Robert Spitzer: Ο άθεος μη ‘πολιτικά ορθός’ ψυχίατρος που δηλώνει ότι οι ομοφυλόφιλοι μπορούν να αλλάξουν

Ο Robert L. Spitzer υποστήριξε το 1973 ότι η ομοφυλοφιλία δεν είναι μια κλινική διαταραχή. Η Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία αργότερα θα κατέληγε στο ίδιο συμπέρασμα. Τριάντα χρόνια αργότερα, ο Spitzer προκάλεσε και πάλι αναστάτωση, όταν υποστήριξε ότι μερικοί άνθρωποι που θέλουν να αλλάξουν τον ομοφυλοφιλικό τους προσανατολισμό μπορούν να το κάνουν (Αρχεία για την Σεξουαλική Συμπεριφορά, Οκτώβριος 2003).

Ο Spitzer είναι καθηγητής ψυχιατρικής στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια και επικεφαλής της Τμήματος Βιομετρικών Ερευνών του Ψυχιατρικού Ινστιτούτου της Πολιτείας της Νέας Υόρκης. Ο ίδιος περιγράφει τον εαυτό του ως ένα ‘άθεο Εβραίο’. Ο συντάκτης του ‘Christianity Today’, Douglas LeBlanc, πήρε τηλεφωνικά συνέντευξη τον Απρίλιο του 2005 από τον Spitzer.

- Τι σας ώθησε να κάνετε μια μελέτη για την επανορθωτική θεραπεία για ομοφυλόφιλους;

Ήμουν σε μια ετήσια συνεδρίαση της APA (American Psychiatric Association – Αμερικανική Ψυχιατρική Ένωση), όπου μίλησα με κάποιους πρώην ομοφυλόφιλους που διαδήλωναν. Μου εξήγησαν πως είχαν αλλάξει. Και αυτό μου τράβηξε το ενδιαφέρον. Στη συνέχεια προσπάθησα να οργανώσω μια συζήτηση για το θέμα. Όταν οργάνωνα τη συζήτηση, έγινε σαφές ότι πολλοί από τους ανθρώπους που ήθελα να συμμετάσχουν μου είπαν ότι πραγματικά δεν υπάρχουν καλές μελέτες για αυτό το θέμα, και ότι όλα πρόκειται να είναι απλώς απόψεις.

- Μήπως κάτι σας δημιούργησε έκπληξη όταν κάνατε τις συνεντεύξεις σας;

Υποθέτω ότι με εξέπληξε πόσο πειστικές ήταν οι αφηγήσεις τους. Ο Joseph Nicolosi (της Εθνικής Ένωσης για την Έρευνα και Θεραπεία της Ομοφυλοφιλίας) μου ανέφερε, νομίζω, 10 ή 20 ασθενείς. Επέμενε όμως να πάρει μια περίληψη των αποτελεσμάτων πριν προχωρήσουμε περαιτέρω. Δεν ήθελε να στηθεί κάτι, υποθέτω. Αλλά από τους πρώτους κιόλας ανθρώπους με τους οποίους μίλησα, είχα την αίσθηση ότι μιλούσαν για κάτι πραγματικό.

- Τι ήταν αυτό που ξεχωρίσατε που έκανε τους ασθενείς πειστικούς;

Μιλάς με τους ανθρώπους και έχεις μια αίσθηση για το εάν είναι ειλικρινείς ή όχι. Είχα την αίσθηση ότι ήταν. Επίσης, υπήρχε μια συνέπεια, το γεγονός ότι η αλλαγή αυτή χαρακτηρίζεται ως αργή και όχι άμεση.

- Ορισμένοι από τους επικριτές σας λένε ότι μόνο οι θρησκευόμενοι φονταμενταλιστές θα σκέφτονταν να προβούν σε επανορθωτική θεραπεία.

Το σκηνικό έχει αλλάξει δραματικά τα τελευταία 20 ή 30 χρόνια. Όταν ξεκίνησα την κλινική πρακτική το 1961, ήταν πολύ συνηθισμένο να αναλάβεις ένα άνδρα ασθενή που ήθελε να αλλάξει. Σήμερα αυτοί οι άνθρωποι δεν πηγαίνουν σε ψυχιάτρους γιατί η ψυχιατρική δεν το θεωρεί ως πρόβλημα.

