Η «Επίκληση» (ή o θεολογικός αχταρμάς) της Δόκτορος Τσανγκ

Το 2013 στην πόλη Busan της Κορέας έχει προγραμματισθεί να λάβει χώρα η 10^η Γενική Συνέλευση του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών (ΠΣΕ) ή World Council of Churches - WCC.

Η απόφαση ελήφθη στις 31 Αυγούστου του 2009. Μεταξύ των υποψηφίων πόλεων ήταν η Δαμασκός της Συρίας, η Ρόδος και η Αντίς-Αμπέμπα της Αιθιοπίας. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, μετά την υποβολή υποψηφιότητας από το Πατριαρχείο Αντιοχείας για τη Δαμασκό, απέσυρε την υποψηφιότητα της Ρόδου. Λίγες ημέρες πριν (27 Αυγούστου) είχε εκλεγεί και ο νέος Γενικός Γραμματέας του ΠΣΕ, ο Νορβηγός Δρας Όλαβ Φύξε Τβέιτ (Dr Olav Fykse Tveit) . Στην Κεντρική Επιτροπή του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών μετέχουν ως κανονικά μέλη με δικαίωμα ψήφου περίπου 150 εκπρόσωποι Εκκλησιών. (Κατάλογος με τις εκκλησίες που συμμετέχουν ΕΔΩ). Ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος είναι μεταξύ των πέντε Προέδρων του Παγκοσμίου Συμβουλίου, το δε Οικουμενικό Πατριαρχείο εκπροσωπεί ο Μητροπολίτης Σασίμων Γεννάδιος, ο οποίος είναι μεταξύ των αξιωματούχων του Παγκοσμίου Συμβουλίου.

Ας πάμε λίγο πίσω.

Τον Φεβρουάριο του 1991 (7 -22 Φεβρουαρίου) έλαβε χώρα στην Καμπέρρα (Canberra), της Αυστραλίας η Ζ΄ (7^η ) Γενική Συνέλευση του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών (ΠΣΕ).

Το αρχικό «όραμα» της Οικουμενικής Κίνησης, καρπός της οποίας είναι το ΠΣΕ (που ιδρύθηκε στο Άμστερνταμ το 1948) ήταν παγχριστιανικό: Η ένωση των διηρημένων χριστιανών της Οικουμένης.

Στην πορεία όμως παρατηρείται μία σταδιακή διεύρυνση του «οράματος», καθώς γίνεται προσπάθεια να περιληφθούν εντός της «Κινήσεως» και άλλες θρησκείες ή «ζωντανές πίστεις» του κόσμου.

Έτσι κατά την διάρκεια της Συνέλευσης της Καμπέρρας ακούστηκαν μερικές φωνές που πρότειναν στις εκκλησίες να προχωρήσουν πέρα από τον «Χριστοκεντρισμό» του κηρύγματός τους διότι αποκλείει τις άλλες θρησκείες και κατά συνέπεια "εμποδίζει τον διαθρησκειακό διάλογο".

Άλλωστε παρευρέθηκαν και δεκατρείς εκπρόσωποι άλλων θρησκειών, (ένας Μουσουλμάνος, δύο Ιουδαίοι, δύο Ινδουιστές, δύο Βουδιστές, ένας Σιχ και ένας Σιντοιστής), μερικοί δε από αυτούς έλαβαν και ενεργό μέρος σε μερικά «προγράμματα».

Το «κλου της βραδιάς» βέβαια, ήταν το «θεολογικό χάος» που δημιούργησε η «Εισήγηση» της Δρος Τσανγκ Χιουν Κιούνγκ (Chung Hyun – Kyung) Πρεσβυτεριανής θεολόγου και καθηγήτριας στο γυναικείο Πανεπιστήμιο EWHA της Σεούλ.

Ιδού λοιπόν η "Εισήγηση" της Νοτιοκορεάτισας Δρος Τσανγκ Χιουν Κιούνγκ,

(Από το βιβλίο «Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών και Διαθρησκειακή Κίνησις», Εκδόσεις Ιεράς Συνόδου των Ενισταμένων, Αθήνα 1997 - Πολλές φωτογραφίες είναι από το βιβλίο "Το ξεσκέπασμα της απάτης" του Γ. Γαραντζώτη)

Την Παρασκευή, 8 Φεβρουαρίου 1991, η φεμινίστρια θεολόγος εισήλθε στην σκηνή του αμφιθεάτρου του συνεδριακού κτιρίου του Πανεπιστημιακού συμπλέγματος της Κανμπέρρας κατά θεαματικό τρόπο συνοδευόμενη από δεκαεξαμελές χορευτικό συγκρότημα νέων Κορεατών και Αυστραλών Ιθαγενών, «συνοδεία τυμπάνων και χορών» και προσπάθησε κατά ένα τρόπο φαντασμαγορικό, “μετά τυμπάνων και χορών” της πατρίδας της, με απαγγελίες και θεατρικά σχήματα να δώσει ένα καθαρά ασιατικό χρώμα στην παρουσίασή της και να εντυπωσιάσει τους πάντες»

Και αμέσως, με παλμό και τόλμη «άρχισε να επικαλείται τα πνεύματα των θυμάτων τραγικού θανάτου».

Το σβήσιμο των φώτων, η υποβλητική μουσική, ο υποβλητικότερος χορός, το έντονο ασιατικό ντεκόρ, η ιδιάζουσα ενδυμασία, ο δραματικός θεατρικός τόνος της ομιλίας, το θριαμβευτικό και υπερφίαλο της νεαρής φεμινίστριας, οι συνολικά δεκαοκτώ «επικλήσεις», δηλαδή η «δυναμική» σύνθεση χορού και δράματος, ήχου και συμβόλου, λόγου και κινήσεως, προκάλεσαν όχι μόνον αιφνιδιασμό στους θεατές, αλλά και την βαθειά αίσθηση της παρουσίας του πονηρού πνεύματος.

Ήταν πράγματι κάτι το καθαρά δαιμονικό!

Η εισήγηση της είναι ένα πολύ αντιπροσωπευτικό δείγμα της Κορεατικής «Μιν Τζούνγκ θεολογίας» (Minjung Theology) που αναπτύχθηκε κατά την τελευταία εικοσαετία ως «πολιτική θεολογία απελευθέρωσης» και αναμιγνύει σαμανισμό, βουδισμό, κομφουκιανισμό, χριστιανισμό και πολιτικές ιδεολογίες.

Η Πρεσβυτεριανή θεολόγος καλωσορίζει τους ακροατές «σε αυτή την χώρα του Πνεύματος» και τους προτείνει να αφαιρέσουν τα υποδήματά τους. Αυτή είναι μία συνήθεια των λαών της Ασίας και του Ειρηνικού, προκειμένου «να υποδεχθούν το Πνεύμα του Θεού».

Υπενθυμίζει την ίδια περίπτωση του Μωϋσή μπροστά στην καιόμενη βάτο. Προτρέπει «να ετοιμασθεί η οδός του Πνεύματος» χωρίς υποδήματα «στην αγία γη», «ενώ θα χορεύουμε». Πράγματι, «πολλοί το έκαναν»: αφαίρεσαν τα υποδήματά τους. Αυτή ήδη τα είχε αφαιρέσει και άρχισε τις δεκαοκτώ «επικλήσεις» της:

«Με ταπεινή καρδιά και σώμα, ας προσέξουμε στις κραυγές της δημιουργίας και τις κραυγές του πνεύματος εντός αυτής.

Ελθέ. Το πνεύμα της Άγαρ, Αιγυπτίας, μαύρης δούλης, εκμεταλλευομένης και εγκαταλελειμμένης από τον Αβραάμ και την Σάρρα, τους προγόνους της πίστεώς μας.

Ελθέ. Το πνεύμα του Ουρία, πιστού στρατιώτου σταλέντος και φονευθέντος στο πεδίο της μάχης υπό του μεγάλου Βασιλέως Δαυίδ, εξ αιτίας της βασιλικής πλεονεξίας για την σύζυγό του Βηρσαβεέ.

Ελθέ. Το πνεύμα της θυγατρός του Ιεφθάε, του θύματος της πίστεως του πατρός της, ο οποίος την προσέφερε ως θυσία στον Θεό, επειδή είχε νικήσει στον πόλεμο.

Ελθέ. Το πνεύμα των νηπίων, των φονευθέντων υπό των στρατιωτών του βασιλέως Ηρώδου κατά την γέννηση του Ιησού.

Ελθέ. Το πνεύμα της Ιωάννας ντ’ Άρκ και των πολλών άλλων, οι οποίες εκάησαν κατά το “κυνήγι των μαγισσών”, κατά την διάρκεια του Μεσαίωνα.

Ελθέ. Το πνεύμα των ανθρώπων, των αποθανόντων κατά τις σταυροφορίες.

Ελθέ. Το πνεύμα των ιθαγενών της γης, θυμάτων της γενοκτονίας κατά τους χρόνους της αποικιοκρατίας και την περίοδο της μεγάλης Χριστιανικής ιεραποστολής στον παγανιστικό κόσμο.

Ελθέ. Το πνεύμα των Ιουδαίων, των φονευθέντων στους θαλάμους των αερίων κατά την διάρκεια του ολοκαυτώματος.

Ελθέ. Το Πνεύμα των φονευθέντων ανθρώπων στην Χιροσίμα και το Ναγκασάκι από τις ατομικές βόμβες.

Ελθέ. Το Πνεύμα των γυναικών της Κορέας στον Ιαπωνικό “πρόστυχο στρατό” κατά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, οι οποίες χρησιμοποιήθηκαν και βασανίσθηκαν από τους αιμοδιψείς στρατιώτες.

Ελθέ. Το πνεύμα των Βιετναμέζων, οι οποίοι φονεύθηκαν από βόμβες ναπάλμ, Agebt Orange, ή την πείνα επάνω στα πλεούμενα.

Ελθέ. Το πνεύμα του Μαχάτμα Γκάντι, Στηβ Μπίκο, Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ, Μάλκολμ Χ, Βίκτωρ Γιάρα, Όσκαρ Ρομέρο και πολλών ανωνύμων γυναικών μαχητών της ελευθερίας, οι οποίες πέθαναν στην πάλη για την απελευθέρωση των λαών τους.

Ελθέ. Το πνεύμα των φονευθέντων ανθρώπων στο Μποπάλ και Τσερνομπίλ και το πνεύμα των μεδουσών από την δοκιμαστική πυρηνική ζώνη του Ειρηνικού.

Ελθέ. Το πνεύμα των συντριβέντων από τα τανκς στο Καντζού, την πλατεία Τιενανμέν και την Λιθουανία.

Ελθέ. Το πνεύμα του τροπικού δάσους του Αμαζονίου, που τώρα φονεύεται καθημερινώς.

Ελθέ. Το πνεύμα της γης, του αέρα και των υδάτων, των βιαζομένων, βασανιζομένων και εκμεταλλευομένων από την ανθρώπινη απληστία για χρήματα.

Ελθέ. Το πνεύμα των στρατιωτών, πολιτών και θαλασσίων δημιουργημάτων, τα οποία αποθνήσκουν τώρα στον αιματηρό πόλεμο του Κόλπου.

Ελθέ. Το πνεύμα του Απελευθερωτού, αδελφού μας Ιησού, βασανισθέντος και φονευθέντος επί του σταυρού».

Η Δρ Τσάνγκ, στην συνέχεια της επικλήσεως αυτών των «πνευμάτων», έκαψε τον κατάλογο και άφησε την στάκτη να διασκορπισθεί υπό τους ήχους εκκωφαντικής μουσικής υπόκρουσης.

Οι ορθόδοξοι σύνεδροι διαμαρτυρήθηκαν για τις διάφορες παρεκκλίσεις του Π.Σ.Ε. στην Κανμπέρρα με το κείμενό τους «Σκέψεις», δεν θεώρησαν όμως αναγκαίο να αναφερθούν ειδικά στο κατάντημα της εισηγήτριας και να διαμαρτυρηθούν έντονα για την βλάσφημη «επίκληση» του «πνεύματος» του «Απελευθερωτού, αδελφού μας Ιησού, βασανισθέντος και φονευθέντος επί του σταυρού», όπου δεν αναφέρεται ως ταφείς αναστάς και αναληφθείς, αλλά εξισώνεται και συγκαταριθμείται με τα «πνεύματα» των ανθρώπων (ανεξαρτήτως θρησκείας, ιδεολογίας, φυλής) και λοιπών δημιουργημάτων!

Η δρ Τσανγκ στις αντιδράσεις που δημιουργήθηκαν για το συνονθύλευμα συγκρητιστικών και παγανιστικών δοξασιών, απάντησε ως εξής: «Ο Βουδισμός και ο Σαμανισμός είναι η μητέρα μου, ο δε πατέρας μου είναι ο Χριστιανισμός!» ή «Τα σπλάγχνα μου είναι σαμανιστικά, η καρδιά μου Βουδιστική, το δεξιό μου μυαλό Κομφουκιανιστικό, το αριστερό μου Χριστιανικό και η δημόσια γλώσσα μου χριστιανική γλώσσα!»

Νεότερα για την Δρ Τσάνκγ που αυτοπροσδιορίζεται ως «παγανίστρια - σαμανίστρια, οικο- φεμινίστρια Βουδίστο-χριστιανή!» (pagan, shamanistic, eco-feminist Buddhist-Christian) ΒΛΕΠΕ: http://search.japantimes.co.jp/cgi-bin/fl20060107a1.html

Και τώρα για πρώτη φορά σε παγκόσμια αποκλειστικότητα ο ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ σας παρουσιάζει την...... Επίκληση!