Παρουσία του πρωθυπουργού των Σκοπίων, Νίκολα Γκρούεφσκι, (στην φωτογραφία πιο κάτω καταθέτει στεφάνι, σε παλαιότερη εκδήλωση κάτω από τον χάρτη με την "ενωμένη Μακεδονία" που περιέχει ένα μεγάλο τμήμα της Β. Ελλάδας μαζί με την Θεσσαλονίκη!) κατά τον εορτασμό του Αγίου Κυρίλλου στη Ρώμη, ο επικεφαλής της σχισματικής «Μακεδονικής Εκκλησίας», Στέφανος, στην ομιλία του επανέφερε όλη την αλυτρωτική πολιτική των Σκοπίων, επιμένοντας ότι στη Θεσσαλονίκη (γενέτειρα του Αγίου Κυρίλλου) «διώκεται και εκτοπίζεται οτιδήποτε είναι μακεδονικό, ενώ αμφισβητείται και το όνομα της χώρας και το όνομα της Εκκλησίας και η ίδια η αλήθεια»(sic)...
Ο σκοπιανός «αρχιεπίσκοπος» δήλωσε: «Άγιε Κύριλλε, σήμερα, στη δική σου και τη δική μας Θεσσαλονίκη όλα όσα έκανες είναι πέτρινα. Σήμερα, στη γενέτειρά σου πόλη έχουν γίνει όλα στάχτη και σκόνη και δεν έμεινε ούτε γράμμα από τη γλώσσα τη δική σου και τη δική μας. Στην περιοχή όπου τότε όλοι μιλούσαν όπως εσύ και όπως εμείς, σήμερα απαγορεύεται όχι μόνο να ομιλείται αυτή η γλώσσα αλλά και να υπάρχει. Δυστυχώς, εκεί διώκεται και εκτοπίζεται οτιδήποτε είναι μακεδονικό ενώ αμφισβητείται και το όνομα της χώρας και το όνομα της Εκκλησίας και η ίδια η αλήθεια».
Στην φωτογραφία ΕΠΑΝΩ το πανώ των σκοπιανών είναι χαρακτηριστικό: "Η Solun (τουτέστιν Θεσσαλονίκη) θα γίνει πρωτεύουσα της 'Μακεδονίας' ξανά!"....
«Η Εκκλησία θα έχει εθνικούς επισκόπους και εθνικό κλήρο που θα διαφυλάσσουν την ιδιαιτερότητα του μακεδονικού λαού(...)».
Αυτό το απόσπασμα είναι από το ψήφισμα που εξέδωσε η Κληρικολαϊκή Συνέλευση «μακεδόνων ιερέων και λαϊκών», η οποία συγκλήθηκε στις 4 Μαρτίου 1945 και δείχνει την πολιτική ατμόσφαιρα μέσα στην οποία ανδρώθηκαν και γαλουχήθηκαν τα τελευταία εξήντα χρόνια κληρικοί, μοναχοί, αρχιερείς και πιστοί της σχισματικής Ορθόδοξης Εκκλησίας των Σκοπίων.
Μιας Εκκλησίας που πρωτοστάτησε και πρωτοστατεί στη διεκδίκηση της εθνικής ταυτότητας του λαού και με ανακοινώσεις της ξεκαθάρισε από την πρώτη στιγμή ότι θα παραμείνει αταλάντευτη στις θέσεις της για «τη διεκδίκηση του ονόματος Μακεδονία, του μακεδονικού έθνους, της μακεδονικής γλώσσας και της μακεδονικής Εκκλησίας».
Είναι χαρακτηριστικό ότι για να θεμελιώσουν τις θέσεις τους οι επίσκοποι της «Μακεδονικής» Εκκλησίας επικαλούνται, ακολουθώντας το παράδειγμα των πολιτικών ηγετών της χώρας, ιστορικά πρόσωπα. Η κυβέρνηση των Σκοπίων μιλάει για τον Μέγα Αλέξανδρο. Η «Μακεδονική» Εκκλησία διεκδικεί τον βυζαντινό αυτοκράτορα Ιουστινιανό, τον Απόστολο Παύλο και τους θεσσαλονικείς ιεραποστόλους Κύριλλο και Μεθόδιο!
Αποκομμένος από το σώμα όλων των ορθοδόξων προκαθημένων, ο Αρχιεπίσκοπος Αχρίδος και Μακεδονίας κ. Στέφανος (φωτο) ηγείται μιας Εκκλησίας που συγκροτείται, όπως δηλώνεται από τους ίδιους τους Σκοπιανούς, από 13 μητροπόλεις, δέκα επισκοπές, 500 ιερείς και 2.000 ναούς και μοναστήρια. «Αιχμή του δόρατος» του κ. Στέφανου αποτελούν οι Επισκοπές Αμερικής και Καναδά, καθώς και Αυστραλίας και Νέας Ζηλανδίας, με πιστούς μετανάστες, μέλη των σκληρότερων πυρήνων διεκδίκησης των θέσεων της γειτονικής χώρας.
Χαρακτηριστική του κλίματος που κυριάρχησε στους κόλπους της Ιεραρχίας ήταν η ανακοίνωση που εξέδωσε η Γραμματεία της Ιεράς Συνόδου στις 22 Φεβρουαρίου, όταν ο κ. Νίμιτς παρουσίασε τις προτάσεις του. «Η Εκκλησία της Μακεδονίας» επισημαίνεται στην ανακοίνωση «πρέπει να τονίσει ιδιαίτερα σε κάποιους κύκλους που συζητούν το όνομα "Μακεδονία" πως πρέπει να καταλάβουν ότι υπάρχει μακεδονικός λαός, μακεδονική γλώσσα, μακεδονική Ακαδημία, μακεδονική Εκκλησία. Αυτό ιδιαίτερα πρέπει να στηρίξουμε ώστε να μην μπορούν να αμφισβητήσουν τη μακεδονική εθνική μας ταυτότητα».
Πιο δυναμική στις τοποθετήσεις της η Επισκοπή Ηνωμένων Πολιτειών και Καναδά διακήρυσσε: «Θα κρατήσουμε κάθε μακεδονικό ή οτιδήποτε έχει σχέση με αυτό το όνομα, γιατί αυτή είναι η εθνική μας ταυτότητα και η Εκκλησία μας. Είμαστε μαζί με το κράτος της πατρίδας μας που προσπαθεί να αντιδράσει στις επιθέσεις από έξω, που θέλουν να πειράξουν την εθνική μας ταυτότητα που την έχουμε από αιώνες και αναφέρεται στο σύνταγμά μας. Θα συνεχίσουμε να έχουμε αυτό το όνομα με το οποίο μας ξέρουν σ' όλον τον κόσμο».
Στις 26 Μαρτίου, λίγα 24ωρα πριν από τη Σύνοδο Κορυφής στο Βουκουρέστι, η Ιεραρχία των Σκοπίων εκδίδει νέα ανακοίνωση στην οποία επισημαίνει: «Η Ορθόδοξη Μακεδονική Εκκλησία, βλέποντας ότι ακόμη μία φορά προσπαθούν να θίξουν την ταυτότητά της και βλέποντας την κατάσταση στην οποία βρίσκεται το κράτος της Μακεδονίας, κάνει ακόμη μία έκκληση ώστε να ακουστεί το όνομά μας στον κόσμο και να ταυτιστεί με τη μακεδονική ταυτότητά μας. Σήμερα ο μακεδονικός λαός χάρη και στην υψηλή εθνική συνείδηση μπορεί και πάντα μπορούσε να αντιμετωπίζει τις δυσκολίες που προέρχονται από τον υπόλοιπο κόσμο, ακόμη και όταν τον απειλούν. Έχοντας τους φίλους μας και την προστασία τους, σήμερα η δική μας γενιά πιστεύει στον Θεό που για ακόμη μία φορά θα μας βοηθήσει να δείξουμε την αλήθεια στον κόσμο και να αγωνιζόμαστε για τα δίκαιά μας».
Πολλές αντιδράσεις έχει προκαλέσει σε όλες τις Ορθόδοξες Εκκλησίες η επιμονή των επισκόπων της Μακεδονικής Εκκλησίας να οικειοποιηθούν σημαντικά πρόσωπα της εκκλησιαστικής ιστορίας.
Ο Απόστολος Παύλος, ο βυζαντινός αυτοκράτορας Ιουστινιανός, ο βούλγαρος ηγεμόνας Σαμουήλ Β' και οι θεσσαλονικείς ιεραπόστολοι Κύριλλος και Μεθόδιος εμφανίζονται ως οι θεμελιωτές της Εκκλησίας των Σκοπίων και οι εγγυητές της Αρχιεπισκοπής Αχρίδος!!!
«Σύμφωνα με τις Πράξεις των Αποστόλων, ο Απόστολος Παύλος, ο μαθητής του Ιησού, άρχισε να διαδίδει τον χριστιανισμό στη Μακεδονία και αλλού στη βαλκανική χερσόνησο. Επισκέφθηκε αυτή την περιοχή σε δύο ευκαιρίες κατά τις περιοδείες του στην Ευρώπη και στην Ασία. Τον ακολουθούσαν ο Τιμόθεος και ο Σίλας, ο οποίος παρέμεινε στη Μακεδονία αμέσως μετά την αναχώρηση του Αποστόλου Παύλου» αναφέρεται στο site της Εκκλησίας των Σκοπίων.
Γεγονός που, όπως εκτιμάται, δείχνει ότι η Εκκλησία υιοθετεί την πολιτική αντίληψη περί της Μακεδονίας του Αιγαίου, καθώς είναι γνωστό ότι ο Απόστολος των Εθνών κήρυξε στους Φιλίππους, στη Θεσσαλονίκη και στη Βέροια, ο δε μαθητής του Σίλας διέμενε στους Φιλίππους και δεν πέρασε ποτέ από τα Σκόπια και την ευρύτερη περιοχή της Ανω Μακεδονίας.
Για τον Φλάβιο Πέτρο Σαββάτιο, τον μετέπειτα αυτοκράτορα του Βυζαντίου Ιουστινιανό (φωτο), επικαλούνται το ότι γεννήθηκε στο Ταυρίσιο της Ιλλυρίας το
Για τον Κύριλλο και τον Μεθόδιο υπενθυμίζουν το πνευματικό έργο των μαθητών τους Κλήμεντος και Ναούμ στην Αχρίδα.
Όσο για τον βούλγαρο ηγεμόνα Σαμουήλ δηλώνουν ότι ανύψωσε την Αυτοκέφαλη Αρχιεπισκοπή Αχρίδας σε Πατριαρχείο.
ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΚΑΙ Ο ΜΕΘΟΔΙΟΣ
Το 863, μετά από αίτημα του Σλάβου βασιλιά Ροστισλάβου, όταν αυτοκράτορας της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας ήταν ο Μιχαήλ ο Γ,΄ο Πατριάρχης Φώτιος επέλεξε δύο Έλληνες αδελφούς από την Θεσσαλονίκη, τον Μεθόδιο και τον Κύριλλο, οι οποίοι διακρίνονταν για τη σοφία τους, για το δύσκολο έργο του εκχριστιανισμού των Σλάβων.
Τα δύο αδέλφια κατάγονταν από ευγενική οικογένεια της Θεσσαλονίκης, καθώς ο πατέρας τους ήταν αξιωματούχος του Βυζαντίου στη Θεσσαλονίκη.
Ο Μεθόδιος, του οποίου το κοσμικό όνομα ήταν Μιχαήλ, ήταν ο μεγαλύτερος σε ηλικία, γεννήθηκε το 815 και στην αρχή είχε ξεκινήσει καριέρα στον πολιτικό στίβο. Διορίστηκε διοικητής της Θεσσαλίας, αλλά αργότερα έγινε μοναχός σε ένα μοναστήρι στον Όλυμπο.
Ο Κύριλλος, του οποίου το κοσμικό όνομα ήταν Κωνσταντίνος, και ήταν ο μικρότερος σε ηλικία, γεννήθηκε το 827 και αφού σπούδασε στην Κωνσταντινούπολη , έγινε ιερέας και μετέπειτα έφτασε στο βαθμό του επισκόπου.
Οι δύο ιερωμένοι δέχτηκαν με μεγάλη προθυμία και χαρά, θεωρώντας ότι με αυτό τον τρόπο θα υπηρετούσαν το θέλημα του Θεού και θα οδηγούσαν στο δρόμο της σωτηρίας τους λαούς των περιοχών που βρίσκονταν πάνω από τα βόρεια σύνορα της Αυτοκρατορίας.
Προκειμένου να διευκολύνουν την προσέγγισή τους προς τους λαούς αυτούς, χρησιμοποίησαν ένα νέο αλφάβητο, βασισμένο στο ελληνικό, το οποίο μπορούσε να αποδώσει τους φθόγγους της σλαβικής γλώσσας, και το οποίο εφηύρε ο Κύριλλος.
Το αλφάβητο αυτό, το οποίο στηρίχθηκε στην ελληνική γλώσσα, καθώς τα περισσότερα γράμματα, ελήφθησαν από την ελληνική, ονομάστηκε αρχικά «Γλαγολιτικό (γλαγόλ» = λόγος), ενώ αργότερα, ονομάστηκε προς τιμή του αγίου Κυρίλλου, "Κυριλλικό".
Με αυτό το αλφάβητο μετέφρασαν την Αγία Γραφή, πολλά λειτουργικά και θεολογικά βιβλία, καθώς και τη Χριστιανική λειτουργική υμνολογία. Επάνω σε αυτό το αλφάβητο στηρίζεται και η σημερινή Κυριλλική γραφή των σλαβικών εθνών και πάνω σε αυτό αναπτύχθηκε ολόκληρη η γραμματεία τους.
Οι Βυζαντινοί Ιεραπόστολοι έγιναν δεκτοί με ενθουσιασμό στη Μοράβια. Μάλιστα λίγο πιο πέρα, αναγκάστηκε να βαπτιστεί χριστιανός και ο Βόρις των Βουλγάρων. Παρά τις δυσχέρειες πού παρενέβαλλαν οι Φράγκοι επίσκοποι REGENSBURG και PASSAU, το έργο των Βυζαντινών Ιεραποστόλων στέφθηκε με επιτυχία.
Κατά την διάρκεια επίσης της αποστολής στους Χαζάρους , ο Χαγάνος(βασιλιάς) τους τον ρώτησε τι ήθελε να του προσφέρει σαν δώρο και αυτός του είπε “… Δώσε μου όλους τους Έλληνες αιχμαλώτους πολέμου που έχετε εδώ. Αυτό είναι πιο πολύτιμο για μένα από οποιοδήποτε άλλο δώρο… “
ΣΚΟΠΙΑΝΗ ΚΑΙ Η ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ!!!
Πριν από τις αξιώσεις περί σκοπιανοποίσης των δύο Ιεραποστόλων, το πιο πρόσφατο κρούσμα της Σκοπιανής προπαγάνδας, που έφτασε στα όρια του γελοίου, ήταν η διεκδίκηση της Κλεοπάτρα ως Σκοπιανής!!!
Σύμφωνα, λοιπόν, με την κεντρική σελίδα του site http://www.mymacedonia.net/ , μαθαίνουμε ότι ο Πτολεμαίος ο 11ος, πατέρας της Κλεοπάτρας, ήταν, όπως και όλη η δυναστεία του, πρόγονος των σημερινών κατοίκων των Σκοπίων(!!!!!)
Όσο για την ίδια την Κλεοπάτρα αναφέρεται ότι ήταν η «τελευταία Μακεδόνισσα βασίλισσα»….
Το επιχείρημα που χρησιμοποιείται, για να στηριχθεί ο ισχυρισμός αυτός είναι απίστευτο»...Η μακεδονική της μύτη»!!!
