Joseph Shelby (1830 – 1897): Ο τελευταίος Νότιος στρατηγός

Αρνούμενος να παραδοθεί στους Γιάνκηδες, οδήγησε ο ίδιος τους άντρες του σε ένα επικό ταξίδι 1500 μιλίων μέσα από το χάος ενός χαμένου πολέμου, για να συνεχίσουν τον αγώνα.

Ο Joseph Orville Shelby γεννήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 1830 στο Lexington του Κεντάκι. Έλαβε κλασσική εκπαίδευση στο Πανεπιστήμιο της Τρανσυλβανίας πριν εγκατασταθεί στο Μισσούρι. Πριν από τον εμφύλιο πόλεμο κατασκεύαζε ναυτικά (καννάβινα) σχοινιά και υπερασπιζόταν τον σκοπό της δουλείας και πήρε ενεργό μέρος σε πολλές προσπάθειες να γίνει το Κάνσας η πολιτεία που θα επιτρεπόταν η δουλεία.

Στην αρχή του πολέμου δέχτηκε να γίνει λοχαγός του Ιππικού στην συνομόσπονδη πολιτοφυλακή του Missouri, καθώς είχε ματώσει στην μάχη του κολπίσκου Wilson το 1861. Έγινε συνταγματάρχης το 1862 και ανέπτυξε το δικό του σύνταγμα ιππικού. Αυτό το σύνταγμα αυξήθηκε στο μέγεθος μιας ταξιαρχίας της οποίας έγινε Στρατηγός στην ηλικία των 32 το 1863. Ως επικεφαλής αυτής της "Σιδερένιας Ταξιαρχίας" ("Iron Brigade") την οδήγησε σε μια διάσημη επιδρομή, στη μεγαλύτερη επιδρομή ιππικού του πολέμου πίσω από τις γραμμές της Ένωσης στο Μισούρι. Στην διάρκειας 43 ημερών επιδρομή από τις 22 Σεπτεμβρίου έως τις 3 Νοεμβρίου 1863, ο Shelby και η δύναμης 600 ανδρών ταξιαρχία του ταξίδεψε πάνω από 1.500 μίλια, προκαλώντας περισσότερα από 1.000 θύματα στις δυνάμεις της Ένωσης, και κατάφερε να συλλάβει ή να καταστρέψει προμήθειες του εχθρού αξίας 2.000.000 δολαρίων. Έπιασε τις ομοσπονδιακές φρουρές στο Neosho, Greenfield, Stockton, Hermanville, Warsaw, Boonville και Marshall του Μιζούρι. Το 1864 η Σιδερένια Ταξιαρχία πολέμησε τα στρατεύματα της Ένωσης στη μάχη του Little Blue και στη Μάχη του Westport, όπου έσωσε δύο φορές τον στρατό της συνομοσπονδίας και τους γλύτωσε από την ήττα. Το τέλος του πολέμου βρήκε τον Shelby, που ήταν πλέον υποστράτηγος και στρατολογούσε στρατιώτες για την μονάδα στο Αρκάνσας να στρατοπεδεύει στο Τέξας περιμένοντας μέες επιχειρήσεις.

 

Τα ντόμινο όμως άρχισε να πέφτει όταν ο στρατός της Βόρειας Βιρτζίνια του στρατηγού Robert E Lee (η οποία αριθμούσε το ένα τέταρτο των ένοπλων Νοτίων στρατιωτών) παραδόθηκε στον Grant στο Appomattox στις 9 Απριλίου1865. Ο Νότιος στρατηγός Joe Johnston παρέδωσε το στρατό των ανδρών της Καρολίνας δεκαεπτά ημέρες αργότερα και ο στρατηγός Taylor παρέδωσε τις δυνάμεις του Μισισιπή και της Αλαμπάμα στις αρχές του Μαΐου. Έτσι είχαν μείνει μόνο οι Νότοι στα δυτικά, υπό τη γενική διοίκηση του στρατηγού Smith ‘Kirby’ Edmund (φώτο). Οι συνομόσπονδες δυνάμεις κάτω από Smith ήταν απελπιστικά διασκορπισμένες στις αχανείς εκτάσεις του Τέξας, στα μη ελεγχόμενα ινδική εδάφη, στα bayous της δυτικής Λουιζιάνα και του νότιου Αρκάνσας. Όλοι οι διοικητές μονάδων συναχθήκαν στο τέλος του Μαΐου στο Marshall του Τέξας για μια συνάντηση όπου θα αποφάσιζαν ποιος θα ήταν ο καλύτερος τρόπος για να παραδοθούν. Αυτοί οι άνδρες, συμπεριλαμβανομένων των στρατηγών Shelby, Buckner, Walker, Hawthorne και το προσωπικό τους προχώρησαν σε κάποιου είδους πραξικόπημα. Ανάγκασαν τον στρατηγό Σμιθ να παραιτηθεί και να θέσει τον στρατηγό Buckner διοικητή, με ένα σχέδιο για να συγκεντρώσουν τις δυνάμεις τους στο εσωτερικό του Τέξας και να συνεχίσουν τον πόλεμο έως ότου όλοι ηττηθούν στη μάχη.

Αυτό όμως τελικά δεν έγινε ποτέ. Ο Buckner συνελήφθη και παρέδωσε τα στρατεύματά του στη Λουιζιάνα πριν αναλάβει τη συνολική διοίκηση. Στις 2 Ιουνίου ο στρατηγός Smith τελικά κατάφερε να παραδοθεί στον στρατηγό των βορείων Canby σε ένα ατμόπλοιο στο λιμάνι του Γκάλβεστον. Η τελευταία διαταγή του στρατηγού Smith ήταν να στείλει ένα μήνυμα στον υποστράτηγο JO Shelby ενημερώνοντάς τον να καταθέσει τα όπλα του και να παραδώσει την Σιδερένια Ταξιαρχία του αμέσως στην πλησιέστερη δύναμη των βορείων. Οργισμένος ο Shelby αντί να υποταχθεί αμέσως στην διαταγή του Σμιθ μάζεψε τους άνδρες του και τους προσέφερε μια εναλλακτική λύση αντί της παράδοσης. Σε μια παθιασμένη ομιλία του μπροστά στους άνδρες του διαβάζοντάς τους την διαταγή είπε, «Boys, ο πόλεμος έχει τελειώσει και μπορείτε να πάτε σπίτι. Όσον αφορά τον εαυτό μου, δεν θα πάω. Μετά το Rio Grande βρίσκεται το Μεξικό. Ποιος θα με ακολουθήσει εκεί;!» Με αυτό κέρδισε τους περισσότερους στρατιώτες που είχαν πολεμήσει μαζί του για πολλά χρόνια.

 

Ιππεύοντας κατά μήκος του Τέξας ως το μόνο πειθαρχημένο στρατιωτικό σώμα στην περιοχή για πολλά μίλια σε κάθε κατεύθυνση, αντιμετώπισαν λεηλάτες, λιποτάκτες του στρατού, πρόσφυγες, Ινδιάνους και ληστές. Η δύναμη της μονάδας άλλαζε από λεπτό σε λεπτό με νέους άνδρες συνεχώς να ενώνονται και άλλους να εγκαταλείπουν σε κάθε νέα πόλη που περνούσαν. Στο Waco, κατέλαβαν τις εγκαταλελειμμένες στρατιωτικές αποθήκες εκεί όπου υπήρχε ένα βαγόνι τρένου γεμάτο τρόφιμα και προμήθειες, δέκα ολοκαίνουργα οβιδοβόλα από την Γαλλία, 2000 τουφέκια που είχαν αφήσει οι Άγγλοι, και πάνω από 40.000 φυσίγγια. Στο Χιούστον, οι άνδρες του κατέστειλαν μια εξέγερση. Στο Austin, ενώθηκε με τον Κυβερνήτης του Τέξας Murrah που τον έσωσαν από τους λεηλάτες, μαζί με 300.000 δολάρια σε χρυσό και ασήμι που είχαν οι Συνομόσπονδες δυνάμεις στο θησαυροφυλάκιο. 

Τέλος έφτασε στα σύνορα του Ρίο Γκράντε στο Ιγκλ Πας με χιλιάδες άνδρες, τόσους πολλούς που τους πήρε τρεις ημέρες για να περάσουν όλοι, υποστέλλοντας την ένδοξη σημαία τους για τελευταία φορά στις 4 Ιουλίου 1865.

Για την απόφασή τους να μην παραδοθούν, οι στρατιώτες του Shelby ονομάστηκαν «οι αήττητοι». Ο μεταγενέστερος μεταπολεμικός ύμνος των Νοτίων, "The Unreconstructed Rebel" τιμά την περιφρόνηση του Shelby και των  ανδρών του:

    "I won't be reconstructed, I'm better now than then.

    And for a Carpetbagger I do not give a damn.

    So it's forward to the frontier, soon as I can go.

    I'll fix me up a weapon and start for Mexico."

  

Στο παρακάτω βίντεο μιλάει ένας απόγονος του Shelby:

Πάνω στην ιστορία του Shelby στηρίχθηκε το γουέστερν ‘The Undefeated’ (‘Οι ανίκητοι’) του 1969 με τους John Wayne και Rock Hudson.

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή