Ο ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ (ΚΟ) ξημεροβραδιάζεται για να βρει, να μεταφράσει και να παρουσιάσει ειδήσεις και άρθρα συμβατά με την θεματολογία του, χωρίς απαραίτητα να ταυτίζεται μαζί τους. Το ίδιο ισχύει και για τα παρατιθέμενα links. Σχόλια και παρεμβάσεις του ΚΟ είναι σε χρώμα ερυθρό. Αν ψάχνεις για mainstream ειδησεογραφία και άποψη, ήρθες στο λάθος μέρος.

got democracy?

got democracy?
"Μη με παραδώσης εις την επιθυμίαν των εχθρών μου· διότι ηγέρθησαν κατ' εμού μάρτυρες ψευδείς και πνέοντες αδικίαν.."

kolokotronis

kolokotronis

Τρίτη 6 Οκτωβρίου 2015

Οι ρίζες του γερμανικού αυτο-πυρπολισμού



Του F. Roger Devlin (Counter Currents) / ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

Οι μεγάλες ιστορικές αλλαγές συχνά τροφοδοτoύνται από ασήμαντα γεγονότα, αλλά έχουν βαθύτερες αιτίες πηγαίνοντας πίσω στο χρόνο σε πολλές γενιές ή ακόμα και σε πολλούς αιώνες. Τα τρομακτικά γεγονότα που εκτυλίσσονται σήμερα στη Γερμανία λέγεται ότι ξεκίνησαν από ένα “tweet” που στάλθηκε επιπόλαια στις 25 Αυγούστου από την Υπηρεσία Προσφύγων και Μεταναστών της γερμανικής πόλης της Νυρεμβέργης. Το «τιτίβισμα» αυτό, δήλωνε απλώς ότι η Γερμανία δεν θα εφάρμοζε πλέον τον κανόνα της ΕΕ ότι οι αιτήσεις χορήγησης ασύλου πρέπει να γίνονται από την πρώτη χώρα της ΕΕ στην οποία ένα άτομο εισέρχεται. Μέσα σε λίγες ώρες, ένα μεγάλο μέρος της Δυτικής Ασίας έμαθε την αλλαγή που συνέβη και μια στρατιά «προσφύγων από τη Συρία» άρχισε να κατευθύνεται προς τη Γερμανία από κάθε χώρα μεταξύ της Γκάμπια και του Αφγανιστάν.

Η Άνγκελα Μέρκελ, που κάποτε δήλωνε ότι «η πολυπολιτισμικότητα έχει αποτύχει παταγωδώς», λέει τώρα ότι δεν θα υπάρχει όριο στον αριθμό των μεταναστών που θα δεχτεί η Γερμανία, ζητώντας παθητικά μάλιστα, να εμφανιστούν όχι περισσότεροι από 800.000 το πρώτο έτος. Το γερμανικό Der Spiegel την απεικόνισε πρόσφατα ως τη νέα Μητέρα Τερέζα.

Ο κόσμος, όπως συμβαίνει συχνά στις μέρες μας, είναι μπερδεμένος με αυτά που ακούει και βλέπει: του λένε για «απελπισμένους πρόσφυγες που εγκαταλείπουν τον βίαιο θάνατο» και βλέπουν πλήθη χαμογελαστών, υγιών νέων ανδρών να κάνουν το σήμα της νίκης ή να μιλάνε στα κινητά τους τηλέφωνα. Και καθώς ο Πάπας διατάζει να δεχτούμε τις ορδές των Αφροασιατών χάριν της «χριστιανικής φιλανθρωπίας», ένας εξέχων ιμάμης διακηρύσσει: «Θα ποδοπατήσουμε [τους Ευρωπαίους] κατάχαμα, με το θέλημα του Αλλάχ» (φώτο κάτω). Την ίδια ώρα οι προσφερόμενες προμήθειες και δωρεές των φιλάνθρωπων ευρωπαίων πετιούνται από τους μετανάστες (φώτο πάνω) από τις σιδηροδρομικές πλατφόρμες την στιγμή που προσφέρονται.
Φυσικά, υπάρχει πάντα μια «ανθρωπιστική κρίση», όπως ο όρος είναι σήμερα κατανοητός. Δεκαετίες ειρήνης και ευημερίας έχουν κάνει τους μαλθακούς δυτικούς να βλέπουν διαχρονικές πτυχές της ανθρώπινης κατάστασης όπως είναι ο πόλεμος και η φτώχεια ως περιστατικά «έκτακτης ανάγκης» μπροστά στα οποία όλοι οι άλλοι πρέπει να θυσιαστούν. Και η Γερμανία είναι ένας εύκολος στόχος ειδικά για το είδος του συναισθηματικού και ηθικού εκβιασμού. Όλοι μας στη Δύση υποτίθεται ότι είμαστε υπεύθυνοι για τα δεινά του υπόλοιπου κόσμου, αλλά ειδικά οι Γερμανοί έχουν κατασκευάσει την ταυτότητά τους εξ ολοκλήρου από αισθήματα ενοχής εδώ και εβδομήντα χρόνια. Η διαδικασία της «αποναζιστοποίησης» στη μεταπολεμική Γερμανία ήταν από πολλές απόψεις η αρχική μορφή της πολιτικής ορθότητας, που αργότερα προσαρμόστηκε και εφαρμόστηκε σε ολόκληρη την Δύση. Κατά κάποιο τρόπο, αυτή η «αποναζιστοποίηση» ποτέ δεν τελείωσε: ένα μεγάλο μέρος των δημοσιευμάτων στην Γερμανία περιέχουν άρθρα που με κομμένη την ανάσα φωνάζουν για τον κίνδυνο του «ακροδεξιού εξτρεμισμού», ο οποίος πάντα, όπως λένε, αυξάνει. Αφίσες και διαφημίσεις υπενθυμίζουν στους Γερμανούς ότι πρέπει να δέχονται ξένους μετανάστες, επειδή «ο καθένας μας είναι ξένος κάπου» ή εικόνες χαμογελαστών Ασιατών που διακηρύσσουν την υποτιθέμενη "αγάπη" τους για τους Γερμανούς γείτονες και υπονοώντας ότι εφόσον τους λένε «γείτονες» οι Γερμανοί θα είναι ρεμάλια αν δεν τους ανταποδώσουν τα τρυφερά αισθήματα.

Αλλά ίσως ο πιο τυπικός γερμανικός τρόπος που αποτυπώνει την ενοχή είναι το λεγόμενο Mahnmal. Τα λεξικά μεταφράζουν αυτή τη λέξη ως «μνημείο», αλλά αδυνατούν να λάβουν υπόψη το ιδιόμορφο ύφος της ηθικής συγκατάβασης που μεταφέρει η λέξη. Mahnen, στα γερμανικά, είναι το να επιπλήξεις ένα άτακτο παιδί νουθετώντας το. Μια άλλη συγγενική λέξη είναι το ermahnen, να προτρέψεις. Ένα Mahnmal λοιπόν είναι ένα μνημείο που σας επιπλήττει, σας λέει τι να σκέφτεστε και πως να αισθάνεστε και πάνω απ’ όλα υποδηλώνει ότι χωρίς τη βοήθεια των καλών ανθρώπων που το ανήγειραν, δεν θα μπορούσατε να ζήσετε αξιοπρεπώς ή ακόμα να αποφύγετε να γίνετε ναζί.

Χιλιάδες τέτοια Mahnmäler είναι σκορπισμένα εδώ κι εκεί σε όλο το γερμανικό αστικό τοπίο. Στη φωτογραφία ένα που βρίσκεται απέναντι από ένα πολυκατάστημα πολυτελείας στο Βερολίνο:

Πολλά Mahnmäler είναι σκόπιμα άσχημα, σαν να αποτελούν από μόνα τους ένα είδος τιμωρίας για αυτόν που τα βλέπει:

Αλλά είναι το γερμανικό σύμπλεγμα ενοχής μόνο ένα μεταπολεμικό φαινόμενο, μια απλή εσωτερίκευση της άποψης των κατακτητών για αυτούς; Δεν νομίζω. Αν ήταν, δεν θα είχε ποτέ τη δυνατότητα να διατηρηθεί το ίδιο για εβδομήντα χρόνια, χωρίς καμία ένδειξη εξασθένισής του έστω τώρα.

Μια ένδειξη για τις βαθύτερες πηγές του γερμανικού μαζοχισμού είναι η επιτυχία του Μαρτίνου Λούθηρου τον 16ο αιώνα. Ο Λούθηρος και οι ομοϊδεάτες του μεταρρυθμιστές ανέπτυξαν σε ακραίο βαθμό το δόγμα της χάριτος. Αυτό το δόγμα, τονίζει την αναπόφευκτα αμαρτωλή φύση του ανθρώπου και την απόλυτη αδυναμία του να ξεπεράσει την διεφθαρμένη φύση του εν τη απουσία της θείας χάριτος. Ο Λούθηρος λέει στο ποίμνιό του, ότι στην πραγματικότητα, "δεν είσαι τίποτα, παρά ένα άθλιο σκουλήκι, που το καλύτερο που δικαιούσαι είναι η πύρινη κόλαση και η αιώνια καταδίκη, όχι για αυτό που έχεις κάνει, αν και δεν έχεις κάνει κάτι καλό, αλλά γι’ αυτό που είσαι: ένας κληρονόμος του προπατορικού αμαρτήματος του Αδάμ. Ο Θεός, για τους ανεξιχνίαστους δικούς Του λόγους, πρόκειται να αναστείλει αυτή την μοίρα για μερικούς από εσάς μέσω μιας μη αγορασμένης πράξης της χάριτος του. Αλλά ποτέ μην ξεχνάς ότι δεν το αξίζεις πραγματικά αυτό».

Η διαφορά μεταξύ του γερμανικού συμπλέγματος ενοχής του σήμερα και του Λουθηρανισμού είναι ότι στη νέα έκδοση δεν υπάρχει σωτηρία: Ο Γερμανός πρέπει συνεχώς να μένει σε κατάσταση μετάνοιας και να ακούει ότι θα πάει στην κόλαση.

Όπως και σε τόσους πολλούς «κακούς» Ευρωπαίους, η ηθική αυτομαστίγωση είναι ένα ανθυγιεινό περίσσευμα αρετής: η ικανότητα για αυτοκριτική, η άρνηση να είσαι ικανοποιημένος με αυτό που είσαι. Σήμερα, η βασανιστική αυτοκριτική του Ευρωπαίου όλο και περισσότερο μοιάζει με μια αυτοκαταστροφική ορμή. Αυτό φαίνεται καλύτερα στην κρίση που εκτυλίσσεται στη Γερμανία.

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή

8 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Το συναίσθημα της ενοχής καλλιεργείται και στα Ελληνόπουλα μέσω των διδακτικών βιβλίων. Τα βιβλία αυτά είναι ΓΕΜΑΤΑ με προπαγάνδα, η οποία εντέχνως αναφέρεται στη δήθεν αφθονία αγαθών που απολαμβάνουν οι Έλληνες και στην εξαθλιωτική φτώχεια των άλλων χωρών. Αναφέρονται επίσης στο καθήκον των Ελλήνων να βοηθήσουν όλους τους άλλους κάπου αλλού εκτός Ελλάδος.
Τα συναισθήματα ενοχής ακυρώνουν τον ορθολογισμό, ακόμη και το φυσικά αντανακλαστικά για την επιβίωση των Ελλήνων.

Ανώνυμος είπε...

οταν εισαι κομπλεξικος και ηλιθιος κατωτερης νοημοσυνης αυτα παθαινεις.
Εδω ομως ειναι Ελλαδα και αυτα τα σαχλα τεχνασματα δεν περνανε,εμεις εχουμε την δικη μας αποψη περι τουτων και χεστηκαμε τι θα πει ολος ο κοσμος...

Ανώνυμος είπε...

Συγγνώμη που παρεμβαίνω στο σχόλιο του Ανωνούμου 7:45 π.μ., αλλά και εγώ τα ίδια πίστευα. Μετά όμως κατάλαβα ότι και η Ελλάδα είχε τη δική της Αραβική Άνοιξη το 1973 που οδήγησε τελικά σε 41 χρόνια πλύσης του εγκεφάλου μου. Τόσο που να ψηφίζω σήμερα τους άθεους που ανοίγουν τα σύνορα. Οπότε, αφήστε τα, διότι "το έξυπνο το πουλί από τη μύτη πιάνεται", όπως λέει και μια παροιμία.

SkyWatcher είπε...

Εμείς είμαστε λαός τετραπέρατος με ανώτερη νοημοσύνη. Εμάς δεν μας αγγίζει η λαίλαπα της πολιτικής ορθότητας. Ούτε καν ξέρουμε τι πάει να πει εθνική εαυτοφοβία. Αυτά είναι για τους χαζούς. Όλα αυτά που γράφονται στον ΚΟ αφρούν κατοίκους μακρινών γαλαξιών. Οι οποίοι όπως είπαμε είναι όλοι τους χαζοί. Απλά τα διαβάζουμε έτσι για να περνάμε την ώρα μας.
Κάτοικοι από τον πλανήτη Σείριο (όχι Σύριο).(Ούτε Σύριζο)

Ανώνυμος είπε...

διαλεχτε στρατοπεδο και ετοιμαστειτε για πιστολιες στην καλυτερη περιπτωση...

Ανώνυμος είπε...

Ας δούμε τα σημάδια. Οι γύρω χώρες καταστρέφουν τις εκκλησίες μας (Β. Ήπειρος), κλιμακώνουν τις επιθέσεις και τις παρεμβάσεις στα εσωτερικά μας (Τουρκία στο Αιγαίο και τη Θράκη), μας γεμίζουν με τους φανατικούς ομοθρήσκους τους. Σε συνδυασμό με τα γεγονότα στη Συρία (αλλαγή φρουράς;) μπορεί τα σημάδια να μας λένε ότι πάμε για γενική σύρραξη και όλοι προσπαθούν να αρπάξουν κάτι από εμάς. Δεν είναι θέμα πλέον επιλογή πλευράς, αλλά επιλογή του σωστού εξοπλισμού και της άμυνάς μας.

Unknown είπε...


Ρε συ SkyWatcher ,
τί είναι αυτά που γράφεις στο σχόλιό σου (7 Οκτωβρίου 2015 - 11:36 π.μ.) ;;;
Κάποια με πλάγια γράμματα, κάποια με ορθά, δεν βγάζει άκρη. Και στο τέλος, ολίγον από Σείριο (!;!?!).

Είσαι ο ίδιος ΚΟ που ξέραμε ή το ιστολόγιο έχει αλλάξει διαχειριστή ή ιδιοκτήτη ;

Δεν συνάδει με το, ώς πρόσφατα, ύφος σου, αυτό το σχόλιο που έκανες.

Εντάξει, εγώ αργά ανακάλυψα το ιστολόγιό σου, οπότε μού φθάνει και μού περισσεύει η ως πρόσφατα θεματολογία σου (..στο κάτω-κάτω μέρος τής σελίδας), αλλά επίτρεψέ μου, δεν κατάλαβα τίποτα από αυτό το σχόλιο.
Δεν χρειάζεται κάν να μού απαντήσεις, απλά κάτι δεν μού πήγε καλά, όταν το διάβασα, και αυτόματα το εξέφρασα.

Καλή συνέχεια.

Ανώνυμος είπε...

προς SkyWatcher 7 Οκτωβρίου 2015 - 11:36 π.μ.
συχγαρητηρια για το αυτοτρολαρισμα