- Τι ανταπόκριση είχε η μελέτη σας μεταξύ των συναδέλφων σας;

Πολλοί συνάδελφοί μου εξαγριώθηκαν. Θυμάμαι όταν εμφανίστηκε το θέμα για πρώτη φορά στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, πήρα ένα γράμμα, νομίζω, από τον κοσμήτορα των εισακτέων στο πανεπιστήμιο Κολούμπια. Μου έγραψε ότι ήταν απλά μια ντροπή που ένας καθηγητής της Κολούμπια κάνει κάτι τέτοιο. Εντός της γκέι κοινότητας, υπήρξε αρχικά τεράστια οργή και το αίσθημα ότι τους είχα προδώσει. Νομίζω ότι αυτό σε μεγάλο βαθμό είχε υποβαθμιστεί. Αλλά επίσης, βρίσκομαι σε ένα τέτοιο σημείο της καριέρας μου, που δεν ανησυχώ για τέτοια πράγματα.

- Έχετε εξετάσει τη διεξαγωγή μία επόμενης μελέτης;

Όχι νιώθω λίγο κουρασμένος από τη μάχη. Αλλά επίσης δεν είμαι σίγουρος ποια να είναι η μελέτη. Μερικοί άνθρωποι έχουν πει, «Ακολουθήστε αυτούς τους ανθρώπους, πάρτε τους συνέντευξη τους πέντε έτη αργότερα, δείτε πόσοι από αυτούς έχουν αλλάξει πάλι", δεδομένου ότι είναι γνωστό ότι ορισμένοι πρώην ομοφυλόφιλοι εγκαταλείπουν (και επιστρέφουν στην ομοφυλοφιλία).

Αλλά ας υποθέσουμε ότι διαπιστώθηκε ότι το 5 τοις εκατό ή το 10 τοις εκατό πράγματι άλλαξε. Θέλω να πω, ε, και λοιπόν; Μπορείτε να βρείτε το ίδιο πράγμα, αν έχετε ακολουθήσει τα άτομα που είχαν θεραπείες για την εξάρτησή τους από τα ναρκωτικά. Κάποιοι θα υποτροπιάσουν.

Η μελέτη που πρέπει να γίνει πρέπει να είναι μια ελεγχόμενη μελέτη, όπου οι άνθρωποι πηγαίνουν για θεραπεία, και τότε θα αξιολογήσεις αρχικά, και στη συνέχεια θα τους αξιολογήσεις αργότερα και θα δεις πόσοι πραγματικά έχουν αλλάξει. Αλλά η μελέτη δεν πρόκειται να γίνει, δυστυχώς.

- Είναι, λόγω της έλλειψης ενδιαφέροντος ή χρηματοδότησης;

Οι λόγοι είναι, ο πρώτος, ότι οι επανορθωτικοί θεραπευτές δεν είναι επιστήμονες, δεν κάνουν τις μελέτες. Ο δεύτερος λόγος είναι, ότι αν κάποιος πρότεινε στο Εθνικό Ινστιτούτο Ψυχικής Υγείας να κάνει μια τέτοια μελέτη, νομίζω ότι είναι σχεδόν βέβαιο ότι κάθε ομοφυλόφιλος στο τμήμα μελέτης θα πει ότι αυτό είναι χάσιμο χρόνου: Θα έλεγαν, γνωρίζουμε ήδη ότι πρόκειται για αερολογήματα, οπότε γιατί να το κάνουμε;

- Έχετε πει πολύ καθαρά ότι κανείς δεν πρέπει να εξαναγκάζεται σε επανορθωτική θεραπεία.

Νομίζω ότι η ‘πολιτικά ορθή’ έννοια τώρα είναι ‘θεραπεία αναπροσανατολισμού’. Η επανορθωτική συνεπάγεται κάτι σπασμένο-φυσικά οι επανορθωτικοί θεραπευτές το πιστεύουν αυτό, αλλά αυτό εξαγριώνει τους γκέι μόνο και μόνο που την αποκαλούμε επανορθωτική θεραπεία.

Κλείνοντας την συνέντευξη, ο ίδιος προειδοποίησε ότι η μελέτη αυτή δεν πρέπει να χρησιμοποιηθεί για να δικαιολογήσει μία αναγκαστική θεραπείας, ή να χρησιμοποιηθεί ως βάση για την άρνηση των δικαιωμάτων των πολιτών. "Αλλά πιστεύω ότι οι ασθενείς θα πρέπει να έχουν όντως το δικαίωμα», κατέληξε, «να διερευνήσουν το ετεροφυλόφιλο δυναμικό τους."

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή