Δεν γλύτωσε ο Οδυσσέας από την Σκύλα και την Χάρυβδη του “cancel culture”

        

Στις 27 Δεκεμβρίου 2020, η συστημική Wall Street Journal (WSJ) δημοσίευσε το άρθρο με τίτλο “Even Homer Gets Mobbed” («Ακόμα και ο Όμηρος βάλλεται από τον όχλο»). Έγραφε:

                      

Μια συνεχής προσπάθεια βρίσκεται σε εξέλιξη για να στερηθεί η πρόσβαση των παιδιών στη βιβλιογραφία. Υπό το σύνθημα #DisruptTexts, ιδεολόγοι της κριτικής θεωρίας, δάσκαλοι σχολείων και αγκιτάτορες του Twitter διεξάγουν ένα «κυνήγι μαγισσών» προπαγανδίζοντας εναντίον κλασικών κειμένων - τα πάντα, από τον Όμηρο έως τον Φράνσις Σκοτ ​​Φιτζέραλντ.

Ακόμα και φανταστικοί στίχοι του συγγραφέα παιδικών βιβλίων του Theodor Seuss Geisel (Dr Seuss) ακυρώνονται, πράγμα που σημαίνει ότι το να είσαι φιλελεύθερος δεν αρκεί σήμερα. Φαίνεται ότι η Πολιτιστική Επανάσταση αρχίζει να τρώει τις σάρκες της.

Εκτός από αυτό, η Padma Venkatraman (γνωστή ως T. V. Padma, μυθιστοριογράφος που γεννήθηκε στην Ινδία) δήλωσε ότι τα βιβλία «με ξεπερασμένη γλώσσα» είναι ακατάλληλα για παιδιά, και ιδίως εκείνα που περιλαμβάνουν κοινωνικές κακές συμπεριφορές - τη συνηθισμένη λιτανεία των "ισμών" και τον γενικό όρο "μίσος". Επιπλέον, «η κατάργηση του Σαίξπηρ αναφέροντας ότι έζησε σε μια εποχή που επικρατούσαν τα συναισθήματα μίσους στέλνουν ένα υποσυνείδητο μήνυμα ότι η ακαδημαϊκή αριστεία υπερτερεί της ρητορικής μίσους».

                        

Το άρθρο επισημαίνει ένα tweet του Evin Shinn (φώτο), ο οποίος διδάσκει στο Σιάτλ:

Δεν με πειράζει να το λέω: Θα προτιμούσα να πεθάνω παρά να διδάξω το Scarlet Letter (Το Άλικο Γράμμα). Εκτός αν το διδάσκετε για να καταπολεμήσετε τον μισογυνισμό και την slut-shaming” (ας πούμε κριτική σε γυναίκες που δείχνουν «εύκολες»).

                          

Επειδή είμαι κάποιος που το διάβασε και το κατάλαβε, ποτέ δεν πίστευα ότι ο Nathaniel Hawthorne ενέκρινε στο βιβλίο του τον τρόπο με τον οποίο οι πόλεις αντιμετώπισαν την Hester Prynne.

Τώρα ακυρώνεται ο Όμηρος.

Η Σκύλλα και η Χαρύβδη δεν μπόρεσαν να σταματήσουν τον Οδυσσέα, αλλά τελικά συνάντησε τη μοίρα του.

Το άρθρο συνεχίζει, περιγράφοντας πώς μερικοί εκπαιδευτικοί στην Μασαχουσέτη και στην Βοστώνη – όπως η Shea Martin και η Heather Levine - ένιωθαν «υπερήφανια» και ευτυχία που ξεφορτώθηκε το πρόγραμμα σπουδών την Οδύσσεια.

 

Έτσι, ο Οδυσσέας επέζησε από τη σφαγή στην Τροία, από διάφορες προσπάθειες θεών να τον βγάλουν από την μέση, από θανατηφόρους λωτούς, από έναν ανθρωποφάγο Κύκλωπα, μια μάγισσα που έκανε τους συντρόφους του γουρούνια, από ένα ταξίδι στον Άδη και πίσω, από τις τερατώδεις σειρήνες, από την Σκύλα και την Χάρυβδη, από την αιχμαλωσία μίας νυμφομανούς νύμφης και από την τελική μάχη με ένα πλήθος μνηστήρων. Δυστυχώς, όμως ο μεγάλος θαλασσοπόρος βυθίστηκε στην οργουελική τρύπα μνήμης.

                   

Δεν γνωρίζουμε πολλά για τον Όμηρο. Οι αρχαίες πηγές τον περιγράφουν ως τυφλό ποιητή. Ωστόσο, γνωρίζουμε περισσότερα για αυτές τις δύο εκπαιδευτικούς, καθώς οι Greek City Times κάλυψαν επίσης την ιστορία και παρείχαν χρήσιμες φωτογραφίες. Μπορούμε να πούμε, ότι η Shea Martin φαίνεται να είναι οπαδός της αναβίωσης του αφρο χτενίσματος της δεκαετίας του 1980. Έχει επίσης καλύτερες προδιαγραφές από την κοινή αριστερή μόδα αυτές τις μέρες.

Εκτός από αυτό, μια συνέντευξη παρουσιάζει κάποιες περαιτέρω γνώσεις και στην αρχή περιγράφει τη Shea Martin ως «σύμβουλο και ερευνήτρια της οποίας το έργο έχει τις ρίζες του στην αντιρατσιστική παιδαγωγική, τον διατομεακό φεμινισμό και τη δημιουργία απελευθερωτικών μαθησιακών δομών για μαθητές BIPOC» (σημαίνει: Black, Indigenous and People of Color). Η συνέντευξη αφορά «τον μεγάλο αντίκτυπο που μπορούν να έχουν οι μικρές κινήσεις όσον αφορά την υποστήριξη μαθητών LGBTQ +, τι σημαίνει να είσαι σύμμαχος και πολλά άλλα». Για παράδειγμα, το να κάνεις το “coming out” στη δουλειά δεν ήταν πολύ δύσκολo:

«Νομίζω ότι κατά κάποιο τρόπο ήμουν ευλογημένη, καθώς… όταν έκανα το “coming out” στους μαθητές μου το πρώτο έτος, μου είπαν, "Φυσικά ξέρουμε ότι είσαι γκέι." Έλεγαν για την κοπέλα μου εκείνη την εποχή, γυναίκα μου τώρα, "είναι αυτή η λευκή κυρία το κορίτσι σου;"

Εμένα πάλι, η εκπαιδευτική μου εμπειρία δεν ήταν ποτέ τόσο ενδιαφέρουσα. Τα σχολεία είχαν ένα πρότυπο “don’t ask, don’t tell” για τους εκπαιδευτικούς. Ακόμα δεν είμαι ακόμα σίγουρος τι σημαίνει το BIPOC ή αν υπήρχε κάτι τέτοιο τότε είτε ήσουν “gay” ή “straight” ή “bi”, όλα αυτά τα δεκάδες νέα φύλα και οι σεξουαλικές ταυτότητες δεν είχαν εφευρεθεί ακόμη από ακαδημαϊκούς και ακτιβιστές. Μαθαίναμε πάντως πράγματα όπως η λογοτεχνία και η βιολογία αντί της ριζοσπαστικής θεωρίας των φύλων. Πώς άλλαξαν οι καιροί!

                 

Λιγότερα είναι γνωστά για την Heather Levine. (Να έχει άραγε κάτι από Μεσόγειο η καταγωγή της;)

Καμία πάντως από τις δύο δεν εξήγησε ποιο ήταν το πρόβλημά τους με τον αρχαίο Έλληνα ποιητή.

Κάτι γράφει το Patriot Post:

Για τους προοδευτικούς δημαγωγούς που κυριαρχούν στο εκπαιδευτικό σύστημα της Αμερικής, η εξάλειψη των ιστορικών αναφορών και των πολιτιστικών στοιχείων που κυριάρχησαν είναι ένα εξέχον θέμα, όχι ένα σφάλμα. Τίποτα δεν απειλεί μια ατζέντα που στοχεύει στην παραγωγή της άκαμπτης συμμόρφωσης της σκέψης που απαιτείται από κάθε ολοκληρωτικό κίνημα περισσότερο από την ευαισθητοποίηση των μαθητών για ιδέες που αμφισβητούν αυτήν τη συμμόρφωση.

Έτσι, αυτή η σκόπιμη ρηχή και μεταγενέστερη «αναδιαμόρφωση» των διαδικασιών σκέψης των μαθητών, σε όλο το έτος μηδέν, οι οργουελικές παραλλαγές, πρέπει να εισαχθούν στα προγράμματα σπουδών όσο το δυνατόν νωρίτερα και συχνά. Έτσι, μια προσπάθεια που ξεκίνησε με την δημοσίευση “trigger warnings” σε «προβληματικό» διδακτικό υλικό προχωρά απρόσκοπτα στην πλήρη λογοκρισία.

Η προσπάθεια των πολιτιστικών μαρξιστών να στείλει την κλασική λογοτεχνία στην μαύρη τρύπα της μνήμης είναι ένα σημαντικό κεφάλαιο στην αντι-λευκή ατζέντα τους. Για σχεδόν δύο χιλιάδες χρόνια, υπήρχε μια γενική συμφωνία μεταξύ των μελετητών σχετικά με το ποια ήταν τα μεγάλα έργα της λογοτεχνίας - που συλλογικά ονομαζόταν Δυτικός Κανόνας - μέχρι τα πολύ πρόσφατα χρόνια. Θυμάμαι ότι μέχρι το 1990, η μόδα που τελικά θα κατέληγε στο #DisruptTexts είχε φτάσει στην τοξικά αριστερή σχολή μου. Η φοιτητική εφημερίδα υποστήριζε ότι έπρεπε να απαλλαχθεί ο κανόνας από τους «Νεκρούς Λευκούς Ευρωπαίους Άντρες» (συντομευμένα χρήσιμα DWEM).

Τώρα βλέπουμε τα αποτελέσματα.

Τι θα μείνει στους μαθητές να διαβάσουν αν αυτό συνεχιστεί, με τον έναν μετά τον άλλον σπουδαίο συγγραφέα να ακυρώνεται από τις ιδιοτροπίες των διαρκώς προσβεβλημένων παραμορφωτών του πολιτισμού; Τι θα γεμίσει το κενό;

Εγώ προκαλώ ένα από αυτά τα διανοητικά μικρόβια του #DisruptTexts να γράψει ένα έπος καλύτερα από ό, τι έκανε ο Όμηρος.

ΚΟ / πηγή