Είναι το κίνημα Tea Party ‘ρατσιστικό’;

Is Brewing Tea Dangerous?

Άρθρο (6/4/2010) του Αφροαμερικάνου πάστορα Harry R. Jackson Jr.

Πριν από λίγο καιρό ο Colbert King έγραψε στην εφημερίδα ‘The Washington Post’ ένα εμπρηστικό άρθρο για το κίνημα Tea Party. Ο τίτλος ήταν "Στα πρόσωπα των φωνακλάδων του Tea Party, Εικόνες Μίσους και Ιστορίας". Το άρθρο αποκαλούσε αυτούς που διαδηλώνουν μαζί με το Tea Party, "ρατσιστές".

Ο King εξισώνει τους ανθρώπους που συγκεντρώθηκαν στο DC (λίγο πριν ψηφιστεί ο νόμος του Ομπάμα για την υγειονομική περίθαλψη) με τα άτομα εκείνα που ήθελαν να εμποδίσουν τον πρώτο μαύρο φοιτητή να μπει στο Πανεπιστήμιο της Αλαμπάμα το 1956. Περαιτέρω, θεωρεί ότι και εκείνοι που μπλόκαραν εννέα μαύρα παιδιά να μπουν στο λύκειο του Little Rock, στο Αρκάνσας, το 1959 μοιάζουν με τα μέλη του Tea Party. Το πιο καταπληκτικό είναι, ότι συνέκρινε τα άτομα που είδε σχεδόν πριν από 20 χρόνια σε ένα συλλαλητήριο του David Duke (Αμερικάνος εθνικιστής, πρώην βουλευτής της Λουϊζιάνα, που την δεκαετία του 1970 υπήρξε 'Μάγος' της Κου Κλουξ Κλαν) στο Metairie του LA με τους οπαδούς του Tea Party.

Ο King έκλεισε το άρθρο του κατηγορώντας τον Rush Limbaugh, τον Glenn Beck, τον Sean Hannity για την εκτός ελέγχου συμπεριφορά των μελών του Tea Party. Στην πραγματικότητα, δήλωσε ότι αυτοί ευθύνονται για συμπεριφορά τους. Αυτοί κάνουν, σύμφωνα με τον King, "ό, τι θέλουν, και σε όποιον θέλουν" επειδή αυτοί είναι "οι πραγματικοί Αμερικάνοι."

Το ερώτημα που θα ήθελα να θέσω στο Tea Party είναι αυτό, "Τώρα που ξέρετε πώς γίνατε αντιληπτοί, τι θα κάνετε";

Ξανά και ξανά κατά τη διάρκεια των δύο τελευταίων ετών, στους επικριτές της κυβέρνησης Ομπάμα κολλάνε την ταμπέλα "ρατσιστές". Για αυτή την ταμπελοποίηση εργάζονται πάντοτε τα ‘προοδευτικά’ μέσα ενημέρωσης και η ελίτ των Δημοκρατικών. Τα πρώτα θύματα αυτού του είδους της ταμεπλοποίησης ήταν οι επικριτές του Jeremiah Wright (παλιού πάστορα το Ομπάμα, που έγινε γνωστός για τις εμπρηστικές του δηλώσεις περί ‘κατάρας στις ΗΠΑ’). Παρά τη σταθερή αντιαμερικανική ρητορική του, μας είπαν ότι το ‘δεν καταλάβαμε τη μαύρη εκκλησία’. Έχοντας αυτές τις κατηγορίες σχετικά με τον Wright, ο (ακόμα τότε) υποψήφιος Obama έδωσε μια ιστορική ομιλία για τη φυλή και την ανάγκη για εθνικό διάλογο.

Το επόμενο θύμα των κακόβουλων κατηγοριών περί ρατσισμού ήταν η Χίλαρι Κλίντον. Οι περισσότεροι από εμάς θυμόμαστε το "παραμύθι" περί σχολίων του Μπιλ Κλίντον. Ειρωνικά, μόλις 16 χρόνια νωρίτερα, ο Κλίντον είχε χαιρετιστεί ως «ο πρώτος μαύρος πρόεδρος"... Η κατηγορία του ρατσισμού είναι τόσο επιζήμια για ένα άτομο, ώστε έγινε το τελικό χτύπημα που ξεπάστρεψε την γιγαντιαία πολιτική μηχανή της Κλίντον. Περαιτέρω, στις αρχές Οκτωβρίου του 2008, η αναφορά του γερουσιαστή Τζον Μακέιν, προς τον υποψήφιο Obama, ως «αυτός» τον έκανε και αυτόν αποδέκτη της ταμπέλας του "ρατσιστή".

Πιο πρόσφατα είναι, τα σχόλια του προέδρου σχετικά με τον (μαύρο) καθηγητή Skip Gates (που τον συνέλαβε κατά λάθος η αστυνομία, την ώρα που άνοιγε την παραβιασμένη πόρτα σπιτιού του, θεωρώντας τον διαρρήκτη) και τον αξιωματικό της αστυνομίας του Cambridge, όπου πάλι ανακάτεψε το φάντασμα του ρατσισμού και τον ταξικό πόλεμο στην Αμερική. Ως Αφρο-Αμερικανός, ανησυχώ όταν βλέπω την κατηγορία περί ρατσισμού να χρησιμοποιείται τόσο εύκολα, να επιβάλλεται και να χρησιμεύει για να χωρίζουν τον αμερικάνικο λαό, αντί να αφήνουν να υπάρχει ένας δημοκρατικός πολιτικός διάλογος. Δεν είναι μόνο ότι είναι παραπλανητικό, αλλά μπορεί επίσης να επηρεάσει το έθνος, όπως εκείνο το αγόρι του γνωστού παραμυθού που φώναζε "λύκος." Σε περιπτώσεις όπου θα υπάρχει πραγματικά ρατσισμός, η κατηγορία θα είναι λιγότερο σοβαρή στο μέλλον, λόγω της επιπολαιότητας και της εκμετάλλευσης της βαριάς κατηγορίας για τον ρατσισμό που εφαρμόζεται σήμερα.

Πριν λίγο καιρό, το μέλος του Κογκρέσσου, Emmanuel Cleaver Cleaver II, παρενοχλήθηκε από έναν συμμετέχοντα σε συλλαλητήριο Tea Party στην Ουάσιγκτον, DC (τον έφτυσε). Υπάρχει και σχετικό βίντεο. Συντηρητικοί αναλυτές έχουν χάσει το χρόνο ψάχνοντας αν έφτυσε ο άνθρωπος τον Cleaver ή αν έγινε κατά λάθος από κάποιο σπρέι.

Ο Clever έχει μια μακρά ιστορία στον δημόσιο βίο. Πρώτον, έχει υπηρετήσει στο Kansas City, ως πάστορας μιας Εκκλησίας Μεθοδιστών, με 2.800 μέλη, από το 1974. Μετά από τρεις θητείες ως μέλος του δημοτικού συμβουλίου εξελέγη ο πρώτος Αφροαμερικανός δήμαρχος της πόλης του. Υπηρέτησε, επίσης, δύο θητείες ως πρόεδρος της Εθνικής Διάσκεψης των Μαύρων Δημάρχων. Τέλος, βρίσκεται ήδη στο Κογκρέσο από το 2004 και υποστήριξε την Χίλαρι Κλίντον έναντι του Μπάρακ Ομπάμα, μέχρι το τέλος της προεκλογικής περιόδου. Υπό το πρίσμα της ιστορίας και της αξιοπιστίας του, πιστεύω τον Cleaver ότι τον αποκάλεσαν με την "Ν" λέξη (‘Nigger’, «αράπη» - απαγορευμένη λέξη στις ΗΠΑ). Παρά τα ‘κατορθώματα’ μιας χούφτας περιθωριακών, είμαι βέβαιος ότι ο ρατσισμός δεν είναι η πηγή της ενέργειας αυτού του κινήματος.

Σε απάντηση προς τους επικριτές του Tea Party, οι αυθεντίες των συντηρητικών μέσων ενημέρωσης έχουν ξοδέψει αμέτρητες ώρες υπερασπιζόμενοι το κίνημα και τα κίνητρά του. Πιστεύω ότι το Tea Party αξίζει το πλεονέκτημα της αμφιβολίας. Παρ 'όλα αυτά, πρέπει να διαλυθεί η ιδέα ότι πρόκειται για μια νέα έκφραση παλαιότερων ρατσιστικών κινημάτων.

Κατά ειρωνικό τρόπο, το κίνημα Tea Party έχει γίνει θύμα της ίδιας του της επιτυχίας. Η δημοτικότητά του αποτελεί απειλή για το κατεστημένο στην αμερικάνικη πολιτική σκηνή. Είναι καιρός να αναδυθεί μια πραγματική, συλλογική ηγεσία και να δώσει κατεύθυνση στο Tea Party. Ως κάποιος που πιστεύει ότι το κίνημα Tea Party είναι μια επιστροφή στις παραδοσιακές αμερικανικές αξίες, προτείνω να υπάρξει ένας εκπρόσωπος δημοσίων σχέσεων. Το χειρότερο που θα μπορούσε να συμβεί σε αυτό το κίνημα είναι να υποβαθμιστεί το σημαντικό του μήνυμα, εξαιτίας κακής διαχείρισης και λάθος μηνυμάτων.

Συγκεκριμένα, προτείνω το κίνημα κάνει τρία πράγματα αμέσως. Πρώτον, θα πρέπει να ζητήσει συγγνώμη για την ασέβεια που πολλά από τα μέλη του έδειξαν στον Cleaver και σε άλλα μέλη του Κογκρέσου. Δεύτερον, το κίνημα θα πρέπει να έχει ηγέτες για τα συλλαλητήρια, εκπαιδευμένους και καταρτισμένους που θα δημιουργούν ένα μήνυμα για κάθε εκδήλωση. Τρίτον, καθώς το κίνημα μεγαλώνει, θα πρέπει να διαθέτει περισσότερους μαύρους και Ισπανόφωνους ομιλητές. Αυτό δεν είναι βιτρίνα, επειδή εκατομμύρια από τις μειονότητες συμμερίζονται τις ανησυχίες του Tea Party, αλλά αποθαρρύνονται από την δυσφήμιση που γίνεται στην εικόνα του κινήματος, από τα μεγάλα μέσα μαζικής ενημέρωσης.

Τα καλά νέα είναι ότι, αν το Tea Party αντισταθεί στον πειρασμό να γίνει ένα επίσημο τρίτο κόμμα με φορμαρισμένες δραστηριότητες, η όλο και μεγαλύτερη απήχησή του θα είναι γεγονός.

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή