Ο ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ (ΚΟ) ξημεροβραδιάζεται για να βρει, να μεταφράσει και να παρουσιάσει ειδήσεις και άρθρα συμβατά με την θεματολογία του, χωρίς απαραίτητα να ταυτίζεται μαζί τους. Το ίδιο ισχύει και για τα παρατιθέμενα links. Σχόλια και παρεμβάσεις του ΚΟ είναι σε χρώμα ερυθρό. Αν ψάχνεις για mainstream ειδησεογραφία και άποψη, ήρθες στο λάθος μέρος.

got democracy?

got democracy?
"Μη με παραδώσης εις την επιθυμίαν των εχθρών μου· διότι ηγέρθησαν κατ' εμού μάρτυρες ψευδείς και πνέοντες αδικίαν.."

kolokotronis

kolokotronis

Πέμπτη 31 Ιανουαρίου 2013

Μια βιβλική υπεράσπιση του Εθνοτικού Εθνικισμού



«Οι φυλές είναι φαινόμενο της αθεΐας, όχι επιλογή του Χριστιανού»


Εισαγωγή ΚΟ: Το παραπάνω το διάβασα σε ένα κείμενο που δημοσιεύθηκε σε κάποιο προτεσταντικό θεολογικό blog. Εκεί διάβασα επίσης, ότι «μακριά από την εκκλησία κουβαλάμε παντού τις φυλετικές μας διακρίσεις και είμαστε καταδικασμένοι να βλέπουμε μόνο μέλη της δικής μας φυλής, κάτι που επιβεβαιώνει και ενδυναμώνει τις διαχωριστικές γραμμές».

Ώστε φαινόμενο της αθεΐας η φυλή; Μήπως και η συγγένεια; Μήπως και η οικογένεια; Ή μήπως και το φύλο;;; Και οι φυλετικές διακρίσεις (εννοώντας με αυτό ότι η ανθρωπότητα διακρίνεται σε φυλές) είναι κάποιου είδους «βάρος» που κουβαλάμε και το οποίο, κατά τον (την) αρθογράφο, πηγαίνοντας στην εκκλησία το αφήνουμε και… ησυχάζουμε.

Παρόμοιες «θεολογικές» απόψεις βρίσκονται και αλλού και ίσως τις δούμε και τις ακούσουμε πιο καθαρά στο προσεχές μέλλον.

Είναι γνωστό ότι οι οραματιστές της Νέας Τάξης Πραγμάτων επιζητούν διακαώς, στο όνομα της παγκοσμιοποιήσεως, την διάλυση των εθνικών κρατών, την δημιουργία μίας «παγκόσμιας (δια)κυβέρνησης» και την οικοδόμηση «πολυφυλετικών / πολυπολιτισμικών» κοινωνιών. Ο άνθρωπος και ιδιαίτερα ο άνθρωπος της Δύσης, πρέπει πάση θυσία να απογυμνωθεί από κάθε πολιτιστική αξία, να αποσυνδεθεί από την εθνική του εστία, την ιστορία του, την γλώσσα του την πίστη του και τον πολιτισμό του. Να ξεχάσει με λίγα λόγια την ταυτότητά του ή μάλλον να την «σβήσει» μέσα στον χυλό της παγκοσμιοποίησης. Και όπως είχε πει ο μακαριστός Χριστόδουλος: «Για να ολοκληρωθεί η παγκοσμιοποίηση πρέπει να φύγουν όσοι σηκώνουν τη Σημαία».


Τα τελευταία χρόνια προκειμένου να προετοιμαστούν καλύτερα οι μάζες των ανθρώπων για την παγκόσμια κυβέρνηση (και τον παγκόσμιο κυβερνήτη) και καθώς η θρησκεία συνεχίζει να παίζει ένα σημαντικότατο ρόλο στις ανθρώπινες κοινωνίες, παρατηρείται να χρησιμοποιείται έντεχνα και ο χώρος της θρησκείας, στην προσπάθεια να εμπεδώσει ο σύγχρονος άνθρωπος ότι αποτελεί τον πολίτη ενός «παγκόσμιο χωριού», οπότε πρέπει να περιμένει «παγκόσμιες λύσεις».

Κύριο όχημα αυτής της ιδέας είναι οι διάφορες οικουμενιστικές κινήσεις (διαθρησκευτικά συνέδρια, συμπροσευχές κλπ) που συνοψίζονται στο ‘δόγμα’ ότι «οι θρησκείες δεν πρέπει να λειτουργούν διχαστικά», αφού στο κάτω κάτω «όλοι είμαστε παιδιά ενός Θεού», άρα οι όποιες διαφορές πρέπει να παραμεριστούν, χάριν της «ενότητας», της «αγάπης» και της «ειρήνης».

Επειδή όμως οι κινήσεις αυτές συνήθως γίνονται μεταξύ υψηλοβάθμιων και σε κλίμα ολίγον ‘privé’, έχουν ελάχιστη απήχηση στην πλειοψηφία των πιστών. Μια θεολογία όμως που θα ενοχοποιεί την αγάπη για το έθνος και την φυλή ως «δείγματα πτώσης» και κατόπιν θα στιγματίζει το ίδιο το έθνος και την φυλή ως «φαινόμενα αθεΐας», ίσως καταφέρει περισσότερα.
Κάτω από αυτό το πρίσμα ο ΚΟ παρουσιάζει το παρακάτω μεγάλο άρθρο (σε 2 κομμάτια) ως έναν αντί-λογο στην προσπάθεια πειθαναγκασμού του χριστιανού να αποβάλλει την ταυτότητά του ως κάτι «κακό» και να «αγκαλιάσει» την πολυπολιτισμικότητα ως κάτι «καλό». Κάποια σημεία μπορεί να φαντάζουν «ξένα» στον Έλληνα αναγνώστη, αλλά νομίζω ότι το άρθρο, γενικότερα, αξίζει.
Είναι του David Opperman από την αμερικάνικη ιστοσελίδα ‘Faith and Heritage’ που υπερασπίζεται την παραδοσιακή δυτική χριστιανική κουλτούρα.

Μια βιβλική υπεράσπιση του Εθνοτικού Εθνικισμού

A Biblical Defense of Ethno-Nationalism

Ο όρος ‘Ethno-Nationalism’ μεταφράζεται "εθνοτικός εθνικισμός" ή "εθνοτικο-εθνικισμός" και αναφέρεται σε εθνοτικά ομοιογενείς πολιτείες
Ο Εθνοτικός εθνικισμός είναι ένα σύστημα πεποιθήσεων που επιβεβαιώνει μια παραδοσιακή χριστιανική κατανόηση για την οικογένεια, τη φυλή και το έθνος. Ο εθνοτικός εθνικισμός υποστηρίζει ότι τα έθνη ορίζονται και έχουν τις ρίζες τους σε μια κοινή κληρονομικότητα, και ότι τα θεμέλια του έθνους βασίζονται στην κοινή καταγωγή, γλώσσα, πολιτισμό, θρησκεία, και παραδόσεις.

Ποιοι είναι οι κύριοι παράγοντες που συνδέουν ένα έθνος; Είναι η κοινή καταγωγή ή οι κοινές ιδέες; Κατά μία έννοια, ο εθνοτικός εθνικισμός είναι περιττός. Είναι προφανές ότι η αγγλική λέξη ‘nation’ (έθνος) παραδοσιακά ορίζεται από τη γέννηση, όχι μόνο ως προς τα γεωγραφικά ή τα πολιτικά σύνορα. Η λέξη ‘έθνος’ στην αγγλική γλώσσα σχετίζεται με την γέννηση, που σημαίνει τη γέννηση, από μια νεο-γενέθλια πλευρά. Τα Χριστούγεννα γιορτάζουμε τη γέννηση (nativity) του Χριστού. Είστε ένας ντόπιος (native) από τη γενέθλια γη σας. Αλλά αν αυτό είναι αλήθεια, γιατί συνεχίζουμε να μιλάμε για εθνο-εθνικισμό, δεδομένου ότι είναι περιττό; Γιατί δεν υπερασπιζόμαστε απλώς την έννοια του εθνικισμού; Ο λόγος είναι ότι στην πρόσφατη ιστορία έχουμε δει την υπεροχή της έννοιας του «προτασιακού έθνους» (‘proposition nation’). Ένα έθνος - πρόταση υποτίθεται ότι είναι μια ομάδα ανθρώπων που ενώνονται κάτω από μια κοινή ιδεολογία και όχι λόγω κοινής κληρονομικότητας, αλλά όπως θα δούμε, το έθνος πρόταση είναι μια αντίφαση.
(Το ‘proposition nation’, που είναι μία νεοσυντηρητική επινόηση, μπορεί να μεταφραστεί ως πολυπολιτιστικό Έθνος-Ιδέα, αντί του εθνικού κράτους. Σημαίνει ότι όλοι μπορούν να γίνουν μέλη αυτού του έθνους, αρκεί να πιστεύουν σε μία «ιδέα» π.χ. «δημοκρατία», «αμερικάνικο όνειρο» κλπ, σε αντίθεση με τα έθνη που έχουν κοινούς δεσμούς ιστορίας, κουλτούρας, αίματος κλπ.)

Το ερώτημα που ως ορθόδοξοι Χριστιανοί (δεν εννοεί κατά το δόγμα) πρέπει να ρωτήσουμε είναι, πώς η Αγία Γραφή χρησιμοποιεί τον όρο έθνος; Τι είδους έθνος προωθεί η Αγία Γραφή; Μήπως η Αγία Γραφή υποστηρίζει ένα πιο παραδοσιακό ορισμό του έθνους; Ή μήπως η Αγία Γραφή προωθεί την ιδέα ενός «προτασιακού έθνους», την πρόταση (ως ιδέα, σύμφωνα με τα παραπάνω) να έχει κάποιος χριστιανική πίστη; Στόχος μου είναι να αποδείξω ότι η Αγία Γραφή, στην πραγματικότητα προωθεί την παραδοσιακή έννοια του έθνους ως μια συνάθροιση ανθρώπων που μοιράζονται μια κοινή καταγωγή.
 
Η σημασία και η χρήση της λέξης Έθνους στην Αγία Γραφή 

Η Αγία Γραφή είναι γραμμένη σε δύο γλώσσες: τα Εβραϊκά και τα Ελληνικά. Η βιβλική λέξη που χρησιμοποιείται στην Ελληνική Καινή Διαθήκη και τη μετάφραση των Εβδομήκοντα της Παλαιάς Διαθήκης είναι η λέξη έθνος (‘ethnos’). Αυτή η λέξη σχετίζεται με την αγγλική λέξη ‘ethnicity’ (εθνικότητα) και δηλώνει εκείνους που έχουν κοινή καταγωγή. Ο ορισμός αυτός είναι επίσης σύμφωνος με το πώς η λέξη ‘έθνος’ χρησιμοποιείται στην Αγία Γραφή. Τα έθνη αναφέρονται για πρώτη φορά στον πίνακα των Εθνών στη Γένεση κεφάλαιο 10. Ο πίνακας των Εθνών κατατάσσει τους ανθρώπους που κατάγονται από το Νώε μετά τον βιβλικό κατακλυσμό. Όλα αυτά τα έθνη αναφέρονται με βάση την κληρονομικότητα, όπως τα κλαδιά από ένα δέντρο που έχει το Νώε για κορμό του. Τα έθνη απαριθμούνται ως επέκταση των οικογενειών, και η χρήση της λέξης έθνος είναι συνεπής σε ολόκληρη την Αγία Γραφή. Μετά από μια σειρά από γενιές που πέρασαν μετά τον Κατακλυσμό, ένας άνδρας με το όνομα Νεβρώδ προσπάθησε να χτίσει μια αυτοκρατορία. Η βασιλεία του ονομαζόταν Βαβέλ και ο ίδιος ένωσε πολλές διαφορετικές ομάδες ανθρώπων κάτω από την χαρισματική ηγεσία του. Οι άνθρωποι υπό την εξουσία του Νεβρώδ έθεσαν ως στόχο τους να χτίσουν μια πόλη και έναν πύργο ως ένα μνημείο για τη δέσμευσή τους για «πολιτική ενότητα». Ο Θεός λαμβάνει γνώση αυτής της συμφωνίας και διακηρύσσει ότι αυτό θα φέρει ως αποτέλεσμα το κακό να γίνει ανεξέλεγκτο. Ο Θεός αποφασίζει να συγχύσει τις γλώσσες των κατασκευαστών της Βαβέλ, έτσι ώστε οι άνθρωποι να μην μπορούν πλέον να παραμείνουν ενωμένοι σε ένα πολιτικό σώμα. Αυτό είναι ένα ισχυρό βιβλικό απόσπασμα που αποδεικνύει ότι τα εθνικά σύνορα και οι διαιρέσεις είναι ανάλογες με τη φυσική τάξη που ο Θεός έχει διατάξει.

