Ο ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ (ΚΟ) ξημεροβραδιάζεται για να βρει, να μεταφράσει και να παρουσιάσει ειδήσεις και άρθρα συμβατά με την θεματολογία του, χωρίς απαραίτητα να ταυτίζεται μαζί τους. Το ίδιο ισχύει και για τα παρατιθέμενα links. Σχόλια και παρεμβάσεις του ΚΟ είναι σε χρώμα ερυθρό. Αν ψάχνεις για mainstream ειδησεογραφία και άποψη, ήρθες στο λάθος μέρος.

got democracy?

got democracy?
"Μη με παραδώσης εις την επιθυμίαν των εχθρών μου· διότι ηγέρθησαν κατ' εμού μάρτυρες ψευδείς και πνέοντες αδικίαν.."

kolokotronis

kolokotronis

Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2016

Bob Dylan, ο σιωνιστής

Ο Bob Dylan, γεννήθηκε το 1941, ως Robert Allen Zimmerman (εβραϊκό όνομα Shabtai Zisel ben Avraham) σε μια εβραϊκή οικογένεια στο Duluth της Μινεσότα. Του τραγούδια «διαμαρτυρίας» του έγιναν κάτι σαν εθνικοί ύμνοι για πολλούς στο κίνημα για τα «πολιτικά δικαιώματα» στις ΗΠΑ και γενικότερα σε αυτού του είδους την ιδεολογία και μόδα.

Τραγούδια όπως το The Times they are a Changin’” καιBlowinin the Wind είναι μέρος της συλλογικής μας μνήμης και έχουν παιχτεί ασταμάτητα, έχοντας επηρεάσει την μαζική κουλτούρα όλων των σύγχρονων γενεών. Τα τραγούδια του Dylan είναι ποίκιλα: ορισμένα επικρίνουν την αμερικανική πολιτική, όπως το With God on Our Side και Masters of War. Άλλα τραγούδια ασχολούνται με ιστορίες για την αδικία και τον ρατσισμό, όπως το “Only a Pawn in their Game”και το “The Death of Emmett Till”). Ο «ποιητής αγωνιστής» υπέρ των «δικαιωμάτων» και της «ειρήνης» και κατά του «ρατσισμού» Dylan - και προσφάτως βραβευμένος με το νόμπελ λογοτεχνίας - έχει το μέρος του στο «εικονοστάσι» των λίμπεραλ/αριστερών.

Είναι όμως αυτό που δείχνει (ή θέλουν να μας δείξουν) ο Dylan;

Κατά του «ρατσισμού» και υπέρ της «ειρήνης»;

Αφότου επισκέφθηκε το Ισραήλ το 1971, ο Dylan ανέφερε τον γνωστό φανατικό υπερεθνικιστή σιωνιστή Ραβίνο Meir Kahane ως έναν «πραγματικά ειλικρινή άντρα».

Ο Kahane είναι γνωστός για τις ρατσιστικές σιωνιστικές και τρομοκρατικές απόψεις του - και την υποστήριξή του σε ακραίες σιωνιστικές ομάδες. Το 1971, καταδικάστηκε για κατασκοπεία για την κατασκευή εκρηκτικών. Το 1970 ίδρυσε το Κόμμα ‘Kach’, το οποίο μπήκε στην Ισραηλινή Βουλή το 1984, αλλά το 1988 απαγορεύτηκε ως «ρατσιστικό» και «τρομοκρατικό». Οπαδοί του πρωτοστατούν σήμερα σε επιθέσεις κατά Αφρικανών μεταναστών (δες εδώ). Ο Kahane ίδρυσε επίσης την ακραία εξτρεμιστική οργάνωση ‘Jewish Defense League’ (JDL) στις ΗΠΑ.

Κατά τη διάρκεια των τελευταίων δύο δεκαετιών, ο Dylan έγινε υποστηρικτής του χασιδικού κινήματος Chabad Lubavitch, που υποστηρίζει τη συνεχιζόμενη κατοχή της Δυτικής Όχθης.

Ο Dylan φαίνεται να πιστεύει ότι το Ισραήλ δεν μπορεί να αμφισβητηθεί για το πόσους αμάχους σκοτώνει, επειδή «ο Θεός είναι με το μέρος του Ισραήλ»:

Το 1983, είκοσι χρόνια αφότου τραγούδησε, “you dont count the dead” και “you never ask questions, when Gods on your side,” («δεν μετράς τους νεκρούς» και «ποτέ δεν κάνεις ερωτήσεις, όταν ο Θεός είναι στο πλευρό σου»), ο Dylan έγραψε ένα τραγούδι για την αντιμετώπιση της διεθνούς οργής για την καταστροφική ισραηλινή επίθεση στο Λίβανο το 1982, η οποία στοίχισε τη ζωή σχεδόν 18.000 Λιβανέζων αμάχων και τον τραυματισμό περίπου άλλων 30.000.
Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί το λυρικό ταλέντο του Dylan και ίσως δυσκολεύεται  να τον αποκαλέσει «φανατικό», αλλά η υποστήριξή του στον ισραηλινό εξτρεμισμό πρέπει να προβληματίσει.

Στο τραγούδι τουNeighborhood Bully(Ο Νταής της Γειτονιάς) από το άλμπουμ “Infidels” (1983) εξυμνεί την ισραηλινή επιθετικότητα και κατοχή, και για το λόγο αυτό θαυμάζεται από σιωνιστές. Στους στίχους μιλάει για τον νταή της γειτονιάς, που... απλά είναι ένας άνθρωπος, που οι εχθροί του, που είναι πολυπληθέστεροι, του λένε ότι πατάει την γη τους, ενώ ο «νταής» απλά ζει για να επιβιώσει. Τον καταδίκασαν επειδή είναι ζωντανός και αυτός δεν πρέπει να αντεπιτεθεί, αλλά να κάτσει να πεθάνει. Τον «νταή» της γειτονιάς τον έδιωξαν από κάθε γη και έχει περιπλανηθεί και εξοριστεί και ο λαός του διεσπάρη και καταδιώχτηκε και ότι δεν έχει συμμάχους και περιτριγυρίζεται από πασιφιστές, ενώ κάθε αυτοκρατορία που υποδούλωσε τον «νταή» εξαφανίστηκε, και η Αίγυπτος και η Ρώμη, ακόμα και η μεγάλη Βαβυλώνα. Τα ιερά του βιβλία καταπατήθηκαν, ενώ αυτός πήρε τα ψίχουλα του κόσμου και τα μετέτρεψε σε πλούτο, πήρε τις ασθένειες του κόσμου την μετέτρεψε σε υγεία και ότι θα έπρεπε να είμαστε ευγνώμονες σε αυτόν τον νταή της γειτονιάς…

Σε συνέντευξή του το 1984, πάντως, αρνήθηκε ότι το τραγούδι έχει πολιτικό μήνυμα. «Μπορεί να είναι για οτιδήποτε» είπε.

Πίσω στα παιδικά του χρόνια στην Minnesota, οι γονείς του ήταν ηγέτες της τοπικής σιωνιστικής οργάνωσης για γυναίκες Hadassahκαι της τεκτονικής δομής αδελφότητας Bnai Brith. Πολλά καλοκαίρια πήγε στην Κατασκήνωση Herzl, στο Webster του Wisconsin, που ήταν μια καθαρά σιωνιστική κατασκήνωση.

Ο γαμπρός του Ντύλαν, τραγουδιστής Peter Himmelman, είναι σιωνιστής. Στηρίζει την στρατιωτική αντίδραση του Ισραήλ εναντίον της Χαμάς και των αμάχων στη Γάζα. Μάλιστα, ο Himmelman αποδοκίμασε τα λόγια του Χριστού στην επί του Όρους Ομιλία, λέγοντας σε έναν δημοσιογράφο, «Για τους Εβραίους, το να στρέψεις το άλλο μάγουλο είναι αμαρτία». Το φιλο-ισραηλινό τραγούδι του Maximum Restraint("Μέγιστη Αυτοσυγκράτηση") θυμίζει τον «Νταή της Γειτονιάς».

Χριστιανός;

Στα τέλη της δεκαετίας του 1970 και στις αρχές της δεκαετίας του 1980, ο Dylan ασπάσθηκε τον χριστιανισμό. Το 1979, συμμετείχε σε μαθήματα μελέτης της Αγίας στην Καλιφόρνια. Ο πάστορας Γκούλικσεν θυμάται ότι «ήθελε τον Χριστό στη ζωή του» και ότι προσευχήθηκε με άλλους και μία ημέρα «αναγεννήθηκε».

Το 1984, ο Dylan δημόσια αποστασιοποιήθηκε από την ταμπέλα "αναγεννημένος". Είπε στο περιοδικό Rolling Stone: «Ποτέ δεν έχω πει ότι είμαι αναγεννημένος Αυτό είναι απλά ένας όρος που τα μέσα ενημέρωσης έδωσαν. Δεν λέω ότι είμαι αγνωστικιστής, γιατί πάντα πίστευα ότι υπάρχει μια ανώτερη δύναμη». Το 1997 είπε στο Newsweek: «Εγώ βρίσκω την θρησκευτικότητα και τη φιλοσοφία στη μουσική. Εγώ πιστεύω στα τραγούδια». Σε συνέντευξη στην εφημερίδα The New York Times στις 28 Σεπτεμβρίου του 1997, δήλωσε ότι «δεν ανήκει σε καμία οργανωμένη θρησκεία».  Όμως ο Dylan είναι υποστηρικτής του ιουδαϊκού χασιδικού κινήματος Chabad Lubavitch τα τελευταία 20 χρόνια και ιδιωτικά συμμετείχε σε εβραϊκές θρησκευτικές εκδηλώσεις, συμπεριλαμβανομένων των Bar Mitzvahs των γιων του (κάτι σαν τελετές βάπτισης), επισκέφθηκε Χαμπάντ συναγωγές και στην γιορτή του  Γιομ Κιπούρ το 2007, παρακολούθησε την Ιουδαϊκή Σύναξη ‘Beth Tefillah’, στην Ατλάντα της Γεωργίας, όπου κλήθηκε να διαβάσει την Τορά.

Αλλά και την εποχή που φέρεται να ασπάστηκε τον Χριστιανισμό, ίσως αυτό που ασπάστηκε να ήταν ο Χριστιανικός Σιωνισμός, ένα κίνημα που ήταν σε έξαρση εκείνα τα χρόνια μεταξύ των Αμερικάνων αναγεννημένων χριστιανών. Μεγάλο μερίδιο της έξαρσης του φαινομένου είχε το βιβλίο του Hal Lindsey, “The Late Great Planet Earth”, που εκδόθηκε στα τα τέλη της δεκαετίας του 1970 και έκανε θραύση μεταξύ των ευαγγελικών. Το βιβλίο απεικόνιζε το Ισραήλ και την κομμουνιστική Σοβιετική και την Κίνα ως στρατιωτικούς αντιπάλους στον σύντομα επερχόμενο Αρμαγεδδώνα (δες άρθρο εδώ).

Το σίγουρο είναι ότι ο Dylan ποτέ δεν απομακρύνθηκε από τις ρίζες του. Ένα από τα πρώτα πρωτότυπα κομμάτια του, στην πραγματικότητα, ήταν μια παρωδία του "Hava Nagilah", ίσως του πιο γνωστού εβραϊκού τραγουδιού στον κόσμο. Σε όλη την καριέρα του, τα τραγούδια του έχουν διανθιστεί με βιβλικές αναφορές και παραφράσεις και είναι επηρεασμένα από εβραϊκά θέματα και έννοιες. Εδώ βρίσκεται μία λίστα με «τα 10 πιο εβραϊκά τραγούδια» του από Εβραίο αρθογράφο.

Λογοκλοπή;

Σε ένα πρόσφατο άρθρο του, ο Miles Mathis ισχυρίζεται ότι ο Bob Dylan είναι ένας απατεώνας.

Το 1963, το περιοδικό Newsweek κατηγόρησε τον Dylan για λογοκλοπή, ισχυριζόμενο ότι το 'Blowin' in the Wind' είχε «αποκτηθεί» από έναν μαθητή Λυκείου. Όπως ο Mathis επισημαίνει, εάν ο Dylan είχε γράψει το τραγούδι, η Columbia θα είχε μηνύσει το περιοδικό Newsweek, με το άκουσμα της είδησης. Αν ο Dylan δεν είχε γράψει αυτό που είναι το πιο διάσημο τραγούδι του, πόσο τραγουδοποιός είναι;

Ο Mathis αναφέρει τον συνάδελφό του και συμπατριώτη του Εβραίο Leonard Cohen ως τον συγγραφέα-φάντασμα του Dylan. Η δισκογραφική εταιρία του Cohen ήταν επίσης η Κολούμπια. Επιπλέον, θα μπορούσε να εξηγήσει αυτό που η Joni Mitchell το 2010, αναφερόμενη στον Dylan είπε: «.. Είναι ένας λογοκλόπος, και το όνομα και η φωνή του είναι ψεύτικα. Τα πάντα για τον Bob είναι μια εξαπάτηση. Είμαστε σαν τη νύχτα και την μέρα, εκείνος και εγώ».

Η Mitchell ήταν ζευγάρι με τον Cohen για κάποιο καιρό, κι έτσι θα πρέπει να γνώριζε κάτι. Είχε την ευκαιρία να αλλάξει την άποψή της, αλλά αρνήθηκε.

Και όπως Mathis επισημαίνει, γιατί ο Dylan ή η δισκογραφική εταιρεία του δεν μήνυσαν για δυσφήμηση την Μίτσελ; Ο ισχυρισμός της λογοκλοπής είναι η πιο σοβαρή κατηγορία που θα μπορούσε να απευθύνεται σε έναν καλλιτέχνη.

Κάτω: Το logo της “Never Ending” περιοδείας του το 2006:

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγές: εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ κι εδώ

9 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Πολύ καλό άρθρο (τουλάχιστον για όσους ακούνε ροκ)...
Η καταγωγή του Dylan είναι γνωστή, αλλά έδωσες κι άλλα στοιχεία.
Ωστόσο, θέλω να επισημάνω ότι τον ίδιο ρόλο στη ροκ μουσική (και γενικότερα στην πολιτική και την κοινωνία),παίζουν και κάποιοι αποκαλούμενοι "Χριστιανοί" που διαβάζουν με αξιοσημείωτο ζήλο ΜΟΝΟ την Παλαιά Διαθήκη...
Πιστεύω ότι αξίζει την προσοχή μας αυτό το θέμα!

Ανώνυμος είπε...

Για να το καταλάβω: Αν είσαι ακροδεξιός μπορείς να πας φυλακή, εκτός από την περίπτωση να είσαι Σιωνιστής οπότε παίρνεις το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας γράφοντας δυό στιχάκια.

Ανώνυμος είπε...

Επειδή εδώ μέσα συχνάζουν Έλληνες με ανώτατη μόρφωση, το ερώτημα προς αυτούς είναι το εξής:
Γνωρίζουμε ότι τα βραβεία Νόμπελ Ειρήνης και Λογοτεχνίας είναι πλέον αναξιόπιστα (Ομπάμα και Ντύλαν αντίστοιχα. Είναι εξίσου μεροληπτικά και τα βραβεία στις επιστήμες, ή μέχρι στιγμής εκεί τηρούνται τα προσχήματα;

Ανώνυμος είπε...

Ενδιαφέρον άρθρο,αλλά εγώ είχα συγκλονιστεί όταν τυχαία είχα δει απόσπασμα συνέντευξής του, το οποίο και παραθέτω.
Δώστε προσοχή μετά το 0:19
Απλά για προβληματισμό...

https://youtu.be/3qI-Koffmpk

Unknown είπε...

Ἂν γρατζουνᾶς κάπως μία κιθάρα, κάνεις τοὺς μπάφους ἢ κουμπώνεσαι ἢ κολυμπᾶς στὸ οἰνόπνευμα ἢ/καὶ δίνεις τὸν κῶλο σου/μουνί σου δεξιὰ καὶ ἀριστερὰ ἔχεις γίνει «rockstar».

Τὴν δεκαετία τοῦ '60 μαζὺ μὲ ὅλα αὐτὰ ο star ἔπρεπε νὰ εἶναι «εἰρηνιστὴς» (λὲς καὶ ὑπάρχει φυσιολογικὸς ἄνθρωπος ποὺ νὰ γουστάρῃ αἱματοχυσίες ἔτσι στὸν χάβαλο). Τώρα ὁ rockstar πρέπει ἐπιπλέον νὰ εἶναι «ἀνθρωπιστής» καὶ ὅλα τὰ ὅμορφα τῆς πανούκλας τῆς πολιτικῆς ὀρθότητος.

Καὶ ἅμα γράψῃς καὶ κἅνα-δυὸ παπαριές, παίρνεις καὶ βραβεῖο ἀπὸ τοὺς δικούς σου. Γιάννης κερνᾶ Γιάννης πίνει.

Ανώνυμος είπε...

Δείχνουν τη δύναμή τους και μας γράφουν όλους κανονικά, εδώ ο άλλος πήρε νόμπελ ειρήνης για την ενδυνάμωσει της διεθνής διπλωματίας......

Ανώνυμος είπε...

Δείτε αυτό: https://m.youtube.com/watch?v=GjG1p8mI9gI

Ανώνυμος είπε...

Κάτι με απωθούσε στον Ντύλαν, χωρίς να ξέρω τί ακριβώς τότε. Η συνέντευξη για τον "σατανά" που κυκλοφορεί, τείνει να με πείσει, αλλά δεν θα την χρησιμοποιούσα επισήμως ως επιχείρημα στην αντι-Ντυλανική μου σκέψη. Μιλάμε για όλη τη συνέντευξη και όχι ένα απόσπασμα που χρησιμοποιείται κατά κόρον.
Μεγαλώνοντας κατάλαβα ότι τον είχαν για σημαία όλος ο πολιτικός εμετός των σίξτις και ένθεν.
Η καταγωγή του και η σχέση του μ'αυτήν ήταν που πάντα με γέμιζε ερωτηματικά. Εδώ απαντούνται. Ευχαριστώ.
Υ.Γ. φίλε syrmakezis, πώς να σ'το πώ... άμα είναι να βρίσεις έτσι, κάν'το μονοτονικά. Τί κάθεσαι και πολυτονίζεις τον κ.... ή κάνεις έγκλιση από δίπλα... έλεος. Από τη μία το πολυτονικό είναι η ορθή γραφή. Από την άλλη το μπινελίκιον είναι δημώδης και βορβορώδης έκφραση, γεμάτη βαρβαρισμούς. Όταν συναντιούνται, το αποτέλεσμα είναι τραγέλαφος. Σε φόρουμ γράφεις, ηρέμησε.

Unknown είπε...

Μέγα λάθος ἀνώνυμε. Μᾶλλον, δὲν ἔχεις ἰδέα οὔτε ἀπὸ Τσιφόρο οὔτε ἀπὸ Σουρή, χωρὶς αὐτὸ νὰ σημαίνῃ ὅτι ἐγὼ εὐελπιστῶ νὰ τοὺς μοιάσῳ . Ἡ χυδαιότητα δὲν βρίσκεται στὶς λέξεις, ἀλλὰ στὶς πράξεις. Ὅταν κάποιος, `σαν τὸν Ντύλαν, δὲν εἶναι κάτι παραπάνω ἀπὸ αὐτὸ ποὺ περιγράφω (ἐκτὸς ἂν ἔχῃς ἄλλη ἄποψι), ὁ τραγέλαφος δὲν βρίσκεται στὸ πολυτονισμένο μπινελίκι, ἀλλὰ στὰ ξευτιλίκια τῆς ἀπονομῆς βραβείων καὶ στὰ καραγκιοζιλίκια τοῦ «ἀρτίστα». Προφανῶς δὲν θὰ ἔκανες αὐτὲς τὶς ὑποδείξεις ἂν ζοῦσες πρὶν ἀπὸ τὸν ἐπίσημο ἐκχυδαϊσμὸ τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας τὸ (1981). Τότε καὶ τὸ μπινελίκι γραφόταν σὲ πολυτονικό, ἐννοεῖται. Καὶ μεταξύ μας, τὸ φόρουμ δὲν ἀπευθύνεται σὲ ἀνήλικα. Χαλάρωσε, τὸ λοιπόν, καὶ ἀπόλαυσέ το.