Ενώ μία απλή έρευνα στο διαδίκτυο δείχνει ότι πίσω από τα περιστατικά βίας κατά ομοφυλόφιλων (από χλευασμούς και εξυβρίσεις, έως και βαριές σωματικές βλάβες και φόνους) (περιπτώσεις ‘ομοφοβίας’) βρίσκονται κυρίως, είτε φανατικοί μουσουλμάνοι (εδώ, εδώ και εδώ), είτε συμμορίες μαύρων / αφροαμερικάνων, (εδω, εδώ και εδώ) ο τύπος που στιγματίζεται και συγκεντρώνει την μήνη των ομοφυλόφιλων ακτιβιστών στις ΗΠΑ, είναι ο παραδοσιακός, λευκός χριστιανός που πιστεύει στην Βίβλο.
Οι μουσουλμάνοι και οι αφροαμερικάνοι απαλάσσονται εύκολα, καθώς δεν δένουν με την εμπέδωση του ‘white guilt’, την αντίληψη δηλ. ότι η λευκή φυλή είναι συλλογικά υπεύθυνη για όλα τα δεινά και όλες τις αρνητικές καταστάσεις του παρελθόντος. Και για αυτό θα πρέπει να σκύβει συνεχώς το κεφάλι και να δέχεται το «ιδεώδες της πολυπολιτισμικότητας».
Ορισμένα παραδείγματα:
Τα παραπάνω περιστατικά δεν θα εμπνεύσουν κανένα για καμιά ταινία. Ο «εχθρός» είναι άλλος. Είναι οι λευκοί χριστιανοί, οι ανήκοντες στην λεγόμενη ‘χριστιανική Δεξιά’ για τους «προοδευτικούς» αριστερούς (;). Ο τελικός στόχος είναι είτε να πάψουν να αντιδρούν στην ομοφυλοφιλία και να μας ζαλίζουν με την Βίβλο τους, είτε να κλειστούν πίσω από της φυλακής τα σίδερα για να καθαρίσει η κοινωνία από τα «παλιά μυαλά» και τους αντιδραστικούς της νέας εποχής.
Το βαρύ πυροβολικό της προπαγάνδας, το Χόλυγουντ, δεν μπορούσε φυσικά, να μείνει αμέτοχο σε αυτόν τον «ιερό αγώνα». Έτσι έφταιξε μία ταινία πραγματικό σεμινάριο για το πώς παίζεται το παιχνίδι.
Η ταινία ‘Hate Crime’ (2006) ‘Έγκλημα Μίσους’, στα ελληνικά, είναι η επιτομή της συστηματικής προπαγάνδας των ομοφυλόφιλων ακτιβιστών με την οποία προσπαθούν - επιτυχώς απ’ ότι φαίνεται τουλάχιστον στις ΗΠΑ – να ‘ευαισθητοποιήσουν’ / χειραγωγήσουν τις συνειδήσεις των μαζών, κατά της «ομοφοβίας» και του «μίσους» και να στοχοποιήσουν τους χριστιανούς (κυρίως τους ευαγγελικούς) ως φανατικούς (‘bigots’), μισαλλόδοξους και επικίνδυνους για την κοινωνία. (Προσέξτε τον σταυρό στην αφίσσα της ταινίας). Στα μάτια του ισχυρού ομοφυλοφιλικού λόμπι η εικόνα του χριστιανού με την Βίβλο που δεν δέχεται την ομοφυλοφιλία ως κάτι απόλυτα «φυσιολογικό», πρέπει να παραπέμπει στην εικόνα του μέλους της Κου Κλουξ Κλαν που πίσω από την ανατριχιαστική άσπρη κουκούλα ξεστομίζει ρατσιστικές κραυγές κατά των μαύρων (όπου ομοφυλόφιλος = ο μαύρος του σήμερα).
Ο σκηνοθέτης / συγγραφέας της ταινίας, Tommy Stovall είναι φυσικά ο ίδιος ομοφυλόφιλος (έχει υιοθετήσει και παιδί με τον σύντροφό του). Στην ταινία παίζουν οι Seth Peterson, Bruce Davison, Chad Donella, Cindy Pickett, και Brian J. Smith.
Δείτε το trailer :
Η ιστορία αφορά ένα ζευγάρι ομοφυλόφιλων τον Robbie Levinson (Seth Peterson) και τον Trey McCoy (Brian J. Smith) οι οποίοι ζουν σε μία ‘προοδευτική’ γειτονιά που δεν έχει κανένα απολύτως πρόβλημα με το ζευγάρι που σκέφεται μάλιστα να «επισημοποιήσει» τη σχέση του και να προχωρήσουν στο «γάμο». Γονείς, φίλοι γείτονες – ειδικά η Kathleen (Lin Shaye) - και γενικά όλος ο κόσμος είναι κατασυγκινημένος με την αγάπη του ζευγαριού.
Το ειδυλλιακό τοπίο όμως χαλάει ο διπλανός γείτονάς, Chris Boyd (Chad Donella) ένας τύπος που έχει πάντα ξινισμένα τα μούτρα του, κουμπωμένο ως πάνω το πουκάμισό του και μισεί τους ομοφυλόφιλους. Φυσικά, είναι λευκός και χριστιανός. Δηλαδή όχι απλός χριστιανός, αλλά ο γιος του γηραιού πάστορα (Bruce Davison) και υπεύθυνος του κατηχητικού.
Όταν βλέπει το ζευγάρι να δίνει ένα φιλί, γυαλίζει το μάτι του και συζητάει με τον επίσης «ομοφοβικό» φίλο του (με παρελθόν σε ομοφοβικές επιθέσεις) ότι «κάτι πρέπει να κάνουμε για αυτό». Έτσι ένα βράδυ του την έχει φυλαγμένη του Robbie, λέγοντάς του μέσα από το σκοτάδι ότι "θα πάει στην κόλαση", του λέει να "βρει κανένα Θεό" (!!!) και τον προειδοποιεί να "παρακολουθεί την πλάτη του." Ο φοβισμένος Robbie ψελίζει ότι είναι «Εβραίος», έτσι ώστε ο ‘ήρωας’ της ταινίας να αποκτήσει την τέλεια εικόνα του «θύματος»…
Όταν κάποια μέρα ο Chris πάει να δώσει ένα φυλλάδιο της εκκλησίας του στην γειτονιά πέφτει πάνω στην ‘προοδευτική’ χριστιανή γειτόνισσα Kathleen, η οποία του τα ψέλνει κανονικά λέγοντας απ’ έξω όλο το «ποίημα», ότι είναι υποκριτής και ότι δεν πρέπει "να κρίνει" και ότι ο «Χριστός μιλάει για αγάπη».
Ένα βράδυ ο Trey δέχεται στο σκοτάδι βίαιη επίθεση με ένα ρόπαλο του μπέιζμπολ και φτάνοντας στο νοσοκομείο πέφτει σε κώμα, ενώ αργότερα πεθαίνει. Μέχρι να πεθάνει βλέπουμε δύο εκκλησίες. Αυτή είναι μία σημαντική σκηνή. Η πρώτη εκκλησία είναι η «κλασσική», «παραδοσιακή» προτεσταντική εκκλησία με την άχρωμη βαριά διακόσμηση, τη χορωδία, τον σταυρό και την αμερικάνικη σημαία. Ο πάστορας (ο γηραιός) σε όλο το κήρυγμα μιλάει για κόλαση, κόλαση, κόλαση. Η άλλη είναι η «μοντέρνα», με ωραία χρώματα, με μία υποψία σταυρού και με «σύγχρονη», ολίγον new age διακόσμηση. Ο πάστορας, νεαρότατος και άνευ γραβάτας, μιλάει συνεχώς για αγάπη, αγάπη, αγάπη… Φυσικά, αμέσως καταλαβαίνουμε ότι πρέπει να συνταχθούμε με το δεύτερο εκκλησιαστικό μοντέλο. Όποιος δεν μιλάει για «αγάπη» είναι ναζί..
Τελικά, ο ίδιος ο «ύποπτος» "ομοφοβικός", Robbie, αν και έχει σελίδα στο Ίντερνετ που λέει ότι ο Θεός μισεί τους ομοφυλόφιλους", έχειο και ίδιος ομοφυλοφιλικές ορέξεις, βλέπει ομοφυλοφιλικό πορνό στο ίντερνετ και επισκέπτεται gay μπαρς (οπότε ο θεατής εμπεδώνει το δεύτερο ‘ηθικό δίδαγμα’, ότι καλά λένε, ότι όποιος είναι αντίθετος στην ομοφυλοφιλία, εκτός από ναζί είναι και... κρυφός ομοφυλόφιλος).
Εδώ μία σκηνή με τον κρυφο-ομοφυλόφιλο παλιοναζί Robbie σε στιγμές θρησκευτικού παροξυσμού να φωνάζει εδάφια της Αγίας Γραφής γυμνός (!) και σε κατάσταση αμόκ..
Τελικά το παιδί άδικα το κατηγορούμε τόση ώρα, καθώς ο δολοφόνος είναι ο πατέρας (ο γηραιός πάστορας) που θεωρεί ότι «ο Θεός τον έβαλε να σκοτώνει ομοφυλόφιλους». Τελικά την εκδίκηση την παίρνει η "ομάδα εκδίκησης", που αποτλείται από τον Robbie, την «προοδευτική» γειτόνισσα Kathleen και τη μάνα του νεκρού Trey, Barbara, η οποία σε προηγούμενη σκηνή που πρέπει να απέσπασε τα χειροκροτήματα του αντι-χριστιανικού φιλο-ομοφυλοφιλικού κοινού, είχε ρίξει ηχηρό σκαμπίλι στην μάνα του θεωρούμενου δολοφόνου και σύζυγο του αληθινού (του γηραιού πάστορα) που τόλμησε να πει ότι ο γιος της δεν έκανε την καλύτερη ζωή (άρα το άξιζε). Κάπου εκεί η σεμνή τελετή τελειώνει και ζήσαμε εμείς καλά και οι παλιοχριστιανοί χειρότερα.
ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ
12 σχόλια:
ο αντιχριστος προετοιμαζει το εδαφος για ναρθει.
ολα οταν ερθει θα πρεπει ναναι απολυτα διεστραμμενα .
ΘΕΟΣ να μας φυλαει
αμην
Φίλε κόκκινε ουρανέ,
εμείς εδώ έχουμε μεγαλώσει ανάμεσα σε χριστιανούς ορθόδοξους, οπότε ό,τι ομοφοβία και μίσος έχουμε δεχθεί, το έχουμε δεχθεί από χριστιανούς ορθόδοξους.
Οι ομοφοβικές επιθέσεις στα διαφορετικά παιδιά γίνονται από ορθόδοξους καθηγητές και ορθόδοξους συμμαθητές.
Οι επίσκοποι και οι ιερείς που μιλάνε με μίσος για εμάς είναι κι αυτοί ορθόδοξοι.
Ο μόνος σχολιαστής που απάντησε στη δημοσίευσή σου, μας κατέταξε σε μια κοινωνία απόλυτα διεστραμμένη που ανήκει στον αντίχριστο. Είναι κι αυτός ορθόδοξος ή τον αδικώ; Μου φαίνεται τόσο γνωστή και οικεία η στάση του που πιθανώς βιάζομαι να τον κατατάξω...