Ορισμένοι μπορεί να ισχυριστούν ότι η διαίρεση των εθνών ήταν μόνο μια παροδική λύση σε ένα πρόβλημα που υπήρχε αρκετούς αιώνες πριν, και ότι εν Χριστώ επουλώνονται αυτοί οι διαχωρισμοί. Οι άνθρωποι που έχουν αυτή την άποψη θεωρούν συνήθως τα εθνικά σύνορα ή τις εθνικές διαιρέσεις ως ένα πρόβλημα που τελικά θα λυθεί. Ο εθνο-εθνικιστές διαφωνούν με αυτή την άποψη της τελεολογίας ή του σκοπού της φυλής και των φυλετικών διακρίσεων. Οι εθνο-εθνικιστές υποστηρίζουν ότι ο Θεός είχε πρόθεση να δημιουργήσει ξεχωριστές φυλές, έθνη, γένη, οικογένειες από την αρχή, και ότι τελικά όλοι οι άνθρωποι θα είναι ενωμένοι κάτω από τον Χριστό. Καθώς οι φυλετικές διακρίσεις υπάρχουν στον Ουρανό (δηλ. τα έθνη είναι διακριτά), είναι σαφές ότι ήταν πρόθεση του Θεού να υπάρχουν διακρίσεις των φυλών για τη δική Του δόξα. Δεν υπάρχει κάτι στην Αγία Γραφή που να δείχνει ότι το να διακρίνονται οι φυλές ή το να υπάρχει φυλετική ταυτότητα είναι μια παροδική λύση σε ένα προσωρινό πρόβλημα. Αντ’ αυτού οι διακρίσεις αυτές αποτελούν αναπόσπαστο στοιχείο της ταυτότητας μας, που θα διαρκέσει για πάντα.  Καθώς διαπιστώνουμε ότι υπάρχουν ξεχωριστές εθνότητες στον Ουρανό και ότι υπάρχουν πολλά "έθνη σωζωμένων" (Αποκάλυψη 21:24: «..και τα έθνη των σωζομένων εν τω φωτί αυτής περιπατήσουσιν..») είναι σαφές ότι η φυλή έχει πράγματι εγγενή σημασία.
Φυλετική υπερηφάνεια, Αφοσίωση, και Ευθύνη 

Κάτι που αποτελεί κοινό πιστεύω των λευκών χριστιανών σήμερα, είναι να πιστεύουν ότι οποιοδήποτε είδος φυλετικής υπερηφάνειας είναι εγγενώς λάθος ή κακό. Πολλοί χριστιανοί εκφράζουν την πεποίθηση ότι δεν πρέπει να επιδεικνύουμε καμία άλλη ταυτότητα παρά μόνο την εν Χριστώ ταυτότητά μας. Υπάρχει κάποιου είδους αλήθεια σε αυτό. Ο Απόστολος Παύλος θεωρούσε ό, τι τα πάντα λογαριάζονται «σκύβαλα» σε σύγκριση με το «έξοχον της γνώσεως του Ιησού Χριστού του Κυρίου», συμπεριλαμβανομένης και της δικής του καταγωγής! Είναι εξαιρετικά σημαντικό να σημειωθεί ότι ο Παύλος κάνει μια σύγκριση με υπερβολή. Ο Παύλος λέει ότι σε σύγκριση με τη δικαιοσύνη του Χριστού, όλα αυτά που έχουμε και όλα αυτά που είμαστε είναι άχρηστα! Είναι επίσης σημαντικό να επισημάνουμε ότι ο Παύλος συγκρίνει τη δική του δικαιοσύνη με την δικαιοσύνη του Χριστού. Υπό αυτή την έννοια τίποτα δικό μας δεν έχει σημασία για τη σωτηρία. Σωθήκαμε μόνο εξ αιτίας του ελέους του Χριστού. Ακόμα και ο Χριστός απαιτεί η πιστότητά μας σε Αυτόν να υπερβαίνει την πιστότητά μας στις οικογένειές μας και στους (στις) συζύγους μας! Θα ήταν σοβαρό λάθος, ωστόσο, να συμπεράνουμε ότι χαρακτηριστικά όπως η καταγωγή ή ακόμα και ο γάμος είναι χωρίς νόημα!
Πράγματι, ο ίδιος ο Απόστολος Παύλος ο οποίος είπε αυτά τα λόγια προς τους Φιλιππησίους, είπε επίσης, ότι ήταν «πρόθυμος να είναι γίνει ανάθεμα (κατάρα) από τον Χριστό» για τους «αδελφούς του, τους συγγενείς του κατά σάρκα» (Ρωμ. 9:3 : «..ευχόμην γαρ αυτός εγώ ανάθεμα είναι από του Χριστού υπέρ των αδελφών μου των συγγενών μου κατά σάρκα..»). Το «συγγενής κατά τη σάρκα» έχει την έννοια της «κοινής φυλής». Αυτή είναι μια σαφής και χωρίς ντροπή έκφραση φυλετικής υπερηφάνειας και αφοσίωσης. Ο Παύλος εκφράζει απερίφραστα την αλληλεγγύη του με το λαό του, με τους δικούς του ανθρώπους, ακόμη και αν αυτοί είναι άπιστοι και του έχουν δημιουργήσει πολλά προβλήματα (σημειώστε ότι όταν ο Απ. Παύλος - αλλά και ο απ. Πέτρος ή ο πρωτομάρτυρας Στέφανος - απευθύνονταν σε Ισραηλίτες τους έλεγε «Άνδρες αδελφοί», χαρακτηρισμό που δεν χρησιμοποιούσε σε άλλους, π.χ στην Αθήνα είπε «Άνδρες Αθηναίοι»). Η δέσμευση του Παύλου για το ιεραποστολικό του έργο σε μη-Ισραηλίτες με κανένα τρόπο δεν έρχεται σε αντίθεση με τη έμφυτη αγάπη του για τον λαό του. Αν ήταν σωστό να εκφράζει ο Παύλος τέτοια δέσμευση για το καλό της φυλής του, γιατί θεωρείται λάθος για τους λευκούς ανθρώπους να εκφράζουν την ίδια δέσμευση; Οι λευκοί άνθρωποι συνήθως αποφεύγουν να εκφράζουν αλληλεγγύη μεταξύ τους, ακόμη και όταν είναι σαφές ότι δεν εκφράζεται κάποια εχθρότητα προς τους ανθρώπους από διαφορετικές φυλές. Αυτό το συναίσθημα της αγάπης και στοργής για τους δικούς μας ανθρώπους κανείς πρέπει όχι μόνο να εκδηλώνει με θερμά συναισθήματα, αλλά επίσης θα πρέπει να εκδηλώνεται προς τα έξω με δράσεις και ευθύνες.
Σήμερα, πολλοί άνθρωποι δεν πιστεύουν στις οικογενειακές ευθύνες ή υποχρεώσεις. Αυτό είναι μεγάλο λάθος! Ο Απόστολος Παύλος λέει στον μαθητή του τον Τιμόθεο ότι «εάν (ένας χριστιανός) δεν προνοεί για τους δικούς του, και ειδικότερα για τους οικείους του, αυτός αρνήθηκε την πίστη, και είναι χειρότερος από έναν άπιστο!». Είναι προφανές ότι ως "δικούς" μας κατά πάσα πιθανότητα δεν μπορεί να είναι ερμηνευθεί υπό την έννοια αυτού που θα ονομάζαμε σήμερα φυλή. Οι «δικοί» μας σε αυτόν τον στίχο αναφέρονται στην οικογένεια υπό στενή ή υπό ευρεία έννοια. Αυτό που ο Παύλος διδάσκει εδώ είναι ότι οι άνθρωποι έχουν οικογενειακές υποχρεώσεις που ακτινοβολούν προς τα έξω. Οι ευθύνες μας για την ανθρωπότητα στο σύνολό της είναι εξαιρετικά μικρές σε σχέση με την ευθύνη που έχουμε για την άμεση οικογένειά μας. Αυτό αποδεικνύει και πάλι ότι η οικογένεια, η φυλή, το έθνος, έχουν νόημα στο παράδειγμα της κοινωνίας που δείχνει η Βίβλος.

Συνεχίζεται...
ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή

10 σχόλια:

konion είπε...

Στὴν Ἑλλάδα δὲν ἔχουμε τέτοια ἰδεολογικὰ προβλήματα, μιὰ ζωὴ ἡ Ἑκκλησία εὐλογοῦσε τὰ ὅπλα, δεῖτε τὴν Ἐπανάστασι τοῦ 1821.

Ἐδῶ ἡ ἅλωσις γίνεται μὲ ἄλλο τρόπο: διαλύοντας τὴν Ἑκκλησία.

Ανώνυμος είπε...

ΚΟΚΚΙΝΕ ΟΥΡΑΝΕ, ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙΣ.
ΣΕ ΑΝΑΚΑΛΥΨΑ ΠΡΙΝ 2 ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΣΕ ΠΡΟΤΕΙΝΩ ΣΕ ΠΟΛΛΟΥΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΥΣ.
Σ' ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΣΟΥ ΟΟΟΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ!

Ανώνυμος είπε...

Απ'ότι γνωρίζω {θεολογία δεν σπούδασα} το ακριβώς το αντίθετο συνέβη στην μυθική Βαβέλ .
Οι γεμάτοι οίηση άνθρωποι, που φιλοδόξησαν να ανυψώσουν τον πύργο της Βαβέλ από ανταγωνισμό προς τον Θεό ,μιλούσαν την αρχική γλώσσα του ανθρώπινου γένους και η πολυγλωσσία και η ασυνεννοησία στάλθηκαν από τον Θεό ως τιμωρία ...
Η συνεπακόλουθη δηλαδη εμφάνιση των φυλών και των εθνών η τιμωρία της ανθρώπινης υπερηφάνειας έναντι του Θεού.
Πάντως ο Χριστός απευθύνεται σε όλους ανεξαιρέτως τους ανθρώπους Ιουδαίους και εθνικούς και δεν μιλάει ποτέ για υπεράσπιση της εθνικότητας ,χωρίς βεβαίως να είναι και εναντίον .Τα τω καισαρι τω καίσαρι λέει πολλά και βεβαίως ποτέ δεν στράφηκε κατά των Ρωμαίων κατακτητών !Τυχαίο? Δε νομίζω.Αυτό δεν του το συγχώρησαν οι ζηλωτές.

Πράγματι ο απόστολος Παύλος ήταν της απόψεως ότι προηγούνται οι Ιουδαίοι στη θεία Χαρη ,άλλωστε είναι αυτός που έμπασε τον Ιουδα'ι'σμό , {και την τυπολατρεία, τον ευσεβισμό και καθωσπρεπισμό} από το παράθυρο στον Χριστιανισμό του Χριστού ,αλλοιώνοντας στην πράξη δραματικά {κατά μια άποψη } το μήνυμα του Ιησού.

Αχιλλέας Πάτροκλος

Ανώνυμος είπε...

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ
ΜΠΡΑΒΟ
ΚΑΛΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΝΕΤΕ

Ανώνυμος είπε...

βρὲ παιδί μου...

ἀφοῦ δὲν ἔχεις ἀσχοληθῇ μὲ θεολογία καὶ άπ'ὅ,τι φαίνεται οὔτε καὶ μὲ τὶς Γραφὲς ἔχεις μεγάλη σχέση, γιατὶ ἐπιμένῃς νὰ πολυπραγμονῇς;
Ἡ ἑρμηνεία τῆς Ἁγίας Γραφῆς πέρα ἀπὸ τὴ γνώση της καὶ πέρα ἀπὸ τὴν καλοπροαίρετη διάθεση, προϋποθέτει ἑρμηνευτικὸ πηδάλιο δηλ. ἐκκλησιαστικὴ ἐμπειρία (μὴν ξεχνᾶμε ὅτι ἡ Γραφὴ εἶναι πρὸς οἰκοδομὴ τῶν πιστῶν, δηλ. τῆς Ἐκκλησίας).
Δὲν ἔχω ἀκούσῃ ἢ διαβάσῃ πιὸ ἐξωφρενικὴ, ἐξωπραγματικὴ, σουρρεαλιστικὴ θέση ἀπὸ αὐτὴ ποὺ κοιτάζω πάνω γιὰ τὸν ἀπ. Παῦλο. Κι θὰ ἔχασκα ἀκόμα καὶ τώρα μὲ ἀπορία, ἂν δὲν γνώριζα τὶς ὁ γράφων ταῦτα καὶ πόσο τὸ μένος τῶν ὁμοίων του γιὰ τὸ πρόσωπο τοῦ ἀπ. Παύλου.

Andrew είπε...

Ναι εκανε χαλάστρα στους ομοφιλόφιλους γιαυτό...Mην ξεχνάς οτι ο ίδιος ο Χριστος τον επέλεξε τον Παυλο, λες να έκανε λάθος?

Ανώνυμος είπε...

Σχόλιο για τους βιβλιόφιλους...

Για όποιον φίλο ενδιαφέρεται , σπουδαίο σύγγραμμα για τον Απόστολο των Εθνών, Παύλο , είναι το ομώνυμο μνημειώδες έργο του Holzner ,σε εξαιρετική μάλιστα μετάφραση του μακαριστού πρώην Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου.

http://www.palaiobibliopolio.gr/%CE%A0%CE%B1%CF%8D%CE%BB%CE%BF%CF%82-p-10864.html

Παλαιό βιβλίο , αλλά όπως είπα μνημειώδες.. Προσωπικά , είχα την τύχη να το βρω στην βιβλιοθήκη μου από παλαιότερες γενεές συλλεκτών στην οικογένεια , αλλά λογικά , με λίγη τύχη , θα μπορούσε να βρεθεί σε αρκετά παλαιοβιβλιοπωλεία.

Επίσης , από τις πρόσφατες αναγνώσεις μου , τις σχετιζόμενες με βιβλικά θέματα , θα είχα να προτείνω και το "Βίβλος, ένα βιβλίο επαναστατικό" των εκδόσεων "Άγνωστο".

Μια φρέσκια ματιά στα βιβλικά θέματα , αλλά πάντα με σεβασμό στην παράδοση.

Το βιβλίο ,με λίγη τύχη , μπορείτε να το βρείτε δωρεάν, σε μορφή pdf και στο διαδίκτυο.

http://www.biblionet.gr/book/160467/%CE%A4%CF%83%CE%B9%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82,_%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%AE%CF%84%CF%81%CE%B7%CF%82/%CE%92%CE%AF%CE%B2%CE%BB%CE%BF%CF%82,_%CE%AD%CE%BD%CE%B1_%CE%B2%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%AF%CE%BF_%CE%B5%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C

ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΤΑΣΙΝΟΣ είπε...

Αθήνα, 2 Φεβρουαρίου 2013
Κύριοι,
"ΥΒΡΙΝ ΧΡΗ ΣΒΕΝΝΥΝΑΙ Η ΠΥΡΚΑΙΗΝ",
αυτό είναι το νόημα του σχετικού μύθου.
Η "Αγία Γραφή", ή "Τορά = Νόμος", ή "Βίβλος", ή "Παλαιά Διαθήκη", όπως και η "Καινή Διαθήκης", "Ιερόν Κοράνίον", και άλλα συναφή, που είναι συνοθήλευμα και συρραφή προγενεστέρων κειμένων και καταγραφή τοτεμικών και ανιμιστικών απόψεων, χωρίς ίχνος σεβασμού στην ιστορία και γενικά στην ανθρωπολογική επιστήμη.
Ο "πύργος της Βαβέλ" (= Μπαμπ Ηλί = θύρα του κυρίου) έχει διατυπωθεί, απ΄ ότι μέχρι τώρα είναι γνωστό, σε πέτρινη ιερογλυφική επιγραφή 2500 χρόνια π.χ., τόσο αυτός ο μύθος όπως εξ΄ άλλου και όλοι σχεδόν οι μύθοι της "Γένεσης" έχουν μεσοποτάμεια καταγωγή. Το πρώτο συγκροτημένο ιουδαίτικο κείμενο το "Δευτερονόμιο" είναι προϊόν απόπειρας διοικητικής οργάνωσης του κράτους της Ιουδαίας, από τον βασιλιά Ιωσία, με τη μορφή θεολογούντος συντάγματος, η "Τορά" στο σύνολό της είναι πολύ μεταγενέστερη συρραφή προϋπάρξαντος υλικού.
Με εκτίμηση,
Ιωάννης Στασινός

ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΤΑΣΙΝΟΣ είπε...

Αθήνα, 3 Φεβρουαρίου 2013
Κύριοι,
Σε συνέχεια χθεσινής ανατήσεώς μου,
επιτρέψετέ μου να αναφέρω ότι υπάρχει και σχετικός με τον "πύργο της Βαβέλ" σουμεριακός μύθος, ο οποίος μας περιήλθε μέσω των "μαθητών" τους Βαβυλωνίων.
Με εκτίμηση,
Ιωάννης Στασινός

Ανώνυμος είπε...

"Η "Αγία Γραφή", ή "Τορά = Νόμος", ή "Βίβλος", ή "Παλαιά Διαθήκη", όπως και η "Καινή Διαθήκης", "Ιερόν Κοράνίον", και άλλα συναφή, που είναι συνοθήλευμα και συρραφή προγενεστέρων κειμένων και καταγραφή τοτεμικών και ανιμιστικών απόψεων, χωρίς ίχνος σεβασμού στην ιστορία και γενικά στην ανθρωπολογική επιστήμη."

Γιατί η Καινή Διαθήκη χαρακτηρίζεται ως συνονθύλευμα και συρραφή τοτεμικών και ανιμιστικών απόψεων;
Η διδασκαλία του Ιησού Χριστού είναι εμπνευσμένη απο την Ελληνική Φιλοσοφία, και αν δεν γνωρίζει κανείς τα ελληνικά φιλοσοφικά δόγματα μπορεί να παραπλανηθεί και να μην καταλάβει καλά αυτά που διαβάζει. Ο Χριστιανισμός εκδιώχθηκε κυρίως απο τους Ιουδαίους και όχι τόσο απο την Ρώμη. Ο λόγος ήταν οτι η διδασκαλία του Χριστού είχε τέτοια απήχηση στους Ιουδαίους και αυτό προκαλούσε τρόμο στους σκληροπυρηνικούς Ιουδαίους που είχαν άλλα στο μυαλό τους και γιατί ουσιαστικά αυτό θα σήμαινε οτι θα εξελληνίζονταν ιδεολογικά και θα αναθεωρούσαν τους στόχους τους. Γιατί οι Εβραίοι είχαν το εξής καλό μπορούσαν να είναι απόλυτα υπάκουοι στον Θεό όσο αυτός ήταν ένας εθνικός Θεός. Και ο Χριστός αυτό το καταδίκασε. Τους μίλησε για Αγάπη και τους είπε οτι δεν είναι ιδιοκτησία τους ο Θεός.(Για την Αγάπη ως ισχυρή δύναμη πρώτοι μίλησαν οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι, "Φιλότης και Νείκος" Εμπεδοκλής.Στην κοσμογονία του Εμπεδοκλή υπάρχουν δυο κυρίαρχες δυνάμεις που αντιμάχονται. Η Φιλότης(Αγάπη) και το Νείκος(Φιλονικία)είναι οι δυνάμεις με τις οποίες κάθε στοιχείο απο αυτά που αποτελούν τον κόσμο-φωτιά, αέρας, γη και νερό- έρχονται κοντά ή απομακρύνονται.
Πράγματι ο Θεός βρίσκεται παντού και δεν ανήκει σε κάποια συγκεκριμένη φυλή ή έθνος. Δεν εξαρτάται απο το χρώμα ή το φύλο και απο τίποτε ανθρώπινο του προσδίδουμε ως μόνιμη ιδιότητα σύμφωνα με τις προσωπικές μας πεποιθήσεις)


Την εποχή του Χριστού υπήρχαν πολύ Ιουδαίοι σε όλο την επικράτεια του ελληνισμού. Υπήρχαν παντού Συναγωγές. Οι άνθρωποι αυτοί μιλούσαν ελληνικά και ζούσαν σύμφωνα με τον ελληνικό τρόπο ζωής διατηρώντας την θρησκευτική τους ελευθερία.(Όπως στην Γερμανία πριν τον 2ο Π.Π.Ότι έπαθαν οι δύστυχοι τότε υπέφεραν και κατα τη διάρκεια των Διωγμών.) Η Καινή Διαθήκη,γραμμένη στα ελληνικά και το ιεραποστολικό έργο του Παύλου για αυτούς προορίζονταν. Το γράφει εξάλλου και στην Καινή Διαθήκη οτι όλα είναι πρώτα για αυτούς και ύστερα για τους εθνικούς, δηλαδή τους Έλληνες, τους Ρωμαίους κλπ.

Πάντως αν κανείς δεν μπορεί να κατανοήσει την ελληνική φιλοσοφία, το να διαβάζει την Καινή Διαθήκη είναι ένας εύκολος και πιο προσιτός τρόπος να αντιληφθεί αρκετά φιλοσοφικά νοήματα τα οποία μπορεί εύκολα να αναγνωρίσει και στην ελληνιστική φιλοσοφία. Υπάρχουν και σημεία όμως τα οποία είναι κατα την προσωπική και ταπεινή μου γνώμη γραμμένα με τέτοιον τρόπο για να προσελκύσουν και να εξελληνίσουν τους πιο "σκληροπυρηνικούς Ιουδαίους". Όπως η καταγωγή του Ιωσήφ απο τον Δαβίδ ο οποίος όμως υιοθέτησε τον Ιησού. Και αυτό έχει το νόημα οτι η πατρογονική θρησκεία τους έχει "αποδεχτεί" έχει υιοθετήσει τον ελληνισμό που εξύψωσε και λάτρεψε τον άνθρωπο σώμα και πνεύμα ως το ύψιστο δημιούργημα του Θεού στον κόσμο.

Και όσον αφορά την Καινή Διαθήκη και τον Χριστιανισμό.Ουσιαστικά πρόκειται για την ισχυρή ένωση των δυο μεγαλύτερων δυνάμεων που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος. Την Υπακοή στο Θεό απο τους Εβραίους και την Αγάπη για τον Άνθρωπο απο τους Έλληνες.