“Portrait of the Young Man as a Fighter” (2010): Μια ταινία από την Ρουμανία για την ένοπλη αντικομμουνιστική ομάδα του Ion Gavrila Ogoranu

Του Phil Butler (Everythingpr) / ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

Το 2010 στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου δημιουργήθηκε «θέμα» με την ρουμάνικη ταινία “Portrait of the Young Man as a Fighter,” ("Πορτρέτο του νεαρού ως μαχητή", στα ρουμάνικα: “Portretul luptătorului la tinereţe”). Η ταινία, απεικονίζει μια ομάδα αντι-κομμουνιστών μαχητών της ελευθερίας με επικεφαλής τον Ion Gavrila Ogoranu (1 Ιανουαρίου 1923 – 1 Μαΐου 2006). Ο άνθρωπος αυτός, ένα είδος ξεχασμένου ήρωα στη ρουμανική κοινωνία, αποτέλεσε το «κόκκινο πανί» για το Εθνικό Ινστιτούτο για τη Μελέτη του Ολοκαυτώματος "Elie Wiesel" στη Ρουμανία που ισχυριζόταν ότι ο κύριος χαρακτήρας, ο Ogoranu, ήταν «φασίστας» και «αντισημίτης».

Η ταινία, του 36χρονου Ρουμάνου σκηνοθέτη Constantin Popescu, αποκαλύπτει την ιστορία μιας από τις χίλιες ομάδες αντικομμουνιστών μαχητών της ελευθερίας που κρύβονταν στα απομακρυσμένα Καρπάθια Όρη για πάνω από μια δεκαετία.

Για όσους δεν γνωρίζουν η Ρουμανία πολέμησε ενάντια στους Ρώσους στο πλευρό του Άξονα στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Δεδομένου ότι τα ρωσικά στρατεύματα έδιωξαν τις ναζιστικές δυνάμεις πίσω σε όλα τα μέτωπα, δημιουργήθηκε ένας μεγάλος φόβος όχι μόνο στον ρουμανικό λαό, αλλά σε όλους που ζούσαν σε εκείνες τις χώρες που θα γίνονταν από στιγμή σε στιγμή, δορυφόροι της Σοβιετικής Ένωσης.

Το 1944, καθώς οι Σοβιετικοί απλωνόντουσαν στη Ρουμανία, κάθε αντάρτικη ομάδα διαμορφώθηκε έτσι ώστε να καταπολεμήσει την επίθεση με ανταρτοπόλεμο. Η γερμανική διοίκηση πράγματι βοήθησε στην εκπαίδευση μερικών από αυτούς τους αντάρτες μεταξύ των οποίων ίσως και την ομάδα του Ogoranu. Οι ομάδες αυτές, βέβαια, ξεκίνησαν τον αγώνα τους θέλοντας να καθυστερήσουν τους σοβιετικούς μέχρι να παρέμβουν οι Αμερικάνοι και άλλοι σύμμαχοι για λογαριασμό του ρουμανικού λαού. Ήταν, και είναι, μια παρέμβαση που, δυστυχώς, δεν ήρθε.

Η Ρουμανία, ακόμη περισσότερο από ό, τι άλλες χώρες, μπήκε γρήγορα κάτω από την βαριά μπότα του μπολσεβίκικου κράτους. Ο Ogoranu, ήταν σε μεγάλο βαθμό ένα ανθρώπινο σύμβολο της φαινομενικά αιώνιας αναζήτησης της Ρουμανίας για ανεξαρτησία και ζωή, ο ίδιος και οι άνδρες του έμειναν γνωστοί με αγάπη ως “banda lui gavrila”. Αυτό είναι μια άλλη ιστορία, αλλά το θέμα είναι, ότι αυτή είναι μια σημαντική ταινία για τους Ρουμάνους και τους υπόλοιπους από εμάς.

Δυστυχώς δεν μπορούν να βρεθούν πολλά στοιχεία για τον Ion Gavrila Ogoranu, ο θρύλος του υπάρχει μόνο στη μητρική του γλώσσα. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι ο άνθρωπος αυτός δεν είχε συλληφθεί μέχρι το 1976. Και, καταδικασμένος με την ποινή του θανάτου πολλές φορές, διασώθηκε από παρέμβαση του προέδρου Ρίτσαρντ Νίξον. Αυτές τις ομάδες των Ρουμάνων αντι-κομμουνιστών κυνηγούσε με λύσσα η περιβόητη Σεκιουριτάτε και οι μαχητές συνεχώς ζούσαν με το φόβο των βασανιστηρίων και της τελικής εκκαθάρισης.

Βέβαια, για να επιστρέψουμε στην ταινία, έχουμε να κάνουμε με μια ταινία που βρίσκεται εντελώς έξω από τα «ιδεώδη» του Χόλιγουντ, και φυσικά στον καθένα που συνδέεται σφιχτά ή χαλαρά με το φασισμό κολλιέται η ταμπέλα «αντισημίτης».

Κάθε φορά που ένας κινηματογραφιστής υποτίθεται ότι «συγκαλύπτει» ή προτείνει κάτι άλλο από την επιλεκτική πραγματικότητα της εβραϊκής κοινότητας, θα πρέπει να απαγορεύεται. Ακριβώς επειδή ο κινηματογραφιστής αυτή τη φορά αποφάσισε να μην απεικονίσει τον Ogoranu να χτυπάει εβραιόπουλα που του γυαλίζουν τα παπούτσια με την λαβή ενός όπλου, ο χαρακτήρας του είναι κάπως ατελής; Είμαι βέβαιος ότι το να ζεις στη φύση σαν ζώο για να μείνεις ζωντανός στα Καρπάθια το 1945 θα είχε ως αποτέλεσμα πολλές θηριωδίες εναντίον αθώων. Αυτό δεν αποτελεί δικαιολογία για τον Ogoranu ή κάποιον άλλον για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, αλλά αν δεν κάνω λάθος το Ινστιτούτο Elie Wiesel δεν έδωσε κάποια στοιχεία για να στηρίξει μια τέτοια κατηγορία. Ή μήπως στο στόχαστρο είναι η ελευθερία της γνώμης, της έκφρασης και της τέχνης;

Η ταινία του Constantin Popescu απεικονίζει μια περίοδο της ρουμάνικης ιστορίας και μια ιστορία θάρρους. Κάθε ιστορία δεν μπορεί να έχει τον Μωυσή και τον Αβραάμ ως ήρωα. Δεν μπορώ να είμαι σίγουρος αν ο Ion Gavrila Ogoranu (φαίνεται αριστερά να τιμά τους νεκρούς συντρόφους του στα απομακρυσμένα Καρπάθια) είναι ή πρέπει να είναι κάποιος Ρουμάνος εθνικός ήρωας. Ακόμη και η γυναίκα μου, κόρη ενός άλλου Ρουμάνου πατριώτη, του Lica Pavel, ίσα που θυμάται το όνομα του. Υποψιάζομαι ότι μάλλον θα πρέπει να είναι (ήρωας) εκτός αν έχει διαπράξει εγκλήματα πολέμου.

Δείτε την ταινία με αγγλικούς υπότιτλους

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή