Ole Miss 1962. Την ημέρα που ο Μισισιπής παραλίγο να επαναστατήσει για δεύτερη φορά

Το Ιστορικό:

Οι βίαιες ταραχές στην πολιτεία του Μισισιπή τον Σεπτέμβριο του 1962, που ονομάστηκαν “the Ole Miss riot” ή “Battle of Oxford”, ξέσπασαν μεταξύ χιλιάδων λευκών κατοίκων του Μισισιπή, που διαφωνούσαν με την εγγραφή του μαύρου James Meredith στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης του Μισισιπή και των ένοπλων ομοσπονδιακών και κρατικών δυνάμεων. Οι ταραχές ξεκίνησαν τη νύχτα της 30ης Σεπτεμβρίου 1962 και είχαν την δυναμική να οδηγήσουν σε γενικευμένα επεισόδια και σε άλλες πολιτείες του Νότου, ενώ το έντονο τοπικιστικό και εξεγερσιακό κλίμα έβγαζε στην επιφάνεια αποσχιστικές τάσεις και μύριζε «νέο εμφύλιο». Δύο πολίτες και ένας Γάλλος δημοσιογράφος, σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια της νύχτας και περισσότεροι από 300 άνθρωποι τραυματίστηκαν, συμπεριλαμβανομένου του ενός τρίτου των στρατιωτών των ΗΠΑ που αναπτύχθηκαν στην περιοχή.

Το 1954 το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ είχε αποφανθεί ότι ο φυλετικός διαχωρισμός (segregation) στα δημόσια σχολεία ήταν αντισυνταγματικός. Ο Meredith βετεράνος της Πολεμικής Αεροπορίας, βασιζόμενος σε αυτή την απόφαση, αμέσως έκανε αίτηση στο Πανεπιστήμιο του Jackson του Μισισιπή. Παρ 'όλα αυτά, η είσοδός του αποκλείστηκε από τους πανεπιστημιακούς αξιωματούχους και αργότερα από τον κυβερνήτη Ross Barnett, ο οποίος δήλωσε: «Σε όλη την ιστορία δεν υπάρχει ούτε μια περίπτωση όπου η λευκή φυλή επέζησε της κοινωνικής φυλετικής ενσωμάτωσης. Δεν θα πιούμε από το ποτήρι της γενοκτονίας!... Θα πρέπει είτε να υποταχθούμε στις παράνομες επιταγές της ομοσπονδιακής κυβέρνησης, είτε να σταθούμε σαν άνδρες και να τους πούμε ποτέ! ... Κανένα σχολείο δεν θα ενσωματωθεί στο Μισισιπή, ενώ εγώ είμαι ο κυβερνήτης σας!»

Η κυβέρνηση του John F. Kennedy είχε εκτενείς συζητήσεις με τον Barnett και το προσωπικό του για την προστασία του Meredith, αλλά ο Barnett είχε δημοσίως δεσμευθεί να κρατήσει το πανεπιστήμιο φυλετικά διαχωρισμένο. Ο Υπουργός Δικαιοσύνης Ρόμπερτ Φ. Κένεντι έλπιζε ότι ήταν αρκετή μια συνοδεία Αμερικανών στρατιωτών, να αναγκάσει τον κυβερνήτη να συμμορφωθεί. Δεν έκρυβε πάντως τις ανησυχίες του ότι μπορεί να ξεσπάσει ένας «μίνι-εμφύλιος πόλεμος» μεταξύ των στρατευμάτων του στρατού των Η.Π.Α. και των διαδηλωτών. Κάτω από συνεχείς πιέσεις, ο Barnett τη δεσμεύτηκε να εγγυηθεί για την τάξη και απρόθυμα συμφώνησε να επιτρέψει στον Meredith να εγγραφεί, ενώ ο Ρόμπερτ Φ. Κένεντι διέταξε 500 Αμερικανούς στρατιώτες να συνοδεύσουν τον Meredith κατά την άφιξή του και την εγγραφή του. Στις 1 Οκτωβρίου 1962, ο Meredith έγινε ο πρώτος Αφροαμερικάνος φοιτητής στην αμερικανική ιστορία που γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο του Μισισιπή και παρακολούθησε το πρώτο έτος. Αποφοίτησε στις 18 Αυγούστου 1963 με πτυχίο πολιτικών επιστημών.

Κατά τη διάρκεια εκείνων των ημερών το εθνικιστικό (για άλλους ρατσιστικό) θερμόμετρο είχε ανέβει κατακόρυφα στις τάξεις των λευκών Νοτίων κατοίκων. Αυτοκίνητα κυκλοφορούσαν συνεχώς στους δρόμους με σημαίες του Νότου, εμβατήρια της Συνομοσπονδίας της εποχής του «εμφυλίου» ακούγονταν παντού, γκρι στολές "ξεθάφτηκαν" και στην πανεπιστημιούπολη είχαν κολληθεί αυτοκόλλητα που έγραφαν "The South shall rise again!". Ο στρατηγός εν αποστρατεία Edwin Walker, βετεράνος του Β΄ ΠΠ και του Πολέμου της Κορέας βγήκε στο ραδιόφωνο και είπε: «Μισισιπή: Είναι καιρός να προχωρήσουμε. Ακούσαμε πολλά και δεχθήκαμε πολλές πιέσεις από το αντίχριστο Ανώτατο Δικαστήριο! Σηκωθείτε και σταθείτε δίπλα στον κυβερνήτη Ross Barnett στο Τζάκσον του Μισισιπή! Τώρα είναι η ώρα να μας ακούσουν! Χιλιάδες αποφασισμένοι άντρες από κάθε πολιτεία της Ένωσης θα μαζευτούν να διαδηλώσουν υπέρ της ελευθερίας! Είναι η μάχη για την Δημοκρατία! Ναι στον Barnett! Όχι στον Κάστρο! Φέρτε την σημαία σας, τη σκηνή σας και την κατσαρόλα σας. Ή τώρα ή ποτέ! Ζούμε στιγμές όπου ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών δεσμεύεται ότι χρησιμοποιήσει στρατεύματα, ομοσπονδιακά ή κρατικά, στο Μισισιπή! Την τελευταία φορά που έγινε μια τέτοια κατάσταση ήμουν στη λάθος πλευρά. Αυτό ήταν στο Little Rock του Αρκάνσας το 1957-1958. Αυτή τη φορά – χωρίς στολή - είμαι στη σωστή πλευρά! Θα είμαι εκεί!»

Το παρακάτω άρθρο προσφέρει κάποιες πινελιές στην ιστορία. Ναι, είναι από την μη πολιτικά ορθή πλευρά.

Του Hunter Wallace (Occidental Dissent) / ΚΟ

Έτος 1962.

Πολιτεία του Μισισιπή.

Πανεπιστήμιο του Μισισιπή.

Εκατοντάδες χρόνια αφότου η πολιτεία του Μισισιπή αποσχίστηκε από την Ένωση, ήρθε μια εποχή που μια επαναστατική φλόγα βγαλμένη από το 1861 ήρθε και πέρασε χωρίς κανένα σπουδαίο περιστατικό, καθώς η κυβέρνηση Κένεντι ομοσπονδίασε την Εθνική Φρουρά για να αναγκάσει την φυλετική ενσωμάτωση του James Meredith στο Ole Miss.

Τα ακόλουθα αποσπάσματα προέρχονται από το βιβλίο του William Doyle: “An American Insurrection: James Meredith and the Battle of Oxford Mississippi, 1962” (Μια Αμερικανική εξέγερση: ο James Meredith και η μάχη της Οξφόρδης του Μισισιπή, 1962):

