«Μια δική μας πατρίδα». Το παράδειγμα της Orania

Με αφορμή την είδηση της συνάντησης Τραμπ & προέδρου Ν. Αφρικής (Ραμαφόζα) & τους πρώτους πρόσφυγες από τη Ν. Αφρική που υποδέχτηκαν οι ΗΠΑ, ακολουθεί ένα ακόμα "αιρετικό" άρθρο του ΚΟ, γραμμένο 12 χρόνια πριν. [Για την τραγική κατάσταση των λευκών στη Ν. Αφρική (δολοφονίες & φτώχεια) υπάρχουν άρθρα στον ΚΟ: εδώ, εδώ, εδώ, εδώ κι εδώ] 

Του F. Roger Devlin (American Renaissance, 21 Ιουνίου 2013) / ΚΟ

«Η πολιτική εξουσία προέρχεται από τη φυσική κατοχή: όχι από ιστορικά δικαιώματα, όχι από τίτλους ιδιοκτησίας, όχι από ηθικά δικαιώματα — μόνο από κατοχή. Οι άνθρωποι που κατέχουν μια περιοχή καθορίζουν τη φύση της κοινωνίας σε αυτήν την περιοχή». Αυτά λέει ο γεννημένος στη Ροδεσία πρώην δημοσιογράφος Arthur Kemp*, ο οποίος διαγράφηκε από το Συντηρητικό Κόμμα της Νότιας Αφρικής επειδή αντιτάχθηκε στο απαρτχάιντ υπέρ του αποσχιστικού κινήματος των Αφρικάνερ.

Κατά την άποψη του Κεμπ, η μη αναγνώριση αυτής της πραγματικότητας ήταν η αχίλλειος πτέρνα του συστήματος απαρτχάιντ της Νότιας Αφρικής. Το εκλογικό σώμα των Αφρικάνερ πίστευε ότι μια σταθερή ευρωπαϊκή κοινωνία θα μπορούσε να οικοδομηθεί σε μια περιοχή με πλειοψηφία μαύρων και ότι με τους σωστούς νόμους θα μπορούσαν να απολαμβάνουν για πάντα τα οφέλη της φθηνής μαύρης εργασίας, εμποδίζοντας παράλληλα τους μαύρους να καθορίζουν τη φύση της κοινωνίας της Νότιας Αφρικής. Αντί να εμποδίσει την κυριαρχία της μαύρης πλειοψηφίας, αυτό το σύστημα ήταν μια θερμοκοιτίδα γι' αυτήν. Το απαρτχάιντ έκανε τους λευκούς να εξαρτώνται από τους μαύρους, ακόμη και καθώς πολλαπλασίαζε τον αριθμό των μαύρων.

Οι «ταραχές» των μεταναστών στην Ευρώπη σήμερα είναι επίσης σε μεγάλο βαθμό μια πολιτική διαμάχη για επικράτηση, μια προσπάθεια εχθρικά διακείμενων αλλοδαπών να επιβάλουν την κυριαρχία τους σε περιοχές όπου αποτελούν πλέον την πλειοψηφία. Όπως και το απαρτχάιντ, η πολυπολιτισμική σκέψη που οδήγησε στη μαζική μετανάστευση είναι μια φαντασίωση επειδή αγνοεί την θεμελιωδώς εδαφική φύση της πολιτικής εξουσίας.

Τι πρέπει λοιπόν να κάνουν οι λευκοί για να εξασφαλίσουν τη φυσική και πολιτιστική τους επιβίωση; Πρέπει να δημιουργήσουν πατρίδες (homelands) στις οποίες θα αποτελούν την πλειοψηφία και θα μπορούν να προστατεύσουν τη φυλετική και πολιτιστική τους ακεραιότητα. Οι μαύροι έχουν πολλές τέτοιες πατρίδες. Οι Κινέζοι έχουν πατρίδα. Ακόμα και οι Εβραίοι έχουν τώρα πατρίδα. Μόνο οι λευκοί δεν έχουν πλέον ένα μέρος να αποκαλούν “home” (δική τους πατρίδα, δικό τους σπίτι) και γι' αυτό απειλείται μόνο η δική τους επιβίωση.

         

Όταν οι mainstream δημοσιογράφοι συζητούν για τη δημογραφική αλλαγή, τους αρέσει να την αποκαλούν «μαζική μετακίνηση λαών», μια βολικά ουδέτερη φράση που καλύπτει την πραγματικότητα ότι όλο αυτό το «κίνημα» είναι προς μία κατεύθυνση - προς τις πατρίδες των λευκών. Αν και πολλοί λευκοί δεν το γνωρίζουν, ο κανόνας στο μεγαλύτερο μέρος του κόσμου είναι οι κυρίαρχες πλειοψηφίες να απολαμβάνουν ειδική νομική προστασία. Όπως σημειώνει ο κ. Kemp:

Η Ιαπωνία, η Κίνα, η Ινδία, τα περισσότερα κράτη της υποσαχάριας Αφρικής, τα περισσότερα κράτη της Βόρειας Αφρικής, τα περισσότερα κράτη της Μέσης Ανατολής και, φυσικά, το Ισραήλ, είναι εθνοτικά κράτη με ποικίλους βαθμούς νομικής επιβολής που έχουν σχεδιαστεί για να διασφαλίζουν ότι διατηρούν την ομοιογένειά τους.

Αυτή η πολιτική που βασίζεται στην λογική αποτρέπει τις εθνοτικές συγκρούσεις πριν αυτές προκύψουν.

 

Ακόμη και πολλοί λευκοί liberals τάσσονται υπέρ τέτοιων πολιτικών — εφόσον οι προνομιούχοι δεν είναι λευκοί. Θα βοηθήσουν ευχαρίστως στην προστασία των Θιβετιανών ή των ινδιάνικων φυλών του Αμαζονίου από την εισβολή ξένων. Σε αυτά τα άτομα όμως, είναι εξαιρετικά δύσκολο να δουν ότι είναι δίκαιο και σωστό και η δική τους φυλή να απολαμβάνει την ίδια προστασία.

Και οι Ευρωπαίοι εμπίπτουν στον ορισμό εκείνων που φέρουν την ταμπέλα της θυματοποίησης, όπως οι ιθαγενείς. Οι Ευρωπαίοι έχουν έναν συνεχή ιστορικό δεσμό με μια συγκεκριμένη περιοχή, χαρακτηρίζονται από μεγάλο βαθμό ομοιογένειας και αποικίζονται από αλλοδαπούς.

“Indigenous homelands” (δηλ. «πατρίδες μόνο για ιθαγενείς»), στις οποίες οι ιθαγενείς απολαμβάνουν ειδικό καθεστώς και προστασία, έχουν ιδρυθεί σε όλο τον κόσμο. Μόνο η Βραζιλία έχει 672 τέτοιες περιοχές. η μικροσκοπική Μπελίζ έχει βρει χώρο για οκτώ και δεκάδες άλλες βρίσκονται στην Αυστραλία, τον Καναδά, τις Ηνωμένες Πολιτείες, την Ινδία, το Πακιστάν και σε όλη τη Λατινική Αμερική. Τα Ηνωμένα Έθνη έχουν εκδώσει μια «Διακήρυξη για τα Δικαιώματα των Ιθαγενών Λαών» και διατηρούν ένα «Μόνιμο Φόρουμ για τα Ιθαγενή Θέματα».

Το μόνιμο φόρουμ θα έκανε καλά να διευρύνει τους ορίζοντές του. Όπως επισημαίνει ο Kemp, εδώ και αρκετές δεκαετίες τα δεδομένα έχουν αντιστραφεί και οι Ευρωπαίοι έχουν απομακρυνθεί από τους λαούς που κάποτε αποίκισαν. Ο Kemp παραθέτει τα ακόλουθα στοιχεία:

Όπως σημειώνει ο Kemp, «αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει καμία περιοχή στη γη που να έχει διατεθεί ειδικά για τους Ευρωπαίους». Γιατί δεν παρέχεται στους κληρονόμους του δυτικού πολιτισμού η προστασία που παρέχεται συστηματικά στους κυνηγούς-τροφοσυλλέκτες της ζούγκλας του Αμαζονίου;

Δεν παρέχεται επειδή μια τέτοια προστασία θα ήταν «λευκή υπεροχή». Αυτός ο μοντέρνος μπαμπούλας είναι όμως ασυμβίβαστος με τον εθνοτικό εθνικισμό που υποστηρίζει ο Kemp: «η αυτοδιάθεση αποφεύγει συγκεκριμένα την αξίωση να κυριαρχείς πάνω στους άλλους». Ο Kemp - σφοδρός επικριτής του απαρτχάιντ - υποστηρίζει ότι η απαίτηση για μαύρη αυτοδιοίκηση στη Νότια Αφρική επικυρώνει την λευκή αυτοδιοίκηση στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική.

Ούτε πρέπει ένα πρόγραμμα εδαφικής ανεξαρτησίας να περιλαμβάνει οποιαδήποτε αξίωση ανωτερότητας. Ο Kemp υποστηρίζει ότι «η συμβολή του Ευρωπαίου ανθρώπου στον κόσμο και την ευημερία όλων των ανθρώπων είναι αξεπέραστη», αλλά δεν απαιτεί περισσότερα για τον δικό του λαό από όσα θα ήταν διατεθειμένος να παραχωρήσει στους πυγμαίους ή τους Βουσμάνους.

Μέχρι στιγμής, η αντίσταση στη μαζική, μη λευκή μετανάστευση προέρχεται από εθνικιστικά πολιτικά κόμματα, τα οποία έχουν προσπαθήσει να εισέλθουν στην κυβέρνηση με δημοκρατικά μέσα. Πουθενά δεν έχουν σημειώσει μεγάλη επιτυχία. Αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο γεγονός ότι η δυτική δημοκρατία, σύμφωνα με τα λόγια του Kemp, «έχει μετατραπεί σε διακυβέρνηση από την πλούσια ελίτ και τα ισχυρά λόμπι». Ενώ η μαζική μετανάστευση δεν είναι δημοφιλής στους απλούς Ευρωπαίους, οι κοινωνικές και πολιτικές ελίτ είναι φανατικά αφοσιωμένες σε αυτήν.

Επιπλέον, οι μη λευκοί παντού ψηφίζουν ως μπλοκ για τα πιο φιλομεταναστευτικά κόμματα. Οι λευκοί όχι μόνο δεν ψηφίζουν με βάση την φυλή τους, αλλά θεωρούν κάτι τέτοιο ηθικά λανθασμένο. Αυτό σημαίνει ότι είναι απίθανο οποιοδήποτε εθνικιστικό κόμμα να κατακτήσει την εξουσία μέσα στο επόμενο χρονικό διάστημα όσο ακόμα οι λευκοί αποτελούν την πλειοψηφία.

Οι λευκοί δεν πρέπει να απορρίπτουν τη δημοκρατική συμμετοχή. Όπως γράφει ο Kemp, «παραμένει ο καλύτερος και ευκολότερος τρόπος για να διαδοθεί το μήνυμα του εθνοεθνικισμού, ο οποίος είναι ζωτικής σημασίας για οποιαδήποτε πιθανή λύση στην κρίση». Μπορεί ακόμα βέβαια, ένα εθνικιστικό κόμμα να έρθει στην εξουσία σε μία ή περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες και να αντιστρέψει τη δημογραφική κρίση, αλλά ακόμα κι αν συνέβαινε σε μία μόνο μικρή χώρα, μια τέτοια εξέλιξη θα προκαλούσε σοκ σε όλη την ήπειρο. Οι ελίτ έχουν βάσιμους λόγους να φοβούνται τα εθνικιστικά κόμματα.

Αλλά ο Kemp πιστεύει ότι οι λευκοί πατριώτες πρέπει να υιοθετήσουν νέους δρόμους δράσης. Συγκεκριμένα, πρέπει να αρχίσουν να χτίζουν αυτόνομες ευρωπαϊκές κοινότητες όπου είναι πρακτικά δυνατό να το κάνουν και τελικά να δημιουργήσουν ένα ευρωπαϊκό εθνοκράτος (ή κράτη).

Το μεγάλο πλεονέκτημα της δημιουργίας ευρωπαϊκών κοινοτήτων είναι ότι δεν απαιτεί την προσέλκυση πλειοψηφιών. Ουσιαστικά, συγκεκριμένα βήματα μπορούν να γίνουν σήμερα από τη μειοψηφία των λευκών που κατανοούν την επικείμενη καταστροφή. Τελικά, τέτοιες κοινότητες θα μπορούσαν να γίνουν κράτη. Αυτές οι κοινότητες θα προσελκύσουν τελικά από όλο τον κόσμο Ευρωπαίους που κατανοούν τις γενοκτονικές συνέπειες της πολυπολιτισμικότητας. Και πού αλλού θα βρουν ακόμη και οι φιλελεύθεροι γειτονιές με «καλά σχολεία» και «χαμηλή εγκληματικότητα»;

 

Η νοτιοαφρικανική πόλη Orania είναι ένα καλό παράδειγμα του τι πρέπει να κάνουν οι λευκοί. Μια μικρή μειοψηφία Αφρικάνερ συμμερίζεται εδώ και καιρό την άποψη του Kemp ότι η εξάρτηση των λευκών από την μαύρη εργασία ήταν τελικά υπεύθυνη για την πτώση της λευκής Νότιας Αφρικής. Το 1990, καθώς πλησίαζε ορατά η κατάρρευση του απαρτχάιντ, μια ομάδα λευκών πρωτοπόρων αγόρασε το εγκαταλελειμμένο χωριό Orania στην επαρχία του Βόρειου Ακρωτηρίου έναντι συμβολικής τιμής. Επέλεξαν την άγονη και φαινομενικά αφιλόδοξη τοποθεσία της πόλης για συγκεκριμένους λόγους.

 

Το Βόρειο Ακρωτήριο, με τον αραιό πληθυσμό του, αποτελούσε τη μόνη περιοχή της Νότιας Αφρικής που μπορούσε αποτελεσματικά να αποικιστεί από Αφρικάνερς με τη μικρότερη δυνατή αναστάτωση στην υπόλοιπη χώρα. Το 2010, ολόκληρο το Βόρειο Ακρωτήριο είχε μόνο το 2,3% του πληθυσμού της χώρας. Η πλειοψηφική κατοχή από Αφρικάνερς μπορούσε να επιτευχθεί με μόνο 500.000 περίπου Αφρικάνερ που μετακόμισαν στην περιοχή.

 

Ένα άγαλμα του Hendrik Verwoerd, του «αρχιτέκτονα του απαρτχάιντ», δεσπόζει στην Οράνια.

Η πόλη ιδρύθηκε με βάση τρεις αρχές: οι Oranians έπρεπε να έχουν τη δική τους γη, να χρησιμοποιούν μόνο τη δική τους εργασία και να δημιουργούν τους δικούς τους θεσμούς. Από περίπου δύο δωδεκάδες πρωτοπόρους, ο πληθυσμός έχει αυξηθεί σε άνω των 1.500 κατοίκων. Η πόλη διαθέτει δύο σχολεία και εβδομήντα τοπικές επιχειρήσεις και είναι «πιθανώς η μόνη τοπική αρχή σε όλη τη Νότια Αφρική που πραγματικά ισοσκέλισε τα βιβλία της το 2012».

Το 2004, η Οράνια εισήγαγε το δικό της νόμισμα, το Ora, το οποίο αποτελεί έγκυρη μέθοδο πληρωμής εντός των ορίων της πόλης. Το Όρα διαπραγματεύεται στο ίδιο επίπεδο με το Νοτιοαφρικανικό Ραντ και καλύπτεται από την τοπική πιστωτική ένωση ταμιευτηρίου. Το νέο νόμισμα διατηρεί τα χρήματα εντός της κοινότητας.

  

«Καλώς ήρθατε στο σπίτι των Αφρικάνερ. Πληρώστε με το Όρα».

Το 2012, η ​​βρετανική εφημερίδα Sunday Times, μια εφημερίδα που δεν φημίζεται για την υπεράσπιση των λευκών, είχε γράψει τα εξής για την Orania:

Εργοτάξια υπάρχουν παντού. Οικόπεδα που πωλούνταν για 1.000 λίρες πριν από τέσσερα χρόνια τώρα αλλάζουν χέρια για 20.000 λίρες. Υπάρχουν σούπερ μάρκετ, κάθε είδους άλλα καταστήματα, γιατρός, οδοντίατρος, δικηγόροι, αρχιτέκτονες, δύο σχολεία και ένας ραδιοφωνικός σταθμός. Η Orania έχει οργανώσει πολλά ταξίδια στο Ισραήλ για να μελετήσει τις ισραηλινές γεωργικές τεχνικές - και οι Ισραηλινοί έχουν κάνει την έρημο να ανθίσει. Η Orania εξάγει κοσμήματα σε ολόκληρη τη Νότια Αφρική, λαχανικά που μεταφέρονται αεροπορικώς σε βρετανικά σούπερ μάρκετ και καρύδια πεκάν στην Κίνα. Η κοινότητα είναι ίσως η πιο πράσινη στη Νότια Αφρική: όλες οι καλλιέργειες είναι βιολογικές, όλα ανακυκλώνονται και χρησιμοποιείται εναλλακτική ενέργεια όποτε είναι δυνατόν. Οι άνθρωποι αφήνουν τα κλειδιά τους στα αυτοκίνητά τους, ζουν με τις πόρτες τους ανοιχτές και τα παιδιά παίζουν, χωρίς επίβλεψη, στον δρόμο μέχρι να νυχτώσει.

 

Ένα σπίτι στην Orania με ηλιακό θερμοσίφωνα.

Οι Sunday Times αναφέρουν ότι το Συμβούλιο της Orania καταβάλλει επιχορήγηση 1.000 λιρών (1.600 δολάρια) για κάθε παιδί που γεννιέται στην πόλη. Ο τοπικός ξεναγός John Strydom λέει: «Πρόσφατα η ανάπτυξη έχει γίνει εκρηκτική. Η τωρινή μας γη μπορεί να στεγάσει 25.000 ανθρώπους, αλλά φυσικά θα αγοράσουμε περισσότερη γη». Δεν πιστεύουν όλοι ότι αυτή είναι η καλύτερη πορεία. Η ιδρύτρια της πόλης Carel Boshoff λέει: «Η επέκταση εδώ μπορεί να μην είναι ο σωστός δρόμος. Χρειαζόμαστε μια άλλη Orania στη Δυτική Ακτή».

Το μεγαλύτερο εμπόδιο της πόλης παραμένει να πείσει τους συναδέλφους της Αφρικανέρ να εγκαταλείψουν τα βραχυπρόθεσμα πλεονεκτήματα της «φθηνής» μαύρης εργασίας. Όπως σημειώνει ο Kemp, οι λευκοί πρωτοπόροι εκτός Νότιας Αφρικής δεν θα είχαν αυτό το πρόβλημα.

       

      Η επίσημη σημαία της Orania.

Μια άλλη περίπτωση που αξίζει να μελετηθεί προτείνει ο Kemp είναι το Ισραήλ, το μόνο δηλωμένο εθνοκράτος (ethnostate) στον κόσμο. Ο Theodor Hertzel δεν ήταν ο πρώτος που υποστήριξε ένα σύγχρονο εβραϊκό έθνος, αλλά το βιβλίο του 1896 "Το Εβραϊκό Κράτος" προσέφερε το πρώτο συνεκτικό σχέδιο για ένα τέτοιο.

 

     

Την επόμενη κιόλας χρονιά, το Πρώτο Σιωνιστικό Συνέδριο συνεδρίασε στη Βασιλεία της Ελβετίας για να προωθήσει τον αποικισμό. Το 1901, δημιουργήθηκε το Εβραϊκό Εθνικό Ταμείο για την αγορά γης στην Παλαιστίνη. Ταυτόχρονα, ιδρύθηκε στην Παλαιστίνη ένα επίσημο γραφείο για τον Σιωνιστικό Οργανισμό για την ανάπτυξη της εβραϊκής γεωργίας, των οικισμών, της εκπαίδευσης, της γης, των οικονομικών και της μετανάστευσης.

Το 1917, η "Διακήρυξη Μπάλφουρ" της Βρετανίας αναγνώρισε επίσημα σε διεθνές επίπεδο την σιωνιστική προσπάθεια και δεσμεύτηκε να διαθέσει τμήματα της Παλαιστίνης για μια «εθνική πατρίδα» (national home) για τον εβραϊκό λαό. Μέχρι το 1923, 40.000 Εβραίοι είχαν μεταναστεύσει στην Παλαιστίνη. Μέχρι το 1939 είχαν φτάσει άλλοι 382.000. Αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες ακόμη ήρθαν κατά τη διάρκεια του πολέμου και της πρώιμης μεταπολεμικής περιόδου. Στις 14 Μαΐου 1948, το κράτος του Ισραήλ κήρυξε την ανεξαρτησία του. Όλα αυτά συνέβησαν μέσα σε 53 χρόνια από την δημοσίευση του φυλλαδίου του Χερτζλ!

Οι λευκοί μπορούν να μάθουν πολλά από το παράδειγμα του Σιωνισμού, αν και δεν είναι όλα θετικά. Το Ισραήλ καταδεικνύει τον κίνδυνο της επιλογής μιας περιοχής που απαιτεί την εκτόπιση μιας διαφορετικής (και στη συνέχεια εχθρικής) ομάδας. Εάν η περιοχή που επιλέγουμε δεν είναι σε μεγάλο βαθμό άδεια, όπως το Βόρειο Ακρωτήριο της Νότιας Αφρικής, τότε πρέπει ήδη να έχει μια ισχυρή λευκή πλειοψηφία.

Οι άνθρωποι - ακόμη και οι πιο ιδεολογικά αφοσιωμένοι - δεν θα μετακινηθούν πουθενά εκτός αν είναι σε θέση να κερδίσουν τα προς το ζην. Οι Σιωνιστές γνώριζαν ότι μόλις δημιουργηθεί το μικρό προγεφύρωμα, η πρώτη προτεραιότητα ήταν να δημιουργηθεί μια ουσιαστική υποδομή που θα παρείχε στους νεοφερμένους τα μέσα για να βιοποριστούν.

Η Orania, αντίθετα, ξεκίνησε αργά επειδή δεν είχε τίποτα συγκρίσιμο. Για αυτό τα πρώτα χρόνια προσέλκυε μόνο εύπορους συνταξιούχους.

Τι γίνεται με τους Ευρωπαίους;

Σήμερα, στην Ευρώπη, η πλειοψηφία των Ευρωπαίων φαίνεται να μην είναι ικανή για τίποτα περισσότερο από το να τρέξει μακριά στις συνεχώς μειούμενες «καλές γειτονιές» που έχουν απομείνει στις χώρες τους. Όπως γράφει ο Kemp, «μια «μαζική έξοδος» προς μια ευρωπαϊκή πατρίδα, αν συμβεί ποτέ, θα συμβεί πολύ μετά την πλήρη κατάληψη των πρώην ευρωπαϊκών εθνών». Ακόμα και τότε, πολλοί λευκοί θα προτιμούσαν να εξαφανιστούν λόγω ατεκνίας, επιμιξίας ή τελικής φυσικής εξόντωσης από τα πιο βίαια στοιχεία άλλων φυλών.

Ο Kemp σημειώνει ότι υπάρχουν πολλοί «αμαθείς, απαθείς, στενόμυαλοι λευκοί»  που δεν θα συνέλθουν ποτέ. «Είμαστε καλύτερα χωρίς αυτούς» γράφουν.

Το πιο δύσκολο βήμα στη δημιουργία ενός ευρωπαϊκού εθνοκράτους, λοιπόν, είναι να υπάρξει βούληση. Μόλις ένας σημαντικός αριθμός λευκών το επιτύχει αυτό, το επόμενο βήμα θα είναι η δημιουργία μιας εταιρείας αποικιοκρατίας που θα συντονίζει τη συγκέντρωση χρημάτων, θα αγοράζει γη, θα δημιουργεί επιχειρήσεις και θα οργανώνει τη μετανάστευση. Ο Kemp σημειώνει ότι πολλές επαγγελματικές υπηρεσίες μπορούν πλέον να παρασχεθούν από οπουδήποτε στη γη. Η επανάσταση στην τεχνολογία των επικοινωνιών σημαίνει ότι η δημιουργία αποικιών θα ήταν πολύ πιο εύκολη από ό,τι στην Εποχή των Εξερευνήσεων.

Μετά, το δεύτερο πιο δύσκολο ερώτημα είναι η επιλογή και ο αποικισμός μιας περιοχής. Υπάρχουν δύο προσεγγίσεις. Η μία είναι να επιλεγεί μια μικρή πόλη ή περιοχή μέσα σε ένα υπάρχον απειλούμενο δυτικό κράτος. Ο στόχος θα ήταν να δημιουργηθεί μια σειρά από πόλεις ή περιοχές που θα μπορούσαν σε μεταγενέστερο στάδιο να σχηματίσουν ένα συνεχόμενο, ανεξάρτητο κράτος.

Οι προσπάθειες θα πρέπει να κατευθύνονται προς την πλήρωση μιας περιοχής με φυλετικά συνειδητοποιημένους Ευρωπαίους που είναι συντονισμένοι στο έργο, όχι απλώς να βασίζονται σε έναν υπάρχοντα λευκό πληθυσμό. Δεν υπάρχει λόγος να υπάρχει μια ευρωπαϊκή πλειοψηφία, όπως στο Βερμόντ (ΗΠΑ), για παράδειγμα, που είναι εχθρική προς ένα τέτοιο έργο.

Η άλλη προσέγγιση είναι να στοχεύσουμε σε ένα δημογραφικά κατάλληλο και δεκτικό έθνος. Η Ανατολική Ευρώπη είναι πολλά υποσχόμενη. Εκτός από τους σημαντικούς πληθυσμούς Τσιγγάνων και Τούρκων, οι μη λευκοί τείνουν να μην αποτελούν περισσότερο από το δύο τοις εκατό στην περιοχή. Ο μη ευρωπαϊκός πληθυσμός της Ρωσίας είναι σημαντικός, αλλά συγκεντρώνεται σε μεγάλο βαθμό στο Νότο και τη Σιβηρία. Φυσικά, η Ανατολική Ευρώπη οφείλει την ελευθερία της από τη μαζική μη λευκή μετανάστευση στην απομόνωσή της ως μέρος του σοβιετικού μπλοκ και στη σχετική φτώχεια της. Καθώς ανακάμπτει και ευημερεί, θα προσελκύει μετανάστες. Από την άλλη πλευρά, πολλές από αυτές τις χώρες είναι καχύποπτες απέναντι στον δυτικό φιλελευθερισμό, και μερικές μάλιστα έχουν κυβερνήσεις που γνωρίζουν την ευρωπαϊκή παρακμή και τα χαμηλά ποσοστά γεννήσεων.

Τέλος, ο Κεμπ μας υπενθυμίζει:

Το αίτημα για μια ευρωπαϊκή πατρίδα δεν είναι τίποτα λιγότερο από το δικαίωμα που παρέχεται σε όλους τους άλλους λαούς στη γη. Εάν παρουσιαστεί δίκαια, χωρίς μίσος ή υποτίμηση των άλλων, θα βρει απήχηση σε λογικά σκεπτόμενους ανθρώπους όλων των φυλών.

 

* Ο Άρθουρ Κεμπ, γεννημένος το 1963 στη Νότια Ροδεσία (σημερινή Ζιμπάμπουε) είναι συγγραφέας και ιδιοκτήτης των Εκδόσεων ‘Ostara’. Ήταν δημοσιογράφος στη Νότια Αφρική πριν μετακομίσει στο Ηνωμένο Βασίλειο το 1996. Από το 2009 έως το 2011 ήταν ο εκπρόσωπος εξωτερικών υποθέσεων του Βρετανικού Εθνικού Κόμματος. Ο εκδοτικός οίκος ‘Ostara’ ιδρύθηκε το 1999 για να εκδώσει το βιβλίο "Πορεία των Τιτάνων: Η Πλήρης Ιστορία της Λευκής Φυλής", ένα βιβλίο που θεωρείται το κορυφαίο έργο του. Στόχος των Εκδόσεων Ostara, όπως αναφέρει η ιστοσελίδα τους είναι «να αποτελέσουν πηγή για την ευρωκεντρική ιστορία, την πολιτική και τη μελέτη, βασισμένη στην κατανόηση ότι ο ευρωπαϊκός λαός, όπως και όλες οι άλλες φυλές στη γη, έχει ένα εγγενές δικαίωμα στην ύπαρξη, ένα παρελθόν για το οποίο είναι περήφανος και ένα μέλλον στο οποίο προσβλέπει». Η "Ostara" είναι η παγανιστική θεά της Άνοιξης, της αναγέννησης και της γονιμότητας. Πιο πάνω το βιβλίο του Κεμπ (2013) “Nova Europa: European Survival Strategy in a Darkening World”.

ΚΟ / πηγή

«THX 1138»: Όταν ο πολίτης-σκλάβος δεν θα έχει όνομα, αλλά αριθμό (και 3 γράμματα)

                       

Μιας που είναι στην επικαιρότητα (και σε λίγο στην καθημερινότητα) ο Προσωπικός  Αριθμός «για κάθε πολίτη», ο οποίος θα αποτελείται από "αλφαριθμητικά στοιχεία", δηλαδή γράμματα και αριθμούς - μάλιστα θα προηγούνται τα 3 γράμματα (!) και θα έπονται οι αριθμοί – θυμήθηκα μια δυστοπική («επιστημονικής φαντασίας» την λέγαμε τότε) ταινία του 1971, το «THX 1138» του George Lucas (πριν γίνει γνωστός με το “Star Wars”). Την είχα δει πριν πολλά - πολλά χρόνια στην τιβί (τότε που δεν έδειχναν μόνο σαχλές και ανούσιες εφετζίδικες ταινίες «δράσης» ή «επιστημονικής «φαντασίας») και ομολογώ ότι μου φάνηκε αρκετά ψυχοπλακωτική.. Αλλά, πάντα στις δυστοπικές ταινίες αποδεικνύεται ότι πολλά στοιχεία σχετικά με το μακρινό μέλλον, που τότε φαντάζανε πολύ ακραία και υπερβολικά, σταδιακά λαμβάνουν «σάρκα και οστά» ώστε να αποτελούν παρόν ("The Future is Here", όπως λέει και η αφίσα της ταινίας). Όπως ότι στον μελλοντικό κόσμο του «THX 1138», ο πολίτης - σκλάβος δεν θα έχει όνομα, αλλά έναν αλφαριθμητικό προσδιορισμό (Εξ ου και ο τίτλος του "ονόματος" του πρωταγωνιστή της ταινίας)...  

                                 

Το «THX 1138» είναι το σκηνοθετικό ντεμπούτο του George Lucas,. Πρωταγωνιστούν οι Robert Duvall, Donald Pleasence, Maggie McOmie και άλλοι.

Η ταινία δεν είναι εύκολη, δεν έγινε δεκτή (όταν βγήκε) με ενθουσιασμό από τους κριτικούς, είχε χαμηλή απόδοση στο box office, αλλά πλέον θεωρείται ‘cult’.

Το THX-1138 είναι η ιστορία ενός πολύ δυστυχισμένου μέλλοντος. Ο άνθρωπος ζει σε μια αχανή, αποστειρωμένη, υπερπληθυσμένη, υψηλής τεχνολογίας τεχνητή μητρόπολη κάτω από την επιφάνεια της γης και βρίσκεται υπό την κυριαρχία ενός τυραννικού - τύπου «Μεγάλου Αδελφού» - κράτους.

                          

Το Κράτος καταφέρνει να κρατά τον πληθυσμό στα ναρκωτικά ανά πάσα στιγμή. Το να είσαι νηφάλιος και απαλλαγμένος από ναρκωτικά αποτελεί έγκλημα που ονομάζεται «εγκληματική διαφυγή ναρκωτικών».

Το Κράτος παρακολουθεί επίσης τους πολίτες του με οθόνες βιντεοεπιτήρησης, γνωρίζοντας την τοποθεσία και τη δραστηριότητα όλων ανά πάσα στιγμή. Υπάρχουν ακόμη και κάμερες τοποθετημένες πίσω από τα φαρμακεία του μπάνιου.

Σε αυτόν τον μελλοντικό κόσμο, οι διαφορές μεταξύ ανδρών και γυναικών ελαχιστοποιούνται επίσης σκόπιμα από το Κράτος... μια μοναδική εικασία για το πού θα μπορούσε να οδηγήσει η «πολιτική ορθότητα» μέσω νομοθεσιών. Στον κόσμο του THX-1138, τα unisex κουρέματα και οι φορεσιές καλύπτουν όλες τις διαφορές των δύο φύλων, έτσι ώστε οι άνθρωποι να μπορούν να επικεντρωθούν μόνο στην εργασία και να «παράγουν» αγαθά. Το σεξ, ή ακόμα και η σεξουαλική έλξη, αποτελούν περισπασμούς από την παραγωγή.

Όσον αφορά την εργασία, οι πολίτες μοχθούν σε εργοστάσια κατασκευής ρομπότ και σε άλλες καθημερινές εργασίες, φαινομενικά όλο το εικοσιτετράωρο. Και διασκεδάζουν στο σπίτι με παράξενα, πορνογραφικά ολογράμματα που παράγονται από το "The Fantasy Bureau" (κάτι σαν Κρατική Υπηρεσία Φαντασίας). Οι σεξουαλικές τους ανάγκες ικανοποιούνται ατομικά, από μια ένα αυτόματο "μηχάνημα αυνανισμού".

Επιπλέον, οι πολίτες ενθαρρύνονται συνεχώς να ψωνίζουν στον ελεύθερο χρόνο τους. Ένα από τα μάντρα της κυβέρνησης είναι «Αγοράστε περισσότερα και γίνετε ευτυχισμένοι» ("Buy more and be happy").

Σε αυτόν τον κόσμο, η κυβέρνηση έχει στην πραγματικότητα αντικαταστήσει και τον Θεό, και οι εργαζόμενοι εξομολογούνται τις αμαρτίες τους στον Μεγάλο Αδελφό σε ελκυστικούς, προσωπικούς θαλάμους εξομολόγησης που είναι διάσπαρτοι στην πόλη.

                  

Η «ευλογία του Κράτους» προσφέρεται από ένα προσωπικό θάλαμο εξομολόγησης (όπου υπάρχει το πορτρέτο του «OMM 0000» που θυμίζει Ιησού Χριστό και που με μια μηχανική καθησυχαστική φωνή «ευλογεί» τον THX, λέγοντας: «Είσαι αληθινός πιστός, ευλόγησε το Κράτος....Δούλεψε σκληρά, αύξησε την παραγωγή, αποτρέψε τα ατυχήματα και να είσαι ευτυχισμένος»), αλλά μην περιμένετε καμία ιδιωτικότητα. Κάθε λέξη, κάθε ιδέα παρακολουθείται στενά. Όλες οι απαντήσεις και οι συμβουλές από το Κράτος έρχονται με τη μορφή κονσερβοποιημένων, κοινότυπων φράσεων.

                    

Μια μέρα, μια εργάτρια σε αυτή τη δυστοπία, η LUH-3417 (Maggie McOmie) σταματά τα ναρκωτικά της και συνειδητοποιεί ότι είναι ερωτευμένη με τον συγκάτοικό της, THX-1138 (Duvall). Προχωράει στο να τον απαλλάξει κι αυτόν από τα ναρκωτικά του και ο THX-1138 τελικά ανταποδίδει τα έντονα συναισθήματα. Οι δυο τους ξεκινούν μια σεξουαλική σχέση, αλλά οι σεξουαλικές σχέσεις απαγορεύονται αυστηρά από το κράτος... το οποίο ελέγχει τα επίπεδα του πληθυσμού.

Σε αυτόν τον κόσμο, δεν μπορείς καν να διαλέξεις συγκάτοικο, πόσο μάλλον ποιον μπορεί να θέλεις να αγαπήσεις.

                        

Όταν το Κράτος συνειδητοποιεί την προσωπική εξέγερση της LUH και του THX, η LUH αντικαθίσταται στο σπίτι από τον SEN-5421 (Donald Pleasence) και ο THX θυμώνει, θέλοντας να μάθει τι έχει απογίνει η LUH. Στη συνέχεια, φυλακίζεται σε ένα τεράστιο λευκό κελί κράτησης -- φαινομενικά χωρίς τοίχους. Εκεί βλέπει ξανά την LUH, και αυτή ισχυρίζεται ότι κυοφορεί το παιδί του.

Τελικά, ο THX δραπετεύει και προσπαθεί να φύγει από την πόλη αφού μαθαίνει για τον θάνατο της LUH. Σε στενή καταδίωξη βρίσκονται τα πανταχού παρόντα, απρόσωπα αστυνομικά ρομπότ που κρατούν τους πολίτες σε σειρά και περιπολούν τους δρόμους.

Τελικά, ο THX-1138 δραπετεύει στην επιφάνεια, όχι απαραίτητα λόγω της δικής του ευρηματικότητας, αλλά επειδή η συνέχιση της καταδίωξης θα κόστιζε στην κυβέρνηση πάρα πολλά χρήματα…

KO / (κυρίως) από εδώ

ΙΤΑΛΙΑ: Οι μασόνοι αποθεώνουν τον Φραγκίσκο γιατί το έργο του «απηχούσε βαθιά» τις «αρχές» τους

LifeSiteNews/KO

Η Μεγάλη Στοά της Ιταλίας χαιρέτισε το έργο του πάπα Φραγκίσκου ότι είχε «βαθιά απήχηση με τις αρχές του Τεκτονισμού», στον απόηχο του θανάτου του τη Δευτέρα.

«Η Μεγάλη Στοά της Ιταλίας του A.L.A.M. συμμετέχει στο παγκόσμιο πένθος για τον θάνατο του Πάπα Φραγκίσκου, ενός ποιμένα που, μέσω των διδασκαλιών και της ζωής του, ενσάρκωσε τις αξίες της αδελφοσύνης, της ταπεινότητας και της επιδίωξης ενός παγκόσμιου ανθρωπισμού», έγραψε ο Luciano Romoli, Μέγας Διδάσκαλος της Μεγάλης Στοάς της Ιταλίας του A.L.A.M. (Antichi Liberi e Accettati Muratori).

«Ερχόμενος από το «τέλος του κόσμου», ο Χόρχε Μάριο Μπεργκόλιο μπόρεσε να αλλάξει την Εκκλησία, επαναφέροντας τις επαναστατικές διδασκαλίες του Αγίου Φραγκίσκου της Ασίζης στις μέρες μας», έγραψε ο Ρομόλι, παρά τη θεμελιώδη διαφορά μεταξύ της πιστότητας του Αγίου Φραγκίσκου στο καθολικό δόγμα και της «επανάστασης» της ετεροδοξίας του Φραγκίσκου.

Ο Romoli συνέχισε να επαινεί το «έργο» του Φραγκίσκου ως «βαθιά απήχηση με τις αρχές του Τεκτονισμού», ένα κομπλιμέντο που είναι ιδιαίτερα σημαντικό αν σκεφτεί κανείς ότι ο Τεκτονισμός έχει επανειλημμένα και αλάνθαστα καταδικαστεί από προηγούμενους Πάπες ως αντίθετος προς τον Καθολικισμό – ξεκινώντας το 1738 με τον Πάπα Κλήμη ΧΙΙ στον eminentiii.

Ο Μέγας Διδάσκαλος της Στοάς επεσήμανε ότι η «ελευθερία, η ισότητα και η αδελφότητα» – που αναδεικνύονται ως κοινωνικά ιδανικά στο «Fratelli tutti” («Αδελφοί όλοι») του Φραγκίσκου – είναι «οι τρεις βασικές αξίες του Τεκτονισμού».

«Να ξεπεραστούν οι διαιρέσεις, οι ιδεολογίες και η ομαδική σκέψη για να αναγνωρίσουμε τον πλούτο των διαφορών και να οικοδομήσουμε μια ανθρωπότητα ενωμένη στην διαφορετικότητα: αυτός ήταν ο διακαής πόθος του Φραγκίσκου και τον ίδιο στόχο επιδιώκει η Μεγάλη Στοά της Ιταλίας», συνέχισε ο Romoli.

Υποστήριξε περαιτέρω ότι ο Φραγκίσκος υιοθέτησε «Μια πίστη ικανή να αμφισβητήσει τον εαυτό της, να αποδεχτεί την αμφιβολία και να διαλόγου, την οποία βρίσκουμε επίσης στη μασονική μυητική μέθοδο, βασισμένη σε ένα μονοπάτι απαλλαγμένο από δόγματα, που τεκμηριώνεται από την αδιάκοπη αναζήτηση της αλήθειας».

«Σε αυτούς τους καιρούς της σοβαρής κρίσης, η Μεγάλη Στοά της Ιταλίας απηχεί την έκκληση του Πάπα Φραγκίσκου για μια «πλανητική συνείδηση» που αναγνωρίζει την ανθρωπότητα ως κοινότητα του πεπρωμένου. Τιμούμε τη μνήμη του συνεχίζοντας να εργαζόμαστε για μια ηθική ορίων, για σεβασμό προς τους άλλους και για την οικοδόμηση ενός Ναού που βασίζεται στην αλληλεγγύη, την ελευθερία της σκέψης και την παγκόσμια αδελφότητα».

Οι Ιταλοί τέκτονες ήταν ένθερμοι υποστηρικτές του Φραγκίσκου από την αρχή. Η εκλογή του εγκωμιάστηκε αμέσως από τον Μεγάλο Διδάσκαλο Γκουστάβο Ράφι της Μεγάλης Μασονικής Στοάς της Ιταλίας, ο οποίος είπε τότε: «Η αδελφότητα και ο διάλογος είναι τα πρώτα του συγκεκριμένα λόγια: ίσως τίποτα στην Εκκλησία δεν θα είναι όπως πριν».

Είναι αξιοσημείωτο ότι, όπως κατέθεσε ο άγιος Μαξιμιλιανός Κόλμπε στο περιοδικό Militia of the Immaculata, οι Ελευθεροτέκτονες το 1917 γιόρτασαν τα 200 χρόνια τους με πορεία μπροστά από την πλατεία του Αγίου Πέτρου στο Βατικανό με πανό που έλεγαν: «Ο Σατανάς πρέπει να βασιλεύει στο Βατικανό. Ο Πάπας θα είναι ο δούλος του».

ΚΟ / από εδώ

Πως ο Κόκκινος Στρατός «ελευθέρωσε» την Πολωνία

Πρωτότυπος τίτλος: "Ο τρόμος του Κόκκινου Στρατού και της  NKVD στα πολωνικά εδάφη μεταξύ 1944-1945"

Του MIROSŁAW GOLON (Przystanek Historia) / ΚΟ

[Με αφορμή το παρακάτω πανό που ανέβηκε στον αγώνα Ομόνοιας - Λέγκια Βαρσοβίας, περί "απελευθέρωσης" της Βαρσοβίας από τον Κόκκινο Στρατό] 

Οι νίκες του Κόκκινου Στρατού τερμάτισαν τη γερμανική κατοχή της Πολωνίας που έφερε εκατομμύρια θύματα. Ωστόσο, ο ίδιος Στρατός που είχε στις δομές του την NKVD (Λαϊκή Επιτροπή Εσωτερικών Υποθέσεων) και την SMERSH (στρατιωτική αντικατασκοπεία), δεν επανέφερε τη χαμένη ανεξαρτησία ούτε παρείχε ασφάλεια στους πολίτες της χώρας.

Η Πολωνία έγινε θύμα των επεκτατικών επιθυμιών της Μόσχας που χαρακτηρίστηκαν από μαζική καταστολή. Αν και αυτή τη φορά, ο Στάλιν, σε αντίθεση με το 1939, έπαιρνε τον έλεγχο ολόκληρης της Πολωνίας. Το δορυφορικό μοντέλο της εξάρτησης δεν θα ήταν δυνατό χωρίς την ολοκληρωτική εξόντωση του πολωνικού υπόγειου κράτους.

       

Ως κατακτητής και εχθρός

Ο Κόκκινος Στρατός διέσχισε τα πολωνικά σύνορα κοντά στο Sarny στις 3 Ιανουαρίου 1944. Δεν έδρασε ως σύμμαχος, αλλά μάλλον ως κατακτητής και εχθρός. Ο Εσωτερικός (ή Εγχώριος) Στρατός (Armia Krajowa), δηλαδή η πολωνική εθνική αντίσταση, είτε πολεμήθηκε από τον στρατό εισβολής, είτε από την NKVD (πρόδρομος της KGB) είτε από τους κόκκινους αντάρτες. Ωστόσο, οι δομές του Εσωτερικού Στρατού (που κάποιες φορές είχαν πολεμήσει μαζί με τον Κόκκινο Στρατό τους Γερμανούς), ήταν ισχυρές. Αμέσως άρχισε η καταστολή. Ο Διοικητής του Εσωτερικού Στρατού, συνταγματάρχης Aleksander Krzyżanowski συνελήφθη από την NKVD στις 17/07/1944 και οδηγήθηκε σε γκουλάγκ, αφέθηκε ελεύθερος μετά από 3 χρόνια, συνελήφθη εκ νέου και οδηγήθηκε στην φυλακή της οδού Rakowiecka, την χειρότερη σταλινική δομή βασανιστηρίων στην Πολωνία, όπου βασανίστηκε μέχρι θανάτου. 

Ένα άλλο σύμβολο της επιχείρησης «Πύλη της Αυγής» ήταν ο συνταγματάρχης Maciej Kalenkiewicz. Τον Αύγουστο του 1944, έδωσε μια ηρωική μάχη στο Surkonty, όπου η NKVD σκότωσε ή εξολόθρευσε περισσότερους από 50 στρατιώτες του. Υπήρχαν πολλές μάχες όπως αυτή, και κύριος στόχος τους ήταν η υπεράσπιση του καταπιεσμένου πληθυσμού.

Στις 31/12/1944, στην πόλη Lviv που ανακαταλήφθηκε μαζί, η NKVD άρχισε τις μαζικές συλλήψεις των Πολωνών ηγετών, συμπεριλαμβανομένου του επικεφαλής διοικητή, συνταγματάρχη Władysław Filipkowski. Αυτό που συνέβη στα εδάφη που κατέλαβε η ΕΣΣΔ δεν ήταν τίποτα λιγότερο από μια σφαγή. Οι Σοβιετικοί χρησιμοποίησαν τεράστιες αριθμητικά δυνάμεις στρατιωτών και αστυνομικών για να καθυποτάξουν τον λαό.

Αρκετά εκατομμύρια άμαχοι βρέθηκαν σε μια δραματική κατάσταση υπό την κυριαρχία της ΕΣΣΔ. Ο τρόμος της πολιτικής αστυνομίας, οι τρομερές συνθήκες διαβίωσης και οι αντιπολωνικές ενέργειες τόσο στον πολιτικό όσο και στον πολιτιστικό τομέα, συχνά τους ανάγκαζαν να φύγουν. Η αλλαγή των συνόρων δεν έγινε επειδή το ήθελαν οι πολίτες, αλλά λόγω της αδίστακτης στρατιωτικής δύναμης.

Το καλοκαίρι του 1944, ο Κόκκινος Στρατός εισήλθε στο τμήμα των εδαφών που επρόκειτο να συμπεριληφθούν στη «νέα Πολωνία», που θα ήταν εξαρτώμενη από την ΕΣΣΔ. Οι ντόπιοι κομμουνιστές που επρόκειτο να κυβερνήσουν, είχαν ελάχιστη υποστήριξη, έτσι ξεκίνησαν επιχειρήσεις καταστροφής των αντιφρονούντων. Η NKVD οργάνωσε ένα δίκτυο φυλακών όπου χιλιάδες Πολωνοί έχασαν τη ζωή τους, στο Λούμπλιν και στο Ρζέσζοφ, καθώς και σε άλλα μέρη όπως το Nowiny και το Majdanek. Οι επιχειρησιακές ομάδες της NKVD, μόνες τους ή με το Γραφείο Ασφαλείας, τρομοκρατούσαν τον πολωνικό πληθυσμό με δολοφονίες και βασανιστήρια. Η δολοφονία μερικές φορές γινόταν σε μαζική κλίμακα, όπως στο στρατόπεδο της NKVD στα δάση Krzesimowo και Głogowskie (Turza κοντά στο Rzeszów).

Οι καταστολές του Εσωτερικού Στρατού το καλοκαίρι του 1944 κατέστησαν αδύνατη για πολλά στρατεύματα να υποστηρίξουν την Εξέγερση της Βαρσοβίας. Τον Οκτώβριο, αμέσως μετά την πτώση της, οι Σοβιετικοί επέκτειναν  τον τρόμο. Όχι μόνο τα στελέχη των αξιωματικών αλλά και οι περισσότεροι από αυτούς που είχαν οποιεσδήποτε σχέσεις με τον Εσωτερικό Στρατό κυνηγήθηκαν. Ωστόσο, η αντίσταση των Πολωνών δεν ήταν εύκολο να καμφθεί. Για την ενίσχυση των δυνάμεων καταστολής, το ενισχύθηκε η NKVD και η SMERSH με αρκετές δεκάδες χιλιάδες αξιωματικούς, που δρούσαν κοντά στα μέτωπα, χρησιμοποιήθηκαν επίσης στρατιωτικές μονάδες από τη Λευκορωσία και την Ουκρανία. Με αυτές τις δυνάμεις η περιοχή του Białystok έπεσε στα χέρια των Κόκκινων και σχεδόν 3 χιλιάδες Πολωνοί οδηγήθηκαν στα γκουλάγκ δια της βίας τον Νοέμβριο του 1944.

                       

Μια από τις πιο σημαντικές συνέπειες της κατάληψης των πολωνικών εδαφών από τους Ρώσους ήταν η μετατροπή του μοντέλου εξουσίας σε σοβιετικό, συμπεριλαμβανομένης της πολιτικής αστυνομίας. Από την αρχή, το Γραφείο Ασφαλείας στρατολόγησε τα στελέχη που εκπαιδεύτηκαν από την NKVD. Ήταν ένα από τα μεγαλύτερα σοβιετικά εγκλήματα. Τέτοιοι θεσμοί δεν θα έπαιρναν ζωή αν δεν υπήρχε ο Κόκκινος Στρατός και η NKVD. Οι εγκαταστάσεις του Γραφείου Ασφαλείας ήταν τυπικοί θάλαμοι βασανιστηρίων. Χιλιάδες Πολωνοί έχασαν τη ζωή τους εκεί ή εξαιτίας τους, αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες έπαθαν μόνιμες βλάβες στην υγεία τους και εκατομμύρια έχασαν την ελευθερία και το αίσθημα ασφάλειας. Ο συνολικός αριθμός των συλλήψεων που πραγματοποιήθηκαν από την NKVD και τους τοπικούς σχηματισμούς καταστολής, κυρίως το Γραφείο Ασφαλείας, στην περιοχή Λούμπλιν της Πολωνίας από τον Οκτώβριο του 1944 έως το τέλος του έτους ήταν 13 χιλιάδες.

Η επίθεση του Ιανουαρίου του 1945 οδήγησε στην κατάληψη όλων των εδαφών της Δεύτερης Δημοκρατίας της Πολωνίας σε τρεις μήνες. Οι σοβιετικοί οργάνωσαν επιχειρήσεις καταστολής όσων είχαν αποφασίσει ότι ήταν «εχθροί», απήγαγαν εκατοντάδες χιλιάδες αμάχους, συμπεριλαμβανομένων πολλών Πολωνών και τους οδήγησαν στα γκουλάγκ. Οι αξιωματούχοι της NKVD ήταν επίσης υπεύθυνοι για κλοπές και την πλήρη οικονομική εκμετάλλευση των καταληφθέντων εδαφών.

Ο συνολικός αριθμός των συλλήψεων που πραγματοποιήθηκαν από τους σοβιετικούς στα πολωνικά εδάφη έφτασε στα 215 χιλιάδες άτομα, από τα οποία 138 χιλιάδες ήταν υποτιθέμενα Γερμανοί, ενώ Πολωνοί σχεδόν 39 χιλιάδες. Η NKVD είχε την τάση να αναγνωρίζει την αλλαγή ιθαγένειας που επιβλήθηκε από τους Γερμανούς.

          

Δύο ονόματα απεικονίζουν την εικόνα του κομμουνιστικού τρόμου. Ο στρατηγός August Emil Fieldorf (φώτο), πολύ διακεκριμένος Αρχηγός Διοικήσεως στον Εσωτερικό Στρατό Εσωτερικών, συνελήφθη στις 7/03/1945 από την NKVD, μεταφέρθηκε στα Ουράλια Όρη, εξαιρετικά εξουθενωμένος, επέστρεψε στην Πολωνία το 1947 και μετά από μια δίκη παρωδία, εκτελέστηκε στη φυλακή Rakowiecka το 1953.

Ένα άλλο σύμβολο είναι ο τελευταίος Διοικητής του Εσωτερικού Στρατού και της οργάνωσης «NIE», στρατηγός Leopold Okulicki. Συνελήφθη στις 27/03/1945 στο Pruszków και μετά από δίκη παρωδία, που ενορχηστρώθηκε από τον Στάλιν στη Μόσχα, καταδικάστηκε σε 10 χρόνια φυλάκιση. Δολοφονήθηκε στην φυλακή στις 24/12/1946.

             

Ανάμεσα στα εγκλήματα του Κόκκινου Στρατού μια ιδιαίτερη θέση έχει η λεγόμενη «Augustów Roundup». Τον Ιούλιο του 1945, στις περιοχές Augustów και Suwałki, δολοφονήθηκαν 600 άτομα, κατηγορούμενοι ότι ήταν μέλη του Εσωτερικού Στρατού. Η γενοκτονική επιχείρηση διεξήχθη από τις δυνάμεις του 3ου Λευκορωσικού Μετώπου. Οι τόποι ταφής δεν έχουν αποκαλυφθεί από τη Ρωσία μέχρι σήμερα.

Οι Σοβιετικοί ήταν επίσης υπεύθυνοι για χιλιάδες δολοφονίες που διαπράχθηκαν σε μεμονωμένους Πολωνούς ή σε μικρές ομάδες. Για παράδειγμα, τον Νοέμβριο του 1945 στρατιώτες του Κόκκινου Στρατού δολοφόνησαν τον Roman Dziemieszkiewicz, Διοικητή των Εθνικών Ενόπλων Δυνάμεων στην περιοχή Ciechanów. Ο μικρότερος αδερφός του Mieczysław, με κωδικό όνομα "Rój", για περισσότερα από πέντε χρόνια αργότερα πολέμησε ενάντια στην κομμουνιστική τρομοκρατία.

         

Μέχρι σήμερα, το μέγεθος των σοβιετικών εγκλημάτων μεταξύ 1944-1945 δεν έχει καθοριστεί επακριβώς. Το σίγουρο είναι το γεγονός ότι υπήρξαν χιλιάδες θύματα. Πολωνοί δολοφονούνταν μόνο και μόνο επειδή διαμαρτύρονταν για τις ληστείες, ή υπερασπίζονταν τραυματισμένους πολίτες και βιασμένες γυναίκες. Αυτά τα θύματα κρύφτηκαν από τους κομμουνιστές για χρόνια και απαγορευόταν κάθε αναφορά τους.

Εκτός από την πολιτική καταστολή, η Πολωνία αποτέλεσε αντικείμενο οικονομικής εκμετάλλευσης το 1945. Ήρθε με τη μορφή της μετεγκατάστασης πολιτών και του εξαναγκασμού τους να εργαστούν και επίσης μια μαζική κλοπή περιουσίας.

Η εισβολή πολλών εκατομμυρίων στρατιωτών του Κόκκινου Στρατού είχε και άλλες συνέπειες. Πρώτα και κύρια, ήταν η μαζική κλοπή ιδιωτικής και δημόσιας περιουσίας, αλλά και η κοινή, αλόγιστη καταστροφή κτιρίων και του εξοπλισμού τους και, επίσης, ο φρικτός μαζικός βιασμός γυναικών. Στην κοινή μνήμη, η εικόνα αυτών των αμέτρητων αδικημάτων παρέμεινε ισχυρή, παρόλο που είχε κρυφτεί. Ωστόσο, ο αριθμός των αναφορών αυτοπτών μαρτύρων και άλλου υλικού σχετικά με αυτό το θέμα είναι μεγάλος για να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι οι εγκληματικές συμπεριφορές των στρατιωτών του Κόκκινου Στρατού δεν ήταν οι εξαιρέσεις, αλλά ο κανόνας.        

ΚΟ / πηγή

ΗΠΑ: «Οι Ισραηλινοί σοδομίζουν και σκοτώνουν Παλαιστίνιους και οι χριστιανοί σιωπούν», λέει η Candace Owens

LifeSiteNews / ΚΟ

Καθώς τα βασανιστήρια, οι βιασμοί και σοδομισμοί Παλαιστινίων κρατουμένων από Ισραηλινούς επιβεβαιώνονται πλέον δημόσια στον ισραηλινό και δυτικό Τύπο, η Αμερικανίδα καθολική σχολιάστρια Candace Owens κάλεσε «τους συναδέλφους της Χριστιανούς podcasters και πολιτικούς να τους καταδικάσουν» πιστεύοντας όμως ότι «θα περιμένει πολύ καιρό» για να συμβεί κάτι τέτοιο.

Η Όουενς - η οποία σταμάτησε την συνεργασία της με το Daily Wire, στο οποίο ήταν πολύ δημοφιλής, τον περασμένο Μάρτιο, όταν εναντιώθηκε στην αμερικάνική υποστήριξη στην επίθεση του Ισραήλ στη Γάζα και ήρθε σε διαμάχη με τον Σιωνιστή συνιδρυτή του καναλιού Ben Shapiro - αναφερόταν σε αναφορές του ισραηλινού Τύπου ότι ένας κρατούμενος εισήχθη στο νοσοκομείο αφού «υπέφερε από ρήξη εντέρου, σοβαρό τραυματισμό στον πρωκτό, βλάβη στους πνεύμονες και σπασμένα πλευρά».

Υπήρχε και μια δεύτερη αναφορά σε ισραηλινό τηλεοπτικό σταθμό ότι οι Ισραηλινοί βασανιστές έβαλαν «μια τηλεφωνική συσκευή» στο ορθό του θύματος μαζί με «πρόσθετα αξεσουάρ» και του έκαναν κλήση.

Η Όουενς τόνισε στο podcast της την 1η Αυγούστου ότι πρόκειται για Παλαιστίνιους κρατούμενους, που σημαίνει «άτομα που δεν έχουν συλληφθεί ή δικαστεί ή έχουν περάσει από το δικαστικό σύστημα. Απλώς κρατούνται, πιθανώς για ανάκριση».

Βίντεο από τέτοια κακοποίηση στο κέντρο κράτησης Sde Teiman, που βρίσκεται στην έρημο Negev, κυκλοφόρησε την περασμένη Τρίτη από το Ισραηλινό Channel 12 και δείχνει έναν Παλαιστίνιο να επιλέγεται από περίπου τριάντα άλλους που ήταν όλοι ξαπλωμένοι στο πάτωμα με τα χέρια δεμένα και τα μάτια καλυμμένα. και να καλύπτεται πίσω από ασπίδες ΜΑΤ όπου συνέβη η προφανής κακοποίηση.

Οι αναφορές τέτοιων βασανιστηρίων ήταν κοινές εδώ και πολύ καιρό, αν και δίνεται ελάχιστη προσοχή. Τον Ιούνιο, οι New York Times ανέφεραν πώς ένας επαγγελματίας ιατρός κρατήθηκε από  Ισραηλινούς στη Γάζα, του φόρεσαν τα εσώρουχα, του έδεσαν τα μάτια, του έβαλαν χειροπέδες και τον μετέφεραν στο Sde Teiman. Κατά τη διάρκεια της φυλάκισής του, Ισραηλινοί στρατιώτες εισχώρησαν στο ορθό του ένα μεταλλικό ραβδί, προκαλώντας τρομερή αιμορραγία και αφήνοντάς τον «αφόρητο πόνο».

Μια έκθεση του ΟΗΕ που εκδόθηκε στις 31 Ιουλίου διαπίστωσε ότι τουλάχιστον 53 Παλαιστίνιοι έχουν χάσει τη ζωή τους στα κρατητήρια από τις 7 Οκτωβρίου του περασμένου έτους, χωρίς να έχουν απαγγελθεί έρευνες ή κατηγορίες. Συνολικά περίπου 9.440 Παλαιστίνιοι κρατούμενοι έχουν τεθεί υπό κράτηση από τη Γάζα, τη Δυτική Όχθη και ακόμη και το Ισραήλ, σε μια «παρατεταμένη μυστική και ανεπιφύλακτη κράτηση» με βασανιστήρια και κακοποίηση σε όλα τα κέντρα κράτησης του Ισραήλ, συμπεριλαμβανομένων ξυλοδαρμών, πνιγμών και ηλεκτροπληξίας.

Σύμφωνα με την Όουενς, μετά τη δημοσιότητα της πρώτης υπόθεσης, ξεκίνησε  έρευνα μόνο «αφού ασκήθηκε αρκετή πίεση από το εξωτερικό και όχι επειδή οι ισραηλινές αρχές θεώρησαν ότι αυτό ήταν το ηθικά λάθος που συνέβαινε στον κρατούμενο».

Έτσι, εννέα Ισραηλινοί στρατιώτες συνελήφθησαν για τον προφανή βίαιο βιασμό κάτι που πυροδότησε αντιδράσεις στο Ισραήλ με έναν όχλο 'ακροδεξιών' να εισβλάλει στο κέντρο κράτησης και σε ένα στρατιωτικό δικαστήριο σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τις συλλήψεις.

Μέσα επίσης στην Κνεσέτ (Κοινοβούλιο), ο Hanoch Milwidsky, μέλος του κόμματος Likud του Νετανιάχου, ρωτήθηκε εάν ήταν νόμιμο «να τοποθετείται ένα ραβδί στο ορθό ενός ατόμου» και απάντησε κατηγορηματικά: «Ναι! Εάν είναι ένας Νούχμπα [μαχητής της Χαμάς], τα πάντα είναι θεμιτά να γίνουν! Τα πάντα!"

Μετά τη δημοσιότητα από τον άγριο βιασμό, ο υπουργός Οικονομικών του Ισραήλ Bezalel Smotrich ζήτησε να λογοδοτήσουν, όχι οι δράστες, αλλά το άτομο που κατέγραψε και έδωσε στη δημοσιότητα το βίντεο. Απαίτησε, «άμεση ποινική έρευνα για τον εντοπισμό εκείνων που διέρρευσαν το βίντεο που είχε σκοπό να βλάψει τους στρατιώτες και που ζημίωσε το Ισραήλ απέναντι στον κόσμο και να εξαντλήσει την πλήρη αυστηρότητα του νόμου εναντίον τους».

Σύμφωνα με τον καθηγητή και συγγραφέα του Πανεπιστημίου του Σικάγο, Δρ. John Mearsheimer, τέτοιες συμπεριφορές δεν είναι ακραίες μεταξύ του πληθυσμού του Ισραήλ.

«Είναι πολύ αξιοσημείωτο το πόση υποστήριξη υπάρχει για αυτή τη συμπεριφορά», είπε σε συνέντευξή του την Πέμπτη. «Το κανάλι 12 στο Ισραήλ διεξήγαγε πρόσφατα μια έρευνα ρωτώντας τους Ισραηλινούς εάν πίστευαν ότι είναι εντάξει ένας Ισραηλινός να βιάσει έναν «τρομοκράτη». Το 47% των Ισραηλινών είπε ότι είναι εντάξει και το 42% είπε ότι δεν είναι εντάξει.

«Έχω υποστηρίξει εδώ και καιρό ότι το Ισραήλ είναι ένα κράτος απαρτχάιντ», συνέχισε ο καθηγητής. «Και για να διοικήσετε ένα κράτος απαρτχάιντ, πρέπει να μετατρέψετε τους Παλαιστίνιους σε υπάνθρωπους» και να τους συμπεριφέρεστε σαν να «είναι ζώα».

«Οι Ισραηλινοί βασανίζουν κρατούμενους, κάνουν τρομερά πράγματα στους Παλαιστίνιους για πολύ, πολύ καιρό. Και αυτό που συνέβη στις 7 Οκτωβρίου είναι ότι αυτές οι τρομερές πρακτικές που χρησιμοποιούν οι Ισραηλινοί εναντίον των Παλαιστινίων ενισχύθηκαν», εξήγησε ο ειδικός στην εξωτερική πολιτική. «Μην ξεχνάτε ποτέ το γεγονός ότι αυτοί οι κρατούμενοι αντιμετωπίζονταν με τον πιο βάναυσο τρόπο και πριν από τις 7 Οκτωβρίου».

                  

Ο συγγραφέας και αρθογράφος Max Blumenthal επιβεβαίωσε ότι πολλοί Ισραηλινοί υποστηρίζουν ανοιχτά τους «βιασμούς ανδρών Παλαιστινίων κρατουμένων σε στρατόπεδα συγκέντρωσης» όπως στο Sde Teiman, το οποίο «το Ισραήλ δημιούργησε μετά τις 7 Οκτωβρίου για άνδρες που απήχθησαν από τη Γάζα».

«Στον κόσμο στο Ισραήλ λένε ότι όλοι πάνε εκεί προέρχονται από τη «Νούχμπα», τη μονάδα των ειδικών δυνάμεων της Χαμάς που «έσφαζε μωρά» και «βίαζε γυναίκες» στις 7 Οκτωβρίου», είπε. «Το γεγονός είναι ότι πολλοί από αυτούς είναι απλοί αθώοι Παλαιστίνιοι».

«Δεν υπάρχει βιντεοκασέτα από την 7η Οκτωβρίου που να δείχνει μαχητές της Χαμάς να επιτίθενται σεξουαλικά σε Εβραίες γυναίκες. Δεν υπάρχει μαρτυρία. Δεν υπάρχει τίποτα. Δεν υπάρχουν στοιχεία. Αλλά εδώ έχουμε ξεκάθαρα στοιχεία» για τους Ισραηλινούς που σοδομίζουν Παλαιστίνιους κρατούμενους», παρατήρησε ο Εβραίος δημοσιογράφος.

Απευθυνόμενη στους συναδέλφους της Χριστιανούς πολιτικούς και ειδικούς της Δύσης που δεν μιλούν ανοιχτά εναντίον τέτοιων φρικαλεοτήτων, η Όουενς έλαβε το παράδειγμα του «εξαιρετικά φιλοϊσραηλινού» Εβραίου Σιωνιστή podcaster Shaiel Ben-Ephraim, ο οποίος, όπως είπε, «έφτασε στη στιγμή που δεν μπορούσε να κάνει ότι δεν τρέχει τίποτα».

«Και αυτό για το οποίο μιλάω είναι να λέω συνεχώς ψέματα ή να προσποιούμαι ότι είμαι τυφλός σε αυτό που συμβαίνει», είπε προχωρώντας διαβάζοντας ένα εκτενές tweet από τον Μπεν-Εφραίμ, ο οποίος συνειδητοποίησε ότι είχε υποβληθεί σε τερατώδη ψέματα από τους φίλους του Σιωνιστές.

Στις 29 Ιουλίου δημοσίευσε:

«Νιώθω ανόητος και ντροπιασμένος. Τον Μάιο, βγήκε μια αποκάλυψη στο CNN που περιγράφει λεπτομερώς τις καταχρήσεις στο Σντε Ταϊμάν. Στη συνέχεια, οι NYT δημοσίευσαν το δικό τους άρθρο σχετικά με αυτό. Και οι δύο υποστηρίχθηκαν από ισραηλινές πηγές, διασταυρώθηκαν με παλαιστινιακές.

Τις απέρριψα επειδή οι κυβερνητικές μου πηγές και τα ισραηλινά μέσα ενημέρωσης τα διέψευδαν. Σε όλη μου τη ζωή μου πίστευα ότι τα διεθνή μέσα ενημέρωσης ήταν εναντίον του Ισραήλ. Ότι ήταν όλοι αντισημίτες.

Σήμερα όμως κατάλαβα πόσο μου είπαν ψέματα. Η χώρα μου. Οι φίλοι μου. Τα μέσα μου. Σήμερα, πολλοί από τους ανθρώπους με τους οποίους μίλησα και που αρνήθηκαν αυτούς τους ισχυρισμούς παραδέχτηκαν ότι ήταν αληθινοί.

Και το χειρότερο; Τίποτα από όλα αυτά δεν ήρθε στο φως επειδή ο Ισραηλινός Στρατός και η κυβέρνηση άλλαξαν ξαφνικά. Ήρθαν στο φως επειδή η πίεση από το Ηνωμένο Βασίλειο, το ICC (Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο) και το ICJ (Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης) γινόταν πολύ μεγάλη για να αγνοηθούν. Αυτό θα έφερνε τον Νετανιάχου, τον Γκάλαντ και τον Αρχηγό του Επιτελείου σε σοβαρό πρόβλημα. Έτσι τελικά είπαν την αλήθεια. Ότι το Ισραήλ βασανίζει συστηματικά κρατούμενους. Ότι αυτή η σεξουαλική κακοποίηση είναι αρκετά συνηθισμένη εκεί. Ότι άνθρωποι βασανίστηκαν μέχρι θανάτου.

Το χειρότερο από όλα, πολλοί από τους ανθρώπους εκεί ήταν αθώοι. «Τους πήρε η μπάλα» τυχαία. Δεν υπήρχε πραγματική διαδικασία επαλήθευσης πριν υποβληθούν σε αυτή την κόλαση. Αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί».

«Πώς νιώθετε;» ρώτησε η Candace. «Για μένα, υπάρχει ένα όριο. Δεν πρόκειται να εγκαταλείψω πλέον την ανθρωπιά μου. Δεν πρόκειται πλέον να το βλέπω ως προς το αν αυτός είναι Ισραηλινός ή Παλαιστίνιος. Απλώς θα πω ότι το λάθος είναι λάθος».

«Δεν με νοιάζει ποια θρησκεία έχεις. Δεν με νοιάζει τι φυλή είσαι. Δεν με νοιάζει ποια είναι η εθνικότητα σου. Είναι λάθος άνθρωποι που κρατούνται να βιάζονται, να σοδομίζονται», είπε.

«Απλά αναρωτιέμαι, πού είναι ο χριστιανικός κόσμος;» ρώτησε. «Είναι ένα πρόβλημα για μένα όταν κοιτάζω ψηλά και βλέπω ανθρώπους που ξέρω ότι είναι υπέροχοι άνθρωποι, που ξέρω ότι αγαπούν τον Κύριο, που διαφωνούν με τις εκτρώσεις, αλλά σιωπούν αν το θέμα αφορά το Ισραήλ».

«Έχουμε ανθρώπους με απήχηση, ανθρώπους που έχουν πλατφόρμες, ανθρώπους που κερδίζουν εκατομμύρια δολάρια ετησίως, που αρνούνται να καταδικάσουν κάτι τόσο ηθικά εξωφρενικό όσο ο σοδομισμός ανθρώπων στους οποίους δεν έχουν καν απαγγελθεί κατηγορίες εναντίον τους.

«Δεν θέλω να είμαι ψεύτικη Χριστιανή. Δεν θέλω να είμαι «χριστιανή μέχρι ενός σημείου...»».

«Με κάνει να αμφισβητώ, πιστεύεις πραγματικά στον Χριστιανισμό; Υποτάσσεσαι πραγματικά στον Χριστό; Αν το μόνο που σε ενδιαφέρει είναι η στιγμή τώρα, τα χρήματα, οι καλοί τίτλοι, αν το μόνο που σε ενδιαφέρει είναι η δουλειά και η καριέρα, τότε μου φαίνεται ότι το μόνο που πιστεύεις είναι αυτή η ζωή», κατέληξε.

ΚΟ / πηγή