Από: Pravda / μετ. ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ
Οι σχέσεις ανάμεσα στους ντόπιους και τους μετανάστες από μουσουλμανικές χώρες, έχει γίνει ιδιαίτερα έντονη σε μια ακόμη ευρωπαϊκή χώρα – τη Δανία. Η πατρίδα του συγγραφέα Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, η πόλη Odense, έχει μετατραπεί πρόσφατα σε αρένα αντιπαράθεσης μεταξύ των ντόπιων και των μεταναστών.
Ο Πρωθυπουργός της Δανίας Lars Løkke Rasmussen, όπως ο David Cameron και η Άνγκελα Μέρκελ, δεν έχει ακόμη αναγνωρίσει ότι η πολιτική της πολυπολιτισμικότητας στην χώρα του έχει αποτύχει.
Ωστόσο, όλα δείχνουν ότι δεν θα είναι σε θέση να προσποιείται ότι όλα πάνε καλά. Το φάντασμα της «σύγκρουσης των πολιτισμών» στοιχειώνει όχι μόνο την Odense ή τη Κοπεγχάγη, αλλά ακόμη και την μακρινή Γροιλανδία.
Η Δανία κατά το παρελθόν δεν είχε αποικίες στην Ασία ή την Αφρική, ως εκ τούτου η μουσουλμανική κοινότητα δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι αποτελεί «κληρονομιά της αποικιοκρατίας». Όταν το 1960 έγινε σαφές ότι η χώρα χρειάζεται επιπλέον χέρια, σχεδόν όλα τα κόμματα υποστήριξαν την ιδέα της προσέλκυσης μεταναστών από την Τουρκία, το Πακιστάν και τη Βόρεια Αφρική. Οι πρώτοι δέκα χιλιάδες "αλλοδαποί", «χωνεύτηκαν» εύκολα. Ωστόσο, αργότερα η κατάσταση έγινε πιο περίπλοκη.
Στη δεκαετία του 1980 η κατάσταση χειροτέρευσε στη Μέση Ανατολή. Οι Δανοί δέχτηκαν πολλές δεκάδες πρόσφυγες από το Ιράν, το Ιράκ, το Λίβανο και την Παλαιστίνη στο έδαφός τους. Στη συνέχεια, η κυβέρνηση της Σομαλίας κατέρρευσε. Στη συνέχεια, οι Μουσουλμάνοι της Βοσνίας και της Ερζεγοβίνης και οι Αλβανοί του Κοσσυφοπεδίου έφτασαν στη Δανία. Τέλος, αρκετές χιλιάδες Τσετσένοι έχουν περάσει στην πατρίδα του μεγάλου παραμυθά. Ως αποτέλεσμα, σήμερα, η μουσουλμανική κοινότητα αποτελείται από 200.000 άτομα (τέσσερα τοις εκατό του πληθυσμού, χωρίς να υπολογίζονται οι παράνομοι).
Τα προβλήματα πλέον ήταν αναπόφευκτα. Από τη μια πλευρά, πολλές πτυχές της ζωής των κατοίκων της περιοχής, προφανώς, δεν ευνοήθηκαν από την παρουσία των μουσουλμάνων μεταναστών. Η Christiania, η συνοικία της Κοπεγχάγης που είναι γνωστή για τα ιδιαίτερα ελεύθερα ήθη της, όπου μπορεί κάποιος να αγοράσει ελεύθερα ναρκωτικά, σαφώς δεν αρέσει στους αφοσιωμένους μουσουλμάνους. Η πορνεία και ο γάμος μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου έχουν επίσης, νομιμοποιηθεί στη Δανία.
Ωστόσο και οι Δανοί από την άλλη, έχουν μαζέψει πολλά παράπονα για τους μουσουλμάνους. Καταδικάζοντας την επιπόλαια και ‘ελαφριά’ φύση των Σκανδιναβών, οι μετανάστες συχνά ξεχνάνε ότι οι βόρειοι είναι αυτοί που είναι ιδιοκτήτες της γης. Σύμφωνα με ορισμένες εκθέσεις, μέχρι και 40 τοις εκατό του συνόλου των κρατικών δαπανών καταβάλλεται για διάφορες παροχές προς τους μουσουλμάνους μετανάστες. Ωστόσο, πολλοί οπαδοί του Ισλάμ είναι εντελώς απρόθυμοι να εργαστούν, και το ποσοστό εγκληματικότητας μεταξύ τους είναι πολλές φορές υψηλότερο από ότι μεταξύ των Δανών.
Για μεγάλο χρονικό διάστημα, οι μουσουλμάνοι της Δανίας δεν είχαν ένα ολοκληρωμένο τζαμί, αλλά τελικά οι αρχές έδωσαν το πράσινο φως για την κατασκευή των κτιρίων αυτών, όχι μόνο στην Κοπεγχάγη, αλλά και στην Οντένσε. Η Δανέζικη πρωτεύουσα φιλοξενεί την Ισλαμική Διεθνή Τράπεζα. Ιμάμηδες έχουν δικαίωμα μέσα από μία απλοποιημένη διαδικασία να αποκτήσουν τη δανική υπηκοότητα. Ωστόσο, οι ντόπιοι έχουν επίσης το δικαίωμα να παραπονιούνται για την αχαριστία των μουσουλμάνων καθώς τα γεμάτα εξτρεμιστικά μηνύματα κηρύγματά τους μπορεί να ακουστούν σε πολλούς μουσουλμανικούς οίκους λατρείας.
Ωστόσο, οι αρχές στην Δανία και προσωπικά ο πρώην πρωθυπουργός και τώρα Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ, Anders Rasmussen Foge μπορεί εν μέρει να κατηγορηθεί για το γεγονός ότι το πρόβλημα της συνύπαρξης μεταξύ Μουσουλμάνων και του γηγενούς πληθυσμού έχει οξυνθεί.
Το 2002, κατά τη διάρκεια της τραγωδίας στη Μόσχα στο Dubrovka ("Nord-Ost"), το λεγόμενο «Κογκρέσο της Τσετσενίας» με τη συμμετοχή του φυγά Akhmed Zakayev συνεδρίασε στην Κοπεγχάγη. Ο Φογκ Ρασμούσεν αρνήθηκε να απολογηθεί στη Ρωσία, και ο Δανέζικος Τύπος ήταν γεμάτος με ιστορίες για «αντάρτες» στην περιοχή του Καυκάσου, που υποφέρουν από την «τρομερή Μόσχα».
Ωστόσο, το φλερτ με τους ισλαμιστές του Καύκασου δεν προστάτευσε τη Δανία από ένα σκάνδαλο με τον μουσουλμανικό κόσμο. Το σκάνδαλο έδειξε σε όλο τον κόσμο την σχεδόν πλήρη ασυμβατότητα των παραδοσιακών μουσουλμάνων και των σύγχρονων ευρωπαϊκών αξιών. Στις 30 Σεπτέμβρη του 2005, η δανέζικη εφημερίδα Jyllands Posten δημοσίευσε σκίτσα που απεικόνιζαν τον Προφήτη Μωάμεθ. Το Ισλάμ είναι γνωστό ότι δεν δέχεται να απεικονίζονται άνθρωποι και ειδικά προφήτες. Αργότερα εφημερίδες σε όλη την Ευρώπη άρχισαν να δημοσιεύουν παρόμοιες γελοιογραφίες.
Η μουσουλμανική κοινότητα ήταν αγανακτισμένη. Οι πρέσβεις από σχεδόν 20 ισλαμικές χώρες ζήτησαν συνάντηση με τον πρωθυπουργό Άντερς Φογκ Ράσμουσεν, αλλά εκείνος αρνήθηκε να συναντηθεί μαζί τους. Επιπλέον, ο επικεφαλής της κυβέρνησης έριξε λάδι στη φωτιά λέγοντας ότι οι γελοιογραφίες ήταν μια εκδήλωση της ελευθερίας του λόγου. Σε απάντηση, οι ισλαμικές χώρες άρχισαν να ανακαλούν τους πρεσβευτές τους από την Κοπεγχάγη, και διοργάνωσαν συλλαλητήρια με κάψιμο σημαιών της Δανίας, ξεκίνησαν ταραχές στις Δανέζικες πρεσβείες και κήρυξαν μποϊκοτάζ στα δανέζικα προϊόντα. Οι μουσουλμάνοι θεωρούν τα σκίτσα ότι αποτελούν κοροϊδία και όχι εκδήλωση της ελευθερίας του λόγου.
Αλλά η ιστορία δεν τελείωσε εκεί. Στις αρχές του 2008, πέντε εφημερίδες της Δανίας απεικόνισαν τον Μωάμεθ ως τρομοκράτη. Τα σκίτσα ήταν μια αντίδραση στην απόπειρα δολοφονίας του συντάκτη των πρώτων γελοιογραφιών Kurt Vestergor από μουσουλμάνο μετανάστη. Τον Ιανουάριο του 2010, ένα άνδρας από την Σομαλία με ένα τσεκούρι προσπάθησε να σκοτώσει τον Vestergor και πάλι. Ο περιορισμός των θορύβων για το πρόβλημα της συνύπαρξης και της διαφοράς των αξιών μεταξύ των Δανών και των μουσουλμάνων δεν ήταν πλέον δυνατός.
Η Δανία είναι μια από τις πιο ειρηνικές χώρες του κόσμου, καθώς ακόμη και μία απόπειρα δολοφονίας (ή και οποιοδήποτε έγκλημα) εδώ γίνεται είδηση για πολλές εβδομάδες. Δεν είναι έκπληξη το γεγονός ότι κατά τα τελευταία 10-12 χρόνια, το Λαϊκό Κόμμα βλέπει να αυξάνει ολοένα η δημοτικότητά του μεταξύ των Δανών. Υπάρχουν μερικά πράγματα που φέρνουν το κόμμα πιο κοντά στους μουσουλμάνους - δεν θέλει τον γάμο των ομοφυλοφίλων και πολλά άλλα χαρακτηριστικά της σύγχρονης ευρωπαϊκής ζωής. Ωστόσο, βασικό στοιχείο του είναι ο περιορισμός της μετανάστευσης από τις μουσουλμανικές χώρες και η καταπολέμηση της ισλαμικής απειλής εν γένει.
Σε αντίθεση με άλλες παρόμοιες οργανώσεις στην Ευρώπη, το Λαϊκό Κόμμα στη Δανία, μέχρι πρόσφατα είχε στην ηγεσία του μια γυναίκα, την Pia Kjærsgaard (Chersgor). Κάθε νέα εκλογή στο Folketing (το Κοινοβούλιο της Δανίας), φέρνει το κόμμα να έχει αυξημένη στήριξη. Το 1998, επτά τοις εκατό των Δανών του έδωσαν την ψήφο τους. Τα έτη 2001, 2005 και 2007, αντίστοιχα, το ποσοστό της υποστήριξης αυξήθηκε από 12 τοις εκατό έως 14 τοις εκατό. Κατά τις εκλογές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου πριν από δύο χρόνια το κόμμα πήρε 15 τοις εκατό των ψήφων.
Αρκετά χρόνια πριν, οι αρχές της γειτονικής Σουηδίας επέκριναν δριμύτατα το κόμμα για τις ‘μη πολιτικά ορθές’ πρωτοβουλίες του, όπως η απαγόρευση των μιναρέδων. Η Pia Kjærsgaard απάντησε: «Αν θέλουν να μετατρέψουν την Στοκχόλμη, το Γκέτεμποργκ και το Μάλμοε σε σκανδιναβική Βηρυτό, με φυλετικούς πολέμους, δολοφονίες σύμφωνα με τους νόμους της εκδίκησης και με συμμορίες βιαστών, αφήστε τους να ενεργούν. Μπορούμε πάντα να κλείσουμε την γέφυρα στο στενό Oresund.." (η γέφυρα που συνδέει την Δανία με την Σουηδία)
Όπως είναι προφανές από τις εκλογές το φθινόπωρο του περασμένου έτους στη γειτονική Σουηδία, το ακροδεξιό Δημοκρατικό Κόμμα κερδίζει επίσης έδαφος. Τα συνθήματά του είναι σχεδόν όμοια με τα δανέζικα συνθήματα του Λαϊκού Κόμματος. Η Σκανδιναβική "αδελφή" της Δανίας έχει επίσης το ίδιο πρόβλημα. Είναι άσκοπο να κρύψει την ύπαρξη του «μεταναστευτικού» ζητήματος στη Βόρεια Ευρώπη. Η ασυμβατότητα των διαφορετικών αξιών έγινε εμφανής στη Δανία περισσότερο από οπουδήποτε αλλού.
ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου