Πως ο Κόκκινος Στρατός «ελευθέρωσε» την Πολωνία

Πρωτότυπος τίτλος: "Ο τρόμος του Κόκκινου Στρατού και της  NKVD στα πολωνικά εδάφη μεταξύ 1944-1945"

Του MIROSŁAW GOLON (Przystanek Historia) / ΚΟ

[Με αφορμή το παρακάτω πανό που ανέβηκε στον αγώνα Ομόνοιας - Λέγκια Βαρσοβίας, περί "απελευθέρωσης" της Βαρσοβίας από τον Κόκκινο Στρατό] 

Οι νίκες του Κόκκινου Στρατού τερμάτισαν τη γερμανική κατοχή της Πολωνίας που έφερε εκατομμύρια θύματα. Ωστόσο, ο ίδιος Στρατός που είχε στις δομές του την NKVD (Λαϊκή Επιτροπή Εσωτερικών Υποθέσεων) και την SMERSH (στρατιωτική αντικατασκοπεία), δεν επανέφερε τη χαμένη ανεξαρτησία ούτε παρείχε ασφάλεια στους πολίτες της χώρας.

Η Πολωνία έγινε θύμα των επεκτατικών επιθυμιών της Μόσχας που χαρακτηρίστηκαν από μαζική καταστολή. Αν και αυτή τη φορά, ο Στάλιν, σε αντίθεση με το 1939, έπαιρνε τον έλεγχο ολόκληρης της Πολωνίας. Το δορυφορικό μοντέλο της εξάρτησης δεν θα ήταν δυνατό χωρίς την ολοκληρωτική εξόντωση του πολωνικού υπόγειου κράτους.

       

Ως κατακτητής και εχθρός

Ο Κόκκινος Στρατός διέσχισε τα πολωνικά σύνορα κοντά στο Sarny στις 3 Ιανουαρίου 1944. Δεν έδρασε ως σύμμαχος, αλλά μάλλον ως κατακτητής και εχθρός. Ο Εσωτερικός (ή Εγχώριος) Στρατός (Armia Krajowa), δηλαδή η πολωνική εθνική αντίσταση, είτε πολεμήθηκε από τον στρατό εισβολής, είτε από την NKVD (πρόδρομος της KGB) είτε από τους κόκκινους αντάρτες. Ωστόσο, οι δομές του Εσωτερικού Στρατού (που κάποιες φορές είχαν πολεμήσει μαζί με τον Κόκκινο Στρατό τους Γερμανούς), ήταν ισχυρές. Αμέσως άρχισε η καταστολή. Ο Διοικητής του Εσωτερικού Στρατού, συνταγματάρχης Aleksander Krzyżanowski συνελήφθη από την NKVD στις 17/07/1944 και οδηγήθηκε σε γκουλάγκ, αφέθηκε ελεύθερος μετά από 3 χρόνια, συνελήφθη εκ νέου και οδηγήθηκε στην φυλακή της οδού Rakowiecka, την χειρότερη σταλινική δομή βασανιστηρίων στην Πολωνία, όπου βασανίστηκε μέχρι θανάτου. 

Ένα άλλο σύμβολο της επιχείρησης «Πύλη της Αυγής» ήταν ο συνταγματάρχης Maciej Kalenkiewicz. Τον Αύγουστο του 1944, έδωσε μια ηρωική μάχη στο Surkonty, όπου η NKVD σκότωσε ή εξολόθρευσε περισσότερους από 50 στρατιώτες του. Υπήρχαν πολλές μάχες όπως αυτή, και κύριος στόχος τους ήταν η υπεράσπιση του καταπιεσμένου πληθυσμού.

Στις 31/12/1944, στην πόλη Lviv που ανακαταλήφθηκε μαζί, η NKVD άρχισε τις μαζικές συλλήψεις των Πολωνών ηγετών, συμπεριλαμβανομένου του επικεφαλής διοικητή, συνταγματάρχη Władysław Filipkowski. Αυτό που συνέβη στα εδάφη που κατέλαβε η ΕΣΣΔ δεν ήταν τίποτα λιγότερο από μια σφαγή. Οι Σοβιετικοί χρησιμοποίησαν τεράστιες αριθμητικά δυνάμεις στρατιωτών και αστυνομικών για να καθυποτάξουν τον λαό.

Αρκετά εκατομμύρια άμαχοι βρέθηκαν σε μια δραματική κατάσταση υπό την κυριαρχία της ΕΣΣΔ. Ο τρόμος της πολιτικής αστυνομίας, οι τρομερές συνθήκες διαβίωσης και οι αντιπολωνικές ενέργειες τόσο στον πολιτικό όσο και στον πολιτιστικό τομέα, συχνά τους ανάγκαζαν να φύγουν. Η αλλαγή των συνόρων δεν έγινε επειδή το ήθελαν οι πολίτες, αλλά λόγω της αδίστακτης στρατιωτικής δύναμης.

Το καλοκαίρι του 1944, ο Κόκκινος Στρατός εισήλθε στο τμήμα των εδαφών που επρόκειτο να συμπεριληφθούν στη «νέα Πολωνία», που θα ήταν εξαρτώμενη από την ΕΣΣΔ. Οι ντόπιοι κομμουνιστές που επρόκειτο να κυβερνήσουν, είχαν ελάχιστη υποστήριξη, έτσι ξεκίνησαν επιχειρήσεις καταστροφής των αντιφρονούντων. Η NKVD οργάνωσε ένα δίκτυο φυλακών όπου χιλιάδες Πολωνοί έχασαν τη ζωή τους, στο Λούμπλιν και στο Ρζέσζοφ, καθώς και σε άλλα μέρη όπως το Nowiny και το Majdanek. Οι επιχειρησιακές ομάδες της NKVD, μόνες τους ή με το Γραφείο Ασφαλείας, τρομοκρατούσαν τον πολωνικό πληθυσμό με δολοφονίες και βασανιστήρια. Η δολοφονία μερικές φορές γινόταν σε μαζική κλίμακα, όπως στο στρατόπεδο της NKVD στα δάση Krzesimowo και Głogowskie (Turza κοντά στο Rzeszów).

Οι καταστολές του Εσωτερικού Στρατού το καλοκαίρι του 1944 κατέστησαν αδύνατη για πολλά στρατεύματα να υποστηρίξουν την Εξέγερση της Βαρσοβίας. Τον Οκτώβριο, αμέσως μετά την πτώση της, οι Σοβιετικοί επέκτειναν  τον τρόμο. Όχι μόνο τα στελέχη των αξιωματικών αλλά και οι περισσότεροι από αυτούς που είχαν οποιεσδήποτε σχέσεις με τον Εσωτερικό Στρατό κυνηγήθηκαν. Ωστόσο, η αντίσταση των Πολωνών δεν ήταν εύκολο να καμφθεί. Για την ενίσχυση των δυνάμεων καταστολής, το ενισχύθηκε η NKVD και η SMERSH με αρκετές δεκάδες χιλιάδες αξιωματικούς, που δρούσαν κοντά στα μέτωπα, χρησιμοποιήθηκαν επίσης στρατιωτικές μονάδες από τη Λευκορωσία και την Ουκρανία. Με αυτές τις δυνάμεις η περιοχή του Białystok έπεσε στα χέρια των Κόκκινων και σχεδόν 3 χιλιάδες Πολωνοί οδηγήθηκαν στα γκουλάγκ δια της βίας τον Νοέμβριο του 1944.

                       

Μια από τις πιο σημαντικές συνέπειες της κατάληψης των πολωνικών εδαφών από τους Ρώσους ήταν η μετατροπή του μοντέλου εξουσίας σε σοβιετικό, συμπεριλαμβανομένης της πολιτικής αστυνομίας. Από την αρχή, το Γραφείο Ασφαλείας στρατολόγησε τα στελέχη που εκπαιδεύτηκαν από την NKVD. Ήταν ένα από τα μεγαλύτερα σοβιετικά εγκλήματα. Τέτοιοι θεσμοί δεν θα έπαιρναν ζωή αν δεν υπήρχε ο Κόκκινος Στρατός και η NKVD. Οι εγκαταστάσεις του Γραφείου Ασφαλείας ήταν τυπικοί θάλαμοι βασανιστηρίων. Χιλιάδες Πολωνοί έχασαν τη ζωή τους εκεί ή εξαιτίας τους, αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες έπαθαν μόνιμες βλάβες στην υγεία τους και εκατομμύρια έχασαν την ελευθερία και το αίσθημα ασφάλειας. Ο συνολικός αριθμός των συλλήψεων που πραγματοποιήθηκαν από την NKVD και τους τοπικούς σχηματισμούς καταστολής, κυρίως το Γραφείο Ασφαλείας, στην περιοχή Λούμπλιν της Πολωνίας από τον Οκτώβριο του 1944 έως το τέλος του έτους ήταν 13 χιλιάδες.

Η επίθεση του Ιανουαρίου του 1945 οδήγησε στην κατάληψη όλων των εδαφών της Δεύτερης Δημοκρατίας της Πολωνίας σε τρεις μήνες. Οι σοβιετικοί οργάνωσαν επιχειρήσεις καταστολής όσων είχαν αποφασίσει ότι ήταν «εχθροί», απήγαγαν εκατοντάδες χιλιάδες αμάχους, συμπεριλαμβανομένων πολλών Πολωνών και τους οδήγησαν στα γκουλάγκ. Οι αξιωματούχοι της NKVD ήταν επίσης υπεύθυνοι για κλοπές και την πλήρη οικονομική εκμετάλλευση των καταληφθέντων εδαφών.

Ο συνολικός αριθμός των συλλήψεων που πραγματοποιήθηκαν από τους σοβιετικούς στα πολωνικά εδάφη έφτασε στα 215 χιλιάδες άτομα, από τα οποία 138 χιλιάδες ήταν υποτιθέμενα Γερμανοί, ενώ Πολωνοί σχεδόν 39 χιλιάδες. Η NKVD είχε την τάση να αναγνωρίζει την αλλαγή ιθαγένειας που επιβλήθηκε από τους Γερμανούς.

          

Δύο ονόματα απεικονίζουν την εικόνα του κομμουνιστικού τρόμου. Ο στρατηγός August Emil Fieldorf (φώτο), πολύ διακεκριμένος Αρχηγός Διοικήσεως στον Εσωτερικό Στρατό Εσωτερικών, συνελήφθη στις 7/03/1945 από την NKVD, μεταφέρθηκε στα Ουράλια Όρη, εξαιρετικά εξουθενωμένος, επέστρεψε στην Πολωνία το 1947 και μετά από μια δίκη παρωδία, εκτελέστηκε στη φυλακή Rakowiecka το 1953.

Ένα άλλο σύμβολο είναι ο τελευταίος Διοικητής του Εσωτερικού Στρατού και της οργάνωσης «NIE», στρατηγός Leopold Okulicki. Συνελήφθη στις 27/03/1945 στο Pruszków και μετά από δίκη παρωδία, που ενορχηστρώθηκε από τον Στάλιν στη Μόσχα, καταδικάστηκε σε 10 χρόνια φυλάκιση. Δολοφονήθηκε στην φυλακή στις 24/12/1946.

             

Ανάμεσα στα εγκλήματα του Κόκκινου Στρατού μια ιδιαίτερη θέση έχει η λεγόμενη «Augustów Roundup». Τον Ιούλιο του 1945, στις περιοχές Augustów και Suwałki, δολοφονήθηκαν 600 άτομα, κατηγορούμενοι ότι ήταν μέλη του Εσωτερικού Στρατού. Η γενοκτονική επιχείρηση διεξήχθη από τις δυνάμεις του 3ου Λευκορωσικού Μετώπου. Οι τόποι ταφής δεν έχουν αποκαλυφθεί από τη Ρωσία μέχρι σήμερα.

Οι Σοβιετικοί ήταν επίσης υπεύθυνοι για χιλιάδες δολοφονίες που διαπράχθηκαν σε μεμονωμένους Πολωνούς ή σε μικρές ομάδες. Για παράδειγμα, τον Νοέμβριο του 1945 στρατιώτες του Κόκκινου Στρατού δολοφόνησαν τον Roman Dziemieszkiewicz, Διοικητή των Εθνικών Ενόπλων Δυνάμεων στην περιοχή Ciechanów. Ο μικρότερος αδερφός του Mieczysław, με κωδικό όνομα "Rój", για περισσότερα από πέντε χρόνια αργότερα πολέμησε ενάντια στην κομμουνιστική τρομοκρατία.

         

Μέχρι σήμερα, το μέγεθος των σοβιετικών εγκλημάτων μεταξύ 1944-1945 δεν έχει καθοριστεί επακριβώς. Το σίγουρο είναι το γεγονός ότι υπήρξαν χιλιάδες θύματα. Πολωνοί δολοφονούνταν μόνο και μόνο επειδή διαμαρτύρονταν για τις ληστείες, ή υπερασπίζονταν τραυματισμένους πολίτες και βιασμένες γυναίκες. Αυτά τα θύματα κρύφτηκαν από τους κομμουνιστές για χρόνια και απαγορευόταν κάθε αναφορά τους.

Εκτός από την πολιτική καταστολή, η Πολωνία αποτέλεσε αντικείμενο οικονομικής εκμετάλλευσης το 1945. Ήρθε με τη μορφή της μετεγκατάστασης πολιτών και του εξαναγκασμού τους να εργαστούν και επίσης μια μαζική κλοπή περιουσίας.

Η εισβολή πολλών εκατομμυρίων στρατιωτών του Κόκκινου Στρατού είχε και άλλες συνέπειες. Πρώτα και κύρια, ήταν η μαζική κλοπή ιδιωτικής και δημόσιας περιουσίας, αλλά και η κοινή, αλόγιστη καταστροφή κτιρίων και του εξοπλισμού τους και, επίσης, ο φρικτός μαζικός βιασμός γυναικών. Στην κοινή μνήμη, η εικόνα αυτών των αμέτρητων αδικημάτων παρέμεινε ισχυρή, παρόλο που είχε κρυφτεί. Ωστόσο, ο αριθμός των αναφορών αυτοπτών μαρτύρων και άλλου υλικού σχετικά με αυτό το θέμα είναι μεγάλος για να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι οι εγκληματικές συμπεριφορές των στρατιωτών του Κόκκινου Στρατού δεν ήταν οι εξαιρέσεις, αλλά ο κανόνας.        

ΚΟ / πηγή

ΗΠΑ: «Οι Ισραηλινοί σοδομίζουν και σκοτώνουν Παλαιστίνιους και οι χριστιανοί σιωπούν», λέει η Candace Owens

LifeSiteNews / ΚΟ

Καθώς τα βασανιστήρια, οι βιασμοί και σοδομισμοί Παλαιστινίων κρατουμένων από Ισραηλινούς επιβεβαιώνονται πλέον δημόσια στον ισραηλινό και δυτικό Τύπο, η Αμερικανίδα καθολική σχολιάστρια Candace Owens κάλεσε «τους συναδέλφους της Χριστιανούς podcasters και πολιτικούς να τους καταδικάσουν» πιστεύοντας όμως ότι «θα περιμένει πολύ καιρό» για να συμβεί κάτι τέτοιο.

Η Όουενς - η οποία σταμάτησε την συνεργασία της με το Daily Wire, στο οποίο ήταν πολύ δημοφιλής, τον περασμένο Μάρτιο, όταν εναντιώθηκε στην αμερικάνική υποστήριξη στην επίθεση του Ισραήλ στη Γάζα και ήρθε σε διαμάχη με τον Σιωνιστή συνιδρυτή του καναλιού Ben Shapiro - αναφερόταν σε αναφορές του ισραηλινού Τύπου ότι ένας κρατούμενος εισήχθη στο νοσοκομείο αφού «υπέφερε από ρήξη εντέρου, σοβαρό τραυματισμό στον πρωκτό, βλάβη στους πνεύμονες και σπασμένα πλευρά».

Υπήρχε και μια δεύτερη αναφορά σε ισραηλινό τηλεοπτικό σταθμό ότι οι Ισραηλινοί βασανιστές έβαλαν «μια τηλεφωνική συσκευή» στο ορθό του θύματος μαζί με «πρόσθετα αξεσουάρ» και του έκαναν κλήση.

Η Όουενς τόνισε στο podcast της την 1η Αυγούστου ότι πρόκειται για Παλαιστίνιους κρατούμενους, που σημαίνει «άτομα που δεν έχουν συλληφθεί ή δικαστεί ή έχουν περάσει από το δικαστικό σύστημα. Απλώς κρατούνται, πιθανώς για ανάκριση».

Βίντεο από τέτοια κακοποίηση στο κέντρο κράτησης Sde Teiman, που βρίσκεται στην έρημο Negev, κυκλοφόρησε την περασμένη Τρίτη από το Ισραηλινό Channel 12 και δείχνει έναν Παλαιστίνιο να επιλέγεται από περίπου τριάντα άλλους που ήταν όλοι ξαπλωμένοι στο πάτωμα με τα χέρια δεμένα και τα μάτια καλυμμένα. και να καλύπτεται πίσω από ασπίδες ΜΑΤ όπου συνέβη η προφανής κακοποίηση.

Οι αναφορές τέτοιων βασανιστηρίων ήταν κοινές εδώ και πολύ καιρό, αν και δίνεται ελάχιστη προσοχή. Τον Ιούνιο, οι New York Times ανέφεραν πώς ένας επαγγελματίας ιατρός κρατήθηκε από  Ισραηλινούς στη Γάζα, του φόρεσαν τα εσώρουχα, του έδεσαν τα μάτια, του έβαλαν χειροπέδες και τον μετέφεραν στο Sde Teiman. Κατά τη διάρκεια της φυλάκισής του, Ισραηλινοί στρατιώτες εισχώρησαν στο ορθό του ένα μεταλλικό ραβδί, προκαλώντας τρομερή αιμορραγία και αφήνοντάς τον «αφόρητο πόνο».

Μια έκθεση του ΟΗΕ που εκδόθηκε στις 31 Ιουλίου διαπίστωσε ότι τουλάχιστον 53 Παλαιστίνιοι έχουν χάσει τη ζωή τους στα κρατητήρια από τις 7 Οκτωβρίου του περασμένου έτους, χωρίς να έχουν απαγγελθεί έρευνες ή κατηγορίες. Συνολικά περίπου 9.440 Παλαιστίνιοι κρατούμενοι έχουν τεθεί υπό κράτηση από τη Γάζα, τη Δυτική Όχθη και ακόμη και το Ισραήλ, σε μια «παρατεταμένη μυστική και ανεπιφύλακτη κράτηση» με βασανιστήρια και κακοποίηση σε όλα τα κέντρα κράτησης του Ισραήλ, συμπεριλαμβανομένων ξυλοδαρμών, πνιγμών και ηλεκτροπληξίας.

Σύμφωνα με την Όουενς, μετά τη δημοσιότητα της πρώτης υπόθεσης, ξεκίνησε  έρευνα μόνο «αφού ασκήθηκε αρκετή πίεση από το εξωτερικό και όχι επειδή οι ισραηλινές αρχές θεώρησαν ότι αυτό ήταν το ηθικά λάθος που συνέβαινε στον κρατούμενο».

Έτσι, εννέα Ισραηλινοί στρατιώτες συνελήφθησαν για τον προφανή βίαιο βιασμό κάτι που πυροδότησε αντιδράσεις στο Ισραήλ με έναν όχλο 'ακροδεξιών' να εισβλάλει στο κέντρο κράτησης και σε ένα στρατιωτικό δικαστήριο σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τις συλλήψεις.

Μέσα επίσης στην Κνεσέτ (Κοινοβούλιο), ο Hanoch Milwidsky, μέλος του κόμματος Likud του Νετανιάχου, ρωτήθηκε εάν ήταν νόμιμο «να τοποθετείται ένα ραβδί στο ορθό ενός ατόμου» και απάντησε κατηγορηματικά: «Ναι! Εάν είναι ένας Νούχμπα [μαχητής της Χαμάς], τα πάντα είναι θεμιτά να γίνουν! Τα πάντα!"

Μετά τη δημοσιότητα από τον άγριο βιασμό, ο υπουργός Οικονομικών του Ισραήλ Bezalel Smotrich ζήτησε να λογοδοτήσουν, όχι οι δράστες, αλλά το άτομο που κατέγραψε και έδωσε στη δημοσιότητα το βίντεο. Απαίτησε, «άμεση ποινική έρευνα για τον εντοπισμό εκείνων που διέρρευσαν το βίντεο που είχε σκοπό να βλάψει τους στρατιώτες και που ζημίωσε το Ισραήλ απέναντι στον κόσμο και να εξαντλήσει την πλήρη αυστηρότητα του νόμου εναντίον τους».

Σύμφωνα με τον καθηγητή και συγγραφέα του Πανεπιστημίου του Σικάγο, Δρ. John Mearsheimer, τέτοιες συμπεριφορές δεν είναι ακραίες μεταξύ του πληθυσμού του Ισραήλ.

«Είναι πολύ αξιοσημείωτο το πόση υποστήριξη υπάρχει για αυτή τη συμπεριφορά», είπε σε συνέντευξή του την Πέμπτη. «Το κανάλι 12 στο Ισραήλ διεξήγαγε πρόσφατα μια έρευνα ρωτώντας τους Ισραηλινούς εάν πίστευαν ότι είναι εντάξει ένας Ισραηλινός να βιάσει έναν «τρομοκράτη». Το 47% των Ισραηλινών είπε ότι είναι εντάξει και το 42% είπε ότι δεν είναι εντάξει.

«Έχω υποστηρίξει εδώ και καιρό ότι το Ισραήλ είναι ένα κράτος απαρτχάιντ», συνέχισε ο καθηγητής. «Και για να διοικήσετε ένα κράτος απαρτχάιντ, πρέπει να μετατρέψετε τους Παλαιστίνιους σε υπάνθρωπους» και να τους συμπεριφέρεστε σαν να «είναι ζώα».

«Οι Ισραηλινοί βασανίζουν κρατούμενους, κάνουν τρομερά πράγματα στους Παλαιστίνιους για πολύ, πολύ καιρό. Και αυτό που συνέβη στις 7 Οκτωβρίου είναι ότι αυτές οι τρομερές πρακτικές που χρησιμοποιούν οι Ισραηλινοί εναντίον των Παλαιστινίων ενισχύθηκαν», εξήγησε ο ειδικός στην εξωτερική πολιτική. «Μην ξεχνάτε ποτέ το γεγονός ότι αυτοί οι κρατούμενοι αντιμετωπίζονταν με τον πιο βάναυσο τρόπο και πριν από τις 7 Οκτωβρίου».

                  

Ο συγγραφέας και αρθογράφος Max Blumenthal επιβεβαίωσε ότι πολλοί Ισραηλινοί υποστηρίζουν ανοιχτά τους «βιασμούς ανδρών Παλαιστινίων κρατουμένων σε στρατόπεδα συγκέντρωσης» όπως στο Sde Teiman, το οποίο «το Ισραήλ δημιούργησε μετά τις 7 Οκτωβρίου για άνδρες που απήχθησαν από τη Γάζα».

«Στον κόσμο στο Ισραήλ λένε ότι όλοι πάνε εκεί προέρχονται από τη «Νούχμπα», τη μονάδα των ειδικών δυνάμεων της Χαμάς που «έσφαζε μωρά» και «βίαζε γυναίκες» στις 7 Οκτωβρίου», είπε. «Το γεγονός είναι ότι πολλοί από αυτούς είναι απλοί αθώοι Παλαιστίνιοι».

«Δεν υπάρχει βιντεοκασέτα από την 7η Οκτωβρίου που να δείχνει μαχητές της Χαμάς να επιτίθενται σεξουαλικά σε Εβραίες γυναίκες. Δεν υπάρχει μαρτυρία. Δεν υπάρχει τίποτα. Δεν υπάρχουν στοιχεία. Αλλά εδώ έχουμε ξεκάθαρα στοιχεία» για τους Ισραηλινούς που σοδομίζουν Παλαιστίνιους κρατούμενους», παρατήρησε ο Εβραίος δημοσιογράφος.

Απευθυνόμενη στους συναδέλφους της Χριστιανούς πολιτικούς και ειδικούς της Δύσης που δεν μιλούν ανοιχτά εναντίον τέτοιων φρικαλεοτήτων, η Όουενς έλαβε το παράδειγμα του «εξαιρετικά φιλοϊσραηλινού» Εβραίου Σιωνιστή podcaster Shaiel Ben-Ephraim, ο οποίος, όπως είπε, «έφτασε στη στιγμή που δεν μπορούσε να κάνει ότι δεν τρέχει τίποτα».

«Και αυτό για το οποίο μιλάω είναι να λέω συνεχώς ψέματα ή να προσποιούμαι ότι είμαι τυφλός σε αυτό που συμβαίνει», είπε προχωρώντας διαβάζοντας ένα εκτενές tweet από τον Μπεν-Εφραίμ, ο οποίος συνειδητοποίησε ότι είχε υποβληθεί σε τερατώδη ψέματα από τους φίλους του Σιωνιστές.

Στις 29 Ιουλίου δημοσίευσε:

«Νιώθω ανόητος και ντροπιασμένος. Τον Μάιο, βγήκε μια αποκάλυψη στο CNN που περιγράφει λεπτομερώς τις καταχρήσεις στο Σντε Ταϊμάν. Στη συνέχεια, οι NYT δημοσίευσαν το δικό τους άρθρο σχετικά με αυτό. Και οι δύο υποστηρίχθηκαν από ισραηλινές πηγές, διασταυρώθηκαν με παλαιστινιακές.

Τις απέρριψα επειδή οι κυβερνητικές μου πηγές και τα ισραηλινά μέσα ενημέρωσης τα διέψευδαν. Σε όλη μου τη ζωή μου πίστευα ότι τα διεθνή μέσα ενημέρωσης ήταν εναντίον του Ισραήλ. Ότι ήταν όλοι αντισημίτες.

Σήμερα όμως κατάλαβα πόσο μου είπαν ψέματα. Η χώρα μου. Οι φίλοι μου. Τα μέσα μου. Σήμερα, πολλοί από τους ανθρώπους με τους οποίους μίλησα και που αρνήθηκαν αυτούς τους ισχυρισμούς παραδέχτηκαν ότι ήταν αληθινοί.

Και το χειρότερο; Τίποτα από όλα αυτά δεν ήρθε στο φως επειδή ο Ισραηλινός Στρατός και η κυβέρνηση άλλαξαν ξαφνικά. Ήρθαν στο φως επειδή η πίεση από το Ηνωμένο Βασίλειο, το ICC (Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο) και το ICJ (Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης) γινόταν πολύ μεγάλη για να αγνοηθούν. Αυτό θα έφερνε τον Νετανιάχου, τον Γκάλαντ και τον Αρχηγό του Επιτελείου σε σοβαρό πρόβλημα. Έτσι τελικά είπαν την αλήθεια. Ότι το Ισραήλ βασανίζει συστηματικά κρατούμενους. Ότι αυτή η σεξουαλική κακοποίηση είναι αρκετά συνηθισμένη εκεί. Ότι άνθρωποι βασανίστηκαν μέχρι θανάτου.

Το χειρότερο από όλα, πολλοί από τους ανθρώπους εκεί ήταν αθώοι. «Τους πήρε η μπάλα» τυχαία. Δεν υπήρχε πραγματική διαδικασία επαλήθευσης πριν υποβληθούν σε αυτή την κόλαση. Αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί».

«Πώς νιώθετε;» ρώτησε η Candace. «Για μένα, υπάρχει ένα όριο. Δεν πρόκειται να εγκαταλείψω πλέον την ανθρωπιά μου. Δεν πρόκειται πλέον να το βλέπω ως προς το αν αυτός είναι Ισραηλινός ή Παλαιστίνιος. Απλώς θα πω ότι το λάθος είναι λάθος».

«Δεν με νοιάζει ποια θρησκεία έχεις. Δεν με νοιάζει τι φυλή είσαι. Δεν με νοιάζει ποια είναι η εθνικότητα σου. Είναι λάθος άνθρωποι που κρατούνται να βιάζονται, να σοδομίζονται», είπε.

«Απλά αναρωτιέμαι, πού είναι ο χριστιανικός κόσμος;» ρώτησε. «Είναι ένα πρόβλημα για μένα όταν κοιτάζω ψηλά και βλέπω ανθρώπους που ξέρω ότι είναι υπέροχοι άνθρωποι, που ξέρω ότι αγαπούν τον Κύριο, που διαφωνούν με τις εκτρώσεις, αλλά σιωπούν αν το θέμα αφορά το Ισραήλ».

«Έχουμε ανθρώπους με απήχηση, ανθρώπους που έχουν πλατφόρμες, ανθρώπους που κερδίζουν εκατομμύρια δολάρια ετησίως, που αρνούνται να καταδικάσουν κάτι τόσο ηθικά εξωφρενικό όσο ο σοδομισμός ανθρώπων στους οποίους δεν έχουν καν απαγγελθεί κατηγορίες εναντίον τους.

«Δεν θέλω να είμαι ψεύτικη Χριστιανή. Δεν θέλω να είμαι «χριστιανή μέχρι ενός σημείου...»».

«Με κάνει να αμφισβητώ, πιστεύεις πραγματικά στον Χριστιανισμό; Υποτάσσεσαι πραγματικά στον Χριστό; Αν το μόνο που σε ενδιαφέρει είναι η στιγμή τώρα, τα χρήματα, οι καλοί τίτλοι, αν το μόνο που σε ενδιαφέρει είναι η δουλειά και η καριέρα, τότε μου φαίνεται ότι το μόνο που πιστεύεις είναι αυτή η ζωή», κατέληξε.

ΚΟ / πηγή

Ο Μελ Γκίμπσον υπερασπίζεται τον συντηρητικό καθολικό αρχιεπίσκοπο που αφορίστηκε από το Βατικανό: «Είσαι ένας σύγχρονος Αθανάσιος..»

Ο Μελ Γκίμπσον έδειξε την υποστήριξή του στον συντηρητικό καθολικό αρχιεπίσκοπο Carlo Maria Viganò, τον οποίον αφόρισε επίσημα το Βατικανό.

Την περασμένη Παρασκευή, το Βατικανό αφόρισε επίσημα τον Αρχιεπίσκοπο Κάρλο Μαρία Βιγκάνο, κρίνοντάς τον ένοχο για «σχίσμα». Ο συντηρητικός ιερωμένος, ο οποίος κάποτε υπηρέτησε ως πρεσβευτής του Βατικανού στις Ηνωμένες Πολιτείες, είναι επικριτής του πάπα Φραγκίσκου. Επισήμως, ο Viganò εκδιώχθηκε για την «άρνησή του να αναγνωρίσει και να υποταχθεί στον Ανώτατο Ποντίφικα» και, μεταξύ άλλων, για την αμφισβήτηση της «νομιμότητας και της δικαστικής εξουσίας της Β' Συνόδου του Βατικανού».

«Είσαι ένας σύγχρονος Αθανάσιος! Έχετε όλο τον σεβασμό μου για τον τρόπο που υπερασπίζεστε τον Χριστό και την Εκκλησία Του ».

Στην Καθολική Εκκλησία, ο αφορισμός είναι μια μορφή μομφής που εμποδίζει κάποιον να συμμετέχει στα μυστήρια, όπως η θεία κοινωνία και απαγορεύει τη συναναστροφή του με την Εκκλησία. Έχει σκοπό να ενθαρρύνει τη μετάνοια και μπορεί να καταργηθεί.

Αλλά ο Viganò πιθανότατα δεν έχει σχέδια να μετανοήσει.

«Θεωρώ τις κατηγορίες εναντίον μου ως τιμή», είπε ο Viganò τον περασμένο μήνα.

Αφού η Καθολική Εκκλησία έλαβε τιμωρητικά μέτρα κατά του Βιγκανό, ο Μελ Γκίμπσον δημοσίευσε μια επιστολή στην οποία τον υποστηρίζει.

«Ελπίζω ότι θα συνεχίσετε να λέτε τη Λειτουργία και να λαμβάνετε τα μυστήρια μόνοι σας – είναι πραγματικά ένα σήμα τιμής να σας αποφεύγει η ψεύτικη, μετασυνοδική εκκλησία», έγραψε ο Γκίμπσον. "Έχετε τη συμπάθειά μου που υποφέρετε δημόσια αυτή τη σοβαρή αδικία. Για εμένα και για πολλούς άλλους είστε ένας πολύ θαρραλέος ήρωας."

Ο Γκίμπσον επαίνεσε τον Βιγκανό που επισήμανε τα «βασικά προβλήματα» εντός της Καθολικής Εκκλησίας και, το πιο σημαντικό κατά την άποψη του Γκίμπσον, «την παρανομία του Φραγκίσκου». Ο Γκίμπσον, καθολικός ο ίδιος, ανήκει στους  «σεντεβακαντιστές» (“Sedevacantists”), παραδοσιακούς καθολικούς οι οποίοι πιστεύουν ότι η «Αγία Έδρα» είναι κενή και ο τελευταίος νόμιμος Πάπας ήταν ο Πάπας Πίος XII, ο οποίος πέθανε το 1958. Οι σεντεβαντιστές, επιπλέον, απορρίπτουν την εξουσία της Δεύτερης Συνόδου του Βατικανού.

Στην επιστολή του ο Γκίμπσον συνέκρινε τον Βιγκανό με τον Μέγα Αθανάσιο (298-373 μ.Χ), τον κύριο υπερασπιστή της ορθόδοξης χριστιανικής θεολογίας που πολέμησε ενάντια στην αίρεση του Αρειανισμού. Η στάση του υπέρ της αλήθειας τον οδήγησε σε επανειλημμένες ξορίες.

Γι' αυτό, σύμφωνα με τον Γκίμπσον, ο Βιγκανό θα πρέπει να θεωρεί τον αφορισμό του ως «τίτλο τιμής».

Το LifeSiteNews που ανέφερε αρχικά την επιστολή επιβεβαίωσε ότι η επιστολή του Gibson είναι αυθεντική.

ΚΟ / πηγή 

Ο «μήνας υπερηφάνειας» των LGBT δεν αφορά κάποιον «εορτασμό», αλλά την επιβολή κυριαρχίας

LifeSiteNews / ΚΟ

Είναι Ιούνιος, που σημαίνει ότι οι κυνηγοί των αιρετικών της LGBT θρησκείας βρίσκονται σε πλήρη δράση. Το αγαπημένο τους σπορ είναι να γεμίζουν έναν δημόσιο χώρο με σύμβολα της ιδεολογίας τους και μετά να ουρλιάζουν «είμαι θύμα!» και να απαιτούν συνολική καταστολή όταν κάποιος τολμήσει να διαμαρτυρηθεί. Δεν είναι μια «γιορτή υπερηφάνειας» – είναι μια διεκδίκηση απόλυτης κυριαρχίας, μια δήλωση κυριαρχίας στους δημόσιους χώρους μας.

Οι πιο γελοίες ιστορίες είναι τα δημοσιεύματα του Τύπου που κόβουν την ανάσα για τα τεράστια πεζοδρόμια που αμαυρώνουν τις πόλεις μας με τα χρώματα του ουράνιου τόξου … και τότε, «ω, τι ιεροσυλία!»… εμφανίζονται σημάδια ελαστικών πάνω τους. Είναι αλήθεια ότι αυτές οι διαβάσεις πεζών βρίσκονται στους δρόμους και στους δρόμους κυκλοφορούν αυτοκίνητα και τα αυτοκίνητα έχουν λάστιχα. Αλλά οι LGBT ακτιβιστές και οι σύμμαχοί τους στον Τύπο είναι βέβαιοι ότι υπάρχουν κάτι πολύ περισσότερα από αυτό – και το πιο σημαντικό, τους δίνεται η ευκαιρία να δείξουν τα δόντια τους και να καταπιέσουν τους ανθρώπους.

Στις 10 Ιουνίου, για παράδειγμα, το CBC ανέφερε ότι «η διάβαση πεζών του Waterloo Pride υφίσταται βανδαλισμό για 2η συνεχή χρονιά». Πως; «Πολλαπλά μαύρα σημάδια από ελαστικά φαίνονται κατά μήκος της πρόσφατα βαμμένης διάβασης πεζών στο Willis Way κοντά στη Δημόσια Πλατεία Waterloo – μια ενέργεια που είπε η διευθύντρια του Waterloo Reconciliation, Equity, Accessibility, Diversity and Inclusion (READI), Divya Handa, σημαίνει ότι χρειάζεται ακόμα δουλειά για να γίνει η κοινότητά μας πλήρως “περιεκτική”». Βλέπετε τι κάνουν; Ρίχνουν το δόλωμα – και μετά περιμένουν να «τσιμπήσει» κάποιος.

 

Στο Spokane της Ουάσιγκτον, οι αρχές το προχωρούν ακόμη περισσότερο, εφαρμόζοντας μια «απαγορευμένη ζώνη» γύρω από τη διάβαση πεζών του ουράνιου τόξου:

Η Lime, μια εταιρεία μεταφορών που νοικιάζει ηλεκτρικά σκούτερ και ποδήλατα σε πεζούς, εφαρμόζει μια «ζώνη απαγόρευσης κυκλοφορίας» γύρω από μια διάβαση πεζών βαμμένη με ένα μεγάλο γκράφιτι με σημαία ‘Pride’ στο Spokane της Ουάσινγκτον, δήλωσε η εταιρεία στο The National Desk (TND). Η αστυνομία στο Spokane ανακοίνωσε πρόσφατα τη σύλληψη τεσσάρων υπόπτων που κατηγορούνται για παραμόρφωση του γκράφιτι. Οι αστυνομικοί είπαν ότι έλαβαν κλήση την Τετάρτη με υπόπτους με σκούτερ που κατέστρεψαν την τοιχογραφία. Όταν έφτασαν στο σημείο, οι αστυνομικοί λένε ότι μπόρεσαν να γίνουν μάρτυρες του «βανδαλισμού» από πρώτο χέρι.

Ο βανδαλισμός, παρεμπιπτόντως, περιγράφηκε από τους αστυνομικούς ως «μαύρα σημάδια από λαστιχιές που συνάδουν με τροχούς σκούτερ». Όπως αποδεικνύεται, οι «τέσσερις ύποπτοι» ήταν έφηβοι που είχαν επίσης αφήσει τις λαστιχιές τους σε άλλα μέρη, αλλά δεν συνειδητοποίησαν ότι το έκαναν σε... «άγιο τόπο». Τώρα το ξέρουν: Οι ανήλικοι βρίσκονται επί του παρόντος υπό κράτηση!.. Ο διευθυντής κυβερνητικών σχέσεων Lime, Hayden Harvey με πόνο ψυχής ανακοίνωσε: « Όλοι εμείς στο Lime καταδικάζουμε αυτές τις άθλιες πράξεις χωρίς αμφιβολία. Σε μια εποχή που ξεκινούν τις ‘γιορτές υπερηφάνειας’ σε όλο τον κόσμο, είναι ανησυχητικό να βλέπουμε το μίσος να λαμβάνει χώρα στο Spokane.

Παρόμοια εγκλήματα με οχήματα εκτυλίχθηκαν στο Γκραντ Μπεντ του Όρεγκον, όπου η «Pride διάβαση πεζών» - ζωγραφισμένη στο κέντρο της πόλης - σύντομα έφερε σημάδια από λαστιχιές. Σε απάντηση, η πόλη σχεδιάζει να κάνει τη διάβαση πεζών μόνιμη, ώστε να μείνει εκεί για πάντα. Μια είδηση ​​για τα απαίσια γεγονότα στο Grand Bend ισχυρίστηκε στην πραγματικότητα ότι ένα φορτηγό προσπάθησε να "ψεκάσει καυσαέριο" στη διάβαση πεζών, το οποίο είναι ένα εντελώς κατασκευασμένο σενάριο που δείχνει πως η δημοσιογράφος α) δεν έχει ιδέα για τι μιλάει σχετικά με το πώς λειτουργούν τα οχήματα και β) θέλει να στήσει μια ψεύτικη ιστορία "εγκλήματος μίσους".

 

Η σατιρική ιστοσελίδα The Babylon Bee ανέφερε: «Άνθρωπος κατηγορείται για βλασφημία επειδή δεν αφαίρεσε τα σανδάλια του ενώ πατούσε το Rainbow Crosswalk»!

«Ένας ντόπιος βρίσκεται αντιμέτωπος με κατηγορία της βλασφημίας, καθώς συνελλήφθη να περπατά στην ιερή διάβαση πεζών του ουράνιου τόξου της πόλης μας χωρίς να έχει βγάλει τα σανδάλια του με ευλάβεια (αναφορά σε αυτό που είπε ο Θεός στον Μωυσή..).

Και συνεχίζει: «Το Rainbow Walk είναι ιερό έδαφος», λέει ο δημοτικός σύμβουλος Vlim Shmelvo. «Όταν τα cis-αρσενικά πατάνε τους αγιασμένους χώρους μας με τα παπούτσια τους, αυτό κάνει την κοινότητά μας να αισθάνεται ανασφαλής!»

Αυτή είναι μια εικόνα για το τι γίνεται σε όλη τη Βόρεια Αμερική αυτή τη στιγμή. Το θέμα των διασταυρώσεων πεζών του ουράνιου τόξου δεν είναι «εορτασμός» – είναι αποικισμός, με αυστηρή τιμωρία σε όσους τολμούν να εκφράσουν τη διαφωνία ή τη δυσφορία τους.

ΚΟ / πηγή

Τα “nonbinary” άτομα και το Ταλμούδ

Της Rachel Scheinerman (My Jewish Learning) / ΚΟ 

[πρωτότυπος τίτλος: Τα 8 φύλα στο Ταλμούδ – Ο Ιουδαϊσμός αναγνωρίζει nonbinary άτομα εδώ και χιλιάδες χρόνια] 

Εάν πιστεύατε ότι το «μη δυαδικό φύλο» (“nonbinary”) είναι μια σύγχρονη έννοια, καλύτερα να το ξανασκεφτείτε. Η αρχαία εβραϊκή κατανόηση για το φύλο ήταν πολύ πιο διαφοροποιημένη από ό,τι πολλοί υποθέτουν. 

Το Ταλμούδ, μια τεράστια και έγκυρη επιτομή των εβραϊκών νομικών παραδόσεων, περιέχει στην πραγματικότητα όχι λιγότερους από οκτώ «χαρακτηρισμούς φύλου», οι οποίοι είναι: 

   1. Zachar, αρσενικό. 

   2. Nekevah, θηλυκό. 

   3. Ανδρόγυνο (androgynos), έχοντας και ανδρικά και γυναικεία χαρακτηριστικά.     

   4. Tumtum, χωρίς χαρακτηριστικά φύλου (άρα «άφυλο»). 

   5. Aylonit hamah, αναγνωρισμένο ως θηλυκό κατά τη γέννηση, αλλά που αργότερα φυσικά αναπτύσσει αρσενικά χαρακτηριστικά. 

   6. Aylonit Adam, αναγνωρισμένο ως θηλυκό κατά τη γέννηση αλλά αργότερα αναπτύσσει αρσενικά χαρακτηριστικά μέσω ανθρώπινης παρέμβασης. 

   7. Saris hamah, αναγνωρισμένο ως αρσενικό κατά τη γέννηση, αλλά που αργότερα φυσικά αναπτύσσει γυναικεία χαρακτηριστικά.        8. Saris Adam, αναγνωρισμένο ως αρσενικό κατά τη γέννηση και που αργότερα αναπτύσσει γυναικεία χαρακτηριστικά μέσω ανθρώπινης παρέμβασης. 

Στην πραγματικότητα, οι ραβίνοι όχι μόνο αναγνώρισαν έξι φύλα εκτός του αρσενικού και του θηλυκού, αλλά είχαν την παράδοση ότι ο πρώτος άνθρωπος ήταν και τα δύο φύλα. Εκδόσεις αυτού του midrash βρίσκονται σε όλη τη ραβινική βιβλιογραφία, συμπεριλαμβανομένου του Ταλμούδ: Ο ραβίνος Yirmeya ben Elazar είχε πει: Ο Αδάμ δημιουργήθηκε για πρώτη φορά με δύο πρόσωπα (το ένα αρσενικό και το άλλο θηλυκό). Όπως αναφέρεται: «Με σχημάτισες όπισθεν και έμπροσθεν και έθεσες το χέρι σου επάνω μου». (Ψαλμός 139:5) / Eruvin 19a (Ταλμούδ).    

          

Ο ραβίνος Yirmeya ben Elazar φαντάζεται ότι ο πρώτος άνθρωπος δημιουργήθηκε και αρσενικό και θηλυκό — με δύο πρόσωπα. Αργότερα, αυτό το αρχικό ανθρώπινο ον χωρίστηκε και έγινε δύο ξεχωριστοί άνθρωποι, ο Αδάμ και η Εύα. Σύμφωνα με αυτό το midrash τότε, το πρώτο ανθρώπινο ον ήταν, χρησιμοποιώντας τη σύγχρονη γλώσσα, «μη δυαδικό». 

Το Γένεσις Ραμπά 8:1 προσφέρει μια ελαφρώς διαφορετική εκδοχή της διδασκαλίας του Ραβίνου Yirmeya: Ο ραβίνος Yirmeya ben Elazar: Την ώρα που ο Άγιος δημιούργησε τον πρώτο άνθρωπο, τον δημιούργησε ως ανδρόγυνο (και με αρσενικά και με θηλυκά χαρακτηριστικά), όπως λέγεται, «άρσεν και θήλυ δημιούργησε αυτόν». (Γένεση 1:27).  

Ο ραβίνος Shmuel bar Nachmani είπε: Την ώρα που ο Άγιος δημιούργησε τον πρώτο άνθρωπο, δημιούργησε γι' αυτόν ένα διπλό πρόσωπο, τον πριόνισε και τον έκανε πλάτη, μια πλάτη εδώ και μια πλάτη εκεί, όπως λέγεται, "όπισθεν και έμπροσθεν με διαμόρφωσες" (Ψαλμοί 139:5) / Genesis Rabbah 8:1 (Ταλμούδ). 

 Σε αυτήν την εκδοχή της διδασκαλίας, ο ραβίνος Yirmeya δεν εστιάζει στο πρόσωπο του πρώτου ανθρώπου (ή, μάλλον, στα πρόσωπα) αλλά στα γεννητικά του όργανα — έχουν και των δύο φύλων. Το midrash φαντάζεται ότι αυτός ο αρχικός άνθρωπος έμοιαζε σαν άνδρας και γυναίκα ενωμένοι πλάτη - πλάτη, έτσι ώστε η μία πλευρά να έχει ένα γυναικείο πρόσωπο και τα γεννητικά όργανα μιας γυναίκας και από την άλλη το πρόσωπο και τα γεννητικά όργανα ενός άνδρα. Τότε ο Θεός χώρισε αυτό το αρχικό πρόσωπο στη μέση, δημιουργώντας τον πρώτο άνδρα και τη γυναίκα. Οι λάτρεις της αρχαίας ιστορίας θα αναγνωρίσουν αυτή την εικόνα ως παρόμοια με την περιγραφή του χαρακτήρα του Αριστοφάνη για τους πρώτους ανθρώπους ως αρσενικούς και θηλυκούς, που τελικά χωρίστηκαν για να δημιουργήσουν μοναχικά αρσενικά και θηλυκά που αναζητούν για πάντα τρελά το ένα το άλλο για τους σκοπούς της επανένωσης για να βιώσουν αυτή την αρχέγονη κατάσταση. (Πλάτωνας, Συμπόσιο, 189 επ.) 

Για τους ραβίνους, ο ανδρόγυνος άνθρωπος δεν ήταν απλώς κάτι που ανήκει στο μυθικό παρελθόν. Το ανδρόγυνο ον ήταν στην πραγματικότητα μια αναγνωρισμένη κατηγορία φύλου στο παρόν τους — αν και όχι με δύο κεφάλια, αλλά μόνο και με τα δύο είδη γεννητικών οργάνων. Ο όρος εμφανίζεται τουλάχιστον 32 φορές στο Mishnah και 283 φορές στο Ταλμούδ. Οι περισσότερες από αυτές τις αναφορές δεν είναι παραλλαγές αυτού του μύθου, αλλά μάλλον συζητήσεις που εξετάζουν πώς εφαρμόζεται ο εβραϊκός νόμος (halakhah/χαλακά) σε κάποιον που έχει τόσο αρσενικά όσο και γυναικεία χαρακτηριστικά φύλου. 

              

Το ότι το ανδρόγυνο ον δεν είναι, από μια χαλακική προοπτική, ούτε αρσενικό ούτε θηλυκό, επιβεβαιώνεται από το Mishnah Bikkurim 4:1, το οποίο το δηλώνει ρητά: Το ανδρόγυνο (androgynos) μοιάζει σε κάποια σημεία με τους άντρα και σε κάποια άλλα σημεία με γυναίκα. Σε κάποια σημεία μοιάζει και με άντρα και με γυναίκα και σε κάποια άλλα σημεία δεν μοιάζει ούτε με άνδρα, ούτε με γυναίκα. (Mishnah Bikkurim 4:1). Επειδή τα Εβραϊκά δεν έχουν αντωνυμία ουδέτερου φύλου, το Mishnah χρησιμοποιεί μια αρσενική αντωνυμία για το ανδρόγυνο, αν και αυτό είναι προφανώς ανεπαρκές δεδομένων των ραβινικών περιγραφών αυτού του ατόμου. 

Διαβάζοντας παρακάτω διαπιστώνουμε ότι το ανδρόγυνο είναι, για τους ραβίνους, από πολλές απόψεις σαν άντρας — ντύνεται σαν άντρας, είναι υποχρεωμένο σε όλες τις εντολές σαν άντρας, παντρεύεται γυναίκα και οι «λευκές εκπομπές» του το οδηγούν στην ακαθαρσία. 

Ωστόσο, με άλλους τρόπους, το ανδρόγυνο είναι σαν γυναίκα — δεν μοιράζεται την κληρονομιά σαν γιος, δεν τρώει θυσίες που προορίζονται μόνο για άνδρες και η «κόκκινη εκκένωση» του το οδηγεί σε ακαθαρσία. 

Το Mishnah συνεχίζει να απαριθμεί τρόπους με τους οποίους, κατά το Νόμο, ένα ανδρόγυνο ον είναι όπως κάθε άλλο άτομο. Έτσι, εάν κάποιος δολοφονήσει ένα ανδρόγυνο ον είναι δολοφόνος. Αλλά το ανδρόγυνο είναι επίσης διαφορετικό από έναν άνδρα ή μια γυναίκα - για παράδειγμα, δεν είναι υπεύθυνο για την είσοδο στο Ναό σε κατάσταση ακαθαρσίας, όπως θα ήταν τόσο ένας άνδρας όσο και μια γυναίκα. Όπως παρατηρεί ο Ραβίνος Yose σε αυτό το ίδιο κεφάλαιο του Μισνά: «Το ανδρόγυνο ον είναι ένα μοναδικό πλάσμα και οι σοφοί δεν μπορούσαν να αποφασίσουν γι' αυτόν». (Bikkurim 4:5). 

Σε πολλές περιπτώσεις, το ανδρόγυνο συμπεριλαμβάνεται μαζί με άλλα είδη μη δυαδικών ατόμων καθώς και άλλους περιθωριοποιημένους πληθυσμούς, όπως γυναίκες, σκλάβους, ανάπηρους και ανήλικα. Για παράδειγμα, σχετικά με τη συμμετοχή στις τρεις ιουδαϊκές προσκυνηματικές γιορτές (Πάσχα, Σαβουότ και Σουκότ) κατά τις οποίες οι Εβραίοι της αρχαιότητας ταξίδευαν στον Ναό της Ιερουσαλήμ, λέει η μίσνα της Τσαγιγκά: Όλοι είναι υποχρεωμένοι στις τρεις εορτές να εμφανίζονται στο Ναό και να θυσιάζουν μια προσφορά, εκτός από τους κωφάλαλους τους ανόητους και τους ανήλικους και τα τούμτουμ, τα ανδρόγυνα (androgynos), τις γυναίκες και σκλάβους που δεν έχουν χειραφετηθεί και τους χωλούς, τυφλούς, άρρωστους και γέροντες, και αυτούς που δεν μπορούν να ανέβουν στα Ιεροσόλυμα με τα πόδια τους. (Chagigah 1:1). 

Όπως είπαμε, το androgynos δεν ήταν το μόνο άτομο διφορούμενου φύλου, κατά τους ραβίνους. Έτσι, ένα ον του οποίου τα χαρακτηριστικά φύλου λείπουν ή είναι δύσκολο να προσδιοριστούν, ονομάζεται tumtum. Ένα άλλο είναι το aylonit, το οποίο γεννιέται με όργανα που αναγνωρίζονται ως θηλυκά στη γέννηση, αλλά αναπτύσσει αρσενικά χαρακτηριστικά στην εφηβεία ή καθόλου χαρακτηριστικά φύλου, και το saris, που γεννιέται με αρσενικά αναγνωρισμένα όργανα και αργότερα αναπτύσσει χαρακτηριστικά που αναγνωρίζονται ως γυναικεία (ή καθόλου χαρακτηριστικά φύλου). Αυτές οι αλλαγές μπορούν να συμβούν φυσικά με την πάροδο του χρόνου (saris hamah) ή με ανθρώπινη παρέμβαση (saris adam). Για τους ραβίνους, αυτό που είναι πιο σημαντικό για το aylonit και το saris είναι ότι θεωρούνται άγονοι - το τελευταίο μερικές φορές μεταφράζεται ως "ευνούχος". 

Αξίζει να πούμε ότι ένα μη δυαδικό / nonbinary άτομο που δεν είναι αρσενικό ή θηλυκό, αλλά κάτι άλλο, δεν ήταν κάτι το ξένο για τους ραβίνους, οι οποίοι συζητούν κάτι ανάλογο στο ζωικό και φυτικό βασίλειο. Έτσι, τα ραβινικά κείμενα περιγράφουν ένα koi ως ένα ζώο που βρίσκεται κάπου μεταξύ άγριου και εξημερωμένου (Mishnah Bikkurim 2:8) και ένα etrog, ως κάτι μεταξύ ενός φρούτου και ενός λαχανικού (Mishnah Bikkurim 2:6). Η ραβινική αντίληψη του κόσμου ήταν ότι οι περισσότερες κατηγορίες - είτε είναι ζωικές, φυτικές ή ορυκτές - είναι ατελείς περιγραφές του κόσμου, είτε όπως αυτός είναι είτε όπως αυτός θα έπρεπε να είναι. 

Τις τελευταίες δεκαετίες, οι ‘queer Εβραίοι’ και οι σύμμαχοί τους προσπάθησαν να ερμηνεύσουν εκ νέου αυτά τα οκτώ φύλα του Ταλμούδ ως έναν τρόπο ανάκτησης ενός «θετικού χώρου» για τους nonbinary Εβραίους στην παράδοση. 

 ΚΟ / πηγή