ΗΠΑ: Η εκστρατεία για τον έλεγχο των όπλων και οι Εβραίοι της Αμερικής

Του Kevin MacDonald (Occidental Observer) / ΚΟ

Με την ευκαιρία της επίθεσης στο σχολείο του Parkland, θεώρησα σκόπιμο να επαναλάβω αυτό το άρθρο, που αρχικά δημοσιεύτηκε την 1η Ιανουαρίου 2013. Δείτε επίσης το άρθρο του Andrew Joyce, "Εβραίοι και έλεγχος των όπλων: Μια επανάληψη".

Στο άρθρο του Cooper Sterling “Guns, profiling and White males“, σημειώνει

Η παράλογη εμμονή της Αριστεράς με τον έλεγχο των πυροβόλων όπλων υπερβαίνει την τελευταίο επεισόδιο των μαζικών πυροβολισμών. Είναι ενδημικό μεταξύ των κοσμοπολίτικων λογοτεχνών, οι οποίοι απεχθάνονται τη Μέση Αμερική, το να ασχολούνται με τους κινδύνους που συνδέονται με τα πυροβόλα όπλα, παραβλέποντας ή ελαχιστοποιώντας τα οφέλη από την κατοχή πυροβόλων όπλων....

Όποιος παρακολουθεί την εθνική σκηνή από το Newtown παρατηρεί μια συναισθηματική αντιπάθεια προς το τελευταίο ίχνος πολιτικού μοχλού ανάμεσα σε μια αναγνωρίσιμη δημογραφική πραγματικότητα: ότι η κουλτούρα των όπλων είναι συντριπτικά λευκή. Αυτό που οι υποστηρικτές των κατεστημένων media και των υπέρμαχων του ελέγχου των όπλων τελικά εκφοβίζουν είναι η κουλτούρα των όπλων στην Αμερική, η οποία είναι πολύ Λευκή, πολύ αρσενική και πολύ συντηρητική... 

Η παράδοση της ιδιοκτησίας όπλων είναι τόσο παλιά όσο και η Αμερικάνικη Δημοκρατία. Αντανακλά το δημογραφικό πρόσωπο της Αμερικής πριν το 1965 ως ένα συντριπτικά λευκό και πιο πολιτισμένο έθνος. Ως γέννημα θρέμμα Midwesterner (από τις μεσοδυτικές πολιτείες), τα όπλα ήταν παντού στις γειτονιές μας και ελάχιστα σπίτια δεν είχαν κάποιο είδος πυροβόλου όπλου. Μεγαλώσαμε κυνηγώντας με τους πατέρες, τους θείους και τους ξαδέλφους μας, αποκτώντας τουφέκια και καραμπίνες από τα μέσα της εφηβείας μας.

Ένα άρθρο του Forward (που απευθύνεται στους εβραιοαμερικάνους) σημειώνει ότι η εβραϊκή κοινότητα έχει αναλάβει το προβάδισμα στον έλεγχο των όπλων και ότι είναι εχθρική προς την κουλτούρα των όπλων της Λευκής Αμερικής που είναι ιδιαίτερα εμφανής στην αγροτική Λευκή Αμερική. Οι Εβραίοι "ενστικτωδώς απoστρέφονται" αυτή την κουλτούρα ("After Newtown Jews lead renewed push on guns“).

Εβραϊκές οργανώσεις υπερηφανεύονται για τις θέσεις τους υπέρ του ελέγχου των όπλων που χρονολογούνται από τις πρώτες ημέρες που ξεκίνησε αυτή η συζήτηση, μετά τη δολοφονία του Martin Luther King Jr. και του προέδρου Kennedy. Οι περισσότεροι διαδραμάτισαν υποστηρικτικό ρόλο στη θέσπιση νομοθεσίας, περιορίζοντας παράλληλα την πρόσβαση σε όπλα και έκτοτε επιβεβαίωσαν τη δέσμευσή τους να μειώσουν τη διαθεσιμότητα όπλων.

Ένας λόγος για την ευρεία εβραϊκή υποστήριξη του ελέγχου των όπλων, είπε ο Mariaschin, (της B'nai B'rith) έχει να κάνει με την αίσθηση ασφάλειας της κοινότητας, "που ίσως μας κάνει να νιώσουμε ότι η κατοχή όπλων επίθεσης είναι εντελώς άσκοπη".

Ο ραβίνος Eric Yoffie, πρώην επικεφαλής του κινήματος μεταρρυθμισμένου ιουδαϊσμού, περιέγραψε σε πρόσφατο άρθρο της Haaretz πολλούς λόγους γιατί οι Εβραίοι στέκονται δίπλα στους υποστηρικτές του ελέγχου των όπλων: η υπαγωγή της κοινότητας στο Δημοκρατικό Κόμμα, το γεγονός ότι οι Εβραίοι είναι αστικοί άνθρωποι και απομακρύνονται από την κουλτούρα του κυνηγιού ή της ιδιοκτησίας όπλων και η υποψία τους προς την NRA, η οποία «συνδέεται στο μυαλό πολλών Εβραίων με εξτρεμιστικές θέσεις που φοβίζουν τους Εβραίους και από τις οποίες νιώθουν αποστροφή ενστικτωδώς».

Παρόλο που οι Εβραίοι σίγουρα επιτέθηκαν και τελικά κατάφεραν να νικήσουν την ελίτ WASP κουλτούρα της Αμερικής πριν από το 1965 (π.χ. εκτοπίζοντας τους WASPs από τα ελίτ πανεπιστήμια), ένα άλλο κρίσιμο σημείο σύγκρουσης μεταξύ των εβραϊκών οργανώσεων και των κυριότερων εβραϊκών πνευματικών κινήσεων ήταν με την αγροτική Αμερική. Αυτή η σύγκρουση μπορεί να διακρίνεται σαφέστερα μεταξύ των Διανοουμένων της Νέας Υόρκης, μιας ομάδας που συζητείται στο Κεφάλαιο 6 του βιβλίου μου "The Culture of Critique”.

Οι Διανοούμενοι της Νέας Υόρκης επιτέθηκαν στον λαϊκισμό υπέρ του εαυτού τους όπως μια πνευματική ελίτ. Οι Διανοούμενοι της Νέας Υόρκης (The New York Intellectuals) που συνδέουν την αγροτική Αμερική με

τον εθνικισμό και τον φασισμό, καθώς και με τον αντι-πνευματισμό και τον επαρχιακό χαρακτήρα. ο αστικός χαρακτήρας συσχετίστηκε αντιθετικά με την εθνοτική και πολιτισμική ανοχή, με τον διεθνισμό και με τις προηγμένες ιδέες. . . . Οι Διανοούμενοι της Νέας Υόρκης ξεκίνησαν απλώς με την παραδοχή ότι οι άνθρωποι αγροτικών περιοχών - με τους οποίους συσχετίζουν μεγάλο μέρος της αμερικανικής παράδοσης και το μεγαλύτερο μέρος της επικράτειας πέρα ​​από τη Νέα Υόρκη - είχαν ελάχιστα να συμβάλλουν σε ένα κοσμοπολίτικο πολιτισμό. . . . Με την ερμηνεία πολιτιστικών και πολιτικών ζητημάτων μέσω των φακών  αστικό – αγροτικό, οι συγγραφείς θα μπορούσαν ακόμη και να κρύψουν τις απόψεις της υπεροχής και έκφρασης των αντιδημοκρατικών συναισθημάτων ως κρίσεις κάποιας αντικειμενικής εμπειρογνωμοσύνης. (Cooney 1986, 267-268).

Η τελευταία γραμμή επαναλαμβάνεται. Οι διανοούμενοι της Νέας Υόρκης ασχολήθηκαν με μια βαθιά αντιδημοκρατική επιχείρηση δεδομένου ότι απέρριψαν και αισθάνονταν ανώτεροι από τον πολιτισμό της πλειοψηφίας των Αμερικανών. Η μάχη μεταξύ αυτού του αστικοποιημένου πνευματικού και πολιτικού κατεστημένου και της αγροτικής Αμερικής συνδέθηκε με ένα ευρύ φάσμα θεμάτων. Ιδιαίτερα σημαντικό ήταν το θέμα της μετανάστευσης. Σε αυτή την περίπτωση και σε ολόκληρο το φάσμα και σε αυτό που έγινε mainstream λίμπεραλ πολιτικές, οι διανοούμενοι της Νέας Υόρκης είχαν την ενθουσιώδη υποστήριξη όλων των κυρίαρχων εβραϊκών οργανώσεων.(Review of Eric Kaufmann’s The Rise and Fall of Anglo America“).

Η κουλτούρα των όπλων της παραδοσιακής Αμερικής, ιδιαίτερα της αγροτικής Αμερικής, ήταν ιδιαίτερα ξεχασμένη από τους Εβραίους διανοούμενους. Υπάρχει επίσης ένας βαθύς φόβος για χριστιανική κουλτούρα που είναι πιο ζωντανή στην αγροτική Αμερική. Για παράδειγμα, ο Ισραηλινός πατριώτης Elliott Abrams αναγνωρίζει ότι η κυρίαρχη εβραϊκή κοινότητα στην Αμερική «προσκολλάται σε αυτό που είναι στο κάτω μέρος ένα σκοτεινό όραμα της Αμερικής, ως μια γη που διαπερνάται από αντισημιτισμό και πάντα βρίσκεται στα πρόθυρα των αντισημιτικών εκρήξεων». Σύμφωνα με τον Abrams, εξαιτίας αυτού του οράματος, οι Εβραίοι έχουν αναλάβει ηγετικό ρόλο στην εκκοσμίκευση της Αμερικής. Στην πραγματικότητα, ο βασικός ρόλος των εβραϊκών οργανώσεων στη διαμόρφωση του συνταγματικού νόμου για τις σχέσεις Εκκλησίας / Πολιτείας είναι γνωστός. Και δεν αποτελεί κανένα μυστήριο το ποιος είναι πίσω από τον Πόλεμο κατά των Χριστουγέννων.

Και μεταβάλλοντας με επιτυχία την πολιτική μετανάστευσης, οι Εβραίοι μείωσαν την πολιτική δύναμη της αγροτικής Λευκής υποκουλτούρας της Αμερικής στο σημείο που, παρόλο που περίπου 7 στους 10 Λευκoύς άνδρες ψήφισαν Ρεπουμπλικάνους (και ~ 60% των Λευκών γυναικών), ο Ομπάμα και οι Δημοκρατικοί κέρδισαν τις (προηγούμενες) εκλογές. Ακόμη και αν αποτύχει η σημερινή ώθηση για τον έλεγχο των όπλων, μπορούμε να αναμένουμε ότι οι εβραϊκές οργανώσεις θα συνεχίσουν την προσπάθεια να αφοπλίσουν τους λευκούς άνδρες.

Οι εβραϊκές οργανώσεις δεν είναι ενάντια στα όπλα όταν βρίσκονται στα χέρια της αστυνομίας και άλλων αρχών. Το ADL και το SPLC έχουν κάνει ισχυρές συμμαχίες με τις αρχές επιβολής του νόμου στην Αμερική.

Επιπλέον, παρατηρείται συχνά ότι οι εβραϊκές οργανώσεις έχουν ιστορικά ευνοηθεί από μια ισχυρή κεντρική κυβέρνηση αντί από τα δικαιώματα των πολιτειών. Για παράδειγμα, ο Jacques Berlinerblau (φώτο), γράφοντας στο «Χρονικό της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης», σημειώνει ότι «οι εβραίοι ψηφοφόροι ... προτιμούν τις πόλεις και τις ομοσπονδιακές κυβερνήσεις παρά τις απομονωμένες περιοχές και τις ασταθείς πολιτείες. ... Στους Εβραίους αρέσουν οι ισχυρές κεντρικές κυβερνήσεις, και όχι ένα κράμα τοπικών φορέων λήψης αποφάσεων που νοιάζονται για τις πλειοψηφίες».

Παρόλο που οι εβραϊκές οργανώσεις δεν θα το έλεγαν με αυτόν τον τρόπο, το σαφές αποτέλεσμα είναι ότι ο εβραϊκός ακτιβισμός ευνοεί μια ισχυρή κεντρική κυβέρνηση με μονοπώλιο πάνω στη θανατηφόρα δύναμη. Δεδομένης της εχθρότητας του εβραϊκού λαού απέναντι στους παραδοσιακούς λαούς και τον πολιτισμό της Λευκής Αμερικής, αυτός είναι ένας πολύ προκατειλημμένος συνδυασμός καθώς εισερχόμαστε στην εποχή μιας αμερικανικής μη Λευκής πλειοψηφίας.

ΚΟ / πηγή