ο Μάρεϊ είπε εμφατικά ότι αρκετοί ιμάμηδες σε μεγάλο τέμενος στο Λονδίνο κήρυξαν τον εξτρεμισμό, θύμισε ότι όταν το Ισλάμ είναι μειοψηφία μιλάει για ανοχή, την οποία λησμονεί όταν είναι πλειοψηφία. Η Μέλανι Φίλιπς παρατήρησε ότι με τη δημιουργία του τεμένους είναι σαν να νομιμοποιείς τη λαθρομετανάστευση, ότι το Ισλάμ δεν πέρασε ποτέ από μεταρρύθμιση όπως ο χριστιανισμός, ενώ ο Γ. Φλούδας τόνισε ότι οι Έλληνες δεν αισθάνονται ενοχές απέναντι στους μουσουλμάνους όπως οι αποικιοκράτες δυτικοί και ότι ποτέ δεν ρωτήθηκε ο ελληνικός λαός γι’ αυτήν τη συνύπαρξη.

Όσο για τις ψηφοφορίες, και οι δύο ανέδειξαν ως νικήτρια την άποψη που έβλεπε μόνον θετικά αποτελέσματα από την ανέγερση του τεμένους. Μένει να δούμε τι θα γίνει όταν όντως χτιστεί στον Βοτανικό, με χρήματα του Δημοσίου.

Από το Protagon:

Δόξα τω Θεώ με άστεγο Ινσαλλάχ;

Της Νίνας Τσιμπούλη, δημοσιογράφου 06/03/2011

Με αφορμή, σε πρώτο χρόνο για τις προσευχές των μουσουλμάνων έξω από τα προπύλαια του Πανεπιστημίου Αθηνών, σε δεύτερο χρόνο την εμπόλεμη ζώνη στη γειτονιά του Αγίου Παντελεήμονα και σε τρίτο χρόνο τη μετάσταση μεταναστών από τη Νομική στο υπέρλαμπρο μέγαρο Υπατία, στάθηκα άναυδη μπροστά σε παχυλούς τίτλους δημοσιεύσεων σε ηλεκτρονικά και έντυπα μέσα, που εμφανίζουν την Αριστερά να θέλει την Ελλάδα "parking" λαθρομεταναστών. Το ακόμα πιο νοσηρό είναι ότι πλείστα αυτών προέρχονται από συνεργάτες πρώην Υπουργών και μελών της Βουλής, οι οποίοι επιδίδονται σε τέτοια θλιβερά και παραπαίοντα αποδέλοιπα πολιτικής και ανθρώπινης διανόησης.

Έτσι, η εναλλακτική πρόταση της ΜΚΟ “IQ² Greece”, ήταν κάτι παραπάνω από πνευματική όαση, καθώς ποτέ ξανά δεν έχει συζητηθεί τόσο σοβαρά το θέμα των μεταναστών. Υπό τον εύγλωττο τίτλο, «Η ΑΝΕΓΕΡΣΗ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΟΥ ΤΕΜΕΝΟΥΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΜΟΝΟ ΚΑΛΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ», διοργανώθηκε ένα ισορροπημένο debate στα οργανωτικά πρότυπα βρετανικών πανεπιστημίων, στη Γεννάδειο Βιβλιοθήκη το βράδυ της Δευτέρας. Εκεί χωρίς φόβο, αλλά με πολύ πάθος, η αφρόκρεμα του δημοσιογραφικού και ακαδημαϊκού κόσμου επιχειρηματολόγησε υπέρ η κατά της ανέγερσης. Ομιλητές υπέρ της πρότασης ήταν οι Chadi Ayoubi (Δημοσιογράφος, Ανταποκριτής του Al Jazeera στην Ελλάδα, Ιδρυτής του www.islam.gr), Άννα Τριανταφυλλίδου [Ερευνήτρια Α’, Ελληνικό Ίδρυμα Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΛΙΑΜΕΠ), Καθηγήτρια στο Robert Schuman Centre for Advanced Studies του European University Institute] και Tariq Ramadan (Καθηγητής Σύγχρονων Ισλαμικών Σπουδών στο Oxford University, ένας από τους 50 σημαντικότερους διανοητές παγκοσμίως κατά το περιοδικό ”Foreign Policy”). Ομιλητές κατά της πρότασης ήταν οι Douglas Murray (Συγγραφέας και Διευθυντής του Κέντρου για την Κοινωνική Συνοχή στη Μεγάλη Βρετανία), Melanie Phillips (Βρετανίδα Συγγραφέας και Δημοσιογράφος βραβευμένη με το Orwell Prize) και Δημήτριος Φλούδας (Επίκουρος Καθηγητής στο Ινστιτούτο της Μόσχας για την Ανάπτυξη των Χρηματοπιστωτικών Αγορών, Ανώτερος Συνεργάτης στο Hall Hughes, Cambridge University).

