Το καλοκαίρι του 1864 ο στρατός της Συνομοσπονδίας ξεκίνησε την τελευταία μεγάλη επίθεση. Σε
μια προσπάθεια να ανακουφίσει την πίεση στο Ρίτσμοντ, την πρωτεύουσα της Συνομοσπονδίας,
που ήταν τότε υπό πολιορκία από τις ομόσπονδες δυνάμεις του στρατηγού Ulysses S.
Grant, ο στρατηγός Robert E. Lee έστειλε τον αντιστράτηγο
Jubal Early με μια δύναμη περίπου 20.000 ανδρών να επιτεθεί
και να καταλάβει την πρωτεύουσα της Ένωσης την Washington DC.
Ο Jubal Anderson Early
(1816 – 1894) που, στην
προ του πολέμου ζωή του ήταν δικηγόρος, εκπροσωπούσε την αντίθεση του Νότιου τζέντλεμαν. Απεχθανόταν την εξουσία και ήταν ένας χαρακτήρας ανεξάρτητος από τη φύση του. Ήταν όμως σκληρός, αψύς και άτεγκτος, ένας αντιπροσωπευτικός τύπος του Νότιου στρατιωτικού.
Τα γεγονότα εξιστορεί ο Benjamin Franklin Cooling στο “Jubal Early’s Raid on Washington, 1864”. Εκεί
αναφέρεται σε προσωπικότητες
που συμμετείχαν στην εκστρατεία, μεταξύ
των οποίων ήταν και ο πρόεδρος της Ένωσης Αβραάμ Λίνκολν ο
οποίος είδε προσωπικά τις μάχες. Η
εργασία του Cooling είναι σε μεγάλο βαθμό μια αφηγηματική ιστορία της
εκστρατείας, και αναφέρει ότι αν η Ουάσιγκτον είχε πέσει στα
χέρια των Νοτίων τα αποτελέσματα θα μπορούσαν να ήταν καταστροφικά για το Ρεπουμπλικανικό
Κόμμα στις προεδρικές εκλογές του 1864.
Στέλνοντας τον Early βόρεια στην κοιλάδα Shenandoah προς την Ουάσιγκτον, ο Λι έλπιζε να επαναλάβει τα
αποτελέσματα της εκστρατείας του 1862 του "Stonewall" Jackson, η οποία προκάλεσε μαζική σύγχυση στην στρατιωτική διοίκηση της Ένωσης όταν υπήρχε φόβος ο Jackson να επιτεθεί στην Ουάσιγκτον. Η εκστρατεία
που ξεκίνησε δύο χρόνια αργότερα αποδείχθηκε πολύ λιγότερο επιτυχής για τις συνομόσπονδες δυνάμεις όμως.
Αν και ο Early
γρήγορα παρέκαμψε τις δυνάμεις που
επιχείρησαν να τον μπλοκάρουν μπροστά του και πέρασε με
επιτυχία το ποταμό Potomac και εισέβαλε στο Maryland, οι δυνάμεις των Βορείων κάτω από την εντολή του Lew Wallace κατάφεραν να επιβραδύνουν την περιστροφική κίνηση
του Early επαρκώς ώστε να επιτρέψουν να
έρθουν ενισχύσεις από το στρατό του Grant. Μόλις τα στρατεύματα των Βορείων του Horatio
Wright και του George
Cook έφθασαν στην
Ουάσιγκτον γέμισαν γρήγορα τα περίτεχνα έργα της
τάφρου που περικύκλωναν την πρωτεύουσα της Ένωσης. Η κρίσιμη μάχη έλαβε χώρα στις 11 και 12 Ιουλίου, όταν οι ομόσπονδες δυνάμεις
ξεκίνησαν επίθεση στο Fort Stevens στη βόρεια πλευρά της Ουάσιγκτον DC. Ο ίδιος ο Lincoln ήρθε για να παρατηρήσει την μάχη και βρέθηκε κάτω από τα πυρά των Νότιων σκοπευτών. Οι δυνάμεις των Βορείων απώθησαν γρήγορα
όλες τις επιθέσεις των Νοτίων και
ανάγκασαν τον Early
να εγκαταλείψει κάθε
ελπίδα για την κατάκτηση της πρωτεύουσας της Ένωσης.
Ο Early διέσχισε
τον Potomac στις 13 Ιουλίου και στη συνέχεια αποσύρθηκε στην κοιλάδα. Νίκησε το
στρατό της Ένωσης υπό τον στρατηγό George Crook στο
Kernstown στις 24 Ιουλίου του 1864. Έξι ημέρες αργότερα, διέταξε το ιππικό του
να κάψει την πόλη της Chambersburg στην Pennsylvania, σε αντίποινα για την
καύση πολλών σπιτιών στην κομητεία Jefferson της Δυτικής Βιρτζίνια, που υποστήριζαν
τους Νότιους, από τον βόρειο στρατηγό David Hunter νωρίτερα εκείνο τον μήνα.
Ο Early ισχυρίστηκε μετά
τον πόλεμο, ότι οι στρατιώτες του ήταν πεινασμένοι και εξαντλημένοι και διέλυσαν
τις γραμμές τους για να λεηλατήσουν το στρατόπεδο της Ένωσης και να βρουν κάτι να φάνε. Αυτό επέτρεψε στον
Sheridan την κρίσιμη στιγμή να ενισχύσει το ηθικό του στρατού του και να
μετατρέψει την ήττα τους το πρωί σε νίκη εκείνο το απόγευμα.
Από όλα
τα γεγονότα που έγιναν κοντά στο τέλος του «εμφυλίου»
πολέμου, μόνο η κατάλληψη της Ουάσιγκτον θα μπορούσε να φέρει σε αμηχανία τους βόρειους υποστηρικτές του πολέμου ώστε να γυρίσει το κλίμα στις εκλογές του 1864
και φέρει την Ένωση σε ένα σημείο όπου θα ήταν πρόθυμη να προβεί σε
διαπραγματεύσεις για την ειρήνη.
Την εποχή εκείνη ο κόσμος
στον Βορρά δεν έβλεπε τη νίκη να έρχεται, αλλά έβλεπε τους «αντάρτες» του «γέρο
Λη» να αντέχουν και έβλεπε επίσης, κάθε μέρα τις πομπές με τους τραυματίες να φτάνουν
στα νοσοκομεία της Ουάσιγκτον, της Βαλτιμόρης και της Φιλαδέλφειας. «Γιατί
τόσες σφαγές;» ήταν το ερώτημα. Η αποθάρρυνση είχε οικονομικές επιπτώσεις. Το χαρτονόμισμα
του δολαρίου είχε την αξία του ενός τρίτου της αξίας του σε Χρυσό. Το κόμμα της
ειρήνης, μέχρι τότε περιορισμένο στους δημοκρατικούς, επεκτάθηκε πολιτικά. Στις
9 Αυγούστου 1864, ο μεγάλος αρθρογράφος του New York Tribune Χόρας
Γκρίλυ γράφει στον Λίνκολν: Σας παρακαλώ, σας ικετεύω, να πάρετε την πρωτοβουλία
για την ειρήνη ή να προωθήσετε άμεσα κάποιες προτάσεις».
Η τολμηρή επίθεση του Early στην Ουάσιγκτον ήταν η ύστατη «πνοή» του Νότου που ζητούσε την ανεξαρτησία
του.
ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ
7 σχόλια:
ΑΣΧΕΤΟ ΑΛΛΑ..
Americans will lose all private property rights/land under u.n. project
Read more at http://www.liveleak.com/view?i=955_1372538184#CwvmeFIOryQL5lZ2.99
Γεια σας,
Για αυτά τα άρθρα, που αφορούν τον Αμερικανικό Εμφύλιο, υπάρχει κάποιο βιβλίο, που να κυκλοφορεί στα ελληνικά; Ευχαριστώ.
Κόκκινε Ουρανέ, έχεις κάνει μερικά λαθάκια. Όσον αφορά τη μάχη του Οχυρού Στήβενς, οι επιθέσεις του Έρλυ δεν αποκρούστηκαν γρήγορα, ούτε αυτός υπέστη τρομερές απώλειες. Ξέχασες να γράψεις το σχόλιο του Έρλυ, "Δεν πήραμε την Ουάσιγκτον, αλλά τρομάξαμε τον Λίνκολν σαν την κόλαση". Επιπλέον, αυτό που λες ότι ισχυρίστηκε ο Έρλυ μετά τον πόλεμο, το είπε για τη μάχη του Σένταρ Κρηκ στις 19 Οκτ. 1864. Όλα αυτά λέγονται καλόβολα.
Long Live the South!
Confederate soldier.
Ανώνυμε:
Στα ελληνικά υπάρχει το εκπληκτικό βιβλίο "Ο Λευκός Ήλιος των Ηττημένων" - Όλη η Αλήθεια για τον Αμερικάνικο Εμφύλιο, του Dominique Venner, (Εκδόσεις ‘PATRIA’). Άλλο δεν υπάρχει, εκτός από κατά καιρούς αφιερώματα σε μάχες από διάφορα ιστορικά περιοδικά (Στρατιωτική Ιστορία κλπ). Από ταινίες δες οπωσδήποτε το "Gods and Generals".
Confederate Soldier:
Ναι, έχεις δίκιο. Ήταν λίγο βιαστική η ανάρτηση.
Πάντως, σε έχω ρωτήσει τόσες φορές να μου πεις κάποια βιβλία για το Νότο και ό,τι άλλα στοιχεία έχεις (καθώς φαίνεσαι πιο ενημερωμένος) και δεν έχεις ανταποκριθεί. Γιατί φίλε;
Συνέχεια στο προηγούμενο σχόλιο:
Ο Έρλυ δεν διέπραξε τον εμπρησμό του Τσάμπερσμπεργκ, αλλά ο Τζον ΜακΚάουσλαντ. Όσον αφορά τον Γιάνκη εγκληματία Χάντερ, είχε ήδη τιμωρηθεί τόσο από τον Τζον Μόσμπι αλλά και από τον Έρλυ στο Λίντσμπουργκ. Θα υπάρξει και τρίτο καλόβολο σχόλιο.
Confederate soldier.
Φίλε μου ΚΟ, συνέχεια στα προηγούμενα:
Η επιδρομή του Έρλυ δεν ήταν η μόνη κίνηση που θα μπορούσε να αποτρέψει την εκλογή του Λίνκολν. Υπήρχε η αντίσταση του Λη στο Πέτερσμπουργκ, η εκστρατεία του Στέρλινγκ Πράις στο Μισσούρι και η άνοδος του Τζων Μπελ Χουντ στο Τενεσσή. Επιπλέον, ο Έρλυ συνέχισε να αμύνεται και απείλησε την Ουάσιγκτον με αυτές τις κινήσεις του. Θα έπρεπε να είχες αναφερθεί και στο διορισμό του Φιλ Σέρινταν από τον Γκραντ, γιατί μοιάζει λίγο ξεκομμένη η αναφορά σε αυτόν.
Τώρα, κάποιες από τις πηγές μου:
1. E.B.Long "The Civil War Day by Day: An Almanac, 1861-1865
2.David J. Eicher "The Longest Night: A Military History of the Civil War"
3.Clement Evans "Confederate Military History"
4.Shelby Foote "The Civil War: a Narrative"
5.President Jefferson Davis "The Rise and the Fall of the Confederate Government"
6.Douglass Freeman "Lee's Lieutenants:A Study in Command"
7.G.F.R. Henderson "Stonewall Jackson and the Civil War"
8.Thomas J.DiLorenzo "The Real Lincoln"
9. Thomas J. DiLorenzo "Lincoln Unmasked"
10.Gary Gallagher "Lee and his Army in Confederate History"
Υπάρχουν και πολλά άλλα, τα οποία ίσως απαριθμήσω. Τα λέμε, φίλε.
Confederate soldier.
ΤΟ βιβλιο ''ο λευκος ηλιος των ηττημενων'' ειναι εκπληκτικο.Το βρηκα μετα απο πολυ ψαξιμο.Γενικα καταφερνει να καλλιεργησει μεσα σου θετικα συναισθηματα προς τον Νοτο,μιας που ολοι τον δαιμονοποιουν.Ειναι παντα καλο στην ιστορια να βλεπεις τα πραγματα εχοντας μελετησει και τις δυο μεριες,και οχι να σε πειθει μονο η επικληση στην ελευθερια των σκλαβων (στην προκειμενη περιπτωση),οπως κανουν οι περισσοτερες πηγες.Διαβαστε το και θα καταλαβετε τι εννοω.
Δημοσίευση σχολίου