"Σε μια έκρηξη πλήρους παροξυσμού, οι κορυφαίοι ραδιοφωνικοί και τηλεοπτικοί σταθμοί της πολιτείας του Μισισιπή, WJDX / WLBT, εξέπεμπαν πολεμικά τραγούδια καθώς η μάχη είχε ξεσπάσει. Ο σταθμός είχε ανταποκριτές που ανέφεραν από τη σκηνή της Οξφόρδης και έκαναν ό,τι μπορούσαν για να αναφέρουν τα γεγονότα της ταραχής. Αλλά στο Jackson, ο σταθμός άρχισε τις “rebel” ηχογραφήσεις, παρέχοντας το soundtrack στις ταραχές. Το μουσικό χάος μεταφέρθηκε σε όλη την ύπαιθρο του Μισισιπή, στα σπίτια των φοβισμένων πολιτών, στα ραδιόφωνα των αυτοκινήτων των πολιτών εθελοντών που μετακόμισαν στην Οξφόρδη και στα αυτιά των εξεγερμένων και των θεατών στη μάχη.

Αυτό που άκουγαν ήταν η 100% μουσική πολέμου με το γνωστό rebel τραγούδι του εμφυλίου “To arms, to arms, to arms, in Dixie!”: "Μην φοβάστε κανένα κίνδυνο, μην αποφύγετε το βάρος, / σηκώστε το τουφέκι, το δόρυ και το σπαθί, / στα όπλα, στα όπλα, στα όπλα, για το Dixie! "Τότε υπήρξε το τραγούδι “No, No, Never” που γράφτηκε ειδικά για την κρίση του Meredith.

Τα χρόνια εξαφανίστηκαν και ξαφνικά ήταν το 1861 και ο Jeff Davis ήταν πρόεδρος και ο στρατός της Συνομοσπονδίας ήταν έτοιμος και το όνειρο μιας ανεξάρτητης νότιας δημοκρατίας ήταν σχεδόν τόσο ζωντανό όσο το ότι θα ανατείλει ο  ήλιος το άλλο πρωί».

Ας θυμηθούμε τη γενιά του Ole Miss την μνήμη των οποίων οι φανατικοί της “social justice” θέλουν να διαγράψουν από αυτή την πανεπιστημιούπολη:

"Ενενήντα χρόνια πριν, το απόγευμα της 3ης Ιουλίου 1863, μια ομάδα φοιτητών του Πανεπιστημίου του Μισισιπή είχε πολεμήσει σε ένα πελώριο πεδίο στην Πενσυλβάνια κοντά στο Gettysburg. Ήταν τα υπολείμματα του Α΄Λόχου του Ενδέκατου Συντάγματος Εθελοντών του Μισισιπή, γνωστού ως "University Greys" (οι Γκρι του Πανεπιστημίου), που το 1861 βάδισαν από την Οξφόρδη με πενήντα περίπου φοιτητές του Πανεπιστημίου του Μισισιπή και εκατό άλλα αγόρια και άνδρες από την κομητεία του Lafayette. Αφού πολέμησαν στο δρόμο τους μέσω του Harpers Ferry, της Πρώτης Μάχης του Manassas, των Seven Pines, του Bull Run και του Antietam, απέμειναν μόνο τριάντα ένας από αυτούς... Από τους τριάντα ένα Γκρι του Πανεπιστημίου εννέα σκοτώθηκαν, δώδεκα τραυματίστηκαν και δέκα φυλακίστηκαν. Την ημέρα εκείνη η μονάδα υπέστη 100% απώλειες. Κανείς από αυτούς ποτέ δεν επέστρεψε στη σχολή στην Οξφόρδη".

Αυτό το βιβλίο ασχολείται με την αληθινή ιστορία για το πόσο κοντά ήταν οι ταραχές του Ole Miss Riot του 1962 να προκαλέσουν μια βίαιη εξέγερση στον βαθύ νότο ενάντια στην φυλετική ενσωμάτωση:

"Σε ολόκληρη την περιοχή, αυτοκίνητα και φορτηγά γεμάτα ένοπλους και άοπλους μαχητές έτρεχαν προς την Οξφόρδη από όλες τις κατευθύνσεις, ειδικά από τις γειτονικές πολιτείες - φρούρια του φυλετικού διαχωρισμού, Αλαμπάμα και Λουιζιάνα".

Το 1962, υπήρχαν χιλιάδες εθελοντές στο δρόμο προς την Οξφόρδη οι οποίοι ήταν έτοιμοι να πάρουν τα όπλα ενάντια στον “Bobby” (Κένεντι). Η Κου-Κλουξ-Κλαν υπό τον Robert Shelton κινητοποιούσε έναν στρατό 100.000 Λευκών ανδρών από όλο τον Νότο για να υπερασπιστεί τον Μισσισπί από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση.

Ήταν μια συναρπαστική στιγμή στην αμερικανική ιστορία. Ένας βουλευτής της πολιτείας του Μισισιπή εισήγαγε ένα διάταγμα απόσχισης το 1962. Ο κυβερνήτης Ross Barnett μίλησε μάλιστα με τον RFK στο τηλέφωνο για να βγει ο Μισισιπής από την Ένωση. Υποχώρησε ύστερα από ομοσπονδιακή πίεση, αλλά αν ο Barnett είχε πάρει διαφορετική απόφαση εκείνη την στιγμή και είχε επιλέξει την αντίσταση αντί της υποταγής, οι πύλες της κολάσεως θα είχαν ανοίξει στο Νότο στη δεκαετία του 1960. Αν είχε καταλήξει σε βίαιη σύγκρουση που κάποιοι ήθελαν, ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα;

"Ο RFK και ο Barnett επικοινώνησαν τηλεφωνικά ξανά, και για άλλη μια φορά δεν κατέληξαν κάπου γρήγορα.

"Ως Υπουργός Δικαιοσύνης", δήλωσε με μεγάλη δημοσιότητα ο Κένεντι, "είναι καθήκον μου να δω ότι οι αποφάσεις του ομοσπονδιακού δικαστηρίου επιβάλλονται".

«Θα υπακούσω στους νόμους του Μισισιπή», είπε ο Barnett. "Το Σύνταγμα των ΗΠΑ είναι ο νόμος της γης, αλλά όχι αυτό που λέει κάποιο δικαστήριο".

Ο υπουργός δικαιοσύνης του επεσήμανε: "Κυβερνήτη, είσαι μέρος των Ηνωμένων Πολιτειών."

Ο Barnett έκανε μια εκπληκτική δήλωση, μια παρατήρηση που έκανε πολλούς να χλωμιάσουν γιατί χτυπούσε στην καρδιά του θέματος. "Υπήρξαμε μέρος των Ηνωμένων Πολιτειών", δήλωσε ο κυβερνήτης, "αλλά δεν ξέρω αν είμαστε ακόμα ή όχι."

Ένας κατά πάσα πιθανότητα έκπληκτος Κένεντι ρώτησε: "Βγαίνεις από την Ένωση;"

Ο Μπάρνετ γέλασε: «Φαίνεται ότι μας κλωτσούν, σαν να μην ανήκουμε σε αυτήν».

Ακόμα κλωτσούν το Νότο.

Είναι χειρότερο από ποτέ στην σημερινή εποχή με το «γάμο» των ομοφυλόφιλων και τη δολοφονία αγέννητων παιδιών. Οι ομοσπονδιακοί δικαστές είναι τώρα η κυρίαρχη δύναμη στη χώρα αυτή. Ο λαός δεν έχει κανέναν λόγο στην κυβέρνησή του. Η συντριπτική πλειοψηφία του λαού του Μισισιπή συμφώνησε με τον Ross Barnett σε εκείνο το σημείο εκείνη τη στιγμή, είδε πού το πήγαινε και ήταν έτοιμος να λάβει τις εντολές:

"Σε μια τεράστια φωτεινή οθόνη γράφτηκαν τα λόγια του νέου τραγουδιού της πολιτείας "Go Mississippi!", καθώς η μεγάλη Ole Miss μπάντα έπαιζε το ξέφρενο, ρυθμικό τραγούδι: “Go, Mississippi, you cannot go wrong, / Go, Mississippi, we’re singing your song, M-I-S-S-I-S-S-I-P-P-I!”