Ποιο είναι λοιπόν το θέμα σου?
Θεωρείς ότι όλα αυτά είναι μια σκευωρία, μια ψεύτικη και συκοφαντική κατηγορία κατά του χριστιανισμού?
Θεωρείς ότι έχουμε εισπράξει αγάπη από τον χριστιανισμό?
Ρώτα μας!
Τόσο απλό είναι!
Πέτρος
Φίλε Πέτρο, το θέμα της ανάρτησης είναι η συγκεκριμένη ταινία και η καραμπινάτη προπαγάνδα της, κάτι για το οποίο δεν έκανες κάποιο σχόλιο. Τα άλλα που λες θέλουν μεγάλη συζήτηση, την οποία αδυνατώ να κάνω από αυτή τη θέση.
Δυο λόγια μόνο. Δεν μου αρέσει το μίσος. Δεν μου αρέσει και η υποκρισία. Και η μονόπλευρη θεώρηση των πραγμάτων. Δεν μπορώ να αμφισβητήσω αυτά που λες, αλλά θύματα "μίσους" και "-φοβικών επιθέσεων" στα σχολεία και αλλού, δεν είναι μόνο οι ομοφυλόφιλοι. Είναι και οι άνθρωποι με αναπηρία, οι τραυλοί, οι χοντροί, οι κοντοί, οι ντροπαλοί, οι "ξενόφερτοι", οι ξένοι, οι φτωχοί, οι αλλόθρησκοι, οι αιρετικοί, οι... ολυμπιακοί στην Θεσσαλονίκη (…) κλπ. Η όλη φασαρία και ο σαματάς γίνεται όμως μόνο για τους ομοφυλόφιλους. Πλέον, στους καιρούς της Νέας Τάξης το συνθετικό "-φοβία" μπαίνει εκεί που θέλουμε να δημιουργήσουμε μία 'No Free Speech Zone'. Έτσι εάν κρίνεις την ανεξέλεγκτη λαθρο-μετανάστευση είσαι "ξενοφοβικός", εάν κρίνεις την ισλαμοποίηση της κοινωνίας είσαι "ισλαμοφοβικός" κλπ. Το σίγουρο είναι ότι το (πανίσχυρο) ομοφυλοφιλικό λόμπι, τουλάχιστον στις ΗΠΑ και γενικότερα στη "δύση", από τις ιστορίες που διαβάζω, έχει εξαπολύσει λυσσαλέα επίθεση κατά του χριστιανισμού, με το κράτος να του παρέχει κάθε συνδρομή. Το παιχνίδι μοιάζει χαμένο πλέον. Πλέον μιλάμε για άμυνα και μάχη «για την τιμή των όπλων».
κανενας χριστιανος δεν εχει κατι εναντιον των ανθρωπων ,οποιοι και αν ειναι αυτοι,εχουμε ομως πολλα εναντιον των πραξεων τους ειδικα οταν μια νοσος οπως η ομοφυλοφιλια,και πραξεις εναντια στην φυση ,προβαλλονται απο τα ιδια τα θυματα τους,που ειναι οι ομοφυλοφιλοι πρωτα,με σκοπο να διαστρεβλωσουν τον τροπο ζωης των συνανθρωπων τους,και να επιβαλλουν με τον τεχνητο,δογματικο νομο ,αυτο που η φυση τους αρνειται.
Ο Νωντας ,μπορει να θελει να λεγεται ελενιτσα,αλλα δεν μπορει να ΜΟΥ ΕΠΙΒΑΛΕΙ εμενα καιτων υπολοιπων την διαστροφικη του αντιληψη,ποτε για μενα θα ειναι παλι ο νωντας,αρρωστος,συμπλεγματικος ,και χρηζων βοηθειας.
Νομίζω ότι δεν είμαι καθόλου έξω από το θέμα.
Η προσέγγιση από μέρους σας δεν έχει τη διάσταση τεχνοκριτικής, ούτε περιορίζεται σε αυτό το έργο.
Επίσης δε γίνεται για να διαγνωστούν οι αιτίες και οι διαστάσεις του μίσους και της ομοφοβίας στον χριστιανικό κόσμο.
Ούτε ως προσπάθεια να αποτυπωθεί πραγματικά αυτό που περνάει ο καθημερινός ομοφιλόφιλος, η καθημερινή λεσβία ή το καθημερινό διαφυλικό πρόσωπο, μεγαλώνοντας και ζώντας σε μια χριστιανική κοινωνία.
Είναι μια προσπάθεια να αποφύγουμε τις ευθύνες που έχει ο χριστιανικός λόγος σε σχέση με τα περιστατικά αυτά.
Να σχεδιάσουμε μια εικόνα κατά την οποία δεν υπάρχει αντικειμενικό πρόβλημα και φταίνε όλοι οι άλλοι, οι αριστεροί, η "συστηματική προπαγάνδα των ομοφυλόφιλων ακτιβιστών", το Χόλιγουντ κλπ.
Γιατί αλλιώς, χωρίς αυτούς, πρόβλημα δε θα υπήρχε, μίσος δε δέχονται οι ομοφυλόφιλοι, η χριστιανική αγάπη είναι μια μεγάλη αγκαλιά κλπ.
Τα λογικά ατοπήματα που έχω να σημειώσω:
Τα περιστατικά ομοφοβικών επιθέσεων από μουσουλμάνους αποτελούν για τις ΗΠΑ ένα ανύπαρκτο ποσοστό. Οπότε είναι απόλυτα αναμενόμενο να μην αναφέρονται στις ταινίες.
Στην Ευρωπαϊκή ένωση έχουν αρχίσει να αυξάνονται και σίγουρα θα συνεχίσει η αύξησή τους.
Αυτό που θα έπρεπε να μας ενδιαφέρει, ως ευαισθητοποιημένους πολίτες, είναι τα εξής:
Τι γίνεται στην Ελλάδα που ήδη έχουμε παρουσία ίσως πάνω από ενάμισι εκατομμύριο μουσουλμάνους, οι οποίοι μάλιστα δεν τυχαίνουν της πολιτειακής υποστήριξης κι ένταξης που έχουν σε άλλα ευρωπαϊκά κράτη;
Τα μέχρι τώρα ομοφοβικά περιστατικά σε τι ποσοστό προέρχονται από μουσουλμάνους και σε τι από χριστιανούς;
Μπορώ να σας ενημερώσω, αν σας απασχολεί, ότι τα περιστατικά από μουσουλμάνους μέχρι τώρα είναι η απόλυτη εξαίρεση.
Εννοείται ότι θα μας προβληματίσει η πιθανή αύξησή τους, το όλο πλαίσιο όμως που μας περιθωριοποιεί και μας ασκεί βία, είναι χριστιανικό.
Όσο πιο μεγάλος σε ηλικία είναι ένας ομοφυλόφιλος, τόσο πιο τραγικές ιστορίες έχει να αφηγηθεί.
Πάμε τώρα στο θέμα με τους Αφροαμερικανούς.
Δεν έχω κατανοήσει ακόμα αν αυτό που υπερασπίζεστε είναι η θρησκεία ή η ράτσα. Φταίει το μαύρο χρώμα ή η θρησκεία?
Λοιπόν, οι κοινότητες Αφροαμερικανών στις ΗΠΑ είναι από τις πιο συντηρητικά θρησκευόμενες χριστιανικές κοινότητες.
Αλλά ακόμα και στην Αφρική, τα περιστατικά που διαβάζουμε τελευταία με τις δολοφονίες ομοφυλόφιλων και διαφυλικών ατόμων, οφείλονται κατά κύριο λόγο στον εκχριστιανισμό κι εξισλαμισμό των κατοίκων.
Ειδικά στην Ουγκάντα, το θέμα σχετίζεται με σύγχρονους χριστιανούς ιεραπόστολους. Παλιότερα δεν υπήρχε τέτοιο θέμα.
Γενικά να έχετε στο νου σας ότι παγκοσμίως, όσο γινόμαστε πιο ορατοί/ες κι εμφανιζόμαστε προς τα έξω, τόσο πιο βίαια είναι τα αποτελέσματα της ρητορικής μίσους από το χριστιανισμό και το ισλάμ.
Αυτό έχει καταγραφτεί σε όλο τον κόσμο.
Από τον Καναδά μέχρι το Ιράν.
Όσον αφορά στην πολιτική να μην στοχοποιούνται οι αφροαμερικάνοι για την πράγματι πιο έντονη ομοφοβία που εκδηλώνουν, είναι μια άποψη πολύ καλά τοποθετημένη κοινωνιολογικά κι ανθρωπολογικά. Γιατί πολύ απλά είναι γνωστό ότι δε ζητάς τα ρέστα από τον περιθωριοποιημένο για την προβληματική συμπεριφορά του, αλλά βρίσκεις τις αιτίες ώστε να της άρεις όσο μπορείς, ως κοινωνία.
Οι αιτίες λοιπόν στο θέμα μας, δεν είναι το χρώμα του δέρματος και η φυλή, αλλά οι θρησκείες.
Διαφωνείτε?
Πέτρος
'Οσον αφορά στον εκφοβισμό και το ρατσισμό κατά άλλων ομάδων, είναι ένα θέμα που μας απασχολεί πολύ παραπάνω, ως κοινωνία.
Αν θεωρείτε ότι όλη η φασαρία και ο σαματάς γίνεται μόνο για τους ομοφυλόφιλους, εκφράζετε μια προσωπική αντίληψη, όχι κάτι που βασίζεται στην πραγματικότητα.
Ερευνήστε τι γίνεται στην εκπαίδευση:
Στα εκπαιδευτικά προγράμματα που διαρκώς προωθούνται, στα σχολικά βιβλία, στις επιμορφώσεις κλπ, διαρκώς τίθεται το θέμα σχετικά με όλες τις άλλες διακρίσεις.
Σε σχέση όμως με τις διακρίσεις και τον εκφοβισμό πάνω σε θέματα φύλου και σεξουαλικότητας έχουμε την ΑΠΟΛΥΤΗ αποσιώπηση.
Αν νιώθετε ότι έξω στην κοινωνία γίνεται πολύ συζήτηση, είναι γιατί αυτή η συζήτηση είναι ακόμα στο θεωρητικό και βρίσκει αδιαφορία κι εχθρότητα από την πολιτεία και τους θεσμούς. Όσο στην πράξη αποσιωπούμε και δεν αντιμετωπίζουμε τα ομοφοβικά επεισόδια, τόσο θα εντείνεται η συζήτηση. Θα λήξει μόνο όταν δεχτεί η πολιτεία να δει το θέμα κατά πρόσωπο και να αναλάβει τις ευθύνες της.
Μη νομίζετε ότι έχετε απέναντί σας μια πολιτεία ευνοϊκή για τα θέματα των ομοφυλοφίλων και των λεσβιών.
Ρωτήστε μας για να μάθετε πόσο ευνοϊκή είναι απέναντί μας.
Το άλλο θέμα με τις "φοβίες" που προβληματίζει αρκετούς, είναι πολύ απλό.
Χρειάζεται ενημέρωση για να κατανοούμε ποια διαφορά έχει η έκφραση φοβίας από την έκφραση άποψης.
Όπου θεωρείτε ότι γίνεται κατάχρηση του όρου, διερευνήστε το σε βάθος.
Μπορεί σε κάποιο θέμα πράγματι να χρησιμοποιείται ο όρος για να δημιουργήσει "No free speech zone", όπως αναφέρετε.
Μπορεί όμως πράγματι να διαπιστώσετε ότι σε κάποιες περιπτώσεις αυτήν την αδιαλλαξία και την αποσιώπηση (αυτό ακριβώς είναι μια εφαρμογή του "No free speech zone") προέρχεται από χώρους που διατυπώνουν έμπρακτη φοβία.
Από την εμπειρία σας, θεωρείτε ότι εμείς οι ομοφυλόφιλοι έχουμε μεγαλώσει σε οικογένειες, σχολεία, εκκλησίες κλπ που μπορούσαμε να εκφραστούμε?
Ή μήπως βιώναμε διαρκώς και απόλυτα αυτή τη "No free speech zone"?
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία,
Πέτρος
Προς Ανώνυμο
Γράφετε:
"κανενας χριστιανος δεν εχει κατι εναντιον των ανθρωπων ,οποιοι και αν ειναι αυτοι..."
Κι εγώ θε το ήθελα αυτό, όμως δεν είναι η πραγματικότητα. Μπορείτε να μας ρωτήσετε και να μάθετε τι έχουμε βιώσει. Παρακαλώ, κάντε μια στοιχειώδη έρευνα σε γνωστούς ομοφυλόφιλους και γνωστές λεσβίες σας, ζητείστε τους να σας περιγράψουν τι έχουν βιώσει από χριστιανούς. Ήταν αυτό η αγάπη και η αποδοχή; Τι σας απαντούν;
"...έχουμε ομως πολλα εναντιον των πραξεων τους..." Δεν ξέρω σε ποιες πράξεις αναφέρεστε. Μπορεί πραγματικά να αναφέρεστε σε πράξεις που είναι απαράδεκτες. Γίνετε συγκεκριμένος όπως οφείλει να γίνεται συγκεκριμένος κι αυτός που κατηγορεί συλλήβδην όλη την εκκλησία για πράξεις κάποιων ιερέων.
"... ειδικά οταν μια νοσος οπως η ομοφυλοφιλια..." Έχετε κάθε δικαίωμα να ονομάζετε ως 'νόσο' οτιδήποτε επιθυμείτε. Ελπίζω όμως να κατανοείτε ότι δεν είναι η επιστημονική αντίληψη αυτή, αλλά η προσωπική σας τοποθέτηση. Όσο για τη θεολογική αντίληψη, η ομοφυλοφιλία είναι νόσος όσο νόσος είναι και η ιδιοκτησία, η ποικιλία των γλωσσών, η περίοδος στις γυναίκες, τα παπούτσια, η θνητότητα κλπ κλπ.
"... πραξεις εναντια στην φυση..." Ενάντια στη φύση είναι και η γεωργία. Η ομοφυλοφιλία όμως υπάρχει πριν από την εμφάνιση της γεωργίας. Αν επιθυμείτε ζωή σύμφωνα με τη φύση πρέπει να γίνετε τροφοσυλλέκτης. Αλλά κι εκεί θα έχετε ομοφυλόφιλους γύρω σας, γιατί η ομοφυλοφιλία ήταν και είναι κάτι εντελώς φυσικό.
Επίσης, το μόνο σίγουρο στο οποίο μπορούμε να καταλήξουμε ότι ήταν και είναι αφύσικο, είναι η παρθενία και ο μοναχισμός. Ουδέποτε υπήρχε στη φύση, τα εκατομμύρια χρόνια ύπαρξης του ανθρώπου και δεν παρουσιάζεται σε κανένα άλλο ζωικό είδος. Η ομοφυλοφιλία παρουσιάζεται σχεδόν σε όλα τα είδη. Επιμένετε στη χρήση του όρου "αφύσικο";
"...προβαλλονται απο τα ιδια τα θυματα τους..." Το ρήμα "προβάλλονται" σημαίνει παρουσιάζονται, τοποθετούνται μπροστά, για επίδειξη. Αν η καθημερινότητα ενός απλού ομοφυλόφιλου και μιας απλής λεσβίας, εκλαμβάνεται ως προβολή, δηλαδή το να μπορώ στη δουλειά μου να εμφανίζω τη σχέση μου, να μπορώ να παρουσιάζομαι σε ένα κοινωνικό γεγονός με τον άνθρωπο που ζω δέκα ή είκοσι χρόνια μαζί, να μπορώ ως παιδί να μιλάω για αυτά που νιώθω και να μη με εκφοβίζουν στο σχολείο, τότε πώς πρέπει να ονομάσουμε τις συμπεριφορές που είναι πράγματι "επιδεικτικές προβολές";
Πώς να ονομάζουμε τον πλούτο και την επίδειξη των εκκλησιαστικών λειτουργών; Τις μήτρες, τα αυτοκρατορικά φορέματα, τις αυτοκρατορικές ράβδους κλπ;
Καλό δεν είναι να σεβόμαστε την πλούσια ελληνική γλώσσα και να μην μπερδεύουμε τα νοήματά της;
"... με σκοπό να διαστρεβλώσουν τον τρόπο ζωης των συνανθρωπων τους..." Αν κάποιος ομοφυλόφιλος προσπάθησε κάποια στιγμή να διαστρεβλώσει τη ζωή σας, να σας ζητήσω συγνώμη εκ μέρους του και να πάω να καθαρίσω για λόγου σας. Επίσης σας ζητώ να κάνετε το ίδιο για εμένα, στις περιπτώσεις που κάποιος χριστιανός προσπαθήσει να διαστρεβλώσει τον τρόπο ζωής μου.
Αν ενδιαφέρεστε λοιπόν πραγματικά, να σας ενημερώσω ότι μέχρι τώρα έχω περάσει πολύ άσχημα περιστατικά από την προσπάθεια των πιστών να μη μου επιτρέψουν να ζω και να εκφράζομαι. Για πάρα πολλά χρόνια ήμουν κυριολεκτικά έγκλειστος στον εαυτό μου, έχασα χρόνια από τη ζωή μου, μισούσα αυτό που είμαι, απέφευγα τον κόσμο, έτρεχα στα μοναστήρια και στους εξομολόγους κλπ κλπ. Δε ζητάω αποζημίωση για τα χρόνια που έχασα ούτε για τα ψυχολογικά τραύματα εκείνης της περιόδου. Ζητάω απλά να σταματήσουν το έργο τους όσοι μας προσβάλουν και περιθωριοποιούν. Νομίζω ότι θα σας έχω υποστηρικτή μου σε αυτό το σκοπό, ε;
(Συνεχίζεται)
Η καλύτερη απάντηση νομίζω είναι ο ιερέας που είχε βγάλει και η τηλεόραση και τρέχει από φυλακή σε φυλακή και φροντίζει τους κατάδικους.Οι κάθε είδους εγκληματίες είναι σε σαφώς χειρότερη θέση από ομοφυλόφιλους και λεσβίες.
Όλοι έχουμε τον χαρακτηρισμό "Χριστιανός Ορθόδοξος" στις ταυτότητές μας.
Πόσοι όμως είμαστε πραγματικά;
Και πόσοι είπε ο Χριστός ότι θα περάσουν στην αιώνια βασιλεία ; Και μάλιστα βαπτισμένοι Χριστιανοί ;
(Η συνέχεια προς ανώνυμο)
"... και να επιβαλλουν με τον τεχνητο,δογματικο νομο ,αυτο που η φυση τους αρνειται..." Εδώ μπερδεύτηκα λίγο από τη σύνταξη. Έπρεπε να χρησιμοποιηθούν μαζί οι λέξεις "επιβάλλουν", "τεχνητό" και "δογματικό νόμο", αλλά τελικά δεν έδεσαν.
Νομίζω, το θέμα που μπερδεύει είναι ότι προσπαθείτε να αποφύγετε τις λέξεις "έκφραση" κι "επιθυμία", και στην προσπάθεια αυτή ίσως δουλεύετε με άκυρες έννοιες.
Λοιπόν, αν έχετε βιώσει πραγματική επιβολή, οφείλετε να αναφέρετε συγκεκριμένα το περιστατικό.
Αρκεί να ξέρετε τι σημαίνει επιβολή.
Δεν είναι μια φανταστική έννοια, έχει καθαρά πρακτικές εφαρμογές.
Εμένα μου είχαν επιβάλει να μην εκφράζομαι, να μισώ την επιθυμία μου, να θεωρώ ότι τα συναισθήματά μου είναι αρρώστια, να νιώθω ότι είμαι ο μοναδικός στον κόσμο, να μην μπορώ να ενημερωθώ για το τι είναι αυτό που είμαι, να μην μπορώ να επικοινωνήσω με άλλους ανθρώπους σαν εμένα κλπ κλπ. Αυτά μου τα είχαν επιβάλει για χρόνια. Δεν ήταν απλά κάποια παραίνεση.
Είδατε πόσο συγκεκριμένη είναι η επιβολή;
Σειρά σας τώρα. Διατυπώστε συγκεκριμένα τι σας έχουν επιβάλει να κάνετε οι ομοφυλόφιλοι και οι λεσβίες.
Αναφέρεστε για "δογματικό νόμο". Αν και θεωρώ ότι μάλλον δεν δουλέψατε την έννοια, να αναφέρω απλά ότι δόγμα είναι κάτι που σχετίζεται με τις απόψεις και τις ιδέες των ανθρώπων, όχι με την επιθυμία και το συναίσθημα. Με το αριστερό τμήμα του εγκεφάλου, δηλαδή, όχι το δεξιό. Η ομοφυλοφιλία μου δεν είναι άποψη ούτε ιδέα. Είναι συναίσθημα κι έκφραση επιθυμίας. Δογματικούς νόμους έχουμε σε ιδεολογικούς και θρησκευτικούς χώρους. Τα είχα ζήσει κι εγώ για πολλά χρόνια εκεί.
"...αυτο που η φυση τους αρνειται..." Αν είναι προσωπικό σας βίωμα αυτό, το σέβομαι. Υπάρχουν πολλοί ομοφυλόφιλοι, όπως και πολλοί ετεροφυλόφιλοι, που τελικά δεν καταφέρνουν να βιώσουν τη σεξουαλικότητά τους με αρμονία. Υπάρχουν και πολλοί άλλοι που το καταφέρνουν. Αυτά είναι προσωπικά θέματα.
Τέλος, αν ο Νώντας θέλει να λέγεται Ελενίτσα, γιατί να του το απαγορεύσετε; Σε τι νιώθετε ότι σας επιβάλλει κάτι; Έχω φίλους παιδικούς που έγιναν μοναχοί και άλλαξαν όνομα επιλέγοντας μια ζωή που είναι "παρά τη φύση". Πρέπει κι εγώ να αισθανθώ ότι μου επιβάλλουν κάτι; Πρέπει να αρνηθώ να τους αποκαλέσω με το νέο τους όνομα; Πρέπει να τους χαρακτηρίσω ως "αρρώστους, συμπλεγματικούς ,και χρήζοντες βοήθειας" επειδή ξέρω ότι παίρνουν ψυχοφάρμακα στο μοναστήρι; Γιατί να δείξω τέτοια σκληροκαρδία;
Όπως βλέπετε έχουμε πολλά να συζητήσουμε.
Η επιβολή (εδώ με την πραγματική της έννοια) της αποσιώπησης που είχαμε ζήσει μια ζωή γύρω από το θέμα, δηλαδή το "No free speech zone" που περιγράφει και ο φίλος κόκκινος ουρανός, ευτυχώς έχει αρχίσει να σπάει.
Υ.Γ.
Προς το τελευταίο μήνυμα από Ανώνυμο:
Είναι δύσκολη η κατηγοριοποίηση με βάση τα χριστιανικά κριτήρια.
Όταν διατυπώνετε την πρόταση ότι βρισκόμαστε σε καλύτερη θέση από τους εγκληματίες, σίγουρα κάνετε ένα μεγάλο βήμα βελτίωσης.
Μέχρι τώρα έχουμε συνηθίσει να μας εντάσσουν οι χριστιανοί στην ίδια κατηγορία με τους παιδεραστές, τους δολοφόνους και τους βιαστές ή με τους κτηνοβάτες κλπ.
Εκτιμώ την προσπάθειά σας κι ελπίζω στο μέλλον, αφού έρθετε σε μια πραγματική επικοινωνία με τις λεσβίες, τους ομοφυλόφιλους και τα διαφυλικά πρόσωπα που είναι φίλοι σας, να μπορέσετε να έχετε μια ακόμα πιο ολοκληρωμένη αντίληψη.
Ούτως ή άλλως σκοπός μας είναι να ερευνούμε και να μαθαίνουμε διαρκώς με αγαπητική διάθεση.
Με εκτίμηση,
Πέτρος
Τι εννοείς «ομοφοβικά» περιστατικά επιθέσεων από χριστιανούς; Έχεις συγκεκριμένα στοιχεία για την Ελλάδα; Πως εννοείς τις «επιθέσεις»; Πως εννοείς την «βία»; Ποιους εννοείς «χριστιανούς»;
Πολύ καίρια όλα αυτά τα ερωτήματα.
Να τα πιάσουμε ένα ένα. Φαντάζομαι ότι πρώτα απ' όλα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε τι σημαίνει ομοφοβία, μετά το τι μπορεί να είναι ομοφοβικό περιστατικό, και τέλος ποιοι είναι οι χριστιανοί.
Πιθανώς πρέπει επίσης να ξεκαθαρίσουμε και τον όρο "ρητορική μίσους".
Πολλοί θεωρούν ότι όλοι αυτοί οι όροι έχουν ένα περιεχόμενο εντελώς υποκειμενικό, ανάλογα με το πώς τους αντιλαμβάνεται ο καθένας.
Και πράγματι, όσο δεν είμαστε σωστά ενημερωμένοι κι όσο ακόμα υπάρχουν ισχυρές πεποιθήσεις που μπλοκάρουν την έρευνα και το διάλογο, όντως μένουμε σε αυτή την ακραία υποκειμενικότητα και το συναισθηματισμό.
Για τον όρο "ομοφοβία" σας προτείνω το λήμμα της βικιπαίδειας:
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CE%BC%CE%BF%CF%86%CE%BF%CE%B2%CE%AF%CE%B1
Μου φαίνεται ότι περιγράφει το θέμα ικανοποιητικά.
Το σημείο που δυσκολεύει αρκετό κόσμο είναι το δεύτερο συνθετικό, το "-φοβία". Πολλοί μπερδεύονται και θεωρούν ότι συνδέεται μόνο με το φόβο, οπότε δεν μπορούν να κατανοήσουν το περιεχόμενό του.
Οι φοβίες όμως είναι περισσότερα πράγματα. Περιγράφονται ως αυτόματες αντιδράσεις που δε δικαιολογούνται από αντικειμενικό κίνδυνο, και που συνοδεύονται με αρνητική συναισθηματική διέγερση, άγχος, αηδία, φόβο, πανικό, αποφυγή κ.α.
Στην περιγραφή της κλίμακας των διακρίσεων και των διαβαθμίσεών της μπορούμε να βρούμε αρκετά από αυτά. Όμως δεν είναι όλες οι διακρίσεις φοβίες, όπως η ομοφοβία.
Η κλίμακα αυτή ξεκινάει από την Αρνητική Φρασεολογία - Hate Speech.
(ο Gordon Allport εισήγαγε τον όρο antilocution, σήμερα χρησιμοποιείται ο όρος hate speech): ανέκδοτα σε βάρος μειονοτήτων, υποτιμητικά σχόλια, δημιουργία αρνητικών στερεοτύπων και εικόνων. Από μόνη της μπορεί να θεωρηθεί αβλαβής, αλλά αποτελεί τη βάση για τα επόμενα στάδια.
Μετά έχουμε την Αποφυγή (avoidance): άτομα της πλειονότητας αποφεύγουν ενεργά τη συναναστροφή με άτομα της μειονότητας. Οι φορείς της προκατάληψης δεν προκαλούν άμεσα βλάβη στη μειονότητα, αλλά συντελούν στην απομόνωση και την περιθωριοποίηση της μειονότητας.
Ακολουθούν οι Διακρίσεις (discrimination): τα μέλη της μειονότητας δεν έχουν τα ίδια δικαιώματα, δυσκολεύονται να βρουν εργασία, να νοικιάσουν σπίτι, και δεν έχουν τις ίδιες ευκαιρίες στην εκπαίδευση, τη περίθαλψη, την ψυχαγωγία. Η πλειονότητα επιχειρεί να βλάψει ενεργά τη μειονότητα.
Αυτές οι πρώτες διαβαθμίσεις επιτρέπουν την εμφάνιση των πιο ακραίων αρνητικών συμπεριφορών, που ακολουθούν.
Τις Σωματικές επιθέσεις (physical attack): Άσκηση ή απειλή άσκησης βίας.
Και τέλος σε ακραίες περιπτώσεις την Εξολόθρευση (extermination): λιντσαρίσματα, πογκρόμ, γενοκτονίες.
Αυτή η κλίμακα, με τις ίδιες διακρίσεις, παρατηρείται και στα ομοφοβικά περιστατικά.
Αν θέλετε να σας φέρω παραδείγματα, μπορώ να φάω αρκετό από το χώρο σας.
Στην Ελλάδα τώρα αρχίζουμε να κάνουμε έρευνες που να εξειδικεύονται γύρω από το θέμα των ομοφοβικών περιστατικών και των επιθέσεων.
Στα σχολεία, όσες φορές γίνονται έρευνες για το σχολικό εκφοβισμό, ενώ το θέμα του ομοφοβικού εκφοβισμού αποτελεί μείζονα κεφάλαιο, το αποσιωπούμε.
Γενικά η κοινωνία μας τώρα μόλις έχει αρχίσει να ξεφεύγει από το "No free speech zone" που είχε επιβληθεί επί του θέματος. (Πολύ πετυχημένος όρος, θα σας θυμάμαι κάθε φορά που τον χρησιμοποιώ!)
Τελευταία γίνεται μια έρευνα (στην οποία συμμετέχω) η οποία διερευνά και καταγράφει τα ομοφοβικά περιστατικά από τη σχολική ζωή. Έχουν συμπληρωθεί μέχρι τώρα 400 ερωτηματολόγια.
Από τη μέχρι τώρα επεξεργασία των αναφορών, βγαίνουν τα εξής στοιχεία μεταξύ άλλων:
Το 82% των παιδιών δεν αναφέρουν το περιστατικό σε εκπαιδευτικούς ή γονείς γιατί αισθάνονται ότι δε θα τα υποστηρίξουν.
Το 63% δεν το αναφέρει ούτε καν σε φίλους/ες.
Κατά 80% είναι επαναλαμβανόμενα επεισόδια.
Γίνονται μπροστά σε άλλα πρόσωπα κατά 95% (δηλαδή τα ομοφοβικά περιστατικά είναι κοινωνικώς αποδεκτά).
Στα τρία τέταρτα των περιστατικών οι παρόντες οι αδιαφορούν ή συμμετέχουν στον εκφοβισμό.
Το 43% δηλώνει ότι ως αποτέλεσμα του περιστατικού απέφευγε τα άλλα παιδιά και απομονώθηκε.
Το 30% δηλώνει ότι έπαθε κατάθλιψη.
Το 37% δηλώνει ότι προσπάθησε να αλλάξει την έκφρασή του και να μη διαφέρει.
Το 53% δηλώνει ότι είχε φόβο / άρνηση για τη σεξουαλικότητά του.
Ένα στα τέσσερα παιδιά απομακρύνθηκε από τους δικούς του λόγω του περιστατικού.
Επίσης ένα στα τέσσερα παιδιά αναφέρει ότι είχε σκέψεις αυτοκτονίας λόγω του περιστατικού.
Το 60% δηλώνει ότι λόγω του περιστατικού δεν ανοιγόταν εύκολα.
Τα περιστατικά αφορούσαν κατά 68% σε αγόρια και κατά 28% σε κορίτσια. Ένα πρόσωπο δε δήλωσε φύλο.
Τα περιστατικά αυτά περιλαμβάνουν εξευτελισμούς, επιθέσεις, ομαδικό ξύλο, απομόνωση και πολλά άλλα. Όταν ολοκληρωθεί η έρευνα και η ανάλυση, με χαρά μου να σας δώσω τα τελικά στοιχεία.
Να διευκρινίσω το αυτονόητο, πως όταν αναφερόμαστε σε βία δεν εννοούμε μόνο την καθαρά σωματική βία.
Υπάρχει και η λεκτική βία και η ηθική βία και η ψυχολογική βία.
Κάθε ένα από αυτά τα είδη βίας μπορεί να έχει σοβαρότατες επιπτώσεις στην ποιότητα της ζωής του ανθρώπου.
Πολλές φορές τα αποτελέσματα της σωματικής βίας είναι και τα πλέον ελαφρά...
Στον παγκόσμιο επίσημο προβληματισμό γύρω από το θέμα αυτοί που εκφράζουν συντεταγμένη αδιαλλαξία προέρχονται από θρησκευτικούς χώρους.
Δεν εννοώ ότι όλοι οι θρησκευτικοί χώροι εκφράζουν μισαλλοδοξία, απλά εκεί όπου εκφράζεται τυχαίνει να υπάρχει θρησκευτικό υπόβαθρο.
Η ρητορική μίσους των θρησκευτικών ταγών είναι η βάση πάνω στην οποία μπορεί να σταθούν οι υπόλοιπες διαβαθμίσεις των διακρίσεων που σας έχω περιγράψει.
Μόνο μέσω αυτής επιτρέπεται ακόμα να παρουσιάζονται οι διακρίσεις ως κοινωνικά νομιμοποιημένες.
Τώρα σχετικά με τον προβληματισμό σας, αν δηλαδή τα άτομα που προβαίνουν σε ομοφοβικές επιθέσεις είναι χριστιανοί ή όχι, νομίζω ότι είναι θέμα αυτοπροσδιορισμού τους.
Αν από την άλλη, οι πράξεις τους κρίνονται ως χριστιανικές ή όχι, το αφήνω στην κρίση σας.
Για εσάς μπορεί να μην είναι χριστιανικές και το εύχομαι.
Για κάποιους είναι.
Εγώ όμως πρέπει με πάσα γνώση να επισημάνω ότι η στοχοποίηση και η ηθική αυτουργία έχει καθαρά χριστιανική προέλευση.
Και στην κοινωνία τη δική μας έχει ορθόδοξη.
Με εκτίμηση,
Πέτρος
Δημοσίευση σχολίου