Κατά τους σκοπιανούς: «Η Κλεοπάτρα δεν ήταν η καλλονή που μας παρουσίασε το Χόλιγουντ, αλλά έμοιαζε περισσότερο με μια καθημερινή γυναίκα της εποχής της, με τη χαρακτηριστική μακριά μακεδονική μύτη»!
Η ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΩΝ ΣΚΟΠΙΩΝ
Η Εκκλησία των Σκοπίων αποσχίστηκε επισήμως από το Πατριαρχείο το 1969.
Αμέσως χαρακτηρίστηκε σχισματική από όλες τις Ορθόδοξες Εκκλησίες.
Ιδιαίτερα σκληρή ήταν η αντίδραση του Πατριαρχείου Σερβίας, το οποίο επί μία εικοσαετία συζητούσε και διαπραγματευόταν με τους σκοπιανούς αρχιερείς, οι οποίοι διεκδικούσαν τη «Μακεδονική Εκκλησία του μακεδονικού λαού».
Όλα ξεκίνησαν στις αρχές της δεκαετίας του '40 και επισημοποιήθηκαν με τον πλέον πανηγυρικό τρόπο στις 4 Μαρτίου 1945 όταν 300 λαϊκοί και κληρικοί της Ομόσπονδης Λαϊκής Δημοκρατίας των Σκοπίων συμμετείχαν σε κληρικολαϊκή συνέλευση και αποφάσισαν την ίδρυση «Αρχιεπισκοπής Αχρίδος ως Μακεδονικής Αυτόνομης Εκκλησίας η οποία δεν θα είναι υποταγμένη σε καμία τοπική Ορθόδοξη Εκκλησία».
Στις 22 Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους το Πατριαρχείο Σερβίας από το οποίο αποσχίστηκαν δήλωνε ότι δεν πρόκειται να αναγνωρίσει τις αποφάσεις αυτές.
Στις 8 Οκτωβρίου του 1945 συνέρχεται νέα κληρικολαϊκή συνέλευση στα Σκόπια και αποφασίζει την ίδρυση ανεξάρτητης Εκκλησίας.
Από τότε ως και σήμερα έχουν γίνει πολλές προσπάθειες για την επανένταξή της στο Πατριαρχείο Σερβίας, όμως όλες οι πρωτοβουλίες έπεφταν στο κενό. Η στήριξη που προσέφερε ο Τίτο (φωτο) στην ηγεσία του κλήρου των Σκοπίων και κυρίως η ανάγκη παρουσίας μιας αυτοκέφαλης και ισχυρής Εκκλησίας ενός λαού που προσπαθεί να αναγνωριστεί διεθνώς ως απόγονος του Μεγάλου Αλεξάνδρου δεν επέτρεπε την υπαγωγή της σε καμία άλλη Ορθόδοξη Εκκλησία.
Έτσι, ως και σήμερα η Εκκλησία των Σκοπίων βρίσκεται εγκλωβισμένη στο εσωτερικό και στον στείρο εθνικισμό της διεκδικώντας από το Οικουμενικό Πατριαρχείο την αναγνώρισή της.
Σχολιάζοντας τα όσα συμβαίνουν στην Εκκλησία των Σκοπίων ο ομότιμος καθηγητής Ιστορίας των Σλαβικών Εκκλησιών στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης κ. Ιωάννης Ταρνανίδης είχε δηλώσει στην εφημερίδα «Το Βήμα»:
«Δυστυχώς και στην περίπτωση των Σκοπίων φαίνεται ότι οι χριστιανοί έχουν λησμονήσει τον προορισμό και τον στόχο τους και συναγωνίζονται τους πολιτικούς στον φανατισμό και στον εθνικισμό και όχι στην ωριμότητα που απαιτούν οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, των κοινωνιών και ιδιαίτερα των χριστιανικών κοινωνιών».
Κινητοποίηση για τη Μακεδονία μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.tech-spot.gr/2008/09/23/691/