Ο ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ (ΚΟ) ξημεροβραδιάζεται για να βρει, να μεταφράσει και να παρουσιάσει ειδήσεις και άρθρα συμβατά με την θεματολογία του, χωρίς απαραίτητα να ταυτίζεται μαζί τους. Το ίδιο ισχύει και για τα παρατιθέμενα links. Σχόλια και παρεμβάσεις του ΚΟ είναι σε χρώμα ερυθρό. Αν ψάχνεις για mainstream ειδησεογραφία και άποψη, ήρθες στο λάθος μέρος.

got democracy?

got democracy?
"Μη με παραδώσης εις την επιθυμίαν των εχθρών μου· διότι ηγέρθησαν κατ' εμού μάρτυρες ψευδείς και πνέοντες αδικίαν.."

kolokotronis

kolokotronis

Τετάρτη 13 Φεβρουαρίου 2013

Παπική Μίτρα και θεός Δαγών



Η παπική «Τιάρα» προήλθε από ένα κωνικό Φρυγικό καπελάκι. Η προέλευση της παπικής τιάρας αποτελεί ένα μυστήριο. Η ίδια η λέξη τιάρα είναι περσική και αφορούσε το στέμμα του «μεγάλου βασιλιά».

Η «μίτρα» στον Δυτικό Χριστιανισμό είναι ένα ψηλό καπέλο, που αποτελείται από δύο όμοια τμήματα (το μπροστινό και πίσω) που οδηγούν σε μια κορυφή.

Στην Καθολική Εκκλησία, το δικαίωμα να φορούν τη μίτρα το έχουν οι επίσκοποι και οι ηγούμενοι. Οι Καρδινάλιοι, ακόμα και εκείνοι που δεν είναι επίσκοποι και που έχουν ειδική άδεια από τον Πάπα μπορούν να φορούν την μίτρα.

Υπάρχουν τρεις τύποι Μίτρας που φοριούνται για διαφορετικές περιπτώσεις:

- Η «simplex» (απλή) που είναι κατασκευασμένη από λευκό λινό ή μετάξι και φοριέται σε κηδείες και στη Μεγάλη Παρασκευή.
- Η «pretiosa» (πολύτιμη) που είναι διακοσμημένη με πολύτιμους λίθους και χρυσό και φοριέται τις Κυριακές και τις γιορτές. Αυτός ο τύπος της μίτρας σπάνια διακοσμημένος με πολύτιμους λίθους σήμερα, και τα σχέδια έχουν γίνει πιο ποικίλα.
- Η «auriphrygiata» που είναι από απλό χρυσό ύφασμα ή λευκό μετάξι με χρυσό ή ασήμι και φοριέται από τους επισκόπους κατά τον εορτασμό των μυστηρίων.

Με την ανάληψη των καθηκόντων του ως Πάπας, ο Βενέδικτος ΙΣΤ ' έσπασε την παράδοση και αντικατέστησε την παπική τιάρα, με μια παπική μίτρα και ένα pallium.Στην φωτογραφία με μία μίτρα «pretiosa».

Το παρακάτω προέρχεται από το βιβλίο «Βαβυλωνιακή Μυστηριακή Θρησκεία και Βατικανό» (“Babylon Mystery Religion”) του Ralph Woodrow (εκδόσεις ΣΤΕΡΕΩΜΑ).

Ο Ralph Woodrow είναι ευαγγελικός χριστιανός, ομιλητής και συγγραφέας δεκαέξι βιβλίων. Ο Woodrow υποστήριξε στο παρελθόν την διατριβή του 19ου αιώνα του Πρεσβυτεριανού κληρικού Alexander Hislop (1807-65), με τον τίτλο "The Two Babylons" ("Οι Δύο Βαβυλώνες"), σύμφωνα με την οποία ο Ρωμαιοκαθολικισμός είναι μια συγκρητιστική ειδωλολατρική θρησκεία (δες και εδώ), όπως αναφέρεται και στο βιβλίο “Babylon Mystery Religion”. Όμως αρκετά χρόνια αργότερα ο Woodrow άλλαξε γνώμη και απέσυρε το έργο του από την κυκλοφορία.

Τα πανάκριβα και πολύπλοκα διακοσμημένα ενδύματα που φορούν οι Πάπες δεν έχουν υιοθετηθεί από το Χριστιανισμό, αλλά αντιγράφηκαν από εκείνα των Ρωμαίων αυτοκρατόρων. Οι ιστορικοί δεν άφησαν αυτό το γεγονός να περάσει απαρατήρητο και η μαρτυρία τους βεβαιώνει ότι «τα ενδύματα του ιερατείου... αποτελούν κληροδότημα της Εθνικής Ρώμης».

Η τιάρα που φορούν οι Πάπες -μολονότι διακοσμήθηκε με διαφορετικούς τρόπους σε διαφορετικές εποχές- είναι απαράλλαχτη στο σχήμα με εκείνη που φορούσαν οι «θεοί» ή οι άγγελοι που βλέπουμε στις αρχαίες Ασσυριακές πλάκες. Είναι παρόμοια με εκείνη του Δαγών, του θεού-ψαριού.


Ο Δαγών ήταν στην πραγματικότητα μία μυστηριακή μορφή του Βαβυλωνιακού «σωτήρα». Το όνομα ‘Dagon’ προέρχεται από τη λέξη ‘dag’ (η λέξη αυτή στην Βίβλο μεταφράζεται «ψάρι») και σημαίνει θεός-ψάρι. Μολονότι πηγάζει από την Εθνική λατρεία της Βαβυλώνας, η λατρεία του Δαγών έγινε ιδιαίτερα δημοφιλής στους Φιλισταίους (Κριτές ιστ΄ : 21-30, Α΄ Σαμουήλ ε΄: 5,6).

Ο τρόπος με τον οποίο απεικονίζεται ο Δαγών στα γλυπτά της Μεσοποταμίας παρουσιάζεται σε αυτή τη μορφή. Ο Layard στο βιβλίο του «Βαβυλώνα και Νινευή», επεξηγεί ότι. «το κεφάλι του ψαριού σχηματίζει μία μήτρα πάνω από το κεφάλι του ανθρώπου, ενώ το λεπιδωτό σώμα του έπεφτε σαν μανδύας προς τα πίσω, αφήνοντας τα χέρια και τα πόδια εκτεθειμένα» Αργότερα, καθώς ο μανδύας αυτός εξελίχθηκε, απέμεινε μόνο το κορυφαίο κομμάτι του σαν μία μήτρα, με τα σαγόνια του ψαριού ελαφρά ανοιγμένα. Σε αρκετά αρχαία νομίσματα της Μάλτας απεικονίζεται ένας Θεός (του οποίου τα χαρακτηριστικά είναι όμοια με εκείνα του Αιγυπτιακού Όσιρι) φορώντας την ψαροκεφαλή μήτρα χωρίς το σώμα του ψαριού.

Υπάρχει μία μορφολογική σχέση ανάμεσα στην παπική τιάρα και τον «φρυγικό» σκούφο, ο οποίος έγινε παγκόσμιο σύμβολο των ανατολικών λατρειών, αφού φοριόταν από τον Μίθρα, τον Άττι, τους Κάβειρους, τους Διόσκουρους και τους λάτρεις τους. Αργότερα έγινε κάλυμμα κεφαλής για τους μεσαιωνικούς Μασόνους, τους ‘ξεβράκωτους’ (ή «αβράκωτους» - “Sans culotte”- τους Γάλλους επαναστάτες του 1789) και την ίδια την La Liberte. Ο συμβολισμός του είναι μία από τις υπέρτατες πνευματικές επιτεύξεις που παρουσιάζονται επίσης στο λευκό στέμμα του Όσιρι, στον Κόρυμβο του Βούδα, στο εξογκωμένο κρανίο του Shou hsing (κινέζικου θεού) και στην τιάρα του Σίβα και του Πάπα.


O Α. Ironside  μας λέει πως ο Πάπας είναι «ο απευθείας διάδοχος του αρχιερέα των Βαβυλωνιακών μυστηρίων και υπηρέτης του θεoύ-ψαριού Δαγών, και γι’ αυτό το λόγο φορά όπως και οι Εθνικοί προκάτοχοί του το δαχτυλίδι του ψαρά». Για άλλη μια φορά στην ανάμιξη της Εθνικής λατρείας με τον Χριστιανισμό, οι ομοιότητες έκαναν την ανάμιξη λιγότερο εμφανή. Σ’ αυτήν την περίπτωση, εφόσον ο απ. Πέτρος ήταν ψαράς, το δαχτυλίδι του θεού-ψαριού με τον τίτλο του Υπέρτατου Ποντίφηκα χαραγμένο πάνω σ’ αυτό, συνδέθηκε με το άτομό του. Αλλά ένα δαχτυλίδι σαν αυτό δεν φορέθηκε ποτέ από τον Πέτρο τον Απόστολο. Κανείς ποτέ δεν υποκλίθηκε για να φιλήσει το δαχτυλίδι του. Είναι πολύ πιθανόν να μην είχε κανένα δαχτυλίδι -γιατί «αργύριον και χρυσίον αυτός δεν είχε»! (Πράξεις γ΄6)
ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

6 σχόλια:

konion είπε...

Μὴν ξεχνᾶμε τὴν σχέσι τοῦ χριστιανισμοῦ μὲ τοὺς ἰχθεῖς π.χ. Ι.Χ.Θ.Υ.Σ. τὶ σημαίνει.
Τὸ δαχτυλίδι εἶναι ἐπιλήψιμο πάντως, ξένο ὡς πρὸς τὴν ὀρθόδοξη πίστη μας καὶ γιὰ τὸν χριστιανισμὸ γενικώτερα.

Ανώνυμος είπε...

Κόκκινε Ουρανέ μάλλον γκρεμίστηκε κάποιος φούρνος, το Defencenet σε ανέφερε ως πηγή όταν σου αντέγραψε αυτό το άρθρο (!!!).

Κερνάς σουβλάκια για να το γιορτάσουμε.

SkyWatcher είπε...

Κερνάω! Και έχει κάτι καλά εδώ χάμου...

Φωτοβολος Τοξοτης είπε...

Οπως παντοτε, μερικες μισο-αληθειες χρησιμοποιουνται ανακατωμενες για επιτευχθουν παρραπλανηση της ανθρωποτητος και πονηροι σκοποι. Οπως και να εχει....ετι ολιγον τι καιρος εμεινε...και η Αληθεια θα Λαμψει. Ο Σωστος Χριστιανισμος ειναι ταυτοσημος με τον σωστο Ελληνισμο. Ο Σιβα, ειναι ο Θωρ, ειναι ο Απολλων ο οποιος ειπε 'Χριστος ο Θεος Εμου Εστι' . Ο Ιησους Χριστος ο ΕμμανουΕΛ εξ Ελληνιδος μητρος, Μαριας, ακριβως οπως υπαρχουν στις Συββιλες εκ του Απολλωνος. επισης. Μονον ενας Θεος υπαρχει ακριβως οπως τα εξηγει και ο Ερμης ο Τρισμεγιστος. Αγιος ο Θεος και Πατηρ των Ολων...εκ του οποιου ολα τα αλλα απορρεουν. Ο Υιος Ιησους Χριστος ΕμμανουΕΛ ηλθε για να σωθει η ανθρωποτητα. Οσο για τον φιλο μου τον Πετρο μην ξεχναμε οτι ο ιδιος ο Χριστος του εξηγησε το μαρτυριο του (κατα Ιωαννην), τα υπολοιπα ισως αλλη φορα....Ολες οι υπολοιπες θρησκειες θα καταρευσουν λιαν συντομως η πανθρησκεια που πλασαρουν δεν θα περασει δεν εχουν πλεον πολλα περιθωρια και το γνωριζουν η οριακη ημερομηνια οπως εκφραστηκε στο Τραχωνι ειναι σχεδον εδω.

Εν Αρχη Ην ο Λογος
fotobolostoxotis.blogspot.com

Ανώνυμος είπε...

