«Τα τσιράκια της Μεγάλης Πόρτας»

Της Ελένης Α. Παπαδοπούλου

Σουλατσάρουν καθαμερινά στις οθόνες μας...

Δημοσιογράφοι, πολιτικοί, πάσης φύσεως ειδικοί με τους οικονομολόγους σε μεγάλες “δόξες”... Η γλώσσα τους είναι βουτηγμένη στους αριθμούς, τους δείκτες των χρηματιστηρίων, την ορολογία των ΟΙΚΩΝ «ενοχής»...

Αναπαράγουν τις ευρωπαϊκές δηλώσεις αγωνιώντας μην τους ξεφύγει κάποια σημαίνουσα άνω τελεία των χρησμών, παίζουν στα δάχτυλα τα ελλείμματα, τα στοιχήματα, τα σκαμπανεβάσματα του χρέους, τα στατιστικά της ανεργίας, τους τόκους, τα ομόλογα, τα δημοσιεύματα του Spiegel…

Βρίσκουν πάντα μια χαραμάδα για να τονίσουν ότι η έξοδος απ’ το ευρώ θα είναι καταστροφική και αποφεύγουν συστηματικά να απαντήσουν στο ερώτημα γιατί η έξοδος είναι καταστροφικότερη από την παραμονή και για ποιους...

Έχουν συγκεκριμένη αγοραία και σιδερωμένη όψη, κομπάζον ύφος παντογνώστη, και δεν παραλείπουν ποτέ να υπογραμμίσουν και να διογκώσουν τα ελαττώματα και τα λάθη των Ελλήνων... Και φυσικά είναι οι στηλοβάτες του Μνημονίου, της κυβέρνησης και ολόκληρου του πολιτικού συστήματος που υπηρετεί την τραπεζική λογική... Σχεδόν σε πείθουν ότι όλα όσα υποστηρίζουν είναι για το καλό μας...

Δηλαδή, με λίγα κοφτερά και ακριβοδίκαια λόγια, είναι...

«Τα τσιράκια τιις Μεγάλης Πόρτας», όπως ονόμαζε τους Φαναριώτες ο Γέρος του Μοριά.

Είναι αυτοί που βγάζουν το πολυτελές ψωμί τους από τους ευρωπαϊκούς ομίλους, είναι αυτοί που τα τρώνε με τους Πάγκαλους, είναι οι μεγάλοι, μεσαίοι και μικροί ωφελούμενοι...

Μοιραία, λοιπόν, η χώρα μας βρίσκεται και πάλι μοιρασμένη σε δύο μεγάλα στρατόπεδα: Τα τσιράκια της Μεγάλης Πόρτας και τους Αγωνιστές που σηκώνουν το βάρος όλων αυτών των χαρτογιακάδων... Των βολεμένων παρατρεχάμενων που τρέμουν μην πέσει η υψηλή πύλη που τους ταίζει και των ανθρώπων που πολεμούν την αδικία και το ψέμα. Ανάμεσά τους, οι αφελείς νεοραγιάδες που κάθε στρατόπεδο προσπαθεί να προσηλυτίσει...

Να γιατί η γνώση της ιστορίας για τους λαούς είναι ένα χρυσό κλειδί που ανοίγει τους ορίζοντες της σκέψης, καθοδηγεί και προβλέπει...

Δεν μένει παρά να δούμε ποιοι ήταν οι ιστορικοί όροι που καθόρισαν την επικράτηση των Αγωνιστών έναντι των Φαναριωτών. Και να εργαστούμε με πάθος για να γκρεμίσουμε την Μεγάλη Πόρτα των παθών, της δουλείας, της θλίψης που φοβερίζει το σπιτικό μας...

Να χαρούμε και πάλι ανέμελοι το ουζάκι της ειρήνης με τους φίλους μας, να ζήσουμε στιγμές ξέγνοιαστες και τρυφερές στα ακρογιάλια μας, να δούμε το χαμόγελο στα χείλη των παιδιών και των γερόντων μας... Γιατί καμιά χαρά δεν είναι ολόκληρη και έντιμη όταν γύρω μας ξεχειλίζει ο πόνος...

Καλό και αγωνιστικό μας Φθινόπωρο.

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή: περιοδικό ΕΠΑΘΛΟ, Ιούλιος – Αύγουστος 2011