Έκανε το Hollywood "αντικειμενική" ταινία για έναν πρώην ομοφυλόφιλο;

Του Henry Makow Ph.D. / ΚΟ

Πρόκειται για την ταινία "I am Michael" με τον James Franco, την Emma Roberts και τον Zachary Quinto, που γυρίστηκε από την εταιρία του Franco (όχι κάποια εκκλησία) και βασίζεται στην αληθινή ιστορία του Michael Glatze, ενός εξέχοντος ηγέτη της ομοφυλοφιλικής νεολαίας στην Αμερική, υπερασπιστή των «δικαιωμάτων» των ομοφυλόφιλων και εκδότη του "βραβευμένου" περιοδικού “Young Gay America”, ο οποίος εγκατέλειψε την ομοφυλοφιλία το 2007, αφού στράφηκε στον Θεό και στον χριστιανισμό μετά από ένα πρόβλημα με την υγεία του και παντρεύτηκε μια γυναίκα και τώρα είναι χριστιανός πάστορας.

Δεν πίστευα στα μάτια μου. Είναι δυνατόν το Χόλυγουντ να απεικονίζει τη συνηθισμένη ζωή όπως την ξέρουμε; Να φτιάχνει ταινία για έναν άνθρωπο που έχει μια πνευματική αφύπνιση αφού βιώνει μια φοβία για θέμα υγείας και αρχίζει να ασχολείται με το θάνατο, το νόημα της ζωής, και τον Θεό; Αυτός ο άνθρωπος δείχνει να έχει ένα εσωτερικό είναι, μια ψυχή, κάτι σπάνιο στις κινηματογραφικές ταινίες του Χόλυγουντ.

Αλλά οι εκπλήξεις δεν σταματάνε εδώ! Η ταινία απεικονίζει ένα αμφιλεγόμενο θέμα – την ομοφυλοφιλία - σαν να υπήρχαν δυο πλευρές στην ιστορία. Δεν ήταν η κλασσική νεοταξική προπαγάνδα που συνήθως βλέπουμε - όπως στο "Milk" (2008), η ταινία για τον ομοφυλόφιλο δήμαρχο του Σαν Φρανσίσκο Harvey Milk.

Ο παραγωγός της ταινίας "I am Michael” και ηθοποιός του Χόλυγουντ James Franco (Τζέιμς Φράνκο, εβραϊκής καταγωγής, με αμφιλεγόμενες δηλώσεις για τις σεξουαλικές του προτιμήσεις) εξήγησε την προσέγγισή τους: «Θα έχουμε μια πολύ ισότιμη, μη κριτική προσέγγιση, αλλά έπρεπε επίσης να πούμε στους εαυτούς μας: “Δεν λέμε αυτή την ιστορία μόνο για να κάνουμε τον Michael χαρούμενο, λέμε την ιστορία για να δούμε και τις δύο πλευρές”.

"Το καλύτερο που μπορούσαμε να κάνουμε ήταν να του πούμε: "Έχουμε καλές προθέσεις, δεν πρόκειται να σε σταυρώσουμε ή να σε κρίνουμε, αλλά πρέπει επίσης να πούμε την ιστορία από την άλλη πλευρά καθώς και από την πλευρά στην οποία βρίσκεσαι τώρα".

Η ταινία έγινε το 2015, αλλά ποτέ δεν βγήκε σε κινηματογραφικές αίθουσες. Τα σχόλια για την ταινία ήταν ανάμικτα με τα gaystapo μέσα ενημέρωσης να την ψιλο-θάβουν επειδή δεν εξυμνούσε επαρκώς τον δεύτερο περιούσιο λαό, τους σοδομιστές. Τελικά ήρθε στο Netflix αυτό το καλοκαίρι.

Η "αντικειμενικότητα" της ταινίας είναι τόσο δυνατή όσο και αδύνατη. Ένας κριτικός έγραψε: «Ο κ. Franco φαίνεται να εγκαταλείπεται από ένα σκηνοθέτη, του οποίου η προσέγγιση είναι τόσο μη δεσμευτική και δραματικά χωλαίνουσα, ώστε σπρώχνει τον ηθοποιό και τον χαρακτήρα του σε ένα ήπιο καθαρτήριο αντικρουόμενων κινήτρων».

Το "I am Michael" απεικονίζει τόσο τους ομοφυλόφιλους όσο και τους χριστιανούς με έναν αρκετά σπλαχνικό τρόπο. Θα προτιμούσα μια πιο ρεαλιστική άποψη της ομοφυλοφιλίας, όπως αντικατοπτρίζεται στις δηλώσεις του Michael Glatze (φώτο): "Η ομοφυλοφιλία είναι ένα κλουβί στο οποίο είσαι παγιδευμένος σε έναν ατελείωτο κύκλο του να θέλεις συνεχώς περισσότερο - σεξουαλικά - που δεν μπορείς ποτέ να λάβεις, το να νιώθεις συνεχώς κενότητα, προσπαθώντας να δικαιολογήσεις τις διεστραμμένες σου ενέργειες με την πολιτική και την «feel good» τη γλώσσα που επικρατεί (όλα είναι θετικά και καλά για τους ομοφυλόφιλους – απαγορεύεται να πληγωθούν)».

«Ο Θεός σ 'αγαπάει περισσότερο από ό, τι κάποιος τύπος θα σε αγαπούσε ποτέ ... Μη θέτεις την πίστη σου σε κάποιον άνθρωπο, σε κάποια σάρκα ... Αυτό κάνουμε όταν είμαστε κολλημένοι στην ομοφυλοφιλία, όταν είμαστε κολλημένοι σε εκείνο το σπήλαιο. Πηγαίνουμε από τον έναν άντρα στον άλλον, αναζητώντας κάποιον να μας αγαπά και να μας κάνει να νιώθουμε καλά, αλλά ο Θεός είναι πολύ καλύτερος από όλους τους άλλους εκεί έξω που κυριαρχούν επάνω σου».

"Δεν βλέπω τους ανθρώπους ως γκέι πια ... Ο Θεός μας δημιουργεί ετεροφυλόφιλους. Μπορούμε να βάλουμε άλλες ιδέες στο κεφάλι μας για το τι είμαστε και αυτό έκανα κι εγώ βεβαίως, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι η αλήθεια".

Όμως, είναι αρκετά δύσκολο να γίνει μια αντικειμενική ταινία για την ομοφυλοφιλία σήμερα, πόσο μάλλον μια που να είναι ανοιχτά επικριτική. Πάει κόντρα στο «ρεύμα».

Ζούμε σε μια σεξουαλική τυραννία όπου προβάλλεται και επιβάλλεται η άρνηση των φυσικών βιολογικών διαφορών. Τα παιδιά πριν την εφηβεία διδάσκονται να αμφισβητούν το φύλο τους και τους προσφέρονται transgender κατασταλτικά ορμονών. Ενθαρρύνονται να "πειραματιστούν" με την ομοφυλοφιλία. Νόμοι απαγορεύουν τα παιδιά που έχουν σύγχυση με το φύλο τους να αναζητήσουν θεραπεία. Η πυρηνική οικογένεια είναι το ερυθρό αιμοσφαίριο της κοινωνίας. Η νεοταξική κοινωνική μηχανική σκοπεύει να σαμποτάρει την κοινωνία καταστρέφοντας την οικογένεια.

ΚΟ: Δεν την έχω δει. Γενικώς δεν πολυ-ακούστηκε αν και έχει γνωστούς ηθοποιούς. Δεν έχει κυκλοφορήσει ούτε σε DVD. Τουλάχιστον ακόμα...

ΚΟ / πηγή