Πρώτος ομιλητής ήταν ο Chadi Ayoubi, ο οποίος υποστήριξε ότι οι μουσουλμάνοι δεν είναι μόνο λαθρομετανάστες αλλά και επιχειρηματίες, των οποίων ενώ ζητάμε τα χρήματα τους, όπως στην περίπτωση του Κατάρ και του Ελληνικού, τους αρνούμαστε να έχουν το δικαίωμα να προσευχηθούν σ’ έναν επίσημο χώρο λατρείας. Επίσης υποστήριξε πως είναι συνταγματικά κατοχυρωμένο το δικαίωμα των μουσουλμάνων να έχουν δικό τους χώρο λατρείας και δεν είναι σωστό εθελοντές και ΜΚΟ να αναλαμβάνουν το ρόλο του κράτους στην αρωγή των Μουσουλμάνων. Τέλος, υποστήριξε ότι από την υποστήριξη των χρηστών ηθών των Μουσουλμάνων, όπως για παράδειγμα από την απαγόρευση της κατανάλωσης αλκοόλ, μόνο καλό απορρέει για την κοινωνία από την νηφάλια δράση τους.

Ακολούθησε ο Douglas Murray, ο οποίος σαρκαστικότατα επιχειρηματολόγησε ένθερμα κατά του τεμένους, κατηγορώντας όσους πιστεύουν ότι μόνο καλό μπορεί να προέλθει από αυτό ως ανίδεους, αφελείς, αθώους και ως εκ τούτων επικίνδυνους. Λαμβάνοντας υπόψιν αφενός ότι οι τρομοκρατικές δράσεις στην Μεγάλη Βρετανία οργανώθηκαν σε θρησκευτικούς χώρους και αφετέρου ότι η διαλεκτική της ανοχής σε σχέση με τη μειονότητα του Ισλάμ είναι μονόλογος, όπως αποδεικνύουν οι μουσουλμανικές χώρες και δεν πρέπει μόνο όταν είναι μειονότητα το Ισλάμ να απαιτεί ανοχή. Επιχείρημα που βρίσκει έρεισμα στην πραγματικότητα, εάν λάβει υπόψη του κανείς την υποβαθμισμένη στα ελληνικά ΜΜΕ είδηση πως παραπέμφθηκε στον εισαγγελέα πρώην υπουργός εσωτερικών της Αιγύπτου για διοργάνωση της βομβιστικής επίθεσης κατά των Χριστιανών Κοπτών την πρωτοχρονιά. Κατέληξε, λοιπόν, λέγοντας πως πρέπει κανείς να κάνει ηθικές και αξιακές κρίσεις πάνω σε ξένες κουλτούρες, συμπεριλαμβανομένης αυτής του Ισλάμ. Αξίζει επίσης να σημειωθεί το αρχικό του επιχείρημα πως ο δυτικός πολιτισμός έχει μια μακράν ιστορία την οποία οφείλει να περιχαρακώσει, όπως αντίστοιχα προσπαθεί και το Ισλάμ.

Στη συνέχεια η Άννα Τριανταφυλλίδου, με την βάση ότι η Αθήνα είναι μια de facto πολυπολιτισμική πόλη, υποστήριξε πως πρέπει η Ελληνική κοινωνία που επεξεργάζεται το ζήτημα ήδη από την δεκαετία του ’80 να αποδεχτεί ότι το τζαμί είναι ένας σημαντικός παράγοντας στην κοινωνική ζωή της μουσουλμανικής κοινότητας στην Αθήνα. Απόδειξη οι 104 ανεπίσημοι χώροι προσευχής που υπάρχουν σήμερα στην Αθήνα, οι οποίοι εκφράζουν την κραυγή της μουσουλμανικής κοινότητας για σεβασμό, με την αποδοχή της ανάγκης τους για την ύπαρξη ενός μέρους κάλυψης των θρησκευτικών του αναγκών. Επισήμανε, τέλος, την αμφιθυμία του Έλληνα νομοθέτη στο θέμα ανεξιθρησκία, καθώς αποτελεί συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα, ενώ παράλληλα αναγνωρίζει μόνο μία επίσημη θρησκεία.

Η Melanie Phillips, με χαρακτηριστικό βρετανικό φλεγματώδες χιούμορ, υπογράμμισε τη χαρακτηριστικότερη αντίφαση του Ισλάμ: «εάν πιστεύετε ότι το Ισλάμ δεν είναι φιλειρηνικό θα σας σκοτώσουμε»..! Η συγγραφέας του βιβλίου με τον εύγλωττο τίτλο «Londonistan», υποστήριξε πως δεν γίνεται oι μουσουλμάνοι μετανάστες να αρνούνται να ενταχτούν στη νέα τους πατρίδα, αλλά να απαιτούν σεβασμό στην ιδιαιτερότητα τους, δηλαδή το Ισλάμ επιμένει να μην εντάσσεται στην δυτική κοινότητα, αλλά να απαιτεί η δυτική κοινότητα να προσαρμοστεί στα θέλω του. Εξέφρασε ωστόσο πως πιστεύει στα ίσα δικαιώματα των Μουσουλμάνων ως πολιτών, εφόσον δέχονται τις συμβάσεις των φιλελεύθερων κοινωνιών και ένας από τους κύριους άξονες του προβλήματος του τεμένους δεν είναι η μετανάστευση αλλά το γεγονός πως στο Ισλάμ η πολιτική και η θρησκεία είναι συνώνυμα, το κράτος δεν έχει αποκοπεί από τα ζητήματα θρησκείας και πως το τέμενος χτίζεται με λεφτά του κράτους κυρίως για τους λαθρομετανάστες.

Τέλος, με ένα θερμό crecento αμφότερων των Tariq Ramadan και Δημήτρη Φλούδα έκλεισε ο πρώτος κύκλος της εκδήλωσης "Πώς μπορούμε να μιλάμε για κοινωνική συνοχή όταν θεωρούμε το Ισλάμ ταυτισμένο με τη βία;" είπε ο T. Ramadan, “Η διαλεκτική του πλουραλισμού δεν μπορεί να γίνει στην ομοιογενή θρησκευτικά και εθνικά Ελλάδα” αντέτεινε ο Δ. Φλουδάς. "H απάντηση βρίσκεται στη δημοσκόπηση της Public Issue βάσει της οποίας 2 στους 3 Έλληνες δεν θέλουν το τέμενος” υποστήριξε ο Δ. Φλουδάς, ενώ κατά τον T.Ramadan η απάντηση ήταν μπροστά στα μάτια μας “Κοιτάξτε αυτό το δωμάτιο. Αυτό είναι η Ελλάδα. Πολλές θρησκείες, φυλές, χρώματα. Και θα ζήσουμε όλοι μαζί.”. Τέλος ο Ramadan υποστήριξε πως το να κόψει κανείς ένα δέντρο, κάνει μεγαλύτερο θόρυβο από τον θόρυβο που κάνει ένα δάσος που φυτρώνει, κι αυτό ενοχλεί την άλλη πλευρά, που την κατηγόρησε για διγλωσσία και διπλή ατζέντα έναντι του Ισλάμ, καταλήγοντας πως ένα τζαμί στην Αθήνα θα καταδείξει την πραγματικότητα της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας. Από την άλλη ο Φλουδάς, ο οποίος εργάζεται στη Μόσχα, όπου κανείς δεν μπορεί να πιστέψει πως υπάρχουν 500.000 μουσουλμάνοι στην Ελλάδα και πως δεν μπορεί το 1,5%, που καταλαμβάνουν οι μουσουλμάνοι στην Ελλάδα, να επιβάλλει «την μάχαιρα του Ισλάμ», πατώντας στο μεταποικιοκρατικό σύνδρομο ενοχής των Ελλήνων, απόπειρα η οποία φαίνεται από το γεγονός πως ποτέ τα τελευταία 15 χρόνια δεν έχει γίνει σοβαρή συζήτηση για το θέμα της μετανάστευσης, προκαλώντας υποστηρικτικές φωνές στο ακροατήριο, αλλά καυστικά σχόλια στο twitter του τύπου «O Δ. Φλουδάς είναι δευτερανηψιός του Μάκη Βορίδη», υπό την ταμπέλα #iq2temenos.

Όπως και να έχει, όσοι είμαστε αραβομαθείς, διδαχτήκαμε πως το τζαμί στα αραβικά είναι «μάσκιντ», από όπου προκύπτει και το αγγλικό «μόσκ». Όσοι όμως έχουν βρεθεί σε αραβικές χώρες, γνωρίζουν πως οι ντόπιοι δεν χρησιμοποιούν τη λέξη «μάσκιντ» αλλά «τζαμίγια» ή «τζαμί», από όπου απορρέει και η ομώνυμη ελληνική του εκδοχή. Η λέξη «τζαμί» στα αραβικά, έχει κοινή ρίζα το ρήμα μαζεύω, συγκεντρώνω, συναθροίζω (τζάμα), και συνδέεται άρρηκτα με τη λέσχη (τζαμίγια), την ομάδα (τζάμαα) αλλά και το πανεπιστήμιο (τζάμεα). Διαπιστώνει λοιπόν κανείς πως είναι μικρές οι γραμματικές και λεκτικές "αποχρώσεις" που τις διαχωρίζουν. Έτσι, αποκαλύπτεται και η κορωνίδα της μουσουλμανικής θρησκείας: ο χώρος του τζαμιού δεν είναι απλώς χώρος λατρείας και προσευχής, είναι πανεπιστήμιο, είναι χώρος εκμάθησης της γλώσσας μέσα από την ανάγνωση του Κορανίου και διεύρυνσης του πνευματικού ορίζοντα μέσα από τη δημιουργική ώσμωση που προκύπτει μέσα από μια διαλογική συγκέντρωση.

Εκ των παραπάνω, το πραγματικό ερώτημα δεν είναι εάν θέλουμε ή όχι τζαμί στην Αθήνα, αλλά αν μπορούμε ή αντέχουμε να αποδώσουμε άσυλο ιδεών σε συνάξεις αλλοθρήσκων, ζήτημα που αφορά πρωτίστως την αξιοπρέπεια του ατόμου αλλά και την προστασία της κοινωνίας. Το πρόβλημα σχεδόν ταυτολογείται με το ζήτημα ταμπού της ελληνικής κοινωνίας για το αν πρέπει ή όχι να αρθεί το άσυλο στα δημόσια πανεπιστήμια.

Η ορθή θέση δεν είναι μία. Ο ίδιος ο σωζόμενος λόγος του Θεού ή του Αλλάχ είναι διφορούμενος στα Ευαγγέλια ή τα κεφάλαια του Κορανίου αντίστοιχα. Δεν θα πάρει άφεση αμαρτιών κανείς, αν ταχθεί υπέρ, δεν θα καταδικαστεί να καεί στην πυρά της κόλασης, αν ταχθεί κατά. Δεν θα καταδικαστεί κανείς να καεί στην πυρά της κόλασης, αν ταχθεί υπέρ, δεν θα πάρει άφεση αμαρτιών, αν ταχθεί κατά. Ούτως ή άλλως τα αποτελέσματα της ψηφοφορίας που διεξήχθη πριν και μετά από το debate είναι αποκαλυπτικά: πριν τη συζήτηση τάχθηκαν 236 υπέρ , 33 κατά και 24 ουδέτεροι, ενώ μετά τη συζήτηση τάχθηκαν 179 υπέρ, 71 κατά και 43 ουδέτεροι. Αποτελέσματα που δείχνουν, ότι μάλλον το κοινό έφυγε προβληματισμένο, αφού παρατηρήθηκε μείωση στους υπέρ και ελαφριά αύξηση στους κατά, αλλά και στους ουδέτερους.

Το σημαντικότερο συμπέρασμα που πρέπει να εξάγει κανείς είναι ότι με την ίδια επιμέλεια που φροντίζει τι τρώει ή τι τρώνε τα παιδιά του, με την ίδια και ακόμη μεγαλύτερη επιμέλεια πρέπει να φροντίζει που θα εκδηλώσει την παρουσία του, που θα αφήσει το ευρώ της εφημερίδας του, που θα πατήσει το κουμπί του τηλεκοντρόλ, και που θα δαπανήσει το κλικ του ποντικιού του. Αυτή η εκδήλωση μου άφησε λουκούλλεια τροφή για προβληματισμό κι ευελπιστώ αυτό το κλικ να σας χάρισε έστω το μισό αυτής. Διότι με τζαμί στην Αθήνα ή όχι, πιστεύω ακράδαντα πως δεν πρέπει να σταματήσουμε να αγαπάμε αλλήλους και να δίνουμε το ένα από τα δυο μας χιτώνια, για να διατηρήσουμε τα κοινωνικά κεκτημένα μας, έχοντας ωστόσο αποκρυσταλλώσει τις απόψεις μας ορμώμενοι από σοβαρές και όχι σοβαροφανείς πηγές..

Από το blog eglimatikotita:

Το Βρετανικό Συμβούλιο, όργανο Αγγλικής προπαγάνδας, οργανώνει “συζήτηση” με θέμα την ανέγερση μουσουλμανικού τεμένους στην Αθήνα. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με την “συζήτηση” που οργανώνουν οι επίγονοι των μπόγηδων των Καραολή και Δημητρίου. Η “συζήτηση” είναι ευπρόσδεκτη και εποικοδομητική. Όταν η “συζήτηση” μετατρέπεται σε κακόβουλη προσπάθεια επηρεασμού της κοινής γνώμης είναι απαράδεκτη, κατακριτέα και χρήζει διερεύνησης για τα κίνητρα των διοργανωτών και τους σκοπούς που εξυπηρετούν. Συγκεκριμένα, προσέξετε το θάμα της συζήτησης:

Α) “Η ανέγερση μουσουλμανικού τεμένους στην Αθήνα μόνο καλό μπορεί να κάνει”. Θα έπρεπε να είναι ερώτηση. Αντί για ερώτηση είναι μία κατάφαση. Ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα της συζήτησης η ανέγερση του τεμένους μόνο καλό μπορεί να κάνει. Οι υποστηρικτές της πρότασης, μεταξύ των οποίων και η εκπρόσωπος του γνωστού και μη εξαιρετέου ΕΛΙΑΜΕΠ, είναι οι εκφραστές μίας θέσης. Οι κατά της πρότασης γίνονται αυτομάτως υποστηρικτές μίας άρνησης. Σαν αρνητές μετατρέπονται σε αντιδραστικούς προσκολλημένους σε παρωχημένα σχήματα, κολλημένους σε ξεπερασμένες ιδέες.

Β) “Η ανέγερση μουσουλμανικού τεμένους”. Είναι η επιτομή της προσπάθειας αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης. Κανείς Έλληνας δεν θα αρνιόταν την ίδρυση ενός τεμένους, ενός ναού για να μπορούν οι νόμιμοι μετανάστες να εκτελούν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα. Τεμένοι υπάρχουν στην Θράκη, στη Κω στην Ρόδο όπου οι μουσουλμάνοι Έλληνες πολίτες προσεύχονται Αυτό που κρύβει το θέμα της συζήτησης είναι ότι αυτό που πρόκειται να οικοδομηθεί δεν θα είναι απλά ένα αθώο τέμενος, αλλά ένα ολόκληρο συγκρότημα που θα στεγάζει σχολεία, κέντρα σπουδών. Συγκρότημα που κανείς δεν θα το ελέγχει και κανείς δεν θα ξέρει τι θα διδάσκεται. Θα μπορεί να μετατραπεί, πολύ γρήγορα, σε κέντρο μισαλλοδοξίας φανατισμού και πιθανόν τρομοκρατίας και μιας μελλοντικής τζιχάντ κατά των «απίστων Ελλήνων χριστιανών». Κέντρο μίας ισλαμικής Πέμπτης Φάλαγγας τρομοκρατών και συμπαθούντων που θα είναι σε ετοιμότητα. Έτοιμοι ανά πάσαν στιγμή και σε χρόνο μηδέν να συνετίσουν τους δύστροπους Έλληνες.

Το Ισλάμ χρησιμοποιήθηκε σαν όπλο. Η ναζιστική Γερμανία το χρησιμοποίησε για να κινητοποίηση τους αραβικούς πληθυσμούς κατά της αγγλικής αποικιοκρατίας Η CIA τους μουσουλμάνους επιστράτευσε στο Αφγανιστάν εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης. Οι μουσουλμάνοι είναι το εργαλείο στην προσπάθεια αποσταθεροποίησης της Ρωσίας αλλά και της Κίνας. Θα μπορούσαν κάλλιστα να «βάλουν μυαλό» και στους Έλληνες που εξακολουθούν να πιστεύουν στην εθνική τους ταυτότητα και να αρνούνται τον ισοπεδοτισμό που θέλει να επιβάλει η Νέα Τάξη.