ΚΑΝΑΔΑΣ: Φεμινίστρια μαμά ορκίζεται να μετατρέψει τον 3χρονο γιο της «σε μια περήφανη πριγκίπισσα είτε το θέλει, είτε όχι»

Η Leah McLaren είναι μία Καναδέζα φεμινίστρια αρθρογράφος και μητέρα δύο γιών οι οποίοι - δυστυχώς για αυτήν - είναι τα τυπικά ζόρικα αγοράκια. Η McLaren αισθάνθηκε ότι «προσβλήθηκε» από τον μικρότερο γιο της, που είναι μόνο 3 χρονών, όταν εκείνος απέρριψε τα «κοριτσίστικα» πράγματα και τώρα ορκίζεται να τον μετατρέψει σε μια «περήφανη πριγκίπισσα είτε του αρέσει, είτε όχι».

Η Leah McLaren έγραψε το ακόλουθο άρθρο στο καναδικό site The Globe and Mail:

 

“Πριν λίγες ημέρες καθόμουν στο πάρκο με τον James, που είναι 3 ετών, όταν πήρα ένα λουλουδάκι και του το έδωσα δώρο. «Με τίποτα, μαμά», μου είπε, απομακρύνοντας το δώρο μου. «Τα λουλούδια είναι όμορφα και εγώ είμαι αγόρι».

Και σκέφτηκα: Αυτό ήταν. Τον γράφω σε μπαλέτο.

Καθώς ο James μεγαλώνει και αρχίζει να ανακαλύπτει τον εαυτό του, συνειδητοποιώ ότι οδηγείται μέσα από αυτά που απορρίπτει αυστηρά καθώς και μέσα από αυτά που πραγματικά αγαπά (ζόμπι, μαγεία, παγωτό, σκυλιά και χορό). Μερικά από τα πράγματα που ο ίδιος τώρα απορρίπτει πραγματικά δείχνει να αντιπαθεί (γιαούρτι, κάλτσες που προκαλούν φαγούρα, το να πάει για ύπνο), αλλά υπάρχουν άλλα πράγματα που αρχίζει να θέλει για λόγους προφανούς πολιτισμικής προετοιμασίας (sic).

Αλλά καθώς βλέπω τον γιο μου να απορρίπτει τα λουλούδια και τις κούκλες και ακόμη και τις ροζ γρανίτες - όλα όσα, μέχρι πρόσφατα, λάτρευε - με το σκεπτικό ότι είναι «κοριτσίστικα», κατάλαβα ότι υπάρχει κάτι εγγενώς σεξιστικό, ακόμη και συγκεκαλυμμένα μισογυνιστικό, με τον τρόπο που αποθαρρύνουμε τα αγόρια από τα ‘όμορφα’ πράγματα, ενώ λέμε στα κορίτσια ότι μπορούν να τα έχουν.

Αυτό το είδος μηνυμάτων είναι κακό για τα αγόρια επειδή είναι πολιτιστικά περιοριστικό (sic), αλλά με την ευρύτερη έννοια είναι ακόμα χειρότερο για τα κορίτσια. Γιατί τους λέει: Τα αγόρια είναι γενικά cool και τα κορίτσια είναι ανόητα και άχρηστα.

Όσο δεν μου αρέσει η ιδέα να κατηγοριοποιείται οτιδήποτε ως εγγενώς θηλυκό ή αρσενικό, είναι δύσκολο να εξηγήσεις τη μετα-πολιτιστική θεωρία του φύλου σε ένα τρίχρονο. Για τον James, ο κόσμος είναι λίγο δυαδικός αυτή τη στιγμή και το να προσπαθώ να του αλλάξω αυτή του την προοπτική σιγά-σιγά - έχει γίνει το μικρό σχέδιό μου. Μου δείχνει επίσης πόσο περίεργο μέρος πρέπει να είναι ο κόσμος για τα τρανσέξουαλ παιδιά ή για τα παιδιά που δεν συμμορφώνονται με κάποιο φύλο.

Αν θέλω ο γιος μου να αγαπά και να σέβεται τις γυναίκες, θα πρέπει να τον διδάξω να αποδεχθεί - και να εκτιμήσει ιδανικά - τα "κοριτσίστικα" πράγματα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο του φτιάχνω ένα στεφάνι από λουλούδια και τον γράφω σε μπαλέτο.

Θα μετατρέψω αυτόν τον ξερόλα μπόμπιρα σε μία περήφανη πριγκίπισσα είτε του αρέσει, είτε όχι”.

ΚΟ: Εάν πάρεις απομονωμένα αυτή την ιστορία θα σκεφθείς ίσως, ότι η γυναίκα αυτή ως γονιός, έχει αποτύχει και είναι και επικίνδυνη για την ανατροφή του παιδιού της, διότι επιχειρεί εγωιστικά, εκβιαστικά και καταπιεστικά να του επιβάλλει τις δικές της ιδεοληψίες και να το «διαμορφώσει» κατάλληλα, λες και πρόκειται περί ιδιοκτησίας της. Δεν είναι απλώς ότι θέλει να του πει τις απόψεις της, ή ακόμα επιδιώκει να του κάνει πλύση εγκεφάλου, αλλά ξεκάθαρα θέλει να το εκδικηθεί μόνο και μόνο επειδή είναι στην φύση του! Επειδή το 3χρονο αγοράκι της δεν ήθελε να του φορέσει λουλούδια θα το τιμωρήσει, βάζοντας το σε μπαλέτο μαζί με κορίτσια που φορούν ροζ.

Το πρόβλημα όμως είναι γενικότερο και βαθύτερο.

Ο φεμινισμός και η «θεωρία του φύλου» (δεν είσαι αυτό το φύλο με το οποίο γεννήθηκες βλ. «κοινωνικό φύλο») αποτελούν παιδιά της αριστεροσύνης (λιμπεραλισμού κατά τα αμερικάνικα), η οποία αργά και σταθερά χτίζει το βασίλειό της στον σύγχρονο δυτικό κόσμο.

Η αριστεροσύνη είναι στην πραγματικότητα μια ψυχική διαταραχή.

Το πρόβλημα είναι ότι μέσω της ιδεολογικής ηγεμονίας της αριστεράς, αυτή η διαταραχή έχει καταφέρει όχι μόνο να απαλλαγεί από κάθε κατηγορία και να ξεφύγει από κάθε έλεγχο, αλλά να χτίσει μια «κατεστημένη» άποψη ότι αντιθέτως, ψυχικά διαταραγμένοι είναι όσοι αντιτάσσονται σε αυτήν! Έχει προλάβει δε και έχει ενδυθεί με το ένδυμα της νομιμότητας και της προστασίας του κράτους μέσω «προοδευτικών» νομοθεσιών. Μπροστά στην επέλαση αυτής της αριστερής παραφροσύνης τα υπόλοιπα συστημικά αριστεροκεντροδεξιά κόμματα που δεν θέλουν να ανήκουν στους «λαϊκιστές» και στους «ακραίους», εάν δεν της κάνουν τεμενάδες, την αφήνουν ανεξέλεγκτη να «παίζει μπάλα μόνη της». Και επειδή  η παραφροσύνη δεν έχει φραγμό θα έρθει η ώρα που όποιο αγόρι μιλάει αγορίστικα, ντύνεται αγορίστικα και παίζει παιχνίδια αγορίστικα θα στιγματίζεται ως «φορέας μισαλλοδοξίας» και θα βιώνει την ανάλογη κοινωνική απαξίωση. Ήδη στα σχολεία μας η «δημόσια» (κρατική καλύτερα) παιδεία διδάσκει τα παιδιά μας την επικίνδυνη θεωρία περί «κοινωνικού φύλου» στιγματίζοντας τους «αντιφρονούντες» και ήδη ετοιμάζεται νόμος που θα επιτρέπει σε ένα άτομο να δηλώνει «το φύλο που θέλει», ασχέτως της βιολογικής / ανατομικής του κατάστασης. Οι αντιδράσεις μέχρι τώρα, ας μην κρυβόμαστε, είναι μηδαμινές. Οι παράφρονες δεν θα ησυχάσουν μέχρι να εγκαθιδρύσουν μια αντι-ανθρώπινη κοινωνία ουδετεροποιημένων subjects βγαλμένη από το γνωστό δυστοπικό μυθιστόρημα του Όργουελ.

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / πηγή