«Η Γαλλία βρίσκεται ήδη σε κατάσταση πολέμου και κανείς δεν το λέει»

 

Συνέντευξη στη Φωνή της Ρωσίας του Γάλλου συγγραφέα Renaud Camus. Ο γενημμένος το 1946 Camus είναι ένας συγγραφέας που χαίρει σεβασμού στην Γαλλία. Έγραψε το 2008 το βιβλιο "La Grande Déculturation", σχετικά με την πτώση του μορφωτικού επιπέδου του γαλλικού πληθυσμού. Ο Camus που στο παρελθόν είχε γράψει βιβλία για τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων, έπεσε σε δυσμένεια όταν τόλμησε να δηλώσει την υποστήριξή του στην Marine Le Pen και στο Front National. Τότε πολλοί τον είδαν με "στραβό μάτι" και του άσκησαν σκληρή κριτική, οι δε εκδοτικοί οίκοι με τους οποίους συνεργαζόταν τον εγκατέλειψαν, (επισήμως για «οικονομικούς λόγους»). Ο Camus, λέει στην παρακάτω συνέντευξη, ότι δεν υπάρχει αμφοβολία ότι η Γαλλία βρίσκεται σε πόλεμο και ότι αυτά που τα μέσα ενημέρωσης αποκαλούν "πράξεις βίας" ή "αγένεια" είναι στην πραγματικότητα πράξεις πολέμου ο οποίος διεξάγεται εναντίον της Γαλλίας και του πολιτισμού της. Πριν λίγες ημέρες στην Αμιένη (Amiens) στο βόρειο τμήμα της Γαλλίας, ξέσπασαν βίαιες συγκρούσεις της αστυνομίας με «νεαρούς Γάλλους» (ή «ταραξίες») κατά τα δημοσιεύματα που φοβήθηκαν να γράψουν ότι ήταν νεαροί μουσουλμάνοι. Αφορμή για τα εκτεταμένα επεισόδια ήταν η σύλληψη από την αστυνομία, μετά από περιπετειώδη καταδίωξη, νεαρού μουσουλμάνου που κατελήφθη να οδηγεί με ιλιγγιώδη  ταχύτητα.

Πού βλέπετε πράξεις πολέμου στη Γαλλία που θυμίζουν την έναρξη του πολέμου στην Αλγερία;

Αυτό που θυμάται κανείς από την έναρξη του πολέμου στην Αλγερία είναι η ακραία ευφημισμός του λόγου που επιβλήθηκε από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και τους πολιτικούς. Τους άκουγες να λένε "τα γεγονότα", να λένε "οι αντιπαραθέσεις". Ο εδαφικός χαρακτήρας της σύγκρουσης δεν υπήρχε.

Γιατί αισθάνεστε οργή εναντίον των μέσων μαζικής ενημέρωσης;

Επειδή επιβάλλουν (σχεδόν) ομόφωνα ένα σύστημα ερμηνείας του κόσμου που είναι μια τεράστια μηχανή για να μην βλέπεις, να μη μιλάς, να μην καταλαβαίνεις. Ο ‘αντι-ρατσισμός’, γιατί περί αυτού πρόκειται, αφού από το να έχει σχέση με την ηθική, έγινε ιδεολογία, έγινε κατήχηση, έγινε μέσο εξουσίας και καταστολής, έγινε αυτό που εγώ λέω, δανειζόμενος τον όρο από τον Alain Finkielkraut, ο κομμουνισμός του 21ου αιώνα. Υποστηριζόμενος από απειλές, χρησιμεύει στο να αποκρύψει το τι συμβαίνει: δηλαδή την αλλαγή των ανθρώπων, την Μεγάλη Αντικατάσταση, έναν αντίστροφο εποικισμό.

Γιατί ιδρύσατε ένα πολιτικό κόμμα; (ΚΟ: πρόκειται για το ‘Parti de l'In-nocence’ που ίδρυσε το 2002. Η πολιτική πλατφόρμα του κόμματος συνεχώς εξελίσσεται και αποτελεί ένα περίεργο μείγμα παραδοσιακών αριστερών / σοσιαλιστικών πολιτικών αξιών και συντηρητικών κοινωνικών αξιών. Δεν παίζει κανένα ρόλο στη γαλλική πολιτική, αλλά ο Camus φαίνεται να το έχει πάρει στα σοβαρά, προσθέτοντας δηλώσεις θέση στην ιστοσελίδα του κόμματος σε σχεδόν καθημερινή βάση.)

Επειδή δεν υπήρχε ούτε ένας που να ανταποκρίνεται στον επείγοντα χαρακτήρα της κατάστασης και να φωνάζει για αυτό που συμβαίνει, την κατάκτηση του εδάφους. Ναι, υπήρχε το Εθνικό Μέτωπο που φαινόταν τουλάχιστον να καταλαβαίνει την πραγματικότητα των πραγμάτων, αλλά η παρουσία του Jean-Marie Le Pen ως επικεφαλής, εκείνη την εποχή, με εμπόδισε να πάω πιο κοντά του, πόσο μάλλον να ενωθώ μαζί του.

Γιατί οι εκδοτικοί οίκοι σας ακυρώσαν το συμβόλαιο μαζί σας;

Θα πρέπει να τους ρωτήσετε...

Είναι η Γαλλία μια χώρα μεταναστών εδώ και αιώνες;

Απολύτως όχι. Αυτή είναι μια από τις πιο κυνικές εφευρέσεις της δοσίλογης ιστοριογραφίας, στην υπηρεσία του ‘φιλάνθρωπου’ κόμματος. Μεταξύ του 6ου και του 20ου αιώνα, τα συστατικά του γαλλικού πληθυσμού ήταν σταθερά. Το πρώτο κύμα των μεταναστών εμφανίζεται στο τέλος του 19ου αιώνα, αλλά ακόμα πρόκειται για μετανάστες που θα μπορούσαν εύκολα να εξομοιωθούν σε μία ή δύο γενιές, επειδή ήταν από τον ίδιο τον πολιτισμό, χριστιανικό και ευρωπαϊκό: Βέλγοι, Ιταλοί, Πολωνοί. Η μαζική μετανάστευση ξεκινά μόνο κατά το τελευταίο τρίτο του 20ου αιώνα και πολύ γρήγορα δεν αποτελεί πλέον ένα ζήτημα ένταξης, διότι ακόμη και αν η Γαλλία ήταν πάντα σε θέση να ενσωματώσει άτομα, δεν μπορεί να ενσωματώσει λαούς, ειδικά όταν ανήκουν σε πολιτισμούς που είναι εντελώς ξένοι προς εμάς και συχνά εχθρικοί.

Υπάρχει ανάγκη να δημιουργηθεί μια κυβέρνηση των Ελεύθερων Γαλλικών Δυνάμεων από το μοντέλο του De Gaulle (Ντε Γκώλ);

Δεν έχουμε φτάσει ακόμα εκεί. Τεράστια τμήματα του εδάφους εξακολουθούν να είναι υπό τον έλεγχο της εθνικής κυβέρνησης. Το πρόβλημα είναι ότι είναι η ίδια σε μεγάλο βαθμό στα χέρια ανθρώπων που αγνοούν ή είναι κυνικοί, στο να διευκολύνουν τον εποικισμό που είναι σε εξέλιξη ή τον υποστηρίζουν.

Βλέπουμε ένα ξαναγράψιμο της ιστορίας της Γαλλίας;

Α, οπωσδήποτε. Και αυτό χάριν της Μεγάλης Deculturation (αποδέσμευση από τον πολιτισμό και τις παραδόσεις), της κατάρρευσης του εκπαιδευτικού συστήματος, της διδασκαλία της λήθης, της βιομηχανίας του ‘παρωχημένου’.

Γιατί οι πληθυσμοί της Βόρειας Αφρικής θέλουν να έρθουν στη Γαλλία με οποιαδήποτε τιμή, δεδομένου ότι αυτοί έδιωξαν τους Γάλλους από τις χώρες τους;

Όταν οι Ρώσοι έδιωξαν τους Γάλλους από τη Ρωσία το 1812 τους έσπρωξαν σε όλη τη διαδρομή μέχρι το Παρίσι. Αλλά έμειναν μόνο δύο ή τρία χρόνια εκεί. Και ήταν ένας στρατός, όχι ένας λαός.

Είναι η Γαλλία όπως το Κοσσυφοπέδιο με τους μουσουλμάνους, τους Αφρικάνους και τις χριστιανικές ζώνες;

Η σύγχρονη Γαλλία καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια για να γίνει ό, τι η κλασική Γαλλία προσπαθούσε σκληρά μα αποφύγει επί αιώνες, μια πρώην Γιουγκοσλαβία, τα Βαλκάνια, ένας άλλος Λίβανο, ένα καλάθι γεμάτο καβούρια.

Οι μετανάστες ... λένε ότι είναι πιο Γάλλοι από τους Γάλλους και αποκαλούν τους Γάλλους "souchiens" ή "sous-chiens" [λογοπαίγνιο που σημαίνει «ιθαγενείς» και  «υπο-σκυλιά»]. Μήπως αυτό σας σοκάρει;

Μπορεί να είναι αλήθεια ότι μερικές χιλιάδες από αυτούς αγαπούν στη Γαλλία περισσότερο από τους ιθαγενείς που έχουν αρνηθεί τον πολιτισμό τους. Για τους υπόλοιπους, είναι απλώς μια εδαφική διεκδίκηση – που απλά επιβεβαιώνει τις σκέψεις μου: ότι η κατάκτηση βρίσκεται σε εξέλιξη, με αποικισμό του χώρας.

Ποια είναι η γνώμη σας για τις ανθρωπιστικές οργανώσεις (ΜΚΟ), όπως η MRAP που απαγορεύουν τη συζήτηση των γεγονότων;

Όλοι αυτοί είναι οι βοηθοί που έχουν μερίδιο στη Μεγάλη Αντικατάσταση.

Το γεγονός ότι ο Πούτιν απαγορεύει τέτοιες οργανώσεις στη Ρωσία, είναι μια καλή ιδέα;

Δεν είναι απαραίτητο να τα απαγορεύσεις. Είναι αρκετό να σταματήσεις την επιδότηση τους.

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή