Παρακολουθείστε την ενδιαφέρουσα συνέντευξη του Σλοβένου φιλόσοφου – διανοητή Slavoj Zizek στο Αλ Τζαζίρα, για την κατάρρευση της κοινωνίας και την αποτυχία του καπιταλισμού.
Το πρόσφατο βιβλίο του (2010), έχει τίτλο ‘Living in the End Times’, (‘Ζώντας στους Τελευταίους Καιρούς’).
Αl Jazeera: Αγνοεί ο κόσμος τα σημάδια των λεγομένων "έσχατων καιρών";
Σύμφωνα με τον διάσημο φιλόσοφο Slavoj Zizek, το καπιταλιστικό σύστημα μας σπρώχνει όλο και πιο κοντά σε μια αποκαλυπτική Ημέρα της Κρίσεως.
Επισημαίνει την παραπαίουσα οικονομία, την υπερθέρμανση του πλανήτη και την επιδείνωση των εθνοτικών σχέσεων ως αποδεικτικά στοιχεία.
Ο Riz Khan μιλάει με τον Zizek, που έχει ονομασθεί «ο πιο επικίνδυνος φιλόσοφος στη Δύση», σχετικά με αμφιλεγόμενες θεωρίες του και την πρόγνωση του για το μέλλον.
Η συνέντευξη είναι στα αγγλικά.
Μερικά από τα σημεία που πρόσεξα:
Δεν πρέπει να προσωποποιούμε τον καπιταλισμό. Ο καπιταλισμός είναι σαν μια θρησκεία. Όποιος δεν εφαρμόζει τους κανόνες και δεν συμπεριφέρεται καλά, «πάει στην κόλαση».
Πριν 50 χρόνια που ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ έδινε τον αγώνα κατά του ρατσισμού και των διακρίσεων των μαύρων η ‘μαγική’ λέξη «ανεκτικότητα» (‘tolerance’) δεν υπήρχε. Σήμερα στις σύγχρονες πολυπολιτισμικές κοινωνίες αυτή η ύποπτη λέξη έχει την έννοια του «μη με αγγίζεις» - «σε κρατάω σε απόσταση». Έτσι έχουμε, αυτό που λέει ο καθηγητής, «ντεκαφεινέ» κοινωνίες. Ο ένας κάνει τον άλλον ‘ντεκαφεινέ’. Μιλάει και για την αλλαγή στο πολιτικό πεδίο στην Ευρώπη, όπου μέχρι τώρα υπήρχαν παντού οι δύο πόλοι ή δύο κόμματα: (κεντρο)Αριστερά – (κεντρο)Δεξιά, (που εναλλάσονταν στην εξουσία, με λίγο διαφορετικές θέσεις) ενώ τελευταία φαίνεται ότι η μόνη αντίθετη φωνή του κλασσικού (ενιαίου) «κόμματος», που είναι υπέρ της δημοκρατίας, του καπιταλισμού, των αμβλώσεων, των δικαιωμάτων των ομοφυλόφιλων κλπ, δεν είναι αυτή της αριστεράς, αλλά είναι αυτή των ανθρώπων που τάσσονται κατά της μετανάστευσης, μία λαϊκή - εθνικιστική φωνή. Αυτά, θεωρεί, ότι είναι «κακά νέα». Χρειαζόμαστε μία νέα αριστερά, λέει.
Ο Σλοβένος φιλόσοφος Slavoj Zizek γεννήθηκε στις 21 Μαρτίου 1949 και είναι θεωρητικός του Εγελιανισμού, του Μαρξισμού και της Λακανιανής ψυχανάλυσης. Είναι ανώτερος ερευνητής στο Ινστιτούτο Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου της Λουμπλιάνα στην Σλοβενία, και καθηγητής στο European Graduate School.
Τα θέματα που διαπραγματεύεται στα γραπτά του συμπεριλαμβάνουν την υποκειμενικότητα, την ιδεολογία, τον καπιταλισμό, το φονταμενταλισμό, το ρατσισμό, την ανεκτικότητα, την πολυπολιτισμικότητα, τα ανθρώπινα δικαιώματα, την οικολογία, την παγκοσμιοποίηση, τον Πόλεμο στο Ιράκ, την επανάσταση, την ουτοπία, τον ολοκληρωτισμό, το μεταμοντερνισμό, τη μαζική κουλτούρα, την όπερα, τον κινηματογράφο, την πολιτική θεολογία και τη θρησκεία.
O Zizek είναι άθεος. Ωστόσο, ο ίδιος έχει πει ότι δεν θεωρεί τη θρησκεία σαν έναν εχθρό, αλλά μάλλον ένα από τα πεδία του αγώνα. Θεωρεί, επίσης, τον εαυτό του ως «χριστιανό υλιστή». Ο Ζίζεκ πιστεύει ότι η οικουμενική θεώρηση που έχει ο Χριστιανισμός πρέπει να εκκοσμικευτεί σε μία μαχητική ισότητα, ενάντια στη "παγανιστική θεώρηση του πεπρωμένου». Αυτή η καθολικότητα που προέρχεται από τον χριστιανικό θάνατο του Θεού. Κατά τον Zizek, ο Θεός πραγματικά πέθανε στο σταυρό και ζει ως «Άγιο Πνεύμα», δηλαδή, στην κοινωνία των ανθρώπων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου