Όταν ο πρόεδρος της Σερβίας πρότεινε την ανοιχτά ομοφυλόφιλη Ana Brnabić την προηγούμενη εβδομάδα, ως υποψήφια πρωθυπουργό, η έγκριση του κοινοβουλίου θεωρήθηκε από τους περισσότερους παρατηρητές ως μια απλή τυπική διαδικασία.
Ωστόσο, πολλά μέλη του κοινοβουλίου αρνούνται να ψηφίσουν υπέρ της Brnabic, ακριβώς λόγω του «σεξουαλικού προσανατολισμού» της, εμποδίζοντας την εύκολη επιβεβαίωσή της.
Εάν το κοινοβούλιο δεν δώσει τελικά την επικύρωσή του στον διορισμό, το ζήτημα θα μετατεθεί στον λαό της Σερβίας για μια "snap vote", το οποίο είναι ένα είδος πρόωρων γενικών εκλογών.
Με την υποψηφιότητα της Brnabic, η «τάση» φάνηκε να εδραιώνεται. Αλλά μάλλον, όχι πια. Η ορθόδοξη Σερβία φαίνεται να πατάει το φρένο.
Σε μια κοινωνικά συντηρητική Σερβία, όπως αναφέρει ο Guardian, "το 65% πιστεύει ότι η ομοφυλοφιλία είναι μια ασθένεια και το 78% πιστεύει ότι η ομοφυλοφιλία δεν πρέπει να εκφράζεται έξω από τα σπίτια".
ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / πηγή
5 σχόλια:
Οι Σέρβοι πάνε γυρεύοντας μου φαίνεται!
Φίλε μήπως γράφεις σε λάθος site; Δεν μπήκες στο indymidia...
Μπορεί οι Σέρβοι να πηγαίνουν γυρεύοντας, ένα όμως είναι σίγουρο...
Δεν τους τρώει ο κ...ς τους...
ΔΥΟ ΑΡΘΡΑ ΣΕ ΕΝΑ: ΤΟ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ & Η ΡΟΖ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ.
ΤΟ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΝΤΙΛΗΦΘΗΚΑΜΕ
Σήμερα, υπάρχει ένας σιωπηλός λαός, ένας μικρός λαός, πιθανόν, γιατί τον μετέτρεψαν σε μειοψηφία και επί πλέον του απαγορεύτηκε να ομιλεί, να εκφράζεται ακόμα και για να εκδηλώσει την δυσφορία του και τον πόνο του. Πράγμα που κάποτε, στις λιγότερο δημοκρατικές και ‘φωτισμένες’ εποχές, δεν το απαγόρευαν ούτε στους ανθρώπους του περιθωρίου. Ακόμη και στο ζητιάνο, στο μέθυσο και στον αλήτη επιτρεπόταν να γκρινιάζει και να παραπονιέται για τη μοίρα του.
Αντιθέτως, σήμερα, σε αυτόν τον σιωπηλό λαό του δέθηκε η γλώσσα, όχι με το φίμωτρο που έβαζαν τις παλαιές εποχές στους καταδικασμένους σε θάνατο για να μην φωνάζουν, αλλά με την απειλή να υποστεί μία μήνυση, να ψάχνει για δικηγόρο και να καταλήξει καταδικασμένος το λιγότερο με ένα πρόστιμο, εάν όχι στη φυλακή ή στην υποχρεωτική παρακολούθηση μιας σειράς μαθημάτων ‘κοινωνικής επανεκπαίδευσης’.
Ο λαός για τον οποίο μιλάμε είναι πλέον μία μειοψηφία, αλλά δεν είναι ο λαός κάποιας κοινωνικά αναγνωρισμένης μειοψηφίας. Αντίθετα, αυτός αποτελείται από τα υπολείμματα αυτού που μέχρι πριν κάποια χρόνια, ήταν σίγουρα η πλειοψηφία του πληθυσμού· μία πλειοψηφία που έλειωσε όπως το χιόνι στον ήλιο όταν μερικές ιδεολογικοποιημένες και επιθετικές μειοψηφίες, με την κρυφή αλλά και φανερή, υποστήριξη ισχυρών πολιτικών και οικονομικών λόμπι, εξαπέλυσαν μία σειρά επιθέσεων ενάντια στις υποτιθέμενες ‘διακρίσεις’. Στην πραγματικότητα, ο στόχος τους ήταν να καταλάβουν όλα τα νευραλγικά κέντρα των θεσμικών οργάνων και, κατά συνέπεια, της κοινωνίας. Και όταν λέμε όλα, εννοούμε όλα, συμπεριλαμβανομένης και της Καθολικής Εκκλησίας, από το εσωτερικό της οποίας ίσως ξεκίνησε η αποφασιστική επίθεση, εκείνη που έθεσε σε κρίση και προκάλεσε την κατολίσθηση όλων των άλλων θέσεων, που θα αποκαλούσαμε ‘παραδοσιακές’.
….
Πρόσφατα, ο πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου επισκέφθηκε την Ιταλία με το ‘σύζυγο’ του. Έτσι, στις διάφορες επίσημες επισκέψεις και δεξιώσεις, έφερνε μαζί του έναν άλλο άνδρα και τον παρουσίαζε ως ‘σύζυγο’ (κάτι που αφήνει να υποτεθεί ότι αυτός είναι η ‘σύζυγος’ και η ‘πρώτη κυρία του Λουξεμβούργου’).
Είναι εμφανές, πως δεν πρόκειται τόσο για μια προκλητική επίθεση αλλά για μία επίθεση με διαλυτοποιητικό χαρακτήρα. Προφανώς, το έκανε κατά παραγγελία άλλων δυνάμεων, που καθόρισαν ότι έφθασε η στιγμή να σπάσουν αυτό το ‘ταμπού’ σε διεθνές διπλωματικό επίπεδο. Εν ολίγοις, είναι κατανοητό πως πρόκειται για μία σκηνοθεσία, όχι υπό την έννοια ότι οι δύο δεν είναι πράγματι ομοφυλόφιλοι και εραστές, αλλά επειδή με αυτή τους την πράξη προσπαθούν να επιτύχουν ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα και σε αυτο εντοπίζεται η ουσία του ζητήματος. Αυτοί οι δύο κύριοι έγιναν επίσημα δεκτοί από τον πρόεδρο της δημοκρατίας και από τα υψηλότερα αξιώματα του κράτους σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Και όχι μόνον αυτό, έγιναν δεκτοί και στο Βατικανό…
http://theodotus.blogspot.gr/2017/06/blog-post_16.html
Φίλε Ανώνυμε 29 Ιουνίου 2017 - 7:14 μ.μ. μήπως έχεις καταλάβει λάθος την έννοια του σχολιασμού των άρθρων;
Δημοσίευση σχολίου