Είναι και ένα άλλος λόγος που φοράει και αυτό το καπέλο δειτε τό!

http://www.aaanything.net/wp-content/gallery/best-photos-of-the-week-22-2012/thumbs/thumbs_pope_with_mcdonalds_fries_hat.jpg

ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΤΑΣΙΝΟΣ είπε...

Αθήνα, 16 Φεβρουαρίου 2013
Ιμ (μεθ') + αννού (ημών) + Ελ (θεός), Μπαμπ (πύλη) + Ηλί (θέων).
Γιατί να παίζουμε με τις λέξεις όταν δεν ξέρουμε τι σημαίνουν και ποιά η καταγωγή τους.
Το ψάρι είναι για ορισμένες φυλές "ιερός" τοτεμικός πρόγονος, ενώ κατ΄ άλλους είναι υποκατάστατο τη μήτρας της μητρός, (δέλφις), δελφίνοι = ομομήτριοι, στην κοιλία του κοίτους λοιπόν συμβολικά γίνεται μια νέα μυητική αναγέννηση. Στην Τορά (Νόμος) ή Βίβλο, ή Παλαιά Διαθήκη υπάρχει σχετική μνεία στον Ιωνά, μεταφορά μεσοποτάμιου μύθου, κατά βάση ο Ωάνες (οβανές = Ιωάννης στα αρμενικά) Ασσύριος μυθικός ήρωας, έζησε και μεταφέρθηκε μέχρι την ακτή, όπου κι εξεβράσθηκε, μέσα στην κοιλιά θαλάσσιου πλάσματος. Το ίδιο επαναλαμβάνεται και στο χαριτωμένο παραμύθι του "πιν όκιο" = οφθαλμός από πεύκο (pin+ochio), τι εννοεέι άραγε ο ποιητής.
Επειδή στην ιστορία μας ακούμε συνέχεια για παρθενογενέσεις, "ιδού η "παρθένος" έτεκε τον "αιώνα", φράση που μας κληρονομήθηκε από την αρχαία Αίγυπτο και γιορτάζονταν την 25 (περίπου) Δεκεμβρίου, κατά τη χειμερινή ισημερία, την ημέρα των ¨φώτων¨,
η "παρθένος" δε, εφ΄ όσον το ιερατείο ήθελε να συμπεριλάβει και θρησκευτικά δρώμενα στην κατ΄ έτος εορταζόμενη συμβολική τελετή, ήταν συνήθως άγαμη ιέρεια ή και ιερά δούλη, κι όχι βιολογικά - ερωτικά παρθένος. Ο ιχθύς, δεδομένου ότι σε μερικά ψάρια εμφανίζεται το φαινόμενο της παρθενογένεσης, έγινε κι αυτός μέρος των δρώμενων.
Ο "αιών" με τη μορφή μωρού γεννιότανε, συμβολικά, κάθε χρόνο,
μόνο που ο "αιών" αυτός δεν ήταν ο γνωστός μας αιών των 100 χρόνων, αλλά στη συνείδηση των ανθρώπων που τιμούσαν τη συγκεκριμένη εορτή συμβόλιζε τον αναγενώμενο, αποκαθαρθέντα χρόνο της ελπίδας όμοιο με τον πρωταρχικό αγνό χρόνο της δημιουργίας.
Υπολογισμοί και αστρονομικές παρατηρήσεις έχουν διατυπωθεί αρκετές από μεσοποτάμιους αστρονόμους προκειμένου να υπολογισθεί ο χρόνος διάρκειας του "αιώνος", έχουν προβλεφθεί καταστροφές κι έχουν γίνει προφητείες, εις μάτην η έννοια του είανι φιλοσοφική. Μη μας εκπλήσσει η αναμονή και του λόγου του θεού, του δίκαιου, του καλού και του αγαθού του γνήσιου τέκνου του όποιου θεού του όποιου ανθρώπου σε όποιον θέο κι αν πιστεύει, του Ιμ +αννού+Ελ.
Με εκτίμηση,
Ιωάννης Στασινός