Η Βρετανίδα κωμικός και πρώην λεσβία Jackie Clune, περιέγραψε την πορεία της για το πώς, εξαντλημένη από τη συναισθηματική δυσλειτουργία των λεσβιακών σχέσεών της, ανακάλυψε στην σχέση της που ακολούθησε με το σημερινό της σύζυγο μια ελευθερία να " περπατάει ο ένας δίπλα στον άλλο, και όχι να σπαταλάει μια ζωή εγκλωβισμένη στην οικειότητα ή τον πόλεμο με την αντανάκλαση του δικού μου προσώπου" (στην φωτογραφία με την πρώτη της σύντροφο, Gwen).
"Κοιτάζοντας τα τέσσερα παιδιά μου να τρέχουν γύρω από τον κήπο με τον πατέρα τους, μου φαίνεται σχεδόν αδύνατο να πιστέψω ότι μόλις πριν από λίγα χρόνια δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα έχω μια οικογένεια», γράφει η Clune σε μια στήλη που δημοσιεύθηκε στην βρετανική εφημερίδα ‘Daily Mail’ στις 26 Ιουνίου (δες κι εδώ).
Η Clune, η οποία είναι επίσης γνωστή ως ερμηνεύτρια καμπαρέ, ηθοποιός και τηλεοπτική παρουσιάστρια, λέει ότι μεγάλωσε σε μια «πολύ παραδοσιακή ιρλανδέζικη Καθολική οικογένεια" και ερωτεύτηκε έναν άνδρα στα 17 της. Ήταν στο κολλέγιο ότι έπεσε μπροστά της ένα φυλλάδιο που έλεγε ότι η ετεροφυλοφιλία είναι ένα σκέτο κατασκεύασμα που θα έπρεπε να αλλάξει σύμφωνα με βούληση του ανθρώπου, κάτι το οποίο την ώθησε να χωρίσει με το φίλο της και να αρχίσει να ζει τον χαρακτηριστικό τρόπο ζωής της λεσβίας για τα επόμενα 12 χρόνια, μέχρι που έφτασε 34 ετών .
"Είχα ενθουσιαστεί με το στενό δέσιμο που μία σχέση με μια άλλη γυναίκα θα μπορούσε να φέρει," γράφει.
Αλλά η εμπειρία δεν ήταν έτσι ακριβώς όπως το είχε οραματιστεί να είναι. Σε μια συνέντευξη με την Penny Wark των Times, τον Οκτώβριο του 2005, η Clune αποκάλεσε την λεσβιακή κουλτούρα «δικτατορική και εκφοβιστική» και «ακριβώς το αντίθετο της πουπουλένιας λεσβιακής νιρβάνα που περίμενα. "
Παρά την εγγύτητα των σχέσεων της, η Clune παραδέχεται ότι ο υπερ-συναισθηματικός κόσμος του σεξουαλικού δεσμού μεταξύ δύο γυναικών ήταν «κουραστικός». «Οι γυναίκες με τις οποίες έβγαινα παρέμεναν σε γενικές γραμμές να έχουν ένα αίσθημα ανασφάλειας και να χρειάζονται επιβεβαίωση και έβλεπα τον εαυτό μου να βρίσκεται στον αντρικό ρόλο όπου ασταμάτητα καθησύχαζα τις φιλενάδες μου", γράφει. "Τις λεπτές αλλαγές διάθεσης της καθημερινότητάς μου έπρεπε να τις μαζεύω ακούραστα."
Η Clune περιγράφει τον τρόπο μία από τις ερωμένες της ήταν τόσο ζηλιάρα και ανασφαλής ώστε «κάθε φορά που είχαμε μια βραδινή έξοδο ... θα είχαμε καυγά και θα έπρεπε να φύγω." «Γυρνώντας στο σπίτι, θα περνούσαμε στη συνέχεια, τις επόμενες τέσσερις ώρες, συζητώντας έντονα για τη σχέση μας και τα συναισθήματά μου, ότι δηλ. ήμουν πιστή, αφοσιωμένη και ούτω καθεξής," γράφει. «Αυτό το πράγμα δεν τελειώνει ποτέ."
"Μπορείς να φανταστείς να ξυπνάς δίπλα σε μια γυναίκα, όταν και οι δύο έχετε έντονη PMT (προεμμηνορροϊκή ένταση);" προσθέτει.
Σε τελική ανάλυση, λέει, τα συναισθηματικά της σκαμπανεβάσματα την ανάγκασαν να επανεξετάσει την λεσβιακή βουτιά της - κάτι που λέει ξεκάθαρα αυτή "επέλεξε", και δεν γεννήθηκε έτσι. "Σε αντίθεση με τους περισσότερους άνδρες, οι γυναίκες, φυσικά, προσφέρουν αμοιβαία και ατελείωτη υποστήριξη και σχεδόν ποτέ δεν υπάρχει έλλειψη επικοινωνίας», γράφει η Clune. "Όμως – όσο περίεργο και αν φαίνεται - βρήκα τον εαυτό μου να λαχτάρα για ακριβώς το αντίθετο."
Μετά από "μια υπολογισμένη απόφαση να δοκιμάσω και πάλι τους άνδρες," λέει η Clune, ότι βρήκε στον μέλλοντα σύζυγο της, τον Richard μία «ήσυχη καλοσύνη» και μία «έλλειψη ανάγκης» για το ότι την πλησίασε. "Ένιωσα ότι περπατούσαμε ο ένας δίπλα στον άλλο, και όχι ότι σπαταλούσαμε μια ζωή εγκλωβισμένη στην οικειότητα ή τον πόλεμο με την αντανάκλαση του δικού μου προσώπου" (‘…locked in face-to-face intimacy or combat’), γράφει. «Ένιωσα πολύ φυσική και καθόλου τρομαγμένη. Ήταν αισιόδοξος για το παρελθόν μου και ποτέ δεν υπέστη τις ανασφάλειες που εγώ περίμενα ότι θα νιώσει."
"Ήταν μια ανάσα φρέσκου αέρα. Ήμουν πάντα έντονα ανεξάρτητη και ένιωθα πως μπορούσα να είμαι ο εαυτός μου μαζί του."
Αν και δεν νιώθει άσχημα συναισθήματα για τις πρώην συντρόφους της και τον τρόπο ζωής τους, η Clune καταλήγει στο συμπέρασμα ότι έχει «ξεπεράσει τον λεσβιασμό". "Όταν ήμασταν νέοι, όλοι έπρεπε να ανήκουμε σε μια ‘φυλή’ και να έχουμε μία ‘σημαία’ κάτω από το οποίο θα βαδίζουμε», λέει, προσθέτοντας ότι "λέγοντας για τον εαυτό μου ότι είμαι λεσβία ήταν σχεδόν σαν να λέω ότι είμαι μία πανκ ή μία goth".
Λέει ότι η επιστροφή της στην ετεροφυλοφιλία συνεχίζει να κάνει την λεσβιακή κοινότητα να χύνει δηλητήριο εναντίον της: ένα σημαντικό λεσβιακό έντυπο την ψήφισε ως "την πιο απογοητευτική Λεσβία της Χρονιάς", και μία ομάδα έφτιαξε σελίδα στο Facebook με τίτλο, "Ανθρώπους όπως την Jackie Clune Επιβάλλεται να τους Βγάζουν Έξω και να τους Εκτελούν". "Αν και η κριτική είναι οδυνηρή, το καταλαβαίνω ποια είναι η αιτία – τους έχω μπερδέψει όλους," λέει.
Ο Arthur Goldberg, σύμβουλος επιτροπής και εμπειρογνώμονας στην παροχή βοήθειας σε άτομα με ανεπιθύμητα αισθήματα έλξης για άτομα του ιδίου φύλου, είπε στο LifeSiteNews.com (LSN), ότι η ιστορία της Clune δεν είναι "η τυπική" του λεσβιακού τρόπου ζωής. Ο Goldberg, ο οποίος είναι συν-ιδρυτής της οργάνωσης «Jews Offering New Alternatives to Homosexuality» (JONAH), («Εβραίοι που Προσφέρουν Νέες Εναλλακτικές Λύσεις για την Ομοφυλοφιλία»), υποστήριξε ότι εάν οι υπέρμαχοι της ομοφυλοφιλικής ατζέντας "παραδέχονταν ποιες είναι οι πραγματικές πτυχές των πολλών ομοφυλοφιλικών σχέσεων", η αντίληψη ότι είναι απλώς ισοδύναμες με τις ετεροφυλόφιλες σχέσεις θα ήταν ανεπαρκής.
"Ένα από τα βασικά κριτήρια του λεσβιανισμού είναι η συναισθηματική εξάρτηση», είπε ο Goldberg. "Στις ομοφυλοφιλικές σχέσεις μεταξύ αντρών, πιο πολύ είναι το σεξ. Συνήθως, στις λεσβίες ... υπάρχει πιο πολύ σειριακή μονογαμία.
"Η σχέση σας διαρκεί 2-3 έτη [στην οποία] δεν μπορείτε να ζήσετε χωρίς το άλλο πρόσωπο, όλος ο κόσμος σου είναι αυτό το πρόσωπο, για αυτό υπάρχει τόση ζήλια στον λεσβιακό κόσμο, και για αυτό υπάρχει τόση βία στον λεσβιακό κόσμο. "
Ο Goldberg είπε, επίσης, ότι δεν είναι ασυνήθιστο για τις γυναίκες, να είναι πιο συχνά «σεξουαλικά ρευστές» από τους άνδρες, στο να επιλέξουν να εισέλθουν στο λεσβιακό τρόπο ζωής μετά από κάποιες εμπειρίες απογοήτευσης με τους άνδρες, πριν να επιστρέψουν στην ετεροφυλοφιλία.
ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου