Πέθανε την ημέρα των γενεθλίων του ο θρύλος της Country, Merle Haggard

Ο γίγαντας της country μουσικής, Merle Haggard, ένας «ποιητής των καθημερινών ανθρώπων», ο οποίος βγήκε μέσα από τη φτώχεια και τη φυλακή, αποκτώντας τεράστια φήμη με τραγούδια που μιλούσαν για παράνομους και αουτσάιντερ, τον λευκό Αμερικάνο εργαζόμενο και με μια διαρκή αίσθηση εθνικής υπερηφάνειας, πέθανε την Τετάρτη σε ηλικία 79 ετών, την ημέρα των γενεθλίων του!

Ο Haggard πέθανε στο Palo Cedro της Καλιφόρνια, από πνευμονία.

Βιρτουόζος κιθαρίστας, βιολιστής και συνθέτης, καθώς και τραγουδιστής, με δεκάδες άλμπουμ και Νο 1 επιτυχίες, ο Haggard - μαζί με τον Buck Owens - ήταν ένας από τους ιδρυτές του ήχου twangy Bakersfield, που ήρθε σε αντίθεση με τον ήπιο country ήχο που ήταν δημοφιλής στο Nashville στη δεκαετία του 1960. Το δημοφιλέστερο τραγούδι του και εκείνο που τον έκανε διάσημο από πολιτική άποψη, ήταν το “Okie from Muskogee”, ένα αντι-Γούντστοκ τραγούδι που κυκλοφόρησε το «καυτό» 1969. 

Η μουσική του ήταν τραχιά αλλά και ευαίσθητη, αποτυπώνοντας βιώματα από την παιδική ηλικία, το γάμο και τους αγώνες της καθημερινής ζωής, λέγοντας ιστορίες ντροπής και  λύτρωσης, αλλά και επιμονής και αγώνα όπως τα “The Fightin’ Side of Me” (με έμφαση στις παραδοσιακές / "συντηρητικές" αξίες) και “I Think I’ll Just Stay Here and Drink” με τα πιο αγαπημένα τραγούδια του να είναι η μπαλάντα της φυλακής “Sing Me Back Home”, ο ύμνος στη μητέρα του “Mama Tried” και “Hungry Eyes”, το ρομαντικό μοιρολόι “Today I Started Loving You Again” και μπαλάντες για τους κόπους του εργαζόμενου όπως το “If We Make It Through December” και “Workin’ Man Blues”.

Διάβασε: "If We Make It Through December" (“Αν τη βγάλουμε καθαρή μέσα στον Δεκέμβρη, όλα θα πάνε καλά…”) 

Έγινε ευρέως γνωστός στο κοινό με το “Okie From Muskogee”, έναν πατριωτικό ύμνο που κυκλοφόρησε το 1969 τον καιρό του πολέμου του Βιετνάμ, που έγινε γρήγορα ένα πολιτικό/πολιτιστικό σημείο αναφοράς για τους αντι-χίπι στίχους του που έλεγαν «εμείς δεν καπνίζουμε μαριχουάνα στο Μουσκόγκι / δεν κάνουμε ταξίδια με LSD/ δεν καίμε τις κάρτες κατάταξης στην λεωφόρο / μας αρέσει να ζούμε σωστά και να είμαστε ελεύθεροι! Είμαι περήφανος που είμαι από το Μουσκόγκι της Οκλαχόμα! ένα μέρος όπου ακόμα και οι συντηρητικοί μπορούν να περνούν καλά! Ακόμα έχουμε την σημαία να κυματίζει στο δικαστήριο! Και τα παιδιά σέβονται ακόμα τον κοσμήτορα! Δεν κάνουμε πάρτι με όργια! Δεν αφήνουμε τα μαλλιά μας μακριά και βρώμικα! όπως κάνουν οι χίπις στο σαν Φραγκίσκο».

Διάβασε: Όταν ο Χάγκαρντ τα έβαζε με τους χίπις

Με το “Okie from Muskogee” έγινε "ήρωας" στους συντηρητικούς, αλλά κυκλοφόρησε και το ανάλαφρο “Big Time Annie’s Square”, που ήταν αφιερωμένο σε μια χίπισσα και τον «τρελό της κόσμο». Τελευταία υποστήριζε τους Δημοκρατικούς και δήλωσε την αντίθεσή του στον πόλεμο του Ιράκ, με το τραγούδι “Let’s get out of Iraq, and get back on track”.

Πάντως το 2005, τραγούδησε ντουέτο με την Gretchen Wilson την επιτυχία “Politically Uncorrect” («Μη Πολιτικά Ορθός»), με στίχους που λένε: «Είμαι με την Βίβλο και την σημαία / και υπερασπίζομαι τον εργαζόμενο! Είμαι ένας από τους πολλούς / που δεν κερδίζουν σεβασμό! τους πολιτικά μη ορθούς! Υποθέτω ότι οι απόψεις μου θεωρούνται ξεπερασμένες».

Ήδη από το 1977 τα είχε σπάσει με την (ελάχιστα γνωστή τότε) «πολιτική ορθότητα» με το “I'm A White Boy (Trying to Do My Thing”), ένα τραγούδι που έκανε πολλούς να φαγουρίζονται, και να κάνουν σκέψεις μήπως ο Merle είναι… «ρατσιστής», καθώς τολμούσε να δηλώσει περήφανος για την λευκή καταγωγή του. «Δεν γεννήθηκα και δεν μεγάλωσα στο γκέτο! Είμαι ένα λευκό παιδί που ψάχνει να βρει μέρος να πετύχει! Θα βρω μια πλούσια γυναίκα και μια δουλειά που δεν χρειάζεται δίπλωμα!. Δεν είμαι μαύρος και δεν είμαι κίτρινος ! Μόνο ένα λευκό παιδί που προσπαθεί να πετύχει….δεν Θέλω φιλανθρωπία / Δεν θα πάρω τίποτα από αυτά που μου δίνουν! Είμαι περήφανος και λευκός και έχω να πω ένα τραγούδι».

Συγκροτήματα όπως οι Byrds, οι Lynyrd Skynyrd, οι Grateful Dead και τραγουδιστές όπως ο Dwight Yoakam και η Emmylou Harris, μεταξύ άλλων, έπαιξαν τα τραγούδια του.

Η παιδική του ηλικία έμοιαζε να έχει βγει από μυθιστόρημα. Η οικογένειά του μετανάστευσε από την Οκλαχόμα στην Καλιφόρνια και ζούσαν περιθωριακά. Γεννημένος το 1937 κοντά στο Bakersfield, ο Haggard μεγάλωσε σε ένα εγκαταλελειμμένο σιδηροδρομικό βαγόνι, όπου είχαν σαν σπίτι οι φτωχοί γονείς του. Όταν έγινε 9, ο πατέρας του ξαφνικά αρρώστησε και πέθανε, αφήνοντας τον Haggard σε μια διαρκή θλίψη. Άρχισε τα μικροεγκλήματα και πέρασε αρκετά χρόνια μέσα σε σωφρονιστικά ιδρύματα.

Τρία χρόνια ήταν τρόφιμος των διάσημων φυλακών στο San Quentin. Ήταν κατά τη διάρκεια αυτής της θητείας που είδε να παίζει ο Johnny Cash, και επέστρεψε στο Bakersfield σε ηλικία 22 ετών το 1960 έτοιμος να γράψει μουσική. Το πρώτο του τραγούδι ήταν το “Sing a Sad Song” και ήδη το 1966 είχε ψηφιστεί ως ο πιο πολλά υποσχόμενος τραγουδιστής από την Ακαδημία της Μουσικής Country and Western. Έγινε ένα σούπερ σταρ το 1967, πρώτα με το “I’m a Lonesome Fugitive”, μετά με το “Sing Me Back Home” και το “The Legend of Bonnie and Clyde”.

Η δόξα του χάρισε απρόσμενο σεβασμό και το ποινικό μητρώο «καθαρίστηκε» από τον τότε κυβερνήτη Ronald Reagan, ο οποίος του έδωσε χάρη το 1972, ενώ είχε προσκληθεί από τον πρόεδρο Ρίτσαρντ Νίξον για να τραγουδήσει στο Λευκό Οίκο.

Ο Haggard που πέρασε σοβαρό πρόβλημα υγείας το 2008, συνέχισε να είναι ενεργός στα 70 του. Ζούσε τα τελευταία χρόνια με την πέμπτη γυναίκα του, Theresa Lane.

R.I.P. Merle - ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / πηγή