Το πλήθος φώναξε: "Θέλουμε τον Ross! Θέλουμε τον Ross! "Και η μεγαλύτερη σημαία της Συνομοσπονδίας σε όλο τον κόσμο κυμάτιζε στο γήπεδο. Ο κυβερνήτης του Μισισιπή σηκώθηκε και το πλήθος ξέσπασε σε ένα ντελίριο παρατεταμένου ovation.

Ο Ross Barnett αξιώθηκε να γίνει δέκτης μιας από τις πιο δυνατές αποθεώσεις  πλήθους που δόθηκε ποτέ σε Αμερικανό πολιτικό. Σε έναν οπαδό που ήταν στο γήπεδο, τον λοχαγό Hassel Franklin της Εθνικής Φρουράς του Μισισιπή, φάνηκε πως το στάδιο θα κατέρρεε. Ένιωθε ότι μια επανάσταση ξεσπούσε. Για την φοιτήτρια του Ole Miss, την Mary Lynn Hendricks, φάνηκε πως η γη κατέρρεε κάτω από τα πόδια της.

"Νόμιζες ότι ήσουν στο Κολοσσαίο και παρακολουθείς τους χριστιανούς και τα λιοντάρια με το βρυχηθμό που ακουγόταν", θυμήθηκε ο δικηγόρος από το Τζάκσον William Goodman. «Ήταν σαν μια μεγάλη ναζιστική συγκέντρωση», υπενθύμισε ένας φοιτητής του Ole Miss, προσθέτοντας: «Ναι, κάπως έτσι πρέπει να ήταν και η Νυρεμβέργη!» Ένας άλλος θεατής, ο E.L. McDaniel θεώρησε ότι εάν ο Barnett έδινε το σύνθημα, όλοι οι 41.000 άνθρωποι θα έβγαιναν τρέχοντας από το στάδιο και θα βάδιζαν 170 μίλια βόρεια προς την Οξφόρδη για να περικυκλώσουν το πανεπιστήμιο και άλλοι 50.000 θα ενώνονταν μαζί τους στο δρόμο.

Ο Barnett πήρε το μικρόφωνο μέσα στο γήπεδο με μανιασμένη έκφραση στο πρόσωπό του, ύψωσε τη σφιγμένη γροθιά του στον αέρα και την κράτησε, κάνοντας το σώμα του ένα παγωμένο άγαλμα της επαναστατικής αντίστασης. Τηλεοπτικές κάμερες τον μεταδίδουν ζωντανά σε κοντινή απόσταση σε όλη την πολιτεία. "Χιλιάδες πολεμικές σημαίες της Συνομοσπονδίας ανεμίζουν σε όλο το στάδιο", έγραψε ο δημοσιογράφος Μπιλ Μινόρ, "που λάμπει το βράδυ σαν μια ξέφρενη πυρκαγιά σε δάσος".

Ο Barnett μεθυσμένος από το ντελίριο τελικά φώναξε με δυνατή φωνή που έκοψε τον αέρα σαν σπαθί,"Αγαπώ τον Μισσισσιπή!" Το πλήθος ανταποκρίθηκε ουρλιάζοντας.

"Λατρεύω τους ανθρώπους του!

Τα έθιμά μας!

Αγαπώ και σέβομαι την κληρονομιά μας!"

Το 2019, κανείς δεν θυμάται ότι ο Ross Barnett και το Πανεπιστήμιο του Μισισιπή έχουν ξεριζωθεί και αποξενωθεί από τη νότια κληρονομιά του και αυτό που συζητάει εδώ και χρόνια είναι αν η μασκότ της κυρίως μαύρης ομάδας football πρέπει να είναι μια μαύρη αρκούδα ή ένας καρχαρίας με πόδια. Εκ των υστέρων φάνηκε, ότι ο Ross Barnett ήταν ένας από τους πολυάριθμους ανθρώπους στην ιστορία που είχαν ραντεβού με το πεπρωμένο και που δεν έκανε τίποτα, αφήνοντας τη στιγμή να περάσει, κάτι που είχε αμέτρητες απρόβλεπτες συνέπειες για τις μελλοντικές γενιές.

Rebels: James Meredith & the Integration of Ole Miss from The Southern Documentary Project on Vimeo.

ΚΟ / από εδώ